Prognoza oddziaływania na środowisko

Transkrypt

1
Prognoza oddziaływania na środowisko dotycząca
projektu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego terenu w miejscowości Zakrzewo
i Dąbrowa w rejonie trasy S-11, gmina Dopiewo
mgr Magdalena Stefaniak
Poznań, październik 2011r./styczeń 2012r.
Prognoza oddziaływania na środowisko dotycząca projektu miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego terenu w miejscowości Zakrzewo i Dąbrowa w rejonie trasy S-11, gmina Dopiewo
2
Przedmiot i cel opracowania oraz przyjęta metodyka.
Przedmiotem opracowania jest prognoza oddziaływania na środowisko miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego terenu w miejscowości Zakrzewo i Dąbrowa
w rejonie trasy S-11, gmina Dopiewo
Zakres planu określony jest zgodny z zapisami Studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy Dopiewo, zatwierdzonym uchwałą nr
LVIII/519/02 Rady Gminy Dopiewo z dnia 30 września 2002r.
Granice obszaru objętego planem przedstawiono na rysunku planu, który stanowi
jego załącznik.
Szczegółowy zakres ustaleń planu zawiera.:
− Przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym
przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania,
− Zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
− Zasady ochrony środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego,
− Zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury
współczesnej,
− Wymagania wynikające z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznej,
− Parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu,
w tym linie zabudowy, gabaryty obiektów i wskaźniki intensywności zabudowy.
Obowiązek sporządzania prognozy oddziaływania na środowisko planu
zagospodarowania przestrzennego wynika z konieczności realizacji zapisów ustaw
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz ustawy o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Prognoza jest
rozpatrywana zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, co jest jednym
z warunków jego uchwalenia.
Warunkiem skuteczności prognozy jest jej sporządzenie przez niezależne w stosunku
do autorów planu, osoby. Rola Prognozy polega na pełnieniu przez nią funkcji
opisowej i uzasadniającej analizowane rozwiązania planistyczne co doprowadza do
wypracowania takich rozwiązań, które ingerują jak najmniej w środowisko
przyrodnicze. Prognoza ma za zadanie przedstawienie rzeczywistych negatywnych
wpływów na środowisko.
Funkcją prognozy oddziaływania na środowisko planu zagospodarowania
przestrzennego jest bieżąca korekta przyjętych rozwiązań planistycznych, wpływa
ona zatem na ostateczny kształt, zakres i realizację ustaleń zawartych w planie.
Celem prognozy jest weryfikacja przyjętych rozwiązań planistycznych przed ich
skierowaniem do uzgodnień przewidzianych trybem administracyjnym. Jest ona
dokumentem formalnym mającym na celu podbudowanie zapisów, zawartych w
planie zagospodarowania.
W przypadku opracowania prognozy mającej na celu określenie wpływu z terenu o
złożonej strukturze lub mało precyzyjnie sformułowanych ustaleń planu
zagospodarowania przestrzennego, należy stosować metody subiektywne.
3
W przypadku sporządzania planów lub ich zmian w odniesieniu do konkretnych
zamierzeń inwestycyjnych lub działalności człowieka, prognoza może być bardzie
szczegółowa. Warunkiem jest znajomość szczegółowych danych technicznych danego
zamierzenia inwestycyjnego lub działalności, jednak zapisy planistyczne są zwykle
mniej uszczegółowione niż rozwiązania projektowe. W związku z tym są one bardziej
elastyczne. Stwarza to celowa możliwość zlokalizowania zamierzeń inwestycyjnych o
podobnym charakterze lecz różniących się konkretnymi rozwiązaniami technologiczno
– technicznymi.
W przypadku planu zagospodarowania przestrzennego danego terenu zawierającego
tylko jedną jego funkcję konieczne jest podanie zaleceń najbardziej pożądanych pod
względem ochrony środowiska oraz zasad zagospodarowania i użytkowania terenu.
Powinny one zawierać zakazy, nakazy lub ograniczenia. W tym przypadku prognoza
powinna spełniać rolę pomocniczą i uzupełniającą w tworzeniu zapisów ustaleń planu
zagospodarowania przestrzennego.
Procedura opracowania dokumentu oceny wpływu na środowisko ustaleń planu
zagospodarowania przestrzennego jest procesem wieloetapowym. Szczegółowy
zakres treści dokumentu prognozy ustala art. 51 ust. 2 ustawy o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
Podstawowym tłem dla każdej strategicznej oceny oddziaływania na środowisko
powinna być charakterystyka środowiska przyrodniczego oraz informacje o głównych
procesach zachodzących w środowisku, czyli o jego funkcjonowaniu.
Powyższe materiały, wizja terenowa oraz informacje przekazanae przez Urząd Gminy
pozwoliły rozpoznać stan środowiska, jego użytkowanie, podatność na degradację
oraz możliwość podniesienia jego kondycji.
Wyniki uzyskanych analiz skonfrontowano z ustaleniami z ustaleniami projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wymogami określonymi
w ustawie.
Przy sporządzaniu prognozy posłużono się metodami dedukcyjnymi, polegającymi na
łączeniu w logiczną całość posiadanych informacji, na bazie znajomości
mechanizmów funkcjonowania środowiska i z wnioskowaniem co do potencjalnych
skutków przewidywanych zmian.
Oceniono potencjalne zagrożenie środowiska oraz wpływ zapisu ustaleń planu na
jego funkcjonowanie. Zwrócono uwagę na ewentualne niepożądane konsekwencje,
proponując sposoby ich zminimalizowania.
4
Wykorzystane akty prawne oraz dokumenty archiwalne.
1. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (j.t. Dz. U.
z 2008r. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.)
2. Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku
i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach
oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008r. Nr 199, poz. 1227)
3. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.)
4. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (j.t. Dz. U. z 2009r.
Nr 151, poz. 1220)
5. Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (j.t. Dz. U.
z 2004r. Nr 121, poz. 1266 z późn. zm.)
6. Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu porządku i czystości w gminach
(j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 z późn. zm.)
7. Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 239,
poz. 2019 z późn. zm.)
8. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów
niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2008r. Nr 47, poz. 281)
9. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007r. w sprawie
dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2007r. Nr 120,
poz. 826)
10. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 sierpnia 2008r. w sprawie
kwalifikacji stanu jednolitych części wód powierzchniowych i podziemnych
(Dz. U. Nr 162, poz. 1008)
11. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 13 lipca 2008r. w sprawie kryteriów
i sposobu oceny stanu wód podziemnych (Dz. U. Nr 143, poz. 896)
12. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006r. w sprawie warunków,
jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz
substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego (Dz. U. z 2006r.
Nr 137, poz. 984)
13. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia
rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz
szczegółowych uwarunkowań z kwalifikowaniem przedsięwzięć do sporządzenia
raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. z 2004r. Nr 257, poz. 2573 ze.
zm.)
14. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy
Dopiewo, zatwierdzonego uchwałą LVIII/519/02 z dnia 30 września 2002 r.
15. Mapa obszarów Głównych Zbiorników Wód Podziemnych w Polsce wymagających
szczególnej ochrony – A.S. Kleczkowski, AGH Kraków 1990 r.
16. Mapa morfologiczna Niziny Wielkopolskiej, B. Krygowski 1:100 000
17. J. Kondracki „Geografia Regionalna Polski” PWN, Warszawa 2002r.
18. www.mos.gov.pl - strony tematyczne.
19. Program ochrony środowiska gminy Dopiewo na lata 2004–2007 z
uwzględnieniem perspektywy na lata 2008 – 2011.
5
Charakterystyka środowiska przyrodniczego.
Gmina Dopiewo położona jest w centralnej części Wielkopolski. Siedziba gminy
znajduje się w Dopiewie przy ul. Leśnej.
Gmina Dopiewo sąsiaduje z :
• od zachodu - z gminą Buk,
• od północy - z gminą Tarnowo Podgórne,
• od wschodu - z miastem Poznań,
• od południa - z gminą Stęszew,
• od południowego-wschodu – z gminą Komorniki.
Gmina Dopiewo zajmuje mało urozmaiconą powierzchnie wysoczyzn morenowych :
płaskiej i falistej, obejmujących głównie centralną oraz wschodnią część areału
gminy. W północnej części rozciąga się równina sandrowa w znacznym stopniu
zalesiona. Rzeźba terenu gminy, w przewadze płaska, wznosi się w kierunku
północno-zachodnim oraz południowo-zachodnim na Pagórkach Stęszewskich (Oz
Bukowsko-Mosiński), gdzie pagórki ozowe osiągają wysokość 90-96 m npm, podczas
gdy dna dolin położone są poniżej 78-80 m npm. Pagórki ozowe zbudowane są z
piasków rożnoziarnistych i żwirów. Zachodnią część gminy stanowi obniżenie
rynnowe Jeziora Niepruszewskiego przechodzące doliną Samicy Stęszewskiej w
kierunku południowo-wschodnim obejmując Jeziora Tomickie i Trzcielińskie. Zbocza
tarasów maja ekspozycję południową lub zachodnią a spadki sięgają ponad 10%.
Mniejsze, zmiennie wykształcone doliny, przybierają kierunek południowo-wschodni.
Charakterystyka ogólna szaty roślinnej.
Pod względem geobotanicznym Gmina Dopiewo wchodzi w skład okręgu
poznańsko – gnieźnieńskiego, w którym widoczny jest wpływ na przyrodę małej ilości
opadów oraz obniżenie poziomu wód gruntowych spowodowane wylesieniami i
melioracjami na terenach rolnych. Ze względu na pokrycie glebowe i przesuszenie
bardzo rzadko występują tu lasy o większej wilgotności oraz większe torfowiska.
Według klasyfikacji geobotanicznej W. Szafera, lasy Gminy Dopiewo zaliczane
są do Działu Bałtyckiego, III Wielkopolsko – Pomorskiej Krainy Przyrodniczo – Leśnej,
7 Dzielnicy Niziny Wielkopolsko – Kujawskiej. Kraina ta zajmuje zachodnią część Pasa
Wielkich Dolin, odznaczającego się w klimacie stopniowym wzrostem
kontynentalizmu z zachodu na wschód. Co daje w efekcie niską temperaturę
średnioroczną.
Występujące na terenie gminy Dopiewo lasy należą do Nadleśnictwa
Konstantynowo. W większości zostały zaliczone do lasów ochronnych I grupy o
funkcji wodno- - glebochronnej. Lasy stanowią tylko 15 % powierzchni gminy.
Zwarte kompleksy występują w 2 rejonach :
1. Pierwszy kompleks występuje w północnej części gminy, w rejonie Zakrzewa,
Dopiewca, Więckowic, Sierosławia i Polityki. Dominują tu siedliska boru
mieszanego świeżego z drzewami o wieku powyżej 40 lat, z wielogatunkowym
drzewostanem z przewagą sosny oraz siedlisko lasu mieszanego z drzewostanem
o przewadze sosny z domieszką modrzewia, dębu, grabu i akacji.
6
2. Drugi kompleks występuje w południowo-zachodniej części gminy na obszarze
między Dopiewem i Trzcielinem. Przeważa tu siedlisko lasu mieszanego, lasu
świeżego i boru mieszanego świeżego. Jako las dojrzały nadaje się on do
wykorzystania rekreacyjnego z wyjątkiem form wypoczynku masowego.
Ponadto teren gminy pokrywają niewielkie powierzchnie leśne, szczególnie w dolinie
Samicy (w tym lasy należące do WPN).
Na terenach podmokłych (dna dolin) występują zbiorowiska leśne najmniej
odporne: olesu i olesu jesionowego z udziałem dębu i domieszką olchy, jesionu,
wierzby. Lasy te pełnią przede wszystkim funkcje wodochronną, klimatyczną i
krajobrazową. Tereny te podlegają wykluczeniu spod penetracji turystycznej z uwagi
na przewilgotnienie podłoża i powietrza.
