Krokiet - Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku

Krokiet
Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w
Stawisku
Podkowa Leśna, ul. Gołębia 1
www.stawisko.pl
Zasady gry – wersja angielska
Długość boiska: 32 m.
(17.5 m. - wersja ogrodowa)
Szerokość boiska: 26,6 m.
(14 m. - wersja ogrodowa)
Bramki: 4 w narożnikach, 2 na
linii środkowej.
Kołek (peg) w środku boiska –
uderzenie w niego kończy
rundę.
2 zestawy kul:
niebieska i czarna oraz
czerwona i żółta.
W grze mogą brać udział dwie
osoby (każda ma dwie kule)
lub dwa zespoły.
Gra polega na przeprowadzeniu swoich kul przez wszystkie bramki w
odpowiedniej kolejności (jak pokazano na diagramie). W jednym ruchu
gracz porusza się tylko jedną kulą. W pierwszych czterech ruchach
wszystkie kule muszą być wprowadzone do gry. W dalszych ruchach gracz
wybiera kulę, w którą uderza w danym ruchu.
Grę rozpoczyna się wybiciem kuli z linii startowej znajdującej się ok 1
m. od krawędzi boiska przed pierwszą bramką. Za przejście przez bramkę
otrzymuje się 1 punkt i możliwość wykonania drugiego, dodatkowego
ruchu. Kule przeprowadza się przez bramki najczęściej w układzie
dwukrotnego pokonywania wszystkich bramek: najpierw dwie boczne
lewe, potem dwie boczne prawe, potem dwie środkowe i potem ponownie
dwie lewe (ale z przeciwnej strony) i dwie prawe, wreszcie po raz ostatni 2
środkowe. Końcowym elementem gry jest skierowanie kuli na środek
boiska po przejściu ostatniej bramki i uderzenie kulą o kołek (peg). Za
uderzenie w peg w tym momencie otrzymuje się punkt. Uderzenie kulą w
kołek przed przejściem wszystkich bramek oznacza utratę zdobytych
punktów w danej rundzie.
Uderzać można tylko płaską częścią młotka. Nie można opierać rąk ani
młotka np. o nogę.
Wybicie kuli na aut: kula wraca na boisko na tzw. linię jardową (ok. 1
m. od krawędzi boiska) po wewnętrznej stronie linii bocznej, na wysokości
miejsca, w którym wypadła na aut. Na początku każdego ruchu wszystkie
kule spoza boiska i te, które są bliżej krawędzi niż 1 m. ustawiane są na
linii jardowej w miejscu najbliższym swego początkowego położenia.
Zawodnicy grają naprzemiennie. Dopuszczalne jest utrudnianie gry
przeciwnikowi poprzez wybijanie swoją kulą jego kuli. W grze
drużynowej każdy zawodnik może grać dowolną kulą swojej drużyny.
Wygrywa ten, kto pierwszy przejdzie przez wszystkie bramki zgodnie z
ustaloną kolejnością. Przy 2 kulach i 6 bramkach oznacza to możliwość
zdobycia 26 punktów. W wersji ogrodowej można poprzestać na
jednokrotnym przejściu przez bramki (do zdobycia 14 punktów).
W grze rozszerzonej (i ciekawszej) istnieje możliwość uzyskania
dodatkowych uderzeń. Jeśli kula uderzy w którąkolwiek z kul (kula
uderzona nazywa się rokietowana) będących na boisku, graczowi
przysługują dwa dodatkowe uderzenia: uderzenie krokietowe i zwykłe
dodatkowe. Uderzenie krokietowe wykonuje się następująco: należy swoją
kulę przystawić z powrotem do kuli uderzonej tak, żeby stykała się z nią w
dowolnym punkcie i uderzyć w nią (obie kule muszą się poruszyć). Jeśli
któraś z kul się nie poruszy lub w wyniku uderzenia znajdzie się poza
boiskiem gracz kończy ruch i traci uderzenie dodatkowe. Po prawidłowym
uderzeniu krokietowym graczowi przysługuje uderzenie dodatkowe (tą
samą kulą). Gracz może rokietować każdą kulę tyko raz w jednym ruchu,
chyba że zdobędzie punkt za przejście bramki – wtedy może ponownie
rokietować każdą z kul. Uderzenia dodatkowe nie kumulują się. Na
przykład, jeśli w jednym uderzeniu kula przejdzie przez bramkę i uderzy w
inną kulę, należy od razu wykonać uderzenie krokietowe i tylko jedno
uderzenie dodatkowe. Podobnie, jeśli podczas uderzenia krokietowego
kula uderzy w inną kulę, należy wykonać drugie uderzenie krokietowe i
tylko jedno uderzenie dodatkowe.
Krokiet (ang. croquet) to gra sportowa polegająca na przeprowadzeniu
drewnianych kul przez bramki w określonym porządku przy pomocy
drewnianych młotków. Był szczególnie popularny w Anglii na przełomie
XIX i XX wieku. W stuleciach XVI i XVII popularny był we Francji, skąd
trafił do Anglii dzięki Karolowi II Stuartowi, pod nazwą pall-mall. Z
niewyjaśnionych przyczyn zanikł, by odrodzić się w drugiej
połowie XIX w. Krokiet był dyscypliną olimpijską na olimpiadzie w 1900
roku w Paryżu.
Istnieją dwie odmiany gry – angielska i amerykańska.
Komplet do krokieta, znajdujący się obecnie w stawiskich zbiorach,
przywiózł z Londynu w 1907 roku Stanisław Lilpop.
"We wspomnieniach Matki i Ojca z czasów drewnianej Aidy zawsze
pojawia się krokiet, rozgrywany z Karolem Szymanowskim, Jerzym
Liebertem, Antonim Słonimskim i innymi gośćmi. Czasem, jak pisała
Mama, partie były tak zacięte, iż robiło się ciemno i chodziła od kuli do
kuli z lampą naftową. Karola Szymanowskiego podobno trzeba było
pilnować, bo miał skłonność do szachrowania, to znaczy do przesuwania
sobie kuli w dogodniejsze miejsca" (Maria Iwaszkiewicz, Z pamięci).
Życzymy dobrej zabawy!