mlodzianki 253 - Kościół Akademicki św. Anny

Pismo studentów nr 10 (253)
7.12.2008
KOMENTARZ DO NIEDZIELNEJ
EWANGELII
Początek Ewangelii
o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.
Jak jest napisane u
proroka Izajasza:
"Oto Ja posyłam
wysłańca mego
przed Tobą; on
przygotuje drogę
Twoją. Głos wołającego na pustyni:
«Przygotujcie drogę Panu, prostujcie
ścieżki dla Niego»".
Wystąpił Jan
Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest
nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do
niego cała judzka
kraina oraz wszyscy mieszkańcy
Jerozolimy i przyjmowali od niego
chrzest w rzece Jordan, wyznając przy
tym swoje grzechy.
Jan nosił odzienie z
sierści wielbłądziej i
pas skórzany około
bioder, a żywił się
szarańczą i miodem
leśnym. I tak głosił:
"Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a
ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem
was wodą, On zaś
chrzcić was będzie
Duchem Świętym".
(Mk 1,1-8 )
Przewodnim motywem dzisiejszej Liturgii Słowa, odpowiadającym
zresztą jednemu z najbardziej charakterystycznych wezwań kierowanych do nas w okresie Adwentu, jest nawrócenie. O potrzebie
nawrócenia słyszeliśmy już wielokrotnie i można by powiedzieć, że
wynikająca stąd świadomość przemiany życia jest dość głęboko
zakorzeniona w naszym osobistym przeżywaniu wiary. Mimo to,
kiedy po raz kolejny odczytujemy dziś słowa św. Jana Chrzciciela
„przygotujcie drogę Panu”, warto zadać sobie pytanie, czy aby na
pewno jako chrześcijanie w sposób rzeczywisty wykorzystujemy
wszystkie okazje do kształtowania naszych działań w perspektywie
zbliżającego się przyjścia Chrystusa. Wstępnym, a przez to wyjściowym warunkiem odpowiedzi na to pytanie musi być wewnętrzne
przekonanie wypływające z postawy głębokiej pokory i sprowadzające się do uznania, że ja także jestem adresatem wezwania do nawrócenia. Nie jest to zatem wyłącznie rytualne zawołanie, które
zawstydzać ma osoby pozostające – w naszym przekonaniu – daleko od Boga, ale bezpośrednie i pełne miłości zaproszenie skierowane bez wyjątku do każdego człowieka. Trudno jest nam niekiedy
zrozumieć, że to niezwykłe wezwanie nigdy nie przestaje być aktualne. Tymczasem trzeba pamiętać, że nie ma limitu kolejnych
„nawróceń”, a w swym nieskończonym miłosierdziu Bóg nieustannie pozwala nam rozpoczynać wszystko od nowa.
Słyszymy dziś z ust św. Pawła, że Pan jest cierpliwy i głęboko pragnie nawrócenia każdego z nas. Możemy być zatem pewni, że z Jego
strony nie zabraknie nigdy otwartości i Łaski, której chce nam
udzielać właśnie po to, abyśmy zdołali zmienić nasze postępowanie.
Szanując wolność każdego człowieka Chrystus nie przestaje nas
zachęcać do przemiany serca, której efektem ma być gotowość na
przyjęcie Jego darów. Tak jak w wielu innych sytuacjach życiowych,
także w relacji z Bogiem, bez odpowiedniego przygotowania nie
będziemy mogli w pełni skorzystać z tego co On pragnie nam ofiarować. Wiemy jednocześnie, że jest to dar, którzy zdecydowanie
przewyższa wszelkie osiągnięcia, zasługi czy zdobycze, które mogą
mieć jakąkolwiek wartość z czysto ziemskiego punktu widzenia. Dar
prawdziwego życia, które nie przemija, a jednocześnie głęboko determinuje sens wszystkich, nawet najdrobniejszych codziennych
czynności. Dar komunii ze Zbawicielem, który cały czas wyczekuje
naszego przyzwolenia i tego, że wreszcie odpowiemy pozytywnie na
Jego wezwanie. Przychodzi tu na myśl wciąż aktualne wezwanie
„nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, a w ślad za tym równie
aktualne pytanie: czy ja rzeczywiście tego chcę?