W lasach ochronnych prowadzi się gospodarkę leśną zapewniającą utrzymanie
spełnianych funkcji ochronnych. Racjonalna gospodarka leśna zapewnia ochronę gleb
i terenów szczególnie narażonych na zniszczenie lub uszkodzenie oraz o specjalnym
znaczeniu społecznym, ochronę wód powierzchniowych oraz głębinowych.
Uzupełnieniem ww. zespołów roślinności naturalnej jest urządzona roślinność
nielicznych parków, cmentarzy, ogrodów działkowych oraz liczne zadrzewienia
przywodne, śródpolne i przydrożne. W otwartym krajobrazie rolniczej części gminy
pełni ona nie tylko funkcję krajobrazowo-estetyczną, ale także ekologiczną, korzystnie
wpływając na mikroklimat oraz walory użytkowe środowiska rolniczego.
Ważną rolę w systemie ekologicznym gminy spełnia także roślinność nieleśna,
czyli zieleń śródpolna, zieleń parkowa oraz zieleń cmentarna. Zadrzewienia śródpolne,
szczególnie o charakterze pasowym spełniają na obszarach użytkowanych rolniczo
funkcję zabezpieczającą przed procesami erozyjnymi. Na terenie Gminy Dopiewo
najistotniejsze kompleksy zadrzewień śródpolnych zlokalizowane są wzdłuż
większości dróg, a także w rejonie oczek wodnych, cieków i rowów. W
zadrzewieniach przeważają takie gatunki drzew jak grusza, topole, wierzby,
kasztanowce, jesiony oraz olsze czarne.
Zieleń cmentarna stanowi uzupełnienie roślinności na terenie gminy. W jej skład
wchodzi zieleń występująca zarówno na cmentarzach czynnych jak i nieczynnych.
Na terenie gminy znajdują się objęte ochroną zespoły zieleni parkowej o
charakterze zabytkowym, we wsiach :
• Dąbrówka – park krajobrazowy
• Dopiewo – park krajobrazowy
• Konarzewo– park francuski i krajobrazowy
• Skórzewo– park krajobrazowy
• Trzcielin– park krajobrazowy
• Więckowice– park naturalistyczny i krajobrazowy
• Zborowo– park krajobrazowy
Parki podworskie oprócz walorów przyrodniczo-historycznych i estetycznokrajobrazowych stanowią cenne uzupełnienie zieleni wysokiej wsi o dużej wartości
biologicznej. Krajobraz założenia, sztuka ogrodnicza, zasługi dawnych i obecnych
właścicieli wpływają na wartość poszczególnych parków.
W gminie Dopiewo teren o najwyższych wartościach, stanowiącym obszar
węzłowy Econetu, są dwa fragmenty Wielkopolskiego Parku Narodowego. Obejmują
one :
1. dolinę rzeki Samicy Stęszewskiej między wsią Lisówki i Drogosławcem,
2. skrawek terenu przy Wypalankach.
7
Wielkopolski Park Narodowy, którego przedmiotem jest piękno krajobrazu,
urozmaicona rzeźba pokryta bogatą szatą roślinną i zalesiona niezliczonym światem
zwierzęcym, ma chronić te najcenniejsze przyrodniczo obszary o decydującym
znaczeniu dla utrzymania równowagi ekologicznej w gminie, powiecie, województwie,
wchodzących w skład systemu krajowego i europejskiego.
Na terenie Gminy utworzono Obszar Chronionego Krajobrazu Jeziora
Niepruszewskiego obejmujący grunty w obrębie Zborowo, Więckowice – Uchwała
Rady Gminy Dopiewo nr XXXIII/287/01 (publ. Dz.Urz.Woj.Wlkp. nr 20, poz. 280).
Ogólna powierzchnia tego obszaru to 90,84 ha, w tym lasy zajmują 41,36 ha i wody
– 2007 ha.
Gmina posiada pomniki przyrody objęte ochroną prawną Wojewódzkiego
Konserwatora Przyrody, występujące we wsiach :
- Dąbrówka ( 3 okazy),
- Zakrzewo (3 okazy),
- Konarzewo (3 okazy)
- Dopiewo ( 2 okazy).
Należą do nich lipy szerokolistne i dęby szypułkowate.
Ponadto na terenie gminy istnieje szereg drzew i zadrzewień przewidzianych do
ochrony prawnej.
Charakterystyka ogólna świata zwierząt
Świat zwierzęcy Gminy Dopiewo jest typowy dla równinnych obszarów kraju Wielkopolski. Występują w lasach następujące gatunki zwierzyny grubej: sarny,
jelenie, daniele i dziki. Zwierzyna drobna reprezentowana jest między innymi przez:
lisy, zające, wydry, kuny, piżmaki, borsuki. Z gatunków chronionych obecne są m.in.
wiewiórka, jeż zachodnioeuropejski, ryjówka aksamitna, kret oraz nietoperze.
Zbiorniki wodne są miejscami koncentracji ptaków lęgowych i przelotnych:
gęsi gęgawy, łabędzia niemego, cyraneczki, perkoza, kurki wodnej i innych.
Z gatunków gadów występujących na omawianym obszarze wymienić należy
jaszczurkę zwinkę i padalce. Rzadko można również spotkać żmiję zygzakowatą.
Płazy reprezentowane są przede wszystkim przez żaby, ropuchy szarą i zieloną,
traszki grzebieniastą i zwyczajną, rzekotki i kumaki.
Najliczniej na terenie gminy występują jednak owady, żyjące w różnym
środowisku. Są to między innymi paź królowej, paź żeglarz, biegacze skórzasty,
leśny, ogrodowy, koziorożec dębosz, rohatyniec nosorożec, modliszka.
Fauna ryb ogranicza się do gatunków pospolitych i w dużej mierze utraciła
właściwe jej cechy. W wielu zbiornikach wodnych kształtowana jest przez działalność
gospodarczą człowieka. Jest miejscem hodowli ryb – głównie sandacza i leszcza.
W rzekach, duży wpływ na ilość i jakość ryb ma zły stan czystości ich wód. W efekcie
coraz rzadziej spotykane są: kiełb białopłetwy, śliz, piskorz, czy pocierniec.
8
Warunki klimatyczne
Klimat Gminy Dopiewo znajduje się pod przeważającym wpływem mas powietrza
polarno-morskiego napływającego z nad Atlantyku. Masy powietrza polarnokontynentalnego oraz zwrotnikowego wywierają znacznie mniejszy wpływ. Warunki
klimatyczne na terenie gminy kształtowane są nie tylko w wyniku frontów
atmosferycznych ale również w wyniku dodatkowego oddziaływania wielkiego miasta
– „wyspy ciepła”, jakim jest Poznań. W wyniku zmian urbanistycznych w charakterze
pierwotnego siedliska, dopływu do atmosfery ciepła wytwarzanego sztucznie,
zwiększonego albedo i zanieczyszczenia powietrza – oddziaływanie miasta Poznania.
Gmina Dopiewo podobnie jak miasto Poznań należy do najbardziej suchych miejsc w
Polsce. Średnia roczna suma opadów dochodzi do 530 mm, najwilgotniejszym
miesiącem jest lipiec (średnie opady 75 mm), a najbardziej suchym – luty przy
opadach poniżej 30 mm. Bilans wodny obszaru gminy jest niedostateczny. W ciągu
roku notuje się od 140-160 dni z opadami deszczu powyżej 0,1 mm i 35 dni z
opadami śniegu. Z danych meteorologicznych wynika, że średnioroczna temperatura
powietrza wynosi 8,1o C. Najcieplejszym miesiącem jest czerwiec przy średniej
temperaturze wynoszącej 17,3o C, a najzimniejszym grudzień przy temperaturze –
0,2o C. Miesiącami najbardziej pogodnymi są sierpień i wrzesień, a pochmurnymi
listopad i grudzień. Zimy są zwykle łagodne, lata umiarkowanie ciepłe. Okres
wegetacji trwa ok. 180 dni. Typowe cechy klimatu to duże wahania i zmienność
typów pogody. Charakterystycznymi wskaźnikami są: 253 dni ciepłe i upalne, 32
mroźne i 80 dni z przymrozkami.
Budowa geologiczna
Gmina Dopiewo W skałach mezozoicznych omawianego obszaru wydziela się
monoklinę przedsudecką, synklinorium szczecińsko-szamotulskie i mogileńskołódzkie. Z okresu trzeciorzędowego pochodzi obniżenie zapadliskowe podłoża (rów
tektoniczny) dochodzące do 200 m, a biegnące od Szamotuł przez Poznań, Mosinę i
dalej do Gostynia.
W podłożu mezozoicznym występują osady od jury dolnej po osady kredy
górnej. Pod względem litologicznym osady jurajskie są to piaskowce, mułowce,
mułki, margle, wapienie, łupki, piaskowce i piaski e i średnioziarniste iłowce. Na
osadach jury górnej zalegają niezgodnie osady kredy zbudowane ze słabo zwięzłych
piaskowców, piasków margli wapieni i opok.
Trzeciorzęd reprezentowany jest przez osady oligocenu i miocenu. Utwory
trzeciorzędowe mają zmienną miąższość, od kilkunastu metrów na NE do 180 m.
Oligocen stanowią - zielone piaski glaukonitowe, mułki ilaste i piaszczyste z węglem
brunatnym oraz utwory mułowców, piaski mułkowate i ilaste z pyłem węgla
brunatnego oraz piaski pylaste kwarcowo-glaukonitowe i iły zielone z cienkimi
pokładami węgli brunatnych. Miocen to utwory piaszczyste i burowęglowe
przechodzące ku górze w utwory mułowo - ilaste i ilaste.
Występowanie i litologia utworów czwartorzędowych związane są z
działalnością akumulacyjną lądolodów oraz erozyjną i akumulacyjną wód
9
lodowcowych i rzecznych w okresach interglacjalnych, interstadialnych i
lodowcowych. Na obszarze Gminy Dopiewo utwory czwartorzędowe występują od
zlodowaceń południowopolskich po holocen. Ich miąższość i rozprzestrzenienie jest
bardzo zmienne i zależne od morfologii podłoża podczwartorzędowego i współczesnej
powierzchni terenu; waha się od kilku metrów w rejonie wyniesień podłoża
trzeciorzędowego i obniżeń powierzchni w dolinach rzecznych, do ok. 110 m w
rejonach głębokiej erozji w okresie plejstoceńskim. Osady czwartorzęd są
reprezentowane przez gliny morenowe, piaski o różnej granulacji od
drobnoziarnistych po gruboziarniste i żwiry, mułki, iły oraz utwory jeziorne: mady,
gytie i torfy.
Zasoby kopalin
Występowanie złóż kopalin na terenie Gminy determinuje budowa
geologiczna.
Na terenie Gminy znajduje się sześć udokumentowanych złóż kruszywa naturalnego :
• „Dąbrowa”,
• „Dąbrowa-Zachód”,
• „Zakrzewo I – Zachód”,
• „Zakrzewo I”,
• „Zakrzewo II”,
• „Zakrzewo III”.
Są to złoża czwartorzędowe, piaskowe, pokładowe, częściowo zawodnione. Wszystkie
zlokalizowane są na terenie sandru lusowskiego. Na terenie gminy były prowadzone
prace geologiczno-poszukiwawcze złóż kruszywa naturalnego w rejonie Sierosławia i
Lisówek, jednak nie stwierdzono występowania surowców.
Gmina posiada wstępnie rozpoznane występowania torfu, które
zakwalifikowano jako złoża o zasobach szacunkowych. Złoża te nie są
eksploatowane. Ich eksploatacja spowodowałaby – prócz przekształcenia
geokompleksu doliny – zanikanie naturalnej zdolności samooczyszczenia się i retencji
wód przez pokłady torfu. Tym samym zwiększony byłby odpływ wody z doliny a
przez nią z całej zlewni.
W północno-zachodniej części gminy występuje złoże gazu ziemnego należące
do udokumentowanego i zatwierdzonego obszaru górniczego „Ceradz”, który
obejmuje fragmenty terenów należących do gmin : Dopiewo, Buk, Tarnowo
Podgórne i Duszniki. Otwór wietniczy zlokalizowany jest w Ceradzu Kościelnym, gm.
Tarnowo Podgórne.
Na terenie
gminy prowadzona jest również eksploatacja kruszywa
naturalnego bez koncesji, na potrzeby lokalne ze złóż nieudokumentowanych. Taka
niekontrolowana eksploatacja złóż stanowi jednak duże zagrożenie dla rzeźby terenu
i środowiska przyrodniczego gminy, z tego względu należy za pomocą dostępnych
środków administracyjno – prawnych dążyć do zaprzestania tego rodzaju
działalności.
10
Charakterystyka wód powierzchniowych
Sieć rzeczna
Gmina Dopiewo położona jest w zlewni rzeki Wirynki i Samicy Stęszewskiej.
Zachodni obszar gminy, od pasa wododziałowego na linii Konarzewo-DopiewoWięckowice odwadniany jest przez rzekę Samicę Stęszewską, która bierze początek z
Jez. Niepruszewskiego i wykorzystuje głęboko wciętą rynnę polodowcową
rozpoczynającą się od miejscowości Kalwy na północy , przez wały ozowe w rejonie
m. Lisówek, po atrakcyjne tereny na południu gminy. Natomiast środkową i
wschodnią część gminy - rejon Pokrzywnicy, Zakrzewa, Dąbrówki i Dopiewca –
odwadnia rzeka Wirynka (źródło w lasach koło Zakrzewa), uchodząca do rzeki Warta
jako jej lewobrzeżny dopływ w przekroju 0,7/257,7. Całkowita długość rzeki Wirynka
wynosi 17,3 km, jej powierzchnia zlewni to 101,1 km 2, a przepływ charakterystyczny
średni roczny wynosi 0,884 m3/s.
Do dwóch głównych rzeki gminy : rzeki Samicy i Wirynki dopływają liczne cieki
i rowy melioracyjne w systemie drobnych dolin, które łagodnie rysują się w
krajobrazie. Generalnie przepływy rzek są niewielkie i obserwuje się stałe ich
obniżanie.
Wszystkie cieki charakteryzuje śnieżno – deszczowy system zasilania, z dwoma
wysokimi stanami wody w ciągu roku oraz jednym minimum. Po osiągnięciu
wiosennego maksimum (w okresie pomiędzy styczniem a kwietniem), stany wody i
przepływy rzek zmniejszają się. Wezbrania letnie (lipiec, sierpień) są zdecydowanie
mniejsze od wiosennych. Minimum przypada generalnie pomiędzy lipcem i
październikiem. Przejścia od stanów najwyższych do najniższych są łagodne, a
różnice pomiędzy średnimi miesięcznymi stanami maksymalnymi i średnimi
miesięcznymi stanami minimalnymi wynoszą niewiele, około 0,2 - 0,5 m.
Zbiorniki wodne
Na terenie Gminy Dopiewo występuje kilka naturalnych zbiorników wodnych
(jezior) :
− Jezioro Niepruszewskie o powierzchni 242 ha, położone na granicy z gminą Buk.
Jezioro jest płytkie, jego średnia głębokość wynosi 3,1 m, a maksymalna 5,2 m.
Roślinność wodna jeziora jest silnie rozwinięta wzdłuż całej linii brzegowej, z
wyjątkiem plaż przy wsiach Niepruszewo i Zborowo. Jezioro jest zasilane przez 3
rowy melioracji wodnej szczegółowej. Odpływ z jeziora następuje poprzez rzekę
Samicę Stęszewską.
− Jezioro Konarzewskie , położone w ryynie, w której znajdują się jeszcze 4 inne
jeziora (poza gminą) jest niewielkie. Ze wszystkich stron otoczone jest polami
uprawnymi. Wzdłuż brzegów występują łąki i oczerety.
− Jezioro Trzcielińskie, położone w zabagnionej dolinie rzeki Samicy, jest wraz z
otoczeniem prawnie chronione w randze rezerwatu „Trzcielińskie Bagno”.
Ochroną objęto teren, na którym występują lęgowiska ptaków wodnych i
błotnych. Rezerwat stanowi biotop stwarzający bardzo dobre warunki ekologiczne
11
do gnieżdżenia się wielu gatunków ptaków i zachowania rzadko występujących
gatunków roślin.
Na terenie Gminy występują również mniejsze zbiorniki wodne zaliczane do
obiektów małej retencji wodnej. Są to stawy, śródpolne oczka wodne oraz wyrobiska
poeksploatacyjne wypełnione wodą. Są to zbiorniki o regularnych kształtach,
najczęściej płytkie i zarastające. Pełnią one nie tylko znaczącą funkcję biocenotyczną,
ale stanowią także cenny element urozmaicenia krajobrazu rolniczego.
Ewentualna rozbudowa małej retencji wodnej na terenie gminy powinna być
prowadzona na podstawie wcześniej opracowanego Programu budowy zbiorników
małej retencji wodnej.
Wody podziemne
Teren Gminy Dopiewo zgodnie z hydrogeologicznym podziałem kraju znajduje
się w makroregionie zachodnim Niżu Polskiego – regionie wielkopolskim. Na jego
obszarze zbiorniki wód podziemnych występują w utworach czwartorzędowych i
trzeciorzędowych.
Utwory czwartorzędowe
Na obszarze Gminy Dopiewo w utworach czwartorzędowych występują trzy
poziomy wodonośne :
− poziom wód gruntowych związany ze strukturą sandrową sandru
sierosławskiego – występuje na terenie Gminy Dopiewo w rejonie Zakrzewa i
Dąbrowy, i stanowi lokalny zbiornik wód podziemnych. Zalega on w stropie
utworów czwartorzędowych, w przedziale głębokości 0,0 – 10,0 m ppt.
Budują go osady piaszczyste wykształcone w postaci piasków drobnych i
średnich o współczynniku filtracji odpowiednio k = 0,812 m/h i k = 1,4680,812 m/h. Charakteryzuje się swobodnym lustrem wody zalegającym na
głębokości 1,0-4,0 m ppt. Zwierciadło wód podziemnych wykazuje silny
związek z powierzchnią terenu.
Poziom wód gruntowych zasilany jest w
głównej mierze przez infiltrację opadów atmosferycznych, a moduł infiltracji
efektywnej dla wynosi 9,9 m3/h/km2 . Bazą drenażu dla wód tego poziomu
jest ciek Wirenka i dalej rzeka Warta. Sandr sierosławski stanowi lokalny
zbiornik wód podziemnych, z którego woda czerpana jest głównie za pomocą
studni gospodarskich indywidualnych użytkowników. Ujęcie zbiorowego
zaopatrzenia w wodę z tego zbiornika jest jedynie w Polityce. Generalnie
poziom ten nie jest ujmowany i nie jest przewidziany do ujmowania na
potrzeby komunalne.
− poziom wód doliny kopalnej interglacjału emskiego występujący na terenie
Gminy Dopiewo w rejonie miejscowości Dąbrówka-Wysogotowo. W osi doliny
poziom posiada miąższość około 20 m, a na obrzeżach tylko 2,5 m. Dolina ta
ma bardzo ograniczony zasięg. Jej szerokość waha się od 300 m do 500 m.
Charakteryzuje się on swobodnym zwierciadłem wód podziemnych. Zasilanie
doliny odbywa się na drodze infiltracji opadów atmosferycznych. Od strony
wschodniej dolina graniczy z sandrem junikowskim, od północy z sandrem
kierskim, a od zachodu z osadami piaszczystymi sandru sierosławskiego.
12
Dolina kopalna drenuje wody sandrowe bardzo podatne na zanieczyszczenia z
powierzchni teren.
− poziom wielkopolskiej doliny kopalnej – występujący w południowe części
gminy (na południe od linii Konarzewo-Żarnowiec). Jest związany z osadami
rzecznymi interglacjału mazowieckiego i fluwioglacjałami zlodowacenia
środkowopolskiego. Zbudowany z osadów piaszczystych o różnej granulacji
(żwiry i pospółki zalegają w spągu warstwy wodonośnej a piaski drobne i
średnie w stropie warstwy wodonosnej). Ich miąższość jest zmienna i waha
się od kilku do 60 m, najczęściej 10 – 25 m. Charakteryzuje się naporowym
zwierciadłem wody nawierconym na głębokości od ca 30 - 40 m ppt .
Współczynnik filtracji waha się w granicach k = 1,0 – 2,0 m/h. Moduł zasilania
doliny kopalnej wynosi 4,34 m3/hkm2 i jest jednym z najwyższych . Spadki
hydrauliczne osiągają 0,0015 – 0,005 a prędkości filtracji w zbiorniku 3,8-48,0
m/rok. Zasilanie doliny kopalnej następuje poprzez przesączanie wód z sandru
poprzez gliny morenowe i dopływy boczne dolin dopływowych. Jest to poziom
użytkowy dla większości ujęć wody zlokalizowanych w jego granicach.
Generalnie jakość wód podziemnych WDK jest dobra, dla potrzeb pitnych i
gospodarczych wymaga uzdatnienia polegającego jedynie na redukcji żelaza
i manganu. Wielkopolska Dolina Kopalna stanowi Główny Zbiornik Wód
Podziemnych
GZWP
nr 144,
eksploatujący
wodę
z
utworów
czwartorzędowych. Posiada on wyznaczony obszar objęty najwyższą (ONO)
i wysoką (OWO) ochroną. Dla GZWP 144 ONO ma powierzchnię 408 km2,
a OWO ma powierzchnię 2 902 km2.
Wodonośne piętro trzeciorzędowe
W utworach trzeciorzędowych występują generalnie dwa poziomy wodonośne:
oligoceński i mioceński, z których podstawowe znaczenie posiada poziom mioceński.
Oba poziomy występują na znacznych głębokościach (ponad 100 m ppt). i jedynie
sporadycznie są wykorzystywane przez ujęcia wody zlokalizowane na terenie Gminy
Dopiewo, m .in. przez ujęcie wody w Skórzewie.
Stan klimatu akustycznego
Podstawowym wskaźnikiem klimatu akustycznego jest sumaryczny poziom hałasu
danego obszaru. W decydującym stopniu zależy on od jego urbanizacji oraz rodzaju
emitowanego hałasu, tj.:
• hałasu komunikacyjnego od dróg i szyn, który rozprzestrzenia się na odległe
obszary ze względu na rozległość źródeł;
• hałasu przemysłowego obejmującego swym zasięgiem najbliższe otoczenie.
Nadmierny hałas jest uciążliwością postrzeganą częściej niż degradacja innych
elementów środowiska. Jego oddziaływanie nie powoduje nieodwracalnych zmian
w środowisku, lecz jego ograniczanie napotyka wiele trudności i pociąga za sobą
znaczące koszty (szczególnie hałasów komunikacyjnych).
13
Hałas komunikacyjny - Na obszarze gminy największe i główne zagrożenie hałasem
komunikacyjnym występuje wzdłuż drogi wojewódzkiej. Projektowany przechodzący
przez południowy skraj Gminy Dopiewo odcinek autostrady A2 zlokalizowany jest
generalnie poza obszarem zwartej zabudowy. Jednak występuje wzdłuż niego
zwiększona strefa oddziaływania akustycznego autostrady, będąca wynikiem
znacznego natężenia ruchu pojazdów. Z tego względu na terenach zagrożonych
ponadnormatywnym
hałasem
autostrada
powinna
zostać
wyposażona
w infrastrukturę zapobiegającą nadmiernej emisji hałasu w postaci ekranów
akustycznych, wałów ziemnych, pasów zieleni izolacyjnej. Negatywne oddziaływanie
hałasu zostanie wówczas zminimalizowane. W celu stałej kontroli poziomu hałasu
wzdłuż autostrady prowadzony powinien być w wyznaczonych punktach monitoring
stanu klimatu akustycznego.
