Obraz „Portret generała Henryka Dembińskiego” Henryka

Obraz „Portret generała Henryka Dembińskiego” Henryka Rodakowskiego
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Autor Henryk Rodakowski (1823—1894) Czas powstania 1852 Wymiary wysokość: 178 cm, szerokość: 139 cm Oznaczenie autorskie H. Rodakowski 1852; l.g. napis: jen. Henryk | Dembiński Numer inwentarzowy MNK­II­a­190 Muzeum Muzeum Narodowe w Krakowie Oddział Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach Dostępność Sala Michałowskiego Tematy namalowane, znane postaci Technika malarstwo olejne Materiał płótno Data pozyskania 1892, dar Wiktora Osławskiego Prawa do obiektu Muzeum Narodowe w Krakowie Prawa do wizerunków cyfrowych domena publiczna • Digitalizacja Muzeum Narodowe w Krakowie • Tagi portret, malarstwo, 2D, władza, wojsko, historia Obraz ukazuje Henryka Dembińskiego (1791—1864), weterana wojen napoleońskich, wybitnego dowódcę i stratega w powstaniu listopadowym, jednego z przywódców rewolucji węgierskiej 1848—
1849, siedzącego w zamyśleniu, w namiocie sztabowym, z widoczną w dali, pod uchyloną zasłoną, sceną bitwy. Obraz symbolicznie nawiązuje do dzieła mistrza Rodakowskiego, Léona Cognieta (1794—1880), który po upadku powstania listopadowego namalował obraz Praga 1831, ukazujący świeże pobojowisko i stojącego na jego tle oficera, którego postawa i wyraz twarzy znamionowały nieugiętość i zapowiedź zemsty. Bohaterem obrazu czy też kryptobohaterem ponieważ postać oficera ma w tym przedstawieniu charakter symboliczny był generał Dembiński.
Rodakowski, malując portret generała po klęsce Wiosny Ludów, przedstawił go w kontemplacyjnej pozie, ale nie zrezygnowanego: z ręką wspartą na szabli, nad mapą operacyjną, na tle symbolicznie pojętej, nierozstrzygniętej bitwy.
Dzieło, przez umiejętne połączenie cech malarstwa romantycznego, realistycznego i akademickiego, jest zaliczane do gatunku juste milieu (z franc. złotego środka). Przeważa w nim jednak pierwiastek romantyczny. Obraz został nagrodzony wielkim złotym medalem I klasy na Salonie paryskim w roku 1852, a Cyprian Kamil Norwid poświęcił mu wiersz.
Opracowanie: Wacława Milewska (Muzeum Narodowe w Krakowie), © wszystkie prawa zastrzeżone