Tutaj - Parafia R-ce

15 I 2017
Druga Niedziela Zwykła, Rok A, I
nr 98/2017
„Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”
Ewangelia:
„Nazajutrz Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: „Oto
Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym
powiedziałem: «Po mnie przyjdzie mąż, który mnie przewyższył godnością,
gdyż był wcześniej ode mnie». Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem
chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi». Jan dał takie
świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął
na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił
wodą, powiedział do mnie: «Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i
spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym». Ja to
ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.
J 1, 29-34
Prawdziwy posłaniec
Jan Chrzciciel może być dla nas przykładem prawdziwego posłańca, który nie
zapomina o swojej misji i nie czyni z samego siebie celu głoszenia i nauczania. Cieszy
się On z nadejścia Tego, którego zapowiadał, choć dla niego samego oznacza to
zakończenie misji. Uznanie prawdy o sobie, swoim miejscu i roli, jaką ma się do
odegrania, nie zawsze jest proste. Wielokrotnie sami chcemy być w centrum
zainteresowania i dążymy do tego na różne sposoby. Jednak kiedy we własnym życiu
duchowym koncentrujemy się na sobie, to paradoksalnie tracimy wrażliwość nie tylko
na samych siebie oraz innych, ale także na samego Boga. To On jest tym, który głosi i
ma być głoszony. Nasza rola może być różna, ale nigdy nie może polegać na tym, że
my sami zajmujemy Jego miejsce.
Boże, ukaż nam, jak prawidłowo ustawić priorytety, w naszym życiu duchowym,
abyśmy zawsze Ciebie stawiali w centrum i wokół Ciebie budowali całe nasze życie.
(por. "Ewangelia 2017”, o. Daniel Stabryła OSB, Edycja Świętego Pawła)
Cytat tygodnia:
„Kłamstwo posiada wiele aspektów:
niedopowiedzenie, półprawda, oczernianie... Ale
zawsze jest bronią tchórzy!”
Św. Josemaria Escriva de Balaguer
CNOTA, CZYLI PODĄŻAJĄC KU DOBRU MORALNEMU
Choć minęły radosne dni okresu Narodzenia Pańskiego, tomy zgodnie z
polską tradycją, trwamy w wesołej atmosferze kolęd, szopki i choinki aż do 2
lutego czyli Święta Ofiarowania Pańskiego. W kolejne niedziele, chciejmy
wrócić do naszych katechizmowych rozważań. Tym razem zatrzymajmy się
nad pojęciem cnoty jako takiej oraz jej katechizmowych odmian. Cnota
według Katechizmu Kościoła Katolickiego to nic innego jak: „Cnoty ludzkie
są trwałymi postawami, stałymi dyspozycjami, habitualnymi przymiotami
umysłu i woli, które regulują nasze czyny, porządkują nasze uczucia i kierują
naszym postępowaniem zgodnie z rozumem i wiarą. Zapewniają one łatwość,
pewność i radość w prowadzeniu życia moralnie dobrego. Człowiek cnotliwy
to ten, który dobrowolnie czyni dobro. Cnoty moralne zdobywa się wysiłkami
człowieka.” (KKK 1804). Tak więc cnota, to dyspozycja umysłu i woli która,
kieruje nasze uczucia w zgodzie z wiarą i rozumem, regulując je i
porządkując. Teologia dzieli je na cnoty nadprzyrodzone i cnoty przyrodzone
Te pierwsze to tak zwane cnoty teologalne otrzymane dzięki łasce Bożej
zaliczamy do nich Wiarę, Nadzieję i Miłość. Mówi o nich wyraźnie św. Paweł
Apostoł kończąc swój List do Koryntian: „Teraz widzimy jakby w zwierciadle,
niejasno; wtedy zaś [zobaczymy Boga] twarzą w twarz: Teraz poznaję po
części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany. Tak więc trwają wiara,
nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość.” (1 Kor 13,12-13).
Drugie to tzw. Cnoty Kardynalne, o których mówili już filozofowie antyczni
np. Platon, zaliczamy do nich: Roztropność, Sprawiedliwość, Umiarkowanie i
Męstwo. O tych z kolei wzmiankuje Księga Mądrości: „Jeśli w życiu
bogactwo jest dobrem pożądanym - cóż cenniejszego niż Mądrość, która
wszystko sprawia?. Jeśli rozwaga jest twórcza - któreż ze stworzeń bardziej
twórcze niż Mądrość?. I jeśli kto miłuje sprawiedliwość - jej to dziełem są
cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa,
od których nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu” (Mdr 8,5-7).