Hałas komunikacyjny występuje również w pewnym natężeniu wzdłuż dróg
powiatowych. Stanowi jednak nieco mniejsze zagrożenie. Wynika to bowiem z faktu,
że przy natężeniu ruchu na poziomie od 1 000 do 5 000 pojazdów na dobę, a taki
kształtuje się głównie właśnie na drogach powiatowych przechodzących przez Gminę
Dopiewo, zasięg oddziaływania akustycznego jest nieduży. Przyjmuje się, że przy
natężeniu ruchu około 1 000 samochodów na dobę, strefa uciążliwości mieści się w
granicach pasa drogowego.
System komunikacyjny stwarza zagrożenia dla stanu akustycznego środowiska
głównie z tytułu transportu drogowego. Punktem wyjściowym powinno być więc
prowadzenie monitoringu hałasu na terenie gminy, dotyczy to przede wszystkim
miejscowości położonych przy ruchliwej drodze wojewódzkiej o nr 307.
Hałas przemysłowy - źródłem hałasu są zakłady przemysłowe i odbywające się w
nich procesy technologiczne. Poziom hałasu przemysłowego jest kształtowany
indywidualnie dla każdego obiektu i zależny jest od rodzaju maszyn i urządzeń
hałasotwórczych, izolacyjności obudowy hal przemysłowych, prowadzonych procesów
technologicznych oraz od funkcji urbanistycznej sąsiadujących z nimi terenów.
Specyfiką hałasu przemysłowego jest jego długotrwałość występowania (zmianowy
charakter pracy), a także czasowe krótkotrwałe duże natężenia. Presja hałasu
przemysłowego staje się w ostatnich latach mniejsza. Oddawane do użytkowania
zakłady są prawidłowo projektowane pod kątem minimalizacji emisji hałasu do
środowiska, co zapewniają (wymuszają) obowiązujące przepisy. Zakłady istniejące
podejmują w większości niezbędne działania organizacyjne i techniczne ograniczające
emisję hałasu do wartości zapewniających właściwy standard jakościowy środowiska.
Lokalizacja przedsiębiorstw wymaga jednak szczególnej dbałości o wyeliminowanie
nadmiernego hałasu.
Szczegółowe rozwiązania techniczne i technologiczne winny zostać dobrane na etapie
projektu budowlanego dla poszczególnych rodzajów inwestycji, które mogą zostać
zlokalizowane
na
terenie
objętym
opracowaniem
miejscowego
planu
zagospodarowania przestrzennego.
Dla terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, obowiązują dopuszczalne
poziomy hałasu, określone w przepisach odrębnych.
14
Stan powietrza atmosferycznego.
O stanie powietrza decyduje wielkość i przestrzenny rozkład emisji
zanieczyszczeń ze wszystkich źródeł, z uwzględnieniem przepływów transgenicznych
i przemian fizykochemicznych zachodzących w atmosferze.
Na terenie Gminy Dopiewo głównymi źródłami zanieczyszczeń powietrza
atmosferycznego są zanieczyszczenia komunikacyjne – liniowe oraz pochodzące ze
źródeł niskiej emisji, a w mniejszym stopniu przemysłowe. Sferę przemysłową
w gminie tworzą głównie małe i średnie przedsiębiorstwa o profilu produkcyjno–
usługowo-handlowym.
Większość zakładów na terenie gminy ma uregulowaną stronę formalnoprawną w zakresie odprowadzania substancji do powietrza, tj. posiada ważne
pozwolenie na emisję Nie wszystkie natomiast dysponują urządzeniami służącymi
ograniczeniu emitowanych substancji. Większe emitory zanieczyszczeń powietrza
występują przede wszystkim w Skórzewie oraz Zakrzewie, Dopiewie i Konarzewie.
Stopień zanieczyszczenia w dużej mierze zależy od siły i kierunku (zasięg
przenoszonych zanieczyszczeń) oraz częstotliwości wiatrów (ilość przenoszonych
zanieczyszczeń).
Emisja niska - Ze względu na dużą ilość tego typu źródeł emisji nie jest możliwe
monitorowanie każdego z nich, a tym samym określenie dokładnej ilości dostających
się z nich do atmosfery zanieczyszczeń. Jednakże należy zwrócić szczególną uwagę
na zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego pyłem pochodzącym ze źle
zorganizowanych hałd czy składowisk m.in. w rejonie eksploatacji surowców i
wyrobisk. Duży ujemny wpływ na jakość powietrza atmosferycznego mają małe,
lokalne źródła – emisje z niskich kominów palenisk domowych i z działalności
gospodarczej bazujących na węglu. Do zmniejszenia niskiej emisji zanieczyszczeń do
powietrza atmosferycznego, przyczyni się na pewno zmiana sposobu ogrzewania
lokali (opał ekologiczny), prawidłowa eksploatacja kruszyw oraz budowa instalacji,
które wykorzystują energię odnawialną.
Emisja komunikacyjna - Zanieczyszczenia komunikacyjne należą do czynników
najbardziej obciążających powietrze atmosferyczne. Szczególnie uciążliwe są
zanieczyszczenia gazowe powstające w trakcie spalania paliw przez pojazdy
mechaniczne. Drugą grupę emisji komunikacyjnych stanowią pyły, powstające w
wyniku tarcia i zużywania się elementów pojazdów. Przy ocenie jakości powietrza
atmosferycznego na terenie Gminy Dopiewo, należy jak najbardziej uwzględnić ilość
zanieczyszczeń pochodzących z ruchu samochodowego, odbywającego się na jego
obszarze. Głównym źródłem emisji zanieczyszczeń komunikacyjnych drogowych jest
odcinek autostrady A2 Komorniki - Nowy Tomyśl oraz droga wojewódzka relacji
Poznań-Buk i w dalszej kolejności drogi powiatowe.
Emisja zanieczyszczeń pochodzących z ruchu kolejowego na terenie Gminy jest
niewielka i nie przyczynia się w znaczący sposób do pogorszenia jakości powietrza
atmosferycznego. Linia E 20 biegnąca przez Gminę Dopiewo jest zelektryfikowana
i poruszają się po niej składy elektryczne.
15
O stopniu zanieczyszczenia powietrza świadczy również skład chemiczny
opadów atmosferycznych. Emitowane do powietrza zanieczyszczenia podlegają
przemianom chemicznym i są wymywane z atmosfery lub docierają do powierzchni
ziemi jako opad suchy. Rozpuszczalne formy zanieczyszczeń powodują zakwaszanie
opadu (kwaśne deszcze pH < 5,0) i niekorzystnie wpływają na stan środowiska.
Na terenach przeznaczonych pod
następujące źródła zanieczyszczeń:
- energetyczne,
- technologiczne,
- mobilne.
zabudowę
usługową
mogą
występować
Źródła energetyczne są wykorzystywane dla potrzeb technologicznych, centralnego
ogrzewania i ciepłej wody. Nośnikiem energii może być gaz, olej lub paliwo stałe.
Źródła energetyczne opalane gazem lub olejem wnoszą nieznaczne ilości dwutlenku
siarki, tlenku węgla, dwutlenku azotu i pyłu.
Wykorzystując paliwo stałe do zasilania źródeł energetycznych należy:
- stosować kotły nowej generacji, niskoemisyjne,
- spalać tylko takie paliwo, jakie dopuszcza atest kotła,
- wysokość komina wprowadzającego pyły i gazy do powietrza winny zawsze
przewyższać wysokość zabudowy mieszkaniowej.
Źródła technologiczne
zanieczyszczające oraz
technologii.
mogą emitować do
substancje zapachowe
powietrza różne
w zależności od
substancje
stosowanej
W celu spełnienia przez źródła wymagań określonych przepisami ochrony powietrza
oraz ograniczenia ich uciążliwości, inwestycje winny się charakteryzować:
- nowoczesnymi technologiami,
- hermetyzacją procesów technologicznych,
- odpowiednimi warunkami emisji zanieczyszczeń,
- wysokoskutecznymi oraz niezawodnymi urządzeniami do redukcji
zanieczyszczeń,
- odpowiednią wentylacją pomieszczeń produkcyjnych lub usługowych.
Źródłami mobilnymi są samochody dostawcze i osobowe, obsługujące działalność
usługową. Nie będą one powodować przekroczeń dopuszczalnych stężeń pod
warunkiem, że:
- samochody o masie powyższej 3,5 Mg będą parkowane w garażu,
- drogi i parking po których będą się poruszać pojazdy będzie utwardzony.
W takim przypadku ich wpływ na stan czystości powietrza będzie niewielki.
Zgodnie z oceną roczną Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w
Poznaniu, za rok 2011 strefę wielkopolską, w skład której wchodzi gmina Dopiewo,
16
pod kątem ochrony roślin dla dwutlenku siarki i tlenków azotu zaliczono do klasy A, a
dla ozonu zaliczono do klasy C;
Natomiast pod kątem ochrony zdrowia sklasyfikowano:
– dla poziomu dopuszczalnego dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, ołowiu, benzenu,
tlenku węgla oraz poziomu docelowego kadmu, arsenu, niklu i ozonu – strefa w
klasie A;
− dla poziomu dopuszczalnego pyłu PM2,5 – strefa w klasie B;
− ze względu na przekroczenia poziomu dopuszczalnego dla pyłu PM10 – strefa w
klasie C,
– ze względu na przekroczenia poziomu docelowego benzo(a)pirenu – strefa w klasie
C;
– dla celu długoterminowego ozonu – strefa w klasie D2.
Przekroczenia poziomu dopuszczalnego dla pyłu PM10 dotyczą wyłącznie stężeń 24godzinnych. Nie są przekraczane stężenia średnie dla roku. Należy podkreślić, że
stężenia pyłu wykazują wyraźną zmienność sezonową – przekroczenia dotyczą tylko
sezonu zimnego (grzewczego). Zaliczenie strefy do klasy C dla danego
zanieczyszczenia oznacza konieczność wyznaczenia obszarów przekroczeń i
zakwalifikowanie strefy do opracowania programów ochrony powietrza. Standardy
jakości powietrza może utrzymać m.in. zastępowanie ogrzewania budynków – z
węglowego na ogrzewanie gazowe, olejowe, elektryczne, z wykorzystaniem
odnawialnych źródeł energii.
Projektowane przeznaczenie terenu i skutki odstąpienia od realizacji
planu.
Na obszarze planu ustala się podstawowe przeznaczenie
1. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej,
oznaczone na rysunku planu symbolami 1MN/U, 2MN/U, 3MN/U, 4MN/U i
5MN/U,
2. tereny obiektów produkcyjnych, składów i magazynów i tereny zabudowy
usługowej, oznaczone na rysunku planu symbolami 1P/U, 2P/U, 3P/U, 4P/U,
5P/U, 6P/U,
3. teren zieleni urządzonej, oznaczony na rysunku planu symbolem 1ZP,
4. tereny lasów, oznaczone na rysunku planu symbolami 1ZL, 2ZL,
5. teren drogi publicznej klasy ekspresowej, oznaczony na rysunku planu
symbolem 1KDS,
6. tereny dróg publicznych klasy lokalnej, oznaczone na rysunku planu
symbolami 1KDL, 2KDL, 3KDL, 4KDL,
7. tereny dróg publicznych klasy dojazdowej, oznaczone na rysunku planu
symbolami 1KDD, 2KDD,
8. tereny dróg wewnętrznych, oznaczone na rysunku planu symbolami 1KDW,
2KDW, 3KDW,
9. tereny wód powierzchniowych śródlądowych, oznaczone na rysunku planu
symbolami 1WS, 2WS, 3WS, 4WS,
10. teren urządzeń elektroenergetycznych, oznaczony na rysunku planu symbolem
1E.
