Pismo SON Podkarpacie

Adres siedziby: 38-200 Jasło, ul. Śniadeckich 15
Adres do korespondencji: 38-200 Jasło, ul. Konopnickiej 34b
Telefax 13 445 8717, Kom. 502 027 736, 888 977 686
www.son.org.pl e-mail: [email protected] [email protected]
ORGANIZACJA POŻYTKU PUBLICZNEGO
Członek Rzeczywisty Polskiego Związku Motorowego
Członek Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Osób Niesprawnych Ruchowo
REGON - 370392878, NIP - 685-19-66-208, Nr KRS - 0000036699
BANK PEKAO S.A. IO/JASŁO 57 1240 2337 1111 0000 3731 1393
Jasło, 24 marzec 2015 r.
Pani Teresa Hernik
Prezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji
Osób Niepełnosprawnych
dot.: noweli ustawy o rehabilitacji
Szanowna Pani Prezes,
„Całkowicie niezdolny do samodzielnej egzystencji i całkowicie niezdolny do pracy” – takie orzeczenie
ZUS mają osoby, które zrzeszamy i reprezentujemy, a które po urazach rdzenia kręgosłupa żyją na wózkach
inwalidzkich. Urazom tym najczęściej towarzyszą bezwład rąk i nóg, brak unerwienia, dysfunkcje urologiczne,
zaburzenia krążenia i oddychania, zaniki mięśni, skostnienia stawów itd. Mimo to wielu z nas chce pracować i
pracuje, bo dzięki pracy zyskujemy szacunek otoczenia oraz szacunek do wózka i do samego siebie. Nasza praca
jest możliwa dzięki wieloletniej żmudnej rehabilitacji i nauce. Ale nie tylko.
Pracę zawdzięczamy także i naszym rodzinom, i ich całodobowej opiece oraz ustawie o rehabilitacji, której zapisy
pomogły nam dostosować do niepełnosprawności dom i samochód, a pracodawcom pomogły dostosować zakład i
stanowisko pracy, czyli: podjazdy, windy, szerokie bezprogowe drzwi, oporęczowania, specjalistyczne urządzenia i
oprogramowania, protezy, łuski, wózki, poduszki p.odleżynowe, a także opieka pielęgniarska, rehabilitacyjna i
medyczna w miejscu pracy, pomoc asystenta i inne w razie potrzeby.
Ogromną pomocą, są tu także ustawowe rozwiązania promujące zatrudnianie najsłabszych spośród nas – czyli osób
ze znacznym i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności + schorzenia specjalne (niewidomi, chorzy
psychicznie, upośledzeni umysłowo, epileptycy i schorzenia zespolone).Zapisy te zawiera w sobie art.22 ustawy.
Dzięki nim pracodawca, który osiąga 30% wskaźnik zatrudnienia ww. osób może udzielać ulg we wpłatach na
PFRON swoim kontrahentom przy zakupie produkcji i usług. Zaś wysokość ulgi zależy od wielkości zakupu i
przychodu firmy oraz od ilości zatrudnionych ON i sumy ich wynagrodzeń!
Jest to jedyny ustawowy zapis promujący pracodawców za wyższe wynagrodzenia dla swoich pracowników, mimo
iż ponosi on wysokie koszty naszej pracy i dostosowań.
I sprawdza się w praktyce. Dzięki niemu 29 tysięcy osób z ww. najcięższymi schorzeniami zostało zatrudnionych
w ostatnich 4-latach, zyskując środki na życie, leki, usprawnianie itp. Świadczy to, że art.22, bardzo dobrze
wypełnia swój podstawowy cel: dbałość o zatrudnianie najsłabszych spośród ON.
Niestety, 28 lutego, na portalach internetowych pojawił się poselski projekt nowelizacji ustawy o rehabilitacji,
który – chyba niechcący?!, nakierowany jest na zwalnianie z pracy osób objętych promocją art.22!
Świadczy o tym m.in. zamiar wyłączenia spod art.22 usług najmu, dzierżawy i leasingu. To sprawi, że
usługodawcy ci nie mogąc udzielać ulg zrezygnują z zatrudniania nas, bo jesteśmy najkosztowniejsi.
A praca w tej branży jest bardzo satysfakcjonująca nie tylko z racji wynagrodzeń, ale i prestiżu. Obejmuje prace
od analizy rynku, ryzyka i przepływów finansowych, po transformację i obróbkę danych, aktywny telemarketing,
prace administracyjno biurowe związane z obsługą najmu, dzierżawy i leasingu i inne związane z utrzymaniem
wynajmowanych dóbr w sprawności i gotowości do użyczania.
CO SIĘ STANIE Z OSOBAMI, KTÓRE PRACUJĄ W TYCH SEKTORACH?!
Podobny, anty-zatrudnieniowy charakter ma projekt ograniczenia wysokości ulg we wpłatach na PFRON do 30%
jej wartości. Takie ograniczenie sprawi, iż pracodawcy ograniczą zatrudnienie ON tylko do wielkości
pozwalającej im „zabezpieczyć” ów 30% poziom ulgi.
