docZima 2009 2010
download 
Reklamacja Transkrypt
Zima 2009 2010
HOMEOPATIA Kwartalnik 4(16)2009/2010 Magazyn bezpłatny oferowany w Twojej aptece Zima 2009 2010 Prawdy i mity o hemoroidach Porozmawiajmy o Thymuline Syrop na medal Jak rozpoznać grypę Konsekwencje złych nawyków emisji głosu Krzyżówka Drodzy Czytelnicy Trudno uwierzyć, że to już czwarta zima, kiedy oddajemy w ręce Czytelników nasz kwartalnik. Wydaje się, że tak niedawno dyskutowaliśmy w redakcyjnym gronie o formie powstającego magazynu. Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego im człowiekowi przybywa lat, tym czas upływa mu szybciej? Powodów z pewnością jest wiele, ale zastanówmy się nad jednym z nich. Wiadomo, że z wiekiem mamy coraz więcej obowiązków, a sił – mniej. Żyjemy w pośpiechu i stresie, nieraz nawet nie zastanawiając się, czy można by cokolwiek zmienić. Dopiero gdy nadchodzi koniec roku, odczuwamy potrzebę podsumowań i refleksji. Niektórzy nawet zapisują postanowienia, z których i tak na ogół niewiele udaje się zrealizować. Zmęczenie i stres nadal towarzyszą – często nawet nie zauważamy, że coraz więcej sytuacji wyprowadza nas z równowagi. Dlatego w tym wydaniu kwartalnika zamieszczamy artykuł o stresie. Przeczytajcie i przemyślcie. Homeopatia hołduje jakości życia, na którą wpływa także skuteczność w zwalczaniu doraźnych, można by rzec – całkiem przyziemnych dolegliwości. Na przykład opryszczka skórna. Niby nic groźnego, jednak dokucza, przeszkadza, piecze, nawet boli, a tym samym fatalnie wpływa na samopoczucie – zwłaszcza w trakcie zabawy karnawałowej. Polecamy artykuł na ten temat. Publikujemy również informacje o zestawie podstawowych leków homeopatycznych, jakie naszym zdaniem powinny znaleźć się w apteczce na zimę. Pragniemy uchronić Was przed zagrożeniami związanymi z tą porą roku. W redagowanie naszego kwartalnika są zaangażowani doświadczeni lekarze i farmaceuci – naprawdę warto im zaufać. I oczywiście, jak zwykle, zachęcamy do rozwiązania krzyżówki z hasłem. Rozpoczynający się właśnie Nowy Rok to okazja do złożenia Wam serdecznych, szczerych życzeń. Niech ten rok będzie dla Was czasem radości i pogody ducha. Tak, abyście go rozpoczęli z pozytywną energią, która sprawi, że zdołacie sprostać swoim zamierzeniom oraz wyzwaniom, jakie przyniesie los. Poza tym dużo zdrowia i spełnienia marzeń – nawet tych, które wydają się mało realne. Redakcja. Homeopatia Kwartalnik nr 4(16)2009/2010 Redakcja: zespół Boiron Sp. z o.o. Adres: ul. Raszyńska 13, 05-500 Piaseczno tel.: 0 22 702 66 70, fax: 0 22 702 66 71, e-mail: [email protected], www.boiron.pl. Opracowanie graficzne i skład: Paweł Krzywda, PKstudio (idee.pl). Homeopatia 4(16)2009/2010 1 Prawdy i mity o hemoroidach Prawdy Mity Choroba hemoroidalna występuje coraz częściej i staje się niemal powszechna. Prawda. Choroba hemoroidalna ze względu na częstość jej występowania jest zaliczana do chorób cywilizacyjnych. Wynika to z coraz mniej zdrowego trybu życia, podczas którego często zapominamy o zbilansowanym odżywianiu i aktywności fizycznej. Hemoroidy są chorobą. Mit. Hemoroidy to prawidłowa struktura anatomiczna obecna u każdego człowieka. Tworzy je wiązka naczyń krwionośnych, umiejscowionych w błonie śluzowej odbytu. Są one odpowiedzialne za uszczelnienie odbytu, a więc nie dopuszczają do niekontrolowanego wydostawania się stolca. O chorobie hemoroidalnej mówimy dopiero wówczas, gdy dojdzie do przekrwienia i powiększenia się hemoroidów, czego konsekwencją może być ich wypadanie z odbytu. Choroba hemoroidalna jest w pełni wyleczalna. Prawda. Trzeba jednak pamiętać, że leczenie zachowawcze łagodzi objawy i przynosi ulgę, przy zaawansowanym stadium choroby konieczne jest jednak leczenie zabiegowe. Nawrotów choroby można uniknąć wprowadzając do codziennego życia działania profilaktyczne i dyscyplinę. Krwawienie z przewodu pokarmowego wymaga pilnej konsultacji lekarskiej. Prawda. Każde krwawienie z przewodu pokarmowego bezwzględnie wymaga zgłoszenia się do lekarza i diagnostyki. Leczenie guzków krwawniczych jest bardziej skuteczne i bezproblemowe, jeśli schorzenie zostanie rozpoznane we wczesnym stadium. Dolegliwości charakterystyczne dla choroby hemoroidalnej mogą być ponadto sygnałem ciężkich schorzeń, m.in. nowotworów jelita grubego. Aby je wykluczyć i rozpocząć odpowiednią terapię należy skorzystać z konsultacji medycznej. Osoby, które odżywiają się zdrowo i uprawiają sport, mogą uniknąć dolegliwości hemoroidalnych. Prawda. Zdrowy tryb życia i odpowiednia dieta mają ścisły związek z dolegliwościami hemoroidalnymi. Posiłki ubogie w błonnik, niewystarczająca ilość przyjmowanych płynów, używki i brak aktywności fizycznej mogą powodować zaparcia, których konsekwencją jest rozwój żylaków odbytu. W większości przypadków