Podufała Baszta, środek południowo-zachodniej

Podufała Baszta, środek południowo-zachodniej ściany, VI
Podufała Baszta (słow. Opálová stena) – to śmiała turnia o wysokości ok. 2285 m
n.p.m. znajdująca się w grani Granackich Baszt w dolinie Wielickiej. Południowozachodnia ściana osiąga wysokość ok. 180 m i opada w kierunku Doliny Wielickiej. Od
północy ogranicza ją głęboki żleb Kwietnicowy podchodzący pod zachodnią ścianę
Staroleśnego Szczytu. Łatwa dostępność ściany, dość łatwe orientacyjne zejście oraz
bliskie sąsiedztwo Staroleśnego Szczytu i Podufałej Turni, stwarzające możliwość
łączenia przejścia na południowo-zachodniej ścianie Podufałej Baszty z innymi drogami
w okolicy czyni z niej ciekawy cel na całodzienny wypad w Tatry.
1. Droga: środek południowo-zachodniej ściany, VI,
przejście z dnia 2.X.2011 r.
2. Sprzęt: zestaw standardowy
3. Podejście: 1h15min
Od schroniska Śląski Dom w dolinie Wielickiej podążamy szlakiem w kierunku przełęczy Polski Grzebień. Ze szlaku skręcamy u
podnóża Kwietnicowego Żlebu i początkowo bardzo wyraźną ścieżką (jest to standardowa i uczęszczana przez przewodników
droga wejścia na Staroleśny Szczyt), a następnie kierując się szeroką grzędą na prawo od krawędzi żlebu za kopczykami
docieramy do miejsca, w którym ścieżka opuszcza grzędę i skręca w lewo w dół do żlebu. Dokładnie w tym miejscu porzucamy
ścieżkę (nie schodzimy do żlebu) i skręcamy w prawo, by trawiastymi zachodami osiągnąć podnóże ściany.
4. Zejście: 2h20min
Zejście ze szczytu Podufałej Baszty do schroniska Śląski Dom w dolinie Wielickiej nie nastręcza trudności technicznych (trudności
0+/1), ale we mgle i deszczu może być trudne orientacyjnie i śliskie (wygładzone partie skalne w Kwietnicowym Żlebie). Ze
szczytu schodzimy na Podufały Przechód, skręcamy w lewo i następnie systemem zachodów osiągamy górne partie
Kwietnicowego Żlebu. Następnie za kopczykami, głównie po prawej orograficznie stronie żlebu, klucząc między wygładzonymi
białymi progami i ściankami osiągamy wspomnianą w opisie podejścia grzędę ograniczającą od lewej strony żleb (na koniec
przekraczamy żleb). Po wyjściu z Kwietnicowego Żlebu schodzimy wyraźną ścieżką na dno Doliny Wielickiej.
5. Opis drogi: 3h30min
Wejście w drogę znajduje się w centralnej części trawiastej zatoki u podnóża południowo-zachodniej ściany, około 30 m na lewo
od niewyraźnego filara, który od prawej strony ogranicza ścianę. Wspinamy się ok. 45 m z lekkim odchyleniem na prawo, w
kierunku wspomnianego filara, wyraźnym systemem depresji i zagłębień (IV+) poprzedzielanych niewielkimi przewieszkami (V-).
Wyciąg kończy się na małej, ale wygodnej półce z blokiem skalnym (stan 1) u podnóża wyraźnej płytki. Dalej przez wspomnianą
płytę i środkiem między przewieszkami (V) osiągamy szeroką i dachówkowato urzeźbioną płytę (VI), którą przechodzimy w górę
po skosie w prawo, kierując się w okolice kulminacji wcześniej wspomnianego niewyraźnego filara. Na wygodną półkę
stanowiskową z charakterystycznym blokiem z rysą wchodzimy krótkim zacięciem z ryską (IV+). Wspinanie (30 m) kontynuujemy
wyraźną depresją (III +) w kierunku widocznej w kopule szczytowej rysy. Osiągamy wiodący poziomo i nieco w dół system półek i
zachodów (stan 3, dwa haki). Przenosimy stanowisko o 20 m na lewy kraniec półek (stan 3 bis, dwa haki). Ostatni wyciąg wiedzie
przez czarną płytkę i zaczyna się bezpośrednio nad stanowiskiem (czujne VI, słaba asekuracja), a następnie przez małą
przewieszkę (V+) i górną część zacięcia, które od lewej strony ogranicza czarną płytę. Osiągamy zagłębienie z blokami (I), którym
wydostajemy się na wypłaszczenie z blokiem, tuż poniżej wierzchołka (stan 4). Na szczyt wchodzimy bez trudności od zachodu
(20 m).
6. Uwagi:
Drogę próbowaliśmy skończyć idąc ze stanowiska nr 3 wprost w górę płytą (VI) pod kominek przechodzący w rysę (stare pętle)
w przewieszkach (VII?) i dalej na szczyt – wycof z przewieszek …
7. Schemat: