Wycena w skorygowanej cenie nabycia

Wycena w skorygowanej cenie nabycia
Wpisany przez Jolanta Nowińska
Ustawodawca nie obliguje do stosowania tego sposobu wyceny lecz wskazuje możliwość jej
wykorzystania w niektórych przypadkach.
Znowelizowana ustawa o rachunkowości przewiduje od 1 stycznia 2009 roku wycenę według
skorygowanej ceny nabycia dla niektórych składników aktywów i pasywów:
udziałów w innych jednostkach oraz inwestycji zaliczanych do aktywów trwałych.
Przepis art. 28 ust. 1 pkt 3 wprowadza możliwość wyceny udziałów w innych jednostkach
oraz inwestycji zaliczanych do aktywów trwałych w skorygowanej cenie nabycia, jeżeli został
dla tych aktywów określony termin wymagalności.
Przed nowelizacją stosowana była wycena według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z
tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej;
2. inwestycji krótkoterminowych.
Zmiana w art. 28 ust.1 pkt 5 wprowadza możliwość wyceny inwestycji krótkoterminowych
w skorygowanej cenie nabycia, jeżeli został określony dla nich termin wymagalności.
Przed nowelizacją stosowana była wycena według ceny (wartości) rynkowej lub według
ceny nabycia w zależności od tego, która z nich była niższa;
3. należności i udzielonych pożyczek.
Do art. 28 ust. 1 wprowadzono nowy pkt 7a, który stanowi, że inne należności i inne
pożyczki zaliczone do aktywów finansowych mogą być wyceniane według skorygowanej ceny
nabycia, a jeżeli jednostka przeznacza je do sprzedaży w okresie 3 miesięcy, to wycena
powinna nastąpić według ceny rynkowej lub inaczej określonej wartości godziwej.
Przed nowelizacją należności i udzielone pożyczki były wyceniane w kwocie wymagającej
zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności;
4. zobowiązań finansowych.
Nowy pkt 8a w art. 28 ust. 1 stanowi, iż zobowiązania finansowe mogą być wycenione
według skorygowanej ceny nabycia, a jeżeli jednostka przeznacza je do sprzedaży w okresie 3
miesięcy, to wycena następuje według wartości rynkowej lub inaczej określonej wartości
godziwej.
Dotychczas zobowiązania te były wyceniane w kwocie wymagającej zapłaty, oprócz
zobowiązań finansowych, których uregulowanie następuje poprzez wydanie aktywów
finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe, które są
wyceniane według wartości godziwej.
1.
1/2
Wycena w skorygowanej cenie nabycia
Wpisany przez Jolanta Nowińska
W aktualnym polskim stanie prawnym skorygowana cena nabycia ma swoje uregulowanie w
rozporządzeniu MF w sprawie zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu
prezentacji instrumentów finansowych.
Według rozporządzenia definicja skorygowanej ceny nabycia, to: cena nabycia (wartość) w
jakiej składnik aktywów finansowych lub zobowiązań finansowych został po raz pierwszy
wprowadzony do ksiąg rachunkowych (wartość początkowa) pomniejszona o spłaty wartości
nominalnej (kapitału podstawowego), odpowiednio skorygowana o skumulowaną kwotę
zdyskontowanej różnicy pomiędzy wartością początkową składnika i jego wartością w terminie
wymagalności, wyliczoną za pomocą efektywnej stopy procentowej, a także pomniejszona o
odpisy aktualizujące wartość.
Ważne!
Znowelizowana ustawa o rachunkowości wprowadza definicję skorygowanej ceny nabycia
zawartej w rozporządzeniu do aktu wyższego rzędu, jakim jest ustawa o rachunkowości.
Ustawodawca wprowadzając tę zmianę nie obliguje jednak do stosowania tego sposobu
wyceny lecz wskazuje jedynie możliwość jej wykorzystania w niektórych przypadkach.
2/2