OPIS budowlany

J er zy PAC H WICE WIC Z AR CH IT EK C I
1 5-1 9 9 B i a ł y s t o k
u l. W ł o ś c i a ń s k a 5 4
Inwestor :
Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna
00-973 Warszawa, ul. Szczęśliwicka 62
Przedmiot opracowania : Projekt budowlany remontu i kolorystyki elewacji budynku dworca
PKP Białystok
Lokalizacja:
Lp.
Branża
1.
Architektura
Dworzec PKP Białystok, ul. Kolejowa 11 w Białymstoku,
dz. nr 419/31, obręb 05 Marczuk
Projektant
mgr inż. arch. Jerzy PACHWICEWICZ
Bł 94/07, POIA nr PD-0308
1
Podpis
Data
12.11.2014r.
ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA
Zał. 1. Zalecenia konserwatorskie znak ZN-II.5183.44.2014 z dnia 08.09.2014r.……............................str. 2a
Zał. 2. Zaświadczenie z Izby Samorządu Zawodowego ……………………...........….............................str. 2b
Zał. 3. Oświadczenie o zgodności dokumentacji z przepisami i zasadami wiedzy techniczne…..............str. 2c
OPIS TECHNICZNY do projektu architektoniczno- budowlanego…………………….........…..str. 3-10
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
Dane ogólne
Przedmiot opracowania
Podstawa opracowania
Lokalizacja
Charakterystyka stanu istniejącego
Przyjęte rozwiązania techniczne
Wpływ projektowanej inwestycji na środowisko
Dane o rejestrze zabytków
Ochrona przeciwpożarowa
Media
Dostosowanie do potrzeb osób niepełnosprawnych
Charakterystyka energetyczna
Uwagi końcowe
Informacja BIOZ……………………………………………………………….…….…........str. 21-23
CZĘŚĆ GRAFICZNA do projektu architektoniczno- budowlanego............................................str. 11-20
Nr rys.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Tytuł
Sytuacja 1:750
Inwentaryzacja - elewacja północno – zachodnia
Inwentaryzacja - elewacja południowo -wschodnia
Inwentaryzacja - elewacja północno -wschodnia
Inwentaryzacja - elewacja południowo -zachodnia
Elewacja północno – zachodnia 1:100
Elewacja południowo -wschodnia 1:100
Elewacja północno -wschodnia
1:100
Elewacja południowo -zachodnia 1:100
Detal kolorystyki 1:50
1:150
1:150
1:150
1:150
Dokumentacja fotograficzna i karty katalogowe.............................................................................str. 24-34
2
OPIS TECHNICZNY DO PROJEKTU ARCHITEKTONICZNO - BUDOWLANEGO
1. DANE OGÓLNE
Inwestor: Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna, 00-973 Warszawa, ul. Szczęśliwicka 62.
Lokalizacja: dworzec PKP Białystok przy ul. Kolejowej 11 w Białymstoku, dz. nr 419/31,obręb 05 Marczuk.
2. PRZEDMIOT OPRACOWANIA
Przedmiotem opracowania jest remont i kolorystyka elewacji budynku dworca PKP Białystok przy ul.
Kolejowa 11 w Białymstoku.
Projekt dotyczy elewacji budynku oznaczonych roboczo jako segmenty: A, B, C, D, E i F dla pierzei
dworca.
3. PODSTAWA OPRACOWANIA
• Umowa z inwestorem
• Zalecenia konserwatorskie znak ZN-II.5183.44.2014 z dnia 08.09.2014r.
• Mapa do sytuacyjna w skali 1:750
• Wizja lokalna oraz uzgodnienia z przedstawicielami Inwestora
• Inwentaryzacja elewacji wykonana przez autora projektu
• Dokumentacja fotograficzna
• Archiwalny projekt modernizacji i rozbudowy budynku dworca PKP Białystok Centralny z maja
1989r. wykonany przez Centralne Biuro Projektowo-Badawcze Budownictwa Kolejowego
„KolProjekt”, autor mgr inż. arch. Leszek Jaromski
• Archiwalna ekspertyza techniczna dotycząca fundamentów i ścian budynku dworca PKP w
Białymstoku z dnia 18.12.1996 r., wykonana przez mgr inż. Ryszarda Dobrowolskiego
• Archiwalna opinia techniczna fragmentów ścian i fundamentów budynku dworca w Białymstoku,
wykonana przez mgr inż. Jana K. Grochowskiego
• Archiwalny projekt budowlany modernizacji dworca PKP w Białymstoku ze stycznia 1999r.
wykonany przez Spółdzielcze Biuro Projektów „Projekt” Spółdzielnia Pracy w Białymstoku, autor
mgr inż. arch. Marek Tekień
• Archiwalny projekt kolorystyki elewacji z marca 2003r. wykonany przez Spółdzielcze Biuro
Projektów „Projekt” Spółdzielnia Pracy w Białymstoku, autor mgr inż. arch. Marek Tekień
• Zdjęcia historyczne budynku dworca PKP Białystok
• Prawo budowlane oraz normy i przepisy obowiązujące w budownictwie.
4. LOKALIZACJA
Przedmiotowy budynek dworca PKP Białystok zlokalizowany jest przy ul. Kolejowa 11 w Białymstoku,
dz. nr 419/31, obręb 05 Marczuk. Obiekt usytuowany jest między peronem dworca a placem przydworcowym
przylegającym do ulicy Kolejowej i Zwycięstwa.
5. CHARAKTERYSTYKA STANU ISTNIEJĄCEGO
5.1. PARAMETRY TECHNICZNE
Wymiary:
długość elewacji frontowej – północno-zachodniej
153,98 m
długość elewacji od strony peronów – południowo-wschodniej 153,98 m
długość elewacji szczytowa – północno-wschodniej
20,77 m
długość elewacji szczytowa – południowo-zachodniej
20,77 m
wysokość budynku do kalenicy dachu
11,90 m
ilość kondygnacji – 2 kondygnacje nadziemne, budynek częściowo podpiwniczony.
Powierzchnia zabudowy: 2 118,78 m2
Kubatura:
16 858 m3
5.2. RYS HISTORYCZNY
Budowa dworca kolejowego w Białymstoku wiąże się z przeprowadzeniem linii kolejowej Warszawa-
3
Petersburg, której odcinek białostocki ukończony został w 1862 r. i tą też datę należy uważać za datę
ukończenia budowy dworca. Po tym okresie dworzec przechodził trzy fazy budowy. Podczas I wojny
światowej budynek został zbombardowany i wypalony. Jak wykazują zdjęcia sprzed I wojny światowej peron
od strony dworca był zadaszony, co zupełnie zmieniało wygląd elewacji budynku. Zadaszenie zniszczone było
w czasie I wojny światowej i nigdy nie zostało odtworzone, budynek odbudowano w 1915 r. Podczas II wojny
dworzec był wielokrotnie bombardowany przez lotnictwo w rezultacie tych zniszczeń utracony został
pierwotny, bardzo bogaty wystrój wnętrz, udokumentowany na zachowanych zdjęciach z przełomu XIX i XX
wieku. Po wojnie budynek został odbudowany bez zachowania pierwotnego wystroju wnętrz. Przez szereg lat
nie remontowany. Remont kapitalny wraz z dobudową kolejnych aneksów do ścian szczytowych budynku
głównego, o rozwiązaniach nawiązujących do zachowanego korpusu, rozpoczęto w 1988r. Projekt wykonany
przez Centralne Biuro Projektowo-Badawcze Budownictwa Kolejowego „KolProjekt”, zakładał daleko idącą
przebudowę wnętrz obiektu, wielokrotnie aktualizowany i zmieniany, został ostatecznie wykonany w 2003r.
według projektu Spółdzielczego Biura Projektów „Projekt” Spółdzielnia Pracy w Białymstoku.
Budynek dworca jest przykładem dziewiętnastowiecznej rosyjskiej architektury użyteczności publicznej o
rozwiązaniach akademickich, czerpiących głównie z klasycyzmu. Dworzec o niemal identycznych
rozwiązaniach, lecz znacznie większy zachował się na tej samej linii kolejowej w rosyjskim Pskowie.
Wojewódzki Konserwator Zabytków w Białymstoku, biorąc pod uwagę znaczenie dworca jako jednego z
nielicznych ocalałych obiektów pochodzących z czasu budowy kolei warszawsko-petersburskiej, wpisał
budynek dworca do wojewódzkiego rejestru obiektów zabytkowych pod nr rej. A-238, decyzja z dnia
28.12.1985r.
5.3. OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO
Z obiektu dworcowego wydzielić można sześć niezależnych segmentów A, B, C, D, E i F. Poszczególne
segmenty są różne w formie, funkcji i wielkości. Podstawową funkcję dworca spełnia segment D (korpus
główny), pozostałe pełnią funkcję usługową i administracyjną.
segment A stanowi budynek murowany dwukondygnacyjny, niepodpiwniczony z poddaszem
nieużytkowym, dach dwuspadowy pokryty blachą miedzianą, stolarka pcv w kolorze brązowym. Odbudowany
ze zniszczeń wojennych w latach 50-tych XX wieku, pełni obecnie funkcję biurowo -administracyjną dworca.
- segment B stanowi obiekt murowany, parterowy, niepodpiwniczony bez poddasza, dach dwuspadowy
pokryty blachą miedzianą, stolarka aluminiowa w kol. brązowym. Odbudowany ze zniszczeń wojennych w
latach 50-tych XX wieku, pełni obecnie funkcję usługową mieszczącą „Delikatesy Centrum”.
- segment C wchodzi w skład najstarszego korpusu D i E, obiekt murowany, dwupiętrowy, częściowo
podpiwniczony bez poddasza, dach dwuspadowy pokryty blachą miedzianą, stolarka aluminiowa w kol. RAL
8004, pełni obecnie funkcję biurowo -administracyjną dworca.
- segment D stanowi największą i podstawową część budynku dworca, mieści kasy biletowe, hol i bufet z
poczekalnią. Budynek murowany, podpiwniczony, nad holem antresola z pomieszczeniami administracyjnymi,
dach dwuspadowy kratownice stalowe oparte na ścianach zewnętrznych, pokrycie blachą miedzianą, stolarka
aluminiowa w kol. RAL 8004.