Marcin Stębelski
2
Prorocy
Gdy podejmujemy rozmowę z Panem Bogiem poprzez czytanie Pisma Św., każdy z
nas jest prowadzony indywidualną ścieżką.
W swoim Miłosierdziu Bóg Ojciec jest skoncentrowany najpierw na leczeniu naszych
serc, aby wydobyć z nas Jego Obraz i podobieństwo, a następnie na prowadzeniem nas
ku świętości. Słowa Pisma Św. zawsze niosą
aktualną w danej chwili Prawdę o naszych
zranieniach, cierpieniach, czasami grzechach lub atakach złego ducha, jakim podlegamy, jeśli kroczymy drogą z Jezusem. Usłyszenie takich słów w odpowiednim momencie życia zawsze ma moc sprawczą zgodnie z
obietnicą „a słowo ciałem się stało”. Słowa
takie zapadają w serce na całe życie i są dowodem bezwarunkowej Miłości Stworzyciela
do każdego z nas.
Oto kilka przykładów czytań z Pisma Św.,
głównie Proroków, które nadeszły dla mnie
wg zasady: „właściwe Słowo we właściwym
momencie”.
Parę lat temu miałem stanąć przed sądem,
gdzie musiałem stawić czoła nieprawdziwym, poniżającym oskarżeniom. Była to
chwila, gdzie nawet najbliżsi mnie opuścili.
Wtedy to jedna z charyzmatyczek z mojej
grupy Odnowy w Duchu Św., która nic nie
wiedziała o moich prywatnych problemach,
przekazała mi taki tekst (Iz.54, 16-17):
„Oto Ja stworzyłem kowala, który dmie na
ogień rozżarzonych węgli i wyciąga z niego
broń, by ją obrobić. Ja też stworzyłem niszczyciela, aby siał zgubę. Wszelka broń
ukuta na ciebie będzie bezskuteczna. Potępisz wszelki język, który się zmierzy z
tobą w sądzie. Takie będzie dziedzictwo
sług Pana i nagroda ich słuszna ode Mnie wyrocznia Pana.” Bez zbędnych wyjaśnień
wiedziałem, że „wszelka broń” to najbliżsi,
na których liczyłem, a którzy odmówili po3
mocy, a rozprawa w sądzie zakończy się moim zwycięstwem danym mi od Pana. I tak
też się stało.
Od tej pory fragmenty Pisma Św. z proroka
Izajasza pojawiały się w moim życiu wielokrotnie i zawsze były to obietnice, zapewnienia, że jestem dla Pana Boga kimś szczególnym, jedynym, sługą umiłowanym jak np. w
następującym fragmencie (Iż 42,1-4):
„Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie.
Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął;
On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie
wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny
nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym
płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż
utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia
wyczekują wyspy.”
Te i inne fragmenty nie są zarezerwowane
dla kogoś specjalnego, ale są wyrazem Miłości Boga do każdego z nas, do każdego z Jego Dzieci, które zechce współpracować z
Bogiem w specjalnej, osobistej misji, jaką
On przygotował dla każdego z nas.
Innym z wielkich Proroków jest Jeremiasz,
który został wybrany do misji głoszenia Słowa Bożego w bardzo młodym wieku (Jr 1,49):
„Pan skierował do mnie następujące słowo: «Zanim ukształtowałem cię w łonie
matki, znałem cię, nim przyszedłeś na
świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię». I rzekłem: «Ach,
Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo
jestem młodzieńcem!» Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: "Jestem młodzieńcem", gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię
poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie
polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by
cię chronić» - wyrocznia Pana. I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł
mi: «Oto kładę moje słowa w twoje usta.
Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami
i nad królestwami, byś wyrywał i obalał,
byś niszczył i burzył, byś budował i sadził».
To właśnie u Jeremiasza spotykamy porównanie Boga Ojca do Garncarza, a nas do
garnków, które On lepi. Jeśli garnek nie jest
po myśli Garncarza, ten rozbija go, aby ulepić nowy, ponieważ nie da się zmienić już
raz wypalonej gliny. Każdy, kto przechodzi
bolesny okres oczyszczenia zwany „nocą
ducha” lub „nocą zmysłów”, powinien sobie
uświadomić, że to Pan Bóg właśnie „rozbił”
stary garnek „mojego pysznego ja” i lepi
nowy, w którym bez przeszkód zamieszka
Duch Św. Jeremiasz żył w czasach dramatycznych wydarzeń politycznych, wygnania
narodu żydowskiego z ojczyzny z powodu
jego odejścia od Boga. Jeremiasz bezskutecznie wstawia się do Boga za swoimi rodakami, a jednocześnie musi w pojedynkę
przeciwstawiać się w fałszywym prorokom
(Jr14,11-16):
„I rzekł Pan do mnie: «Nie wstawiaj się za
pomyślnością tego narodu. Nawet jeśli będą prosić, nie będę słuchał ich wołania, a
jeśli będą składać całopalenia i ofiary z
pokarmów, nie przyjmę ich, ale raczej wyniszczę ich mieczem, głodem i zarazą». I
powiedziałem: «Ach, Panie Boże, oto prorocy mówią im: "Nie ujrzycie miecza, nie zaznacie głodu, albowiem prawdziwy pokój
zapewnię wam na tym miejscu"». I rzekł
Pan do mnie: «Prorocy ci głoszą kłamstwo
w moje imię. Nie posłałem ich, nie dawałem
poleceń ani nie przemówiłem do nich.
Kłamliwe widzenia, zmyślone przepowiednie, urojenia swych serc - oto co wam przepowiadają. Dlatego to mówi Pan o prorokach, którzy - mimo że ich nie posłałem przepowiadają w imię moje tymi słowami:
"Miecza i głodu nie będzie w tym kraju". Od
miecza i od głodu poginą ci prorocy. Ludzie
4
zaś, którym oni przepowiadają, będą wyrzuceni na ulice Jerozolimy jako ofiary głodu i miecza. Nikt ich nie pochowa, ani ich
żon, ani ich synów, ani ich córek, i wyleję
na nich ich własną nieprawość».
Jeremiasz był w permanentnej walce. Odrzucany
przez rodaków za nawoływanie do zwrócenia
serc ku Bogu, bardzo często cierpiał fizycznie, np. gdy został wrzucony do cysterny z
błotem. Był także doświadczany w życiu prywatnym. Pan Bóg zabronił mu zakładać rodzinę (Jr 16,1-4):
„Pan skierował do mnie następujące słowo:
«Nie weźmiesz sobie żony i nie będziesz
miał na tym miejscu ani synów, ani córek. To bowiem mówi Pan o synach i o córkach, które się narodzą na tym miejscu, i o
matkach, które je porodzą, i o ojcach, którzy im będą dawać życie w tym kraju: Pomrą od różnych śmiertelnych chorób, nie
będą opłakiwani ani pochowani; będą służyć za nawóz na polu. Wyginą od miecza i
głodu, a zwłoki ich staną się żerem ptaków
powietrznych i lądowych zwierząt”
Myślę, że Jeremiasz jest jedną z najbarwniejszych postaci Starego Testamentu, prawdziwy John Rambo w służbie Boga Ojca.
Parę dni temu uświadomiłem sobie, że aktualna sytuacja Polski bardzo przypomina sytuację Izraela sprzed kilku tysięcy lat. Jesteśmy świadkami powrotu praktyk pogańskich
w naszym kraju. Królują znaki zodiaku, tarrot, wróżby i numerologia. Jezus, Syn Boga
Żywego, został zrównany z Buddą, Mahometem lub innymi filozofami. Obserwujemy
upadek podstawowych norm moralnych,
upadek rodziny. Para homoseksualistów
zdobywa tytuł „Pary roku 2008”. Nasz kraj
jest rozbity politycznie. Otoczeni przez wrogich sąsiadów jesteśmy relegowani do kategorii drugoplanowego państewka w Unii
Europejskiej, będącego głównie rynkiem
zbytu dla artykułów z Europy oraz źródłem
taniej siły roboczej.
Prosząc Pana Boga o komentarz otworzyłem
Pismo Św.
I znowu prorok Jeremiasz pośpieszył z wyjaśnieniem (Jr 1,13-19):
„Po raz drugi skierował Pan swoje słowo do
mnie: «Co widzisz?» Odpowiedziałem:
«Widzę wrzący kocioł, a powierzchnia jego
jest od strony północnej». I rzekł do mnie
Pan: «Od północy rozszaleje się zagłada
wszystkich mieszkańców ziemi. Zwołam
bowiem wszystkie królestwa Północy - wyrocznia Pana - przyjdą i ustawią każdy
swój tron u wejścia do bram Jerozolimy
przeciw wszystkim jej murom dokoła i
przeciw wszystkim miastom judzkim. I wydam wyrok na nie za całą ich niegodziwość,
iż opuścili Mnie, a palili kadzidło obcym
bogom i hołd oddawali dziełom rąk swoich.” Myślę, że nietrudno zorientować się,
które to są królestwa Północy i jaki kraj reprezentuje Jerozolima.
Rafał Bober
Nowy Adwent – nowy początek
Za kaŜdym razem rozpoczynając
Adwent, czyli okres radosnego
oczekiwania na Narodzenie Chrystusa, zadajemy sobie w zasadzie
te same pytania dotyczące naszej
wiary. Poprzez uczestnictwo w rekolekcjach oraz podobnych formach ewangelizacji staramy się
jednocześnie w odpowiedni sposób przygotować do duchowego
przeŜycia zbliŜających się Świąt.
Podejmując konkretne postanowienia adwentowe nie moŜna z
pewnością zapomnieć o regularnej
modlitwie.
Okres Adwentu poprzedzający bezpośrednio
jedno z głównych wydarzeń całego roku liturgicznego – Święto Narodzenia Pańskiego,
zbiega się jednocześnie z czasem wzmożonej
aktywności związanej z kończącym się rokiem, koniecznością poczynienia niezbędnych przygotowań do „gwiazdki”, kupna
prezentów. Jeżeli dodamy do tego dodatkowe zobowiązania na studiach, a czasami
również w pracy, wówczas łatwo jest dojść
do wniosku, że tak naprawdę w tym całym
zamieszaniu brakuje często czasu na odpowiednie wewnętrzne przygotowanie się na
5
przyjęcie tego, co stanowi istotę Świąt, a
więc niezwykłego spotkania z Bogiem, który
staje się człowiekiem. Oczywiście nietrudno
zaobserwować, że tak rozumiana tajemnica
Bożego Narodzenia nie stanowi dziś specjalnie popularnego punktu odniesienia nawet
dla wielu katolików. Otaczająca nas głęboko
zeświecczona rzeczywistość wyznacza niezwykle ograniczony horyzont świątecznych
uniesień, sprowadzając istotę przeżywania
tego czasu do dramatu długich kolejek w
hipermarketach, zatłoczonych centrach handlowych czy problemu z gotówką na prezenty. W rezultacie cała wyjątkowość Bożego
Narodzenia przejawia się wyłącznie w kilku
niestandardowych zachowaniach, nietypowym posiłku (z mięsem, czy bez?) oraz nerwowych przewidywaniach, czy spadnie
wreszcie śnieg.
Perspektywa wiary pozwala nam spoglądać
na to dość szczególne zjawisko, określane
często mianem „gwiazdki”, w zdecydowanie
innym, a przy tym niezwykle atrakcyjnym
świetle. Istnieją przy tym „sprawdzone” metody, dzięki którym okres Narodzenia Pańskiego może stać się prawdziwie czasem
nowego i wyjątkowego spotkania z Bogiem.
Rozpoczynając kolejny Adwent otrzymujemy jeszcze jedną szansę, aby na nowo
ukształtować naszą osobistą relację z Chrystusem. Warunkiem tego niezwykłego zbliżenia jest oczywiście otwarta postawa i chęć
zmiany nastawienia i pogłębienia naszej
religijności. Aby jednak te wyjściowe założenia znalazły swój konkretny wyraz, potrzeba
również nieco wysiłku sprowadzającego się
w pierwszej kolejności do wytrwałej i regularnej modlitwy codziennej. Nie jest to z
pewnością specjalnie nowatorska recepta na
dobre przygotowanie się do Świąt, aczkolwiek wydaje się, że bez spełnienia tego prostego warunku nie ma co liczyć na jakieś
szczególnie głębokie przeżycie Bożego Narodzenia. Przechodząc na poziom bardzie
praktyczny warto się w pierwszej kolejności
zastanowić, ile minut dziennie jesteśmy w
stanie poświęcić – w ramach tegorocznego
Adwentu – na modlitwę. Można też przy tej
okazji przyjąć jakieś konkretne postanowienie, odnoszące się chociażby do codziennego
odmawiania Różańca, ewentualnie krótkiej
Adoracji Najświętszego Sakramentu. Tak na
pierwszy rzut oka może się wydawać, że te
dodatkowe praktyki religijne niezbyt szczególnie wpisują się w nasze dotychczasowe
doświadczenia w relacjach z Bogiem. Trudno też oczekiwać jakichś spektakularnych
natchnień czy uniesień. Z drugiej jednak
strony okres Adwentu może stać się czasem
swoistej „inwestycji” w poprawę naszego
życia wewnętrznego i wydaje się, że poza
okresem Wielkiego Postu trudno o lepszy
moment na taką właśnie próbę. Bardzo często czujemy się sparaliżowani myślą o Świętach, na które tak naprawdę nie znajdujemy
czasu, prześlizgując się po tych trzech kolejnych wieczorach zupełnie bezrefleksyjnie.
Powtarza się wówczas znane powiedzenie:
„święta, święta i po świętach”, które tylko
pozornie maskuje poczucie wewnętrznej
bezsilności. Wydaje się, że można jej łatwo
uniknąć korzystając w odpowiedni sposób z
najbliższych tygodni Adwentu. Na pewno
warto spróbować.
Marcin Stębelski
Duszpasterstwo Akademickie
św. Anny
zaprasza w Adwencie wszystkich studentów
na codzienne Msze Roratnie o 7:00 rano
a po nich na wspólne śniadanko
w sali Jarema w wieży.
6
Rekolekcje
Adwentowe
W tym świętym czasie oczekiwania
Równajmy ścieŜki naszego Ŝycia
By Pan nas zastał przygotowanych
Na swoje przyjście
(z hymnu nieszporów Adwentu)
Adwent, okres radosnego oczekiwania na
wcielenie Słowa, gdy „Syn zostanie nam dany…” Warto nie przegapić tego czasu i choć
trochę przygotować się do Świąt Bożego Narodzenia. Pomocne w tym mogą być niewątpliwie rekolekcje adwentowe, których w naszej archidiecezji nie brakuje i z pewnością
każdy znajdzie coś dla siebie. Poniżej zamieszczamy kilka propozycji:
Rekolekcje Akademickie
miejsce: Kościół Akademicki Św. Anny, ul.
Krakowskie Przedmieście 68
czas: 14 – 17 XII (w niedzielę na każdej mszy
św., w pozostałe dni o godz. 10:00 i 18:00)
prowadzi: ks. M. Sarbinowski SDB
Rekolekcje Akademickie na UW
(organizowane przez SKMA i SK Soli Deo)
temat: Katolik – szczęśliwy inaczej?
miejsce: Uniwersytet Warszawski, Audytorium Maximum, aula A (ul. Krakowskie
Przedmieście 26/28)
czas: 9 – 11 XII, godz. 20:15
prowadzi: ks. Michał Muszyński
Rekolekcje Adwentowe dla wszystkich
miejsce: Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, ul. Świętojańska 10
czas: 8 – 9 XII, godz. 16:30 i 20:30
prowadzi: o. Krzysztof Ołdakowski SJ
Rekolekcje Adwentowe dla wszystkich
miejsce: Bazylika Św. Krzyża, ul. Krakowskie
Przedmieście 3
czas: 10 – 12 XII, godz. 17:00 – dla młodzieży (dolny kościół)
7
14 – 17 XII, godz. 9:00 i 18:00 – dla dorosłych
prowadzi: ks. J. Dądela
Benedyktyńskie Rekolekcje Gregoriańskie
miejsce: Kościół Św. Kazimierza Sióstr Benedyktynek-Sakramentek, Rynek Nowego
Miasta
czas: 21 – 23 XII, godz. 19:00
prowadzi: ks. prof. K. Szymonik (prorektor
Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina). Śpiewy gregoriańskie w wykonaniu Mulierum Schola Gregoriana Clamaverunt Iusti: M. Sławecki – magister chori, M.
Jóźwińska – cantor.
Adwentowy Dzień Skupienia
miejsce: Archikatedra Św. Jana, ul. Świętojańska 8
czas: 21 XII, godz. 18:00 i 19:00
prowadzi: ks. P. Pawlukiewicz
Adwentowe Dni Skupienia dla młodzieży żeńskiej
temat: Powierz Panu swoja drogę i zaufaj
Mu… (Ps 37, 5)
prowadzi: ks. dr Andrzej Tulej
informacje i zgłoszenia: ss. Benedyktynki
Sakramentki, ul. Rynek Nowego Miasta, tel.
022 635 71 13, 022 831 49 62, [email protected]
Ponadto zachęcamy do udziału w Roratach,
czyli
Mszach
Świętych
wotywnych
o Najświętszej Maryi Pannie. W naszym
Ośrodku Duszpasterskim Roraty odprawiane są o godz. 7:00. Po mszy studenci zapraszają na wspólne śniadanie w sali „Jarema”
w wieży (po lewej stronie kościoła).
Kto chciałby dowiedzieć się czegoś więcej na
temat samych rorat zapraszamy do odwiedzenia strony: www.roraty.art.pl.
kasia Wó.
Serdecznie zapraszamy na organizowane przez
Stowarzyszenie Katolickiej Młodzieży Akademickiej
oraz
Akademickie Stowarzyszenie Katolickie "Soli Deo"
studenckie rekolekcje adwentowe
Katolik - szczęśliwy inaczej?
9 XII (wtorek) godz. 20.15 - nauka,
10 XII (środa) godz. 20.15 - nauka
11 XII (czwartek) godz. 20.15 - Msza Św. w auli A w budynku Auditorium Maximum na terenie Kampusu Głównego UW (ul. Krakowskie Przedmieście 26/28).
Rekolekcje poprowadzi ks. Michał Muszyński - duszpasterz akademicki w kościele
Św. Anny.
Pragniesz spotkać Jezusa? Chcesz doświadczyć Wspólnoty? Szukasz
swojego miejsca w Kościele? Nie stój w miejscu. Zrób coś! Wspólnota
Ruchu Światło-Życie przy naszym duszpasterstwie zaprasza Cię na
Oazę Modlitwy:
Temat: SŁOWO BOŻE
Data: 12-14 grudnia
Miejsce: Warszawa Choszczówka
Koszt: 40zł
Zapisy: Ania ([email protected])
Więcej szczegółów na: www.oaza-swanna.info
Zapraszamy do współredagowania naszego
pisma. Teksty i uwagi można przesyłać na
adres: [email protected]
Redakcja spotyka się w poniedziałki o 17.30
Kościół Akademicki
św. Anny w Warszawie
ul. Krakowskie Przedmieście 68,
www.swanna.waw.pl, tel. 826-89-91
Msze św. niedzielne: 8.30; 10.00; 12.00; 15.00;
19.00; 21.00. Msze św. w dni powszednie: 7.00;
7.30; 15.00; 18.30. (w I piątki miesiąca i 2. dnia
miesiąca: 21.00)
Sakrament Pokuty i Pojednania: pon.-piąt.
7.00-8.00; 15.00-19.00, sobota: 7.00-8.00, 1516, 18.30-19; niedziela: w czasie Mszy świętych.
Chrzty dzieci w niedzielę o godz 12.00
8