Radość jest podstawową cechą wyróżniającą chrześcijanina

Radość jest podstawową cechą wyróżniającą chrześcijanina
Przemówienie papieża Benedykta XVI z 31 maja, do wiernych przy Grocie Matki Bożej
z Lourdes w Ogrodach Watykańskich.
Drodzy bracia i siostry,
Zawsze z wielką radością uczestniczą w tym czuwaniu maryjnym w Watykanie. Jest to
wydarzenie, które pomimo obecności tak wielu osób, zawsze ma charakter kameralny
i rodzinny. Miesiąc, który pobożność wiernych poświęca w sposób bardzo szczególny kultowi
Matki Bożej, kończy się świętem liturgicznym, upamiętniającym drugą tajemnicę radosną:
Nawiedzenie przez Maryję Jej krewnej Elżbiety. Cechą tego wydarzenia jest radość wyrażona
słowami, którymi Najświętsza Panna wielbi Wszechmogącego za wielkie rzeczy, jakie Jej
uczynił, spoglądając na pokorę swojej służebnicy: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch
mój w Bogu, moim Zbawcy” (Łk 1, 46-47). Magnificat jest hymnem uwielbienia,
zanoszonym przez ludzkość odkupioną przez miłosierdzie Boże, zanoszonym przez cały lud
Boży. Jest on jednocześnie hymnem demaskującym złudzenia tych, którzy uważają siebie za
panów historii i sędziów własnego losu.
Natomiast Maria w centrum swego życia postawiła Boga, ufnie powierzyła się Jego woli
w postawie pokornego posłuszeństwa zamysłowi Jego miłości. Z powodu tego swego
ubóstwa ducha i pokory serca została wybrana na świątynię, noszącą w sobie Słowo, Boga,
który stał się człowiekiem. Natomiast Jej figurą jest „Córa Syjonu”, którą prorok Sofoniasz
zachęca do radości i wesela (por. So 3,14).
Drodzy przyjaciele, dziś wieczorem pragniemy skierować swe spojrzenie ku Maryi
z odnowioną dziecięcą miłością. Wszyscy musimy zawsze uczyć się od naszej niebieskiej
Matki: Jej wiara wzywa nas do spoglądania poza pozory i do mocnej wiary, że codzienne
trudności przygotowują wiosnę, która już się rozpoczęła w Chrystusie Zmartwychwstałym.
W dzisiejszy wieczór z Niepokalanego Serca Maryi pragniemy zaczerpnąć nowe zaufanie,
aby dać się zarazić Jej radością, która znajduje swe najgłębsze źródło w Panu. Radość, będąca
owocem Ducha Świętego, jest podstawową cechą wyróżniającą chrześcijanina: opiera się ona
na nadziei w Bogu, czerpie siłę z nieustannej modlitwy, pozwala stawiać czoła cierpieniom
w pogodzie ducha. Święty Paweł przypomina nam: „Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie
cierpliwi, w modlitwie – wytrwali!” (Rz 12, 12). Te słowa Apostoła są jakby echem
Magnificat Maryi i zachęcają nas do odtworzenia w nas samych, w codziennym życiu uczucia
radości w wierze, właściwych Kantykowi Maryjnemu.
Chciałbym życzyć wszystkim i każdemu z was, drodzy bracia i siostry, czcigodni księża
kardynałowie, biskupi, kapłani, osoby konsekrowane i wszyscy wierni, aby ta duchowa
radość, wypływająca z napełnionego wdzięcznością serca Matki Chrystusa i naszej Matki,
była na końcu tego miesiąca maja bardziej umocniona w naszych duszach, w naszym życiu
osobistym i rodzinnym, w każdym środowisku, a zwłaszcza w życiu tej rodziny, która tutaj
w Watykanie służy Kościołowi powszechnemu. Dziękuję wszystkim.
Źródło: (KAI)