17
1. Dla terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej,
oznaczonych symbolami 1MN/U, 2MN/U, 3MN/U, 4MN/U i 5MN/U:
1) zakazuje się:
a) sytuowania budynków o wysokości większej niż 10,0 m;
b) lokalizowania przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na
środowisko, bądź mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko
z wyłączeniem inwestycji infrastrukturalnych, przewidzianych do realizacji w
planie;
2) nakazuje się:
a) lokalizację zabudowy w obszarach wyznaczonych nieprzekraczalnymi liniami
zabudowy, zgodnie z rysunkiem planu;
b) przeznaczenie na cele terenu biologicznie czynnego nie mniej niż 30%
powierzchni działki budowlanej;
c) wykonanie pokrycia dachowego z dachówki ceramicznej, betonowej lub
blachodachówki;
d) zapewnić minimum 2 miejsca postojowe dla samochodów osobowych dla
jednego lokalu mieszkalnego, wliczając miejsca postojowe w garażach;
e) zapewnić minimum 3 miejsca postojowe dla samochodów osobowych na
każde 100,0 m2 powierzchni użytkowej związanej z prowadzoną działalnością
usługową;
f) zapewnić w odpowiedniej ilości miejsca postojowe dla samochodów powyżej
3,5t związanych z prowadzoną działalnością usługową;
g) przeprowadzenie badań geotechnicznych warunków posadowienia obiektów
budowlanych zgodnie z przepisami odrębnymi, szczególnie dla lokalizacji
podpiwniczenia budynków;
3) ustala się:
a) lokalizację zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, zabudowy mieszkalnousługowej oraz zabudowy usługowej;
b) minimalną powierzchnię działki budowlanej – 700,0 m2 dla terenów 1MN/U,
2MN/U, 4MN/U, 5MN/U;
c) minimalną powierzchnię działki budowlanej – 1000,0 m2 dla terenu 3MN/U;
d) maksymalną intensywność zabudowy – 0,80;
e) minimalną intensywność zabudowy – 0,15;
f) zachowanie istniejącej infrastruktury technicznej z możliwością jej
przebudowy, rozbudowy i likwidacji oraz budowy nowej, zgodnie z warunkami
uzyskanymi od właściciela sieci i urządzeń;
g) wysokość do 2 kondygnacji nadziemnych, w tym poddasze użytkowe, dla
budynków mieszkalnych jednorodzinnych, budynków mieszkalno-usługowych
oraz budynków usługowych;
h) wysokość zabudowy garażowej – 1 kondygnacja nadziemna; maksymalna
wysokość budynku 6,0 m;
i) dachy strome o kącie nachylenia głównych połaci dachowych od 250 do 450;
j) pastelową kolorystykę elewacji obiektów budowlanych;
k) przystosowanie projektowanej zabudowy do potrzeb osób niepełnosprawnych,
zgodnie z obowiązującymi przepisami;
4) dopuszcza się:
a) budowę budynków garażowych wolnostojących oraz w bryle budynku
mieszkalnego, oraz sieci infrastruktury technicznej i komunikacji wewnętrznej;
18
b) sytuowanie zabudowy w granicy działki;
c) sytuowanie przed wyznaczonymi nieprzekraczalnymi liniami zabudowy
schodów zewnętrznych, balkonów i wykuszy o głębokości nieprzekraczającej
1,2 m od lica ściany budynku;
d) dachy mansardowe o kącie nachylenia głównych połaci dachowych od 250 do
750;
e) stosowanie dachów mieszanych o różnym nachyleniu połaci dachowych z
zastrzeżeniem pkt 3 lit. i);
f) budowę wystawek w projektowanej zabudowie oraz lukarn w połaciach
dachowych
o kątach zbliżonych do kątów wyznaczonych dla głównych połaci dachowych;
g) budowę kondygnacji podziemnych;
h) lokalizację obiektów małej architektury, obiektów infrastruktury technicznej
oraz miejsc parkingowych poza nieprzekraczalnymi liniami zabudowy;
i) rozbiórkę istniejących budynków, kolidujących z zamierzeniem inwestycyjnym,
j) wyznaczenie dróg wewnętrznych według potrzeb inwestora o szerokości
minimum 8,0 m, dla których ustala się nieprzekraczalne linie zabudowy od
granic działek wyznaczonych dla realizacji dróg wewnętrznych w odległości 6,0
m.
2. Dla terenów obiektów produkcyjnych, składów i magazynów i terenów zabudowy
usługowej, oznaczonych symbolami 1P/U, 2P/U, 3P/U, 4P/U, 5P/U i 6P/U:
1) zakazuje się:
a) sytuowania budynków o wysokości większej niż 15,0 m;
b) lokalizowania przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na
środowisko, z wyłączeniem inwestycji infrastrukturalnych, przewidzianych do
realizacji w planie;
2) nakazuje się:
a) lokalizację zabudowy w obszarach wyznaczonych nieprzekraczalnymi liniami
zabudowy, zgodnie z rysunkiem planu;
b) przeznaczenie na cele terenu biologicznie czynnego nie mniej niż 20%
powierzchni działki budowlanej;
c) zapewnić minimum 3 miejsca postojowe dla samochodów osobowych na
każde 100 m2 powierzchni użytkowej związanej z prowadzoną działalnością
usługową i produkcyjną i na 10 zatrudnionych;
d) zapewnić w odpowiedniej ilości miejsca postojowe dla samochodów powyżej
3,5t związanych z prowadzoną działalnością produkcyjną i usługową oraz
wyznaczyć place rozładunku, załadunku i place manewrowe;
e) przeprowadzenie badań geotechnicznych warunków posadowienia obiektów
budowlanych zgodnie z przepisami odrębnymi, szczególnie dla lokalizacji
podpiwniczenia budynków;
3) ustala się:
a) lokalizację zabudowy produkcyjnej, składów i magazynów oraz zabudowy
usługowej;
b) minimalną powierzchnię działki budowlanej – 5000,0 m2;
c) maksymalną intensywność zabudowy – 2,50;
d) minimalną intensywność zabudowy – 0,20;
19
e) zachowanie istniejącej infrastruktury technicznej z możliwością jej
uzyskanymi od właściciela sieci i urządzeń;
f) w przypadku lokalizacji obiektów budowlanych z pomieszczeniami
przeznaczonymi na pobyt ludzi pomiędzy nieprzekraczalną linią zabudowy
zlokalizowaną wzdłuż drogi ekspresowej S11, a linią wyznaczającą odległość
140m od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi ekspresowej S11 określoną na
rysunku planu, należy zapewnić wymagane standardy akustyczne, stosując
odpowiednie rozwiązania techniczne i technologiczne, uwzględniając
oddziaływanie ruchu drogowego na tej drodze, staraniem i na koszt inwestora
terenów;
g) dachy płaskie i strome lub kombinację dachów płaskich i stromych;
h) pokrycie dachów – z materiałów bitumicznych – papy termozgrzewalnej,
blachy lub dachówki ceramicznej, blachodachówki, gontów bitumicznych i
materiałów dachówko-podobnych w przypadku realizacji dachów stromych lub
kombinacji dachów płaskich i stromych;
i) pastelową kolorystykę elewacji obiektów budowlanych;
j) przystosowanie projektowanej zabudowy do potrzeb osób niepełnosprawnych,
4) dopuszcza się:
a) budowę sieci i urządzeń infrastruktury technicznej i komunikacji wewnętrznej;
b) realizację budowli, związanych z prowadzoną działalnością produkcyjną
i usługową,
c) lokalizację obiektów małej architektury, takich jak: ławki, kosze na śmieci,
tablice informacyjne, latarnie, lampy, stojaki rowerowe, nośniki reklamowe do
wysokości
4,0 m oraz obiektów infrastruktury technicznej, komunikacji wewnętrznej i
miejsc parkingowych poza nieprzekraczalnymi liniami zabudowy;
d) sytuowanie nośnika reklamowego o wysokości do 20,0 m, zgodnie z
obowiązującymi przepisami;
e) sytuowanie przed wyznaczonymi nieprzekraczalnymi liniami zabudowy
schodów zewnętrznych, balkonów i wykuszy o głębokości nieprzekraczającej
1,5 m od lica ściany budynku;
f) realizację pomieszczeń socjalno-biurowych w części zabudowy usługowej,
produkcyjnej i magazynowej;
g) budowę kondygnacji podziemnych;
h) rozbiórkę istniejących budynków, kolidujących z zamierzeniem inwestycyjnym,
i) wyznaczenie dróg wewnętrznych według potrzeb inwestora o szerokości
minimum 8,0 m, dla których ustala się nieprzekraczalne linie zabudowy od
granic działek wyznaczonych dla realizacji dróg wewnętrznych w odległości 6,0
m.
3.
1)
2)
3)
Dla terenu zieleni urządzonej, oznaczonego symbolem 1ZP:
zakazuje się sytuowania zabudowy;
zakazuje się lokalizacji nośników reklamowych;
nakazuje się dostosowanie zieleni do lokalnych warunków glebowo-wodnych;
20
4) dopuszcza się realizację obiektów małej architektury oraz
technicznej.
4.
1)
2)
3)
4)
infrastruktury
Dla terenów leśnych, oznaczonych symbolami 1ZL i 2ZL:
zakazuje się sytuowania zabudowy;
zakazuje się lokalizacji miejsc postojowych i nośników reklamowych;
nakazuje się zachowanie istniejących terenów leśnych;
ustala się zachowanie istniejącej infrastruktury technicznej, z możliwością jej
uzyskanymi od właściciela sieci i urządzeń.
5. Dla terenu drogi publicznej klasy ekspresowej, oznaczonego symbolem 1KDS:
1) zakazuje się realizacji miejsc postojowych;
2) nakazuje się stosowanie parametrów jezdni i innych elementów infrastruktury
komunikacyjnej zgodnie z przepisami odrębnymi;
3) ustala się szerokość w liniach rozgraniczających zgodnie z rysunkiem planu;
4) dopuszcza się lokalizację sieci infrastruktury technicznej związanej wyłącznie
z funkcjonowaniem drogi.
6. Dla terenów dróg publicznych klasy lokalnej, oznaczonych symbolami 1KDL,
2KDL, 3KDL i 4KDL:
2) nakazuje się stosowanie parametrów jezdni, chodników, ścieżki rowerowej i
innych elementów infrastruktury komunikacyjnej zgodnie z przepisami odrębnymi;
4) dopuszcza się lokalizację sieci infrastruktury technicznej;
5) rozbiórkę istniejących budynków, kolidujących z zamierzeniem inwestycyjnym,
zgodnie z obowiązującymi przepisami.
7. Dla terenów dróg publicznych klasy dojazdowej, oznaczonych symbolami 1KDD i
2KDD:
2) nakazuje się stosowanie parametrów jezdni, chodników, ścieżki rowerowej i
innych elementów infrastruktury komunikacyjnej zgodnie z przepisami odrębnymi;
4) dopuszcza się lokalizację sieci infrastruktury technicznej.
8. Dla terenów dróg wewnętrznych, oznaczonych symbolami 1KDW, 2KDW i 3KDW:
2) nakazuje się stosowanie parametrów jezdni, chodników i innych elementów
infrastruktury komunikacyjnej zgodnie z przepisami odrębnymi;
3) dopuszcza się realizację ulicy jako jednoprzestrzennej;
4) dopuszcza się lokalizację sieci infrastruktury technicznej.
9. Dla terenu urządzeń elektroenergetycznych, oznaczonego symbolem 1E ustala się
realizację słupowej lub wolnostojącej małogabarytowej stacji transformatorowej.
21
10. Dla terenów wód powierzchniowych śródlądowych, oznaczonych symbolami 1WS,
2WS, 3WS i 4WS:
1) nakazuje się zachowanie istniejących cieków wodnych;
2) dopuszcza się ich częściowe przekrycie lub skanalizowanie, zgodnie z
obowiązującymi przepisami odrębnymi oraz zgodnie z ustaleniami planu.