zdrowy tryb życia pozwala uniknąć przykrych dolegliwości związanych z hemoroidami. Najczęściej problemy z hemoroidami dotykają osób po 50-tym roku życia. Prawda. Choroba hemoroidalna często występuje u osób w podeszłym wieku. Wynika to z obniżenia napięcia mięśniowego oraz zaniku elastyczności tkanki łącznej w warstwie podśluzowej odbytnicy. Procesy te postępują wraz z wiekiem. Choroba hemoroidalna nie dosięga osób w młodym wieku. Mit. Chociaż grupą najbardziej narażoną na to schorzenie są osoby po 50-tym roku życia, coraz częściej jej objawy obserwuje się wśród młodszej części społeczeństwa. Jest to wynikiem siedzącego trybu życia i błędów żywieniowych. Z tego względu hemoroidy są czasem nazywane chorobą pracowników biurowych. Choroba hemoroidalna jest częsta także u kobiet w ciąży i po porodzie. Choroba hemoroidalna jest zawsze konsekwencją niezdrowego trybu życia. Mit. Choroba hemoroidalna może być uwarunkowana genetycznie. W niektórych przypadkach wynika ona ze słabej kondycji mięśni zwieracza i tkanki łącznej, które są odziedziczone. Nie zawsze więc problemy z guzkami krwawniczymi wynikają z zaniedbań pacjenta i nie zawsze mamy na nie wpływ. Badanie lekarskie w przypadku podejrzenia choroby hemoroidalnej jest bardzo bolesne. Mit. Podczas badania pacjent przyjmuje pozycję łokciowo-kolanową, boczną lub ginekologiczną. Lekarz bada palcem kanał odbytu. W razie konieczności zastosowania podczas badania odpowiedniej aparatury, lekarz uprzedza o tym pacjenta i stara się z nim współpracować. Bolesność takiego badania może wynikać z silnego napięcia mięśni odbytu. Jeśli będziemy rozluźnieni i niezestresowani, badanie nie powinno sprawiać bólu. W przypadku pojawienia się dolegliwości hemoroidalnych konieczne jest leczenie chirurgiczne. Mit. W przypadku mało zaawansowanych dolegliwości lekarz najczęściej zaleca leczenie zapobiegawcze. Niewielkie zmiany związane z żylakami odbytu mają tendencję do cofania się. Leczenie zapobiegawcze opiera się głównie na stosowaniu diety bogatoresztkowej, zwiększeniu ilości płynów dostarczanych organizmowi i wprowadzeniu do planu dnia ćwiczeń fizycznych. Objawy utrzymujące się podczas zmiany trybu życia można łagodzić za pomocą odpowiednich maści i czopków. Ulgę przynoszą też nasiadówki z rumianku i borowiny. G. J. 2 Homeopatia 4(16)2009/2010 Porozmawiajmy o Thymuline i... Z czym kojarzą się Państwu Święta Bożego Narodzenia? Większość odpowie, że z udekorowaną choinką, zapachem ciasta, śniegiem za oknem itd. Owszem, tak właśnie postrzegamy i potem wspominamy czas grudniowych świąt. Mnie przez kilka dobrych lat ogarniało wspomnienie strachu, wręcz przerażenia na samą myśl o zbliżających się uroczystościach. Przyczyna była bardzo prozaiczna. Moje dzieciństwo to Wigilie u babci na wsi. Babcia była prawdziwą mistrzynią w kuchni. Do dzisiaj pamiętam smak przygotowywanych przez nią potraw. Nawet proste dania: omlet (wtedy jeszcze wcale tak się nie nazywał), twaróg w śmietanie (nie mylić z twarożkiem ze śmietaną), bliny, chałki wypiekane w piecu chlebowym… Na Boże Narodzenie były szykowane potrawy wyjątkowe. Moja mama, niestety nie odziedziczyła talentów kulinarnych. Coś tam jeszcze w genach pozostało, na przykład sposób wyrobu pierogów z grzybami ale niewiele poza tym. Ja w kuchni, to już prawdziwa porażka. Ledwo radzę sobie z „gorącym kubkiem”. Po kilkunastu latach żałosnych prób kuchnię omijam szerokim łukiem. Rodzina jakoś pogodziła się z tym faktem, tym bardziej, iż przekonałam ją o swoich niezliczonych innych talentach. Jakich? Hmmm… Różnych. Na przykład świetnie piorę, nikt tak, jak ja nie potrafi pięknie powiesić wypranych ciuchów (sortuję wg wielkości, kolorów, skarpety – parami i wszystkie w jednym kierunku), prasowaniu, układaniu w szafach itp. W kwestii bardziej „przyjęciowej” – umiem ładnie zapakować prezenty, przystroić mieszkanie i ogród, udekorować stół (każdego roku w innej tonacji kolorystycznej). Tylko co z tego, że stół wygląda pięknie, jak nie ma czego położyć na talerzach… Od kilkunastu lat wszystkie święta odbywają się w moim domu. Umówiliśmy się z rodziną, że każdy coś przygotowuje. Kiedyś mama przynosiła pierogi, kapustę z grzybami i sernik, mój mąż przygotowywał karpia, barszcz i bigos (na kolejny dzień), a szwagierka robiła rybę po grecku, galaretę, sałatki i wypieki. I było wyśmienicie do czasu, aż któregoś roku synek szwagierki rozchorował się tuż przed Wigilią na tyle poważnie, iż zagroził nam głód świąteczny. Powstała panika i moje gorączkowe tarcie chrzanu, krojenie warzyw na sałatkę, nieudolne odpalanie piekarnika i strach, że nie dam rady. Jakoś sobie poradziłam ale zajęcia kuchenne znienawidziłam bezpowrotnie. Postanowiłam zadbać o zdrowie rodziny szwagierki, żeby sytuacja już nigdy nie powtórzyła się. Każdej jesieni pracowałam nad podniesieniem odporności systemu immunologicznego Bartusia. Musiał być zdrowy od listopada do maja (okres obejmował wszystkie święta). I… udaje się to nam już ponad 20 lat. Zima. Jaka to zima… Szaro, buro, biało, znowu szaro… Kiedyś to były zimy… Od połowy listopada było mroźnie, śnieżnie i naprawdę zimowo. Tak zdecydowanie zróżnicowanie pór roku było chyba korzystniejsze dla naszych organizmów. Niezdecydowane pogodowo ni to jesienie, ni to zimy – znacznie gorzej rokują dla zdrowotności, szczególnie tych młodszych, mniej zahartowanych pokoleń. Porozmawiajmy zatem o Thymulinie – leku homeopatycznym zwiększającym odporność. Czy znacie Państwo lek o nazwie Thymuline®? Mam nadzieję, że część z Państwa zna. Chcę o nim napisać, bo niedawno natknęłam się na różne fora internetowe, których użytkownicy wypowiadali się na temat sposobów dawkowania tego leku. Homeopatia 4(16)2009/2010 3 Byłam wstrząśnięta. Nigdy nie przyszłoby mi do głowy wypo- Postać i dawkowanie leku. wiadać się w Internecie na temat, którego nie znam. Jednak • granulki w tubkach 4-gramowych (ok. 80 granulek w opakowaniu); ludzie piszą… Często piszą bzdury, niestety. Spróbujmy zatem • mikrogranulki w tubkach 1-gramowych uporządkować te informacje. • saszetki zawierające 5 tubek mikrogranulek 1-gramowych Thymuline 9 CH. Lek homeopatyczny wytworzony na bazie syntetycznie otrzymanego hormonu grasicy. Jej działanie im- Mikrogranulki w opakowaniach 1-gramowych zażywa się jedmunomodulujące jest przedmiotem już ponad dwudziesto- norazowo (zawartość całego opakowania) i jest to niewątpliletnich badań. W licznych pracach potwierdza się korzystny wie wygodniejsze dla pacjenta. Bardziej opłacalny jest zakup wpływ hormonu na produkcję przeciwciał oraz na stymulację saszetki zawierającej 5 tubek. specyficznej i niespecyficznej odpowiedzi komórkowej. Pra- Granulki z opakowania 4-gramowego należy dzielić na dozy. widłowa odpowiedź układu immunologicznego wobec czyn- 1 doza = 10 granulek. Jest to mniej wygodne ale nieco bardziej ników chorobotwórczych jest możliwa wtedy, kiedy będzie on ekonomiczne finansowo. w dobrej kondycji. Sposób dawkowania. Wskazania do stosowania Thymuline®: schorzenia górnych dróg oddechowych, angina, zapalenie uszu, grypa, infekcje wirusowe skóry, choroby dróg moczowych i inne. • mikrogranulki ( w pojemniku jednodawkowym = 1 g): pierwszy miesiąc – 1 × w tygodniu 1 dawka (tubka) kolejne 5 miesięcy – co 2 tygodnie 1 dawka (tubka) • granulki (w pojemniku 4 g): pierwszy miesiąc – 1 × w tygodniu 10 granulek kolejne 5 miesięcy – co 2 tygodnie 1 doza = 10 granulek Granulki należy stosować podjęzykowo nie mniej niż ok. 30 minut przed lub po jedzeniu (jak każdy lek homeopatyczny). Podając lek małym dzieciom można granulki rozpuścić go w niewielkiej ilości przegotowanej letniej wody. Danuta Biernacka Thymuline 9 CH zalecana jest szczególnie dzieciom z nawracającymi infekcjami górnych dróg oddechowych. Zmniejsza częstotliwość nawrotów infekcji i powikłań z nimi związanych oraz skraca czas ich trwania. Lek można stosować zarówno w okresie bezobjawowym – profilaktycznie, jak również w okresie występowania infekcji. W tym drugim przypadku kurację z użyciem Thymuline można łączyć z podawaniem innych leków homeopatycznych (np. Oscilococcinum, Homeovox, Paragrippe) lub zleconych przez lekarza leków allopatycznych. Lek nie wywołuje interakcji z innymi lekami. 4 Homeopatia 4(16)2009/2010 Syrop na medal Od lat Polacy są w światowej czołówce pod względem ilości zażywanych leków. Z roku na rok wzrasta w naszym kraju sprzedaż preparatów farmaceutycznych, a wśród nich syropów. Czy wiemy jednak na pewno czym są zawiesiny, po które sięgamy, gdy doskwiera nam kaszel? Na co zwracamy uwagę podczas ich zakupu i jaką rolę odgrywa dla nas opinia farmaceuty? Wyniki przeprowadzonych na zlecenie firmy Boiron badań rzucają światło na zachowania kaszlących klientów polskich aptek. Remedium na kaszel Syrop należy do najstarszych ze znanych ludzkości postaci leków. Jego nazwa pochodzi od arabskiego słowa sherab, oznaczającego napój. Niezależnie od zastosowania, sporządza się go według podobnej procedury. Spreparowana wcześniej substancja lecznicza zostaje rozpuszczona w stężonym, ok. 60-cio procentowym roztworze cukru, najczęściej sacharozy. Szczególne szerokie zastosowanie syropy znajdują w pediatrii. Mają zazwyczaj przyjemny smak i są łatwe do przełknięcia, co ułatwia ich podawanie nawet małym dzieciom. Poza tym są jedyną (obok kropli) formą łagodzenia dolegliwości kaszlowych u najmłodszych, gdyż tabletki na kaszel można podawać dopiero od 12 r.