W załączniku znajdą Państwo tabelę Przyporządkowanie stylu

Tabela. Przyporządkowanie stylu prowadzenia lekcji do typów sposobu uczenia się uczniów
Charakterystyka
ucznia
Nauczyciel dociera
do niego, jeśli…
Mocne strony:
intelektualny, wydajny,
ambitny, żądny
wiedzy, podejmuje
refleksję nad
zadaniami i sytuacjami
Słabe strony:
nadmiernie ambitny,
wyniosły, prowokacyjny, szybko ulega
wyczerpaniu, drażliwy,
wytrwałe i praktyczne
działanie przychodzi
mu z trudem, przejawia niskie kompetencje społeczne

jest rzeczowy, kompetentny i suwerenny

stawia wyższe intelektualnie wymagania

w ramach pracy
partnerskiej przydziela
uczniom miejsca według
umiejętności

prowadzi ucznia do granicy jego intelektualnych
możliwości
Mocne strony:
całościowo-obrazowa
wyobraźnia, kreatywność, innowacyjność,
zaangażowanie społeczne, wrażliwość,
szczególne zainteresowania i preferencje, skłonność do
filozofowania
Słabe strony:
emocjonalna niestabilność, bardzo
jednostronne zainteresowania, liczne
sympatie i antypatie,
pracuje z zacięciem
lub przerywa pracę,
samowolny, uparty

uczy obrazowo

uwzględnia na lekcji
szczególne zdolności,
hobby

okazuje zainteresowanie: wysłuchuje ucznia,
współczuje, okazuje
zdumienie oraz aktywnie się nim zajmuje

pozostawia miejsce
na lekcji na działalność
społeczną

wspólnie ustala zasady
postępowania i konsekwentnie wymaga ich
przestrzegania

pomaga w osiąganiu
emocjonalnej stabilności

dokładnie ustala cele lekcji
i pomaga w ich osiąganiu
Mocne strony:
zainteresowanie
wszystkim, co nowe,
aktywne, wielostronne działanie,
wysoka podatność
na motywowanie,
spontaniczna zdolność
przystosowania się,
dobre myślenie praktyczne
Słabe strony:
niepokój ruchowy,
krótkotrwałe rozprężanie uwagi, niska
wytrwałość, szybkie
zniechęcanie się,
nietrzymanie się reguł,
nieodpowiedzialność,
skłonność do przeszkadzania

planuje lekcje, które są
praktyczne i skierowane
na działanie

dzieli temat lekcji przejrzyście na małe cele

stara się o szybkie
poczucie spełnienia

przeznacza czas na
zaspokojenie dużej
potrzeby ruchu

uzbraja się w cierpliwość

okazuje dużą sympatię
osobistą

zaciekawia

uczy wytrwałości w ćwiczeniu

wymaga odpowiedzialnego zachowania
Mocne strony:
zgrany, niezawodny
współpracownik, wytrwała, ciągła aktywność, zrównoważony,
spokojny, niechęć do
przeciążania się
Słabe strony:
fizyczna i psychiczna
ociężałość, wykazuje
mało własnej inicjatywy, ograniczone
zainteresowania (flegmatyczny), trudny do
zmotywowania, niska
ambicja, wykorzystywanie innych