Skutki odstąpienia od realizacji ustaleń planu odczuwalne będą głównie przez
właściciela działki. Za realizacją zagospodarowania przemawia możliwość podłączenia
do sieci energetycznej i gazowej a także docelowa możliwość podłączenia do sieci
wodociągowej i kanalizacyjnej oraz perspektywa uporządkowania niezbyt
atrakcyjnego terenu obecnie niezainwestowanego.
Przewidywane zagrożenia dla środowiska
Ustalenia planu mają na celu stworzenie warunków dla rozwoju terenu zabudowy
mieszkaniowej, terenu obiektów produkcyjnych, składów i magazynów, tereny
zabudowy usługowej, terenów zieleni urządzonej, terenów leśnych, terenów dróg,
terenów urządzeń elektroenergetycznych, terenów wód powierzchniowych
śródlądowych określenie zasad i warunków zagospodarowania poszczególnych
fragmentów terenu.
Realizacja zabudowy wymagać będzie niewielkiej ingerencji w środowisko
przyrodnicze miejscowości Zakrzewo i Dąbrowa. Projektowane zainwestowanie nie
zmieni cech konfiguracyjnych terenu. W niewielkim stopniu naruszona zostanie
struktura przypowierzchniowych warstw podłoża.
Wszelkie zagrożenia dla środowiska na etapie inwestycyjnym wiązać się będą przede
wszystkim z budowa obiektu, uzbrojeniem terenu oraz urządzeniem towarzyszącej
zieleni. Należy mieć nadzieję, że wzmożony ruch budowlany i okresowe pogorszenie
estetyki terenu będą krótkotrwałe. Zagrożenie dla środowiska stanowić może
ewentualnie użycie ciężkiego sprzętu budowlanego.
Zagrożenia na etapie funkcjonowania ustaleń planu może wiązać się z bieżącą
konserwacją obiektu, wzmożonym ruchem samochodowym.
Ustala się następujące zasady rozbudowy i budowy sieci infrastruktury technicznej:
1) zakazuje się realizacji infrastruktury technicznej – sieci wodociągowej,
kanalizacyjnej, gazowej, energetycznej, telekomunikacyjnej itp., w pasie
drogowym drogi ekspresowej 1KDS;
2) w zakresie zaopatrzenia w wodę, w tym do celów przeciwpożarowych ustala się
korzystanie z sieci wodociągowej; dopuszcza się realizację własnego ujęcia wody
oraz stacji uzdatniania wody na cele własne, zgodnie z obowiązującymi
przepisami; dopuszcza się realizację zbiorników przeciwpożarowych na terenach
P/U;
3) w zakresie odprowadzania ścieków komunalnych, ustala się docelowe
odprowadzanie ścieków do oczyszczalni ścieków za pomocą kanalizacji sanitarnej;
dopuszcza się do czasu realizacji kanalizacji sanitarnej stosowanie szczelnych
zbiorników bezodpływowych i wywóz ścieków przez koncesjonowanego
przewoźnika do oczyszczalni ścieków; ścieki przemysłowe należy poddać
procesowi wstępnego podczyszczenia na urządzeniach zlokalizowanych na
22
4)
5)
6)
7)
8)
9)
terenach P/U, zgodnie z obowiązującymi przepisami, przed wprowadzeniem ich
do sieci kanalizacji sanitarnej; dopuszcza się realizację własnych oczyszczalni
ścieków, zgodnie z obowiązującymi przepisami;
w zakresie zagospodarowania wód opadowych i roztopowych z terenów MN/U
oraz P/U, ustala się ich docelowe odprowadzanie do systemu kanalizacji
deszczowej; zgodnie z obowiązującymi przepisami; dopuszcza się rozwiązania
alternatywne umożliwiające zagospodarowanie wód opadowych w granicach
działki poprzez ich rozprowadzanie za pomocą pasów odwadniających lub sieci
lokalnych studzienek drenarskich, zgodnie z obowiązującymi przepisami;
w zakresie zagospodarowania wód opadowych i roztopowych z terenów
komunikacji ustala się ich docelowe odprowadzanie do systemu kanalizacji
deszczowej; zgodnie z obowiązującymi przepisami; dopuszcza się rozwiązania
alternatywne – profilowanie konstrukcji drogowej przy rozprowadzaniu wód
opadowych w ramach pasa odwadniającego lub sieci lokalnych studzienek
drenarskich a także poprzez zastosowanie specjalnego rodzaju przepuszczalnej
nawierzchni drogowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami;
w zakresie zasilania w energię elektryczną ustala się zasilanie z istniejących i
projektowanych urządzeń i dystrybucyjnych sieci elektroenergetycznych;
dopuszcza się lokalizację stacji transformatorowej słupowej lub kontenerowej, w
granicach terenów P/U, na warunkach uzyskanych od właściciela sieci
elektroenergetycznej;
w zakresie zaopatrzenia w ciepło ustala się stosowanie paliw charakteryzujących
się niskimi wskaźnikami emisji substancji szkodliwych do powietrza oraz urządzeń
do ich spalania charakteryzujących się wysokim stopniem sprawności; dopuszcza
się wykorzystanie niekonwencjonalnych i odnawialnych źródeł energii;
w zakresie zaopatrzenia w gaz ustala się docelowe podłączenie do dystrybucyjnej
sieci gazowej;
w zakresie sieci i urządzeń telekomunikacyjnych ustala się korzystanie z
istniejących i projektowanych urządzeń i sieci telekomunikacyjnych.
Zagrożenia nadzwyczajne dotyczyć mogą niespodziewanych zjawisk przyrodniczych
lub awarii, będących następstwem zaniedbań, bądź błędów popełnionych przez ludzi.
W czasie realizacji inwestycji lub funkcjonowania ustaleń planu możliwy jest np.
wyciek substancji ropopochodnych do gruntu. Powodem zagrożeń dla środowiska
mogą być: źle prowadzona gospodarka wodno – ściekowa, niewłaściwe
postępowanie z odpadami, emisja niezorganizowana, emisja hałasu itp.
Prognoza oddziaływania planu na środowisko przyrodnicze i rozwiązania
minimalizujące jego skutki.
Wpływ planu na środowisko częściowo został już zasygnalizowany w poprzednim
rozdziale, omawiając przewidywane zagrożenia. Rodzaj i skala przyszłych zmian
zależą od wielkości inwestycji jak i podatności środowiska na degradację. Przy
respektowaniu ustalonych zasad zagospodarowania, zmiany spowodowane przez
23
projektowane przeznaczenie terenu powinny być nieduże a przekształcenia
i modyfikacje poszczególnych komponentów środowiska nieodczuwalne.
Przekształcenia powierzchni ziemi i krajobrazu będą nieznaczne. Nie ulegną
zmianie jego cechy konfiguracyjne. Teren jest płaski, nie ma więc zagrożeń
powodowanych przez osuwiska. Działki objęte planem są dostatecznie duże, pozwoli
to na wprowadzenie towarzyszącej zieleni i jej dość swobodne kształtowanie.
Korzystna zmiana fizjonomii terenu nastąpi dopiero wraz ze wzrostem zieleni.
Zabudowę należy kształtować i wkomponować w istniejący krajobraz przy
szczególnym uwzględnieniu jego walorów krajobrazowych, nie naruszając
istniejącego stanu ukształtowania terenu;
Ustalenia planu zakazują realizacji zmian ukształtowania terenu wykraczających poza
zakres prac ziemnych, związanych z realizacją zainwestowania przewidzianego w
zatwierdzonym projekcie inwestycyjnym, dostosowanie posadowienia budynków
mieszkalnych do ukształtowania terenu z możliwością deniwelacji terenu działki tylko
w obrębie wjazdu do obiektów garażowych i zjazdów na drogi lokalne i wewnętrzne
oraz zabraniają zanieczyszczania powierzchni ziemi oraz wód powierzchniowych,
podziemnych i głównych zbiorników wód podziemnych, przez niewłaściwe
gromadzenie odpadów.
Należy zapobiegać i przeciwdziałać zmianom powierzchni ziemi poza obszarem
projektowanej zabudowy kubaturowej. W tym celu należy nie dopuszczać do
niszczenia lub uszkadzania powierzchni ziemi, przez niekorzystne przekształcanie jej
budowy oraz gromadzenie odpadów i odprowadzanie ścieków.
Zaproponowane w planie parametry i wskaźniki zabudowy oraz powierzchni
biologicznie czynnej pozwolą na prawidłowe kształtowanie ładu przestrzennego.
Wpływ planu na zmianę warunków gruntowo wodnych dotyczy głównie etapu
realizacji zabudowy. Przeobrażeniu ulegnie podłoże gruntowe. Podstawową sprawą
jest docelowe podłączenie projektowanej zabudowy do sieci kanalizacyjnej, co
zostało zapisane w projekcie planu.
Nie przewiduje się aby prawidłowo prowadzona gospodarka wodno – ściekowa
negatywnie wpłynęła na stan wód powierzchniowych i podziemnych. Wprowadzenie
na przedmiotowy teren zabudowy może wpłynąć na zmianę infiltracji wód
opadowych do gruntu. Przed przystąpieniem do projektowania inwestycji, która może
stanowić potencjalne źródło zanieczyszczenia dla środowiska gruntowo – wodnego,
wskazane jest opracowanie dokumentacji hydrogeologiczną opartej na
zatwierdzonym projekcie prac geologicznych.
Budowa i rozbudowa istniejącej zabudowy kubaturowej, musi uwzględniać w
projekcie technicznym istniejące warunki hydrogeologiczne i przewidzieć rozwiązania
zabezpieczające środowisko wód podziemnych przed degradacją. Ustalenia planu
zakazują powierzchniowego odprowadzania wód opadowych i roztopowych poza
granice nieruchomości; wody opadowe i roztopowe z powierzchni utwardzonych
zagospodarować w obszarze działki zgodnie z przepisami odrębnymi
Przeobrażenia szaty roślinnej i świata zwierzęcego. Przeobrażenia szaty
roślinnej będzie stosowne do projektowanego w miejscowym planie
zagospodarowania przestrzennego zainwestowania. Należy mieć nadzieję, że
24
zagospodarowanie otoczenia projektowanej zabudowy
poprawi estetykę i walory biotyczne analizowanego terenu.
zróżnicowaną
zielenią,
Powietrze atmosferyczne nie ulegnie zanieczyszczeniu gdy zgodnie z ustaleniami
planu przy ogrzewaniu stosowane będą źródła energii o ograniczonej emisji,
nie powodujące przekraczania dopuszczalnych poziomów, np.: gaz, określone
w przepisach szczególnych; dopuszcza się wykorzystanie niekonwencjonalnych
i odnawialnych źródeł energii.
W związku z dopuszczeniem działalności usługowej, w obiektach które będą się one
znajdowały powinna być prowadzona taka działalność, która nie będzie wprowadzać
do powietrza zanieczyszczeń z procesów technologicznych.
Jeżeli działalność usługowa będzie wnosić zanieczyszczenia do powietrza to powinna
się one charakteryzować takimi rozwiązaniami technicznymi które ograniczą:
• emisję zorganizowaną do wielkości gwarantującej dotrzymanie dopuszczalnych
stężeń zanieczyszczeń,
• emisję niezorganizowaną do minimum (zakaz wykonywania prac na zewnątrz
budynków),
• emisję substancji zapachowych.
Przy ogrzewaniu budynków wskazane jest stosowanie paliw charakteryzujących się
najniższymi wskaźnikami emisyjnymi, takich jak: paliwa ciekłe, gazowe i stałe lub
alternatywnych źródeł energii.
Oddziaływanie na powietrze uzależnione będzie od technologii wykorzystywanej w
prowadzonej działalności usługowej, zastosowanego wariantu ogrzewania budynków
oraz natężenia ruchu dojazdowego pojazdów.