ż. Cenią je sobie także osoby starsze, którym sprawia kłopot połykanie tradycyjnych pastylek. Głównym przeznaczeniem syropów jest łagodzenie objawów towarzyszących infekcjom górnych dróg oddechowych, takich jak ból gardła i kaszel. Syropy na kaszel są obecnie jednymi z najczęściej kupowanych medykamentów w naszym kraju, zwłaszcza spośród specyfików z grupy OTC (ang. Over-the-counter), czyli dostępnych bez recepty. Jednocześnie należą do preparatów, których zakup najczęściej konsultujemy z farmaceutą. mają z tym trudności jest jedynie około 20% w małych miastach i około 35% w większych aglomeracjach. W pozostałych przypadkach dopiero konkretne pytania aptekarza lub prośba o zademonstrowanie kaszlu umożliwia właściwą diagnozę. Wynika z tego, że zawsze lepiej zasięgnąć porady specjalisty niż zbytnio ufać własnej ocenie. A nawet ci z nas, którzy poprawnie definiują kaszel suchy i mokry, nie zawsze potrafią dobrać rodzaj syropu odpowiednio do dolegliwości. „Poproszę jakiś syrop...” „...tylko żeby był słodki”. W przeprowadzanych w lipcu 2008 badaniach sprawdzano co mieszkańcy naszego kraju wiedzą na temat syropów, a także czym kierują się przy ich wyborze. Badanie miało postać wywiadów z farmaceutami, a więc osobami, które o zachowaniu Polaków w aptece wiedzą najwięcej. Zapytano ich także o to, co decyduje o poleceniu takiego, a nie innego syropu kupującemu. Jak pokazały badania, chociaż większość z nas deklaruje, że jest w stanie rozróżnić rodzaje kaszlu, z doświadczenia farmaceutów wynika co innego. W ich opinii konsumenci rozważający zakup syropu zazwyczaj nie są w stanie zdecydowanie stwierdzić czy męczący ich (lub ich bliskich) kaszel jest suchy czy mokry. Personel aptek szacuje, że pacjentów, którzy nie Na rynku znajduje się obecnie kilkanaście marek płynnych preparatów łagodzących kaszel. Z badań wynika, że wyboru spośród nich dokonujemy przede wszystkim pod wpływem sugestii lekarza lub farmaceuty, poprzednich doświadczeń lub opinii znajomych osób. Wyniki te nie są zaskakujące, gdyż najbardziej istotna jest dla nas efektywność preparatu, a źródłem wiedzy na ten temat są specjaliści lub osoby, którem miały styczność z danym preparatem. Znajduje to odzwierciedlenie także w praktyce lekarskiej. – Po otrzymaniu recepty pacjenci są głównie zainteresowani skutecznością zaordynowanego syropu i bezpieczeństwem jego stosowania (np. u kobiet w ciąży). Pytają przede wszystkim, jak szybko zacznie działać i kiedy ustąpią męczące ich objawy – mówi dr Marek Lorenc, specja- Homeopatia 4(16)2009/2010 5 lista medycyny rodzinnej. W opinii przebadanych aptekarzy również bezpieczeństwo ma dla nas ogromne znaczenie, dlatego w aptecznym okienku bardzo często pytamy o brak przeciwwskazań do stosowania leku. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy kupowany preparat będzie podawany małemu dziecku. Farmaceuci zwykle polecają wówczas produkty, które zawierają tylko naturalne składniki, a których na rynku jest stosunkowo mało (np. Stodal®, Drosetux®) Wybór taki jest podyktowany brakiem działań niepożądanych, które mogą wywoływać inne preparaty. Bowiem w przypadku syropów zawierających niebezpieczne składniki chemiczne, mogą się one pojawić się np. w postaci nudności, wymiotów, podrażnień przewodu pokarmowego lub nadmiernego pobudzenia. Problem ten znika, gdy mamy do czynienia z syropem w pełni naturalnym i wyprodukowanym specjalnie dla najmłodszych pacjentów. W dalszej kolejności dla konsumentów liczy się cena oraz brak zawartości spirytusu. Ważny jest także smak. Co może zaskakiwać, czynnik ten odgrywa dużą rolę nie tylko w przypadku syropów dla najmłodszych. Okazuje się, że słodkie preparaty, przeznaczone głównie dla dzieci (takie jak np. Drostetux®), cieszą się popularnością także wśród dorosłych. Aptekarze twierdzą, że część ich klientów dużą wagę przykłada również do koloru i konsystencji preparatu – im gęstszy syrop tym większa jego subiektywnie postrzegana skuteczność. „Który wybrać, pani magister?” Bardzo często przy wyborze syropu kluczową rolę odgrywa dla nas opinia eksperta. Czym kierują się aptekarze polecając nam ten, a nie inny specyfik ? Farmaceuci biorący udział w badaniu zgodnie twierdzą, że zazwyczaj decyzję o rekomendacji danego preparatu poprzedzają krótką rozmową z pacjentem, podczas której ustalają rodzaj kaszlu, pytają go o poprzednie doświadczenia z tego typu środkami i podatność na działania uboczne. Nie bez znaczenia pozostaje dla nich także kondycja ekonomiczna klienta. Zalecając konkretny syrop pracownicy aptek opierają się głównie na swoich przekonaniach co do skuteczności leku. Najczęściej rekomendują specyfiki, które uznają za bezpieczne, sprawdzone oraz które dają najlepsze rezultaty. W mniejszym stopniu niż konsumenci kierują się przy tym reklamą, a w większym fachową wiedzą o produktach. Przykładowo syrop Stodal® zdobył uznanie ze względu na bezpieczeństwo stosowania (średnia ocena 