Wschody, plony, choroby buraka cukrowego

Biuletyn agrotechniczny KWS
1/2002
KWS Polska Sp. z o.o.
Wschody
OCENA JAKOŚCI WSCHODÓW
Szybkie i wyrównane wschody buraków to podstawowy warunek wysokiego plonu o dobrej jakości. Prawidłowa ocena wschodów to również
podstawa decyzji o ewentualnym szybkim przesianiu plantacji. Główne
czynniki wpływające na wschody buraków to: jakość uprawy przedsiewnej, wilgotność i temperatura gleby, przedsiewna dawka nawozów azotowych i potasowych (nadmierne zasolenie), głębokość siewu, jakość
nasion.
Polowa zdolność wschodów (PZW)- to
wskaźnik jakości twoich wschodów.
Terminem tym określamy liczbę siewek uzyskaną ze 100 wysianych nasion (%). Określa się ją licząc
punkty z siewkami na długości rzędu odpowiadającej odstępom siewu,
to znaczy, przy siewie w odstępach
18 cm - na 18 metrach, przy siewie
co 16 cm - na 16 metrach itd..
Liczenia dokonuje się w kilkunastu
Oceny PZW dokonuje się po zakończeniu wschodów. Wcześniejsze liczenie
siewek i obserwacja dynamiki wschodów pozwala nam jednak na szybszą
ocenę stanu plantacji.
Minimalna wartość liczbowa PZW, gwarantująca uzyskanie
obsady roślin w granicach 80 tys.
na 1 hektarze to:
Przy siewie w odstępach co 12 cm 48 % PZW.
Przy siewie w odstępach co 15 cm 60 % PZW.
Przy siewie w odstępach co 18 cm 72 % PZW.
Przy siewie w odstępach co 22 cm 80 % PZW.
Wschody
W warunkach klimatycznych Polski nie
zalecamy siewu w odstępach powyżej
18 cm.
W przeciętnych warunkach wegetacji
stwarza to zagrożenie dla uzyskania
prawidłowej obsady roślin. Optymalna obsada roślin na ha wynosi 85-95
tys. roślin na ha.
Uzyskanie jej jest szczególnie istotne w ostatnich latach, gdy w uprawie stosuje się odmiany w cukrowym
typie użytkowym. Plon z ha zależy
tu głównie od obsady, gdyż dynamika
przyrostu masy poszczególnych korzeni jest niższa niż w przypadku
odmian plennych..
Wpływ obsady roślin na plon korzeni
przy odmianach o zróżnicowanych typach
użytkowych
W przypadku odmian plennych prawidłowy plon można było uzyskać nawet
przy obsadzie 50-55 tys. na ha przy
równomiernym rozmieszczeniu roślin.
Było to efektem dużego przyrostu masy
poszczególnych korzeni. Jakość plonu, a zwłaszcza zawartość cukru była
jednak wówczas zdecydowanie niska
Plony
CZYNNIKI OGRANICZAJĄCE
PLON CUKRU
Zastosowanie w uprawie odmian typu
cukrowego i cukrowo-normalnego i powszechny skup korzeni na jakość stwarza konieczność dostosowania technologii uprawy do wymogów cukrowni.
W tej sytuacji konieczna jest ochrona
tworzącego się plonu cukru. Najważniejsze czynniki wpływające na plon
cukru przedstawiono na poniższym wykresie:
Nawożenie azotowe (N) - najważniejszy czynnik który może ograniczyć
plon cukru. Powinno być zastosowane
w dostosowanej do potrzeb i zasobności gleby dawce (ok. 100-140 kg
N/ha). Najlepiej w 2 dawkach, pierwsza przedsiewnie pod agregat (nie
stosować mocznika !), druga pogłównie w fazie 3-4 pary liści. Późniejsze zastosowanie azotu jest nieuzasadnione ekonomicznie i szkodliwe z punktu widzenia jakości korzeni.
Plony
Wpływ odmiany - stosować nasiona najlepszych odmian sprawdzonych i rekomendowanych przez cukrownię. Wybrać z oferowanych odmian te które
najlepiej plonują w naszych warunkach. Dostosować zaprawy oferowane
z nasionami (insektycydy) do występujących na polu zagrożeń.
Obsada roślin - Optymalna to 85-95
tys. roślin na ha. (liczba roślin
na 22 mb rzędu x 1000).
Nie siać w odstępach powyżej 18 cm.
Stosować nasiona o LZK pow. 92%.
Metoda zbioru - Dokonywać zbioru tuż
przed dostawą lub sypać w wymiarowe
pryzmy. Nie pozostawiać ogłowionych
buraków w glebie. W ciągu 6 dni mogą
stracić ok. 2% cukru.
Choroby liści - Uprawiać odmiany tolerancyjne na Chwościka burakowego.
Obserwować plantację, stosować tanie fungicydowe preparaty profilaktyczne przy występowaniu korzystnych dla infekcji warunków pogodowych. Przy stwierdzeniu wystąpienia
choroby na 5% liści koniecznie stosować zabiegi ochrony.
Choroby
Chwościk burakowy
OBJAWY i USZKODZENIA
Pojawia się na blaszkach liściowych
w postaci licznych małych szarych
okrągławych plamek otoczonych brązową lub czerwoną obwódką. W miarę
postępu choroby plamek przybywa,
łączą się i następuje całkowite zaschnięcie liści. W okresie wilgotnym w środku plam pojawiają się czarne punkty i szary nalot złożony z
trzonków konidialnych, szczególnie
na spodniej części liścia. Pierwsze
symptomy pojawiają się na kilku roślinach tworząc ognisko z którego
choroba rozprzestrzenia się dalej.
W przypadku silnej epifitozy całe
ulistnienie zostaje porażone i zniszczone.
Roślina reaguje wytworzeniem nowej
rozety liści, która również może ulec
zniszczeniu. Na skutek zasychania
liści głowa buraka wydłuża się. Choroba może powodować stratę plonu
korzeni do 80% i stratę zawartości
cukru do 2%.
Choroby
BIOLOGIA
Chorobę wywołuje grzyb Cercospora
beticola. Do rozwoju choroby konieczna jest wysoka wilgotność i temperatura pow. 17o C (optimum 27oC).
Konidia grzyba rozprzestrzeniane są
przez deszcz i płynącą wodę. Głównym źródłem zakażenia są pozostałe
na polu resztki liści i zbyt częste
występowanie w zmianowaniu.
ZWALCZANIE
Metody agrotechniczne (staranne
przyorywanie resztek, zmianowanie)
Ochrona chemiczna: preparaty miedziowe profilaktycznie - Miedzian
50 WG (5 kg/ha), Penncozeb 75 WG (33 kg/ha).
Preparaty układowe Alert 375 S.C.
(1,0 l/ha), Duett 250 S.C. (0,751,0 l/ha) – po wystąpieniu pierwszych objawów i ryzyku pogodowym
dalszej infekcji.
Chętnie odpowiemy
na Wasze pytania