Tablice zal_6a_opis - Budowa Muzeum Tadeusza Kantora i

Tablice zal_6a_opis - Budowa Muzeum Tadeusza Kantora i

Elementy
paraekspozycyjne
Elementy paraekspozycyjne występują w różnych miejscach
Nowego Budynku i składają się z dwu grup. Pierwsza grupa to
Szyby Ekspozycyjne, druga grupa to Podpisy do Eksponatów
znajdujących się na Sali Kantora.
Nomenklatura
podstawowych przestrzeni
Sala Kantora
(poziom +3)
Sala Wystaw
(poziom +3)
Nowy Budynek
Hall Górny
(poziom +3)
Crico Cafe
(poziom +4)
Foyer
(poziom 0)
Stary Budynek
ul. Nadwiślańska
Plac
(poziom 0)
Hall Dolny
(poziom -1)
Wejście Główne
(poziom 0)
Szyby Ekspozycyjne
Kwadratowe szyby z szkła antyrefleksyjnego, zadrukowane od
spodu techniką druku cyfrowego lub inną o wysokiej jakości
efekcie wydruku. Druk czarnobiały i kolorowy. Występują w dwu
wymiarach. Większe o boku 180 cm (9 sztuk) i mniejsze o boku
90 cm (14 sztuk). W trzech przypadkach w mniejsze szyby
wmontowane są monitory.
UWAGA:
Poniższe pliki są plikami poglądowymi i nie są przeznaczone do
produkcji elementów.
Nazwa:
SZYBY 1
Nazwa:
SZYBY 1B
Tadeusz Kantor
1915 – 1990
Twórca awangardowy, malarz, rysownik, teoretyk sztuki,
scenograf i reżyser, autor happeningów, wybitny reformator
teatru XX wieku, jedna z najważniejszych postaci życia
artystycznego w Polsce. W latach 1934 – 1939 studiował w
Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie okupacji założył
Podziemny Teatr Niezależny, gdzie wystawił inscenizację
Balladyny Juliusza Słowackiego (1943) i Powrotu Odysa
Stanisława Wyspiańskiego (1944). Współtwórca Grupy Młodych
Plastyków, skupiającej krakowskich artystów awangardowych.
W 1948 współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w
Krakowie, na której pokazał obrazy metaforyczne.
Twórca awangardowy, malarz, rysownik, teoretyk sztuki,
scenograf i reżyser, autor happeningów, wybitny reformator
teatru XX wieku, jedna z najważniejszych postaci życia
artystycznego w Polsce. W latach 1934 – 1939 studiował w
Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W czasie okupacji założył
Podziemny Teatr Niezależny, gdzie wystawił inscenizację
Balladyny Juliusza Słowackiego (1943) i Powrotu Odysa
Stanisława Wyspiańskiego (1944). Współtwórca Grupy Młodych
Plastyków, skupiającej krakowskich artystów awangardowych.
W 1948 współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w
Krakowie, na której pokazał obrazy metaforyczne.
Od połowy lat 40. do połowy lat 70. projektował scenografię
i kostiumy dla teatrów zawodowych. W latach 1950-1954
wycofał się z oficjalnego życia artystycznego, protestując
przeciwko doktrynie socrealizmu. W 1955, nawiązując do
przedwojennego Teatru Artystów Cricot, założył wraz z
Marią Jaremą i Kazimierzem Mikulskim Teatr Cricot 2. W 1957
wraz z innymi artystami reaktywował Grupę Krakowską. W
ramach Teatru Cricot 2, opierając się na sztukach Stanisława
Ignacego Witkiewicza, realizował w kolejnych spektaklach
Teatr Autonomiczny (Mątwa, 1956), Teatr Informel (W małym
dworku, 1961), Teatr Zerowy (Wariat i zakonnica, 1963),
Teatr Happeningowy (Kurka wodna, 1967), Teatr Niemożliwy
(Nadobnisie i koczkodany, 1973). Inspiracją dla twórczości
malarskiej Kantora były najnowsze trendy sztuki światowej,
z którymi miał okazję się spotkać podczas wielu podróży
zagranicznych, między innymi do Paryża i Nowego Jorku.
Od połowy lat 40. do połowy lat 70. projektował scenografię
i kostiumy dla teatrów zawodowych. W latach 1950-1954
wycofał się z oficjalnego życia artystycznego, protestując
przeciwko doktrynie socrealizmu. W 1955, nawiązując do
przedwojennego Teatru Artystów Cricot, założył wraz z
Marią Jaremą i Kazimierzem Mikulskim Teatr Cricot 2. W 1957
wraz z innymi artystami reaktywował Grupę Krakowską. W
ramach Teatru Cricot 2, opierając się na sztukach Stanisława
Ignacego Witkiewicza, realizował w kolejnych spektaklach
Teatr Autonomiczny (Mątwa, 1956), Teatr Informel (W małym
dworku, 1961), Teatr Zerowy (Wariat i zakonnica, 1963),
Teatr Happeningowy (Kurka wodna, 1967), Teatr Niemożliwy
(Nadobnisie i koczkodany, 1973). Inspiracją dla twórczości
malarskiej Kantora były najnowsze trendy sztuki światowej,
z którymi miał okazję się spotkać podczas wielu podróży
zagranicznych, między innymi do Paryża i Nowego Jorku.