- segment E wchodzi w skład bryły podstawowej dworca w całości dwukondygnacyjna z nieużytkowym
poddaszem. Część budynku posiada podpiwniczenie, ściany piwnic murowane z kamienia i licowane cegłą
pełną od wewnątrz, ściany nad ziemia z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej stropy żelbetowe na
belkach stalowych, dach czterospadowy pokryty blachą miedzianą, stolarka aluminiowa w kol. RAL 8004.
Obiekt pełni obecnie funkcję biurowo -administracyjną dworca.
- segment F stanowi najmłodszą część dworca, zbudowany po II wojnie światowej. Budynek dwu
kondygnacyjny z łącznikiem parterowym , niepodpiwniczony bez użytkowego poddasza, dach dwuspadowy
pokryty blachą miedzianą, stolarka pcv w kolorze brązowym. Obiekt pełni obecnie funkcję biurowo
-administracyjną dworca.
5.4. ISTNIEJĄCA ELEWACJA
W 1989 roku rozpoczęły się prace modernizacyjne dworca, które trwały 14 lat. Odnowiony budynek został
oficjalnie otwarty 28 listopada 2003. W wyniku przeprowadzonej w tym okresie generalnej przebudowy
budynku dworca, całość elewacji została oczyszczona ze starej farby, wymieniono tynki cementowo-wapienne
i wykonano nową kolorystykę elewacji, według projektu Spółdzielczego Biura Projektów „Projekt”
Spółdzielnia Pracy w Białymstoku autorstwa mgr inż. arch. Marek Tekień. Z opisu w projekcie wynika że:
4
„Zdecydowano, by w zachowanych zabytkowych elewacjach korpusu głównego (segmenty C, D i E) o
bogatym, rozrzeźbionym ornamencie ścian zewnętrznych nie powracać do zróżnicowanej tonacji barw
pochodzących z lat 20-tych i 30-tych XX wieku, a wprowadzić tylko jedną barwę powłoki malarskiej, zgodnie
z przekazem historycznym z 1897r. Natomiast elewacje segmentów A, B i F, pozbawione bogatego detalu
architektonicznego, postanowiono pomalować różnicując tonację płaszczyzn cofniętych w stosunku do lizen,
glefów i gzymsów. Domniemany historyczny kolor „kości słoniowej”, ze względów praktycznych
-eksploatacyjnych, projektant proponuje zastąpić bardziej nasyconym w tonacji przyjętej uprzednio dla
elewacji sąsiedniego budynku Ekspedycji Kolejowej, również należącego do historycznego zespołu budynków
dworca w Białymstoku i wpisanego do rejestru zabytków”. Według powyższego projektu kolorystyka korpusu
głównego oraz lizen, gzymsów i glefów w segmentach A, B i F została wykonana w kolorze nr 250/04 wg
palety Ispo EuColor-System, dla tynków w płycinach (segmenty A, B i F) w kolorze nr 250/03 wg palety Ispo
EuColor-System (w załączaniu aktualna dokumentacja fotograficzna elewacji).
Elewacja korpusu głównego- segmenty C, D i E, pokryta jest tynkiem gładkim, segmenty A, B i F tynkiem
cienkowarstwowym na styropianie, cokoły granitowe oraz z tynku mozaikowego w segmencie B.
Stan istniejącej elewacji budynku jest zadowalający. Powłoka malarska wypłowiała z licznymi pęknięciami i
miejscowymi złuszczeniami. Na fragmentach widoczne są ubytki tynków oraz ich odparzenia, w segmentach
A, B i F pokrytej tynkiem cienkowarstwowym na styropianie widoczne miejscowe wgniecenia i uszkodzenia
powłoki. Detal architektoniczny zachowany w dobrym stanie. Cokół i podokienniki (okna w parterze) z
granitu strzegomskiego, mocno zabrudzone, miejscowe uszkodzenia i pęknięcia fragmentów płyt cokołu przy
opasce betonowej. Okładziny stopnic zewnętrznych w segmentach A, C, D i F z płyt kamiennych
granitowych, na fragmentach uszkodzone i popękane. Obróbka blacharska w dobrym stanie.
5.5. PRZEZNACZENIE I PROGRAM UŻYTKOWY OBIEKTU
Główne przeznaczenie budynku dworca PKP Białystok stanowi obsługa podróżnych oraz usług
towarzyszących tej obsłudze. Program użytkowy i przeznaczenie obiektu nie ulegają zmianie.
5.6. FORMA ARCHITEKTONICZNA I FUNKCJA OBIEKTU
Forma budynku prostopadłościenna, zwarta, nakryta dachem dwuspadowym, dach nad segmentem E
czterospadowy. Rzut na planie wydłużonego prostokąta z ryzalitami na skrajach korpusu głównego.
