państwowa wyższa szkoła zawodowa

Transkrypt

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA
W TARNOWIE
INSTYTUT ADMINISTRACYJNO-EKONOMICZNY
PROGRAM STUDIÓW DLA KIERUNKU – EKONOMIA
Specjalność: Agroekonomia
TRYB - NIESTACJONARNY
SEMESTR V i VI
Rok akademicki 2008/2009
1
CELE KSZTAŁCENIA
Sześciosemestralne studia licencjackie na kierunku Ekonomia prowadzone są w systemie
stacjonarnym i niestacjonarnym. Studia kończą się obroną pracy dyplomowej. Absolwenci uzyskują
tytuł zawodowy licencjata.
Studia te obejmują treści kształcenia: 1) ogólnego – geografia ekonomiczna, socjologia,
historia gospodarcza, informatyka, języki obce, wf.; 2) podstawowego – matematyka, statystyka
opisowa, ekonometria, mikro – i makroekonomia, zarządzanie, marketing, rachunkowość,
międzynarodowe stosunki gospodarcze i prawo; 3) kierunkowego - polityka społeczna, polityka
gospodarcza, analiza ekonomiczna, finanse publiczne, rynki finansowe, ekonomia integracji
europejskiej i gospodarka regionalna.
W ramach kształcenia specjalistycznego już po pierwszym roku studiów student może
wybrać jedną z dwóch specjalności: Agroekonomia lub Rachunkowość i finanse.
W ramach Agroekonomii studenci zdobywają wiedzę m.in. z zakresu techniki i technologii
produkcji roślinnej i zwierzęcej, ekonomiki i organizacji gospodarstw, rachunkowości gospodarstw
rolnych, agrobiznesu w Polsce i UE, polityki rolnej i strukturalnej, przedsiębiorczości rolniczej i
pozarolniczej, zarządzania projektami unijnymi, doradztwa w agrobiznesie, spółdzielczości
wiejskiej, agroturystyki, bankowości spółdzielczej, marketingu produktów rolno – spożywczych,
komunikacji interpersonalnej i ochrony środowiska.
W ramach specjalności Rachunkowość i finanse studenci zdobywają wiedzę m.in. z zakresu
prowadzenia rachunkowości w małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach, analizy i projekcji
finansowej w firmie, sporządzania raportów finansowych, rachunkowości zarządczej, finansów
przedsiębiorstw, finansów publicznych, systemu podatkowego w Polsce i UE, zasad
funkcjonowania systemu bankowego, ubezpieczeń gospodarczych i społecznych, funduszy
emerytalnych, funkcjonowania rynków finansowych, doradztwa rachunkowego, wyceny majątku i
metod wyceny projektów gospodarczych oraz zasad funkcjonowania funduszy strukturalnych
polityki strukturalnej UE.
Ponadto studenci zobowiązani są do odbycia 6 tygodniowej praktyki zawodowej którą mogą
odbyć w kraju bądź za granicą (USA, Irlandia, Wielka Brytania).
SYLWETKA ABSOLWENTA
Absolwent kierunku Ekonomia posiada wszechstronną wiedzę ekonomiczną oraz jest
przygotowany do wykonywania zawodu ekonomisty - specjalisty w dziedzinie gospodarowania
zasobami finansowymi, ludzkimi i materialnymi. Jest on przygotowany do przeprowadzania analiz
ekonomicznych i finansowych wspierających podejmowanie racjonalnych decyzji osadzonych w
teorii gospodarki rynkowej. Dodatkowo osoby kończące specjalność Agroekonomia są
2
przygotowane do pracy i zarządzania w przedsiębiorstwach sektora gospodarki żywnościowej oraz
organizacjach i instytucjach (publicznych i pozarządowych) - głównie na stanowiskach
wykonawczych - w kraju i za granicą.
Absolwenci
specjalności
Rachunkowość
i
finanse
posiadają
wiedzę
z
zakresu
rachunkowości i finansów przedsiębiorstw instytucji publicznych i finansowych, organizacji
pozarządowych, banków oraz są przygotowani do podjęcia w nich pracy na stanowiskach
pomocniczych.
Absolwent kierunku Ekonomia posiada również niezbędną wiedzę i umiejętności do
samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Umie poruszać się swobodnie w
europejskiej przestrzeni społeczno-gospodarczej, zna język obcy na poziomie biegłości B2
Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy. Treści kształcenia w zakresie
technologii informacyjnej pozwalają mu na uzyskanie Europejskiego Certyfikatu Umiejętności
Komputerowej (ECDL – European Computer Driving Licence).
Dyplom ukończenia studiów licencjackich umożliwia absolwentom podjęcie studiów II
stopnia i zdobycie tytułu magistra.
3
SZCZEGÓŁOWY OPIS PRZEDMIOTÓW (TREŚCI KSZTAŁCENIA)
Seminarium
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Instytut Administracyjno-Ekonomiczny
Jednostka
Ekonomia/Agroekonomia/ III rok
Kier/spec/rok
4 pkt. semestr V i 4 pkt. semestr VI
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj kursu
III rok/ semestr V i VI
Okres (rok
akad/semestr)
L. – 20 godz. semestr V i L. – 20 godz. – semestr VI
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Starsi wykładowcy i profesorzy PWSZ
Prowadzący
L – zaliczenie z oceną semestr Vi VI
Sposób zaliczenia
Studia pierwszego stopnia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEbrak
JĘZYK WYKŁADOWYPolski
Głównym celem seminarium jest przygotowanie studentów do
Cele
wystąpień publicznych, w tym do obrony pracy dyplomowej oraz do
dydaktyczne/efekty
napisania pracy licencjackiej.
kształcenia
Skrócony opis kursu Studenci realizują cel poprzez wygłaszanie samodzielnie
Pełny opis kursu
Literatura
przygotowanych referatów, ocenianych wg wcześniej przyjętych
kryteriów. Po każdym referacie odbywa się dyskusja dotycząca
poruszanych problemów. Student przedstawia kolejne etapy pisania
pracy licencjackiej.
- Przedstawienie celu, zakresu i metodyki pracy licencjackiej.
- Dobór i wykorzystanie literatury.
- Przygotowanie referatu nt. kolejnych etapów pisania pracy.
- Umiejętność opisu tabel, wykresów, rysunków oraz robienia
przypisów w pracy.
- Zapoznanie się z wymogami obowiązującymi przy obronie.
- Umiejętność wygłoszenia krótkiego streszczeniaprzedstawienia pracy.licencjackiej.
Lelusz H., 200, Metodyka pisania prac dyplomowych o tematyce
ekonomicznej.
Wydawnictwo
Uniwersytetu
WarmińskoMazurskiego.
Majchrzak J., 1995. Metodyka pisania prac magisterskich i
dyplomowych: poradnik pisania prac promocyjnych oraz innych
opracowań naukowych wraz z przygotowaniem ich do obrony lub
publikacji. Akademia Ekonomiczna w Poznaniu.
Zróżnicowana wg tematów referatów. Literatura niezbędna do
przygotowania wystąpień.
4
Ochrona Środowiska
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Ekonomia/Agroekonomia/ III rok studiów
Kier/spec/rok
2
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Prof. dr hab. Czesława Jasiewicz
Koordynator
Prowadzący
W. – Egzamin, Ćw. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEZnajomość podstawowych zagadnień z zakresu ochrony środowiska
JĘZYK WYKŁADOWYpolski
Celem przedmiotu jest poszerzenie wiedzy z zakresu ochrony
Cele
środowiska glebowego oraz zapoznanie z problematyką gospodarki
dydaktyczne/efekty
odpadami w Polsce.
kształcenia
Skrócony opis kursu Rodzaje zagrożeń: degradacja chemiczna, fizyczna, biologiczna,
Pełny opis kursu
Literatura
hydrotechniczna gleby, dewastacja. Rekultywacja i kierunki
zagospodarowania. Regulacje prawne.
Wykłady:
Zagrożenia środowiska przyrodniczego.
Podstawowe informacje o środowisku.
Udział nawożenia w zakwaszeniu gleb w Polsce.
Środowiskowe i zdrowotne skutki nawożenia.
Nawozy jako źródło zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi.
Kryteria oceny gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi.
Ćwiczenia:
Ochrona środowiska w świetle prawodawstwa UE.
Ochrona środowiska a programy rolno-środowiskowe.
Wpływ rolnictwa na środowisko.
Ochrona wód a Dyrektywa azotanowa.
1. Piotr Ilnicki "Polskie rolnictwo a ochrona środowiska". Wyd. AR
Poznań. 2004.
2. Stanisław Bieszczad, Jerzy Sobota. "Zagrożenia, ochrona i
kształtowanie środowiska przyrodniczo-rolniczego". Wyd. AR
Wrocław. 1999.
3. Julian P. Kluczek. "Wybrane zagadnienia z ochrony środowiska"
Wyd. ATR Bydgoszcz. 1999.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
5
Standardy ekologiczne UE w przemyśle rolno-spożywczym
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
2
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
W – Egzamin, Ćw. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEZnajomość podstawowych zagadnień dotyczących UE
Zapoznanie słuchaczy z funkcjonowaniem regulacji prawnych
Cele
dotyczące bezpieczeństwa żywnościowego
dydaktyczne/efekty
i zdrowotnego na poziomie światowym, Unii Europejskiej
kształcenia
Skrócony opis kursu
Pełny opis kursu
Literatura
i krajowym
Krótkie wprowadzenie dotyczące rozwoju przemysłu rolnospożywczego w Polsce i UE. Ustawodawstwo żywnościowe
dotyczące bezpieczeństwa zdrowotnego i systemów jego
zapewnienia.
Wykłady:
Podstawowe informacje dotyczące stanu przemysłu rolnospożywczego w Polsce.
Regulacje prawne dotyczące bezpieczeństwa żywnościowego i
zdrowotnego na poziomie światowym, Unii Europejskiej i
krajowym.
Charakterystyka wybranych metod i systemów zapewnienia jakości
i zarządzania jakością: „Dobra praktyka produkcyjna (GMP)”,
„Dobra praktyka higieniczna (GHP)”, „Analiza zagrożeń i krytyczny
punkt kontrolny (HACCP)”. Zarządzanie jakością w przemyśle
rolno-spożywczym wg norm ISO serii 9000 i 1400.
Praktyka zarządzania bezpieczeństwem zdrowotnym w produkcji
żywności przez system HACCP.
Ćwiczenia:
Przykłady wdrożenia ustawodawstwa w zakresie bezpieczeństwa i
higieny żywności w Polsce i wybranych krajach UE. Doświadczenia
Czech we wdrażaniu ustawodawstwa w zakresie bezpieczeństwa i
higieny żywności. Doświadczenia Węgier w procesie modernizacji i
usuwania zaniedbań w zakładach mięsa i mleka. Sytuacja w
przemyśle przetwórstwa mleka w Bułgarii. Estońskie doświadczenia
we wdrażaniu i egzekwowaniu przepisów dotyczących
bezpieczeństwa żywności.
1. Kijowski J.,
Sikora T (red.). Zarządzanie jakością i
6
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
bezpieczeństwem
żywności.
Wydawnictwo
NaukowoTechniczne, W-wa, 2003.
Kołożyn-Krajewska D. (red.) Higiena produkcji żywności,
Wydawnictwo SGGW, W-wa, 2003.
Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. O warunkach zdrowotnych
żywności i żywienia i późniejsze zmiany.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 w
sprawie wymagań higieniczno-sanitarnych zakładów i wymagań
dotyczących higieny w procesie produkcji.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2002 r. w
sprawie warunków sanitarnych i higienicznych w obrocie
środkami spożywczymi sprzedawanymi luzem.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 stycznia 2003 w
sprawie szczegółowego zakresu i metod wewnętrznej kontroli
jakości zdrowotnej żywności i przestrzegania zasad higieny w
procesie produkcji …,
sprawie wymagań sanitarnych dotyczących środków transportu
żywności, substancji pomagających w przetwarzaniu.
sprawie wymagań higienicznych i sanitarnych obowiązujących w
handlu obwoźnym środkami spożywczymi oraz wykazu
artykułów , które nie mogą być wprowadzane do handlu
obwoźnego.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
7
Organizacja i zarządzanie gospodarstwem rolnym
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Ekonomia/Agroekonomia/ / III rok