Na bazie tych doświadczeń tworzył obrazy w nurcie informel,
dadaizmu, czy wreszcie nawiązujące do sztuki konceptualnej.
W początku lat 60. zrezygnował całkowicie z obrazowania
rzeczywistości, realizując m.in. swoją autorską ideę ambalaży.
Od roku 1965 realizował szereg akcji artystycznych i
happeningów, współpracując z Galerią Foksal w Warszawie
(m.in. Panoramiczny Happening Morski w 1967, Lekcja anatomii
wedle Rembrandta, 1968).
Na bazie tych doświadczeń tworzył obrazy w nurcie informel,
dadaizmu, czy wreszcie nawiązujące do sztuki konceptualnej.
W początku lat 60. zrezygnował całkowicie z obrazowania
rzeczywistości, realizując m.in. swoją autorską ideę ambalaży.
Od roku 1965 realizował szereg akcji artystycznych i
happeningów, współpracując z Galerią Foksal w Warszawie
(m.in. Panoramiczny Happening Morski w 1967, Lekcja anatomii
wedle Rembrandta, 1968).
Wymiary:
180 x 180 cm
Wymiary:
180 x 180 cm
Położenie:
Poziom -1, Hall dolny,
ściana na prawo od
schodów do Foyer
Położenie:
Poziom -1, Hall dolny,
ściana na przeciwko
księgarnii
Rodzaj elementu:
Osobny, stały
Rodzaj elementu:
Osobny, stały
Nazwa:
SZYBY 2
Nazwa:
SZYBY 2B
Pomniki niemożliwe /
Impossible Monuments
W realizacjach teatralnych, malarskich i tych z pogranicza
konceptualizmu Tadeusz Kantor bardzo często wykorzystywał
krzesło – przedmiot należący według niego do realności
najniższej rangi. To, że biorę krzesło – wyjaśniał – ma dla mnie
znaczenie zasadnicze, ponieważ ujawniam jego niezmienną
funkcję, bardzo niską i śmieszną, której w innych przedmiotach
nie znajduję.
W realizacjach teatralnych, malarskich i tych z pogranicza
konceptualizmu Tadeusz Kantor bardzo często wykorzystywał
krzesło – przedmiot należący według niego do realności
najniższej rangi. To, że biorę krzesło – wyjaśniał – ma dla mnie
znaczenie zasadnicze, ponieważ ujawniam jego niezmienną
funkcję, bardzo niską i śmieszną, której w innych przedmiotach
nie znajduję.
W marcu 1970 roku, na Sympozjum Plastycznym Wrocław ‘70
Kantor przedstawił projekt dziesięciometrowego Krzesła z
betonu, które według jego zamysłu miało zostać ustawione
pośród miejskiego ruchu ulicznego. Do realizacji takiego
pomnika wówczas nie doszło, jednak idea ta stała się dla
Kantora impulsem do teoretycznych rozważań nad sensem
współczesnej mu sztuki - pod wpływem owego krzesła
zacząłem pisać. Były to pragnienia uzmysłowienia sobie nowej
roli dzieła sztuki bez ekspresji i bez percepcji. Ekspresja dzieła
wynikająca z jego materialnych walorów traciła już od dłuższego
czasu swoje znaczenie i swoją fascynację. Te wątpliwości
i rozważana będące wynikiem własnej praktyki - przyjęły
ostateczną formę w moim „Manifeście 1970”. Po jego napisaniu
doszedłem do wniosku, że dalsze materialne losy krzesła i jego
realizacja przestają mnie interesować. Byłem skłonny sądzić, że
sam manifest, jego zawartość teoretyczna jest w stanie zastąpić
owo krzesło i wiele innych pomników „niemożliwych”, których
projekty dalej kontynuowałem.
W marcu 1970 roku, na Sympozjum Plastycznym Wrocław ‘70
Kantor przedstawił projekt dziesięciometrowego Krzesła z
betonu, które według jego zamysłu miało zostać ustawione
pośród miejskiego ruchu ulicznego. Do realizacji takiego
pomnika wówczas nie doszło, jednak idea ta stała się dla
Kantora impulsem do teoretycznych rozważań nad sensem
współczesnej mu sztuki - pod wpływem owego krzesła
zacząłem pisać. Były to pragnienia uzmysłowienia sobie nowej
roli dzieła sztuki bez ekspresji i bez percepcji. Ekspresja dzieła
wynikająca z jego materialnych walorów traciła już od dłuższego
czasu swoje znaczenie i swoją fascynację. Te wątpliwości
i rozważana będące wynikiem własnej praktyki - przyjęły
ostateczną formę w moim „Manifeście 1970”. Po jego napisaniu
doszedłem do wniosku, że dalsze materialne losy krzesła i jego
realizacja przestają mnie interesować. Byłem skłonny sądzić, że
sam manifest, jego zawartość teoretyczna jest w stanie zastąpić
owo krzesło i wiele innych pomników „niemożliwych”, których
projekty dalej kontynuowałem.
