D - Sąd Rejonowy w Świdnicy

Sygn. akt II K 865/14
RKS (...) (Ko 12/14/kks)
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 sierpnia 2015 roku
Sąd Rejonowy w Świdnicy II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Kamila Firko
Protokolant Barbara Lesiak
przy udziale Prokuratura Prokuratury Rejonowej w Świdnicy A. S. (1)
po rozpoznaniu dnia 17 marca 2015 roku, 7 kwietnia 2015 roku, 23 kwietnia 2015 roku ,7 maja 2015 roku, 14 maja
2015 roku, 11 czerwca 2015 roku, 4 sierpnia 2015 roku sprawy karnej
T. D.
urodzonego (...) w Ś.
syna A. i G. z domu G.
oskarżonego o to, że:
I. przewoził 20 stycznia 2014 r. na terenie miejscowości R., powiat (...), pojazdami samochodowymi marki V. (...) o
numerze rejestracyjnym (...) i F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną
osobą, towar bez znaków akcyzy objęty obowiązkiem jego oznaczenia na podstawie załącznika nr 3 poz. 5 ustawy z dnia
6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (tekst jednolity z dnia 29 kwietnia 2011r. Dz. U. Nr 108, poz. 626), w postaci
napoju alkoholowego, tj. alkoholu etylowego w ilości 1 800 litrów zawartego w dwóch tysiącach butelek plastikowych
o pojemności 0,9 litra każda i stężeniu alkoholu 90% - stanowiącego przedmiot czynu zabronionego z art. 63 kks przez
co naraził na uszczuplenie podatek akcyzowy w kwocie 92 405 złotych;
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 65 § 3 kodeksu karnego skarbowego z dnia 10 września 1999 roku
(Dz. U. Nr 83, poz. 930 z późn. zm.)
L. N. (1)
urodzonego (...) w B.
syna J. i T. z domu G.
oskarżonego o to, że:
II. przewoził 20 stycznia 2014 r. na terenie miejscowości R., powiat (...), pojazdami samochodowymi marki V. (...) o
numerze rejestracyjnym (...) i F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), działając wspólnie i w porozumieniu z ustaloną
osobą, towar bez znaków akcyzy objęty obowiązkiem jego oznaczenia na podstawie załącznika nr 3 poz. 5 ustawy z dnia
6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (tekst jednolity z dnia 29 kwietnia 2011r. Dz. U. Nr 108, poz. 626), w postaci
napoju alkoholowego, tj. alkoholu etylowego w ilości 1 800 litrów zawartego w dwóch tysiącach butelek plastikowych
o pojemności 0,9 litra każda i stężeniu alkoholu 90% - stanowiącego przedmiot czynu zabronionego z art. 63 kks przez
co naraził na uszczuplenie podatek akcyzowy w kwocie 92 405 złotych;
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 65 § 3 kodeksu karnego skarbowego z dnia 10 września 1999 roku
(Dz. U. Nr 83, poz. 930 z późn. zm.)
I. oskarżonego T. D. uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, tj. występku z art.
65 § 3 k.k.s.;
II. oskarżonego L. N. (1) uniewinnia od popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. występku
z art. 65 § 3 k.k.s.
III. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 20 stycznia 2014 roku około godz. 4.30 na terenie miejscowości R. oskarżony L. N. (2) przewoził samochodem
marki F. (...) o nr rej. (...) alkohol etylowy o stężeniu 90 %, w ilości 1800 litrów, znajdujący się w 2.000 butelek
plastikowych o pojemności 0,9 litra każda. Za transport w/w alkoholu o nieustalonym pochodzeniu miał otrzymać
wynagrodzenie od nieustalonej osoby.
Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami telefonicznymi z nieznaną osobą oskarżony N. podjechał obok stawu w
miejscowości R., gdzie miał przekazać część kartonów z alkoholem. Obok, równolegle do pojazdu oskarżonego N.,
zaparkował samochód dostawczy V. (...) o nr rej. (...), oskarżony T. D.. Na miejscu był też obecny trzeci nieznany
mężczyzna.
W czasie przeładowywania kartonów z F. (...) do V. (...) na miejsce zdarzenia przyjechali funkcjonariusze Policji M.