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Dr inż. Leszek Kuczek
Koordynator
Prowadzący
W – egzamin, Ćw. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNENiezbędna wiedza z makroekonomii i rachunkowości
Opanowanie przez słuchaczy podstawowych pojęć dotyczących
Cele
elementów składowych gospodarstwa rolnego i ekonomika produkcji
dydaktyczne/efekty
rolniczej, nabycie umiejętności prowadzenia gospodarstwa rolnego
kształcenia
Skrócony opis kursu Problematyka przedmiotu: elementy składowe gospodarstwa i jego
Pełny opis kursu
otoczenie, powiązanie działów i gałęzi w gospodarstwie, organizacja
produkcji roślinnej i zwierzęcej, rachunek kosztów, typy
gospodarstw, nadwyżka bezpośrednia.
WYKŁADY
1. Wprowadzenie do ekonomiki produkcji: czynniki produkcji,
pojęcie gospodarstwa, czynniki kształtujące organizację
gospodarstwa.
2. Wprowadzenie do ekonomiki produkcji: czynniki produkcji,
pojęcie gospodarstwa, czynniki kształtujące organizację
gospodarstwa.
3. Mierniki i wskaźniki charakteryzujące typ gospodarstwa
rolniczego (wg kryteriów UE).
4. Metodyka obliczania nadwyżki bezpośredniej (pełnej i niepełnej)
i kosztów jednostkowych dla gałęzi produkcji, rachunki
pomocnicze - koszty wykonania prac, wycena produktów obrotu
wewnętrznego.
5. Sposoby przywracania równowagi ekonomicznej w
gospodarstwie - racjonalizacja produkcji.
6. Charakterystyka rynku środków produkcji rolniczej - relacje cen
środków produkcji do produktów rolnych.
7. Charakterystyka rynków gałęzi produkcji roślinnej (zboża,
ziemniaki, buraki).
8. Kalkulacje opłacalności produkcji.
9. Metody analizy gospodarstwa.
10. System FADN.
11. Ekonomiczna wielkość gospodarstwa.
8
12. Podatki w gospodarstwie rolnym – dopłaty.
13. Kategorie dochodów i produkcji.
14. Aktualne problemy zarzadzania gospodarstwem.
Literatura
ĆWICZENIA
1. Określenie powiązania czynników i warunków produkcji z
organizacją gospodarstwa rolniczego.
2. Łączny wpływ warunków przyrodniczych i ekonomicznych na
strukturę gałęzi produkcji roślinnej i zwierzęcej.
3. Interpretacja wskaźników charakteryzujących typ gospodarstwa opis sytuacyjny.
4. Przykłady obliczania nadwyżki bezpośredniej pełnej i niepełnej.
5. Rachunki pomocnicze w kalkulacji kosztów - koszt 1 KWh,
koszt 1 godziny pracy maszyny, koszt 1 kg NPK, wycena
produktów nietowarowych.
6. Podejmowanie decyzji produkcyjnych na podstawie relacji cen
środków produkcji do cen produktów rolnych.
7. Wskaźniki analizy produkcji roślinnej.
8. Wskaźniki analizy produkcji zwierzęcej.
9. Ocena siły roboczej w gospodarstwie.
10. Ocena wyposażenia gospodarstwa w środki trwałe.
11. Zastosowanie kosztów w zarządzaniu gospodarstwem.
12. Obliczanie nadwyżki bezpośredniej i ekonomicznej wielkości
gospodarstwa.
1. Ziętara W.: Ekonomika i organizacja przedsiębiorstwa rolnego.
FAPA, Warszawa, 2003;
2. Kapusta F.; Teoria Agrobiznesu. Wyd. Akademii Ekonomicznej,
Wrocław, 1998.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
9
Ekonomika produkcji
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
W. – egzamin, Ćw. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNENiezbędna wiedza z makroekonomii i rachunkowości
Opanowanie podstawowych pojęć dotyczących produkcji
Cele
przemysłowej i rolniczej oraz nabycie umiejętności podejmowania
dydaktyczne/efekty
decyzji produkcyjnych.
kształcenia
Pełny opis kursu
Podział procesu produkcji, parametry procesu produkcji i pracy,
wydajność i produktowość, oddziaływanie na pracownika
materialnego środowiska pracy, systemy produkcji, asortyment i
rytmiczność produkcji, planowanie i sterowanie produkcją, koszty
produkcji, opłacalność produkcji.
WYKŁADY:
1. Pojęcie produkcji, procesu produkcji, procesu pracy i procesu
technologicznego.
2. Parametry procesu pracy (czas, przestrzeń, ruch, wysiłek,
uciążliwość
3. Wydajność i pracochłonność produkcji oraz czynniki je
kształtujące
4. Formy i odmiany organizacji produkcji
5. Materialne środowisko pracy, wysiłek podczas pracy i przerwy w
pracy
6. Metody pomiaru czasu roboczego
7. Normy pracy i koszty pracy
8. Ustalenie normy pracy i wyrobu dla przedsiębiorstwa
przemysłowego i systemów produkcji
9. Zasady budowy cykli operacyjnych i koszty cykli
10. Rytmiczność i asortyment produkcji
11. Zdolność produkcyjna maszyn i urządzeń i koszty eksploatacji
12. Organizacja i planowanie przestrzeni produkcyjnej
13. Planowanie produkcji w przedsiębiorstwie i sterowanie produkcją
14. Zarządzanie produkcją poprzez zarządzanie kosztami
ĆWICZENIA:
1. Cechy produkcji, system produkcyjny, funkcje produkcji,
10
Literatura
podział procesu produkcji na elementy składowe
2. Czynniki procesu technologicznego. Pojęcie pracochłonności i
wydajności
3. Czynniki kształtujące wydajność techniczną pracy i mierniki
pracochłonności
4. Formy i odmiany organizacji produkcji i koszty produkcji
5. Wysiłek pracownika i czas przerw w pracy - zasady ustalania
przerw w pracy
6. Wpływ materialnego środowiska pracy na wydajność pracy
pracownika
7. Techniki pomiaru czasu roboczego dla potrzeb normowania pracy
8. Klasyfikacja czasu roboczego i czasu normowanego. Ustalenie
normy obsługi
9. Ustalenie normy pracy, koszty wykonania prac
10. Ustalenie normy pracy i wyrobu dla przedsiębiorstwa
przemysłowego i systemów produkcji
11. Zasady budowy cykli operacyjnych i ich wpływ na wydajność
pracy
12. Ustalenie wielkości masy przewozowej, ilości środków
transportowych i mierników transportu, koszty transportu
13. Mierniki produkcji rytmicznej
14. Ustalenie i analiza asortymentu produkcji
15. Zasady planowania produkcji i sterowanie produkcją
1. Dębski S., Ekonomika i organizacja przedsiębiorstw. WSziP, Wwa 2002 r. cz.I i II; Bednarski i inni, Analiza ekonomiczna
przedsiębiorstwa. Wyd. AE, Wrocław 1998 r.
2. Durlik I.; Inżynieria zarzadzania. Strategia i projektowanie
systemów produkcyjnych. Planet Agencja Wydawnicza,
Wydanie S, W-wa, 2000
3. Kowal E.; Ekonomiczno-społeczne aspekty ergonomii. PWN,
W-wa, Poznań, 2002
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
11
Nazwa kursu
Marketing Produktów Rolno-Spożywczych
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
3
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Dr inż. Marta Domagalska-Grędys
Koordynator
Prowadzący
W – zaliczenie z oceną, Ćw. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEpodstawy marketingu
Celem kursu jest zapoznanie słuchaczy ze specjalistycznym
Cele
marketingiem
produktów rolno-spożywczych.
dydaktyczne/efekty
Efektem
jest umiejętność stosowania różnych narzędzi
kształcenia
Pełny opis kursu
Literatura
marketingowych na analizowanych rynkach przez absolwentów z
uwzględnieniem gospodarstwa rolniczego, przedsiębiorstwa rolnospożywczego. Absolwenci
nabywają
umiejętności
analiz
makroekonomicznych, popytu i podaży poszczególnych rynków
rolno-spożywczych
Kurs w nawiązaniu do ogólnych teorii marketingu uzupełnia wiedzę
nt produktu żywnościowego, rolnego, cen, dystrybucji i promocji.
Analizy z uwzględnieniem elastyczności cen, dochodu popytu,
podaży pozwalają określić mechanizmy rynkowe decydujące o
zysku producentów. Kurs przewiduje charakterystykę głównych
rynków rolno-spożywczych i teorii wyjaśniających zachowania
konsumentów żywności.
1. Uwarunkowania kształtowania się rynku rolno-spożywczego.
2. Specyfika produktu rolno-spożywczego. Innowacyjność.
3. Analizy rynków rolno-spożywczych:
1. Rynek zbóż
2. Rynek mięsa i przetworów
3. Rynek owoców i warzyw
4. Rynek cukru
5. Rynek mięsa i przetworów.
4. Prognozowanie cen, spożycia, produkcji rolno-spożywczej.
5. Handel zagraniczny produktami rolno-spożywczymi.
6. 6. Konsument żywności. Teorie wyjaśniające zachowanie się
konsumentów.
Literatura podstawowa:
1. Ph. Kotler (1999): Marketing. Gebethner & Ska.
2. Sznajder M. Przepióra A. I in. 1997: Marketing Produktów
12
3.
4.
5.
6.
7.
rolno-spożywczych. Poznań.
Praca zbiorowa pod red. M.Adamowicza 2003: Marketing w
strategiach
rozwoju
sektora
rolno-spożywczego.
SGGW.Warszawa.
St.Kaczmarczyk 2005: Marketing w przedsiębiorstwie,
Wydawnictwo ODDK Gdańsk.
Raporty
rynkowe
poszczególnych
rynków
rolnych
Wydawnictwo IEiGŻ Warszawa: Owoce i warzywa, jaja, handel
zagraniczny produktami spożywczymi (zaktualiz.wydania)
Rocznik statystyczny rolnictwa i obszarów wiejskich,
GUS(zaktualiz.wydanie )
Czasopisma: Przemysł spożywczy –miesięcznik
Literatura pomocnicza:
1. Cholewicka-Gożdzik K. red. nauk. Marketing w agrobiznesie.
Materiały dla studentów Akademii Rolniczych. FAPA.
Warszawa 1997.
2. Garbarski L., Rutkowki I., Wrzosek W. 1996: Marketing : punkt
zwrotny nowoczesnej firmy. Warszawa.
3. Garbarski L. 1999: Zarządzanie marketingowe małym i średnim
przedsiębiorstwem. Warszawa.
4. Figiel S. 2001: Marketing w agrobiznesie. [T.] 1, Marketing
towarów rolnych / Szczepan Figiel, Wojciech Kozłowski,
Stanisław Pilarski. Olsztyn.
5. Kos C., Szwacka-Salmonowicz J. 1997: Marketing produktów
żywnościowych. PWRiL. Warszawa.
6. Mazurek-Łopacińska K. (pod red.) 2002: Badania marketingowe:
podstawowe metody i obszary zastosowań. Wrocław.
7. Żmija J., Strzelczak L. (1996): Podstawy ekonomii rynku i
marketingu w gospodarce żywnościowej. AR Kraków
8. Wojciecha Wrzoska (praca zb.) 2004 : Strategie marketingowe.
Warszawa.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
13
Marketing usług
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
3
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEZnajomość podstaw marketingu
Celem kursu jest zapoznanie studentów z możliwościami
Cele
wykorzystania marketingu w działalności usługowo-handlowej
dydaktyczne/efekty
przede wszystkim MŚP oraz instytucji non profit. Słuchacze
kształcenia
Pełny opis kursuĆwiczenia
uczestnicząc w zajęciach nabywają wiedzę i praktykę w
rozwiązywaniu specyficznych problemów dla firm zajmujących się
m.in. doradztwem, edukacją, turystyką, sportem, handlem,
bankowością, usługami finansowymi odnoszących się elementów
marketingu 7P tj. m.in. usługi (produktu) personelu, obsługi,
reklamacji, dystrybucji, promocji.
Biorąc pod uwagę znaczenie we współczesnej gospodarce
przedsiębiorstw usługowych, ich możliwości i specyfikę wpływające
na ich efektywność i pozycję rynkową wpisują się one w program
niezbędnych przedmiotów kształcenia ekonomicznego.
Kurs pozwala zrozumień i praktycznie wykorzystać podstawową
różnicę między marketingiem produktów a marketingiem usług.
Słuchacze włączają się w analizę różnych przypadków (case study),
wypracowują praktyczne rozwiązania (do 5 zdań) odnośnie
różnicowania usług, obsługi, kształtowania reklamy, poprawy
technik sprzedaży, dystrybucji.
Kurs pozwala także na poznanie metod oceny jakości usług,
włączając aktywnie studentów do pomiaru jakości usług
świadczonych m.in. na terenie szkoły (ksero, gastronomicznych,
bibliotekarskich, nauki języków obcych).
Zajęcia mają dostosowują program do aktualnych wymagań rynku