Ochrona przed hałasem
Nie przewiduje się aby realizacja ustaleń planu negatywnie wpłynęła ma klimat
akustyczny. Wynika to z realizacji ustaleń planu, które nakazują dla terenów
mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej, obowiązują dopuszczalne
poziomy hałasu, jak dla terenów przeznaczonych na cele mieszkaniowo-usługowe,
określone w przepisach odrębnych. Ponadto oddziaływania związane z planowaną
działalnością produkcyjną i usługową nie mogą powodować przekroczenia
standardów jakości środowiska określonych w przepisach odrębnych poza terenem,
do którego inwestor posiada tytuł prawny.
Wszystkie powstające odpady winny być zagospodarowane zgodnie z przepisami
ustawy o odpadach w taki sposób aby nie powodować szkód w środowisku.
Tymczasowe magazynowanie odpadów komunalnych w sposób selektywny w
wyznaczonych miejscach na terenie każdej posesji oraz w dalszej kolejności
zagospodarowanie ich zgodnie z gminnym planem gospodarki odpadami oraz
przepisami odrębnymi.
Odpady w postaci mas ziemnych należy zagospodarować na terenie posesji lub na
zasadach określonych w przepisach odrębnych.
Ustalenia planu zabraniają zanieczyszczania powierzchni ziemi oraz wód
powierzchniowych, podziemnych i głównych zbiorników wód podziemnych, przez
niewłaściwe gromadzenie odpadów oraz Nakazują wyposażenie terenu działek w
miejsca do tymczasowego, selektywnego
gromadzenia odpadów, zgodnie
z
25
obowiązującym gminnym planem gospodarki odpadami i przepisami odrębnymi w
tym zakresie
Generalnie, rozwiązania minimalizujące negatywne oddziaływanie na środowisko
zmierzają do racjonalnego wykorzystania terenu.
W planie przewidziano lokalizację obiektów kubaturowych związanych z podstawową
funkcją terenu, wyznaczono nieprzekraczalne linie zabudowy, architekturę budynków,
sposób zagospodarowania terenu oraz obowiązujące ograniczenia.
Bezpośredni wpływ na stan środowiska będzie uzależniony od organizacji placu
budowy, koordynacji wykonywanych prac i respektowania, zapisanych w planie,
zakazów i nakazów dotyczących zagospodarowania terenu.
Dla ochrony archeologicznego dziedzictwa kulturowego, ustala się obowiązek
prowadzenia badań archeologicznych podczas inwestycji związanych z
zabudowaniem i zagospodarowaniem przedmiotowego terenu a wymagających prac
ziemnych. Pozwolenie na badania archeologiczne inwestor winien uzyskać przed
uzyskaniem pozwolenia na budowę.
Cele ochrony środowiska ustanowione na szczeblu międzynarodowym,
wspólnotowym i krajowym, istotne z punktu widzenia projektowanego
dokumentu, oraz sposoby, w jakich te cele i inne problemy środowiska
zostały uwzględnione podczas opracowania dokumentu.
Przystąpienie do Unii spowodowało konieczność dostosowania prawa polskiego do
przepisów unijnych. Do priorytetowych zagadnień w dziedzinie ochrony środowiska
należą m.in. przeciwdziałanie zmianom klimatu, ochrona różnorodności biologicznej,
ograniczenie wpływu zanieczyszczenia na zdrowie, lepsze wykorzystanie zasobów
naturalnych.
Do dokumentów rangi międzynarodowej ujmujących cele ochrony środowiska są
dwie Dyrektywy Rady: 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979r. w sprawie ochrony
dzikich ptaków i 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992r. w sprawie ochrony siedlisk
przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory. Ponadto, wymienić należy również
Konwencja Brneńska o ochronie dzikiej fauny i flory europejskiej oraz ich siedlisk
naturalnych z 1979r. oraz Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie
zmian klimatu z Rio de Janeiro z 1992r.
Na poziomie krajowym cele ochrony środowiska ustanawiają strategiczne dokumenty
rządowe tj. II Polityka Ekologiczna Państwa oraz Polityka ekologiczna państwa w
latach 2009 – 2012 z perspektywą do roku 2016.
Pierwszy dokument ustala wiodącą zasadę polityki ekologicznej państwa tj. zasadę
zrównoważonego rozwoju ustanowionej w Rio de Janeiro w 1992r. Podstawowym
założeniem zrównoważonego rozwoju jest takie prowadzenie polityki i działań w
poszczególnych sektorach gospodarki i życia społecznego, aby zachować zasoby i
walory środowiska w stanie zapewniającym trwałe możliwości korzystanie z nich
przez obecne i przyszłe pokolenia, przy jednoczesnym zachowaniu trwałości
funkcjonowania procesów przyrodniczych oraz naturalnej różnorodności biologicznej
na poziomie krajobrazowym, ekosystemowym, gatunkowym i genowym. Istotą
zrównoważonego rozwoju jest równorzędne traktowanie racji społecznych,
ekonomicznych i ekologicznych, co oznacza konieczność integrowania zagadnień
26
ochrony środowiska z polityką w poszczególnych dziedzinach gospodarki.
Podstawowym celem polityki jest zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego kraju
czyli mieszkańców, infrastruktury społecznej i zasobów przyrodniczych. Wśród metod
realizacji polityki ekologicznej państwa priorytet ma stosowanie tzw. dobrych praktyk
gospodarowania i systemów zarządzania środowiskowego, które pozwalają połączyć
efekty gospodarcze z efektami ekologicznymi zwłaszcza w przemyśle i energetyce,
transporcie, rolnictwie, leśnictwie, budownictwie i gospodarce komunalnej,
zagospodarowaniu przestrzennym, turystyce, ochronie zdrowia, handlu i działalności
obronnej.
Cele szczegółowe polityki ekologicznej państwa ujęto w dwóch grupach, w sferze
racjonalnego użytkowania zasobów naturalnych i w zakresie jakości środowiska.
Wśród nich w kontekście zakresu ustaleń projektów planów miejscowych wymienić
należy: racjonalizację użytkowania wody, ochronę gleb, wzrost wykorzystania energii
ze źródeł odnawialnych, gospodarowanie odpadami, jakość wód, jakość powietrza,
zmiany klimatu, hałas i promieniowanie, różnorodność biologiczna i krajobrazowa.
Dokument wskazuje również na konieczność stworzenia spójnego wewnętrznie
systemu prawa ochrony środowiska, dostosowanego do wymagań unijnych. Wymaga
poddania dokumentów programowych z dziedziny ochrony środowiska ocenie
ekologicznej lub ocenie oddziaływania na środowisko w formie strategicznych ocen
oddziaływania na środowisko, ocenie efektywności kosztowej, konsultacjom
społecznym, ocenie zgodności z wymogami Unii Europejskiej.
Drugi dokument został sporządzony przez Ministerstwo Środowiska, zgodnie z
wymogiem ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Omawiany
dokument określa cele średniookresowe i docelowe w odniesieniu do agadnień
związanych z kierunkami działań systemowych, z ochroną zasobów naturalnych,
poprawą jakości środowiska i bezpieczeństwa ekologicznego. Wśród działań
systemowych dokument wymienia aspekt ekologiczny w planowaniu przestrzennym i
w jego ramach cel dotyczący podnoszenia roli planowania przestrzennego, które
powinno być podstawą lokalizacji nowych inwestycji.
Ponadto, wskazuje się na konieczność uwzględniania w planach zagospodarowania
przestrzennego wymagań ochrony środowiska o gospodarki wodnej, wdrożenie
przepisów umożliwiających przeprowadzenie strategicznej oceny oddziaływania na
środowisko już na etapie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania
przestrzennego gminy, zatwierdzenie wszystkich obszarów europejskiej sieci Natura
2000, uwzględnienie obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, określenie
zasad ustalania progów tzw. chłonności środowiskowej praz pojemności
przestrzennej zależnie od typu środowiska oraz uwzględniania w planach wyników
monitoringu środowiska.
Wyrazem polityki ekologicznej rządowej na szczeblu gminy jest Program Ochrony
Środowiska. Dokument wskazuje na działania związane na rozwój gospodarczy gminy
w powiązaniu z ochroną środowiska, wskazuje priorytety w zakresie racjonalnego
użytkowania zasobów przyrody, oraz wskazuje jak poprawić jakość środowiska i
ustalić zasady bezpieczeństwa ekologicznego. Te cele, odnoszące się do planowania
przestrzennego są uwzględnione w ustaleniach planu. Cele ekologiczne odnoszące się
do ochrony ziemi i gleb znajdują swoje ustalenie w określeniu % zabudowy i %
powierzchni biologicznie czynnej, w ustaleniu wykorzystania mas ziemnych w wyniku
prac budowlanych oraz w ustaleniu zasad prowadzenia gospodarki odpadami. Cel
odnoszący się do poprawy jakości powietrza ma swój odpowiednik w ustaleniach dot.
27
wprowadzania paliw charakteryzujących się najniższymi wskaźnikami emisyjnymi, do
wprowadzania źródeł energii alternatywnych, do wprowadzania zieleni na terenach
nieutwardzonych, do zachowania istniejących nasadzeń wzdłuż naturalnego cieku. W
odniesieniu do poprawy jakości wód powierzchniowych – ustala się ochronę
istniejącego cieku, zakazie zrzutu do niego ścieków nieoczyszczonych, odpowiednie
zagospodarowanie wód deszczowych i roztopowych – czystych z połaci dachowych
do gruntu.
Rozwiązania alternatywne do rozwiązań zawartych w projektowanym
dokumencie wraz z uzasadnieniem ich wyboru oraz opis metod dokonania
oceny prowadzącej do tego wyboru albo wyjaśnienie braku rozwiązań
alternatywnych, w tym wskazania napotkanych trudności wynikających z
niedostatków techniki lub luk we współczesnej wiedzy.
Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko
ustala, iż zakres prognozy oddziaływania na środowisko powinien przedstawiać
rozwiązania alternatywne do rozwiązań przyjętych w projekcie planu (w szczególności
w odniesieniu do obszarów Natura 2000).
Na etapie sporządzania projektu planu miejscowego rozważane były różne warianty
rozwiązań alternatywnych. Wybór ostatecznego rozwiązania nastąpił po
konsultacjach i uzgodnieniach z udziałem zainteresowanych stron. Wszystkie
rozważane koncepcje rozwiązań urbanistycznych nie różniły się od siebie w
zasadniczy sposób wpływający na charakter oddziaływania na środowisko.
W trakcie sporządzania projektu planu miejscowego nie napotkano na trudności
wynikające z niedostatków techniki lub luk we współczesnej wiedzy.
Propozycje dotyczące przewidywanych metody analizy skutków realizacji
postanowień projektowanego dokumentu oraz częstotliwość jej
przeprowadzania.
Z uwagi na charakter miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie
należy się spodziewać negatywnych skutków realizacji tego przedsięwzięcia.
Plan miejscowy jest ofertą dla inwestorów, którzy muszą przestrzegać zasad
ustalonych w miejscowym planie oraz w przepisach odrębnych.
Zgodnie z ustawą Prawo ochrony środowiska, środowisko przyrodnicze podlega
monitoringowi w zakresie badań ilościowych jak i jakościowych przez odpowiednie
organy ochrony środowiska.