Projekty takich dzieł, nazywanych też projektami architektury
konceptualnej zostały pokazane na wystawie w Galerii Foksal
w 1971 roku. Były to trzy fotografie na płótnie przedstawiające
kolosalnie powiększone przedmioty ustawione w realnych
miejscach Krakowa: Pomnik krzesła na Rynku Głównym, MostWieszak przerzucony przez Wisłę koło Wawelu oraz Żarówka
ustawiona na Małym Rynku.
Projekty takich dzieł, nazywanych też projektami architektury
konceptualnej zostały pokazane na wystawie w Galerii Foksal
w 1971 roku. Były to trzy fotografie na płótnie przedstawiające
kolosalnie powiększone przedmioty ustawione w realnych
miejscach Krakowa: Pomnik krzesła na Rynku Głównym, MostWieszak przerzucony przez Wisłę koło Wawelu oraz Żarówka
ustawiona na Małym Rynku.
Wystawa Popularna, Galeria Krzysztofory, 1963, fot. Tadeusz Chrzanowski /
Popular Exhibition, Krzysztofory Gallery, Krakow 1963, photo: Tadeusz Chrzanowski
Wymiary:
90 x 90 cm
Wymiary:
90 x 90 cm
Położenie:
Poziom -1, Hall Dolny,
ściana na przeciwko
toalet
Położenie:
Poziom -1, Hall Dolny,
ściana na przeciwko
toalet
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Nazwa:
SZYBY 3
Nazwa:
SZYBY 3B
Wystawa Popularna /
Popular Exhibition
Wystawa Popularna
W listopadzie 1963 Kantor organizuje w Galerii Krzysztofory
w Krakowie Wystawę Popularną, zwaną też Anty-wystawą.
Nie prezentuje na niej obrazów, lecz przemieszane ze sobą
rysunki, dokumenty, listy, zdjęcia, gazety, elementy twórczości
teatralnej (kostiumy, obiekty i rekwizyty) i inne przedmioty. Jak
głosił afisz, było ich około tysiąca. W towarzyszącym wystawie
manifeście artysta deklarował swój sprzeciw wobec sztywnej
konwencji wystaw i utartych zachowań widzów. Według niego
wystawa była pierwszym w Polsce environnement, „wplątującym
widza w perypetie i zasadzki”. Miała duże znaczenie dla
późniejszej twórczości Kantora (po raz pierwszy np. wystawił
na niej kilkanaście swoich ambalaży).
Popular Exhibition
In October 1963, Kantor organised at the Krzysztofory
Gallery in Krakow the Popular Exhibition, also known as the
Anti-exhibition. The artist did not present paintings, but, rather,
a hotch-potch of drawings, documents, letters, photographs,
newspapers, elements of theatre art (costumes, stage objects
and props) and so on. According to the poster, there were
some one thousand exhibits. In the accompanying manifesto,
Kantor registered his protest against the rigid conventions
of exhibitions and the routine responses from the audience.
According to him, the exhibition was the first environnement
in Poland, ‘drawing the viewer into intrigue and “ambushes”’.
The exhibition was seminal for Kantor’s subsequent artistic
development (he had for the first time presented a dozen
or so of his emballages).
Wystawa Popularna, Galeria Krzysztofory, 1963, fot. Tadeusz Chrzanowski /
Popular Exhibition, Krzysztofory Gallery, Krakow 1963, photo: Tadeusz Chrzanowski
Wymiary:
90 x 90 cm
Wymiary:
90 x 90 cm
Położenie:
Poziom -1,
klatka schodowa
Położenie:
Poziom -1,
klatka schodowa
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Nazwa:
SZYBY 4
Nazwa:
SZYBY 4B
Idea Podróży /
The Idea of a Journey
Idea Podróży
The Idea of a Journey
Idea życia i sztuki jako ciągłej p o d r ó ż y bez końca nasuwała
się sama – pisał Tadeusz Kantor. Według niego każdy artysta
jest napiętnowany jakimś motywem, który stale powraca w
jego pracach. Rewidując swoją twórczość Kantor uzmysławia
sobie napiętnowanie tematem podróży. Pojawia się on już
od pierwszych realizacji teatralnych i prac plastycznych,
związanych z Powrotem Odysa, wystawionym w Podziemnym
Teatrze Niezależnym na pocz. lat 40. i trwa po ostatnie dzieła.
‘The idea of life and art as a continuing, never-ending journey
was irresistible,’ wrote Tadeusz Kantor. He maintained that each
artist was marked with a motif that kept recurring in his art.
Reflecting on his own work, Kantor came to realise that his own
recurrent theme was the journey. It appeared in the very first
theatre and art works, linked to The Return of Odysseus, staged
at the Underground Independent Theatre in the early 1940s, and
kept re-surfacing until his late works. The artist wrote,
Artysta pisał: W mojej twórczości plastycznej idea podróży
łączy się treściowo ściśle z całością moich dzieł. Jest to
idea sztuki jako podróży mentalnej, rozwoju idei, odkrywania
nowych terenów eksploracji. Od roku 1963 pojawiają się w
moich obrazach rekwizyty podróży: pakunki (ambalaże),
torby, walizki, plecaki, postacie „Wiecznych wędrowców” (…).
