Puszkarz - kliknij i czytaj

Puszkarz
to określenie zawodu funkcjonujące w
XV-XVII wieku w Polsce. Zawód zanikł w XIX
wieku. W dawnej Rzeczypospolitej
puszkarzem nazywano rzemieślnika
wyrabiającego broń palną, w szczególności
armaty i działa ze spiżu. Nazwa rzemiosła
pochodzi od puszki, czyli ogólnego określenia
broni palnej używanego w Polsce w XV oraz na
początku XVI wieku.
Na ziemiach polskich rzemiosło pojawiło się w
XV wieku. Największymi ośrodkami produkcji puszkarskiej były Kraków, Gdańsk, a na Śląsku Świdnica.
W większości miast puszkarze wchodzili w skład
zbiorowych cechów metalowych. W latach 1622–1631
powstał w Gdańsku odrębny cech puszkarzy,
rusznikarzy i łożowników, zwanych także szychterzami.
W czasach późniejszych nazwa zawodu przeszła na
obsługujących działa artylerzystów. Puszkarze
zajmowali się wówczas nakierowaniem i strzelaniem z
dział, w szczególności bombard. Do ich obowiązków
należało także ładowanie prochem, czyszczenie i
przygotowywanie dział do nabicia. W średniowieczu
żołd wyszkolonego w obsługiwaniu działa puszkarza należał do najwyższych w ówczesnej
wojskowości, przewyższając nawet
zapłatę dla zaciężnego kopijnika w
pełnej zbroi.
Współcześnie terminu puszkarstwo
używa się wymiennie z
rusznikarstwem[8], a także z takimi
pojęciami jak: rzemiosło artystyczne,
odlewanie i obróbka przedmiotów z
brązu, spiżu, miedzi i mosiądzu oraz z
terminem ludwisarstwo.