Alkany - skrypt
Transkrypt
Alkany - skrypt
AUTORZY SKRYPTU – Szymon Michalski OPIEKUN MERYTORYCZNY – mgr Adam Makówka Węglowodory nasycone ALKANY Spis treści: 1. Określenie i wzór ogólny alkanów 2.Szereg homologiczny alkanów 3. Nazewnictwo alkanów 4. Źródła naturalne alkanów 5. Otrzymywanie alkanów 6. Właściwości fizyko – chemiczne 7. Charakterystyczne reakcje alkanów: Reakcje spalania Reakcja substytucji 8. Zastosowanie alkanów Określenie alkanów i wzór ogólny Alkany są to związki chemiczne, organiczne, węglowodory nasycone charakteryzujące się pojedynczym wiązaniem między atomami węgla o wzorze ogólnym CnH2n+2 Szereg homologiczny alkanów lp. Nazwa alkanu lp. Nazwa alkanu lp. Nazwa alkanu lp. Nazwa alkanu 1 metan 26 heksakozan 51 henpentakontan 76 heksaheptakontan 2 etan 27 heptakozan 52 dopentakontan 77 heptaheptakontan 3 propan 28 oktakozan 53 tripentakontan 78 oktaheptakontan 4 butan 29 nonakozan 54 tetrapentakontan 79 nonaheptakontan 5 pentan 30 triakontan 55 pentapentakontan 80 oktakontan 6 heksan 31 hentriakontan 56 heksapentakontan 81 henoktakontan 7 heptan 32 dotriakontan 57 heptapentakontan 82 dooktakontan 8 oktan 33 tritriakontan 58 oktapentakontan 83 trioktakontan 9 nonan 34 tetratriakontan 59 nonapentakontan 84 tetraoktakontan 10 dekan 35 pentatriakontan 60 heksakontan 85 pentaoktakontan 11 undekan 36 heksatriakontan 61 henheksakontan 86 heksaoktakontan 12 dodekan 37 heptatriakontan 62 doheksakontan 87 heptaoktakontan 13 tridekan 38 oktatriakontan 63 triheksakontan 88 oktaoktakontan 14 tetradekan 39 nonatriakontan 64 tetraheksakontan 89 nonaoktakontan 15 pentadekan 40 tetrakontan 65 pentaheksakontan 90 nonakontan 16 heksadekan 41 hentetrakontan 66 heksaheksakontan 91 hennonakontan 17 heptadekan 42 dotetrakontan 67 heptaheksakontan 92 dononakontan 18 oktadekan 43 tritetrakontan 68 oktaheksakontan 93 trinonakontan 19 nonadekan 44 tetratetrakontan 69 nonaheksakontan 94 tetranonakontan 20 eikozan 45 pentatetrakontan 70 heptakontan 95 pentanonakontan 21 heneikozan 46 heksatetrakontan 71 henheptakontan 96 heksanonakontan 22 dokozan 47 heptatetrakontan 72 doheptakontan 97 heptanonakontan 23 trikozan 48 oktatetrakontan 73 triheptakontan 98 oktanonakontan 24 tetrakozan 49 nonatetrakontan 74 tetraheptakontan 99 nonanonakontan 25 pentakozan 50 pentakontan 75 pentaheptakontan 100 hektan Nazewnictwo alkanów Nazwa alkanu składa się z trzech części: przedrostka i/lub wrostka – lokantu podstawnika rdzenia – liczby atomów węgla w łańcuchu głównym przyrostka „-an” (przewidzianego dla alkanów). Etapy nazywania alkanu: 1. Wyszukanie macierzystego związku. o Znalezienie najdłuższego łańcucha atomów węgla (jeżeli dwa różne łańcuchy mają identyczną długość, wybiera się ten z największą liczbą rozgałęzień). 2. Numeracja w łańcuchu głównym: o Atomy węgla numeruje się od końca najbliższego pierwszemu rozgałęzieniu. o Jeżeli rozgałęzienia występują w równej długości od końców, numeruje się od końca bliższego drugiemu rozgałęzieniu. 3. Określenie i numeracja podstawników: o Każdy podstawnik oznacza się zgodnie z miejscem przyłączenia do łańcucha głównego. o Jeżeli do danego atomu węgla są przyłączone dwa podstawniki lub więcej, przypisuje się im tę samą cyfrę. 4. Zapis nazwy związku o Podstawniki podaje się w kolejności alfabetycznej, przy czym: przedrostek izo-” (np. izobutyl) włączany jest do nazwy i pierwszą literą jest „i” pozostałe przedrostki (np. sec, tert; np. tert-butyl) i ich skróty (s, t; np. tBu) oraz lokanty liczbowe nie są włączane do nazwy, a więc np. dla tert-butyl pierwszą literą jest „b”. o Całą nazwę zapisuje się w postaci jednego słowa, przy czym: do oddzielenia przedrostów i/lub wrostków używa się łącznika (-) do rozdzielenia lokantów używa się przecinka (,). Przykład: 2,2-dimetylobutan „2,2” – lokanty podstawników (oba podstawniki są przy tym samym atomie węgla, dlatego oznaczone są tą samą liczbą) „di” – liczba podstawników danego rodzaju przy danym atomie węgla („di-”, „tri-”, „tetra-”) „metylo” – nazwa podstawników (tutaj są to grupy metylowe) „butan” – nazwa alkanu, który ma tyle samo atomów węgla, ile łańcuch główny. Źródła naturalne alkanów -Ropa naftowa(olej skalny) -Gaz ziemny(gaz kopalniany/błotny) Otrzymywanie alkanów 1.Bezpośrednio z pierwiastków /odpowiednie warunki/ 2.Otrzymywanie metanu z gazu syntezowego 3.Otrzymywanie metanu z węgliku glinu 4.Dekarboksylacja soli kwasów karboksylowych 5.Reakcja Wurtza Reakcja Corey'a- Hous'a; Redukcja Clemmensena; Redukcja Wolffa- Kiżnera; Redukcja Mozingo. Właściwości fizyko-chemiczne Właściwości fizyczne - stan skupienia: * do 4 atomów węgla - gazy * od 5 do 15 atomów węgla - ciecze Właściwości chemiczne Alkany są bierne chemicznie ze względu na występowanie mocnych wiązań sigma (pojedynczych) między cząsteczkami. * od 16 atomów węgla - ciała stałe (parafiny) - ze wzrostem długości łańcucha węglowego Ulegają reakcji spalania wzrasta temperatura wrzenia i topnienia - spalanie całkowite do CO2 i H20 - półspalanie do CO i H2O Są one w wodzie nierozpuszczalne (są - spalanie niecałkowite do C i H20 Ulegają reakcjom substytucji cząsteczkami niepolarnymi), natomiast Reakcja substytucji, inaczej podstawiania rozpuszczają się dobrze w eterze, benzenie i polega na zastąpieniu atomu, najczęściej innych rozpuszczalnikach organicznych. wodoru H, innym atomem lub grupą atomów. Alkany reagują z: F2 (fluor), Cl2 Wszystkie alkany mają gęstość niższą od (chlor) i Br2 (brom) w obecności światła. Są odporne na działanie stężonych kwasów i wody. zasad. Alkany rozgałęzione mają niższe W normalnych warunkach nie reagują temperatury topnienia i wrzenia od alkanów natomiast ze stężonymi kwasami, zasadami o łańcuchu liniowym. lub silnymi utleniaczami typu manganian(VII) potasu lub stężony kwas azotowy(V). Charakterystyczne reakcje 1.Spalanie: -CH4+2O2→CO2+2H20 (CAŁKOWITE) -CH4+ 3/2 O2→CO+2H20 (CZĘŚCIOWE) CH4+O2→C+2H20 (NIECAŁKOWITE) 2.Substytucja (podstawianie): Zastosowanie -spotykane na co dzieo substancje: Benzyna, zapalniczki Dodatki do rozpuszczalników Wchodzą w skład farb, barwników, kauczuku, gum Stosowane w syntezie organicznej Otrzymywanie benzyny syntetycznej (proces tzw. krakingu)