Szczegółowy opis formy elewacji:
− frontowa północno-zachodnia, wieloosiowa, niesymetryczna, dwukondygnacyjna na cokole w
okładzinie z płyt kamiennych - granit strzegomski szary, boniowana w dolnej kondygnacji. Podziały
poziome w korpusie głównym organizuje gzyms wyłamany nad półkoliście zamkniętymi oknami. Nad
fryzem z dekoracją kostkową profilowany gzyms wieńczący. W piątej osi od wschodu wejście główne
przykryte żeliwnym zadaszeniem w płytkim ryzalicie, ujętym w drugiej kondygnacji parą zdwojonych
lizen i zwieńczonym pod linią okapu rodzajem bloku ujętego wolutowymi spływami mieszczącą
nazwę stacji. Ryzalit wschodni, trójosiowy, dwukondygnacyjny, wyższy niż reszta budynku, na osi
poprzecznej prostokątny otwór wejściowy z dwuskrzydłowymi drzwiami z naświetlem. Pozostałe
elementy opracowane jak w korpusie głównym. Niewielki jednoosiowy ryzalit zachodni oraz
przylegające doń od zachodu dwie osie bez boni. Ryzalit ujęty parą lizen, w nim prostokątny otwór
wejściowy- jak wejście główne. Dwuosiowa partia zachodnia z oknami prostokątnymi, w przyziemi
ujętymi archiwoltami. Segmenty A, B i F w oszczędnej formie, pozbawione bogatych detali
architektonicznych z lizenami i opaskami okiennymi. Elewacje segmentów A, B i F wykonane z tynku
cienkowarstwowego na styropianie, segment B posiada cokołu z tynku mozaikowego.
− elewacja od strony peronów południowo-wschodnia, opracowana analogicznie, jak elewacja frontowa.
− elewacja szczytowa północno-wschodnia, dwukondygnacyjna, z przybudówką o oszczędnej formie i
detalu w rozwiązaniach nawiązujących do architektury dworca, połączoną z ryzalitem niską
przewiązką. Rozwiązania kondygnacji drugiej analogiczne do zastosowanych w pozostałych
elewacjach ryzalitu.
− elewacja szczytowa południowo-zachodnia odbudowana według zachowanych przekazów,
dwukondygnacyjna, opracowana jak pn.-zach. część partii zachodniej elewacji głównej z dwoma
otworami w swojej partii północnej, partia południowa oszczędna w formie i detalu, do jej przyziemia
przylega parterowy budynek przybudówki.
Główny korpus pełni funkcję budynku użyteczności publicznej związaną z obsługa podróżnych, segmenty A,
5
C, E i F funkcją biurowo -administracyjną dworca, segment B funkcję usługową mieszczącą „Delikatesy
Centrum”. Forma architektoniczna i funkcja obiektu nie ulegają zmianie.
5.7. PARAMETRY MATERIAŁOWE STANU ISTNIEJĄCEGO
Ściany zewnętrzne – murowane z cegły ceramicznej, korpus główny na fundamencie z kamienia polnego.
Tynki zewnętrzne – wapienne o fakturze gładkiej, z licznym detalem architektonicznym profilowanym,
segmenty A, B i F wykonane z tynku cienkowarstwowego na styropianie.
Detal architektonicznych – wykonany w tynku wapiennym metodą ciągnioną.
Cokół i podokienniki (okna w parterze) –okładzina z szlifowanych płyt kamiennych, granit strzegomski szary
oraz tynk mozaikowy szary ( segment B).
Stopnice zewnętrzne– wylewane betonowe, okładzina płyty granitowe „Karelia Red”, stopnice z płyt
młotkowanych gr. 3 i 4cm, podstopnice i krawędzie polerowane, nawierzchnie o fakturze młotkowanej.
Poręcze schodów ze stali nierdzewnej kwasoodpornej szlifowanej.
Zadaszenie nad wejściem głównym – wykonane z kutych konstrukcji stalowych i żeliwnych malowanych w
kolorze RAL 7021, pokrycie poliwęglanowe.
Stolarka okienna – aluminiowa lakierowana proszkowo w kol. RAL 8004 oraz pcv ( segmenty A, B i F), w
kolorze ciemny brąz.
Stolarka drzwiowa - aluminiowa lakierowana proszkowo w kol. RAL 8004 oraz pcv ( segment B), w kolorze
ciemny brąz.
Rynny i rury spustowe – z blach stalowych ocynkowanych i powlekanych oraz pcv ( segment B), w kolorze
ciemny brąz.
Pokrycie dachu i obróbki blacharskie – z blach miedzianych, naturalnie patynujących.
Drabinka na dach – stalowa.
Kratki wentylacyjne, wywietrzaki na dachu – z blachy stalowej szarej.
6. PRZYJĘTE ROZWIĄZANIA TECHNICZNE
Odniesieniem do prac projektowych była dokumentacja archiwalna, przekazy historyczne, zdjęcia
fotograficzne dworca z początku XXw. oraz analiza kolorystyki obiektu. Z uwagi na wymianę tynków
zewnętrznych w korpusie głównym podczas prac przebudowy dworca w okresie 1989-2003r. i
niezachowanych pierwotnych powłok malarskich, zdecydowano powrócić do tonacji kolorystycznej z „kości
słoniowej”, na podstawie przekazów historycznych oraz zdjęć. Domniemany historyczny kolor „kości
słoniowej” przytacza, również autor projektu kolorystyki elewacji wykonanej w 2003r. przez Spółdzielcze
Biuro Projektów „Projekt” Spółdzielnia Pracy w Białymstoku, mgr inż. arch. Marek Tekień.
