D - Sąd Okręgowy w Szczecinie

Sygnatura akt VIII Ga 432/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 lutego 2015 r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie, VIII Wydział Gospodarczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Anna Budzyńska
po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2015 r. w Szczecinie
na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym
sprawy z powództwa: A. K. i P. N. (1)
przeciwko: (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 23 września 2014r.
sygnatura akt XI GC 532/14
I. oddala apelację;
II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300,00 zł (trzystu złotych) - tytułem kosztów procesu w
postępowaniu apelacyjnym.
SSO A. Budzyńska
Sygn. akt VIII Ga 432/14
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 23 września 2014 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w sprawie sygn. akt XI GC
532/14 zasądził od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powodów P. N. (1), A. K. kwotę
1750,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 października 2012 roku, oddalił powództwo w pozostałym
zakresie oraz zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 463,54 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że podstawę prawną roszczeń powodów stanowi art. 471 k.c.
Obowiązkiem powodów było wykazanie (art. 6 k.c.) nienależytego wykonania zobowiązania oraz poniesienia szkody
pozostającej w normalnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania. Sąd Rejonowy ustalił,
oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, że świadek E. G. potwierdziła, iż strony uzgodniły dostawę materiału
o konkretnych długościach i że długości takie nie zostały przez pozwaną dostarczone. Na akceptację przez powódkę
dostawy w innych długościach brak było – zdaniem Sądu I instancji- dowodu, korespondencja mailowa zawiera
tylko propozycję pozwanej, brak było natomiast odpowiedzi klienta przyjmującej tę propozycję. Jednocześnie P. K.
zaprzeczył, by jakiekolwiek ustalenia w sprawie były czynione z P. N. i wskazał, że nie tylko pierwsza dostawa, ale także
kolejne zawierały elementy nie przycięte na zamawiany wymiar. Za niewątpliwy uznał Sąd Rejonowy fakt opóźnienia
całej dostawy, przy czym pozwana nie wykazała, że nastąpiło to z przyczyn od niej niezależnych, a więc miała miejsce
zwłoka dłużnika (art. 476 k.c.) Wobec tego nienależyte wykonanie zobowiązania przez pozwaną Sąd Rejonowy uznał
za udowodnione.
Sąd pierwszej instancji wskazał także, że świadek P. K. (2) zeznał, iż wobec dostarczenia materiału w niewłaściwych
długościach oraz po terminie strona powodowa zmuszona była samodzielnie dociąć stal na wymagane długości, co
wiązało się z kosztami. Zamówienie odpowiedniego materiału gdzie indziej było niemożliwe z uwagi na opóźnienia
pozwanej w dostawach oraz zaangażowanie finansowe powodów w związku z umową z pozwaną. Zeznania te Sąd
Rejonowy uznał za wiarygodne i pozostające w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego. P. K. wskazał też, że
konieczne było wykonanie 14 cięć i że zrobiła to firma zewnętrzna (jeden z podwykonawców powodów na budowie,
gdzie dostarczano stal), za cenę 125 zł za sztukę. Wobec braku dowodów przeciwnych – nie było podstaw by
kwestionować zeznania świadka w tej części, wobec tego również szkodę w wysokości 14 x 125 zł należało uznać za
wykazaną. Za oczywisty uznał Sąd I instancji także związek przyczynowy miedzy szkodą powodów a nie wykonaniem
zobowiązania przez pozwaną – gdyby pozwana przysłała elementy w zamawianych długościach, powodowie nie
musieliby zlecać ich docinania i nie ponieśliby związanych z tym kosztów.
W ocenie Sądu Rejonowego nie podlegało uwzględnieniu żądanie pozwu w zakresie podatku VAT, jako że podatkowi
temu podlega wyłącznie dostawa usług i towarów, nie podlegają zaś świadczenia odszkodowawcze. Wobec tego
powództwo uwzględniono co do kwoty 1750 zł, oddalając je w pozostałej części.