usług z udziałem słuchaczy, którzy mimowolnie wykorzystują
wiedzę, wrażliwość i tworzą w krytycznych debatach(grupowo)-„
idealną usługę”.
1. Wprowadzenie do metodyki analiz usług z wykorzystaniem case
study.
2. Typy i budowa casów w oparciu o przykładowe problemy firm
usługowych
14
Wykłady
Literatura
podstawowa:
Literatura
uzupełniająca
3. Produkt usługowy, określenie przejawów materialności usług w
przedsiębiorstwie usługowym metodą audytu.
4. Case study różnych firm usługowych:
- Finansowych (organizacja stanowisk pracy),
- Edukacyjnych (znaczenie personelu),
- Doradczych (promocja, dystrybucja) ,
- Turystycznych (problem natężenia i spadku popytu w ciągu
roku, jakość usług).
5. Opracowanie misji firmy usługowej na wybranych przykładach
firm usługowych.
6. Proces i jego znaczenie w firmie usługowej.
7. Opracowanie strategii firm usługowych działających na terenie
PWSZ.
8. Plan marketingowy w działalności usługowej (wprowadzenie,
realizacja, prezentacja grupowa).
1. Usługi w teorii ekonomii. Rola i funkcje sektora usług w
gospodarce narodowej. Pojęcie rynku usług i jego cechy
2. Charakterystyka marketingu usług.
3. Marketing usług a marketing partnerski.
4. Opracowanie misji firmy usługowej.
5. Segmentacja rynku usług.
6. Plasowanie i różnicowanie usług.
7. Marketing mix
8. Plan marketingowy w działalności usługowej.
9. Firma usługowa zorientowana na klienta. Jakość usług.
10. Marketing w wybranych organizacjach niekomercyjnych.
1. Payne A 1998: Marketing usług. Polskie Wydawnictwo
Ekonomiczne, Warszawa.
2. Mazur
J.2002:
Zarządzanie
marketingiem
usług.
Difin.Warszawa.
3. Rogoziński K 2000: Nowy marketing usług. Wydawnictwo
Akademii Ekonomicznej w Poznaniu
1. Czuba M. 2001 Marketing usług. Teoria i praktyka.
Wydawnictwo Tara.
2. Flejterski St. (red), Panasiuk A.(red), Perenc J.(red), Ros
G.(red)2008: Współczesna ekonomika usług. PWN
3. Krzyżanowska M 2000: Marketing usług organizacji
niekomercyjnych.
Wydawnictwo
Wyższej
Szkoły
Przedsiębiorczości i Zarządzania im. L. Koźmińskiego w
Warszawie
4. Kotler Ph. (1999): Marketing. Gebethner & Ska.
5. Mazurek-Łopacińska K. (pod red.) 2002: Badania marketingowe:
podstawowe metody i obszary zastosowań. Wrocław.
6. Styś A.1996( Praca zbiorowa):Marketing usług. Wyd. AE we
Wrocławiu.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
15
Planowanie organizacji i urządzenia gospodarstwa rolnego
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W. – 10, Ćw. – 10 godz.,
Typ zajęć/liczba
godzin
Dr inż. Jarosław Mikołajczyk
Koordynator
Prowadzący
W. – zaliczenie z oceną, Ćw. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z praktycznymi
Cele
zagadnieniami
związanymi
w
wykonywaniem
planów
dydaktyczne/efekty
organizacyjnych i urządzeniowych w gospodarstwach rolniczych
kształcenia
Pełny opis kursu
Literatura
oraz zapoznanie z metodyką przygotowania wniosków o fundusze
zewnętrzne.
Studenci podczas ćwiczeń wykonują biznes plan przejmowanego
gospodarstwa rolnego. Dla założonych rozmiarów gospodarstwa i
dostępnych czynników produkcji opracowują plan organizacyjny
gospodarstwa rolniczego. Na bazie przygotowanego planu studenci
wykonują biznes plan a następnie wypełniają wnioski o
dofinansowanie planowanych działań inwestycyjnych.
1. Zajęcia wprowadzające. Budowa założeń modelu gospodarstwa.
2. Określenie zapotrzebowania na pasze dla zwierząt gospodarskich
3. Szacowanie powierzchni wyżywieniowej własnej gospodarstwa
4. Obliczanie dochodów bezpośrednich dla działalności produkcji
roślinnej
5. Obliczanie dochodu surowego w produkcji zwierzęcej
6. Obliczanie dochodu bezpośredniego dla działalności produkcji
zwierzęcej
7. Ustalenie ograniczeń dla działalności produkcji roślinnej i
zwierzęcej
8. Wybór działalności i ustalenie programu produkcji
9. Rachunek wyników gospodarstwa
10. Rachunek przepływów pieniężnych
11. Wypełnianie wniosków o dofinansowanie działalności
inwestycyjnej (zajęcia na komputerach)
12. Zaliczenie przedmiotu
1. Klepacki B., Ekonomika i organizacja rolnictwa.
2. Filar E., Skrzypek J., Biznes plan. POLTEXT, Warszawa. 1999.
3. Normatywy żywienia zwierząt (dowolne).
4. Normatywy techniczno-rolnicze (dowolne)
16
5. www.arimr.gov.pl
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
17
Polityka i finanse UE
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W - 10 godz., Ćw. 10 godz.,
Typ zajęć/liczba
godzin
dr hab. inż. Józef Kania
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
Nabycie przez studentów wiedzy o podstawach
Cele
funkcjonowania Unii Europejskiej, budżecie UE oraz o
dydaktyczne/efekty
polityce rolnej i polityce strukturalnej i ich finansowaniu
kształcenia
Tematyka wykładów obejmuje cztery obszary wiedzy tj.:
Pełny opis kursu
1) Podstawy funkcjonowania Unii Europejskiej: historia UE,
instytucje UE, podstawy prawne, zasady jednolitego rynku;
2) Budżet UE; zasady sporządzania budżetu, źródła
dochodów, wydatki, perspektywa finansowa 2007-2013;
3) Wspólna Polityka Rolna: cele, zasady, zasada wzajemnej
zgodności, ewolucja reformy WPR, organizacja rynków
rolnych, dopłaty bezpośrednie, finansowanie WPR;
4) polityka regionalna UE: programy przedakcesyjne,
fundusze strukturalne, plany i programy operacyjne w tym
Program Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-2013 i
pozostałe programy operacyjne.
Plan wykładów:
1) Historia UE: historia integracji, traktaty rzymskie, etapy
rozszerzenia Wspólnoty Europejskiej, Jednolity Akt
Europejski, Traktat z Maastricht, Traktat amsterdamski,
rozszerzenie UE na wchód, Traktat nicejski, Konstytucja
dla Europy (1 godz.)
2) Instytucje Wspólnot Europejskich: Rada Europejska,
Rada UE, Komisja Europejska, Parlament Europejski,
Trybunał Sprawiedliwości, Trybunał Obrachunkowy,
Komitet Społeczno-Ekonomiczny, Komitet Regionów (1
godz.)
3) Podstawy prawne funkcjonowania UE: inicjatywa
legislacyjna, organ decyzyjny - Rada UE, uprawnienia
Parlamentu Europejskiego w procesie decyzyjnym,
instrumenty prawne UE (1 godz.)
18
4)
Jednolity rynek UE: zasady, swobodny przespływ
towarów, usług, osób i kapitału, jednolity rynek a
rozszerzenie o nowych członków (1 godz.)
5) Budżet UE: zasady sporządzania budżetu, źródła
dochodów budżetowych, wydatki budżetu, rozdział
środków budżetowych, perspektywa finansowa 20072013, budżet UE w roku 2008 (3 godz.)
6) Wspólna Polityka Rolna UE i jej reformy: cele i zasady
WPR, Ewolucja WPR, prawne instrumenty interwencji
rolnej, Agenda 2000; Reforma WPR: Luksemburg - 2003,
Health Check - 2008 oraz WPR w latach 2014-2020 polskie priorytety; Finansowanie WPR (1 godz.)
7) Dopłaty bezpośrednie w rolnictwie: rola dopłat w
polityce rolnej UE, systemy dopłat w UE, zasady
przyznawania płatności do gruntów rolnych w Polsce,
poziom dopłat w latach 2004-2013 (1 godz.)
8) Zasada wzajemnej zgodności (cross-compliance) (1
godz.)
9) Fundusze Strukturalne w UE: charakterystyka i zmiany
w funduszach oraz ich budżet w latach 2007-2013,
podział środków strukturalnych, inicjatywy wspólnotowe
(1 godz.)
10) Polityka regionalna UE: ewolucja polityki regionalnej,
stare i nowe cele polityki strukturalnej, polityka
regionalna UE na rzecz rozwoju obszarów wiejskich (1
godz.)
11) Program Rozwoju Obszarów Wiejskich 2007-2013: oś
1 (gospodarcza) - poprawa konkurencyjności sektora
rolnego i leśnego, oś 2 (środowiskowa) - poprawa
środowiska naturalnego i obszarów wiejskich, oś 3
(społeczna) - jakość życia na obszarach wiejskich i
różnicowanie gospodarki wiejskiej, oś 4 - Leader (1
godz.)
12) Programy operacyjne i fundusze w Polsce na rzecz
rozwoju obszarów wiejskich w latach 2007-2013:
Małopolski Regionalny Program Operacyjny, PO
Infrastruktura i Środowisko (1 godz.)
13) PO Innowacyjna Gospodarka, PO Kapitał ludzki (1
godz.)
Plan ćwiczeń:
1. Dopłaty bezpośrednie – wypełnianie wniosków dla
różnych typów gospodarstw
2. Dopłaty bezpośrednie – wypełnianie wniosków i
wyliczanie wielkości dopłat
3. Minimalne wymagania wzajemnej zgodności dla
gospodarstw rolnych
4. Minimalne wymagania wzajemnej zgodności dla
gospodarstw rolnych – wypełnianie list kontrolnych
5. Ułatwienie startu młodym rolnikom – kryteria dostępu i
wniosek
6. Renty strukturalne – kryteria dostępu i wniosek
19
7. Modernizacja gospodarstwa – kryteria dostępu i wniosek
8. Zwiększenie wartości dodanej – kryteria dostępu i
wniosek
9. ONW zasady i program wsparcia
10. Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej –
zasady, wniosek
11. Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw – zasady,
wniosek
12. Infrastruktura techniczna wsi – przykłady wniosków i
ocena ekonomiczna inwestycji
13. Zaliczenie ćwiczeń
Literatura
Oręziak L. 2004. Finanse UE. PWN, Warszawa
Kania J. (red.), 1998. Podstawy intergracji europejskiej w
aspekcie rozwoju obszarów wiejskich. AR, Kraków
Małuszyńska E., Gruchman B. (red.), 2006. Kompendium
wiedzy o Unii Europejskiej, Wyd. Naukowe PWN,
Warszawa
Pietrzyk J., 2006. Polityka regionalna UE i regiony w
państwach członkowskich. Wyd. PWN, Warszawa
Program rozwoju obszarów wiejskich na lata 2007-2013,
www.minrol.gov.pl
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
System wdrażania środków UE w okresie 2007-2013,
www.fundusze strukturalne.gov.pl
(wypełnia się w przypadku wprowadzania zmian)
20
Agrobiznes w UE
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W. – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Prof. dr hab. Czesław Nowak
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEznajomości języka obcego angielskiego lub niemieckiego lub
francuskiego w stopniu umożliwiającym korzystanie
obcojęzycznych źródeł inf. o agrobiznesie w wybranych
państwach UE; wiadomości z Rolnictwa światowego (I r.)
JĘZYK WYKŁADOWY polski
Nabycie umiejętności samodzielnego poszukiwania
Cele
informacji o funkcjonowaniu agrobiznesu w UE;
dydaktyczne/efekty
doświadczeniach wybranych państw UE i możliwości ich
kształcenia
wykorzystania w realizacji programów wspierających rozwój
obszarów wiejskich własnego regionu
Podstawowe pojęcia: obszary wiejskie wg def. polskiej i UE;
Wspólna Polityka Rolna, Raport Oxfam, cele Strategii
Lizbońskiej, związki organizacje rolników UE, wybrane
rynki rolno-spożywcze UE
Przedmiot obejmuje przedstawienie i analizę warunków
Pełny opis kursu
funkcjonowania agrobiznesu w Unii Europejskiej, a więc
zarówno rolnictwa jak i przedsiębiorstw sektora rolno –
spożywczego oraz przedsiębiorczości na obszarach wiejskich.
Przedstawiane są problemy, doświadczenia, przykłady z
poszczególnych państw „15” jak i nowych członków, czyli
„10” oraz „2” tzn. Rumunii i Bułgarii. Szczególna uwaga
poświęcana jest potrzebie znajomości zasad funkcjonowania
agrobiznesu w warunkach realizacji Wspólnej Polityki
Rolnej, rosnącej roli pozarolniczych źródeł dochodów
mieszkańców obszarów wiejskich i wykorzystywaniu w tym
celu zasobów gospodarstwa, innowacyjności gospodarki w
aspekcie realizacji celów Strategii Lizbońskiej; kierunkom
rozwoju aplikacyjności doświadczeń innych państw
członkowskich w regionie Małopolski, a także źródłom
informacji o sytuacji w rolnictwie i problemach wsi UE-27
Podstawowa: Wydawnictwa UKIE; www: Eurostat,
Literatura
Parlament Europejski; wydawnictwa Fundacji Programów
Pomocy dla Rolnictwa FAPA/ FAMMU
21
Pomocnicza: Rzeczpospolita – strony Ekonomia
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
22
Finanse banków
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akademicki/semestr)
W – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Dr hab. Józefa Gniewek
Koordynator
Dr hab. Józefa Gniewek
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
Znajomość i zrozumienie składników bankowego
Cele
sprawozdania finansowego. Umiejętność analizy i oceny
dydaktyczne/efekty
finansowej banków przy zastosowaniu podstawowych metod
kształcenia
Pełny opis kursu
badawczych.
Finansów banków obejmują poszukiwanie i selekcję
materiałów analitycznych służących analizie finansowej oraz
przeprowadzenie analizy finansowej i zastosowanie
wybranych metod planowania finansowego w banku.
Plan przedmiotu
1. Wstępna analiza sprawozdań finansowych banku
1.1. Kryteria poszukiwania i wyboru materiału
analitycznego
1.2. Wstępna analiza bilansu banku komercyjnego i
banku spółdzielczego
1.2.1. Struktura i dynamika aktywów
1.2.2. Struktura i dynamika pasywów
1.3. Analiza rachunku zysków i strat
1.3.1. Układ analityczny rachunku zysków i strat
1.3.2. Analiza dynamiki i struktury rachunku zysków
i strat
1.3.3. Przychody i zyski a koszty banku
1.4. Analiza rachunku przepływów pieniężnych
1.5. Analiza zestawienia zmian w kapitale (funduszu)
własnym
2. Analiza wskaźnikowa
2.1. Ogólna charakterystyka i klasyfikacja wskaźników
2.2. Wskaźniki adekwatności kapitałowej
2.3. Wskaźniki płynności
2.4. Wskaźniki jakości aktywów i pasywów
2.5. Wskaźniki rentowności
2.6. Wskaźniki efektywności wykorzystania zasobów
23
2.7. Wskaźniki rynku giełdowego
3. Elementy zarządzania i planowania finansowego
3.1. Kalkulowanie cen nowych produktów
3.2. Kapitał, odsetki, marża
3.3. budżetowanie kosztów działania
3.4. Wewnętrzny rozrachunek w banku
3.5. Koszt kapitału własnego
3.6. Metodologia oceny efektywności produktów
3.7. Ocena działalności oddziałów i wewnętrzny
rozrachunek oddziałów
3.8. Ocena efektywności klienta
3.9. Plan finansowy banku
3.10.
Koszty stałe i zmienne w banku
Literatura
1. A. Kopiński, Analiza finansowa banku, Polskie
Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2008.
2. W. Wąsowski, Ekonomika i finanse banku komercyjnego,
Difin, Warszawa 2004.
Literatura dodatkowa:
3. W. Bień, H. Sokół, Ocena sytuacji finansowej banku
komercyjnego, Difin, Warszawa 1998.
4. J. Świderski, Finanse banku komercyjnego, Biblioteka
Menedżera i Bankowca, Warszawa 1998.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
24
Nazwa kursu
Podstawy komunikowania
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
Punkty ECTS
4
Rodzaj kursu
Do wyboru
Okres (rok akad/semestr) III rok, semestr V
Typ zajęć/liczba
godzin
W. -10 godz., Ćw. – 10 godz., L. – 5 godz.
Koordynator
dr inż. Krystyna Vinohradnik
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNE brak
CELE DYDAKTYCZNE Student nabywa umiejętności swobodnego komunikowania się
EFEKTY KSZTAŁCENIA interpersonalnego. Nabywa także wiedzę dotyczącą systemów
komunikowania w organizacjach, komunikowania społecznego
i publicznego.
SKRÓCONY OPIS KURSU Treści kształcenia zawierają wiedzę teoretyczną oraz kształcenie
umiejętności praktycznego wykorzystania tej wiedzy. Treści
przekazywane w formie wykładów: istota sposoby, formy i typy
komunikowania się; komponenty i modele komunikacyjne;
systemy komunikowania społecznego – publicznego,
w organizacji, politycznego.
W czasie ćwiczeń: kształcenie umiejętności korzystania wiedzy
teoretycznej – głównie są autoprezentacja, percepcja, perswazja
i odpowiedzialność społeczna; asertywne podejście do
rozwiązywania konfliktów; projektowanie programów
publicystycznych i przemówień perswazyjnych.
25
Pełny opis kursu
Wykłady:
Istota procesu komunikowania
Sposoby porozumiewania się
Formy komunikowania
Typy komunikowania
Komponenty i modele komunikacyjne
Systemy komunikowania – komunikowanie publiczne, polityczne,
komunikowanie w organizacji
Wymiary komunikowania w organizacji
Bariery skutecznego komunikowania
Percepcja i jej usprawnianie
Asertywność
Odpowiedzialność społeczna
Konflikty – i ich rozwiązywanie
Ćwiczenia i laboratoria:
Autoprezentacja
Budowanie zrozumiałych komunikatów
Percepcja i aktywne słuchanie – trening umiejętności słuchania;
Rozumienie komunikatów – trening parafrazowania;
Praca w grupie – budowanie konsensusu;
Role społeczne – odgrywanie ról;
Kontakt z klientem – elementy współpracy;
Trening umiejętności zadawania pytań ;
Krytyka – trening umiejętności odpowiedzi na krytykę;
Trening umiejętności rozwiązywania konfliktów;
Samoocena asertywności i działań odpowiedzialnych
Projektowanie i prezentacja wystąpień perswazyjnych;
Projektowanie i prezentacja programów publicystycznych .
Literatura
Dobek-Ostrowska B., 2004. Podstawy komunikowania
społecznego. ASTRUM Wrocław.
Dobek-Ostrowska B., 1997. Współczesne systemy komunikowania.
UW Wrocław.
Stankiewicz J., 1999. Komunikowanie się w organizacji. ASTRUM
Wrocław.
Dobek-Ostrowska B., 1993. Wprowadzenie do zagadnień
komunikacji społecznej. WON Wrocław.
Mikułowski Pomorski J., 1996. Komunikowanie interpersonalne.
Wyd. OBP.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
26
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
Punkty ECTS
Rodzaj kursu
Okres (rok
akad/semestr)
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Negocjacje w biznesie
4
do wyboru
III rok, semestr V
W. – 10 godz., Ćw. – 10 godz. , L. – 5 godz.
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNE Podstawowa wiedza i umiejętności komunikowania
interpersonalnego
Cele
dydaktyczne/efekty
kształcenia
Student nabywa podstawowe informacje o rodzajach,
stylach, zasadach i technikach negocjacji oraz umiejętności
ich wykorzystania w praktyce negocjowania.
Treści kształcenia zawierają wiedzę teoretyczną oraz
kształcenie umiejętności praktycznego wykorzystania tej
wiedzy. Treści przekazywane w formie wykładów: istota,
pojęcia, definicje negocjacji; strategie, style, zasady
i techniki negocjacji; umiejętności społeczne w procesach
negocjacyjnych.
W czasie ćwiczeń: kształcenie umiejętności korzystania
wiedzy teoretycznej – głównie są tworzenie i podział ról
w zespołach negocjacyjnych; trening umiejętności
rozpoznawania stylów negocjowania; trening negocjacjo
biznesowych, grupowych, dyskusji plenarnych; rozmowy
z klientem; zachowań asertywnych w negocjacjach; technik
prezentacji publicznych i perswazyjnych.
Pełny opis kursu
Wykłady:
Negocjacje – definicje, pojęcia, istota;
Style negocjowania – kryteria rozróżniania stylu;
Zasady negocjowania w poszczególnych stylach;
Komunikacja w negocjacjach – perswazja, konwersacja,
zachowania niewerbalne, zasady poprawnego
komunikowania;
Trudne sytuacje w negocjacjach – trudny partner,
manipulacje, erystyka, analiza transakcyjna, konflikt;
27
Teoria gier w negocjacjach – gry o sumie zerowej, gry o
sumie niezerowej, gry symulacyjne;
Fazy negocjacji – przygotowanie do negocjacji, otwarcie
rozmów, przedstawienie propozycji, kontrakt końcowy ;
Zespół negocjacyjny – role i zadania;
Błędy popełniane w negocjacjach;
Cechy dobrego negocjatora;
Sztuka przemawiania a sukces w negocjacjach
Ćwiczenia:
Odgrywanie ról – negocjator, mediator
Style negocjowania – ustalanie zasad negocjowania
w poszczególnych stylach
Negocjacje bezpośrednie i pośrednie – ocena zalet i wad
Trening sztuki prowadzenia sporów
Trening radzenia sobie z trudnymi sytuacjami i konfliktem
w negocjacjach
Trening asertywności w negocjacjach
Podejście do klienta – różne typy klientów
Rozmowy telefoniczne – typy, zasady, ocena
Negocjacje biznesowe – techniki pracy indywidualnej,
grupowej, techniki przemawiania w dyskusji plenarnej
Literatura
Nęcki Z., 2001. Negocjacje w biznesie. Wyd. PSB Kraków.
Czarnowska M.M., 2003. Podstawy negocjacji i
komunikacji. Wyd. WSH Warszawa.
Dąbrowski P., 1988. Praktyczna teoria negocjacji.
Warszawa.
Kamiński J., 2005. Negocjowanie. Wyd. Poltext.
Watkins M., 2005. Sztuka negocjacji. Wyd. Helion.
Aslet D., 1994. Jak przemawiać publicznie. Wyd. Czytelnik
Warszawa.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
28
Doradztwo w agrobiznesie
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
W. - 10 godz., Ćw. - 10 godz., L. – 5 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
W. – egzamin, Ćw. + L. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
Celem nauczania przedmiotu jest nabycie przez studentów
Cele
podstawowych umiejętności metodycznych w pracy
dydaktyczne/efekty
doradczej oraz w pracy informacyjnej, jakie powinni
kształcenia
Pełny opis kursu
posiadać doradcy, chcąc skutecznie konkurować na rynku
produktów i usług doradczych. Jest to obok wiedzy fachowej
drugi niezbędny czynnik wzrostu efektywności ich pracy.
Tematyka przedmiotu obejmuje: definicje doradztwa, cele i
zadania doradztwa w gospodarce rynkowej, współczesne
modele doradztwa, teoretyczne podstawy doradztwa –
adaptacja i dyfuzja innowacji, percepcja, elementy procesu
komunikowania się, efektywność pracy doradczej, modele
podejmowania decyzji, formy doradztwa i ich efektywność,
nowoczesne metody oraz techniki pracy doradczej oraz
przykłady pomocy doradczej w zakresie aplikacji o środki
WPR UE.
Plan wykładów:
Doradztwo – definicja, rola, cele, zadania w nauczaniu
doradztwa oraz wyzwania dla doradztwa w Polsce
Rola Doradztwa w Systemie Wiedzy i Informacji Rolniczej,
modele powiązań nauki i doradztwa
Teoretyczne podstawy doradztwa rolniczego, metody
wpływania na zachowanie ludzkie
Teoria dyfuzji innowacji: innowacyjność i innowacje w
rolnictwie, proces wdrażania, kategorie osób adaptujących,
proces upowszechniania, aspekty wdrażania i
upowszechniania innowacji
Formy i metody doradztwa; Modele doradztwa
indywidualnego, właściwe i niewłaściwe zachowania doradcy
podczas rozmowy
Metody doradztwa grupowego i masowego oraz ich zalety i
wady
29
Rodzaje doradztwa rolniczego w UE
Organizacja doradztwa rolniczego w Polsce
Plan ćwiczeń i laboratoriów:
1)
Analiza SWOT i jej praktyczne zastosowanie w pracy
doradczej
2)
Technika grup nominalnych - identyfikacja
problemów doradczych oraz ustalenie priorytetów
3)
Technika burzy mózgów - ustalenie celów
pierwszoplanowych, średniookresowych i
długookresowych
4)
Analiza i testowanie na przykładach innych metod i
technik doradczych (odgrywanie ról, metoda delficka)
5)
Wypełnianie wniosków o dopłaty bezpośrednie oraz
wyliczanie standardowej nadwyżki bezpośredniej i