2,95 w skali od -3 do 3), naturalne składniki (średnia ocena 2,53), ale także wielkość opakowania (średnia ocena 2,53) i dobry smak (średnia ocena 1,63). Przez pryzmat bezpieczeństwa stosowania równie wysoko oceniony został Drosetux® (średnia ocena także 2,95). Badani aptekarze stwierdzili, że polecają go szczególnie często przy suchym i męczącym kaszlu u dzieci. Nadal jednak najbardziej popularnym na dolegliwości gardła środkiem farmaceutycznym pozostaje Flegamina (średnia ocena w kategorii „znany klientom” – 3,0), na co nie bez wpływu pozostaje cena (farmaceuci ocenili ją na 1,83). Z dostępnych na rynku preparatów chętnie polecany jest też syrop Mucosolvan, który zdaniem badanych szybko przynosi ulgę (średnia ocena 2,57). Wyniki badań wyraźnie wskazują jednak na trend do coraz większego zwracania uwagi na bezpieczny i nieinwazyjny skład wybieranego farmaceutyku, zwłaszcza gdy będzie on podawany najmłodszym pacjentom. 6 Homeopatia 4(16)2009/2010 Wśród przebadanych aptekarzy dobrą opinią cieszą się syropy homeopatyczne, choć konsumenci pytają o nie rzadziej, niż o tradycyjne środki. Ci z nich, którzy jednak sprawdzili ich działanie, chętnie po nie wracają. – Homeopatyczne syropy działają na zasadzie drenażu, tj. oczyszczenia narządu dotkniętego chorobą, co znacząco poprawia jego funkcjonowanie i ułatwia proces zdrowienia. To jedna z cech, która decyduje o ich popularności – podkreśla dr Marek Lorenc. Są one także szczególnie polecane, gdy w grę wchodzi bezpieczeństwo stosowania, a także brak przeciwwskazań podczas zażywania innego leku. A co farmaceuci odradzają? Aptekarze, zwłaszcza starszej daty, niechętnie polecają syropy, które niedawno usunięto z listy leków wydawanych wyłącznie na receptę. Traktują je ciągle jako mocniejsze i mniej bezpieczne. Rzadko zalecają też środki z zawartością kodeiny, alkoholu lub efedryny, zwłaszcza kiedy syrop kupowany jest z przeznaczeniem dla małego dziecka. Badania pokazały, że Polaków cechuje rozwaga w kwestii wyboru preparatu na kaszel. Staramy się unikać podejmowania emocjonalnych decyzji „przy aptecznym okienku”. Kluczowa zazwyczaj jest dla nas nabyta wiedza o skuteczności specyfiku oraz opinia fachowców. Farmaceuci natomiast wydają się być świadomi swojej roli eksperta i doradcy, a także zaufania, jakie pokładają w nich konsumenci. Pacjent zgłaszający się z prośbą o rekomendację syropu na ogół może liczyć na rzetelną poradę popartą wiedzą i doświadczeniem. - Należy jednak pamiętać, że rozmowa z aptekarzem nie jest w stanie zastąpić konsultacji lekarskiej. Jeśli 3 dni po zastosowaniu syropu nie ma radykalnej poprawy lub są objawy ogólnego pogorszenia, w trosce o swoje zdrowie należy pilnie zasięgnąć rady lekarza rodzinnego – podsumowuje dr Lorenc. Źródło: www.nazdrowie.pl „Syropy na medal” Jak pokonać grypę Grypa jako wysoce zakaźna choroba atakująca układ oddechowy znana jest od czasów starożytnych. Jedna z epidemii grypy była już opisywana przez Hipokratesa w 412 r. p.n.e. W strefie umiarkowanej, a więc także w Polsce, zachorowania na grypę występują sezonowo, to jest w miesiącach od września / października do marca / kwietnia, a szczyt zachorowań występuje zwykle między styczniem a marcem. W przebiegu każdej infekcji grypowej, poza wymienionymi powyżej, częste są następujące objawy kliniczne pojawiające się u pacjenta w sposób nagły: • objawy ogólne: dreszcze, uczucie ogólnego rozbicia, • osłabienie, brak apetytu, • bóle kostno-stawowe, • objawy ze strony górnych dróg oddechowych: przekrwienie śluzówek gardła, • nieżyt nosa, suchy nieproduktywny kaszel, • senność – objaw rzadko występujący u dorosłych, natomiast • u dzieci poniżej 4 roku życia w około 50% przypadków, • u niemowląt i małych dzieci mogą występować: apatia, • niechęć do jedzenia, • zaburzenia oddychania związane z niedrożnością nosa, • objawy żołądkowo-jelitowe: nudności, biegunka i wymioty. Nie wiadomo dokładnie, jakie są powody sezonowości zachorowań na grypę. Wydaje się, że mają tu znaczenie pewne czynniki środowiskowe, jak np. duże zagęszczenie osób w pomieszczeniach w okresie zimy przy jednocześnie zmniejszonej wentylacji tych pomieszczeń, czy też niskie temperatury i niska wilgotność w czasie zimy, co stanowi dogodne warunki dla zachowania przez wirusy grypy zdolności do namnażania się. Największa zapadalność na grypę występuje u dzieci i nastolatków, a największa śmiertelność z powodu grypy i powikłań pogrypowych dotyczy populacji ludzi starszych. Istnieją także badania wskazujące, że czynnikiem sprzyjającym zachorowaniu na grypę jest palenie tytoniu. Jak rozpoznać grypę1 Grypa przebiega pod postacią zespołu nagle pojawiających się objawów, takich jak: • kaszel, • gorączka powyżej 38°C, • ból mięśni i/lub ból głowy. Typowy przebieg zakażenia W