O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 455 k.c. i 481 k.c. przyjmując, że wezwanie stanowiła faktura VAT, dostarczona
pozwanej przed terminem płatności. O kosztach orzeczono stosownie do art. 98 i 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 3
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu.
Pozwany wniósł apelację od powyższego wyroku zaskarżając go w części oddalającej i rozstrzygnięcia o kosztach
procesu tj. w zakresie pkt I i III zarzucając:
I. naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na treść orzeczenia wydanego przez Sąd I instancji, to jest:
1) naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w
sprawie, dokonanej wybiórczo i bez dokładnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, wbrew zasadom
doświadczenia życiowego i logiki, polegające na:
a) braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania oceny z pominięciem jego istotnej części,
to jest wybiórczą analizę zeznań świadka E. G. (2), poprzez ograniczenie się wyłącznie do potwierdzenia przez świadka
faktu, iż pomiędzy stronami umowy został uzgodniony towar o konkretnej długości oraz okoliczności, że długości takie
nie zostały dostarczone, natomiast pominięcie tej części, w której świadek zeznał: „reklamacja nie była na długość
tylko za zakrzywienie elementu. Nie pamiętam reklamacji, że coś jest za długie. Były prowadzone rozmowy dotyczące
reklamacji, dział reklamacji nie uznał, bo materiał został już przetworzony, natomiast został udzielony rabat na
zakupiony materiał, zgodnie z oczekiwaniami”, a w konsekwencji błędne przyjęcie przez Sąd na etapie wyrokowania,
nienależytego wykonania umowy przez pozwanego i w efekcie wydanie wyroku na niekorzyść pozwanego.
b) poprzez uznanie zeznań świadka P. K. (2) za wiarygodne w zakresie w jakim dotyczą one, że: „nie tylko pierwsza
dostawa, ale także kolejne zawierały elementy nie przycięte na zamówiony wymiar”, wobec dostarczenia materiału w
niewłaściwych długościach oraz po terminie strona powodowa zmuszona była samodzielnie dociąć stal na wymagane
długości, co wiązało się z kosztami”, a w efekcie przyjęcie, że zeznania te pozostają w zgodzie z zasadami doświadczenia
życiowego, co doprowadziło do konkluzji, że szkoda w wysokości 14 x 125 złotych została wykazana, w sytuacji gdy
zeznania te nie mają żadnego potwierdzenia w materiale dowodowym zebranym w sprawie, a przede wszystkim stoją
w oczywistej sprzeczności z treścią umowy sprzedaży zawartej pomiędzy stronami.
2) naruszenie art. 328 § 2 w zw. z art. 233 § 1 k.p.c., poprzez niezamieszczenie w treści uzasadnienia
wyroku wyczerpujących przyczyn podważających wiarygodność zeznań świadka E. G. (2), która wypowiedziała
się co do kluczowych aspektów przedmiotowej sprawy, jej zeznania były logiczne i spójne ze sobą, a nadto
potwierdzały przedstawiony przez stronę pozwaną stan faktyczny, poprzez brak zawarcia w uzasadnieniu wyroku
podstaw faktycznych przedmiotowego rozstrzygnięcia, bowiem stwierdzenie, iż stan faktyczny został ustalony na
podstawie przedstawionych przez stronę dokumentów i wydruków e-maili oraz zeznać świadków, należy uznać za
niewystarczające, a także brak wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku.