Biorąc pod uwagę na wartość architektoniczną budynku dworca, walory historyczne oraz funkcję użytkową,
zastosowanie kolorystyki z „kości słoniowej” pozwoli wydobyć budynek w skali miasta i przywrócić należną
mu rangę w przestrzeni. Użycie jasnej i neutralnej kolorystyki dla elewacji jest uzasadnione również z powodu
nawiązań do klasycystycznego stylu obiektu i bogatych detali korpusu głównego. Poszczególne elementy
zdobień ścian zewnętrznych, okien, gzymsów i płycin, postanowiono wyróżnić za pomocą koloru, zgodnie ze
sposobem rozłożenia kolorów przedstawionym na zdjęciach historycznych z lat 20-tych XX w.
Kolorystyka elewacji została wykonana z wykorzystaniem palety barw StoDesign Architectural Colours, wg
załącznika graficznego. Zaproponowana kolorystyka może ulec zmianie w wyniku prób kolorystycznych na
obiekcie.
Przed rozpoczęciem prac malarskich należy wykonać próby kolorystyczne na obiekcie do akceptacji
Podlaskiego WKZ.
6.1. ZAKRES PRZEWIDZIANYCH ROBÓT
− demontaż oraz ponowny montaż po wykonaniu prac remontowych, elementów naściennych na
elewacji budynku,
− oczyszczenie elewacji, obróbek blacharskich i rynien,
− naprawa uszkodzonych powłok z tynku cienkowarstwowego na styropianie w segmentach A, B i F
oraz tynku mozaikowego cokołu w segmencie B,
− uzupełnienie ubytków tynków gładkich i profilowanych oraz w detalu architektonicznym,
− konserwacja elementów konstrukcji stalowych i żeliwnych daszków nad wejściem głównym oraz
elementów stalowych na elewacji (stalowe wsporniki od strony peronów, drabinka na dach),
− wymiana uszkodzonych i popękanych elementów kamiennych z granitu strzegomskiego cokołu oraz
powtórny montaż odspojonych płyt kamiennych,
6
− oczyszczenie, polerowanie i konserwacja kamiennych cokołów i podokienników (okna w parterze) z
granitu strzegomskiego,
przygotowanie podłoża i wykonanie kolorystyki budynku,
− naprawa niskiego betonowego cokołu w segmentach F oraz E i D od strony peronów,
− wymiana uszkodzonych płyt kamiennych stopnic z zachowaniem rodzaju, koloru, grubości oraz
faktury płyt w segmentach A, D i F, wraz z naprawą podłoża,
− wymiana rur spustowych w całym budynku, na nowe z blachy cynkowo-tytanowej PROTECT LINE
blaugrau RHEINZINK lub równoważny, o średnicy jak istniejące: Ø120 i Ø87mm ( segment B),
− uzupełnienie kolców przeciw ptakom na gzymsach elewacji budynku,
− wymiana oraz uzupełnienie brakujących kratek wentylacyjnych w ścianach, w cokole na kratki
stalowe o istniejących wymiarach oraz opraw oświetleniowych na elewacji budynku.
−
6.2. ROZWIĄZANIA MATERIAŁOWE I TECHMOLOGIE
6.2.1. Naprawa uszkodzonych powłok z tynku cienkowarstwowego na styropianie w segmentach A, B i
F
• Starannie oczyścić podłoże i usunąć luźne fragmenty tynków
• Zagruntować powierzchnie materiałem Sto Prep Miral lub lub równoważny
• Wtopić ponownie siatkę Sto Glasfasergewebe przy pomocy kleju Sto LevelUni lub równoważny
• Nałożyć mostek szczepny pod tynk Sto Prep Miral lub równoważny
• Położyć tynk gładki mineralny Sto Faseprutz lub równoważny
• Zagruntować powierzchnie pod farbę przy pomocy Sto Hydrogrund lub równoważny
• Pomalować elewacje farba samoczyszczącą Sto Lotusan Color lub równoważny.
6.2.2. Naprawa tynku mozaikowego cokołu w segmencie B
• Usunąć luźne fragmenty tynku
• Usunąć nawierzchnię do głębokości wcześniej zatopionej siatki na całej długości cokołu
• Wtopić na całej powierzchni siatkę Sto Glasfasergewebe lub równoważny w akrylowa masę Sto
Armierungsputz lub równoważny, która nie podciąga kapilarnie wody
• Wykonać gruntowanie pod tynk Sto Putzgrund lub równoważny, w kolorze tynku
• Położyć nowy tynk mozaikowy Sto Superlit lub równoważny zgodny z kolorystyką oczyszczonych
płyt granitowych cokołu.
6.2.3. Naprawa niskiego cokołu betonowego w segmentach F oraz E i D od strony peronów
• Umyć cokół betonowy metodą wysoko ciśnieniową
• Wszelkie prace naprawcze wykonać przy pomocy Sto Crete SM lub równoważny
• Wykonać hydrofobizacje przy użyciu Sto Fassadenchutz BS 290 lub równoważny.