niepowikłanym zakażeniu wirusem grypy stan chorego ulega poprawia się po około 7 dniach. Najdłużej utrzymującymi się objawami mogą być: kaszel – nawet do 2 tygodni, utrzymujące się poczucie choroby i osłabienie – szczególnie u osób starszych lub chorujących na schorzenia przewlekłe. Co należy wiedzieć o Oscillococcinum®? Różnice pomiędzy zakażeniem grypowym, a popularnym przeziębieniem: CECHY CHARAKTERYSTYCZNE GRYPA PRZEZIĘBIENIE Początek choroby Temperatura ciała Bóle stawów i mięśni Ból głowy Samopoczucie Katar Suchy kaszel Chrypka Powikłania nagły, objawy ostre wysoka (>38) bardzo często bardzo często bardzo złe nie zawsze często rzadko często powolny, objawy łagodne zwykle nieznacznie podwyższona rzadko rzadko umiarkowanie złe bardzo często rzadko często rzadko • Nie wywołuje znanych skutków ubocznych, w tym nie wywołuje senności. • Nie ma ryzyka przedawkowania i nie wpływa na choroby współistniejące, np. na zmianę ciśnienia krwi, itp. • Nie wpływa na działanie innych leków. • Jest bezpieczny dla całej rodziny, dla osób „od 6 do 106 lat”. Zastosowanie u niemowląt i dzieci poniżej 6. roku życia wymaga zasięgnięcia opinii lekarza. • Pomaga zlikwidować pierwsze objawy grypy i przeziębie- Homeopatia 4(16)2009/2010 7 nia, takie jak złe samopoczucie, gorączkę, a zastosowanie leku od razu, zanim grypa się rozwinie, skraca jej czas trwania i łagodzi jej przebieg. • Działa szybko, zwłaszcza, jeśli jest użyty na początku choroby, po pojawieniu się pierwszych objawów. Dlatego warto mieć Oscillococcinum ® w domowej apteczce. • Może być bezpiecznie stosowany z innymi lekami, ponieważ nie wykazuje interakcji z innymi lekami, pochodzenia chemicznego czy roślinnego, bądź suplementami diety. Może być stosowany przez osoby leczące się z powodu chorób przewlekłych. • Stanowi szybkie, właściwe i godne zaufania rozwiązanie w samoleczeniu objawów przeziębienia i grypy. Jeżeli, pomimo leczenia, objawy utrzymują się przez dłużej niż 3 dni lub nasilają, należy zwrócić się o po radę do lekarza, który ustali diagnozę i zaproponuje odpowiednią terapię. • Jak w przypadku każdego leku, kobiety w ciąży powinny przed podjęciem leczenia skonsultować się ze swoim lekarzem lub farmaceutą. • Tak jak każdy lek, Oscillococcinum® ma termin ważności umieszczony na kartoniku, którego nie należy przekraczać. Czas stosowania wynosi dla Oscillococcinum® 5 lat od daty produkcji. Więcej informacji oraz możliwość zadania pytania ekspertowi na: www.oscillococcinum.pl. Skład jakościowy i ilościowy: 1 g granulek zawiera substancje czynne: Anas barbariae hepatis et cordis extractum 200K 0.01 ml. Postać farmaceutyczna: granulki w pojemniku jednodawkowym. Wskazania do stosowania: objawy grypy, przeziębienia i infekcji grypopodobnych: gorączka (do 38,5°C), uczucie ogólnego rozbicia, bóle mięśniowe i kostno-stawowe. Przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Podmiot odpowiedzialny: Boiron SA, 20 rue de la Libération, 69110 Sainte-Foy-lès-Lyon, Francja. 1) Makowiec-Dyrda M. i wsp.: Profilaktyka i leczenie grypy. Wytyczne Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce, wyd. AKTIS, Łódź 2006, s. 13–14. 8 Homeopatia 4(16)2009/2010 Konsekwencje złych nawyków emisji głosu Chrypka i nawracające stany zapalne są często wynikiem złych nawyków w emisji głosu. W tekście opowiemy o ćwiczeniach pozwalających rozluźnić mięśnie gardła i szczęk. Gdyby ktoś zapytał Cię, po czym można poznać nauczyciela, zapewne odpowiedziałbyś to, co większość ludzi. Tym, co wyróżnia nauczyciela spośród innych profesji, jest jego głos. Przede wszystkim głośny, krzykliwy, raczej wysoki i bardzo często zachrypnięty. Aby zapracować sobie na taki sposób mówienia i uzyskać taki efekt dźwiękowy wcale nie trzeba kilkunastu lat pracy w szkole. Niektórym wystarczy tylko rok (a nawet i nie) intensywnego używania narządu głosu w warunkach szkolnych, który przecież różni się od sposobu, w jaki korzystamy z niego w sytuacjach rodzinnych czy towarzyskich. Nauczyciel albo zaczyna pracę w szkole z potężnym zasobem złych nawyków, gdyż je przyswoił (obserwując swoją rodzinę, otoczenie, w którym wzrastał) albo nikt wcześniej nie nauczył go, jak emitować głos bez obciążania strun głosowych albo też tworzy je sam, próbując odnaleźć się w sytuacji, gdy musi zapanować nad gromadką dzieci nie tylko siedzących w ławkach, ale również biegających po szkolnych holach czy boiskach. Inną przyczyną złych nawyków emisyjnych są codzienne stresy i napięcia. Negatywnie odbijają się one i na postawie ciała i na sposobie oddychania. Gdy przytłacza nas ciężar obowiązków, trudne sytuacje zawodowe, wymagania, troska o bezpieczeństwo uczniów czy lęk przed oceną naszej pracy, uginamy się pod ich ciężarem i pomniejszamy się: garbimy się. To także powoduje, że