Rok 1967. Podstawową treścią autonomicznej akcji w „Kurce
Wodnej”, teatr Cricot 2, była idea podróży. Trupa wędrowców,
z wyolbrzymionymi atrybutami podróży w męczącym,
halucynacyjnym „marszu”, niosąca publiczności PRZEKAZ
owej idei: pojęcia przygody, niespodzianki, nieznanego, ryzyka,
upływu czasu, wyniszczenia...*
Throughout my artistic life, the idea of the journey has been
closely combined thematically with my entire oeuvre. This has
been the idea of the journey as a mental quest, the development
of an idea, the discovery of new ground. Since 1963, there has
appeared in my work the paraphernalia of a wanderer: packages
(emballages), bags, suitcases, rucksacks, the figures of ‘Eternal
Wanderers’ […]. 1967. The essence of the autonomic action in
The Water Hen in the Cricot 2 Theatre was the idea of a journey.
A troupe of vagabonds, with exaggerated travelling attributes,
on an exhausting, hallucinatory ‘march’, carried to the audience
the MESSAGE of the concept: the notion of an adventure,
surprise, the unknown, risk, the passage of time, ruination… *
* Tadeusz Kantor, Idea podróży, (w:) „Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975-1984 ”, t. 2,
wybór i opracowanie Krzysztof Pleśniarowicz, Ossolineum-Cricoteka, Wrocław-Kraków 2004, s. 431.
* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof
Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.
* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof
Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.
Wymiary:
90 x 90 cm
Wymiary:
90 x 90 cm
Położenie:
Poziom 0,
klatka schodowa
Położenie:
Poziom 0,
klatka schodowa
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały, wkładka TV
Nazwa:
SZYBY 5
Nazwa:
SZYBY 5B
Multipart
Multipart
Multipart
W 1970 r. w Galerii Foksal w Warszawie Tadeusz Kantor
przeprowadza akcję zatytułowaną Multipart. Wykonano
wcześniej 40 prawie identycznych egzemplarzy obrazu
Parapluie-emballage według wskazówek Kantora, ale już
bez jego osobistego udziału. Podczas wernisażu wszystkie
te seryjnie wykonane egzemplarze (multiparty) sprzedano
kolekcjonerom, których równocześnie zaproszono do
samodzielnego uzupełniania lub nawet niszczenia zakupionych
„dzieł” oraz do pokazania po roku efektów tych działań w
tej samej galerii. W ten sposób, jak pisał Kantor: „rozliczne
prerogatywy tzw. twórczości […] [przelewane są] na innych
ludzi, których nie pozbawia [się ] nadziei i pozorów posiadania
dzieła sztuki”.
In 1970 at Foksal Gallery in Warsaw, Tadeusz Kantor carried
out an action he called Multipart. Earlier, almost 40 identical
copies had been made of the painting Parapluie-emballage,
in accordance with Kantor’s guidelines but without his
participation. At the vernissage, all these mass-produced copies
(‘multipart’) were sold to collectors who were invited to add
their own input into the ‘works of art’ they had purchased or
even to destroy them, and were encouraged to demonstrate the
outcome of their activities a year later at the same gallery. In this
way, as Kantor put it, ‘the numerous prerogatives of so-called
art […] are [bestowed] on other people, who are not denied the
hope and the illusion of being the owners of a work of art.’
20 lutego 1971 r. na wystawie Ostatni etap Multipartu
zaprezentowano 34 multiparty, które przez rok były poddawane
różnym działaniom (białe płótna wypełniano najczęściej
dopiskami, doklejanymi fotografiami lub przedmiotami).
W akcji Multipart Kantor po raz kolejny próbował
zakwestionować pojęcie dzieła sztuki – dzieła autorskiego,
efektu twórczości – odstępując od jego osobistej realizacji,
przedstawiając jedynie koncepcję i opis techniczny.
Zaprzeczając unikalności dzieła sztuki i pozbawiając je
godności zakwestionował równocześnie pozycję muzeów,
galerii i kolekcjonerów. W 1970 r. w Lozannie artysta wystawił
jeszcze jedną z wersji multipartów – tym razem parasole
na płótnach zostały odciśnięte w masie plastycznej, tworząc
formy negatywowe.
Multipart, II etap, Galeria Foksal, Warszawa, 1971, fot. Piotr Barącz
Multipart, stage II, Foksal Gallery, Warsaw, 1971, photo: Piotr Barącz
On 20 February 1971, at the exhibition Multipart – the Final
Stage, 34 multiparts were presented, which for a year had been
subjected to various procedures (most commonly, the white
canvas had been filled with writing, or photographs and other
objects had been attached to it). In his action Multipart, Kantor
yet again set out to question the concept of a work of art – an
auteur piece, the outcome of a creative process – by stepping
away from personal involvement and presenting only his own
concept and a technical blueprint. Negating the unique quality
of a work of art and depriving it of dignity, by the same token
he put a question mark over the status of museums, galleries
and collectors. In 1970 in Lausanne, the artist had once again
presented a version of multiparts; this time, umbrellas placed
on canvases had been pressed into a plastic medium, resulting
in negative images.