6.2.4. Naprawa tynków gładkich i profilowanych oraz w detalu architektonicznym
• Starannie oczyścić podłoże, usunąć luźne fragmenty tynków i dezynfekować powierzchnie ścian w
miejscach zakażenia mikrobiologicznego preparatem biobójczym,
• Wszystkie pęknięcia, rysy poszerzyć w literę V
• Miejsca po usuniętych tynkach i poszerzone rysy zagruntować przy pomocy Sto Prep Miral lub
równoważny
• Ubytki uzupełnić przy pomocy Sto Trass Porenputz lub równoważny
• Miejsca poszerzonych rys uzupełnić Sto Rissfuler fein lub równoważny
• Na całej elewacji zatrzeć nową warstwę tynku Sto Faserputz lub równoważny
• Zagruntować powierzchnie pod farbę przy pomocy Sto Hydrogrund lub równoważny
• Pomalować elewacje farba samoczyszczącą Sto Lotusan Color lub równoważny.
Istniejącą wyprawę tynkarską należy poddać dokładnemu badaniu metodą opukiwania. Tynki puste i
odparzone należy usunąć za pomocą szczotki drucianej. Sposób oczyszczenia podłoża powinien być
dostosowany indywidualnie w zależności od wytrzymałości i stanu zachowania materiału podłoża. W tym
wypadku zmyć elewacje wodą pod ciśnieniem nie przekraczającym 80 bar oraz dezynfekować powierzchnie
ścian w miejscach zakażenia mikrobiologicznego preparatem biobójczym. Przed przystąpieniem do prac
tynkarskich powinny być zakończone wszelkie prace demontażowe. Podłoże pod roboty tynkarskie powinno
być mocne, nie zawilgocone, wolne od ewentualnych porostów i wykwitów solnych, oczyszczone z kurzu,
7
brudu i pyłu, a także ewentualnych resztek farb. W przypadku wymiany nienośnych fragmentów istniejącej
wyprawy tynkarskiej (np. tynki odparzone, głuche) ubytki należy uzupełnić z zaprawy wapienno-trasowej
Trass Porenputz lub równoważny, uprzednio zagruntować. Miejsca poszerzonych rys uzupełnić Sto Rissfuler
fein lub równoważny. Grunt pod wyprawę tynkarską gruntować podkładem Sto Prep Miral lub równoważny.
Tynki profilowane np. gzymsy, opaski okienne, bonie, itp., uzupełniać stosując metodę ciągnioną. Całą
elewację zatrzeć nową warstwą tynku Sto Faserputz lub równoważny. Pod malowanie tynki gładkie należy
zagruntować powierzchnię preparatem Sto Hydrogrund lub równoważny, a następnie malować minimum
dwukrotnie farbami Sto Lotusan Color lub równoważny.
W miejscach narażonych na wzmożone działanie wody opadowej i nie zabezpieczonych obróbkami
blacharskimi wykonać hydrofobizację przed nałożeniem pierwszej warstwy farby.
Przed rozpoczęciem prac malarskich należy wykonać próby kolorystyczne na obiekcie do akceptacji
Podlaskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W przypadku niezadowalającego efektu
kolorystycznego należy dostosować odcień farby do pożądanego efektu wizualnego, pod nadzorem
projektanta.
Wszystkie produkty należy stosować i magazynować zgodnie z kartami technicznymi tych produktów, a przy
wykonaniu tynków należy kierować się zasadami sformułowanymi w normach: PN-70/B-10100 oraz PN90/B-14501, po dostosowaniu w niezbędnych przypadkach do nowych materiałów i technologii
wykonawczych.
UWAGA:
W miejscach styku elewacji z kamieniem i obróbkami blacharskimi (cokół, parapety, gzymsy) wykonać
dylatacje a następnie uszczelnić je przy pomocy taśmy dylatacyjnej Sto Fungenditchband2D lub równoważny.
6.2.5. COKÓŁ GRANITOWY
Kamienne cokoły i podokienniki (okna w parterze) z granitu szlifowanego, czyścić mechanicznie i chemicznie
w technologii Remmers lub równoważny poprzez:
a) Oczyszczenie ciemnych nawarstwień za pomocą Fassadenreiniger-Paste lub równoważny-gotowej do
użycia tiksotropowej pasty czyszczącej czarne nawarstwienia tzw. brudu. Pasta oparta na fluorku amonowym.
W kontakcie z powierzchnią czyszczoną związek ten ulega rozkładowi z wydzieleniem wolnego kwasu
fluorowodorowego będącego właściwym środkiem czyszczącym. Następnie oczyścić dużą ilością wody pod
ciśnieniem.
b) Powtórny montaż odspojonych płyt kamiennych po naprawie osadzić elementy kamienne na
modyfikowanej polimerem, elastycznej zaprawie klejowej Multikleber lub równoważny.
c) Wklejanie kamiennych wstawek i uzupełnianie ubytków granitu za pomocą Epoxi BH 100 lub
równoważny- czystej żywicy epoksydowej o wysokiej wytrzymałości mechanicznej i przyczepności. Do
wklejania i przygotowania zapraw do uzupełnia ubytków w granicie zastosować żywicę zubożoną kruszywem
mineralnym np. mielonym kamieniem.
d) Spoinowanie okładzin z płyt kamiennych za pomocą Colorfuge EP lub równoważny- wypełnienie spoin w
granicie wykonać epoksydową, odporną na wodę, chemikalia i sole, zaprawą barwioną w masie zalecaną do
trwałego spoinowania na zewnątrz.
e) W przypadku niezadowalającego efektu wizualnego elementy kamienne z granitu wypolerować
mechanicznie.
f) Impregnację hydrofobizującą wykonać za pomocą:
- Funcosil OFS lub równoważny- mikroemulsja żywicy silikonowej w wodzie. Do nakładania
powierzchniowej powłoki hydrofobizującej chroniącej powierzchnię przed wodą, tłuszczem i olejami.
