trzydzieści pięć godzin

Sygn. akt II K 261/15
1 Ds 162/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 czerwca 2015 r.
Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:
Przewodnicząca: SSR Anetta Krawczyk
Protokolant: Piotr Tyrka
Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Lwówku Śląskim K. Ś.
po rozpoznaniu dnia 10.06.2015 r.
sprawy karnej J. D.
s. J. i J. z d. G.
ur. (...) w L. Śl.
Oskarżonego o to, że:
w dniu 12 marca 2015 roku w L. Śl. powiatu (...) kierował samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) będąc
w stanie nietrzeźwości tj. I badanie 1.01 mg/l i II badanie 1,09 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,
tj. o czyn z art. 178a § 1 kk
1. obwinionego J. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku
stanowiącego występek z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy
ograniczenia wolności, zobowiązując go w tym czasie do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele
społeczne w wymiarze po 35 (trzydzieści pięć) godzin w stosunku miesięcznym,
2. na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów
mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat,
3. na podstawie art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 49 § 2 k.k. odstępuje od wymierzenia oskarżonemu świadczenia pieniężnego
na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,
4. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia
oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.
Sygn. akt II K 261/15
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Oskarżony J. D. jest 49 - letnim mieszkańcem L., osobą bezrobotną, osiągającą dochód w kwocie około 500 zł
z wykonywania prac dorywczych. Jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. W dniu 12 marca 2015 r.
w godzinach południowych oskarżony spożył alkohol w postaci wódki. Około godziny 14.00 prowadził po drodze
publicznej samochód marki O. (...) o nr rej. (...) w L.. Na ulicy (...) został zatrzymany przez patrol Policji, który
stwierdził, iż kierujący jest nietrzeźwy. Badanie wykazało u oskarżonego J. D. w pierwszym badaniu – 1,01 mg/l, w
drugim 1,09 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.
(dowód: wyjaśnienia oskarżonego J. D. – k.14 , protokół użycia alkosensora – k.2-4)
Oskarżony J. D. nie był dotychczas karany sądownie.
(dowód: informacja z Krajowego Rejestru Karnego - k. 17).
Oskarżony J. D. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że około godziny 13.00 wypił około
400 gam wódki, a następnie wsiadł do samochodu należącego do znajomego. Oskarżony wyraził skruchę oraz złożył
wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie kary ograniczenia wolności oraz środka karnego w postaci zakazu
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat.
Sąd zważył, co następuje:
Wyjaśnienia oskarżonego J. D. przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu zasługują na wiarę. Znajdują
one bowiem potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym w postaci protokołu użycia urządzenia
kontrolno – pomiarowego.
Dowodów z dokumentów zgromadzonych w sprawie w postaci protokołu z przebiegu badania alkosensorem, danych o
karalności nie sposób kwestionować. Tym bardziej, iż nie czynił tego oskarżony. J. D. zarzucono popełnienie występku
z art. 178a § 1 k.k. Analiza materiału dowodowego pozwoliła na ustalenie, iż dopuścił się zarzucanego mu czynu. J.
D. bowiem w dniu 12 marca 2015 r. w L., powiatu (...), kierował samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...),
znajdując się w stanie nietrzeźwości, tj. I badanie 1,01 mg/l, II badanie 1,09 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.
Sąd uznał, iż stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu J. D. czynu, polegający na naruszeniu dobra,
jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji, jest znaczny. Kierowanie przez oskarżonego samochodem po spożyciu dużej
ilości alkoholu, w porze największego natężenia ruchu, w sytuacji, gdy zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu
wynosiła I badanie 1,01 mg/l, II badanie 1,09 mg/l rażąco naruszało reguły ostrożności w ruchu drogowym oraz
zagrażało wystąpieniem bardzo poważnej szkody, np. poprzez spowodowanie wypadku. Wymierzając oskarżonemu
J. D. karę, jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał dotychczasową niekaralność oskarżonego oraz brak ujemnych
następstw popełnionego przez niego czynu. Oskarżony J. D. miał świadomość, że jest w stanie nietrzeźwości. Będąc
osobą dorosłą, zdawał sobie sprawę z wpływu alkoholu na organizm człowieka, a w szczególności na zdolność
postrzegania i reakcji prowadzącego pojazd. Dopuszczając się popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w
komunikacji, w sposób wyjątkowo rażący i celowy zlekceważył obowiązujące normy prawne.
Za czyn z art. 178a § 1 k.k. przewidziana jest kara grzywny, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat dwóch. W myśl przepisów art. 42 § 2 k.k. oraz art. 49 § 2 k.k., zmienionych z dniem 18 maja 2015 r. ustawą z
dnia 20 marca 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., Nr 541), za poruszanie się pojazdem w stanie nietrzeźwości sąd orzeka zakaz
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych lub pojazdów określonego rodzaju na okres od 3 lat oraz orzeka
świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości od
5000 zł do 60000 zł. Do daty wprowadzenia zmian ww. przepisów, Sąd był zobligowany do orzeczenia za zarzucany
oskarżonemu czyn zakazu prowadzenia pojazdów w wymiarze od roku do lat 10. Orzeczenie świadczenia pieniężnego
było fakultatywne.
Zgodnie z art. 4 § 1 k.k. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje
się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązująca poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.
Sąd przychylił się do wniosku oskarżyciela publicznego, uznając, iż karą najbardziej adekwatną do stopnia zawinienia
i społecznej szkodliwości popełnionego przez J. D. czynu będzie kara 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem
wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 35 godzin miesięcznie.
Orzeczona kara, w przekonaniu Sądu, spełni wobec J. D. cele prewencyjne i represyjne, przekonując go, iż złamanie
prawa nie jest bezkarne. Uświadomi mu naganność jego postępowania, nieuchronność i surowość sankcji karnych
w przypadku popełnienia przestępstwa, a także nieopłacalność tego typu zachowania w przyszłości. Zdaniem Sądu
wymierzona kara wywoła odpowiedni oddźwięk społeczny i przekona wszystkich uczestników ruchu o konieczności
bezwzględnego podporządkowania się przepisom dotyczącym ruchu drogowego. Stosując ustawę względniejszą dla
sprawcy na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd w przedmiotowej sprawie zobligowany był
do orzeczenia wobec oskarżonego J. D. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych lub pojazdów
określonego rodzaju. Z uwagi na wysoki stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili zdarzenia oraz okoliczności
popełnienia czynu, tj. poruszanie się w porze dużego natężenia ruchu, Sąd uznał, że konieczne jest wyeliminowanie
go z uczestnictwa w ruchu drogowym, poprzez orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
na okres 2 lat. Orzeczony zakaz zmusi oskarżonego do przestrzegania prawa. Stosując ustawę względniejszą Sąd nie
wymierzył również oskarżonemu świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy
Postpenitencjarnej.
Mając na względzie fakt, że oskarżony J. D. jest osobą bezrobotną, osiąga z prac dorywczych dochód w wysokości
około 500 zł miesięcznie, Sąd zwolnił go od kosztów postępowania w sprawie, w tym nie wymierzył mu opłaty.