Multipart, I etap, Galeria Foksal, Warszawa, 1970, fot. Eustachy Kossakowski
Multipart, stage I, Foksal Gallery, Warsaw, 1970, photo: Eustachy Kossakowski
Wymiary:
90 x 90 cm
Wymiary:
90 x 90 cm
Położenie:
Poziom 1,
klatka schodowa
Położenie:
Poziom 1,
klatka schodowa
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Nazwa:
SZYBY 6
Nazwa:
SZYBY 6B
Manifest Ambalaży /
Ambalage Manifesto
Manifest Ambalaży
Manifest Ambalaży
Po okresie informelu, w którym Kantor całkowicie odrzucił
jakąkolwiek figuratywność w malarstwie, w dość przewrotny
sposób postanowił do niej powrócić. Próbował odzyskać
faktyczny związek sztuki z przedmiotem i realnością. Zdając
sobie jednak sprawę z tego, że tradycyjne przedstawienie
przedmiotu jest już nieuzasadnione i wręcz niemożliwe, artysta
postanowił ten przedmiot ukryć i w ten sposób prowokacyjnie
jedynie zaznaczyć jego obecność. Zapożyczony z francuskiego
termin ambalaż (emballage – opakowanie), będący jakby
dźwiękonaśladowczą repliką kolażu (collage), staje się dla
Kantora nowym sposobem postępowania artystycznego.
Po okresie informelu, w którym Kantor całkowicie odrzucił
jakąkolwiek figuratywność w malarstwie, w dość przewrotny
sposób postanowił do niej powrócić. Próbował odzyskać
faktyczny związek sztuki z przedmiotem i realnością. Zdając
sobie jednak sprawę z tego, że tradycyjne przedstawienie
przedmiotu jest już nieuzasadnione i wręcz niemożliwe, artysta
postanowił ten przedmiot ukryć i w ten sposób prowokacyjnie
jedynie zaznaczyć jego obecność. Zapożyczony z francuskiego
termin ambalaż (emballage – opakowanie), będący jakby
dźwiękonaśladowczą repliką kolażu (collage), staje się dla
Kantora nowym sposobem postępowania artystycznego.
O idei ambalaży pisał: Chcę zwrócić uwagę, że ambalaż
jest czymś więcej niż (…) prowokacyjną o b e c n o ś c i
ą przedmiotu. Jest p r o c e d e r e m i c z y n n o ś c i ą.
Oczywiście związaną z przedmiotem. Jest to zasadnicza
różnica, mająca swoje dalsze konsekwencje w happeningu.
Sama czynność o p a k o w y w a n i a kryje w sobie bardzo
ludzką potrzebę i namiętność przechowywania, izolowania,
przetrwania, przekazywania, również smak nieznanego i
tajemnicy. Jej mnożący się i komplikujący ceremoniał ma
wszelkie szanse stania się procesem bezinteresownym, często
obsesyjnym. Tandetne torby, pakunki poprzewiązywane
sznurkami, koperty, worki, plecaki, stanowiące w hierarchii
przedmiotów najniższe doły, od początku skazane na śmietnik ujawniły, już u progu zniszczenia, w jakimś ostatnim przebłysku
swoje autonomiczne, przedmiotowe istnienie.
O idei ambalaży pisał: Chcę zwrócić uwagę, że ambalaż
jest czymś więcej niż (…) prowokacyjną o b e c n o ś c i
ą przedmiotu. Jest p r o c e d e r e m i c z y n n o ś c i ą.
Oczywiście związaną z przedmiotem. Jest to zasadnicza
różnica, mająca swoje dalsze konsekwencje w happeningu.
Sama czynność o p a k o w y w a n i a kryje w sobie bardzo
ludzką potrzebę i namiętność przechowywania, izolowania,
przetrwania, przekazywania, również smak nieznanego i
tajemnicy. Jej mnożący się i komplikujący ceremoniał ma
wszelkie szanse stania się procesem bezinteresownym, często
obsesyjnym. Tandetne torby, pakunki poprzewiązywane
sznurkami, koperty, worki, plecaki, stanowiące w hierarchii
przedmiotów najniższe doły, od początku skazane na śmietnik ujawniły, już u progu zniszczenia, w jakimś ostatnim przebłysku
swoje autonomiczne, przedmiotowe istnienie.
Tadeusz Kantor, Idea ambalaży. Od kolażu do ambalażu, (w:) Tadeusz Kantor. Metamorfozy. Teksty o latach 1934-1974, dz. cyt., s. 306.
* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof
Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.