- Graffiti-Schutz lub równoważny-emulsja wodna żywicy silikonowej do ochrony kamienia przed napisami i
rysunkami wykonywanymi farbami w sprayu.
6.2.6. ORYNNOWANIE
Zdemontować istniejące rury spustowe stalowe oraz pcv i zamontować nowe z filtrem na liście (rewizją), o
średnicy jak istniejące: Ø120mm i Ø87mm (w segmencie B), z blachy cynkowo-tytanowej w systemie
PROTECT LINE blaugrau RHEINZINK lub równoważny.
Uwaga przed zamontowaniem rur spustowych należy sprawdzić drożność przykanalików deszczowych, w
przypadku braku drożności należy je oczyścić.
8
6.2.7. STOPNICE
Zdemontować uszkodzone płyty kamienne okładzin stopnic w segmentach A, C, D i F. Uszkodzone stopnice
betonowe naprawić zaprawą PCC wzmacnianą włóknami z dodatkiem grubego ziarna - Betofix R4 Remmers
lub równoważny. Zagruntować preparatem Kiesol Remmers lub równoważny. Na świeżo pokryć
dwuskładnikowym, elastycznym szlamem uszczelniającym Elastoschlämme 2K Remmers lub równoważny.
Kamienne okładziny z płyt granitowych gr. 3cm (segment A) i 4cm, nawierzchnie o fakturze młotkowanej,
podstopnice i krawędzie polerowane granitowe "Karelia Red", układać na modyfikowanej polimerem,
elastycznej zaprawie klejowej Multikleber Remmers lub równoważny. Zachować jednolitą kolorystykę
okładzin kamiennych.
6.2.8. KONSERWACJA ELEMENTÓW STALOWYCH
Elementy stalowe i żeliwne daszków nad wejściem głównym od strony elewacji frontowej i peronów, stalowe
wsporniki na elewacji od strony peronów, drabinkę na dach, należy dokładnie oczyścić do II stopnia czystości,
a następnie nałożyć powłoki malarskie. Gruntowanie przeprowadzić nie później niż 6 godzin po oczyszczeniu.
Następnie po wyschnięciu malować farbą nawierzchniową na bazie żywic alkidowo -uretanowych z
dodatkiem środków antykorozyjnych w kolorze RAL 7021, drabinka na dach w kolorze srebrnoszarym RAL
9006.
6.3. ROBOTY UZUPEŁNIAJĄCE
- Wymienić oprawy oświetleniowe na elewacji w miejsce istniejących na:
• kinkiet Cesar2 Thorn 2x75W lub równoważne, rozsył światła góra/dół, ( segmenty C, D i E) -8 szt.
• kinkiet Cesar2 Thorn 1x75W lub równoważne, rozsył światła dół, (segmenty B i F) -5 szt.
Wykonanie: korpus i rama klosza aluminium odlewane ciśnieniowo, aluminium tłoczone (bez zawartości
miedzi) o dużej odporności na korozję, malowane proszkowo w kolorze RAL 7024.
• oprawy od strony peronów OLSYS2 Thorn 90W/BP8 LED CL1 3000K PM STR lub równoważne- 8
szt. Oprawy o szczelności IP66 z modułami diod LED o mocy 90 W (do 7000 Llm), pomalowana
proszkowo na kolor srebrnoszary RAL 9006, z wbudowanym układem ściemniającym.
- Wymienić w złym stanie technicznym kratki wentylacyjne na elewacji oraz uzupełnić brakujące, w kol.
szarym- neutralnym dla elewacji, podczas osadzania w cokole dopasować do rysunku profili kamiennych.
- Uzupełnić brakujące kolce przeciw ptakom na gzymsach elewacji.
6.4. KOLORYSTYKA BUDYNKU
Ściany zewnętrzne– farba fasadowa kolor nr 16002 oraz 16286 (lub ciemniejszy 16285) wg StoDesign
Architectural Colours. Kolorystyka ścian zewnętrznych elewacji może ulec zmianie w wyniku prób
kolorystycznych na obiekcie.
Cokół i podokienniki (okna w parterze)–okładzina z polerowanych płyt kamiennych, granit strzegomski
szary oraz tynk mozaikowy szary ( segment B).
Okładziny stopnic – płyty granitowe „Karelia Red”, nawierzchnie o fakturze młotkowanej.
Zadaszenie nad wejściem głównym– z kutych konstrukcji stalowych i żeliwnych w kolorze RAL 7021,
pokrycie poliwęglanowe.
Stolarka okienna– aluminiowa lakierowana proszkowo w kol. RAL 8004 oraz pcv (segmenty A, B i F) w
kolorze ciemny brąz.
Stolarka drzwiowa- aluminiowa lakierowana proszkowo w kol. RAL 8004 oraz pcv (segment B) w kolorze
ciemny brąz.
Rury spustowe– z blachy cynkowo-tytanowej PROTECT LINE blaugrau RHEINZINK lub równoważny.