zaczynamy coraz gorzej oddychać – szybko, płytko i łapczywie. Zapominamy o spokojnym, głębokim oddechu, co nie jest wskazane, gdy dużo i często mówimy. To właśnie oddech jest tym elementem emisji głosu, który u nauczycieli najczęściej źle funkcjonuje. Innym, równie niebezpiecznym nawykiem, jest mówienie zbyt wysoko i zbyt głośno. Takie emitowanie dźwięków może wynikać między innymi z hałasu (nawet drobny szum w klasie prowokuje podnoszenie głosu), trudności w utrzymaniu dyscypliny w klasie, ale w przypadku nauczycieli nauczania zintegrowanego może mieć inne źródło, związane z jednej strony z wiekiem dziecka i budową ich krtani, z drugiej, wynika z procesu komunikacji. Małe dzieci mają mniejszą krtań, umieszczoną wyżej i krótsze niż osoby dorosłe czy młodzież po okresie dojrzewania, struny głosowe. Emitują zatem wyższe dźwięki. Są spontaniczne, bardzo emocjonalne, ekspresyjne, co sprawia, że często ich głos jest krzykliwy i ma bardzo duże natężenie. Nauczyciel, aby nawiązać z nimi lepszy kontakt, podświadomie próbuje się do nich dopasować. Często nie kontrolując tego, zaczyna w różnych sytuacjach (także poza szkołą!) mówić wyżej (tj. poza swoją optymalną wysokością głosu, tzw. średnicą) i głośniej. Poza tym niecierpliwe i „wiercące się” małe dzieci wymagają uciszania i przypominania o wielu rzeczach, a więc i większej aktywności głosowej nauczyciela. Stres i złe nawyki – głównie oddechowe i głosowe, o których była mowa powyżej – prowadzą do przeforsowania głosu. Istotne jest to, że często nie występują one w izolacji, ale łączą się z wieloma czynnikami np. chorobami organizmu, przyjmowanymi lekami, paleniem papierosów, niekorzystnymi warunkami pracy (zakurzenie, zapylenie, niska wilgotność powietrza) czy fizycznym zmęczeniem spowodowanym niewyspaniem. Obciążona niepotrzebnym wysiłkiem krtań zaczyna się buntować. Ciało wysyła nam sygnał w postaci chrypki lub często nawracających stanów zapalnych (przez podrażnione śluzówki łatwiej przenikają wirusy i bakterie). Jeśli nie reagujemy na te sygnały może skończyć się to poważnych schorzeniem strun głosowych (np. bezgłosem, guzkami głosowymi lub niedomykalnością głośni) Homeopatia 4(16)2009/2010 9 i trudnościami w wykonywaniu pracy zawodowej. Głos to prze- 8. „Kopara” cież podstawowe narzędzie pracy każdego nauczyciela, o które Wyobrażamy sobie, że zdarzyło się coś, co odjęło nam mowę należy dbać. Jak? Można zapobiegać i leczyć. Takie działanie i z wrażenia „opada nam kopara” (luźny opad żuchwy, bez ma między innymi znany już wielu nauczycielom homeopa- wysiłku). tyczny środek – Homeovox®. Specjalnie dobrane składniki nie tylko pomagają zwalczyć chrypkę spowodowaną nadmiernym 9. „Gumowa żuchwa” mechanicznym wysiłkiem głosowym i niekorzystnymi warun- Rozciągamy usta w szerokim uśmiechu, utrzymujemy ten kami zewnętrznymi (np. suche powietrze), ale również działa- uśmiech i jednocześnie opuszczamy i zamykamy żuchwę. ją profilaktycznie na struny głosowe. Stanowią też wsparcie w sytuacjach intensywnej pracy głosem. Jego ogromną zaletą 10. „Jabłko” jest to, że nie ma działań ubocznych i dodatkowo nie wysu- Wyobrażamy sobie, że w dłoni trzymamy duże soczyste jabłko. sza delikatnej śluzówki jamy ustnej. A tego przecież chcemy Kilkakrotnie otwieramy buzię jakbyśmy chcieli je ugryźć. uniknąć. Innym sposobem, nieco bardziej wymagającym, są ćwiczenia, które pomagają pozbyć się napięcia z krtani, gardła 11. „Walka żwaczy” i szczęk. Czy zauważyłeś, że stres, silne emocje, trema, strach, Mocno zaciskamy zęby, następnie maksymalnie (uwaga na lęk powodują, że pojawia się chrypka, głos czasem zanika „zawiasy”) otwieramy żuchwę. a sztywna szczęka uniemożliwia swobodne mówienie? Poniższe ćwiczenia rozluźniają napięte mięśni tych obszarów ciała. 12. „Malarz” Ich zaletą jest to, że można je wykonywać także z dziećmi, Otwieramy szeroko buzię, żuchwa opada i pozostaje nieruktóre bardzo entuzjastycznie reagują na to wszystko, co nowe choma (można delikatnie przytrzymać ją palcem). Czubkiem i co związane z angażowaniem różnych części ciała. Ćwiczenia języka na podniebieniu malujemy różne obrazki. powtarzamy od 3 do 8 razy. Można je wykonywać wielokrotnie w ciągu dnia. 13. „Luz blues” Swobodnie parskamy oraz wibrujemy wargami prrrr…, brrr… 1. „Relaks z oddechem” Oddychamy: wdech to ziewnięcie, wydech to westchnięcie. 14. „Lew” Odwołujemy się do naturalnych odruchów naszego ciała Zamieniamy się w groźnego lwa, wysuwamy język daleko na brodę i ziewamy z językiem na zewnątrz (nie pozwalamy mu 2. „Ciało bez szyi” się cofnąć podczas ziewania). Następnie wydobywamy długą Chowamy głowę między ramionami - Podnosimy barki do góry, samogłoskę aaaa… i pilnujmy, by język nie uciekał do tyłu. tak, by szyja schowała się między nimi. Utrzymujemy napięcia przez kilka sekund, opuszczamy barki i odczuwamy rozluźnie- 15. „1/2 ziewania” Przeciągamy się i zaczynamy ziewać, ale zatrzymujemy się nie mięśni. w jego połowie, utrzymujemy ten przyjemny stan odprężenia w gardle, krtani i żuchwie. 