Wyrok NSA z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt II GSK - ACA
Transkrypt
Wyrok NSA z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt II GSK - ACA
Wyrok NSA z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt II GSK 1738/13 Nadzór farmaceutyczny – prowadzenie aptek i hurtowni farmaceutycznych – reklama apteki – rozważenie naruszenia prawa UE z urzędu W sprawie dotyczącej nakazu zaprzestania prowadzenia niezgodnej z przepisami reklamy apteki oraz nałożenia kary pieniężnej, NSA stwierdził, że co do zasady NSA nie ma obowiązku rozważania ewentualnego naruszenia przepisów prawa wspólnotowego, jeżeli strona nie wskazała naruszenia tych przepisów jako podstawy skargi kasacyjnej. Potrzeba taka jednak występuje, gdy jest oczywiste, że przepisy prawa wspólnotowego regulują ten sam przedmiot co prawo krajowe i występuje możliwość ich bezpośredniego zastosowania lub konieczność wykładni przepisów krajowych zgodnie z przepisami wspólnotowymi. NSA zważył, że art. 34 TFUE, statuujący zakaz stosowania środków o skutku równoważnym do ograniczeń ilościowych nie ma charakteru zakazu bezwzględnego. Wskazał, że mimo, że przepis ten dał podstawę do wywiedzenia z niego ,,formuły Dassonville", ,,formuły Cassis de Dijon" czy ,,formuły Keck" to jednak TSUE niejednokrotnie wskazywał na możliwość odstępstwa z uwagi na zaistnienie ,,uzasadnionych względów". NSA odwołując się do orzecznictwa TSUE (wyroki TSUE: wyroku z 1 marca 2012 r. w sprawie C-484/10 Asociación para la Calidad de los Forjados (Ascafor) i Asociación de Importadores y Distribuidores de Acero para la Construcción (Asidac) przeciwko Administración del Estado i inni, z 18 października 2012 r. w sprawie C-385/10 Elenca Srl przeciwko Ministero dell'Interno) podkreślił, że w art. 36 TFUE wymieniono potrzebę ochronę zdrowia i życia ludzi, które mogą uzasadniać odstąpienie od ogólnej reguły wynikającej z art. 34 TFUE. NSA zwrócił również uwagę, że z art. 49 TFUE wynika zasada swobody przedsiębiorczości, jednak wszelkie przepisy krajowe, które mogą ograniczać lub czynić mniej atrakcyjnym korzystanie ze swobody przedsiębiorczości, muszą być: stosowane w sposób niedyskryminujący; usprawiedliwione wymogami imperatywnymi w interesie publicznym (ogólnym); odpowiednie do zapewnienia realizacji zamierzonego celu i nie mogą wykraczać poza to, co konieczne dla realizacji tego celu (por. wyroki TSUE: z 31 marca 1993 r. w sprawie C-19/92 Kraus, pkt 32; z 19 maja 2009 r. w sprawach połączonych C-171/07 i C172/07 Apothekerkammer des Saarlandes i in., pkt 37; z 16 maja 2013 r. w sprawie C-589/10 Wencel, pkt 70). NSA podzielił również ustalenie TSUE, że ochrona zdrowia publicznego może uzasadniać ograniczenia swobody przedsiębiorczości (zob. wyrok TSUE z 5 grudnia 2013 r. w sprawach połączonych C-159/12 do C-161/12 Alessandra Venturini przeciwko ASL Varese i inni (C159/12) i Anna Muzzio przeciwko ASL Pavia i inni (C-161/12), pkt 41, 42). NSA wskazał dalej, że waga opisanego celu znajduje potwierdzenie w art. 168 ust. 1 TFUE i w art. 35 KPP, na mocy których przy określaniu i urzeczywistnianiu wszystkich polityk i działań Unii zapewnia się wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego. NSA zwrócił również uwagę, że w orzecznictwie TSUE ograniczenia swobody przedsiębiorczości mogą zostać uzasadnione celem zapewnienia należytej jakości zaopatrzenia ludności w produkty lecznicze (por. wyrok TSUE w sprawach połączonych C-570/07 oraz C-571/07 José Manuel Blanco Pérez i María del Pilar Chao Gómez przeciwko Consejería de Salud y Servicios Sanitarios (C-570/07) i Principado de Asturias (C-571/07), pkt 63, 65). NSA, odnosząc się do twierdzenia skarżącego co do zakresu przedmiotowego art. 88-90 Dyrektywy 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz. Urz. UE L 311 z 2001 r., s. 67, ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, Rozdział 13, tom 27, s. 69), wskazał, że przepisy te regulują kwestie reklamy produktów leczniczych ale nie odnoszą się do reklamy aptek.