Elewacyjne oprawy oświetleniowe - RAL 7024 i RAL 9006.
Drabinka na dach - RAL 9006.
Pokrycie dachu i obróbki blacharskie – z blach miedzianych, naturalnie patynujących.
Kratki wentylacyjne i wywietrzaki na dachu – z blachy stalowej szarej.
7. WPŁYW PROJEKTOWANEJ INWESTYCJI NA ŚRODOWISKO
Ze względu na charakter prac, nie występują zagrożenia dla środowiska oraz higieny i zdrowia
użytkowników terenu. W okresie trwania budowy wykonawca powinien podejmować wszelkie uzasadnione
kroki mające na celu stosowanie się do przepisów i norm dotyczących ochrony środowiska na terenie i wokół
placu budowy oraz unikać uszkodzeń lub uciążliwości wynikających ze skażenia, hałasu lub innych przyczyn
powstałych w następstwie jego sposobu działania.
9
Stosując się do tych wymagań powinien mieć szczególny wzgląd na środki ostrożności i zabezpieczenia przed
zanieczyszczeniem zbiorników i cieków wodnych pyłami i substancjami toksycznymi, zanieczyszczeniem
powietrza pyłami i gazami, możliwością powstania pożaru.
Dane techniczne obiektu budowlanego charakteryzujące wpływ obiektu budowlanego na środowisko i
jego wykorzystywanie oraz na zdrowie ludzi i obiekty sąsiednie:
a) Zapotrzebowanie na wodę i odprowadzenie ścieków nie występuje.
b) Emisja zanieczyszczeń gazowych, w tym zapachów, pyłowych i płynnych nie występuje.
c) Wytwarzane odpadów nie występuje.
d) Emisja hałasu oraz wibracji, promieniowania (w szczególności jonizującego), zakłóceń
elektromagnetycznych i innych - projektowane zagospodarowanie terenu parku oraz jego użytkowanie nie
spowoduje zwiększenia emisji drgań, promieniowania w szczególności jonizującego, pola
elektromagnetycznego i innych zakłóceń,
e) Wpływ obiektu na istniejący drzewostan, krzewy, powierzchnię ziemi (w tym glebę, wody powierzchniowe
i podziemne) – nie występuje.
Przyjęte w projekcie architektoniczno-budowlanym rozwiązania przestrzenne, funkcjonalne i techniczne nie
wpłyną na środowisko przyrodnicze, zdrowie ludzi i inne obiekty budowlane.
8. DANE O REJESTRZE ZABYTKÓW
Budynek dworca PKP w Białymstoku wpisany jest do rejestru zabytków województwa podlaskiego pod nr
rej. A-238, decyzja z dnia 28.12.1985 r.
9. OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA
9.1. Projektowane rozwiązania nie zmieniają warunków bezpieczeństwa pożarowego dla opracowywanego
remontu i kolorystyki elewacji budynku, kwalifikowanego do kategorii zagrożenia ludzi ZL III.
9.2. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru z istniejącej sieci wodociągowej hydrantami
Ø80. Hydrant w odległości nie większej jak 75m.
9.3. Dojazd Straży Pożarnej z ulicy Zwycięstwa. Drogi pożarowe istniejące.
10. MEDIA
Obiekt podłączony do sieci komunalnych i wyposażony w instalacje wewnętrzne i zewnętrzne.
11. DOSTOSOWANIE DO POTRZEB OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Do budynku dworca zapewniony jest dostęp dla potrzeb osób niepełnosprawnych poprzez istniejące pochylnie
zewnętrzne.
12. CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA
Planowane roboty budowlane nie mają wpływu na zmianę bilansu energetycznego budynku. Zgodnie z art.
8ust. 7p.1 Prawa Budowlanego, obiekty podlegające ochronie na podstawie przepisów o ochronie zabytków i
opiece nad zabytkami, nie wymagają sporządzania charakterystyki energetycznej.
13. UWAGI KOŃCOWE
13.1. Roboty budowlane i montażowe należy prowadzić pod nadzorem osób uprawnionych zgodnie z
warunkami technicznymi prowadzenia robót budowlano-remontowych, przepisami BHP i ochrony p. poż.
13.2.Wszystkie prace winny być wykonywane pod fachowym nadzorem, zgodnie z Warunkami Technicznymi
Wykonywania Robót w Budownictwie i zgodnie z zaleceniem producenta materiałów. Materiały użyte winny
posiadać aprobaty Instytutu Techniki Budowlanej i Państwowego Zakładu Higieny, dopuszczające do
stosowania w tego rodzaju budownictwie.
13.3. Wszelkie materiały zastosowane w przy realizacji projektu muszą posiadać certyfikaty na znak
bezpieczeństwa i wymagane atesty.
13.4. Wszystkie wymiary elementów przed wykonaniem sprawdzić na budowie.
13.5. Dopuszcza się zastosowanie tylko jednolitego kompletnego systemu renowacji.
13.6. Prace prowadzić pod nadzorem architektonicznym i konserwatorskim. Wykonawca winien
legitymizować się zezwoleniem na prowadzenie prac konserwatorskich w obiektach zabytkowych.
Przed rozpoczęciem robót należy wykonać próby kolorystyczne na obiekcie do akceptacji Podlaskiego WKZ.
10