II. Naruszenie przepisów prawa materialnego przez Sąd i instancji, mające wpływ na treść orzeczenia, to jest:
a) wykładni oświadczeń woli stron złożonych w trakcie zawierania umowy sprzedaży towaru, m.in. stalowych profili,
polegającej na przyjęciu niewątpliwego faktu opóźnienia całej dostawy, bez wykazania przez stronę pozwaną, że
nastąpiło to z przyczyn od niej niezależnych, a w efekcie zwłoki dłużnika i nienależytego wykonania zobowiązania,
która to okoliczność została przez powoda udowodniona, pomimo iż z materiału dowodowego w postaci zeznań
świadków oraz dokumentów, w tym faktur VAT, dokumentów WZ i korespondencji e-mailowej, wynika że strony
zawarły wyłącznie umowę sprzedaży profili, a pozwany nigdy nie zlecał powodom wykonania usługi ich cięcia i nie ma
na te okoliczność potwierdzenia w żadnych środkach dowodowych, a w konsekwencji naruszenie art. 471 k.c. w zw. z
art. 476 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie do oceny stanu faktycznego sprawy, zamiast art. 535 § 1 k.c.,
b) naruszenie art. 6 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że strona powodowa wykazała fakt zawarcia
umowy według której pozwany był zobowiązany do wykonania usługi cięcia profili w ilości większej niż to wynikało
z przedłożonych faktur VAT, a w efekcie powyższego przeniesienie ciężaru dowodu na stronę pozwaną, wskazanie że
nie zostały przeprowadzone dowody przeciwne, co w konsekwencji doprowadziło do wydania orzeczenia niezgodnego
z rzeczywistym stanem rzeczy, podczas gdy to na powodzie ciąży obowiązek przytoczenia okoliczności faktycznych z
których wywodzi roszczenie i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność jego twierdzeń
o faktach.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego poprzez oddalenie powództwa w całości, a
także w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.
W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.
Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną żądania powództwa dokonaną przez
Sąd Rejonowy. Konkluzji o trafności rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji nie mogły zmienić zarzuty apelacji i
argumentacja przytoczona na ich uzasadnienie.
Podnieść należy, że skarżący zarzucając naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie przez Sąd Rejonowy
pobieżnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego - w istocie sam dokonał jedynie fragmentarycznej
oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów. Taka ocena dowodów nie odpowiada dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c.,
przewidującego wymóg wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału procesowego.
Odnosząc się do twierdzeń skarżącego o dokonaniu wybiórczej analizy zeznań świadka E. G. (2) podnieść trzeba,
że skarżący ograniczył się jedynie do przytoczenia fragmentów zeznań tego świadka w oderwaniu od analizy całości
tych zeznań jak również z całkowitym pominięciem pozostałego zebranego w sprawie materiału dowodowego m.in.
w postaci prowadzonej pomiędzy stronami korespondencji e - mailowej. Podnieść należy, że świadek E. G. (2)
dokonując opisu sposobu wykonania przez pozwanego zobowiązania z umowy sprzedaży wprost wskazała, iż ,,to
nie był materiał taki jak zamówiony, lecz w innych długościach” (k.117). Ponadto, jak słusznie zauważył pozwany,
to E. G. (2) uczestniczyła w zawieraniu umowy sprzedaży oraz ustaleniu jej warunków. Powyższe wprost wynika z
korespondencji e- mailowej stron. Wnikliwa analiza tych e- maili dowodzi, iż strona powoda zamówiła u pozwanej
stalowe profile (...) 500 o długości 14.900 mm. Profile te przy tym miałby być zgodnie z ustaleniami stron docięte
przez pozwaną. Z licznej prowadzonej pomiędzy stronami korespondencji wynika, iż pracownik powodów jak również
pracownik pozwanej - E. G. (2) - kilkakrotnie wskazywali, iż pozycja pierwsza tj. odnosząca się do profili (...) 500
ma wynieść długość 14.900 mm wskazując, że towar ten ma być przycięty do oczekiwanej przez powodów długości
(vide k. e-mail z dnia 26 lipca 2012 r. k. 29, 30; e-mali z dnia 30 lipca 2012 r. k. 32; e-mail z dnia 7 sierpnia 2012 r.
k. 33; e-mail z dnia 8 sierpnia 2012 r. k. 37). Zaakcentować należy, że w trakcie swego przesłuchania świadek E. G.
