docNr 2/2014 (12) (grudzień) - Szkoła Główna Służby Pożarniczej
download 
Reklamacja Transkrypt
Nr 2/2014 (12) (grudzień) - Szkoła Główna Służby Pożarniczej
MOJA KARIERA Nr 2/2014(12) GRUDZIEŃ 2014 Magazyn Biura Karier Szkoły Głównej Służby Pożarniczej Źródło: Archwium Koła Naukowego "Potrafię Szybko Pomóc" “ Nauka projektami stoi! ”- Studenci i absolwenci o swojej aktywności Instytut Szkolenia i Rozwoju Zawodowego na Białorusi ISSN:1879-2551 “ Moja Prowansja ”- Studia za granicą Moja Kariera - 2 Moja Kariera Od Redakcji Nauka projektami stoi! Od Redakcji Projekt Snowball Projekt Gecco 7 Moja Prowansja Instytut Szkolenia i Rozwoju Zawodowego Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych Republiki Białorusi Deregulacja zawodów związanych z ochroną przeciwpożarową propozycje zmian cz.II 12 Od czego zacząć budowanie własnej ścieżki zawodowej? 14 Bony z urzędu pracy 10 zasad savoir - vivre podczas rozmowy kwalifikacyjnej Z przyjemnością przekazujemy do Waszych rąk kolejny numer magazynu Moja Kariera. Na łamach magazynu staramy się poruszać tematy, które pomogą Wam wejść na rynek pracy i swobodnie się po nim poruszać. W tym numerze, jako motyw przewodni zamieściliśmy artykuły promujące udział w projektach naukowych, ale także wszelkich innych inicjatywach, które działają na terenie Uczelni, zrzeszając studentów w celu wykonywania działalności naukowej. Wartością dodaną takiej pracy jest możliwość umieszczenia tego faktu w dokumentach aplikacyjnych, zdobycie cennego doświadczenia oraz udokumentowanego potwierdzenia aktywności w czasie studiów, które można przedstawić pracodawcy. Jak różnorodna i ciekawa tematyka poruszana jest w projektach dowiecie się z lektury artykułów przygotowanych przez studentów i absolwentów działających w tychże przedsięwzięciach. W grudniowym numerze znalazły się również inne ciekawe artykuły m.in. artykuł dotyczący deregulacji zawodów (II część), czy wspomnienie z Prowansji i zachęta do poszerzania horyzontów oraz podejmowania kształcenia za granicą. Mamy nadzieję, że każdy z Was znajdzie dla siebie coś interesującego. Zachęcamy do lektury! Liczymy też na to, że spodoba się Wam nowa szata graficzna magazynu. Zapraszamy Was do współpracy przy tworzeniu kolejnych numerów magazynu Moja Kariera! Z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia składamy Wszystkim naszym czytelnikom najserdeczniejsze życzenia: zdrowych, wesołych i spokojnych Świąt oraz pomyślności w Nowym 2015 Roku! 16 17 „Moja Kariera” Magazyn Biura Karier Szkoły Głównej Służby Pożarniczej Redaktor naczelna: Agnieszka Czarnecka Zespół redakcyjny: Renata Chęcińska, Marta Pater, Justyna Skwarska Współpraca: Klaudia Czarnecka, Aleksandra Nowak, Hanna Snotava, Joanna Tymińska, Emil Wrzosek Skład i łamanie: Marcin Pater Adres redakcji: Szkoła Główna Służby Pożarniczej ul. Słowackiego 52/54, 01-629 Warszawa tel.: 22 56 17 729, email: [email protected] Wydawca: Szkoła Główna Służby Pożarniczej Redakcja nie odpowiada za treść zamieszczanych ogłoszeń i reklam. Artykuły zamieszczane są w dobrej wierze. Każdy z autorów przyjmuje odpowiedzialność za zamieszczoną w nich treść. 3 Nauka projektami stoi! „Biedny, kto gwiazd nie widzi bez uderzenia w zęby” – powołując się na aforyzm Stanisława Jerzego Leca, tylko my sami ograniczamy własną percepcję, a do gwiazd doprowadzić nas może wiele ścieżek, wystarczy je dojrzeć. Zawsze śmiało spoglądałem w niebo, bez strachu przed wyzwaniami i teraz, dzięki wiedzy zdobytej w SGSP, znalazłem się tych gwiazd bliżej niż mógłbym kiedykolwiek sądzić. Tytuł inżynierski zdobywałem w murach naszej uczelni, a oś moich zainteresowań stanowił temat bezpieczeństwa wewnętrznego i zarządzania kryzysowego. Wspólnie z kadrą naukową SGSP stawialiśmy też czoła wielu projektom i inicjatywom, za co uhonorowano mnie wyróżnieniem Rektora - Komendanta za zaangażowanie i wkład pracy. W pracy inżynierskiej zgłębiałem temat upadku państwowości, jego przyczyn oraz międzynarodowych zagrożeń przezeń generowanych. Po obronie przyszedł czas na szukanie pracy – moje CV powędrowało między innymi do Centrum Badań Kosmicznych PAN. I stamtąd właśnie do Was piszę. W CBK trafiłem do Centrum Informacji Kryzysowej - najpierw jako stażysta, później specjalista zarządzania kryzysowego. Wspólnie z innymi “kosmitami” zajmujemy się propagowaniem użycia nowoczesnych technologii w szeroko pojętym zarządzaniu kryzysowym. Przygotowujemy ćwiczenia sztabowe i symulacje, projektujemy systemy przeciwpowodziowe w ramach pomocy międzynarodowej, oraz wspólnie z SGSP współtworzymy jeden z największych europejskich projektów dotyczących tematyki zagrożeń chemicznych, biologicznych, radiologicznych, nuklearnych i wybuchowych – EDEN (End-User Driven Demo for CBRNe). W ramach projektu EDEN pracujemy wspólnie z instytucjami z całej Europy. Podczas jednego spotkania ścierają się myśli polskie, włoskie, izraelskie… długo by wymieniać. Obserwujemy proces produkcji nowoczesnego oprogramowania i sprzętu, rozmawiamy z jego projektantami. Tworzymy największy i najnowocześniejszy system zarządzania zagrożeniami CBRN. Czasem w nasze ręce trafiają jedyne istniejące prototypy. Rozmawiamy z użytkownikami końcowymi, badamy ich potrzeby, podpowiadamy rozwiązania. Czy się nudzę w pracy? Nie, nie nudzę się. "Potrafię Szybko Pomóc" Źródło: Archwium Koła Naukowego Źródło: Archiwum E. Wrzosek 4 Nauka projektami stoi! A kiedy ktoś wpada na pomysł, który wykracza poza ramy (czasowe, finansowe, czy osobowe) obecnego zajęcia… Piszemy nowy projekt badawczy. Czy to Unia Europejska, czy Europejska Agencja Kosmiczna, czy też inne ciała – każdy inwestuje w naukę. Zapytajcie swoich wykładowców. Znajdźcie sobie niszę, obszar, który chcielibyście zgłębiać i wewnątrz którego się rozwijać. Zaczepcie kadrę szkoły. Zobaczcie, czy ktoś nie działa już w tym obszarze – jeżeli tak, na pewno będzie zainteresowany współpracą. Jeżeli nie, wykażcie trochę entuzjazmu – być może wspólnie sami doprowadzicie do powstania jakiegoś projektu naukowego. Uczcie się, bawcie, budujcie referencje. To wcale nie jest trudne. Co pomogło mi zdobyć pracę, którą lubię i dzięki której rozwijam się, poznaję ludzi i miejsca, podróżuję? No cóż. Szczypta ambicji, każąca na każdym kroku działać na 100% możliwości, nie ważne czy podczas pisania inżynierki czy prezentacji na mało ważny przedmiot. Wybierać ciekawe tematy, dopracowywać je, szukać i dociekać. Odrobina bezinteresowności, objawiana w postaci kilku przysług dla Szkoły – to wolontariat, to koło naukowe, to dzień otwarty. Zawsze coś ciekawego się zobaczyło, czegoś się nauczyło.I zdrowy kawał pasji. Przez tę pasję moje CV nie było puste, a moje doświadczenie zawodowe jednak zawierało parę solidnych punktów. Współtworzyłem, jako rekonstruktor, wiele imprez i pokazów historycznych, niektóre z parotysięczną frekwencją. Pomagałem w organizacji największej w Polsce symulacji militarnej dla miłośników Air Soft Gun. Organizowałem od podstaw trzy edycje zlotu miłośników kultury popularnonaukowej i survivalu Rafineria. Coś zrobiłem, coś umiałem, czymś mogłem się pochwalić. To ważne, szczególnie na początku drogi zawodowej. Pomyślcie o tym. Powodzenia! Autor: Emil Wrzosek Źródło: CIK CBK PAN Źródło: Archwium Koła Naukowego "Potrafię Szybko Pomóc" 5 Projekt Snowball W ramach 7 ramowego programu badawczego Unii Europejskiej w naszej szkole realizowany jest projekt pt. „Lepsze zrozumienie efektu kaskadowego w sytuacjach kryzysowych w celu udoskonalenia reagowania i zwiększenia gotowości, a także przyczynienie się do zmniejszenia zniszczeń i innych skutków niekorzystnych zdarzeń”. Ten długi tytuł zastąpiony jest akronimem SNOWBALL i jest to oficjalny akronim projektu. Projekt realizowany jest od marca 2014 roku i będzie trwał do marca 2017. Wykonawcy projektu tworzą konsorcjum składające się z 11 instytucji z ośmiu krajów Belgii, Bułgarii, Finlandii, Francji, Niemiec, Polski(SGSP), Węgier i Włoch. Wynikiem prac będzie utworzenie platformy zbierającej informacje i analizującej na bieżąco sytuacje kryzysowe, w których wystąpił efekt kaskadowy, a także opracowanie metodologii przewidywania takich sytuacji. Do zdań naszej szkoły będzie między innymi należało przeprowadzenie warsztatów (wraz z Finami), związanych z symulacją sztormu. Dlaczego warto zainteresować się takim projektem jak „Snowball”? Ponieważ jest to niesamowita możliwość wymiany doświadczeń między członkami konsorcjum, okazja do zdobycia nowej wiedzy, szansa na wejście do „świata nauki”. Takie działania uczą też profesjonalnej prezentacji własnego doświadczenia, szkolą język oraz pozwalają pozyskać przydatne w przyszłości kontakty. Zespoły tworzone przez naszą uczelnie mają wiedzę i doświadczenie, które jest cenione w Europie. Warto uczyć się od nich, poprzez wspólne działania przy projektach. Już niedługo praca przy „Snowball’u” zostanie wsparta przez kilkoro studentów, jeśli tylko czujesz, że chcesz również włączyć się w te działania nie zastanawiaj się dłużej – chętnie przyjmiemy kolejne ręce do pracy i podzielimy się naszym doświadczeniem. Autor: Aleksandra Nowak Źródło: http://www.snowball-project.eu Źródło: http://www.ismb.it/en/node/2399 6 Projekt GECCO Zawsze lubiłam pracę z ludźmi, tworzenie nowych przedsięwzięć, dających impuls do dalszego działania. Miałam to szczęście, że podczas studiów poznałam dużą grupę innych ludzi, z podobnym nastawieniem do działania, z którymi współpracuje do dziś. Jako studentka Szkoły Głównej Służby Pożarniczej aktywnie brałam udział w różnych projektach uczelni jako wolontariusz, a także członek kół naukowych, zdobywając przy tym cenne doświadczenie. Dzięki takiej aktywności oraz mojemu promotorowi jeszcze podczas studiów, dostałam ofertę płatnego stażu w Centrum Informacji Kryzysowej CBK PAN w ramach projektu EDEN (End-user driven DEmo for cbrNe) oraz Projektu GECCO (Geoinformation environment for crisis management). Do moich obowiązków, jako stażystki należało wypełnianie zadań związanych z projektem m.in. tworzenie baz danych szkoleń o tematyce zagrożeń biologiczno-chemiczno-nuklearnoradiacyjnych w Ameryce Północnej i Południowej oraz wytwarzanie nowych warstw tematycznych z wykorzystywaniem wiedzy o zarządzaniu kryzysowym w połączeniu z technologią satelitarną na potrzeby tworzenia programu GECCO. Nowa praca i obowiązki były dla mnie wyzwaniem i nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać, ale zawsze trzeba próbować nowych rzeczy. Jak się okazało, bardzo szybko odnalazłam się w nowym środowisku. Już jako absolwentka Wydziału Inżynierii Bezpieczeństwa Cywilnego rozpoczęłam pracę w Centrum Informacji Kryzysowej. Aktualnie zajmuję się organizacją ćwiczeń sztabowych dla administracji państwowej, w ramach, których mają być testowane nowe technologie tworzone na potrzeby projektu EDEN oraz przygotowaniem materiałów do stworzenia Środowiska Geoinformacji Kryzysowej dla potrzeb projektu GECCO (Geoinformation environment for crisis management). Celem drugiego z nich jest praktyczne zademonstrowanie użytkownikom z obszaru zarządzania kryzysowego i ratownictwa, możliwości wykorzystywania danych satelitarnych w toku ich działań. Projekt ten zapewni wybranej grupie instytucji (na szczeblu centralnym i regionalnym) dostęp do szerokiego zestawu informacji opartych na danych satelitarnych i narzędzi do ich wykorzystywania. Wykorzystywane będą one, jako narzędzia pomocnicze podczas normalnych działań i w sytuacjach kryzysowych. Część informacji będzie także dostępna dla ludności cywilnej niezwiązanej bezpośrednio z GECCO. Projekt ten bazuje na zintegrowaniu szeregu obecnie istniejących narzędzi i źródeł informacji w środowisko geoprzestrzenne, ułatwiające ich jednolite i sprawne wykorzystywanie. Jednym z efektów przedsięwzięcia będą raporty przygotowane przez SGSP zawierające wyniki ewaluacji wykorzystania danych satelitarnych oraz rekomendacje odnośnie zasadności wprowadzenia rozwiązania stworzonego w projekcie lub podobnego do stałego wykorzystania. Dzięki tej pracy mogę realizować się naukowo, a także pogłębiać wiedzę i umiejętności zdobyte w Szkole Głównej Służby Pożarniczej, które z perspektywy czasu oceniam za bardzo przydatne.Staże oraz oferty pracy w ramach projektów Unijnych i innych instytucji naukowych są świetną możliwością zdobycia cennego doświadczenia, a także jedną z wielu ciekawych możliwości pracy w wyuczonym zawodzie. Autor: Joanna Tymińska Źródło: J. Tymińska 7 Źródło: Archiwum Koła „Potrafię Szybko Pomóc” Moja Prowansja Lawendowe pola – to wizytówka Prowansji. Kwitną od czerwca do października, ale najpiękniejsze są w lipcu. Przepiękne pola lawendy znajdują się na północny wschód od Avignon i Carpentra. To jest moje miejsce na ziemi! rchiwum źródło:A ecka K.Czarn źródło:Archiwum K.Czarnecka Odkąd odwiedziłam ten piękny zakątek coraz poważniej myślę o tym, żeby swoją przyszłość edukacyjną, a może i zawodową związać z Francją. Postanowiłam dowiedzieć się jakie są możliwości podejmowania przez obcokrajowców studiów we Francji i jakie są ich koszty. Okazuje się, że są instytucje, które służą pomocą w tym zakresie. W 1998 r. we Francji powstała agencja rządowa EduFrance, która po pewnym czasie została przekształcona w CampusFrance. CampusFrance działa pod patronatem rządu francuskiego oraz we współpracy z uczelniami i konferencjami rektorów, promując francuskie szkolnictwo wyższe na całym świecie oraz oferując studentom zagranicznym pomoc w zorganizowaniu pobytu we Francji. W Espace CampusFrance można znaleźć wiele informacji nt.: : oferty francuskiego szkolnictwa wyższego, a także porad dotyczących życia we Francji oraz tego jak zmierzyć się z wszelkiego rodzaju formalnościami. Espace CampusFrance oferuje także pomoc przy wyborze kierunku oraz uczelni we Francji. Ambasada Francji co roku przyznaje stypendia rządu francuskiego (BGF) umożliwiające polskim studentom i naukowcom odbycie studiów (od poziomu master) i przeprowadzenie badań naukowych we Francji. źródło:A rch iwum K .Czarne 8 (źródło:www.institutfrancais.pl) cka STYPENDIA RZĄDU FRANCUSKIEGO (BGF – Bourses Gouvernement Français) Zakwaterowanie: W Paryżu: - od 500 – 900 € za kawalerkę (większość studentów w celu zmniejszenia kosztów utrzymania się poszukuje współlokatorów. Ambasada Francji w Polsce proponuje różne stypendia we wszystkich dziedzinach studiów i badań naukowych. Każdego roku po złożeniu formularzy, ambasada dokonuje selekcji przyszłych stypendystów, a następnie przyznaje stypendia. Rodzaj Stypendium Okres BGF Master 2-gi rok od 1 do 10 miesięcy BGF Doktorat Cotutelle 5 miesięcy każdego roku przez 3 lata BGF Studia artystyczne od 1 do 10 miesięcy Na prowincji: - od 400 – 600 € za kawalerkę (w zależności od miasta) - od 140 – 300 € za miejsce w akademiku (w zależności od metrażu i miejsca zakwaterowania) Miesięczne koszty utrzymania: Na prowincji w prywatnym mieszkaniu - min. 800 € W Paryżu w prywatnym mieszkaniu - min. 1 000 € (Miesięczny koszt utrzymania w akademiku jest niższy od ww. o ok. 100 do 150 €) Inne stypendia z udziałem Ambasady Francji: Rodzaj Stypendium BGF Program Copernic BGF ENA Cykle międzynarodowe Rynek nieruchomości zwłaszcza w Paryżu jest bardzo nasycony i zazwyczaj trudno jest znaleźć zakwaterowanie) - od 200 – 400 € za miejsce w akademiku (w zależności od metrażu i miejsca zakwaterowania) Dziedziny Ekonomia, prawo, nauki ścisłe Komunikacja: Pociąg : SNCF proponuje dla osób w wieku 12-27 lat roczną zniżkową kartę (cena karty 50 €) uprawniającą do zniżek w wysokości 25% na przejazdy pociągami TGV/TER/ Intercity. Administracja publiczna (źródło: www.pologne.campusfrance.org) Studia we Francji – ile to może kosztować? Koszt studiów: We Francji koszty zapisania się na uczelnie publiczne są określone przez państwo. W roku akademickim 2013-2014 roczne koszty zostały ustalone na: - 183 € na studiach licencjackich - 254 € na studiach magisterskich - 388 € na studiach doktoranckich - 606 € dla studentów uczelni technicznych Koszty zapisu na uczelnie prywatne, zwłaszcza na uczelnie ekonomiczne są znacznie wyższe: zazwyczaj od 3000 do 10 000 € rocznie. Metro/Autobus/Tramwaj: - na prowincji : bilet kosztuje od 1.30 do 1.80 € - w Paryżu: bilet kosztuje 1.70 € . (Studenci do 26. roku życia mogą wyrobić « Carte Imagine R »: koszt 34 € miesięcznie) Wszystkie sieci lokalnego transportu zbiorowego proponują zakupu rocznych kart uprawniających do przejazdów oraz oferują zniżki dla studentów w wysokości 25 – 50% (w zależności od miast) 9 źródło: www.pologne.campusfrance.org) Autor: Klaudia Czarnecka Instytut Szkolenia i Rozwoju Zawodowego Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych Republiki Białorusi Wspólnie z Państwowymi Liniami Lotniczymi Belavia w Instytucie prowadzi się przygotowanie i okresowe szkolenia kontrolne załóg samolotów w zakresie procedur i wykorzystania sprzętu ratowniczego w sytuacjach awaryjnych. Dla celów kształcenia w tym kierunku został stworzony specjalny kompleks szkoleniowo – treningowy, gdzie szkoleni są pracownicy głównego białoruskiego przewoźnika, jak również zapraszani są koledzy z innych krajów. Główne kierunki nauczania w Instytucie - to dwuletnie studia na bazie wyższego wykształcenia dające tytuł zawodowy "Inżyniera do spraw zapobiegania i likwidacji sytuacji nadzwyczajnych” oraz „Prawnika”,przygotowanie do zawodu "Ratownik-strażak", podwyższenie kwalifikacji wszystkich kategorii specjalistów strażaków służb ratowniczych, szkolenie przedstawicieli innych ministerstw i resortów w zakresie bezpieczeństwa przemysłowego i pożarowego zarówno Republiki Białoruś, jak i innych państw. W Instytucie odbywają szkolenia oraz praktykę zawodową podchorążowie uczelni Ministerstwa ds. Sytuacji Nadzwyczajnych Białorusi, jak również studenci zagraniczni. Szczególną "wizytówką" Instytutu jest unikalny Poligon przygotowania operacyjnego i taktycznego . Jest on przeznaczony do praktycznego kształcenia ratowników. Mieszkańcy Polski na pewno dużo wiedzą o swojej sąsiadce - Republice Białorusi, o jej puszczach i żubrach, o śpiewnej białoruskiej mowie, o wielkich samochodach ciężarowych BelAZ, „błękitnookich” jeziorach, o smacznym ziemniaku, o czystym i przytulnym Mińsku i pełnym muzyki Witebsku, o heroicznym Brześciu. A czy znana jest Wam malutka wieś Swietłaja Roszcza, która znajduje się w samym środku stołecznego obwodu Mińskiego? Wieś ta znana jest z tego, że znajduje się w niej Instytut Szkolenia i Rozwoju Zawodowego Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych Republiki Białorusi. Historia Instytutu rozpoczyna się w sierpniu 1996 roku wraz z utworzeniem Krajowego Centrum Szkoleniowego, kształcącego strażaków – ratowników, w 2000 roku przekształconego w Instytut. 25 maja 2007 roku na posiedzeniu Rady szefów rządu państw Wspólnoty Niepodległych Państw Instytutowi został nadany status bazowej organizacji państw - członków WNP kształcącej kadry dla celów zapobiegania i likwidacji sytuacji nadzwyczajnych. W marcu 2012 roku Instytut otrzymał status wiodącej instytucji kształcenia uzupełniającego dorosłych o profilu "Służba bezpieczeństwa",realizowanego na kierunku «Bezpieczeństwo w sytuacjach nadzwyczajnych ». W 2013 roku Instytut uzyskał certyfikat Międzypaństwowego Komitetu Lotniczego w zakresie kształcenia członków załóg statków powietrznych typu ТU- 154, Boeing - 737, CRJ - 100/200, Embraer 175, AN- 2, IL-103, Mi- 2, Мi- 8 w zakresie procedur ratunkowych, wykorzystania sprzętu ratowniczego oraz udzielania pomocy podczas zdarzeń lotniczych. 10 źródło: ISiRZ Instytut Szkolenia i Rozwoju Zawodowego Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych Republiki Białorusi Poligon składa się z 43 stanowisk ćwiczebnych, na których w czasie rzeczywistym odbywa się symulacja awarii w obiektach elektrociepłowni, na liniach technologicznych, w magazynach produktów ropopochodnych, zdarzeniach w komunikacji drogowej, kolejowej i powietrznej, ćwiczy się zasady alpinizmu przemysłowego, zasady udzielania pomocy poszkodowanym podczas katastrof budowlanych, powodzi, wezbrań itp. Słuchacze zakwaterowani są w akademiku na terenie Instytutu, z którego krytą galerią można przejść do stołówki oraz no woczesnych budynków części edukacyjno laboratoryjnej Instytutu.W czasie wolnym od zajęć można skorzystać z kafejki internetowej, w siłowni zadbać o kondycję fizyczną , pograć w tenisa, siatkówkę, piłkę nożną na boisku lub w hali sportowej, pograć w bilarda, postrzelać na strzelnicy, a także zapoznać się z historią, kulturą i życiem Republiki Białoruś. W towarzystwie współpracowników Instytutu słuchacze mogą zwiedzić Bibliotekę Narodową, Państwowe Muzeum Sztuki, kompleksy historyczno – kulturalne, muzeum dawnych rzemiosł, rezerwat biosfery oraz inne narodowe osobliwości. Od początku istnienia Instytut przyjął w swoich murach ponad 65000 białoruskich słuchaczy i około 2500 przedstawicieli z 45 państw, brał udział w wielu projektach Komisji Europejskiej, mających na celu umocnienie współpracy w regionie Białoruś-Łotwa-Litwa. Jest on stałym partnerem takich międzynarodowych organizacji jak Międzynarodowa Organizacja Obrony Cywilnej (MOOC), Organizacja ds. Zakazu Broni Chemicznej(OPCW) oraz Pakt Północnoatlantycki (NATO) – w zakresie organizacji i prowadzenia kursów szkoleniowych. W celu uzyskania aktualnych informacji nt. działalności Instytutu należy odwiedzić oficjalną stronę Instytutu, tj: www.rescuetraining.by. źródło: ISiRZ Tatiana Surykowa starszy inspektor zespołu ds. międzynarodowej współpracy Instytut Szkolenia i Rozwoju Zawodowego Ministerstwa Sytuacji Nadzwyczajnych Republiki Białorusi Kontakt: tel./faks +375-177-76-49-23, tel. kom.+375-29-611-23-16 e - mail: [email protected] źródło: ISiRZ 11 Deregulacja Zawodów Związanych z Ochroną Przeciwpożarową – Propozycje Zmian Cz. II Projekt ustawy: Projekt III transzy deregulacji przewiduje http://ms.gov.pl/pl/deregulacjadostepudozmiany w dostępie do 101 zawodów, w których zawodow/iisza/. wymaga się obecnie posiadania uprawnień Pierwsza część dotycząca deregulacji zawodów: państwowych. Celem wprowadzenia przepisów strażak, inżynier pożarnictwa, strażak jednostki deregulacyjnych jest ułatwienie dostępu do ochrony przeciwpożarowej została opisana niektórych zawodów, czego efektem ma być wzrost w poprzednim numerze magazynu Moja Kariera. konkurencyjności, który spowoduje, że za wyższą jakość usług będzie można zapłacić niższą cenę. „Deregulacja jest procesem likwidacji zbyt wysokich III transza deregulacji ma objąć zawody i nieuzasadnionych barier dostępu do zawodów” związane z ochroną przeciwpożarową. Jakie zmiany www.ms.gov.pl znalazły się w projekcie sporządzonym przez Ministerstwo Skarbu? Rzeczoznawca do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych Stan obecny Proponowane zmiany Ukończenie studiów wyższych i odbycie po ich ukończeniu co najmniej 5-letniej praktyki zawodowej: - w jednostkach ochrony przeciwpożarowej, lub - wykonując czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej lub - jako projektant w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane Zniesienie wymogu praktyki i wprowadzenie obowiązku posiadania: - kwalifikacji wymaganych do wykonywania zawodu inżynier pożarnictwa lub - tytułu zawodowego inżynier lub magister inżynier Pozytywna ocena przygotowania zawodowego, polegającego na znajomości przepisów prawa i zasad wiedzy technicznej dotyczących ochrony przeciwpożarowej, umiejętności stosowania zawartych w nich wymagań oraz doboru zabezpieczeń przeciwpożarowych, dokonana na podstawie: a) wyników egzaminu składającego się z części pisemnej i ustnej lub b) wyników części ustnej egzaminu przy zwolnieniu przez Komendanta Głównego PSP z obowiązku składania części pisemnej egzaminu na wniosek kandydata posiadającego: - co najmniej 15-letnią praktykę w wykonywaniu czynności kontrolno-rozpoznawczych w rozumieniu art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o PSP, - 10-letnią praktykę w wykonywaniu nadzoru nad czynnościami kontrolno-rozpoznawczymi lub - łączną 15-letnią praktykę w wykonywaniu czynności kontrolno-rozpoznawczych i nadzoru nad nimi, jeśli przedstawiona przez kandydata dokumentacja, w szczególności w zakresie własnych opracowań i publikacji, dot. zabezpieczeń przeciwpożarowych, jest wystarczająca do pozytywnej oceny przygotowania zawodowego Pozytywna ocena przygotowania zawodowego, polegającego na znajomości przepisów prawa i zasad wiedzy technicznej, dotyczących ochrony przeciwpożarowej, oraz umiejętności stosowania zawartych w nich wymagań oraz doboru zabezpieczeń przeciwpożarowych stosownie do tych wymagań, na podstawie: a) wyników egzaminu składającego się z części pisemnej i ustnej lub b) wyników części ustnej egzaminu w przypadku osób, które nie podchodziły wcześniej do egzaminu, a posiadają: - co najmniej 10-letnią praktykę w wykonywaniu czynności kontrolno-rozpoznawczych w rozumieniu art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68, z późn. zm.) lub - sprawowaniu nadzoru na wykonywaniem tych czynności, lub - w prowadzeniu prac naukowych, bądź badawczych z zakresu ochrony przeciwpożarowej w instytutach badawczych lub szkołach wyższych 12 Deregulacja Zawodów Związanych z Ochroną Przeciwpożarową – Propozycje Zmian Cz. II Osoby niezatrudnione w jednostkach ochrony przeciwpożarowej, wykonujące czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej. Stan obecny y Pro Proponowane zmiany Osoby wykonujące czynności polegające na n zapobieganiu powstawaniu i rozprzestrzenianiu zenianiu się pożaru poża (tzw. pożarowej”): „specjaliści ochrony przeciwpożarowej”): ożarnictwa - tytuł zawodowy inżyniera pożarnictwa lub - wykształcenie wyższe na kierunku runku inżynieria bezpieczeństwa pożarowego lub - wykształcenie wyższe i ukończonee szkolenie żarowej specjalistów ochrony przeciwpożarowej Osoby oby wykonujące czynności czy polegające na zapobieganiuu powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru (tzw. rozp ecjaliści ochrony przeciwpożarowej”): p „specjaliści - tytuł zawodowy inżynier pożarnictwa lub - wykształcenie wykształc wyższe na kierunku inżynieria bezpieczeństwa inżyni w specjalności inżynieria bezpieczeństwa pożarowego uzyskane w SGSP ącznie czynności wynikające z Osoby wykonujące wyłącznie budowlanego obowiązków właścicielaa budynku, obiektu bu lub terenu (tzw. „inspektorzy torzy ochrony przeciwpożarowej”): niej średnie - wykształcenie co najmniej i ukończone szkolenie inspektorów pektorów ochrony przeciwpożarowej lub ictwa - tytuł zawodowy technika pożarnictwa ące wyłącznie wyłączn czynności wynikające z Osoby wykonujące ciciela budynku, bu obowiązków właściciela obiektu budowlanego spektor ochrony lub terenu (tzw. „inspektorzy ”): przeciwpożarowej”): najm - wykształcenie co najmniej średnie szkoleni inspektorów ochrony i ukończone szkolenie przeciwpożarowej lub tec - tytuł zawodowy technika pożarnictwa Źródło: ms.gov.pl W 2012 r. został przyjęty ęty pierwszy pakiet deregulacyjny, który zakładał zak ułatwienia w wykonywaniu 50 zawodów, w tym prawniczych, z zakresu pośrednictwa pracy, prac sportu i rekreacji, ochrony fizycznej, żeglugi oraz naukii jazdy i przewozu osób. Część przepisów przepis weszła w życie 23 sierpnia 2013 r., kolejne zaczęły obowiązywać ązywać od 1 stycznia 2014 r. Drugi pakiet deregulacyjny zaakceptowano w czerwcu 2013 r. Otworzono no w nim dostęp do 91 zawodów zawo regulowanych: 82 technicznych i 9 finansowych. W drugiej grupie zawodów awodów przew przewidzianych do otwarcia znaleźli się m.in.: urbaniści, architekci, inżynierowie z uprawnieniami budowlanymi, biegli rewidenci, agenci i brokerzy ubezpieczeniowi. Trzecia transza zawodów została omówiona na łamach magazynu Moja Kariera (w podziale na I i II część). Obecnie trwają prace nad tzw. czwartą transzą deregulacyjną. Źródło: kadry.abc.com.pl Autor: A. Cz 13 Od czego zacząć budowanie własnej ścieżki zawodowej? Znalezienie fascynującej pracy – jest jednym z najważniejszych zadań w życiu każdego z nas. Jeszcze podczas studiów zastanawiamy się nad tym, jak znaleźć pracę, która pozwoli w pełni wykorzystać nasze możliwości i umiejętności, jak nie popełnić błędów i wybrać odpowiednią ścieżkę kariery. Dla wielu osób znalezienie pracy stanowi prawdziwe wyzwanie – nie wiedzą od czego zacząć, w jakim kierunku pójść, jak wyznaczyć sobie priorytety. Na pewno, aby coś dobrze przygotować najpierw trzeba poznać sens oraz cel danego działania. Tak też jest w przypadku ubiegania się o pracę i przygotowywania aplikacji. Znając podstawowe założenia, które wiążą się z tą czynnością, będziemy w stanie stworzyć naprawdę skuteczny zestaw dokumentów aplikacyjnych. Dokumenty, które nas reprezentują to przede wszystkim nasza reklama. Towarem, który reklamujemy są nasze kompetencje w danej dziedzinie, a formą reklamy - nasze dokumenty aplikacyjne. Pierwszym i bardzo ważnym etapem w budowaniu własnej ścieżki kariery jest wysyłanie CV do pracodawcy. Aplikacja jest jednym z najważniejszych elementów prowadzących nas do sukcesu. Więc przede wszystkim od tego jak skonstruujemy i w jaką treść wyposażymy dokumenty aplikacyjne zależy, czy zostaniemy zaproszeni na rozmowę rekrutacyjną. Jednym z celów napisania dobrego CV jest wyróżnienie swojej kandydatury spośród innych. Aby dostać zaproszenie na rozmowę powinniśmy zainteresować i zaskoczyć swoim doświadczeniem i umiejętnościami pracodawcę. Więc w celu osiągnięcia pożądanych wyników, niezbędnę jest okreslenie swoich głównych zalet, mocnych stron i kluczowych kompetencji. Jak to zrobić? Można zadawać sobie następujące pytania: Co mnie wyróżnia spośród innych kandydatów? Dlaczego pracodawca powinien wybrać moją kandydaturę, a nie inną? Czy jest coś, co ja robię lepiej od innych? Co mnie wyróżnia spośród moich kolegów? Co uważam za swój największy sukces w życiu/zawodowy? Jakie są moje mocne strony? Które z moich cech osobistych mogą pomóc w realizacji celów zawodowych? 14 Od czego zacząć budowanie własnej ścieżki zawodowej? Gdy już znamy odpowiedzi na te pytania, można przystępować do napisania swojego życiorysu zawodowego. CV stanowi dla kandydata ubiegającego się o pracę swego rodzaju dokument, w którym eksponuje siebie w takim ujęciu, jakiego potrzebuje przyszły pracodawca. Musi ono być napisane z myślą o potencjalnym miejscu zatrudnienia. Dobry życiorys powinien przekonać pracodawcę, że warto z danym kandydatem nawiązać kontakt. Nie należy przeceniać swoich umiejętności, ale opisać swoje mocne strony rzeczowo i konkretnie. CV musi spełniać trzy podstawowe zadania: 1) podkreślać wartość kandydata dla potencjalnego pracodawcy, 2) być jedną z pierwszych informacji, która posłuży do tego, by doszło do rozmowy kwalifikacyjnej, 3) stanowić dla tej rozmowy bazę i zbiór informacji, dla przeprowadzającego rekrutację. Najważniejsze jest to, aby CV było czytelne i przejrzyste, aby doświadczenie, osiągnięcia zawodowe, umiejętności i kompetencje były opisane w sposób jasny i zrozumiały. Przy pisaniu podań o pracę pamiętajmy zatem, aby starać się być jak najbardziej konkretnymi i przekazywać tylko te informacje, które są faktycznie najważniejsze. Czasami lepiej jest nawet pominąć mniej istotne epizody z naszego życia zawodowego i skupić się tylko na tych, które faktycznie mogą być istotne dla przyszłego pracodawcy. Po wysyłaniu aplikacji i po otrzymaniu zaproszenia na rozmowę kwalifikacyjną, warto starannie się przygotować do drugiego etapu rekrutacji. Na rozmowie rekrutacyjnej pracodawca zwraca uwagę na wszystko: twój wygląd, prezentacje, zachowanie, odpowiedzi na pytania, język ciała, aktywność i chęć do pracy. Im więcej będziesz uczestniczył w różnych rozmowach kwalifikacyjnych, tym swobodniej będziesz się czuł podczas spotkania z pracodawcą. Warto pamiętać, że w poszukiwaniu pracy najważniejszą rzeczą jest pewność siebie. Nie można pozwalać na to, aby potencjalny pracodawca miał wątpliwości na temat naszych umiejętności i doświadczenia. Powinniśmy walczyć o swoją osobę, zawsze iść do końca i w razie niepowodzenia nie opuszczać rąk! Powodzenia w budowaniu własnej ścieżki zawodowej! Hanna Snotava Dział Rekrutacji i Szkoleń , Konsultant HR Emmerson Realty S.A. 15 Bony z Urzędu Pracy Wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę z sytuacji na rynku pracy. Mimo rozwoju ekonomicznego Państwa i tego, że kryzys ma się już ku końcowi nadal pracę znaleźć nie jest łatwo. W czym problem? Niestety, mimo trudnej i żmudnej drogi znalezienia zatrudnienia, kandydaci często bywają wybredni. Z kolei, największą obawą pracodawcy jest wizja, w której przez określony czas szkoli pracownika na konkretne stanowisko, ponosi związane z tym koszty, a ten szybko rezygnuje ze współpracy i idzie szukać dalej. Firma nie dość, że traci wyszkolony personel to jeszcze musi ponieść koszty ponownej rekrutacji i kolejnych szkoleń. Przez takie sytuacje pracodawcy z uprzedzeniem podchodzą do zatrudniania nowej rzeszy pracowników i wolą poszerzać umiejętności stałych, już sprawdzonych ludzi. Naprzeciw tym problemom wychodzi nowelizacja ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, która wprowadza system bonów adresowanych do osób bezrobotnych. Czym są te bony? Bony są to zaświadczenia z Urzędu Pracy dla pracodawcy, które mogą umożliwić np. poniesienie przez miasto kosztów zakwaterowania osoby bezrobotnej, szkolenia, czy nawet wypłatę wynagrodzenia. Bony dzielą się na: stażowe, zatrudnieniowe, szkoleniowe, na zasiedlenie Bon stażowy umożliwia pracodawcy przez 6 miesięcy przygotowanie osoby bezrobotnej do pracy na samodzielnym stanowisku bez ponoszenia kosztów wynagrodzenia. Osoba odbywająca staż otrzymuje przez ten okres stypendium z Urzędu Pracy. Pokrywa on również koszty wstępnych badan lekarskich stażysty. Pracodawca otrzymuje dodatkowo 1500 zł premii, jeśli zatrudni na następne pół roku osobę bezrobotną, która ukończyła u niego staż. Bon zatrudnieniowy stanowi dla pracodawcy gwarancje zatrudnienia osoby bezrobotnej, która nie ukończyła 30 lat przy częściowym zwrocie kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne przez 12 miesięcy, w wysokości zasiłku dla bezrobotnych, czyli ok. 830 zł brutto. W ramach bonu zatrudnieniowego firma zatrudnia bezrobotnego przez okres 18 miesięcy (w tym przez 12 miesięcy z refundacją oraz 6 miesięcy bez refundacji). Bon szkoleniowy to rozwiązanie umożliwiające przeszkolenie przyszłego pracownika bez ponoszenia kosztów. Osoba bezrobotna otrzymuje z UP bon szkoleniowy, którego wartość nie może przekroczyć przeciętnego wynagrodzenia i podnosi swoje kwalifikacje zawodowe zgodnie z oczekiwaniami pracodawcy. Firma poprzez realizację bonu zyskuje przeszkolonego pracownika, nie tracąc czasu ani pieniędzy na szkolenie. Bony szkoleniowe nie są przewidziane dla osób zarejestrowanych, jako poszukujące pracy. Bon na zasiedlenie szczególnie interesujący dla osób, które chciałyby pracować w innym mieście umożliwia pracodawcy zatrudnienie pracownika poza jego miejscem dotychczasowego zamieszkania bez ponoszenia dodatkowych kosztów, np. zakwaterowania. Urząd Pracy może przyznać środki na zasiedlenie w związku z podjęciem zatrudnienia u pracodawcy. Bon na zasiedlenie to szansa dla firmy na pozykanie mobilnego pracownika. Dzięki takim rozwiązaniom istnieje duża szansa na zlikwidowanie, choć części trudności, które napotykają na swojej drodze bezrobotni. Natomiast pracodawcy mogą być bardziej skłonni, mając zapewnioną materialną pomoc ze strony Państwa, aby inwestować w nowych ludzi, zamiast prowadzić politykę tzw. „zamkniętego kręgu”. Jeszcze za wcześnie, aby wyrazić ostateczną opinię na temat tego rodzaju pomocy, ale jest to atrakcyjna inicjatywa, z dużym potencjałem, której warto dać szansę. M.P 16 Źródło:Informator UP m.st. w Warszawie Źródło:http://www.rdn.pl 10 Zasad Savoir Vivre podczas rozmowy kwalifikacyjnej Przyjmuje się, iż pierwsze wrażenie trwa od 4 do 6 sekund. W tym krótkim czasie oceniamy drugą osobę i dokonujemy jej "zaszufladkowania". Następnie przez kolejne 4 minuty jest formułowane nawet 90% informacji o nas. To oznacza, że nasze zachowanie przez pierwsze 4 minuty rozmowy jest czasem, w którym musimy pokazać się z jak najlepszej strony. Ale czy wiemy jak się zachować? Jedną z najważniejszych, a bardzo często niedocenianych i ignorowanych umiejętności jest etykieta w biznesie. Odpowiednie zachowanie sprawia, że ludzie inaczej na nas patrzą i pomaga nam w odniesieniu dobrego pierwszego wrażenia. O jakich zasadach savoir vivre musimy pamiętać idąc na rozmowę kwalifikacyjną? 1.Korespondencja z osobą rekrutująca Wysyłając CV możemy spodziewać się nie tylko telefonu od firmy z zaproszeniem na rozmowę kwalifikacyjną, ale również maila, w którym osoba rekrutująca chce dopytać o niewyjaśnione kwestie (np. naszą dyspozycyjność czy możliwość zmiany miejsca zamieszkania). Przy takiej korespondencji zachowujemy się zgodnie z zasadami tzw. netykiety. Na mail odpowiadamy poprzez przycisk “odpowiedz” – pozwala to zachować ciągłość korespondencji. Za każdym razem podpisujemy się pełnym imieniem oraz nazwiskiem (niezależnie od ilości maili, które wyślemy). Pamiętajmy również o tym, by sprawdzić wiadomość na okoliczność literówek bądź błędów ortograficznych. 2.Odpowiedni strój Niezależnie od tego, na jakie stanowisko aplikujemy koniecznie pamiętajmy o tym, by nasz strój wyrażał szacunek do potencjalnego pracodawcy – musi być schludny, zadbany i wyprasowany. Standardem dla mężczyzn jest garnitur, dla kobiet spódnica i żakiet. Przy niższych stanowiskach kandydaci często nie zakładają garnituru, tylko ubierają się mniej formalnie. Jeśli decydujesz się na taki strój pamiętaj, by również był czysty i wyprasowany. Bluzy z kapturem i bojówki na każde stanowisko (nawet kreatywnego grafika) są niedopuszczalne. Oczywiście, im luźniejsze środowisko pracy tym większa tolerancja na strój kandydata. Jeśli jednak zależy ci na pracy, warto założyć garnitur, ponieważ będzie to świadczyć o twoim poważnym podejściu do aplikowanego stanowiska i firmy. 3.Wchodzenie do budynku Przy wchodzeniu do budynku, w którym czeka nas rozmowa rekrutacyjna musimy pamiętać o podstawowych zasadach kultury, w związku z tym zawsze najpierw przepuszczamy w drzwiach osoby, które wychodzą z budynku (zwłaszcza kobietę – kto wie, może mijamy asystentkę szefa, szefową lub osobę rekrutującą?). Podobnie zachowujemy się przy windzie – najpierw pozwalamy wyjść osobom jadącym, a dopiero później sami wchodzimy do windy. Docierając w końcu do docelowego miejsca rozmowy pamiętajmy o tym, aby nie pukać – to nie dom, tylko biuro i pukanie do firmy nie jest zgodne z etykietą. Wyjątkiem jest sytuacja, w której drzwi firmy są zamknięte, a przy drzwiach nie ma dzwonka. 4.Punktualność na rozmowie kwalifikacyjnej Kiedy przyjść na rozmowę kwalifikacyjną? Najlepiej na około 3-5 minut przed spotkaniem. Nie jesteśmy jeszcze spóźnieni, ani nie dotarliśmy zbyt wcześnie. Jeśli znajdziemy się przed budynkiem 20 minut za wcześnie, nie wchodzimy do środka tylko idziemy na kawę do pobliskiej kawiarni, albo robimy sobie krótki relaksacyjny spacer w pobliżu budynku. Nie wiemy czy nie trwa jeszcze inna rozmowa rekrutacyjna lub ważne zebranie, czy firma ma odpowiednie pomieszczenie, w którym możemy zaczekać czy też sprawimy kłopot tym, że pojawimy się przedwcześnie. Przyjście przed czasem nie oznacza, że nam “bardziej zależy”, tylko jest wyrazem zniecierpliwienia i braku taktu. Czynnikiem absolutnie dyskwalifikującym jest spóźnienie, tym bardziej bez wcześniejszej informacji o problemach i powodzie nieprzybycia na czas. 17 10 Zasad Savoir Vivre podczas rozmowy kwalifikacyjnej 5.Przywitanie po wejściu do biura Po wejściu do budynku witamy się z osobą na recepcji – to wbrew pozorom niezwykle ważne, gdyż część szefów pyta po rozmowie rekrutacyjnej sekretarkę, jakie odniosła wrażenie i jak kandydat zachował się, gdy przyszedł. Poza tym, nigdy nie wiemy kim jest osoba, która otwiera nam drzwi – być może to sam prezes. Przy wejściu przedstawiamy się, mówimy w jakiej sprawie przyszliśmy i z kim oraz o której jesteśmy umówieni. Z tego powodu, koniecznie trzeba pamiętać nie tylko o nazwie stanowiska na jakie aplikujemy, ale również o tym, z kim mamy się spotkać. Nie zapomnijmy dopytać o to osoby, która zaprasza nas na rozmowę. 6.Profesjonalny uścisk dłoni na przywitaniu. Według zasad savoir vivre pierwszy wita się gospodarz. Zatem jeśli wchodzisz na rozmowę kwalifikacyjną, a Twój rozmówca nie wyciąga do Ciebie ręki, to nie narzucaj się ze swoją wyciągnięta do uścisku dłonią. Najwyraźniej nasz gospodarz nie zna zasad, bądź nie ma ochoty na taki sposób powitania. Jak się w takiej sytuacji zachować? Wystarczy skinąć głową i formalnie się przywitać (np. poprzez “dzień dobry”). Jeśli jednak nasz rozmówca wyciąga do nas dłoń, koniecznie musimy uścisk odwzajemnić zgodnie z zasadami. Pamiętajmy przy tym, by nasza dłoń była sucha, uścisk był umiarkowanie silny i trwał nie dłużej niż 2-3 sekundy. Podczas podawania ręki patrzymy się rozmówcy w oczy. Jeśli rękę podaje kobieta, nie rwiemy się do całowania po dłoniach – jest to staromodna zasada niemający nic wspólnego z zasadami etykiety biznesowej. 7.Wyłączenie telefonu komórkowego Przypadkowy dzwonek telefonu komórkowego, który może się dobiega z naszej kieszeni czy torebki pozostawia bardzo niemiłe wrażenie na osobach prowadzących rekrutację i ukazuje nas w świetle osoby lekceważącej swojego rozmówcę. Nie przekonuje do tego, że jesteśmy zaznajomieni z zasadami etykiety biznesowej. I tak nie odbierzemy telefonu w trakcie rozmowy (a na pewno nie powinniśmy tego robić), zatem lepiej albo całkiem wyciszyć telefon (wibracje również słychać), albo wyłączyć telefon. Zróbmy to tuż przed wejściem do budynku, by nie wyłączać telefonu już w pomieszczeniu, w którym będziemy mieć spotkanie rekrutacyjne. 8.Brak spoufalania się Przechodzenie na “ty” czy nadmierne rozluźnienie w trakcie rozmowy rekrutacyjnej świadczy o braku kultury i ogłady biznesowej. Rozmowa kwalifikacyjna jest takim samym spotkaniem biznesowym jak negocjacje czy spotkanie z ważnym klientem. Nie żartujemy więc zanadto (choć jeśli osoba prowadząca zażartuje warto się uśmiechnąć ale nie śmiejemy się na cały gabinet), nie proponujemy luźnej formy konwersacji i zdecydowanie, nie klepiemy rozmówcy po ramieniu czy plecach. 18 10 Zasad Savoir Vivre podczas rozmowy kwalifikacyjnej 9.Nie przerywanie rozmówcy. Choć w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej to my powinniśmy mówić więcej, nasz rozmówca może chcieć zadać nam pytania, dookreślić lub sparafrazować naszą wypowiedź lub opowiedzieć nam nieco o firmie. Jeśli mamy pytania, poczekajmy aż skończy wypowiedź. Nie przerywamy w trakcie mówienia, nawet, jeśli nasz potencjalny pracodawca dookreśla nam dany temat, a my wiemy już, o co chodzi – nie zabłyśniemy wtedy spostrzegawczością, a jedynie damy wyraz temu, że brak nam taktu. 10.Uścisk dłoni na pożegnanie Po zakończeniu rozmowy kwalifikacyjnej nasz gospodarz może chcieć podać nam rękę na pożegnanie. Nie odwracamy się i nie biegniemy do drzwi w panice pozostawiając wyciągniętą rękę naszego rozmówcy. Jeśli poda nam dłoń, ściskamy ją tak samo jak przy powitaniu. Jeśli jej nie poda, żegnamy się ukłonem głowy i zwyczajowym “do widzenia”. Przy podawaniu ręki nie zapominajmy o uśmiechu i kontakcie wzrokowym – nawet, jeśli jesteśmy przekonani, że nie udało się i nie poszła nam rozmowa. Zasady savoir vivre warto stosować zawsze podczas rozmów rekrutacyjnych – niezależnie od stanowiska, na jakie aplikujemy. Wprawdzie dobre i taktowne zachowanie nie przesądzi o tym, że dostaniemy pracę, bo nie jest najważniejszym kryterium, ale może w wymierny sposób nam pomóc. M.P. źródło:http://www.megapedia.pl/savoir-vivre-w-biznesie.html Źródło:http://weblog.infopraca.pl/2013/04/10-zasad-savoir-vivre-dla-szukajacych-pracy/ 19 Szkoła Główna Służby Pożarniczej Obiekt 01, pokój 219 tel.: 22 56 17 729 email: [email protected] Zapraszamy także na naszą stronę internetową: bk.sgsp.edu.pl