Stanie się tak dlatego, iż wg art.22 kwota obniżenia wpłat na PFRON jakie może udzielić uprawniony sprzedawca
zależy od wynagrodzeń i ilości zatrudnionych u niego ON ze znacznym i um. st. niep. pomniejszonych o składki na
ZUS. Zatem zmniejszenie wielkości ulgi z 80 do 30% prowadzi jednocześnie do redukcji zatrudnienia ON!!
CO BĘDZIE Z OSOBAMI, KTÓRYCH PRACA NIE ZMIEŚCI SIĘ W OWYCH 30%?!
Skutecznie zniechęcić Pracodawców do zatrudniania ON ‘pod’ dobrodziejstwem art.22 może także i projektowany
zapis art.22b, w myśl którego nawet drobna pomyłka w danych użytych do wyliczenia ulgi będzie skutkować
ogromną karą bez możliwości odwołania i sporządzenia korekty.
CZYŻ SĄ POTRZEBNE AŻ TAK SUROWE I NIEODWOŁALNE KARY?!
O tym, iż omawiany projekt jest wymierzony w najsłabszych pracowników, świadczy też propozycja, by wyłączyć
obligatoryjność wymogu zapewnienia przez Zakład Pracy Chronionej opieki medyczno-rehabilitacyjnej.
Wyłączona ma być także obligatoryjność tworzenia i przeznaczania 15 % Zakładowego Funduszu Rehabilitacji na
Indywidualne Programy Rehabilitacji. Ww. utrudnią dostęp do leczenia i sprawią, że nie będzie środków na rzecz
zmniejszania ograniczeń zawodowych co w efekcie zmniejszy nasze zatrudnienie, bo trudno oczekiwać, by
pracodawcy bez ustawowego przymusu świadczyli ww. działania.
KTO BĘDZIE CHCIAŁ DOBROWOLNIE PONOSIĆ DUŻE KOSZTY LECZENIA, REHABILITACJI I
ZMNIEJSZANIA OGRANICZEŃ ZAWODOWYCH NAJSŁABSZYCH Z PRACOWNIKÓW?!
Szanowna Pani Prezes, mamy więc uzasadnione podstawy, by martwić się o naszą pracę i o naszą przyszłość.
Wprawdzie tu i ówdzie pojawiają się głosy uspokajające nasze środowisko, iż ww. propozycje dot. art.22, art.22b,
art.28 i art.33 nie mają na celu zwolnień ON, to jednak nikt nie umie nam wytłumaczyć skąd się wezmą zakładane
wieluset milionowe oszczędności po wprowadzeniu tych zmian! Uzasadnienie projektu całkowicie przemilcza też
wpływ wprowadzanych zmian na zatrudnianie ON.
Więc, aby nie czekać biernie na wejście w życie tych jakże niekorzystnych dla nas przepisów, i w całości
uratować obecne zapisy, a tym samym pozbyć się dyskomfortu niewiedzy „zwolnią, czy nie zwolnią” i „co z
nami będzie” opracowaliśmy szereg rozwiązań – załącznik do pisma, które ochronią zarówno finanse
PFRON jak i nie będą zakłócać zdrowej konkurencji (o czym czytamy w Uzasadnieniu).
Nasze propozycje mają zarówno pro-konkurencyjny, jak i pro-zatrudnieniowy charakter. A domykając furtki przez
które wyciekają środki, dadzą PFRON nawet 460 mln zł oszczędności przy ok.15 tys. wzroście zatrudnienia ON ze
znacznym i umiarkowanym stopniem + schorzenia specjalne.
Uważamy, że i ze strony legislacyjnej nie będzie konieczny długie vacatio legis, gdyż proponowane przez nas
zmiany nie naruszą żadnych konstytucyjnych norm typu: ograniczanie praw nabytych pracodawców i
dyskryminacja ON. A i nikt nie zarzuci znowelizowanej Ustawie, uległości lobbystom, czy też bycia
instrumentem walki z konkurencją, gdyż oddźwięk społeczny tych zmian będzie bardzo pozytywny.
Wszak samo w sobie zatrudnianie dużej ilości ON z najcięższymi schorzeniami (warunkujące prawo do udzielania
ulgi) jest raczej wielkim obciążeniem dla pracodawcy, a nie bonusem. Więc proponowane w projekcie poselskim
działania, których efektem może być zwolnienie z pracy nawet 39 tysięcy ON w żaden sposób konkurencji nie
uzdrowią. Będą natomiast ogromną tragedią dla tych, których ustawa o rehabilitacji ma chronić. A i
oszczędności dla Funduszu będą i wątpliwe, i moralnie nieuzasadnione (bo wynikną ze zwolnień ON).
Szanowna Pani Prezes, mając na uwadze wszystkie powyższe aspekty uprzejmie Panią prosimy o pomoc w
walce z niekorzystnym dla nas projektem, a i z radością przyjmujemy Pani zapewnienie wyrażające „gotowość do
współpracy z każdym komu leży na sercu dobro ON” Dlatego z niecierpliwością oczekujemy na zaproszenie
naszego stowarzyszenia do merytorycznych prac prowadzonych przez Fundusz nad nowymi rozwiązaniami. Wszak
dobro wszystkich ON leży nam na sercu. A dobro już pracujących przede wszystkim, bo praca jakby nie było jest
najlepszym uwieńczeniem często żmudnej rehabilitacji i nauki.
Z wyrazami szacunku, Ryszard Dzik, Prezes SON „Podkarpacie”