2001, R. Robert Gajewski 3•05

Transkrypt

2001, R. Robert Gajewski 3•05
O grafice i monitorach
R. Robert Gajewski
omklnx.il.pw.edu.pl/~rgajewski
[email protected]
Character mapping
Wyświetlanie znaków na ekranie czyli character
mapping w naszej terminologii określane jest
jako System Jednolitego Adresowania Pamięci i
Urządzeń Wejścia-Wyjścia.
„
„
2•05
Każda komórka pamięci komputera ma swój numer,
zwany adresem, poprzez który odwołujemy się do
niej.
W używanym systemie przyjęto, że poszczególnym
urządzeniom zewnętrznym przypisuje się kolejne
adresy, tak jakby były to pamięci.
© 2001, R. Robert Gajewski
Pamięć obrazu
"Character mapping" polega na zarezerwowaniu
pewnych adresów którymi może posługiwać się
procesor i umieszczeniu pod nimi dodatkowych
układów pamięci typu RAM.
Pamięć ta nazywana jest pamięcią obrazu lub
ekranu.
Umieszczamy w niej kody reprezentujące w
sposób umowny wszystkie znaki, które mają być
wyświetlone na ekranie.
Układy elektroniczne karty sterującej monitora
odczytują je i przekazują na ekran
odpowiadające im kształty.
„
3•05
Jest standardowy dla komputerów sposób
wyświetlania liter, cyfr i znaków graficznych.
© 2001, R. Robert Gajewski
Tryb tekstowy
Podczas pracy komputera w trybie tekstowym
(standardowe wpisywanie lub odczytywanie
tekstu), ekran monitora podzielony jest na 2000
małych kratek, w każdej z których można
umieścić jeden znak :
„
„
25 wierszy
80 kolumn,
Każdej takiej kratce przypisana jest jedna
komórka pamięci obrazu.
W rzeczywistości kody znaków nie są
umieszczone w kolejnych komórkach pamięci
obrazu, a w co drugiej (w „wolnych” komórkach
są atrybuty wyświetlania).
4•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Generacja znaków
Chcąc wyświetlić jakiś znak w miejscu ekranu,
przesyłamy jego kod do komórki pamięci obrazu
o adresie odpowiadającym temu miejscu na
ekranie.
Adresy pamięci obrazu leżą w przedziale
powyżej 640 kB zarezerwowanego dla
dodatkowych urządzeń dołączonych do
komputera.
Kształt znaku, który pojawia się na ekranie, jest
zaprogramowany zapisany w pamięci stałej
ROM, określanej mianem generatora znaków,
która podobnie jak pamięć obrazu jest częścią
składową karty sterującej monitorem.
5•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Wyświetlanie znaków
Jest ich wszystkich 256 i oznaczone są one
liczbami od 0 do 255.
Identyfikujący je kod zawiera 8 bitów i wymaga
jednego bajtu pamięci na jego przechowanie.
Wyświetlenie dowolnego znaku odbywa się w
sposób następujący.
„
„
„
6•05
do komórki pamięci obrazu przesyłamy kod czyli
liczbę z przedziału 0-255.
układ sterujący monitorem wyszukuje w swojej
pamięci znaków matrycę oznaczoną takim samym
kodem i przekazuje zawarty w niej kształt znaku na
ekran.
położenie tego znaku na ekranie zależne jest od
tego, w której komórce pamięci obrazu umieszczony
był bajt definiujący znak.
© 2001, R. Robert Gajewski
Tryb graficzny (1)
Najmniejszy pojedynczy punkt świetlny, który
komputer może wyświetlić na ekranie to tzw.
pixel. Nazwa ta pochodzi od angielskich słów
picture element.
Zapisując w kolejnych bitach pamięci obrazu
informacje o stanie (zapalony - zgaszony)
przyporządkowanego mu punktu ekranu,
potrzebujemy na ten cel jedynie około 32 kB
pamięci.
Chcąc kontrolować intensywność piksela czy
jego kolor, musimy przypisać mu atrybuty,
identycznie, jak w przypadku znaków.
To pociąga za sobą większe zapotrzebowanie na
pamięć obrazu.
7•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Tryb graficzny (2)
Ilość pamięci komputera zaangażowana do
tworzenia obrazów wielokolorowych jest
odpowiednio większa.
Łatwo przeliczyć, że 8 bitów, czyli pełny bajt,
zarezerwowany na atrybuty koloru, zapewnia
wyświetlenie piksela w jednym z 256 kolorów.
Najważniejszym elementem całego układu
wyświetlania jest karta graficzna sterująca
monitorem.
To ona właśnie ma wbudowaną pamięć obrazu i
zawiera stałą pamięć typu ROM z
zaprogramowanymi kształtami znaków.
8•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Pre-historia: MDA
MDA - Monochrome Display Adapter czyli
jednokolorowy wyświetlacz był pierwszym
typem karty zastosowanym w komputerach IBM
PC.
„
9•05
Karta MDA mogła wyświetlać jedynie znaki
odpowiadające kodom ASCII, umieszczając na
ekranie 25 wierszy o 80 kolumnach.
© 2001, R. Robert Gajewski
Pre-historia: CGA
CGA - Color Graphic Adapter był pierwszym
typem karty sterującej, która wykorzystuje
zasadę character-mapped do wyświetlania
znaków i bit-mapped do tworzenia obrazów o
dużej rozdzielczości.
„
10•05
Do karty CGA można podłączyć monitor