żywotności ekonomicznej gospodarstw z wykorzystaniem
generatora wniosków
6)
Wypełnianie wniosków dla wybranych działań w
ramach PROW 2007-2013
7)
Zaliczenie ćwiczeń
Literatura
1. Ban van den A.W., H.S. Hawkins 1997. Doradztwo
rolnicze (przekład z j. ang. J. Kania, A. Michalik), Wydawn.
MSDR zs. w AR, Kraków
2. Kania J., 2007. Doradztwo rolnicze w Polsce w świetle
potrzeb i doświadczeń zagranicznych. Zeszyty Naukowe AR,
seria Rozprawy z. 318
3. Bolland H. 1995. Podstawy komunikowania w doradztwie.
Wydawn. CDiEwR, Poznań 1996
4. Nęcki Z. 1992. Komunikowanie interpersonalne. Wydawn.
Ossolineum, Wrocław
5. Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, kwartalnik, wyd.
CDRRiOW Poznań
6. Wieś i Doradztwo, kwartalnik, wyd. MSDR zs. w AR,
Kraków
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
30
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
Punkty ECTS
Rodzaj kursu
Okres (rok
akad/semestr)
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Business English (język obcy 2)
Ekonomia/Agroekonomia/ studia stacjonarne/ III rok
1pkt. semestr V i 1 pkt. semestr VI
Do wyboru
III rok, semestr V i VI
L. – 20 godz. semestr V i L. – 20 godz. semestr VI
mgr Chwistek Jadwiga
mgr Chwistek Jadwiga
L – semestr V – zaliczenie z oceną, L – semestr VI –
zaliczenie z oceną
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEStudent musi mieć zaliczenie z lektoratu języka angielskiego
/ co najmniej 120 godzin lektoratu /
JĘZYK WYKŁADOWYJęzyk angielski z elementami języka polskiego
Celem kursu jest doskonalenie kompetencji językowych na
Cele
poziomie B2 w zakresie czytania ze zrozumieniem, pisania,
dydaktyczne/efekty
słuchania ze zrozumieniem oraz mówienia zagadnień
kształcenia
związanych z językiem kierunkowym, jak również
poszerzanie zasobu słownictwa, włączając słownictwo z
zakresu ekonomii oraz dziedzin pokrewnych, zgodnych ze
specjalnością studiów. Osoba ta powinna porozumiewać się
ustnie dzięki strategiom komunikacyjnym, formułować jasne,
dobrze zbudowane wypowiedzi szczegółowe, podejmować
swobodne wypowiedzi ustne i dyskusje na tematy ogólne
oraz specjalistyczne ( zgodne z kierunkiem studiów ). Potrafi
samodzielnie zredagować wypowiedzi pisemne różnego typu,
sprawnie posługując się regułami organizacji wypowiedzi,
łącznikami oraz wskaźnikami zespolenia tekstu.
Zajęcia
obejmują ćwiczenia związane ze zrozumieniem
tekstów czytanych, słuchanych, różnego typu, oraz o różnych
stopniach sformalizowania, obejmujące słownictwo i
struktury z zakresu ekonomii i administracji. W trakcie zajęć
studenci ćwiczą mówienie poruszając problemy związane z
kierunkiem i specjalnością studiów, porozumiewają się
płynnie i spontanicznie używając słownictwa dostosowanego
do tematu rozmowy i stosując konstrukcje właściwe dla
gramatyki języka angielskiego.
Zakres leksykalno – tematyczny:
Pełny opis kursu
- słownictwo związane z działaniami matematycznymi
- słownictwo związane z ekonomią i marketingiem oraz
prawem karnym i administracyjnym
- słownictwo związane z technologią i produkcją
zwierząt i roślin
31
-
Literatura
osoby w biznesie i marketingu
nazewnictwo maszyn rolniczych i urządzeń
gospodarczych
turystyka – słownictwo sytuacyjne
ochrona środowiska – słownictwo
organizacja biura – słownictwo
język sytuacji: zakładanie firmy, szukanie pracy,
przyjmowanie pracownika, negocjacje, reklamacje
pisanie listów formalnych
wypełnianie kwestionariuszy, przygotowywanie
ankiet
a) literatura podstawowa:
Redman S.: English Vocabulary in Use, Cambridge
University Press, 2003
Smith, T.:Market Leader - Business Law,
Longman,2000
Brieger, N: Test your professional English, Pearson
Education, 2006
Benson, C.:Careers in Conservation, Creative
Paperbacks, 1994
b) literatura uzupełniająca:
wybrane ćwiczenia z innych podręczników wprowadzające
słownictwo kierunkowe
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
32
Technologie w przetwórstwie rolno-spożywczym
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
1
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr V
Okres (rok
akad/semestr)
L. – 20 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
dr inż. Zbigniew Daniel
Koordynator
Prowadzący
L. -zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
Celem przedmiotu jest zapoznanie się z liniami
Cele
technologicznymi stosowanymi w przemyśle rolnodydaktyczne/efekty
spożywczym. Zapoznają się z czynnościami i zabiegami w
kształcenia
Pełny opis kursu
różnych gałęziach przetwórstwa oraz poznają maszyny do
realizacji tych procesów.
Fizyczne właściwości materiałów biologicznych.
Czyszczenie i sortowanie materiałów i surowców. Mycie
surowców, rozdrabnianie ciał stałych, mieszanie i
aglomeracja, mechaniczne rozdzielanie układów
niejednorodnych, ogrzewanie, chłodzenie, odparowanie i
suszenie, formowanie i ekstradowanie, linie technologiczne w
przemyśle
1. Fizyczne właściwości materiałów biologicznych. Definicje
ważniejszych pojęć, właściwości wykorzystywane w
procesach rozdzielczych.
Właściwości i cechy rozdzielcze:
- aerodynamiczne, geometryczne, charakterystyki masowe,
powierzchniowe, elektryczne, optyczne, hydrodynamiczne,
- współczynnik tarcia, sprężystość i inne cechy
wytrzymałościowe,
- reologiczne,
- twardość, szklistość,
- biologiczne: mleka, warzyw, ziemniaków, zbóż i innych
2. Czyszczenie i sortowanie materiałów i surowców
3. Mycie surowców
4. Rozdrabnianie ciał stałych
5. Mieszanie i aglomeracja
6. Mechaniczne rozdzielanie układów niejednorodnych
7. Ogrzewanie, chłodzenie, odparowanie, suszenie
8. Formowanie i ekstrudowanie
33
Tematy od 2 do 8 realizowane będą częściowo w oparciu o
przygotowywane referaty na zadany temat.
9. Linie technologiczne w przemyśle:
A. mięsnym
B. tłuszczowym (rośliny oleiste)
C. owocowo-warzywnym
D. cukrowniczym
E. skrobiowym
F. zbożowym
G.. mleczarskim
W ramach tematu 9 studenci będą dobierać maszyny i zabiegi
do realizacji konkretnej linii technologicznej.
Literatura
1) Technologia przetwórstwa mięsa. Olszewski A. 2007.
ISBN 8320433653
2) Mleczarstwo- tom I i II. Ziajka S. 2008. Wydawnictwo
UWM. ISBN 978-83-7299-536-0
3) Marks N. Czyszczenie i sortowanie materiałów
ziarnistych.
http://www.wa.ur.krakow.pl/images/stories/ktrs/czyszczen
ie_i_sortowanie/
4) Dłużewski M. Technologia żywności.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
34
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
Punkty ECTS
Rodzaj kursu
Okres (rok
akad/semestr)
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Metody wyceny projektów gospodarczych
4
do wyboru
III rok, semestr VI
Ćw. – 20 godz.
Mgr inż. Kazimierz Barwacz
Mgr inż. Kazimierz Barwacz
Ćw. – zaliczenie z oceną
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEPodstawowa wiedza z zakresu ekonomii (mikro i makro),
nauk o zarządzaniu i podstaw rachunkowości. Umiejętności
logicznego myślenia ze szczególnym uwzględnieniem relacji
przyczynowo – skutkowych.
Zdobycie wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie
Cele
stosowania metod oceny projektów gospodarczych, ze
dydaktyczne/efekty
szczególnym uwzględnieniem następujących aspektów:
kształcenia
•
ryzyko nieuzyskania planowanych efektów lub
przekroczenia wydatków,
•
czas w jakim uzyska się planowane efekty,
•
inflację
•
aspekty pozaekonomiczne.
1.
Omówienie typologii projektów gospodarczych
2.
Rola analizy ekonomicznej, ze szczególnym
uwzględnieniem analizy finansowej.
3.
Metody oceny projektów gospodarczych.
4.
Ocena ekonomiczna przedsięwzięć gospodarczych.
5.
Omówienie
szczegółowe
rodzajów
strumieni
pieniężnych.
Pełny opis kursu
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Miejsce nauki o zarządzaniu projektami na tle
ogólnej definicji zarządzania.
Typologia projektów w różnych układach.
Finansowanie projektów inwestycyjnych – w różnych
konfiguracjach.
Analiza kosztu kapitału.
Cykl życia projektu inwestycyjnego
Podstawowe rodzaje metod i narzędzi oceny
przedsięwzięć gospodarczych.
Wady i zalety poszczególnych rodzajów metod oceny
przedsięwzięć gospodarczych.
35
8.
9.
Literatura
Zakres analizy ekonomicznej w przedsiębiorstwie.
Omówienie podstawowych elementów wchodzących
w skład analizy finansowej:
10.
Analiza wskaźnikowa.
11.
Wpływ ryzyka na decyzje inwestycyjne.
12.
Metody oceny projektów gospodarczych z
uwzględnieniem ryzyka.
13.
Znajomość założeń analizy progu rentowności i
wrażliwości.
14.
Interpretacja dźwigni operacyjnej i finansowej.
15.
Ocena ekonomiczna przedsięwzięć gospodarczych.
16.
Analiza wartości dodanej.
17.
Dodatkowe efekty generowane przez projekt
18.
Omówienie szczegółowe rodzajów strumieni
pieniężnych.
19.
Płaszczyzny analizy strumieni pieniężnych.
Literatura obowiązkowa:
1.
Hazel J. Johnson, Ocena projektów inwestycyjnych :
maksymalizacja wartości przedsiębiorstwa Warszawa :
Liber, 2000
2.
Manikowski, Z. Tarapata Metody oceny projektów
gospodarczych Wyższa Szkoła Ekonomiczna w
Warszawie, Warszawa 2001
3.
Pod red. R. Borowieckiego, Efektywność
przedsięwzięć rozwojowych, Warszawa 1995.
Literatura uzupełniająca:
1. J. Czekaj, Z. Dresler, Zarządzanie finansami
przedsiębiorstw, Warszawa 1998.
2. William F. Samuelson, Stephen G. Marks, Ekonomia
menedżerska, PWE Warszawa 1999.
3. M. Sierpińska, T. Jachna, Ocena przedsiębiorstwa wg
standardów światowych, PWE, Warszawa 1994.
4. Metodykę oceny przemysłowych projektów
inwestycyjnych oraz przygotowania tzw. Feasibility
Study (studium wykonalności) zawiera m.in.: W.
Behrens, P.M. Hawranek: Poradnik przygotowania
przemysłowych studiów Feasibility. Wydanie
poprawione i rozszerzone, UNIDO, Warszawa 1993.
5. Lucjan Czechowski, Krystyna Dziworska, Teresa
Gostkowska-Drzewicka, Anna Górczyńska, Elżbieta
Ostrowska, Projekty inwestycyjne. Finansowanie,
metody i procedury oceny, ODDK, Gdańsk 1996.
6. Adam Stabryła . Podstawy Zarządzania Firmą
ANTYKWA, Kluczbork, 2001.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
36
Prawo handlowe
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
4
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
Ćw. – 20 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Ćw. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
W wyniku procesu kształcenia student powinien umieć:
Cele
- wskazywać charakterystyczne cechy obrotu gospodarczego,
dydaktyczne/efekty
- znać podstawowe zasady i regulacje prawa handlowego i
kształcenia
Pełny opis kursu
wykorzystać je w praktyce,
- rozróżniać formy organizacyjno-prawne przedsiębiorców i
wskazywać ich podstawowe cechy,
- znać procedury związane z podejmowaniem działalności
gospodarczej.
Celem przedmiotu jest wyjaśnienie podstawowych zasad,
funkcji i regulacji prawa handlowego oraz możliwości
wykorzystania ich w praktyce. Kurs obejmuje zagadnienia
dotyczące podejmowania działalności gospodarczej przez
przedsiębiorców oraz podstawy prawne ich działalności w
świetle obowiązujących aktów prawnych: (kodeksu spółek