Wymiary:
90 x 90 cm
Wymiary:
90 x 90 cm
Położenie:
Poziom 2,
klatka schodowa
Położenie:
Poziom 2,
klatka schodowa
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały, wkładka TV
Nazwa:
SZYBY 7
Nazwa:
SZYBY 7B
Happening Morski /
Sea Happening
Linia podziału
A Demarcation Line
Linię podziału należy robić wszędzie i zawsze, szybko i
zdecydowanie, bo i tak bez naszej woli ona sama będzie
funkcjonować automatycznie i nieubłaganie, zostawiając nas
po tej czy po tamtej stronie. Robiąc ją sami, nawet w wypadku,
gdy znajdziemy się w gorszej sytuacji, będziemy mieli wrażenie
wolnego wyboru lub świadomość konieczności. Linia podziału
tworzy się zawsze i wszędzie, spełnia wszystkie możliwe role,
przybiera wszystkie możliwe formy, jest wieczna i amoralna.
Linię podziału należy robić wszędzie i zawsze, szybko i
zdecydowanie, bo i tak bez naszej woli ona sama będzie
funkcjonować automatycznie i nieubłaganie, zostawiając nas
po tej czy po tamtej stronie. Robiąc ją sami, nawet w wypadku,
gdy znajdziemy się w gorszej sytuacji, będziemy mieli wrażenie
wolnego wyboru lub świadomość konieczności. Linia podziału
tworzy się zawsze i wszędzie, spełnia wszystkie możliwe role,
przybiera wszystkie możliwe formy, jest wieczna i amoralna.
Linię podziału przeprowadzić niezwłocznie i nieodwołalnie!
Ciągnąc linię długości 4 metrów w przeciągu 45 minut,
odczuwałem głównie satysfakcję z tego uogólnionego, a
równocześnie bezwzględnego faktu.
Linię podziału przeprowadzić niezwłocznie i nieodwołalnie!
Ciągnąc linię długości 4 metrów w przeciągu 45 minut,
odczuwałem głównie satysfakcję z tego uogólnionego, a
równocześnie bezwzględnego faktu.
* Tadeusz Kantor, The Idea of a Journey, in: Tadeusz Kantor. Pisma. Teatr Śmierci. Teksty z lat 1975–1984, vol. 2, compiled and edited by Krzysztof
Pleśniarowicz, Ossolineum–Cricoteka, Wrocław–Kraków 2004, p. 431.
Wymiary:
90 x 90 cm
Wymiary:
90 x 90 cm
Położenie:
Poziom 3,
klatka schodowa
Położenie:
Poziom 3,
klatka schodowa
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Nazwa:
SZYBY 8
Nazwa:
SZYBY 8B
Mały Manifest /
A Little Manifesto
Mały Manifest
A Little Manifesto
Pragnę przedstawić Wam, Panie i Panowie, mój mały manifest
(ciągle jeszcze piszę manifesty), który na Waszą cześć
przygotowałem. Zanim go jednak odczytam, dla jaśniejszego
wytłumaczenia pozwolę sobie przypomnieć, że fundamentalną
(jeśli mi wolno wyrazić się tak patetycznie) ideą mojej pracy
była i jest idea realności, którą nazwałem Realnością Najniższej
Rangi. To ona tłumaczy moje obrazy, ambalaże, przedmioty
biedne i również biedne postacie, które jak Syn Marnotrawny
powracają po długiej podróży do swego domu rodzinnego.
Chciałbym dziś na koniec zastosować tę samą metodę do siebie
samego:
Ladies and Gentelmen! I would like to present to you my little
manifesto ( I am still writing manifestos) which I have prepared
for your benefit. But before I read it, let me remind you, for the
sake of clarity, that the fundamental ( if I may use such a lofty
phrase) idea of my work was and is the idea of reality. I have
called it the Reality of the Lowest Rank. It accounts for my
pictures, emballages, poor objects and also poor characters
that, like the Prodigal Son come back home after a long journey.
I would like to apply the same method to myself today:
„To nieprawda, że człowiek NOWOCZESNY to umysł, który
zwyciężył lęk. Nie wierzcie! Lęk istnieje. Lęk przed światem
zewnętrznym, lęk przed losem, przed śmiercią, lęk przed
nieznanym, przed nicością, przed pustką.
To nieprawda, że artysta jest bohaterem i zdobywcą
nieustraszonym, jak nas poucza konwencjonalna legenda.
Wierzcie mi, to człowiek biedny i bezbronność jest jego
udziałem, wybrał bowiem swoje miejsce naprzeciw lęku.
W pełni świadomy. To w świadomości rodzi się lęk. Stoję
przed Wami w lęku, oskarżony, sędziowie surowi lecz
sprawiedliwi. I to jest różnica między dadaistami, których
czuję się potomkiem, a mną. „Proszę wstać! – wołał Wielki
Szyderca, Francis Picabia – jesteście oskarżeni”.
A oto moja – dzisiaj – korekta tej imponującej niegdyś inwokacji:
stoję przed Wami, sądzony i oskarżony.
Trzeba mi się usprawiedliwić, szukać dowodów, nie wiem, mojej
niewinności, czy mojej winy. Stoję przed Wami, jak dawniej...
stałem w ławce... w klasie szkolnej... i mówię: ja zapomniałem,
ja wiedziałem, wiedziałemna pewno, zapewniam Was, Panie i
Panowie.....