(2) potwierdziła te ustalenia. Po okazaniu jej bowiem e-maila znajdującego się na karcie 30, a którym wskazano, iż
profile (...) 500 mają wynosić długość 14.900 mm zeznała, iż są to ,, długości pierwotne” (k. 117). Wbrew twierdzeniem
skarżącego o braku istnienia takich uzgodnień nie mogło świadczyć wskazanie przez świadka E. G. (2), iż powodowie
nie zgłaszali reklamacji co do długości dostarczonych im elementów. Podnieść trzeba, że twierdzenie tego świadka o
braku zgłoszenie reklamacji nie zasługiwały na przymiot wiarygodności. Z korespondencji e- mailowej strony wynikało
bowiem, iż powodowie już w dniu dostawy towaru informowali pozwaną o tym, iż elementy (...) 500 nie zostały
docięte zgodnie z zamówieniem do długości 14.900 mm lecz mają długość 15.100 mmm (vide e-mail z dnia 3 września
2012 r. k. 51-52). E. G. (2) w odpowiedzi na tego e-maila zaproponowała udzielenie powodom rabatu (vide e-mail z
dnia 13 września 2012 r. k. 60). Ponadto powodowie na dokumencie dostawy WZ, sporządzonym przez pozwanego,
uczynili adnotacje o tym, iż poz. 5 odnosząca się do profili (...) 500 ,,miała być przycięta na 14,90, nie zgodna z
zamówieniem” (k. 95).
Reasumując - treść zeznań świadka E. G. (2) w powiązaniu z prowadzoną pomiędzy stronami korespondencją emailowej dowodzi, iż powodowie zamówili u pozwanej profile o konkretnych długościach, a towar o ustalonych
parametrach nie został stronie powodowej dostarczony.
Z tych też względów nie mogło być także mowy o naruszeniu art. 6 k.c. oraz art. 65 k.c. Stwierdzić bowiem należy,
że powodowie przedstawiając wraz z pozwem korespondencje e- mailową stron sprostali obowiązkowi wykazania,
iż przedmiotem umowy stron było objęte docięcie profili stalowych jak również faktu nienależytego wykonania tej
umowy.
Ustosunkowując się z kolei do twierdzenia pozwanego o tym, że żądana przez powoda kwota w wysokości 1.750 zł
netto tytułem cięcia profili jest rażąco wygórowana wskazać trzeba, iż powód przyjął za docięcie 1 profilu kwotę 125
zł, taka zaś kwota została określona przez samą pozwaną. Pozwana bowiem w fakturze VAT z dnia 31 sierpnia 2012 r.
sama przyjęła, iż za wykonanie docięcia jednego profilu należne jej wynagrodzenie będzie wynosić kwotę 125 zł netto
(vide poz. 4 faktury VAT n k. 68). Wobec tego, iż sama pozwana na taką wartość oszacowała wykonanie usługi docięcia
profili za chybione należy uznać jej zarzuty o tym, iż obecnie żądanie kwoty stanowiącej równowartość tak ustalonego
wynagrodzenia (14 sztuk profili x 125 zł) jest wygórowane.
Za bezzasadny należało uznać zarzut skarżącego naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. W orzecznictwie przyjmuje się,
że wskazany wyżej przepis może stanowić skuteczną podstawę środka zaskarżenia tylko wówczas, gdyż pisemne
motywy wyroku są nieczytelne i nie pozwalają na odczytanie procesu myślowego składu orzekającego i w efekcie
uniemożliwiają ustalenie przyczyn, dla których sąd w określony sposób rozstrzygnął o żądaniu pozwu (vide
wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2009 r., I UK 129/09). Taka sytuacja zaś bez wątpienia nie
zachodzi w realiach niniejszej sprawy. Uzasadnienie Sądu Rejonowego zawiera bowiem wszystkie elementy istotne
dla odtworzenia procesu myślowego Sądu, który doprowadził do wydania zakwestionowanego przez pozwanego
orzeczenia.
W konsekwencji Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako bezzasadną.
Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu, który powodowie wygrali w całości, rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania apelacyjnego oparto na treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. przy zastosowaniu § 12 ust. 1
pkt 1 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.