Obsługa zdarzeń

Obsługa zdarzeń
Tomasz Borzyszkowski
Podstawy
Sposób obsługi zdarzeń przez pierwszą wersję Javy 1.0 znacznie się
różni od sposobu obsługi zdarzeń w nowych wersjach Javy, zaczynając
od wersji 1.1. Metoda obsługi zdarzeń Javy 1.0 jest wciąż wspierana,
lecz nie zalecana w nowych implementacjach. W trakcie wykładu
przedstawimy nowy model zdarzeń.
Koncepcja nowego modelu zdarzeń jest prosta: obiekt źródłowy
generuje zdarzenie i przesyła je do jednego lub wielu obiektów
nasłuchujących. W tym schemacie obiekt nasłuchujący po prostu
czeka, aż otrzyma zdarzenie. Po otrzymaniu zdarzenia obiekt
nasłuchujący obsługuje zdarzenie i po zakończeniu czeka na kolejne
zdarzenie.
W modelu tym logika związana z przetwarzaniem zdarzeń jest
oddzielona od logiki interfejsu użytkownika, która generuje te
zdarzenia. Często mówi się, że element interfejsu użytkownika
deleguje przetwarzanie zdarzenia do oddzielnej części kodu.
2
Zdarzenia
W starym modelu zdarzeń, zdarzenie było propagowane do całej
hierarchii obiektów składającej się na aplikację, do momentu obsłużenia
przez jakiś komponent aplikacji. Takie podejście zmuszało obiekty do
odbierania zdarzeń, których nie potrafiły obsłużyć. Powodowało to
znaczne straty czasowe związane z przesyłaniem zdarzeń. Model
delegacyjny eliminuje tę wadę – obiekty nasłuchujące rejestrują typy
zdarzeń, które mogą obsłużyć i tylko takie są do nich wysyłane.
W modelu delegacyjnym, zdarzenie jest obiektem, który opisuje stan
zmian zachodzących w obiekcie źródłowym. Zdarzenie takie może być
wygenerowane wskutek interakcji człowieka z aplikacją (naciśnięcie
przycisku, wypełnienie pola tekstowego, wybranie pozycji z listy, ...).
Istnieją także zdarzenia, które nie są generowane przez użytkownika.
Zdarzenia takie mogą pochodzić od innych obiektów współdziałających
z interfejsem użytkownika (przekroczenie czasu, osiągnięcie wartości
krytycznej, ...).
3
Zdarzenia źródła
Źródłem zdarzenia nazywamy obiekt generujący zdarzenie, jako
odpowiedź na zmianę jego stanu wewnętrznego. Źródła mogą
generować więcej niż jeden typ zdarzenia. Muszą natomiast
zarejestrować odpowiednie obiekty nasłuchujące, by mogły one
otrzymywać i obsługiwać zdarzenia generowane w źródle.
Każdy typ zdarzenia posiada swoją specyficzną metodę rejestracji:
public void addTypListener(TypListener el)
Typ jest nazwą zdarzenia, el jest referencją do odpowiedniego obiektu
nasłuchującego. Np. metoda rejestrująca zdarzenia związane z
klawiaturą nazywa się addKeyListener(). W przypadku zajścia
zdarzenia wszystkie obiekty nasłuchujące zarejestrowane do danego
typu zdarzenia otrzymują kopię tego zdarzenia.
Obiekt źródłowy udostępnia obiektowi nasłuchującemu metodę
wyrejestrowania nasłuchu danego typu zdarzenia. Służy do tego
metoda:
public void removeTypListener(TypListener el)4
Zdarzenia schemat
Obiekt słuchacza, potomek EventObject, przyporządkowujemy
obiektowi źródła następująco:
obiektŹródłaZdarzenia
.addTypListener(obiektSłuchacza)
Od tej chwili obiektSłuchacza będzie otrzymywał informacje o
wszystkich zdarzeniach danego Typu pochodzących od danego obiektu
będącego źródłem zdarzenia.
Klasa obiektu słuchacza powinna implementować odpowiedni interfejs,
zależny od typu zdarzenia. Np. dla typu action event powinniśmy
implementować interfejs ActionListener, a klasa słuchacza musi
implementować metodę actionPerformed.
class MojSluchacz implements ActionListener {
public void actionPerformed(ActionEvent zdarzenie){
// tu kod obsługi zdarzenia
}
Zobacz:TestPrzyciskow{1,2}.java
}
5
Wygląd i wrażenie
Wygląd i wrażenie to predefiniowany w Swingu wygląd poszczególnych
komponetów okna. Domyślnym wyglądem programów w Swing jest
Metal. Wygląd programu można zmieniać na dwa sposoby:
 w katalogu jdk/jre/lib należy utworzyć plik
swing.properties, w którym zmieniamy wartość pola
swing.defaultlaf na nazwę nowego wyglądu:
swing.defaultlaf=javax.swing.plaf.motif.MotifLookAndFeel
 w programie użyć metody statycznej
UIManager.setLookAndFeel, podając nazwę wybranego
wyglądu, następnie wywołujemy metodę
SwingUtilities.updateComponentTreeUI, aby odświerzyć
wszystkie komponenty. Wystarczy jej podać tylko jeden komponent –
metoda sama znajdzie resztę.
Zobacz:TestWygladu.java
6
Typy zdarzeń
Zdarzenia semantyczne:
 ActionEvent: kliknięcie przycisku, wybór elementu z menu, z listy,
naciśnięcie ENTER w polu tekstowym
 AdjustmentEvent: przesuwanie suwaka
 ItemEvent: wybór jednego z pól wyboru lub elementów z listy
 TextEvent: zmiana zawartości pola tekstowego
Zdarzenia niskiego poziomu:
 ComponentEvent: komponent został przesunięty, wyświetlony,
ukryty, lub został zmieniony jego rozmiar
 KeyEvent: naciśnięcie lub zwolnienie klawisza
 MouseEvent: naciśnięcie lub zwolnienie klawisza myszki, lub
przesunięcie kursora myszki
 FocusEvent: Komponent został uaktywniony lub dezaktywowany
 WindowEvent: okno zostało uaktywnione, zminimalizowane lub
zamknięte
 ContainerEvent: komponent został dadany lub usuniety z
7
pojemnika graficznego
Klasa KeyEvent
Zobacz: Szkic.java
Zdarzenie tego typu jest generowane, gdy nastąpiło odczytanie wejścia
z klawiatury. Istnieją trzy typy zdarzeń tej klasy:
KEY_PRESSED
KEY_RELEASED
KEY_TYPED
Dwa pierwsze są generowane, gdy naciśniemy dowolny klawisz.
Trzecie, gdy w wyniku naciśnięcia klawisza wygenerowany zostanie
znak. Klasa definiuje stałe mapujące poszczególne znaki, np. stałe od
VK_A do VK_Z, itd.
Konstruktor (przykład):
KeyEvent(Component src, int type, long when,
int modifiers, int code, char ch)
gdzie when jest czasem systemowym zajścia zdarzenia, code jest
kodem naciśniętego klawisza, np. VK_SHIFT lub VK_A, ch jest
wygenerowanym znakiem lub stałą CHAR_UNDEFINED, gdy znak nie
jest generowany.
Metoda getKeyCode() oddaje kod znaku, natomiast getKeyChar()
wygenerowany znak.
8
Klasa
MouseEvent
Zobacz: TestMyszki.java
Zdarzenie tego typu jest generowane przez przesuwanie lub klikanie
myszą w interfejsie użytkownika. Dostępne są następujące typy:
MOUSE_CLICKED
MOUSE_DRAGGED
MOUSE_ENTERED
MOUSE_EXITED
MOUSE_MOVED
MOUSE_PRESSED
MOUSE_RELEASED
Konstruktor:
MouseEvent(Component src, int type, long when,
int modifiers, int x, int y,
int clicks, boolean triggersPopup)
gdzie x i y są współrzędnymi kursora myszy, clicks jest liczbą
kliknięć, triggersPopup jest true, gdy zdarzenie spowodowało
otworzenie menu, false w przeciwnym przypadku.
Najczęściej używanymi metodami są: getX(), getY(),
getPoint(), translatePoint(addToX, addToY),
getClickCount() i isPopupTrigger().
9