CNOTY TEOLOGALNE - WIARA
Pierwsza z cnót teologalnych daje nam zapewnienie i porękę co do dóbr
których spodziewamy się w wieczności. Wiara bierze swój początek wraz ze
Starym Przymierzem. Jest odpowiedzią ludu Izraela na przymierze zawarte z
Bogiem. Najlepszym obrazem i przykładem wiary jest wiara Abrahama, który
wierzy Stwórcy wbrew logice i w chwilach najcięższych prób w sposób
doskonały. To On wierzy że mimo swojego wieku urodzi mu się syn i mimo
swojej bezdzietności stanie się ojcem narodów, a kiedy Pan poddaje go próbie
nie waha się złożyć, jedynego tak wyczekiwanego pierworodnego syna w
całopalnej ofierze. Jego wiara jest tak wielka, bo całkowicie ufa! Dlatego
właśnie staje się przewodnikiem dla wszystkich, którzy zawierzają swoje
życie Bogu. Pięknie mówi o tym papież Franciszek w swojej encyklice
„Lumen Fidei” – „Światło Wiary”, poświęconej właśnie temu zagadnieniu:
„Jeśli chcemy zrozumieć, czym jest wiara, powinniśmy opowiedzieć jej
historię, drogę ludzi wierzących, o której w pierwszym rzędzie świadczy Stary
Testament. Szczególne miejsce należy się Abrahamowi, naszemu ojcu w
wierze. W jego życiu wydarza się rzecz wstrząsająca: Bóg kieruje do niego
Słowo, objawia się jako Bóg, który mówi i wzywa po imieniu. Wiara wiąże
się ze słuchaniem. Abraham nie widzi Boga, ale słyszy Jego głos. W ten
sposób wiara otrzymuje osobisty charakter. Dlatego Bóg nie jest Bogiem
jakiegoś miejsca ani nawet Bogiem związanym z jakimś specyficznym
świętym czasem, ale jest Bogiem osoby, Bogiem właśnie Abrahama, Izaaka i
Jakuba, zdolnym do nawiązania kontaktu z człowiekiem i do ustanowienia z
nim przymierza. Wiara stanowi odpowiedź na Słowo skierowane do osoby,
daną pewnemu «Ty», które nas woła po imieniu” (Lumen fidei 8). Wraz z
narodzeniem Jezusa, wiara ściśle złącza się z osobą Mesjasza, Jego nauką i
posłannictwem. W chwili Zmartwychwstania i Zesłania Ducha Świętego,
rodzi się Kościół, który staje się tej depozytariuszem wiary. Żeby dobrze
zrozumieć czym jest wiara, musimy dostrzec różnice pomiędzy nią, a wiedzą.
Wiara bowiem to coś co się przyjmuje za rzeczywiste, ale w żaden sposób nie
można tego udowodnić, czy potwierdzić. Wiara jest więc aktem woli,
niezachwianym żadną opinią czy wahaniem. Wypływa z wewnętrznego
przekonania rodzącego się dzięki niezasłużonej łasce Bożej. Wiara wiąże się z
całkowitym przyjęciem autorytetu, jako rzeczywistości nie podlegającej
dyskusji. Pełną wykładnie wiary chrześcijańskiej wyznajemy w Credo podczas
Mszy św.. Właśnie podczas sprawowania tego sakramentu, który jest sercem
Kościoła, przed przemianą chleba i wina w Ciało i Krew Pańską, raz jeszcze
wyznajemy z całą mocą iż wierzymy i wyznajemy Boga i wszystko to co w
Kościele objawia. Według św. Tomasza z Akwinu najważniejszą istotą wiary
jest poznanie Boga – czyli pierwszej prawdy. Jest ona źródłem
usprawiedliwienia i życia moralnego, podstawą przyjęcia miłości objawionej
w Chrystusie, która wyraża się przez świadczenie o niej wobec bliźnich.
Podsumowując, wiara to darmo otrzymana cnota, która nie tylko rozbudza w
nas pragnienie dążenia do dobra, ale przede wszystkim uznaje istnienia Boga
który jest sprawcą wszystkiego co dobre na świecie, a przede wszystkim w
człowieku. Niech sumą tych myśli będą słowa ze wspomnianej już encykliki
„Lumen fidei”: „Kiedy gaśnie płomień wiary, wszystkie inne światła tracą w
końcu swój blask”. Tak więc, niech nasza wiara zawsze płonie żywym,
nieugaszonym światłem, pochodzącym od samego Boga.
- ROK ŚWIĘTEGO BRATA ALBERTA ALBERTYNI - W służbie ubogim- cz.2
Z dala od miejskiego gwaru, wśród lasów i gór stoi
pustelnia św. Brata Alberta. Co roku odwiedzają ją
turyści, którzy przemierzając Tatry, trafiają na szlak
prowadzący na Polanę Kalatówki. Tutaj, w ciszy
otaczającej przyrody, bracia albertyni regenerują
swoje siły duchowe i fizyczne do pracy w służbie
najuboższym.
Część II- Powołani do służby
W poprzedniej części naszej historii pisaliśmy o domach i ogrzewalniach,
które Albertyni tworzyli dla ubogich. Należy jednak pamiętać, iż Brat Albert
oprócz przytulisk dla bezdomnych mężczyzn zakładał również pustelnie dla
swoich braci. Są to tzw. miejsca odrodzenia, gdzie po wyczerpującej pracy
wśród bezdomnych zakonnicy regenerują swoje siły duchowe i fizyczne. Jak
mawiał Założyciel, „jeżeli domów pustelniczych zabraknie, to nie będzie
można nawet przytulisk dla ubogich urządzać, bo zabraknie wytrwałości,
poświęcenia i sił do ich obsługi”.
Do Zakonu Braci Albertynów może wstąpić każdy mężczyzna, którego Bóg
wzywa do posługi wśród najuboższych. Zazwyczaj przyjmowani są kandydaci
w wieku od 17 do 30 lat, ale zdarzają się odstępstwa od tej reguły.
Warunkiem, który musi zostać spełniony, jest dobre zdrowie i odporność
psychiczna, ze względu na charakter podejmowanej pracy. Po rocznym
postulacie, gdzie następuje pierwszy kontakt ze zgromadzeniem, kandydat
zostaje przyjęty do nowicjatu. Nowicjusze są włączeni do wspólnoty,
podejmują wszystkie obowiązki życia zakonnego, ale przebywają w
odosobnieniu. W domu formacyjnym, który mieści się na Kalatówkach w
Zakopanem, przygotowują się przez dwa lata do złożenia ślubów zakonnych.
Zapoznają się z duchowością zgromadzenia, zdobywają wiedzę o historii
wspólnoty, z teologii ogólnej i teologii życia zakonnego, a przede wszystkim
modlą się o umocnienie powołania. Nowicjusze odbywają również praktyki w
placówkach prowadzonych przez albertynów. Po zakończeniu nowicjatu
bracia składają śluby czasowe, a po sześciu latach mogą złożyć wieczyste. W
zgromadzeniu odchodzi się od tradycji przyjmowania nowego imienia, gdyż
konsekracja zakonna jest kontynuacją życia przyjętego na chrzcie św. Strój
zakonników jest ubogi, prosty i schludny. Składa się z szarego habitu
przewiązanego sznurem, do którego przywieszony jest różaniec. Podczas
uroczystych czynności liturgicznych bracia zakładają czarny płaszcz z
kapturem. Obecnie wspólnota albertyńska liczy około 40 zakonników
(ponadto jest 3 postulantów i 5 nowicjuszy). Posługują w 9 placówkach na
terenie pięciu diecezji, przede wszystkim w południowej części Polski( m.in.
placówki na terenie Krakowa oraz w Zakopanem, Bulowicach, Ojcowie czy
Przemyślu). Mają również jeden dom w Zaporożu na Ukrainie. Prowadzą
kuchnie dla ubogich, noclegownie, przytuliska i mieszkania chronione dla
mężczyzn wychodzących z bezdomności. Zapewniają im nie tylko
wyżywienie i nocleg, ale także pomoc w walce z nałogami i w znalezieniu
pracy. Dla osób niepełnosprawnych i chorych psychicznie tworzą domy
pomocy społecznej.