Przewidywane metody analizy realizacji postanowień projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego pod kątem wpływu jego ustaleń na środowisko
powinny odnosić do potencjalnego oddziaływania projektowanego zagospodarowania
terenu oraz ustaleń dotyczących przeznaczenia terenu, kształtu zabudowy i sposobu
zagospodarowania terenu, ustaleń dotyczących wyposażenia w infrastrukturę
techniczną, zasad ochrony i kształtowania środowiska oraz ładu przestrzennego, a
także ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków. Postuluje się prowadzenie
monitoringu środowiska przez odpowiednie organy administracji państwowej. W
przypadku skarg mieszkańców na uciążliwości prowadzonej działalności w oparciu o
uchwalony plan, analizę realizacji jego ustaleń i ich wpływu na środowisko powinien
przeprowadzić odpowiedni organ administracji samorządowej. Proponuje się także
wykonywanie okresowych przeglądów stanu zainwestowania obszaru i realizacji
28
ustaleń planu, wykonywane przez administrację samorządową w celu oceny
prowadzonej polityki przestrzennej.
Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 23 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późniejszymi zmianami) organ
sporządzający miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (Wójt)
zobowiązany jest przynajmniej raz w czasie kadencji Rady na przeprowadzenie
analizy zmian w zagospodarowaniu przestrzennym, w tym skutków realizacji
postanowień projektowanego dokumentu.
Przepis ten określa procedurę, pozwalającą przeanalizować i ocenić m. in.
środowiskowe skutki realizacji przyjętych dokumentów planistycznych. Soro istnieje
ustawowo określona procedura kontrolna – system monitoringu, to jest to
jednocześnie wypełnienie obowiązku nałożonego przez przywołany art. 5 ustawy „o
udostępnianiu informacji o środowisku”. Uzasadnione jest to tym bardziej, że z
zapisów Dyrektywy 2001/42/WE wynika obowiązek opracowania jednego dokumentu
z oświadczeniem, w którym wskazuje się, ze w celu monitoringu można wykorzystać
stosownie do potrzeb, istniejące systemy monitoringu w celu uniknięcia powielania
monitoringu.
Ponadto analiza skutków realizacji planu przebiega równolegle z powstawaniem
inwestycji. Cały proces inwestycyjny jest analizowany, najpierw projekt budowlany i
zagospodarowanie działki jest sprawdzane przez służby nadzoru budowlanego
szczebla powiatowego w aspekcie parametrów ustalonych w planie
zagospodarowania przestrzennego. Następnie inwestycja jest nadzorowana w
ramach kierownika nadzoru. Kolejno, specjalistyczne służby dokonują etapowych i
końcowych odbiorów prac jak służby sanitarne, służby ochrony środowiska, straż
pożarna itp. Funkcjonujące inwestycje są również poddawane kontroli przez organy
państwowe i samorządowe. Każdy ma prawo zgłosić do uprawnionych organów
zaobserwowane nieprawidłowości np. w zakresie zanieczyszczeń powietrza, odorów,
wycieku zanieczyszczeń wodnych, uciążliwego hałasu.
Zgodnie z art. 55 ust.3 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko do przyjętego dokumentu załącza się pisemne
podsumowanie zawierające uzasadnienie wyboru przyjętego dokumentu w
odniesieniu do rozpatrywanych rozwiązań alternatywnych, a także informację, w jaki
sposób zostały wzięte pod uwagę i w jakim zakresie zostały uwzględnione propozycje
dotyczące metod i częstotliwości przeprowadzania monitoringu skutków realizacji
postanowień dokumentu. Ponadto zgodnie z art. 55 ust 5 ww. ustawy organ
opracowujący projekt dokumentu jest obowiązany prowadzić monitoring skutków
realizacji postanowień przyjętego dokumentu w zakresie oddziaływania na
środowisko, zgodnie z częstotliwością i metodami, o których mowa w ust. 3 pkt.5.
Informacje o możliwym transgranicznym oddziaływaniu na środowisko.
Z uwagi na położenie Dąbrowy, jak i lokalizację planowanych przedsięwzięć
wynikających z realizacji ustaleń planu miejscowego miejscowy, wyklucza się
możliwość trans granicznego oddziaływania na środowisko. Do planu
wprowadzającego funkcję zabudowy mieszkaniowej, teren obiektów produkcyjnych,
składów i magazynów, tereny zabudowy usługowej, teren zieleni urządzonej, tereny
leśne, tereny dróg, teren urządzeń elektroenergetycznych, teren wód
powierzchniowych śródlądowych.
29
Potencjalne zmiany stanu środowiska w przypadku braku realizacji
miejscowego planu.
Brak realizacji ustaleń planu miejscowego spowoduje utrzymanie istniejącego stanu
środowiska. Obecnie obszar objęty opracowaniem nie podlega większym
przekształceniom. Z uwagi na silną presję urbanizacji wynikającą ze sposobu
zagospodarowania terenów sąsiednich, brak realizacji ustaleń planu miejscowego
może hamować prawidłowy rozwój tego terenu. Zauważalna jest także tendencja do
zmiany sposobu użytkowania terenu, niezwiązanego z rolnictwem. Brak planu
miejscowego stwarza ryzyko chaotycznego zagospodarowania terenu, bez
poszanowania zasad ładu przestrzennego i wymogów architektonicznych oraz
ochrony środowiska. Tak realizowana zabudowa, może w konsekwencji pogorszyć
estetykę krajobrazu. Z drugiej strony pozostawienie istniejącego sposobu
zagospodarowania i użytkowania terenu pozwoli na zachowanie walorów
krajobrazowych oraz wartości produkcyjnej gleb. Utrzymanie takiej tendencji z
punktu widzenia ochrony środowiska jest zjawiskiem korzystnym.
Streszczenie w języku niespecjalistycznym
Zgodnie z uregulowaniami prawnymi dotyczącymi udostępniania informacji o
środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz
ocenach oddziaływania na środowisko projekt miejscowego planu zagospodarowania
wymaga przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. W
ramach przeprowadzonej strategicznej oceny oddziaływania na środowisko sporządza
się prognozę oddziaływania na środowisko projektu miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego poprzedzoną uzgodnieniem z Regionalnym
Dyrektorem Ochrony Środowiska i Państwowym Powiatowym Inspektorem
Sanitarnym zakresu i stopnia szczegółowości prognozy.
Realizacja planu zgodnie z jego ustaleniami znacząco zmieni dotychczasowe
zagospodarowanie terenu. Teren użytkowany rolniczo zostanie w całości
zagospodarowany na teren zabudowy mieszkaniowej, teren obiektów produkcyjnych,
składów i magazynów, tereny zabudowy usługowej, teren zieleni urządzonej, tereny
leśne, tereny dróg, teren urządzeń elektroenergetycznych, teren wód
powierzchniowych śródlądowych. Przepisy określają wymogi w zakresie ochrony
powierzchni ziemi, powietrza i wód. W planie ustalono standardy akustyczne. Dla
ochrony powietrza atmosferycznego ustalono w zakresie zaopatrzenia w ciepło
ustalono stosowanie paliw charakteryzujących się niskimi wskaźnikami emisji
substancji szkodliwych do powietrza oraz urządzeń do ich spalania
charakteryzujących się wysokim stopniem sprawności; dopuszcza się wykorzystanie
niekonwencjonalnych i odnawialnych źródeł energii W zakresie infrastruktury
technicznej ustalenia planu określają zaopatrzenie w energię elektryczną z sieci
elektroenergetycznych, dostawę wody z gminnej sieci wodociągowej, dostawę gazu z
rozdzielczej sieci gazowej. Wprowadzono konieczność odprowadzenia nieczystości do
kanalizacji sanitarnej, w zakresie zagospodarowania wód opadowych i roztopowych z
terenów komunuikacji ustala się ich odprowadzanie do systemu kanalizacji
deszczowej zgodnie z obowiązującymi przepisami; dopuszcza się rozwiązana
alternatywne – profilowanie konstrukcji drogowej przy rozprowadzaniu wód
opadowych w ramach pasa odwadniającego lub sieci lokalnych studzienek
30
drenarskich a także poprzez zastosowanie specjalnego rodzaju przepuszczalnej
nawierzchni drogowej, zgodnie z obowiązującymi przepisami;. Realizacja ustaleń
planu przyczyni się do przekształcenia omawianego obszaru w tereny mieszkaniowe,
usługowe oraz przemysłu, składów i magazynów. Ustalenia planu uwzględniają
większość ograniczeń i uwarunkowań ekofizjograficznych, wymogi kształtowania
krajobrazu, a także istniejące ustawodawstwo szczególne. Dla złagodzenia
przekształcenia układu funkcjonalno - przestrzennego tego terenu istotnym
elementem jest odpowiednie zaprojektowanie zieleni, zróżnicowanej gatunkowo na
wyznaczonych powierzchniach biologicznie czynnych. Wprowadzone do planu nakazy,
zakazy i dopuszczenia są niezbędnym przedsięwzięciem minimalizującym
niekorzystny wpływ na środowisko naturalne ustalanych funkcji na obszarach
objętych planem.
W związku z powyższymi uwagami, przyjęcie analizowanego rozwiązania
planistycznego nie wywoła diametralnych zmian w środowisku. Projekt w
zakresie proponowanych rozwiązań, respektuje zasady zrównoważonego
rozwoju oraz uwzględnia ograniczenia ryzyka powstania zagrożeń dla
środowiska przyrodniczego.
Podsumowanie i wnioski
Teren objęty opracowaniem planu:
− położony jest poza formami ochrony przyrody i nie będzie miał wpływu na
obszary Natura 2000,
− nie będzie powodował transgranicznego oddziaływania na środowisko,
Warunkiem bezkonfliktowego wkomponowania projektowanego zainwestowania w
środowisko przyrodnicze gminy jest więc zapisanie w planie ustaleń (zawartych w
przedstawionym projekcie uchwały):
• precyzujących zasady i standardy kształtowania zabudowy oraz dopuszczalne
odstępstwa,
• dostosowujących charakter i kubaturę wznoszonych obiektów do otoczenia,
• zasady zachowania istniejącej zieleni i wprowadzania nowej
• nakazujących docelowe pełne uzbrojenie terenu,
• nakazujących przy ogrzewaniu budynków stosować źródła energii nie
powodujące przekroczenia dopuszczalnych emisji czynników szkodliwych do
atmosfery,
Plan zagospodarowania przestrzennego uwzględnia uwarunkowania środowiska
wynikające z opracowania ekofizjograficznego, dlatego planowane zagospodarowanie
terenu nie będzie miało negatywnego wpływu na warunki życia w obrębie
miejscowości. Nie przyczyni się też do degradacji środowiska oraz jego różnorodności
biologicznej. Przy spełnieniu wymagań wynikających z przepisów szczególnych
dotyczących ochrony środowiska, plan nie budzi obaw o spowodowanie zagrożeń dla
środowiska.
31
Położenie terenu objętego opracowaniem planu
Położenie terenu
objętego
opracowaniem planu
Prognoza oddziaływania na środowisko dotycząca projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu w miejscowości Zakrzewo i Dąbrowa w rejonie
trasy S-11, gmina Dopiewo
32
Położenie terenu objętego opracowaniem planu
Położenie
terenu objętego
opracowaniem
planu
33
Położenie obszaru objętego opracowaniem planu
Położenie terenu objętego opracowaniem planu - WIELKOPOLSKA DOLINA KOPALNA
34
Położenie terenu
objętego
opracowaniem
planu
35
Obszar Natura 2000 PLH 300010 Ostoja Wielkopolska
Odległość od terenu
objętego
opracowaniem planu
ponad 10 km
36

Prognoza oddziaływania na środowisko

Transkrypt

Podobne dokumenty

Lista osób, które przeszły pozytywnie ocenę formalną w dniu 25

Wniosek o dokonanie zmiany przeznaczenia terenu w miejscowym

Do Burmistrza ……………………….. Wniosek o zmianę

zał 2.odt - GMINA SUWAŁKI

URZĄD GMINY DOPIEWO

Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej realizuje w tym miejscu

GP.K4-Karta informacyjna-opracowanie i zmiany mpzp

UZASADNIENIE DO UCHWAŁY NR XXXVI/607/VII/2016 RADY

DO WÓJTA GMINY RYBCZEWICE WNIOSEK o ustalenie warunków