JAROSŁAWIANIE Każdy pokochał tę polską ziemię Albo polubił

JAROSŁAWIANIE
Każdy pokochał tę polską ziemię
Albo polubił choć skrawek nieba,
Gdzie Jarosławia historia drzemie.
Tak nam jest bliska, jak kromka chleba.
I Baśka Puzon, bracia Prośbowie,
Stary Jarosław bardzo kochali.
Oni, ci młodzi bohaterowie
Za wspólną wolność życie oddali.
Dziś wiatr historii w ciasnych uliczkach
Szepce przechodniom swe opowieści
O Jarosławiu, o kamieniczkach...
Wiele bogatych wątków i treści.
Historia miasta to część nas samych,
Ludzkie przeżycia i doświadczenia
Tych, od lat z Jarosławiem związanych
W trwałej miłości, przez pokolenia.
NASZA MAŁA OJCZYZNA
Kościołów wieże strzeliste
W tło nieba wkomponowane.
To skrawek ziemi ojczystej,
To miasto moje kochane
Śpiew dzwonów historię głosi
Tę bliską i tę daleką,
A wiatr ją w dal unosi
Echem powtarza nad rzeką.
Ulice tętniące gwarem,
Ich rytmem serce mi bije.
Pod wielkim miasta czarem
Od urodzenia tu żyję.
Jarosław — gród nad Sanem,
Kto tu zawita, sam przyzna:
Na zawsze w serca wpisany.
To nasza mała Ojczyzna.
JAROSŁAW MIASTO NAD SANEM
Przysiadł Jarosław nad Sanem,
gwiazdy wpadają do wody
i księżyc kąpie się w toni,
a czas wciąż do celu goni.
Siedzi Jarosław na brzegu,
liczy historii perełki,
piękniejszy, uroczo młody,
a rzeka toczy swe wody.
Myśli Jarosław o grodzie,
co serce mu oddał całe,
o Sanie, swym przyjacielu,
a czas wciąż pędzi do celu.
I trwają razem od wieków
jak bracia - San z Jarosławiem.
Zmieniają się pokolenia,
czas tylko rzeki nie zmienia.
Tak płynie, szemrze i pluszcze,
gładząc przybrzeżne kamienie.
Pozdrawia miejsce kochane Jarosław,
miasto nad Sanem.