Centralne miejsce w duchowości albertyńskiej zajmuje Eucharystia, z której
bracia czerpią siły do wypełniania swojego powołania. „Patrzę na Jezusa w
Jego Eucharystii. Czy Jego miłość obmyśliła coś jeszcze piękniejszego? Skoro
jest Chlebem i my bądźmy chlebem. Skąpy jest ten, kto nie jest jak On” mówił św. Brat Albert. Jednak albertyni nie są zakonem kleryckim. Powołanie
kapłańskie podporządkowane jest potrzebom wspólnoty. Księża nie pełnią
swojej duszpasterskiej i kaznodziejskiej posługi, tak jak wszyscy bracia
wykonują obowiązki wynikające z charyzmatu. Obecnie w całym
zgromadzeniu jest jeden kapłan przebywający na Ukrainie i brat, który
przygotowuje się do święceń. Bracia albertyni, złączeni coraz bardziej z
Jezusem przez Eucharystię, łączą się również z Jego Matką. Założyciel otaczał
szczególnym nabożeństwem tajemnicę Niepokalanego Poczęcia Najświętszej
Maryi Panny. Dziś o pobożności maryjnej w zgromadzeniu świadczy kult
Matki Bożej w Jej Jasnogórskim Wizerunku. Jest to wypełnienie testamentu
św. Brata Alberta, który przed śmiercią powiedział swoim braciom: „Ta
Matka Częstochowska jest waszą Fundatorką, pamiętajcie o tym. Ona mnie
prowadziła przez całe życie”. por.; niedziela.pl,brewiarz.pl,albertyni.opoka.org.pl
Dbajmy o zwierzęta zwłaszcza w mroźne dni obowiązki właścicieli zwierząt domowych
Osoby będące właścicielami psów i innych zwierząt domowych są
zobowiązane do sprawowania właściwej
opieki, a w szczególności dozoru nad
nimi, jeżeli zwierzę znajduje się na terenie
niezabezpieczonej
nieruchomości,
z
której zwierze może się samodzielnie
wydostać.
 Na tereny użytku miejskie psy mogą
być wyprowadzane tylko na smyczy, a
psy rasy uznawanej za agresywną

dodatkowo z nałożonym kagańcem. Zwolnienie psa ze smyczy jest
dozwolone tylko w miejscach mało uczęszczanych i pod warunkiem, że
pies ma kaganiec, a właściciel ma możliwość sprawowania
bezpośredniej kontroli nad nim.
 Zabrania się wprowadzania psów na teren boisk, placów zabaw,
piaskownic i innych miejsc służących do zabawy dzieci, a także
placówek handlowych, gastronomicznych i innych obiektów użytku
publicznego. Postanowienie to nie dotyczy osób niewidomych,
korzystających z psów przewodników.
 Pragniemy zwrócić Państwa uwagę na obowiązki, jakie biorą na
siebie osoby decydujące się na posiadanie zwierząt domowych.
Polegają one na zapewnieniu im pomieszczenia chroniącego je przed
zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, umożliwiającego
swobodną zmianę pozycji ciała, z dostępem do światła dziennego, jak
również zapewnieniu odpowiedniej karmy i stałego dostępu do wody.
 Właściciele
zwierząt
domowych
są
zobowiązani
do
natychmiastowego
usunięcia
spowodowanych
przez
nie
zanieczyszczeń z terenów i pomieszczeń przeznaczonych do użytku
publicznego i umieszczenie ich w pojemnikach na odpady komunalne.
Postanowienie to nie dotyczy osób niewidomych, korzystających z
psów przewodników.
Wizyta duszpasterska:
poniedziałek 16.01 - od godz. 8.30
ks. Rafał: ul. Beskidzka od państwa Szlegr, ul. Bratków, Krokusów,
Chabrowa, Narcyzów, Liliowa, Wrzosowa, Beskidzka do państwa Marii i
Tadeusza Gruszeckich
wtorek 17.01 - od godz. 8.30
ks. proboszcz: od państwa Jelonek, koło Domu Ludowego, ul Bielska,
Kościelna, Łąkowa i Słoneczna
środa 18.01 - od godz. 8.30
ks. Rafał: dokończenie rejonu IX, ul Szkolna, Wiśniowa, Czereśniowa,
Śliwkowa, Pomarańczowa, Poziomkowa, do państwa Iwony i Romana Widło
piątek 20.01 - od godz. 8.30 - Rejon 10
ks. Rafał: ul. Brzoskwiniowa, od państwa Danuty i Władysława Kubica, ul.