handlowych, kodeksu cywilnego, ustawy o swobodzie
działalności gospodarczej i ustawy o KRS).
Pojęcie prawa handlowego i jego miejsce w systemie
obowiązującego prawa. Prawne metody regulacji obrotu
gospodarczego. Źródła prawa handlowego. Podejmowanie i
prowadzenie działalności gospodarczej. Swoboda
gospodarcza i prawne warunki jej ograniczania (koncesje,
licencje, działalność regulowana, zezwolenia, zgody).
Zasady rejestrowania przedsiębiorców i skutki wpisów
(ewidencja działalności gospodarczej, KRS).
Pojęcia: działalności gospodarczej, przedsiębiorcy,
przedsiębiorstwa, konsumenta. Wewnętrzne i zewnętrzne
formy zorganizowania przedsiębiorców. Mikro mali i średni
przedsiębiorcy. Oznaczenie przedsiębiorcy i jego
reprezentacja. Pojęcie firmy, funkcje i zasady prawa
firmowego. Prokura, jej zakres, rodzaje i sposób
ustanawiania.
37
Literatura
Przedsiębiorca jednoosobowy. Pojęcie i klasyfikacja spółek.
Cechy spółek osobowych i kapitałowych. Sposób tworzenia,
organizacji i zasady działania następujących spółek:
spółka cywilna, spółka jawna, spółka partnerska, spółka
komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z
ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna. Europejska
Spółka Akcyjna. Łączenie, podział i przekształcanie spółek.
Ochrona obrotu gospodarczego.
Podstawowa: Kidyba A. Prawo handlowe (najnowsze
wydanie); Kodeks Spółek Handlowych
Pomocnicza:
Kruczalak K. Zarys prawa handlowego,(najnowsze wydania)
Kodeks cywilny, ustawa o swobodzie działalności
gospodarczej.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
38
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
Punkty ECTS
Rodzaj kursu
Okres (rok
akad/semestr)
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Zarządzanie marketingowe firmą
Ekonomia/agroekonomia/III rok
4
III rok, semestr VI
W. – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
mgr Dorota Koptiew
mgr Dorota Koptiew
W. – zaliczenie z oceną, Ćw. – zaliczenie z oceną.
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEZnajomość podstawowych zagadnień marketingu
W wyniku procesu kształcenia student powinien umieć:
Cele
definiować pojęcie zarządzania marketingowego,
dydaktyczne/efekty
rozumieć istotę realizacji procesu zarządzania
kształcenia
marketingiem, określać i klasyfikować źródła informacji
marketingowej,
dokonywać
analizy
sytuacji
marketingowej,
opracowywać
założenia
planu
marketingowego, określać rolę zarządzania komunikacją
marketingową
Pełny opis kursu
Przedmiot służyć ma zapoznaniu studenta z procesem
zarządzania marketingowego i jego rolą w firmie. Szczególną
uwagę poświęca omówieniu roli informacji i źródeł jej
pozyskiwania. Omawia także etapy analizy marketingowej,
procesu strategicznego planowania marketingowego i
podejmowania decyzji związanych z zarządzaniem
produktem, ceną, dystrybucją i komunikacją marketingową.
Istota i funkcje zarządzania marketingowego:
- rola marketingu w firmie
- strategiczny charakter marketingu
- organizacja marketingu w firmie
- zmiany w tradycyjnej koncepcji marketingowej
System informacji marketingowej:
- źródła informacji marketingowej
- organizacja systemu informacji marketingowej
- funkcje i zawartość systemu informacji
marketingowej
Marketingowa strategia przedsiębiorstwa:
- strategiczne analizy w przedsiębiorstwie (m. in.:
SWOT, BCG, Ansoffa, cyklu życia produktu)
39
- rola strategii w zarządzaniu
- typy strategii marketingowych
- formułowanie i wybór strategii
Strategiczny plan marketingowy
- znaczenie i organizacja strategicznego planowania
marketingowego
- misja firmy
- cele i programy działania
- wdrażanie planu marketingowego
- kontrola marketingu
Zarządzanie komunikacją marketingową
- istota i rola komunikacji marketingowej
- narzędzia komunikacji
- proces komunikacji
- komunikacja przez reklamę
Globalne strategie marketingowe
- euromarketing
- rodzaje globalnych strategii marketingowych
- ograniczenia reklamy globalnej
Literatura
Podstawowa:
Frąckiewicz E., Karwowski J., Karwowski M., Rudawska E.,
2004. Zarządzanie marketingowe. PWE Warszawa
Lambin J., 2001. Strategiczne zarządzanie marketingowe.
Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa
Pomocnicza:
Knecht Z., 2005 Zarządzanie i planowanie marketingowe.
C.H. BECK
Pomykalski A., 2005. Zarządzanie i planowanie
marketingowe.PWN
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
40
Ekonomia ochrony środowiska
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
3
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
W. – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
dr Marcin Łuszczyk
Koordynator
dr Marcin Łuszczyk
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEpodstawowe zagadnienia z mikro- i makroekonomii oraz
wybrane zagadnienia z geografii ekonomicznej – funkcje i
znaczenie środowiska geograficznego
Celem jest ukazanie studentom ekonomicznego aspektu
Cele
ochrony środowiska naturalnego, wskazanie ekologicznych
dydaktyczne/efekty
barier rozwoju społeczno-gospodarczego oraz ukształtowanie
kształcenia
świadomości ekologicznej.
Tematyka zajęć obejmuje wybrane zagadnienia z ekonomii
środowiska przyrodniczego. W szczególności zwrócona jest
uwaga na: zasady rozwoju zrównoważonego i trwałego,
teoretyczne aspekty efektywności wykorzystania zasobów
naturalnych, ekonomiczne i prawne instrumenty ochrony
środowiska oraz zasady jej finansowania.
W
trakcie pierwszych wykładów omawiane są podstawowe
Pełny opis kursu
pojęcia związane z ekonomiką ochrony środowiska, zasady
zrównoważonego i trwałego rozwoju oraz problem
ekologicznych barier rozwoju społeczno-gospodarczego.
Następne wykłady koncentrują się wokół teoretycznych
aspektów przedmiotu, w tym m. in.: występowania
negatywnych efektów zewnętrznych powodujących
zakłócenia w funkcjonowaniu rynku, zasad internalizacji
kosztów zewnętrznych, twierdzenie Coase’a i podatku Pigou.
W dalszej części zajęć przedstawiane są założenia polityki i
prawo ochrony środowiska oraz niezbędne działania
proekologiczne w Polsce i UE. Na tej podbudowanie
szczegółowo analizowane są dostępne prawne i ekonomiczne
instrumenty polityki ekologicznej państwa oraz zasady
finansowania i instytucje związane z systemem finansowania
ochrony środowiska w Polsce. Ostatnia część wykładów
związana jest z analizą strat środowiskowych wynikających z
działalności gospodarczej człowieka, wpływem stanu
środowiska na kształtowanie się podstawowych wskaźników
41
Literatura
makroekonomicznych, ekonomiczną wyceną środowiska
naturalnego oraz elementami rachunku sozoekonomicznego.
1. B. Fiedor: Podstawy ekonomii środowiska i zasobów
naturalnych, C.H. Beck, Warszawa 2002
2. T. Żylicz: Ekonomia środowiska i zasobów
naturalnych, PWE, Warszawa 2004
3. B. Poskrobko (red.): Zarządzanie środowiskiem,
PWE, Warszawa 2007
4. K. Górka, B. Poskrobko, W. Radecki: Ochrona
środowiska, PWE, Warszawa 2001
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
42
Systemy komputerowe w ekonomii
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
3
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
W.-10 godz., Ćw.-10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEMakroekonomia, Mikroekonomia
Celem wykładu jest przegląd i charakterystyka generacji
Cele
systemów
informatycznych
funkcjonujących
we
dydaktyczne/efekty
współczesnym życiu gospodarczym
kształcenia
Skrócony opis kursu Zaprezentowanie podstawowych typów systemów
Pełny opis kursu
informacyjnych, przegląd systemów klasy MRP/ERP oraz ich
znaczenia we współczesnej gospodarce.
Wykład:
• Systemy informacyjne zarządzania – wstęp i
charakterystyka
• Systemy informowania kierownictwa
• Systemy wspomagania decyzji
• Systemy eksperckie
• Zintegrowane systemy informacyjne zarządzania klasy
MRP/MRPII/ERP
• Zintegrowane systemy informacyjne zarządzania klasy
CRM
• Rynek oprogramowania dla zarządzania w Polsce
• Systemy informacyjne gospodarki elektronicznej
• Zarządzanie bezpieczeństwem systemu informatycznego
• Ekonomiczne aspekty komputeryzacji
Ćwiczenia:
Praktyczne zapoznanie się z programami:
• zakładanie i obsługa sklepu internetowego
• obsługa systemu wspomagania decyzji
• analiza funkcjonowania i zasady eksploatacji systemu
transakcyjnego dla zarządzania (Kadry/Płace)
• analiza funkcjonowania i zasady eksploatacji pakietu
oprogramowania dla zarządzania firmy INSERT
43
•
•
Literatura
obsługa systemu eksperckiego
obsługa systemu klasy CRM
Publiczna prezentacja samodzielnie opracowanego projektu
zaliczeniowego ilustrowana prezentacją komputerową z
wykorzystaniem rzutnika elektronicznego.
Dyskusja zalet i wad każdego projektu.
1. Kisielnicki Jerzy, Sroka Henryk, „Systemy
informacyjne biznesu”, Wyd. Placet, Warszawa 2001
2. Flakiewicz Wiesław, „Systemy informacyjne w
zarządzaniu”, Wyd. C.H.Beck Warszawa 2002
3. Unold Jacek, „Systemy informacyjne marketingu”,
Wyd. AE Wrocław, 2001
4. Zieliński J., „Inteligentne systemy w zarządzaniu.
Teoria i praktyka” PWN, Warszawa 2000
5. Ryszard Knosala, Roman Łężniak „Analiza
możliwości zastosowania Idei CRM dla małych
przedsiębiorstw”, w „Komputerowo Zintegrowane
zarządzanie” tom 2, pod red. Ryszarda Knosali,
Wydawnictwa Naukowo-techniczne Warszawa 2002
6. Bartczak D.I.: Model jeszcze niekompletny. Raport
ComputerWorld, CRM zarządzanie relacjami z
klientem, kwiecień 2001
7. Kolbusz Edward, Nowakowski A., „Informatyka w
zarządzaniu. Metody i systemy”, Wyd.
Zachodniopomorskiej Szkoły Biznesu, Szczecin 1999
8. Mulawka Jan J., “Systemy ekspertowe”,
Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1996
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
44
Spółdzielczość
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
2
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
W. – 15 godz.,
Typ zajęć/liczba
godzin
dr inż. Stanisław Legutko
Koordynator
dr inż. Stanisław Legutko
Prowadzący
W. – zaliczenie z oceną,
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEOgólne podstawy pracy zespołowej
Celem zajęć jest zrozumienie mechanizmów spółdzielczości
Cele
zarówno w Polsce jak i na świecie ze szczególnym
dydaktyczne/efekty
uwzględnieniem grup producenckich.
kształcenia
Przedmiotem wykładu będą zagadnienia wstępne dotyczące
spółdzielczości oraz spółdzielczość rolnicza w Polsce i na
świecie. Przedstawiona również będzie tematyka grup
producenckich.
Pełny opis kursu
1.
1.1.
1.2.
Spółdzielczość - zagadnienia wstępne
Pojęcie i cechy spółdzielczości
Wybrane zagadnienia z prawa spółdzielczego
2.
Spółdzielczość rolnicza w Polsce i na świecie
2.1. Spółdzielczość rolnicza w Polsce - okres zaborów i II
Rzeczpospolitej
2.2. Spółdzielczość rolnicza w Polsce – lata wojny i PRL
2.3. Spółdzielczość rolnicza w Polsce – przemiany w
spółdzielczości wiejskiej po 1989r.
2.4. Spółdzielczość rolnicza w Polsce - strategia rozwoju
polskiej spółdzielczości
2.5. Międzynarodowy Ruch Spółdzielczy:
• światowe i europejskie organizacje spółdzielcze
• miejsce spółdzielczości wiejskiej w gospodarce UE
3. Grupy producentów rolnych
3.1. Czym jest grupa producentów rolnych
3.2. Jak utworzyć i zarejestrować grupę producentów
rolnych
3.3. Regulacje prawne dotyczące grup producentów
rolnych
45
3.4. Prawa i obowiązki zarządu oraz członków grup
producenckich
3.5. Marketing w grupie producentów rolnych
3.6. Grupy producentów rolnych w świetle prawa UE
Literatura
Brzozowski B., 2003. Spółdzielczość wiejska (wybrane
zagadnienia) wyd. 2., Wydawnictwo Akademii Rolniczej w
Krakowie
Brzozowski B., 2005. Spółdzielczość wiejska w aktywizacji
środowisk lokalnych na tle jej współczesnych problemów,
MSDR, Kraków
Skawińska E., 1997. Spółdzielczość wiejska w warunkach
integracji rynku produktów żywnościowych Polski i Unii
Europejskiej,
Wydawnictwo
Uniwersytetu
Mikołaja
Kopernika, Toruń
Żynel M., 2004. Spółdzielczość wiejska na Podlasiu,
Wydawnictwo WSE, Białystok
Boguta W., 2000. Agrobiznes. Spółdzielczość wiejska, WSiP,
Warszawa
Wiatrak A.P., 2003. Spółdzielczość wiejska w gospodarce
rynkowej (uwarunkowania działania i zmian), Wyd.
Spółdzielcze, Warszawa
Boczar K., Szelążek T., Wala F., 1993. Spółdzielczość
wiejska w okresie przełomu, Fundacja im. Friedricha Eberta,
Warszawa
Lemanowicz M., 1997. Spółdzielczość alternatywna jako
nowa forma aktywizacji społeczności lokalnych, (w:)
Przedsiębiorstwa i instytucje rynku rolnego, Wydawnictwo
SGGW, Warszawa
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
46
Ekonomika turystyki
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
2
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
W. – 15 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Dr inż. Stanisław Legutko
Koordynator
Prowadzący
W. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEPodstawy ekonomiki
Celem zajęć jest poznanie podstawowych zasad dotyczących
Cele
ekonomiki turystyki wiejskiej i agroturystyki.
dydaktyczne/efekty
kształcenia
Przedmiotem wykładu będą zagadnienia dotyczące turystyki
Pełny opis kursu
wiejskiej jako formy przedsiębiorczości z uwzględnieniem
uwarunkowań opłacalności ekonomicznych.
1. Turystyka wiejska i jej znaczenie w Europie. Polityka
turystyczna UE.
2. Produkt turystyki wiejskiej i jego tworzenie. Jak
zdobywać rynek dla agroturystyki.
3. Analiza otoczenia marketingowego w turystyce
wiejskiej i agroturystyce; znaczenie rynku
docelowego. Analiza SWOT.
4. Makroekonomiczna teoria popytu i podaży w
turystyce wiejskiej. Rodzaje strategii działania.
5. Grupy celowe w agroturystyce. Grupy celowe w
ujęciu socjologicznym.
6. Wymagania dla bazy noclegowej; kategoryzacja
wiejskiej bazy noclegowej.
7. Koncepcja zarządzania obszarami wiejskimi pod
kątem turystyki wiejskiej.
8. Zarządzanie dystrybucją usług turystycznych.
47
Literatura
Bartoszewicz W., Buczak T., Łaciak J., Pajdało B., Skalska
T., 1998. Turystyka polska 1997, UKFiT, Warszawa
Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., 2002.
Geografia turystyki Polski, Państwowe Wydawnictwo
Ekonomiczne, Warszawa
Majewski J., Janik W., L., Kośmicki E.. Źródła i warunki
turystyki wiejskiej jako formy turystyki alternatywnej
Zaręba D., 2000. Ekoturystyka – wyzwania i nadzieje,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Burzyński T., Łabaj M., 2003. Turystyka rekreacyjna oraz
turystyka specjalistyczna, MriRW, Warszawa
Gaworecki W., 2003. Turystyka, PWE, Warszawa
Kościelnik J., Turystyka wiejska formą turystyki
alternatywnej [w:] Turystyka i rekreacja jako czynnik
podnoszenia atrakcyjności i konkurencyjności regionu / red.
nauk. Danuta Dudkiewicz, Franciszek Midura, Elżbieta
Wysocka .-Warszawa, 2006. s.417-426
Sikora J., 1999. Organizacja ruchu turystycznego na wsi,
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne S.A., Warszawa
Redakcja zbiorowa, 2005. Agroturystyka i usługi
towarzyszące, MSDR, Kraków
Pender L., Sharpley R., 2008. Zarządzanie turystyką, Polskie
Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
48
Agroturystyka
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
3
Punkty ECTS
Obowiązkowy
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
W. – 10 godz., Ćw. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEOgólne zagadnienia dotyczące turystyki
Celem programu szkoleniowego jest przekazanie wiedzy o
Cele
możliwościach rozwoju
turystyki wiejskiej, a w
dydaktyczne/efekty
szczególności agroturystyki, jako czynnik lokalnej
kształcenia
aktywizacji gospodarczej oraz ukazanie możliwości
profesjonalnego prowadzenia usług w tym zakresie.
Pełny opis kursu
Przedmiotem wykładu będą zagadnienia z zakresu: podstaw
agroturystyki oraz agroturystyki w UE, zagrody wiejskiej,
kategoryzacji, wybrane zagadnienia dotyczące ochrony
środowiska przyrodniczego, krajoznawstwa i dziedzictwa
kulturowego, turystyka aktywna – rodzaje turystyki aktywnej,
tworzenie produktu markowego, żywienie w agroturystyce ze
szczególnym uwzględnieniem higieny przyrządzania potraw,
marketing w zakresie usług agroturystycznych,
funkcjonowanie lokalnych organizacji rozwoju turystyki.
1. Podstawy agroturystyki
1.1
Uwarunkowania działalności agroturystycznej
1.2
Czynniki rozwoju turystyki wiejskiej i agroturystyki
1.3
Turystyka wiejska jako forma przedsiębiorczości
1.4
Produkt turystyki wiejskiej i jego tworzenie
2. Agroturystyka w Unii Europejskiej
2.1. Turystyka i jej znaczenie w Europie
2.2. Polityka turystyczna Unii Europejskiej
2.3. Agroturystyka – szansą rozwoju polskiej wsi
2.4. Jak zdobywać rynek dla agroturystyki
3. Zagroda wiejska
3.1. Oczekiwania turystów
3.2. Zagospodarowanie zagrody wiejskiej dla usług
agroturystycznych
49
3.3.
Grupy celowe w agroturystyce
4. Kategoryzacja
4.1. Systemy klasyfikacji i kategoryzacji wiejskiej bazy
noclegowej i żywieniowej
4.2. Wymagania dla bazy noclegowej
5. Wybrane zagadnienia dotyczące ochrony środowiska
przyrodniczego
5.1. Zanieczyszczenie i ochrona atmosfery
5.2. Zanieczyszczenie i ochrona wód
5.3. Zagrożenia i ochrona gleb
5.4. Ochrona przyrody
6. Krajoznawstwo i dziedzictwo kulturowe
6.1. Pojęcie kultury
6.2. Elementy kultury ludowej
6.3. Wykorzystanie kultury ludowej w agroturystyce
6.4. Regionalizm i agroturystyka
6.5. Relacje elementów kultury ludowej i turystyki
6.6. Relacje elementów kultury ludowej i regionalnej ze
współczesną kulturą globalną i kulturą masową
6.7. Regionalistyka polska
7. Turystyka aktywna – rodzaje turystyki aktywnej,
tworzenie produktu markowego.
7.1. Turystyka jeździecka
7.2. Turystyka rowerowa
7.3. Turystyka kajakowa
7.4. Żeglarstwo
7.5. Wędkarstwo
7.6. Narciarstwo
7.7. Turystyka piesza
8. Żywienie w agroturystyce ze szczególnym
uwzględnieniem higieny przyrządzania potraw
8.1. Podstawy prawidłowego przyrządzania potraw i
posiłków
8.2. Przepisy dotyczące bezpieczeństwa, ochrony zdrowia,
zabezpieczeń związanych z przyjmowaniem turystów
8.3. Żywienie w agroturystyce
9. Marketing w zakresie usług agroturystycznych
9.1. Podstawy organizacyjno-prawne działalności
agroturystycznej
9.2. Podstawy marketingu usług agroturystycznych
10. Funkcjonowanie lokalnych organizacji rozwoju turystyki
10.1. Główne zadania lokalnej grupy marketingowej
10.2. Formy prawne grup marketingowych
10.3. Pomoc finansowa
50
Literatura
Bartoszewicz W., Buczak T., Łaciak J., Pajdało B., Skalska
T., 1998. Turystyka polska 1997, UKFiT, Warszawa
Kmita E., 1994. Agroturystyka jako szansa aktywizacji
społeczno-gospodarczej środowisk wiejskich, Zagadnienia
Doradztwa Rolniczego nr 2/1994
Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., 2002.
Geografia turystyki Polski, Państwowe Wydawnictwo
Ekonomiczne, Warszawa
Majewski J., Janik W., L., Kośmicki E.. Źródła i warunki
turystyki wiejskiej jako formy turystyki alternatywnej
Nowicki M., 1993. Strategia ekorozwoju Polski, Warszawa.
Raport 1998: Stan i kierunki rozwoju polskiej turystyki w
latach 1997-1999, UKFiT, Warszawa
Kruczek Z., Sacha S., 2000. Geografia atrakcji turystycznych
Polski, Proksenia, Kraków
Zaręba D., 2000. Ekoturystyka – wyzwania i nadzieje,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
Burzyński T., Łabaj M., 2003. Turystyka rekreacyjna oraz
turystyka specjalistyczna, MriRW, Warszawa
Dębniewska M., Tkaczuk M., 1997. Agroturystyka, Poltext,
Warszawa
Gaworecki W., 2003. Turystyka, PWE, Warszawa
Kościelnik J., Turystyka wiejska formą turystyki
alternatywnej [w:] Turystyka i rekreacja jako czynnik
podnoszenia atrakcyjności i konkurencyjności regionu / red.
nauk. Danuta Dudkiewicz, Franciszek Midura, Elżbieta
Wysocka .-Warszawa, 2006. s.417-426
Sikora J., 1999. Organizacja ruchu turystycznego na wsi,
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne S.A., Warszawa
Redakcja zbiorowa, 2005. Agroturystyka i usługi
towarzyszące, MSDR, Kraków
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
51
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
Punkty ECTS
Rodzaj kursu
Okres (rok
akad/semestr)
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
Przedsiębiorczość
Ekonomia/Agroekonomia/ III Rok
5
Obowiązkowy
III rok, semestr VI
W. – 15 godz., Ćw. – 10 godz., L. – 5 godz.
Wykłady - Dr inż. Jarosław Mikołajczyk
Ćwiczenia – Mgr inż.Barbara Partyńska-Brzegowy
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEBrak
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z zasadami
Cele
rozpoczynania i prowadzenia działalności gospodarczej na
dydaktyczne/efekty
małą skalę.
kształcenia
Pełny opis kursu
W trakcie wykładów i ćwiczeń studenci zostaną zapoznani z
podstawowymi pojęciami związanymi z przedsiębiorczością.
Szczegółowo zostanie omówiony proces rozpoczęcia
działalności gospodarczej wraz z jej planowaniem. Studenci
zapoznani zostaną także z elementami dotyczącymi oceny
działalności przedsiębiorstwa oraz źródłami finansowania
inwestycji.
1. Zajęcia organizacyjne i wprowadzające. Istota
przedsiębiorczości (2 h)
2. Wzorce zachowań przedsiębiorczych (1 h)
3. Formy organizacyjno-prawne przedsiębiorstw (1 h)
4. Małe i średnie przedsiębiorstwa (1 h)
5. Proces rozpoczęcia działalności gospodarczej
(koncepcja) (1 h)
6. Proces rozpoczęcia działalności gospodarczej a
środowisko zewnętrzne (1 h)
7. Rozpoczęcie działalności gospodarczej (1 h)
8. Planowanie działalności gospodarczej (2 h)
9. Kryteria oceny inwestycji (1 h)
10. Analiza wskaźnikowa w ocenie kondycji
przedsiębiorstwa (2 h)
11. Wsparcie przedsiębiorczości z funduszy
strukturalnych w latach 2007-2013 (2 h)
Podczas ćwiczeń m.in. studenci przygotowują profesjonalne
biznes plany krok po kroku dla wymyślonych przedsiębiorstw
zlokalizowanych na obszarach wiejskich w konkretnych
52
Literatura
gminach. Studenci uczą się określać sytuację organizacyjną,
marketingową oraz finansową firmy
Piasecki B., 2001, Ekonomika i zarządzanie małą firmą,
Wydawnictwo naukowe PWN Warszawa – Łódź