„It isn’t true that MODERN man is a mind that has conquered
fear. Don’t believe that! Fear exists. Fear of the outside world,
fear of fate, of death, of the unknown, of nothingness,
of emptiness. It is not true that the artist is a hero and a
conqueror, fearless as the conventional legend tells us.
Believe me he is a poor man and helplessness is his share for
he has chosen to face fear. He is fully aware. Fear is born in the
consciousness. I am standing in front of You in fear, indicted, oh
stern but just judges. And that is the difference between myself
and the dadaists, whom I acknowledge as my forebears. „Please,
stand up!” - cried the Great Scoffer, Francis Picabia – today this
magnificent invocation may be altered: I am standing in front of
you indicted and tried .
I need excuses, I have to look for evidence of, I don’t know, my
innocence or my guilt. I am standing in front of you as before....
I stood up in my bench.... in my classroom.... and I say: I’ve
forgotten, I knew, I knew enough, I assure you, Ladies and
Gentelmen.....
Krakow, 8 April 1978.
Kraków, 8. 4. 1978
Multipart, I etap, Galeria Foksal, Warszawa, 1970, fot. Eustachy Kossakowski
Multipart, stage I, Foksal Gallery, Warsaw, 1970, photo: Eustachy Kossakowski
Wymiary:
180 x 180 cm
Wymiary:
180 x 180 cm
Położenie:
Poziom 3, Hall Górny,
na przeciwko wejścia
Położenie:
Poziom 3, Hall Górny,
na przeciwko wejścia
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Nazwa:
SZYBY 9
Wystawa stała
Tadeusza Kantora /
Tadeusz Kantor
Permanent Exhibition
Nazwa:
SZYBY 9B
Wystawa stała Tadeusza Kantora
Tadeusz Kantor Permanent Exhibition
W obecnym momencie swojej ponad
trzydziestoletniej historii, Cricoteka
staje przed wyjątkową szansą na
wielokierunkowy rozwój i usytuowanie
instytucji w obszarze kultury, zarówno
polskiej jak i światowej. Sens istnienia
Cricoteki wynika bezsprzecznie
z ogromnej spuścizny, jaką pozostawił
jej Tadeusz Kantor. To historyczny
moment kiedy kolekcja Cricoteki
znajdzie wreszcie należne sobie miejsce
i będzie prezentowana szerokiej
publiczności.
At this moment, after more than three
decades of its existence, Cricoteka has
an exceptional opportunity for multidirectional development and to place
itself firmly on both the Polish and the
international cultural map. Without a
doubt, Cricoteka’s raison d’être stems
from the impressive legacy bestowed on
it by Tadeusz Kantor. This is a historic
moment – the Cricoteka Collection will
finally find the place that it deserves and
become available to wide audiences.
W nowej siedzibie zaplanowano
dwie przestrzenie wystawiennicze
usytuowane w spektakularnie
zaprojektowanym przęśle budynku,
wiszącym nad dawną Elektrownią
Podgórską. Tym samym wyróżnione
zostaną dwa główne nurty działań
nowej Cricoteki: pierwszy— związany
z prezentacją twórczości Tadeusza
Kantora oraz drugi – ukazujący jej
wpływ na współczesną sztukę i teatr.
In Cricoteka’s brand-new venue, two
exhibition spaces are planned, located
in the part of the building that spans
spectacularly the former Podgórze
Power Station. This will enable it to
distinguish between the two essential
directions of the activities of the
new Cricoteka: one is related to the
presentation of the work of Tadeusz
Kantor and the other will demonstrate
the impact of his work on contemporary
art and theatre.
Wymiary:
180 x 180 cm
Wymiary:
180 x 180 cm
Położenie:
Poziom 3, Hall Górny,
wejście na wystawę stałą
Położenie:
Poziom 3, Hall Górny,
wejście na wystawę stałą
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Rodzaj elementu:
Parowany, stały
Nazwa:
SZYBY 9C
Kantor w czasowej
W obecnym momencie swojej ponad
trzydziestoletniej historii, Cricoteka
staje przed wyjątkową szansą na
wielokierunkowy rozwój i usytuowanie
instytucji w obszarze kultury, zarówno
polskiej jak i światowej. Sens istnienia
Cricoteki wynika bezsprzecznie z
ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej
Tadeusz Kantor. To historyczny moment
kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie
wreszcie należne sobie miejsce i będzie
prezentowana szerokiej publiczności.
W obecnym momencie swojej ponad
trzydziestoletniej historii, Cricoteka
staje przed wyjątkową szansą na
wielokierunkowy rozwój i usytuowanie
instytucji w obszarze kultury, zarówno
polskiej jak i światowej. Sens istnienia
Cricoteki wynika bezsprzecznie z
ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej
Tadeusz Kantor. To historyczny moment
kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie
wreszcie należne sobie miejsce i będzie
prezentowana szerokiej publiczności.
W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie
wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym
przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską.
Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań
nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości
Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na
współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego
artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie
artystyczne.
W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie
wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym
przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską.
Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań
nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości
Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na
współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego
artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie
artystyczne.
Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez
artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak
również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością.
Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych
Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez
artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak
również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością.
Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych
Wymiary:
180 x 180 cm
Położenie:
Poziom 3, Hall Górny,
wejście na wystawę czasową
Rodzaj elementu:
Osobny, demontowalny
Nazwa:
SZYBY 10
Nazwa:
SZYBY10B
Wystawa stała Tadeusza Kantora /
Tadeusz Kantor Permanent Exhibition
W obecnym momencie swojej ponad
trzydziestoletniej historii, Cricoteka
staje przed wyjątkową szansą na
wielokierunkowy rozwój i usytuowanie
instytucji w obszarze kultury, zarówno
polskiej jak i światowej. Sens istnienia
Cricoteki wynika bezsprzecznie z
ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej
Tadeusz Kantor. To historyczny moment
kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie
wreszcie należne sobie miejsce i będzie
prezentowana szerokiej publiczności.
W obecnym momencie swojej ponad
trzydziestoletniej historii, Cricoteka
staje przed wyjątkową szansą na
wielokierunkowy rozwój i usytuowanie
instytucji w obszarze kultury, zarówno
polskiej jak i światowej. Sens istnienia
Cricoteki wynika bezsprzecznie z
ogromnej spuścizny, jaką pozostawił jej
Tadeusz Kantor. To historyczny moment
kiedy kolekcja Cricoteki znajdzie
wreszcie należne sobie miejsce i będzie
prezentowana szerokiej publiczności.
W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie
wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym
przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską.
Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań
nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości
Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na
współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego
artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie
artystyczne.
W nowej siedzibie zaplanowano dwie przestrzenie
wystawiennicze usytuowane w spektakularnie zaprojektowanym
przęśle budynku, wiszącym nad dawną Elektrownią Podgórską.
Tym samym wyróżnione zostaną dwa główne nurty działań
nowej Cricoteki: pierwszy - związany z prezentacją twórczości
Tadeusza Kantora oraz drugi - ukazujący jej wpływ na
współczesną sztukę i teatr. Spełniony zostanie postulat samego
artysty zakładający stworzenie miejsca na żywe wydarzenie
artystyczne.
Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez
artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak
również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością.
Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych
Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez
artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak
również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością.
Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych
Historia budynku /
Building History
Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez
artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak
również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością.
Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych
Wymiary:
90 x 90 cm
Wymiary:
90 x 90 cm
Położenie:
Poziom 4, klatka schodowa
Położenie:
Poziom 4, klatka schodowa
Rodzaj elementu:
Parowany, stały,
montowany na ściance
Rodzaj elementu:
Parowany, stały, wkładka tv
montowany na ściance
Szyby na monitory Foyer
Trzy prostokątne szyby z szkła antyrefleksyjnego, zadrukowane
od spodu techniką druku cyfrowego lub inną o wysokiej jakości
efekcie wydruku z uwzględnieniem okna na 42-calowy monitor
dotykowy (proporcje wyświetlacza 16:9) znajdujący się pod szybą.
Druk czarnobiały. Wymiary szyby i okna zostaną uściślone w
drodze konsultacji z wykonawcą. Montaż analogiczny do Szyb
Ekspozycyjnych (z wkładką tv).
Nazwa:
SZYBY F1, SZYBY F2, SZYBY F3
Tadeusz Kantor Malarstwo/
Tateusz Kantor Painting
Punktem wyjścia dla wystawy stałej Tadeusza Kantora prezentowanej w jednej z dwóch przestrzeni wystawienniczych, jest stworzona przez
artystę kolekcja Cricoteki, na którą składają się rzeźby, obiekty, rekwizyty, pełne przestrzenie sceniczne ze spektakli Teatru Cricot 2, rysunki jak
również archiwalia, w tym szkice techniczne, rękopisy tekstów i manifestów artysty oraz materiały dokumentacyjne związane z jego twórczością.
Wystawa zbudowana została z zamiarem prezentacji idei Teatru Cricot 2 rozwijanych
Wymiary:
około 110 x 90 cm
Położenie:
Poziom 0, Foyer
Rodzaj elementu:
Osobny, stały, wkładka tv
Podpisy do Prac
Prostokątne szyby z szkła antyrefleksyjnego, zadrukowane
od spodu techniką druku cyfrowego lub inną o wysokiej jakości
efekcie wydruku. Druk czarnobiały. Występują w czterech
wymiarach. Wielkie (47 szt.) o wymiarach 42 x 21 cm, Duże
(36 szt.) o wymiarach 29,7 x 14,85 cm, Małe (15 szt.) o wymiarach
21 x 10,5 cm oraz Mini (19 szt.) o wymiarach 14,85 x 7,5 cm.
UWAGA:
Poniższe pliki są plikami poglądowymi i nie są przeznaczone do
produkcji elementów.
Przykładowy
podpis:
Szafa – interior imaginacji
z W małym dworku (1961)
obiekt z lat 80. XX wieku
Wardrobe – Interior of Imagination
from Country House (1961)
object from the 1980s
Wymiary:
42 x 21 cm
Położenie:
Poziom 4, Sala Kantora
Rodzaj elementu:
Osobny, demontowalny, montowany
na ścianie lub podłodze.