Krótka, Cedrowa, Morelowa, zakończenie u państwa Teresy i Stanisława
Górnych
sobota 21.01. - od godz. 8.30
ks. proboszcz: ul. Bananowa, od państwa Barbary i Zbigniewa Adamus,
Gilów, Porzeczkowa, Agrestowa, do państwa Zofii i Stanisława Dobija.
INTENCJE MSZALNE 16.01 - 22.01.2017r.
Poniedziałek 16.01.
6.30 + Antoni Uciechowski z rodzicami i rodzeństwem
17.00 + Władysław Górny
Wtorek 17.01.
6.30 - w int. chorych i cierpiących, samotnych i
opuszczonych - KR
17.00 + Antoni Rusin
Środa 18.01.
6.30 + Zbigniew Drąg w 10 rocz. śm.
17.00 + Jan Sikora
Czwartek 19.01.
6.30 + Edward Marciniec
17.00 + Antonina Dobija
Piątek 20.01
6.30 + Stefan Smolny
17.00 - intencje pogrzebowe
Sobota - 21.01
6.30 1) + Antoni Dobija w 14 rocz. śm. z żoną Antoniną
2) - w int. dziadków i babć przez wstaw. św. Agnieszki o
zdrowie i Boże bł. - ONSPJ
17.00 + Włodzimierz Habdas w 7 rocz. śm.
Niedziela - 22.01.
7.00 1) - dziękczynna z prośbą o zdrowie i bł. Boże dla
Ireny
2) + Wincenty i Elżbieta Świerczek z zięciem Janem
9.00 1) + Czesław Mędrzak w rocz. śm. z Marią żoną
2) + Maria Mleczko w rocz. śm. z mężem Robertem
11.00 1) + Julia Górna z mężem Józefem w 14 rocz. śm.
2) + Konstancja Kubica z rodzicami Józefem i Marią
16.00 + Maria Górna w 10 rocz. śm. z mężem
Mieczysławem
1. Dziś przypada 2 niedziela zwykła. Chrześcijanin to człowiek dający
świadectwo o Chrystusie. Jesteśmy wezwani do tego, aby życie było
czytelnym świadectwem potwierdzającym, że dobra nowina o zbawieniu
dotarła aż na krańce ziemi. Należy unikać wszelkich zachowań, które mają
charakter antyświadectwa.
W całym Kościele powszechnym przeżywamy dziś Światowy dzień
Migranta i Uchodźcy. Składka przeznaczona jest na cele charytatywne
(jałmużna postna).
2. Od środy, 18 stycznia, w całym Kościele rozpoczynamy Tydzień Modlitw o
Jedność Chrześcijan.
3. W tym tygodniu przypadają następujące obchody liturgiczne:
a) we wtorek, 17 stycznia - wspomnienie Św. Antoniego, opata,
b) w czwartek, 19 stycznia - wspomnienie Św. Józefa Sebastiana Pelczara,
biskupa,
c) w sobotę, 21 stycznia - wspomnienie Św. Agnieszki, dziewicy i
męczennicy.
4. Dzieci z Przedszkola w Rybarzowicach zapraszają na Jasełka w kościele w
niedziele 15 stycznia po mszy św. o godz. 11.00, zaś uczniowie Zespołu Szkół
w Rybarzowicach serdecznie zapraszają na Szkolne Kolędowanie, które
odbędzie się w dzisiejszą niedzielę po mszy św. wieczornej (około godz.
17:00) w Domu Ludowym w Rybarzowicach.
5. Jasełka dla dzieci w Cieszynie odbędą się 24.01.2017r. o godz. 17.00 wyjazd o 14.45 z parkingu przy szkole. W zachrystii jest przygotowana lista
dzieci. Rodziców prosimy o potwierdzenie gotowości wyjazdu. W razie
choroby lub innych przeszkód staramy sie o zastępstwo. Dziękujemy
sponsorom za zorganizowanie tego radosnego wyjazdu dla naszych dzieci.
6. Oferta wyjazdu na Jesienną Pielgrzymkę do Włoch znajduje się na stronie
internetowej i w dzisiejszym wydaniu naszej gazetce parafialnej. Po feriach
zapowiemy spotkanie dla chętnych na wyjazd.
Strona internetowa parafii: www. parafiarybarzowice.pl
REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech
Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny