mowa pozegnalna

mowa pozegnalna
Tato, zebraliśmy się tu, by towarzyszyć Ci w ostatnim już etapie Twojej ziemskiej pielgrzymki, którą rozpocząłeś niespełna 82 lata temu. Jest tu Twoja
żona i dzieci, wnuki i prawnuki oraz cała rodzina, sąsiedzi i każdy, komu byłeś przyjacielem. Wszyscy, niektórzy z bardzo daleka, przybyli tu by oddać
Ci hołd i zapewnić o swej pamięci.
Nie wiem od czego zacząć...? Chyba od tego, że zawsze byłeś wspaniałym mężem, ukochanym ojcem, dobrym dziadkiem i oddanym sąsiadem.
Nigdy nie chowałeś urazy, nie potrafiłeś się gniewać, bo każdy był dla Ciebie kimś bliskim. Zawsze wspierałeś swoją rodzinę, która tak wiele dla
Ciebie znaczyła, którą kochałeś ponad wszystko. A dziś?...stajemy tu pogrążeni w rozpaczy, bo pozostawiłeś w naszych sercach pustkę, która długo
nie będzie mogła się zapełnić. Napoleon Bonaparte powiedział kiedyś: „Cierpienie wymaga więcej odwagi, niż śmierć", Ty Tato miałeś jej dość
dużo, by w tym całym cierpieniu jakiego doświadczyłeś za życia, zachować uśmiech na twarzy i pogodę ducha.
„Non omnis moriar" (Nie wszystek umrę)- te słowa, Tato, niech towarzyszą Ci w tej ostatniej już podróży, bo wiedz, że nie zapomnimy o Tobie,
a Twoja wesoła, pełna radości twarz zawsze będzie obecna w naszych sercach i wspomnieniach, obecna w Twoich dzieciach, wnukach i prawnukach,
zawsze bliskich Twemu sercu. Dziękujemy Ci i do zobaczenia.
Zrodlo: http://wklej.se/mowa