M., P. J. i S. S. wraz z funkcjonariuszami Straży Granicznej. W momencie wjazdu funkcjonariusze widzieli w świetle
reflektorów znanego im oskarżonego T. D., przenoszącego kartony z alkoholem.
Na miejscu zatrzymano jedynie oskarżonego L. N. (1). Funkcjonariusze podjęli nieudaną próbę ujęcia oskarżonego
D.. Trzeci mężczyzna odjechał z miejsca zdarzenia samochodem S. (...).
Dowód:
• zeznania świadków: M. M., k. 50-50v., 312-312v., P. J., k. 51-51v., 311v.-312,
• częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. N. (1), k. 332-332v.,
• protokoły oględzin, k. 3-9,
• sprawozdanie z badań alkoholu etylowego, k. 195-196,
• opinia biologiczna, k. 245-249a,
• protokół zatrzymania, k. 2.
Tego samego dnia, koło godziny 4.30 funkcjonariusze Policji M. M. i P. J. podczas wykonywania czynności służbowych,
widzieli w S. oskarżonego T. D., prowadzącego w/w V. (...). Wcześniej, koło godziny 2-3 pojazd ten był zaparkowany
w miejscowości Ż., naprzeciwko miejsca zamieszkania A. S. (2) – partnerki T. D..
Dowód:
• zeznania świadków: M. M., k. 50-50v., 312-312v., P. J., k. 51-51v., 311v.-312.
W nocy z 19 na 20 stycznia 2014 roku oskarżony T. D. spał u swojej partnerki A. S. (2). Kiedy ta obudziła po godz. 6
oskarżonego nie było w domu. Świadek nie widziała, kiedy oskarżony wyszedł.
Dowód:
• zeznania świadka A. S. (2), k. 57-58, 312v.-313.
W przedmiotowym alkoholu stwierdzono obecność środków skażających (izopropanolu, tert-butanolu) w ilości
niewystarczającej, aby alkohol etylowy uznać za skażony.
Dowód:
• sprawozdanie z badań alkoholu etylowego, k. 195-196.
Stojący pod zarzutem popełnienia czynu z art. 65 § 1 k.k.s. oskarżony T. D. nie przyznał się do jego popełnienia i
zaprzeczył swojemu udziałowi w przedmiotowym zdarzeniu (k. 54-55, 304v.).
Oskarżony L. N. (2) przyznał się do zarzuconego mu czynu z art. 65 § 1 k.k.s., wyjaśniając, że podjął się przewozu
alkoholu z powodu problemów finansowych, wskazówki otrzymał telefonicznie od nieustalonej osoby i nie znał
pochodzenia alkoholu (k. 332-332v.)
Sąd zważył nadto, co następuje:
Obszerny materiał dowodowy zgromadzony w toku niniejszego procesu nie pozwalał na przypisanie oskarżonym
zarzuconych im czynów z art. 65 § 3 k.k.s., choć jednocześnie Sąd nie miał wątpliwości co do udziału obu oskarżonych
w przedmiotowym zdarzeniu.
Udział oskarżonego L. N. (1) w transporcie zatrzymanego alkoholu był w sprawie kwestią bezsporną, oskarżony
przyznał się przewozu alkoholu, złożył na rozprawie obszerne wyjaśnienia a nadto został ujęty przez funkcjonariuszy
Policji bezpośrednio na miejscu zdarzenia. Powyższe ustalenie wynika zatem nie tylko z wyjaśnień samego
oskarżonego, ale także z zeznań funkcjonariuszy Policji czy protokołów zatrzymania i oględzin.
Co do udziału oskarżonego T. D. w zdarzeniu Sąd także nie miał wątpliwości, choć oskarżony konsekwentnie nie
przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Fakt obecności T. D. przy przenoszeniu alkoholu z jednego
samochodu do drugiego wynika jednoznacznie ze spójnych i szczegółowych zeznań funkcjonariuszy Policji P. J.
i M. M.. Funkcjonariusze ci konsekwentnie zeznawali, że rozpoznali T. D. w świetle reflektorów, kiedy przenosił
jeden z kartonów zawierających przedmiotowy alkohol (podając nawet, jak oskarżony był wówczas ubrany i w jakiej
znajdował się pozycji) a ponadto widzieli go tego samego dnia, nad ranem, kierującego V. (...), zatrzymanym około
2 godziny później nad stawem w R.. Należy podkreślić, że oskarżony D. był wcześniej znany obu funkcjonariuszom z
innych postępowań i nie mieli oni żadnych wątpliwości, że to właśnie on uczestniczył w zdarzeniu a następnie zbiegł.
