O pieskach przydrożnych i alkoholikach u bram niebios. Miłosz

O pieskach przydrożnych i alkoholikach u bram niebios. Miłosz - poeta nie tylko
metafizyczny.
Wykład zatytułowany O pieskach przydrożnych i alkoholikach u bram niebios. Miłosz - poeta
nie tylko metafizyczny dotyczył zagadnień chrześcijańskiej (i nie tylko) eschatologii, będącej
tematem obszernego zrębu twórczości Czesława Miłosza oraz elementów filozofii
egzystencjalnej zawartych w poezji oraz eseistyce autorstwa Zniewolonego umysłu.
Punkt wyjścia stanowiło odniesienie do najnowszej biografii poety autorstwa Andrzeja
Franaszka – książki, która już w pierwszych dniach obecności na rynku księgarskim
wzbudziła multum komentarzy zarówno wśród literatów jak publicystów.
Książka Piesek przydrożny została przedstawiona jako współczesna silva rerum a przede
wszystkim dzieło, w którym przecinają się kierunki rozmaitych zainteresowań Miłosza:
religia, filozofia, poezja, polityka, ludzka seksualność, przyroda... Głośny zbiór tekstów z
1998 roku to również popis umiejętności stylistycznych laureata Nagrody Nobla – w tomie
zostały zebrane teksty reprezentujące wszystkie gatunki literackie, którymi posługiwał się
Miłosz: od haiku, poprzez rozmaite odmiany wiersza lirycznego, po krótkie formy epickie i
gatunki publicystyczne: eseje oraz artystyczne reportaże.
Uwzględnione zostały również fundamentalne pytania teodycei, którym bohater spotkania
poświęcił wiele uwagi; refleksji dotyczącej metafizycznego niepokoju jednostki towarzyszy
bowiem u Miłosza koncepcja ludzkiego umysłu jako labiryntu, którego mapa nie istnieje i nie
jest możliwa do stworzenia.
Wykład dotyczył również zbieżności myśli Miłosza z religijnymi i filozoficznymi
koncepcjami Tertuliana, świętego Augustyna, Witolda Gombrowicza oraz kontrowersyjnego
współczesnego teologa Johna Graya.
Wykład zakończyła swobodna interpretacja wiersza zatytułowanego Alkoholik wstępuje w
bramę niebios, w którym w przewrotny i niebanalny sposób zogniskowana została
problematyka miłoszowskiej metafizyki.