monochromatyczny lub kolorowy.
© 2001, R. Robert Gajewski
Historia: Hercules (1)
HGC - Hercules Graphic Card, nazywana
niekiedy MGA czyli Monochrome Graphics
Adapter pojawiła się na rynku po niezbyt
doskonałych kartach MDA i CGA.
Oferowała ona monochromatyczny
(zerojedynkowy) tryb graficzny, nie wymagający
kosztownych kolorowych monitorów.
Została ona opracowana przez firmę Hercules
Computer Inc.
Było to pierwsze i praktyczne jedyne
rozwiązanie, którego nie opracował IBM, a które
stało się standardem w świecie komputerów PC.
11•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Historia: Hercules (2)
Zawdzięcza to w dużej mierze poparciu firmy
Lotus Development Corporation, która swój
program Lotus przystosowała do pracy z tym
typem karty graficznej.
„
„
12•05
w trybie tekstowym każdy znak jest formatowany w
obrębie matrycy o wymiarach 9x14 pikseli
(rozdzielczość wynosi 720x350 pikseli).
w trybie graficznym rozdzielczość wynosi 720x348
pikseli.
© 2001, R. Robert Gajewski
Historia: EGA (1)
EGA - Enhanced Graphics Adapter kolejna
chronologicznie karta graficzna jest pełni
zgodna ze standardem IBM.
Jej maksymalna rozdzielczość wynosi 640x350 i
przy tej rozdzielczości może wyświetlać
„
„
13•05
64 kolory
każdy w 16 odcieniach intensywności.
© 2001, R. Robert Gajewski
Historia: EGA (2)
W wersji o maksymalnych możliwościach
graficznych, pamięć jej zawiera 256 kB, w
czterech bankach po 64 kB.
Konstruktorzy karty EGA zapewnili jej między
innymi takie tryby pracy, w których jest ona
zgodna z poprzednimi kartami graficznymi.
W sumie karta może pracować w jednym z 12
trybów o różnej rozdzielczości, liczbie
wyświetlanych kolorów i ich jasności.
14•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Standard: VGA (1)
VGA - Virtual Graphics Array lub inaczej Virtual
Graphics Adapter jest nieco udoskonaloną
postacią karty EGA.
Najwyższa możliwa rozdzielczość to 640x480 i
16 kolorów lub 320 x 200 i 256 kolorów.
Tekst monochromatyczny wyświetlany jest z
rozdzielczością 720 x 400, a matryca znaku
zajmuje 9 x 16 pikseli.
15•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Standard: VGA (2)
Największą zaletą karty VGA jest nadzwyczajna
ostrość obrazów na ekranie.
Jest uzyskana ona poprzez nieco inne
rozwiązania wyświetlania pojedynczego piksela.
Jest on maleńkim kwadratem o ostrych
brzegach.
Standardowo pamięć ekranu ma 256 kB
zorganizowanych w cztery banki po 64 kB.
Karta VGA charakteryzuje się doskonałą
zgodnością programową.
16•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Karty graficzne: współczesność
Współczesne karty graficzne:
„
„
pamięć 1-2-4-8-16-32 Mb i własny procesor
rozdzielczości:
Š 800 x 600
Š 1024 x 768
Š 1152 x 864
Š 1280 x 1024
Š 1600 x 1200
„
=
=
=
=
=1
480 000
786 432
995 328
995 328
920 000
1:1.333
1:1.333
1:1.333
1:1:250
1:1.333
liczba kolorów
Š High Color (16 bitów, 2 bajty)
Š True Color (24 bity, 3 bajty)
Š True Color (32 bity, 4 bajty)
17•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Monitor i/lub display
W terminologii angielskiej rozróżnia się dwa
pojęcia związane z przetwarzaniem informacji
zawartej w komputerze na obraz czytelny dla
użytkownika. Są to:
„
„
18•05
display, czyli urządzenie wytwarzające obraz (np.
ekran jako taki),
monitor, czyli kompletne urządzenie, zmieniające
sygnały, wysyłane z komputera, na obraz.
© 2001, R. Robert Gajewski
Multiscan
Monitory typu multiscan to specjalny typ
monitorów, zarówno kolorowych jak i
monochromatycznych.
Multiscan znaczy tu: o wielu częstotliwościach
przemiatania ekranu.
Częstotliwość ta dostosowuje się automatycznie
do wartości wynikającej ze standardu karty
graficznej.
Są to więc monitory uniwersalne, mogące
pracować z każdym typem karty.
19•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Normy monitorów
LR - Low Radiation niskie promieniowanie
MPR-II z 1990 - szwedzka norma
niskoemisyjności
TCO’92
„
„
„
„
„
„
niskoemisyjność,
przyjazność dla środowiska naturalnego,
nietoksyczne materiały,
odzysk surowców wtórnych niemal w 100%,
ergonomia,
minimalna szkodliwość dla oczu.
TCO’95 = certyfikatowi ECO-Kreis niemieckiego
Zrzeszenia Nadzoru Technicznego (TUV)
20•05
© 2001, R. Robert Gajewski
Parametry monitorów
Przekątna ekranu 14”, 15”, 17”, 21”, 23”...
Częstotliwości odchylania
„
„
poziomego
Pionowego
Częstotliwość odświeżania
Wielkość plamki (0.28-0.25)
Pojawiają się nowinki typu monitory LCD
21•05
© 2001, R. Robert Gajewski
22•05
© 2001, R. Robert Gajewski
23•05
© 2001, R. Robert Gajewski
24•05
© 2001, R. Robert Gajewski

Podobne dokumenty