Uczestnictwo oskarżonego w zdarzeniu i fakt, że to on był kierowcą V. (...), wynika także z opinii biologicznej, zgodnie
z którą materiał DNA pobrany z kierownicy i dźwigni zmiany biegów Transportera pochodzi od T. D. (bardzo wysoki
stopień prawdopodobieństwa wskazany w opinii oznaczający w praktyce pewność co do wyniku badania). Na ustalenia
powyższe nie mogły mieć wpływu zeznania świadka A. S. (2), zgodnie z którymi, kiedy świadek obudziła się około
godziny 6.00 w dniu 20 stycznia 2014 roku, oskarżonego T. D. już w domu nie było i świadek nie wie, kiedy oskarżony
opuścił dom. Z uwagi na fakt, że przedmiotowe zdarzenie miało miejsce tego samego dnia we wczesnych godzinach
porannych, w żaden sposób nie podważa to wiarygodności zeznań funkcjonariuszy.
Ustalenia faktyczne nie pozwalały jednak na przyjęcie, że postępowanie obu oskarżonych wyczerpało ustawowe
znamiona występku paserstwa akcyzowego.
Przepis art. 65 k.k.s. dotyczy jedynie towarów pochodzących z określonych czynów zabronionych, wymienionych w
sposób kazuistyczny w przepisach art. 63, 64 i 73 k.k.s. A zatem, aby przypisać sprawcy przestępstwo z art. 65 § 1,
2 lub 3 k.k.s. należy bezsprzecznie wykazać pochodzenie przedmiotowego towaru i to ze ściśle określonego czynu
zabronionego.
Samo ustalenie składu chemicznego alkoholu bądź też stopień jego skażenia nie może stanowić wystarczającej
podstawy do uznania, że towar ten został uprzednio wydany po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy,
bez oznaczenia znakami akcyzy (art. 63 § 1 k.k.s.), bądź sprowadzony na terytorium kraju bez oznaczenia znakami
akcyzy (§ 2 tegoż przepisu) czy też wyprodukowany poza składem podatkowym i wydany z magazynu materiałów
gotowych bądź wyprowadzony ze składu podatkowego poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy (przepisy § 3 i
4 art. 63 k.k.s.). Sytuacji powyższej nie zmieniło wskazanie przez oskarżyciela publicznego na końcowym etapie
postępowania, że przedmiotowy alkohol pochodzić ma nie z czynu określonego w art. 63 k.k.s. lecz w art. 73 § 1 k.k.s.
Żaden dowód przeprowadzony w niniejszym postępowaniu nie świadczy bowiem o tym, że alkohol etylowy zatrzymany
w dniu 2 stycznia 2014 roku był zwolniony z obowiązku oznaczania znakami akcyzy a następnie zmieniono jego cel,
przeznaczenie, bądź nie zachowano innego warunku, od którego ustawa uzależnia zwolnienie wyrobu akcyzowego
z obowiązku oznaczania znakami akcyzy. Nie przeprowadzono także jakiegokolwiek dowodu wskazującego na
pochodzenie alkoholu z czynów przewidzianych w art. 64 k.k.s. W toku postępowania przygotowawczego a następnie
sądowego w ogóle nie ustalano kwestii pochodzenia przedmiotowego alkoholu.
Pochodzenie alkoholu z określonego czynu zabronionego stanowi jedno ze znamion ustawowych zarzuconych
oskarżonym przestępstw, a zatem brak jakichkolwiek ustaleń w tym przedmiocie musiał skutkować uniewinnieniem
obu oskarżonych od popełnienia występków z art. 65 § 3 k.k.s.
O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o przepis art. 632 k.p.k., obciążając nimi Skarb Państwa.