Hamilton W.H. i inni, 1995, Przedsiębiorczość w
agrobiznesie, Małopolskie Stowarzyszenie Doradztwa
Rolniczego Kraków
Lichtorski J., 2001, Podstawy nauki o przedsiębiorstwie,
Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
Żmija J., 1999, Przedsiębiorczość w agrobiznesie a rozwój
obszarów wiejskich w Regionie Małopolski, Akademia
Rolnicza w Krakowie
Hamilton W.H. i inni, 1995, Przedsiębiorczość w
agrobiznesie - ćwiczenia, Małopolskie Stowarzyszenie
Doradztwa Rolniczego Kraków
Oraz strony internetowe
www.mf.gov.pl
www.msp.money.pl
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
53
Ochrona własności intelektualnej
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Ekonomia /Agroekonomia/ III rok
Kier/spec/rok
1
Punkty ECTS
obowiązkowy
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
Typ zajęć/liczba godzin W. – 15 godz.
Koordynator
Prowadzący
W. - egzamin
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNE
Cele dydaktyczne/efekty
kształcenia
Pełny opis kursu
Literatura
Student zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu ochrony
własności intelektualnej.
Pojęcie własności intelektualnej; Prawo autorskie w tym
ochrona prawna programów komputerowych; Ochrona baz
danych; Problemy prawne związane z używaniem Internetu;
Prawo własności przemysłowej w tym: wynalazki i patenty;
wzory użytkowe i prawa ochronne na wzory użytkowe; wzory
przemysłowe i prawa z rejestracji wzorów przemysłowych.
Znaki towarowe i oznaczenia geograficzne. Topografie
układów scalonych.
Pojęcie własności intelektualnej. Prawo autorskie, w tym
ochrona prawna programów komputerowych. Ochrona baz
danych. Problemy prawne związane z używaniem Internetu.
Prawo własności przemysłowej, w tym: wynalazki i patenty;
wzory użytkowe i prawa ochronne na wzory użytkowe; wzory
przemysłowe i prawa z rejestracji wzorów przemysłowych.
Znaki towarowe i oznaczenia geograficzne. Topografie
układów scalonych
1. Komentarz ustawy o prawie autorskim i prawach
pokrewnych, praca zbiorowa, (najnowsze wydanie);
2. R. Golat, Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa
1999;
3. Internet – problemy prawne, praca zbiorowa, (najnowsze
wydanie);
4. J. Barta, R. Markiewicz, Komentarz do ustawy o ochronie
baz danych, (najnowsze wydanie);
5. E. Góra, M. Kotula, Prawo własności przemysłowej,
(najnowsze wydanie).
Literatura uzupełniająca:
1. R. Golat, Prawo autorskie, pytania, kazusy, tablice.
Uwagi 1
54
Rolnictwo światowe
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
3
Punkty ECTS
Do wyboru
Rodzaj kursu
III rok/semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
W – 10 godz., L. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
W – egzamin, L. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNE brak
Przedmiot ma przygotować studentów do zrozumienia
Cele
procesów zachodzących w rolnictwie na całym świecie. Stąd
dydaktyczne/efekty
uwaga poświęcona jest nie tyle temu co dzieje się w
kształcenia
Pełny opis kursu
relacjach Polska – UE, ale z jednej strony rolnictwu w
krajach rozwijających się, a z drugiej np. w USA, Australii.
Przedstawiane zagadnienia to m.in. liczba ludności na świecie
- szczególnie w Afryce i Azji - udział rolnictwa w
zatrudnieniu i PKB w krajach rozwijających się; rolnictwo i
problemy mieszkańców wsi w działalności takich instytucji
międzynarodowych jak ONZ - FAO, WTO, OECD, NAFTA;
rolnictwo wybranych państw świata.
Najważniejsze prezentowane zagadnienia to m.in. gwałtowny
wzrost ludności na świecie szczególnie w Afryce i Azji,
demografia a urbanizacja na poszczególnych kontynentach,
zatrudnienie w rolnictwie na świecie, udział rolnictwa w
zatrudnieniu i PKB w krajach rozwijających się i w krajach
bogatych; rolnictwo i problemy mieszkańców wsi w
działalności takich instytucji międzynarodowych jak ONZ FAO, WTO, OECD, NAFTA; rolnictwo zrównoważone w
programach międzynarodowych; konsekwencje subsydiów
rolnictwa krajów bogatych dla krajów rozwijających się;
cechy rolnictwa wybranych państw świata (w tym: USA,
Brazylia, Australia); trendy wydatków na żywność
mieszkańców Chin, Indii, USA, Szwajcarii; konsekwencje
zmian zapotrzebowania na żywność w Chinach dla rynków
rolno-spożywczych Europy; biopaliwa na świecie. Na
wykładach przedstawiane są także zagadnienia dotyczące
wybranych produktów rolnych na świecie, takich jak ryż,
kawa, herbata, ziarno kakaowe, trzcina cukrowa, soja, korek
– wiodący producenci. Inne przedstawiane zagadnienia to
głód na świecie, otyłość na świecie; problem niedoboru wody
55
Literatura
w krajach rozwijających się. Na ćwiczeniach studenci
prezentują analizę udziału rolnictwa w gospodarce (nie tylko
żywności) wybranego przez siebie dowolnego państwa świata
lub dowolnego problemu związanego z agrobiznesem na
świecie.
Literatura podstawowa: WTO, FAO – strony internetowe;
USDA, FAS – publikacje Departamentu Rolnictwa USA;
Rzeczpospolita – str.: Ekonomia; Wydawnictwa Instytutu
Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
GUS: Rocznik statystyki międzynarodowej; The Economist:
Świat w liczbach
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
56
Komputerowe wspomaganie produkcji zwierzęcej
Nazwa kursu
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
3
Punkty ECTS
do wyboru
Rodzaj kursu
III rok, semestr VI
Okres (rok
akad/semestr)
W. – 10 godz., L. – 10 godz.
Typ zajęć/liczba
godzin
Koordynator
Prowadzący
wykład-egzamin; ćwiczenia-zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNEObowiązkowy przedmiot z II roku Technologie w produkcji
zwierzęcej, ogólna znajomość obsługi komputerów i
programów komputerowych.
polski
JĘZYK WYKŁADOWY
Studenci zapoznają się z możliwościami wspomagania
Cele
produkcji zwierzęcej przy zastosowaniu technik
dydaktyczne/efekty
komputerowych. Nabywają umiejętności korzystania z
kształcenia
programów komputerowych do zarządzania stadem,
układania dawek paszowych itp.
Przedmiot obejmuje zagadnienia związane z komputerowymi
technikami wspomagania produkcji zwierzęcej. Są to
programy do planowani żywienia zwierząt gospodarskich,
prowadzenia prac hodowlanych, a także bazy danych sprzętu
rolniczego i cen płodów rolnych i środków do produkcji w
formie elektronicznej. W ramach przedmiotu omawiane są
także układy zautomatyzowania systemów doju oraz
sterowania mikroklimatem budynków inwentarskich.
Wykłady
Pełny opis kursu
1. Zasady układania dawek paszowych w systemach
DLG i INRA .
2. Programy komputerowe do układania dawek
paszowych – struktura programów – bazy danych
pasz – ceny produktów i kalkulacja kosztów produkcji
pasz.
3. Programy komputerowe do zarządzania stadem bydła
– np. Dairy Plan; Afifarm; Paszak
4. Dodatkowe aplikacje w programach do zarządzania
stadem – wykrywanie rui, kontrola stanu
zdrowotnego, sterowanie żywieniem w stacji
paszowej .
5. Automatyzacja procesu doju – roboty udojowe,
systemy ACR, pomiary ilości mleka jego temperatury
i przewodności .
57
6. Elektroniczne urządzenia do wykrywania stanów
zapalnych wymienia, pomiarów grubości tkanki
tłuszczowej, elektroniczna identyfikacja zwierząt.
7. Elektroniczne układy sterowania mikroklimatem w
budynkach inwentarskich.
8. Informacja elektroniczna dla producentów rolnych –
bazy danych maszyn, ceny produktów rolniczych i
środków produkcji w wersji elektronicznej.
Ćwiczenia
1. Prezentacje programów komputerowych do
zarządzania stadem i układania dawek paszowych.
2. Nauka obsługiwania programów do wspomagania
produkcji zwierzęcej /układanie dawek paszowych,
interpretacja zestawień i wskaźników produkcyjnych
uzyskanych z programów.
3. Obsługa baz danych sprzętu rolniczego, przegląd
internetowych źródeł informacji o cenach produktów
rolniczych i środków produkcji.
Literatura
Podstawy żywienia zwierząt - red. M. Dymnicka, J. L. Sokół.
SGGW. 2001.
Dojarka mechaniczna – budowa, użytkowanie i aspekty
rynkowe urządzeń do pozyskiwania mleka surowego –
Kupczyk A; Mastyj A; Daniel Z; Gaworski M – Pro Agricola
Sp. z o.o. 2003. ISBN 83-917877-0-2
Strony internetowe producentów sprzętu dojarskiego np.
DeLaval, Westfalia, Fullwood itp.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
58
Nazwa kursu
Etyka w biznesie
Kod kursu
Kod ERASMUSA
Jednostka
Kier/spec/rok
Punkty ECTS
Rodzaj kursu
Okres (rok akademicki
1
Do wyboru
III rok, semestr VI
semestr)
L. – 20 godz.
Typ zajęć/liczba godzin
Koordynator
Prowadzący
L. – zaliczenie z oceną
Sposób zaliczenia
Poziom kursu
WYMAGANIA WSTĘPNE Podstawowa wiedza komunikacji społecznej
Cele dydaktyczne/
efekty kształcenia
Student nabywa wiedzę z zakresu terminologii etycznej,
podejścia etycznego do szeroko rozumianej działalności
biznesowej, dokonywania wyborów etycznych w różnych
sytuacjach gospodarczych i rynkowych.
Treści kształcenia zawierają wiedzę teoretyczną oraz
kształcenie umiejętności praktycznego wykorzystania tej
wiedzy. Zajęcia laboratoryjne prowadzone będą w formie
dyskusji i debat związanych każdorazowo z prezentowanym
tematem wiodącym.
Pełny opis kursu
Laboratorium:
Podstawowe pojęcia – postawa moralna, moralność, norma
moralna, morale, etos, etyka
Podział nauki o moralności
Początki systemów moralnych – starożytność, etyka
w największych religiach
Podstawowe nurty, twierdzenia i teorie etyczne
Rodowód etyczny biznesu – uwarunkowania etyki biznesu
Etyka biznesu - jej przedmiot i funkcje, etapy rozwoju
Polskie tradycje etyki biznesu
Etyka w działalności gospodarczej – poziomy etyki biznesu
(czynniki zewnętrzne i wewnętrzne), etyka na poziomie
jednostki
Problemy etyczne biznesu
Odpowiedzialność etyczna i społeczna firmy – kodeks
etyczny firmy, kodeks etyczny menedżera
Konflikt między odpowiedzialnością społeczną a lojalnością
wobec firmy .
59
Etyka w zarządzaniu firmą – partycypacja pracownicza
w zarządzaniu i jej etyczne uzasadnienie .
Etyka a działalność konkurencyjna
Etyczne aspekty transformacji gospodarczej w Polsce
Społeczna powinność biznesu, zasady podziału dóbr
w kontekście ekonomii i etyki
Wolność gospodarcza a odpowiedzialność gospodarcza
Etyczna przestrzeń biznesu w przyszłości
Literatura
Borkowska M., 2002. Etyka w biznesie. Wyd. TN KUL.
Filek J., 2004. Wprowadzenie do etyki biznesu. Wyd. AE
Kraków.
Galata S., 2007. Biznes w przestrzeni etycznej. Wyd. Difin
Warszawa.
Kietliński K., Reyes V.M., Oleksyn T., 2005. Etyka w
biznesie i zarządzaniu. Wyd. Oficyna Ekonomiczna Kraków.
Uwagi 1
Uwagi 2
Uwagi 3
60

państwowa wyższa szkoła zawodowa

Transkrypt

Podobne dokumenty

PLAN STUDIÓW

DUBLIN, IRLANDIA

zasady płatności za kursy/szkolenia facc support

FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY NA KURS Kwalifikowanej Pierwszej

FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY NA KURS Pierwszej Pomocy

KK-1 Tytuł: Kurs kwalifikacyjny z zakresu zarządzania

Cork English College

Karta potwierdzenia zaliczenia kursów powtórkowych

Podanie do dyrektora

techcniczne środki nauczania