Szpital dla obłąkanych

Marek Mariusz Tytko (Kraków)
Klinika ciemności
(z cyklu: Koniec świata)
6. Szpital dla obłąkanych
Kiedy świat stał się dla ciebie ciemnością
A życie nabrało czerni
Przystroiwszy się w żałobę i bezsens
Dzieje się z tobą to czego nie chcesz
Inny cię przepasał i wiedzie ku ciemności
Twoja zawężona świadomość w opresji psychozy
Zawiązane życie łańcuchami krzywd i ciężarów nie do uniesienia
Przeżywasz pustkę nudy i nudę pustki
Pokucie samotności niespełnienia
Poczucie przybicia do krzyża w depresji
Niezawiniona słabość duszy
Czarna emocja w urojeniu kompleksów
Twoja zamącona chorobą psychika
Ciągnie cię na koniec świata
Ku najgorszemu
Wszystko ci jedno — przekleństwa czy nagość
Gwałt czy nienawiść
Zbrodnia czy samobójstwo
W przesileniu nerwowym
Zanurzasz się w nicość
Rozpadającego się człowieczeństwa
Pogrążasz się w niebycie snu
Uciekasz w nieistnienie śmierci
Twoja tożsamość rozchwiana poza granice zdrowego rozsądku
Spętana przez siły nieczyste
W odwiedziny przychodzą do ciebie szataniści-siataniści cywilizacji śmierci
A (m)szał przekształca się w antymodlitwę rozumu
Nad łóżkiem w szpitalu
Anioł walczy z diabłem
O twoją chorą duszę
Mocują się w planie metafizycznym
W perspektywie ostatecznego sądu-werdyktu-diagnozy
Lekarza nad lekarzami
Medyka nad medyki Specjalisty od terapii nieśmiertelnych i wiecznych
Kiedy świat stał się dla ciebie ciemnością
A pomieszane zmysły odmówiły posłuszeństwa
W psychotycznym ataku szału
W szaleństwie piekielnym jak magia
W spazmie czarnym jak piekło
W przerażeniu
Bo koniec świata
Nastąpi w pierwszy piątek
A sąd ostateczny bez ustanku już odbywa się w tobie
Kraków, dnia 27 lutego 2010 r.
_______________________________________________________________
Źródło: [w:] Koniec świata 2012, red. Edward Przebieracz, Tarnowskie Góry 2010, s. 105-106.