pożegnanie pisarzy 2015

Tadeusz
czerwca1926
Konwicki
w
Nowej
(urodzony22
Wilejce
na
Wileńszczyźnie, zmarł 7 stycznia 2015r. w
Warszawie) – polski prozaik, scenarzysta i
reżyser. W latach 40-50. był jednym z głównych
literatów i publicystów socrealistycznych, by już
w połowie lat 50 odwracać się literacko i politycznie od socjalizmu
i jego metod kontroli nad literaturą. Od lat 60. otwarcie zaczął
narastać jego konflikt z komunistami i w końcu w 1966 wystąpił z
partii. W latach 70 związany był z opozycją demokratyczną,
wydawał utwory poza cenzurą. Był członkiem Stowarzyszenia
Pisarzy Polskich. Jego twórczość charakteryzuje się krytyką
współczesności i nostalgicznym powrotem do wileńskiej „krainy
miłości”.
Wielokrotnie
wyróżniany
najwyższymi
nagrodami
branżowymii państwowymi. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę
literacką
(m.in.:
„Mała
Apokalipsa”,
„Sennik
współczesny”,
„Czytadło”) i filmową - był reżyserem (m.in.: Ostatni dzień lata
(1957), Dolina Issy(1982) na podst. prozy Cz. Miłosza, Lawa na
podst. „Dziadów” A. Mickiewicza) i scenarzystą (m.in.: Matka
Joanna od Aniołów, Faraon) wielu nagradzanych filmów.
„(…) piszę przede wszystkim dla czytelnika, z zamiarem
zrobienia mu przyjemności, zabawienia go, złomotania lub
zniszczenia. Aby pisać, muszę mieć drugiego
człowieka.”[Źródło: Pół wieku czyśćca, rozm. Stanisław Bereś, wyd. Przedświt,
1986]
Krystyna Nepomucka (urodzona 31 marca
1920 w Warszawie, zmarła 8 stycznia
2015r. w Warszawie) – wybitna polska
pisarka, dziennikarka, długoletni członek
Oddziału
Warszawskiego
Stowarzyszenia
Pisarzy Polskich, autorka ponad 30 powieści
i
wielu
artykułów.
Pisała
powieści,
w
których z humorem opisywała perypetie
obyczajowe
ludzi.
Warszawskim,
Studiowała
prawo
na
medycynę
Uniwersytecie
na
Uniwersytecie
Wrocławskim
oraz
plastykę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we
Wrocławiu.
Ostatecznie została dziennikarką i pisarką.
Zadebiutowała w 1945 roku na łamach prasy górnośląskiej.
Pracowała w Polskim Radio, a także w lokalnej prasie olsztyńskiej.
w 1957 roku wróciła do Warszawy, z którą nigdy więcej się nie
rozstała.
Największy rozgłos przyniosła jej
powieść „Małżeństwo
niedoskonałe”(1960 r.), które zapoczątkowało jednocześnie całą
sagę powieści. Przyjaciele wspominają, że przez całe życie była
niezwykle energiczną sobą. Była jedną z pierwszych kobiet za
kierownicą i uwielbiała prowadzić samochód, bo jak twierdziła to
dawało jej poczucie wolności. Miała też ogromne poczucie humoru
i dystans do własnej osoby, a jej wielką miłością były zwierzęta.
„Mężczyźni wstydzą się swoich uczud i rozterek. Nie przyznają się do nich, uważają za punkt honoru
bycie twardym. A on jest przy tym kotem chadzającym własnymi drogami. Koty przywiązują się do
miejsca. Koty drapią nawet wtedy, gdy się je zbyt długo głaszcze.”[cytat z książki „Krzew
tamaryszku”]