proponuje różnorodne
zadania w grupach i dokładnie planuje podział
zadań

okazuje wyrozumiałość
dla pewnego wygodnictwa

uwzględnia szczególnie
sprawdzone umiejętności ucznia

wykorzystuje szczególną
wiarygodność ucznia

motywuje za pomocą
kolegów z klasy

wspiera i aktywizuje

zwraca uwagę na przejrzysty podział zadań
podczas pracy w grupie
Prowadzenie lekcji
TYP INTELEKTUALNY
– starannie, fachowo, dydaktycznie planować lekcje
– konsekwentnie i kompleksowo egzekwować oraz sprawdzać wiedzę (autorytet merytoryczny)
– nie można się skompromitować (naukowy i społeczny wzór); podczas konfliktów należy tuszować niepewność
– przygotowywać zadania specjalne
– wyrażać szczególne uznanie za niecodzienne osiągnięcia (konkretna pochwała, dobre oceny dodatkowe)
– pokazywać, że wspólny projekt może się zakończyć sukcesem
tylko dzięki wielu różnym zdolnościom, np. także poprzez artystyczne wykonanie gazetki ściennej (stłumić w uczniu wyniosłość,
rozwijać szacunek dla umiejętności innych)
– przydzielać zadania, w których napotyka się naturalne granice (np.
z ustanowionymi ramowymi warunkami finansowymi lub społecznymi)
TYP EMOCJONALNY
– tak planować treść lekcji, aby uczeń czuł się wewnętrznie zaangażowany
– nawiązywać do przeżyć uczniów
– przygotowywać zadania specjalne i dopuszczać rozwiązania proponowane przez uczniów
– brać udział w życiu ucznia (np. codziennie przeznaczyć pięć minut
lekcji na „pozbycie się” przeżyć)
– wyrażać zdumienie (nauczyciel jest emocjonalnym wzorem)
– przeznaczyć czas na lekcji na rozmowę o wartościach i normach
społecznych
– określić podstawowe zasady takich zachowań społecznych jak
tolerancja, umiejętność komunikacji; dokładnie omawiać zaistniały
konflikt; wspólnie ustanawiać społeczne normy zachowań
– nie ulegać wpływom negatywizmu i ciągłemu sprzeciwowi, trzeźwo i rzeczowo reagować na wahania uczuć czy narzekania i obiektywnie je wyrównywać; merytorycznie łagodzić konflikty
– rzeczowo i jasno ustalać, co jest do zrobienia
– konsekwentnie sprawdzać zadania domowe (omówić reguły i stosować je także do częściowo wykonanych i niedokończonych zadań)
– zwracać uwagę na to, by uczeń pozostawał zintegrowany z grupą
TYP DZIAŁAJĄCY
– zlecać samodzielne wykonywanie np. gier i materiałów dydaktycznych
– przydzielać zadania specjalne, które wymagają manualnej zręczności i szybkiego działania, np. wykonanie gazetki ściennej lub skompletowanie materiałów
– nazywać pośrednie cele i postępować małymi krokami
– chwalić w przypadku najmniejszych sukcesów, wyrażać uznanie
dla osiągnięć
– w trakcie pracy grupowej np. polecić uczniowi zbieranie materiałów,
zaspokoić potrzebę ,,przeskakiwania” od wrażenia do wrażenia
– stwarzać okazję do aktywności ruchowej, np. zlecać uczniowi rozdawanie zeszytów, ścieranie tablicy, pójście do sekretariatu
– w miarę możliwości zaspokoić potrzebę częstych zmian
– reagować ze zrozumieniem na nieopanowanie i niepokój ucznia
– sadzać go na pewien czas obok uczniów, którzy mogą mu pomagać w osiągnięciu wytrwałości i koncentracji
– planować lekcje tak, aby interesowały ucznia i wzbudzały jego zaciekawienie szczegółami, motywować go do zgłębiania tematu
– stosować urozmaicone fazy ćwiczeń, zachęcać do wytrwałości
– „stary” materiał przekazywać ciągle jako „nowy”
– zlecać uczniowi specjalne zadania i obowiązki, np. dotrzymywanie
umów, które mają obowiązywać przez dłuższy czas
TYP WSPÓŁPRACUJĄCY
– skutecznie włączać w pracę grupy
– pobudzać intelektualnie – wskazywać wzory wśród rówieśników
– sadzać obok uczniów, których łatwo można zmotywować
– formułować minimalne wymagania
– przydzielać zadania w pracy nad projektem lub pracy grupowej,
które wymagają wiele cierpliwości, np. funkcja protokolanta
– przydzielać zadania specjalne, np. opiekowanie się dziennikiem
klasowym, przypominanie o szczególnych terminach, pełnienie
funkcji skarbnika klasowego
– włączać aktywnie w lekcję, podkreślając dobre osiągnięcia innych
uczniów, które są godne naśladowania: Kamil już to zrobił i ty także
dasz radę
– przydzielać wiele zadań do samodzielnego opracowania, zapobiegając
w ten sposób nadmiarowi flegmatyzmu i brakowi zainteresowania
– przeciwdziałać bierności ucznia, np. prosząc go imiennie o wypowiedź w czasie dyskusji
– regularnie sprawdzać zadania domowe, a w przypadku ich braku
być konsekwentnym
– z humorem, ale nie ironicznie lub cynicznie, zwracać uwagę na
brak zadania
– uważać, aby członkowie grupy nie byli wykorzystywani, np. każdy
uczeń otrzymuje własne zadanie (nikt nie powinien się wymigiwać)
Źródło: opracowanie własne na podstawie R. Riebisch, H. Luszczynski, Diagnoza typów uczniów, Sopot 2014.
Rzad- Częs- Zako
to
wsze