3. Automasaż 16. Chuchanie Opukiwanie opuszkami palców twarzy, szyi, karku i ramion. Grzejemy zmarznięte dłonie. Na dłoniach odczuwamy ciepłe powietrze. 4. Napinanie i rozluźnianie całego ciała Spróbuj napiąć jednocześnie jak najwięcej mięśni ciała. Zaciśnij dłonie, podkurcz palce stóp, napij łydki, uda itd., zaciśnij też 17. „Mruczanki” oczy, twarz. Utrzymaj napięcie kilka sekund, rozluźnij mięśnie Delikatnie i cicho mruczymy mmmmmm… lub oooommm... i odczuj różnicę. Co zmieniło się w ciele? Regularne stosowanie przedstawionych ćwiczeń, zwłaszcza, gdy zaczynamy odczuwać napięcie lub pojawia się chrypka, 5. „Ciepłe dłonie” Pocieramy dłonie jedna o drugą, kiedy są ciepłe, przykłada- przynosi efekty – przekonaj się o tym. Powodzenia. my je do policzków; rozgrzewamy je ponownie, i przykładamy ciepłe dłonie na szyję (okolica krtani) i kark. Ciepło z dłoni przechodzi na mięśnie, przyjemnie je rozluźnia. Sylwia Prusakiewicz-Kucharska Trener głosu, logopeda, pedagog 6. „Głowa na dłoniach” Obejmujemy dłońmi głowę, następnie przesuwamy ją raz na prawo, raz na lewo powoli i rytmicznie, rozciągamy mięśnie szyi. Powtarzamy rozciąganie, dłońmi podnosimy i opuszczamy głowę. 7. „Mim” Wykonujemy różne głupie miny, próbujemy zaangażować jak najwięcej mięśni twarzy oraz wargi i żuchwę. 10 Homeopatia 4(16)2009/2010 Dlaczego Homeovox®? Unikalna formuła – dzięki odpowiednio dobranym składnikom, lek jest stosowany na chrypkę, nadwyrężenie strun głosowych, Podwójne zastosowanie – może być stosowany przed wystąpieniem związanym z nadwyrężeniem strun głosowych jak również w przypadku pojawienia się chrypki, Bezpieczeństwo BOIR/LZ/HOVOX/29/08.2009 – może być stosowany z innymi lekami bez ryzyka interakcji. Homeovox®. Produkt złożony. Postać farmaceutyczna: tabletki powlekane. Wskazania do stosowania: chrypka, nadwyrężenie strun głosowych (mówienie, śpiewanie). Przeciwwskazania: nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Podmiot odpowiedzialny: BOIRON SA, 20 rue de la Libération, 69110 Sainte Foy-lès-Lyon, Francja. www.boiron.pl www.homeovox.pl Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu. Krzyżówka nr 16 Znaczenie wyrazów. Poziomo: A1. A12. B9. B14. C1. C10. D9. E1. E6. E12. F10. G1. G12. H1. I3. J6. J9. K1. K8. Choroba objawiająca się w postaci piekących, swędzących pęcherzyków wypełnionych wodą; występują na twarzy, wargach i narządach płciowych. Pocałowana zamienia się w księcia z bajki. Oznaczenie jednostki atmosfery chemicznej. ...rem, acta, personam. Dla Polaka – Polska, dla Francuza – Francja. Gatunek jabłka, którego nazwa przypomina imię żeńskie. Symbol chemiczny wapnia. Główny składnik powietrza. Na przykład Drosetux firmy BOIRON, skuteczny na suchy kaszel. Nadpobudliwosć psychoruchowa u dzieci. Jednostka powierzchni gruntu w angielskim układzie miar. Małpa człekokształtna, ale nie szympans. Mamy z nim czynienia w zimie, szczypie w uszy, nos i policzki. Posłużył do okrutnego ukarania Azji Tuhajbejowicza w „Trylogii”. Przeciwieństwo konformizmu. Rzeczpospolita Polska. Po czesku – „tak”. Z drugiej strony rewersów. Poruszanie lalkami w teatrze lalkowym. Pionowo: 1A. 2G. 3A. 5A. 5F. 6I. 7A. 7G. 8E. 9A. 9D. 9I. 10A. 10I. 11H. 12A. 13G. 14A. 15A. 15E. Naśladowanie przez wyrazy dźwięków naturalnych. W mitologii egipskiej stwórca świata, pan ładu we wszechświecie. Rozsądnie, „z głową”. W parze z wdziękiem. Bez niego pies nie mógłby merdać. Tafle lodu na jeziorze. Posiadający dużą wartość. Ślad, którego szuka np. policjant. W mitologii greckiej tytanida, córka Uranosa i Gai. Według wierzeń staroegipskich całokształt wartości duchowych, jakie otrzymuje człowiek w momencie poczęcia. ... nieco. Wielbiciel np. zespołu muzycznego. Imitacja przedmiotu. My i... Pierwiastek chemiczny mający zastosowanie w medycynie jako środek uspokajający. Żołnierz policji wojskowej. Ma urojenia, czyli... Na konia. Adela lub Adrianna. Krótki, płytki sen. Po wpisaniu liter w oznakowane miejsca odczytasz hasło: Pierwszych dziesięć osób, które nadeślą do 8 lutego 2010 r. na adres redakcji prawidłowe rozwiązanie z dopiskiem „Krzyżówka nr 16” otrzyma atrakcyjne nagrody. Upominki zostaną wysłane pocztą. Rozwiązaniem „Krzyżówki nr 15” jest hasło: Z homeopatią pokonasz jesienne schorzenia. Laureatami „Krzyżówki nr 15” są następujące osoby: Gabriela Pawlus, Aneta Jurczyk, Kazimiera Węcek-Kolenda, Beata Płonka, Danuta Przywecka, Danuta Kochanowska, Kazimierz Baranowski, Irena Dąbrowska, Mikosz Henryk, Marian Banach. Serdecznie gratulujemy. 12 Homeopatia 4(16)2009/2010
