historia - zosp RP

HISTORIA
90 lat
Związku Ochotniczych Straży Pożarnych
Rzeczypospolitej Polskiej
Strażacy w wojnach i powstaniach – przed zjednoczeniem
Gdy państwo polskie odradzało się po zaborach, szeregi strażackie były już dość liczne, na przełomie lat 1918 – 1919 istniało 1600 ochotniczych
straży pożarnych. Wiele z nich mogło się poszczycić kilkudziesięcioletnią
przeszłością i bogatymi tradycjami, związanymi również z walką o niepodległość. W latach pierwszej wojny światowej strażacy wszystkich zaborów
walczyli o niepodległość w Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie
1918 r. brali udział w rozbrajaniu wojsk niemieckich i austriackich. Uczestniczyli w powstaniu wielkopolskim, w powstaniach śląskich i wojnie polsko-radzieckiej 1919-1920. Ruch strażacki był więc istotnym elementem dla Polski odzyskującej byt państwowy nie tylko ze względu na liczebność swych
szeregów, ale też dość wysoki stopień wewnętrznego zorganizowania i wyszkolenie ochotników – również w walce z wrogami państwa.
Pod zaborami
U progu rodzącego się państwa istniało kilka związków dzielnicowych:
Bolesław Chomicz (1878 – 1959)
* Związek Floriański na terenie byłego zaboru rosyjskiego,
* Cieszyński Związek Straży Pożarnych
* Krajowy Związek Straży Pożarnych Galicji i Lodomerii we Lwowie obej-
mujący teren byłego zaboru austriackiego,
* Wielkopolski Związek Straży Pożarnych
* Śląski Związek Straży Pożarnych
* Pomorski Związek Straży Pożarnych na terenach byłego zaboru pruskiego.
Zrzeszone w nich straże działały w różnych warunkach i na podstawie
różnego ustawodawstwa narzuconego przez zaborców. Zjednoczenie ruchu
strażackiego w organizację jednolitą dla całej Rzeczpospolitej było koniecznością i planowano je od 1919 roku. Plany i prace organizacyjne pokrzyżowała jednak wojna z bolszewikami w 1920 roku. Wznowiono je dopiero po
zawarciu traktatu ryskiego w marcu 1921 r.
8-9 września 1921 r. – zjednoczenie
W pokonywaniu drogi do zjednoczenia, na ostatnim jej odcinku ster przejęli Bolesław Chomicz (1878 – 1959) i Józef Tuliszkowski (1867 – 1939), którzy jako działacze Związku Floriańskiego, zorganizowali Pierwszy Ogólnopaństwowy Zjazd Straży Pożarnych w Warszawie, w dniach 8 – 9 września
1921 roku.
Józef Tuliszkowski (1867 – 1939)
Do stolicy przybyło wówczas 3690 delegatów reprezentujących 742 ochotnicze straże pożarne. Chomicz i Tuliszkowski uważani są za ojców współczesnego pożarnictwa polskiego.
Poprzedzani 96 sztandarami strażacy przemaszerowali Nowym Światem, Krakowskim Przedmieściem do katedry
św. Jana, gdzie wysłuchali mszy św. celebrowanej przez kardynała Aleksandra Kakowskiego. Potem udali się do Sejmu, gdzie przyjął ich marszałek Wojciech Trąmpczyński. Po południu w Belwederze ze stra¿akami spotka³ siê Naczelnik Państwa Józef Piłsudski. Następnie w Filharmonii odbyły się obrady, na które przybył z ministrami prezes Rady Ministrów Wincenty Witos.
Zjazd powołał Główny Związek Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej i orzekł, że założycielami Głównego Związku są istniejące Związki.
Uchwalił statut i powołał Radę Naczelną, która następnie powołała Zarząd Główny, do którego weszli wybitni działacze ruch strażackiego – reprezentanci związków dzielnicowych.
Prezesem został Bolesław Chomicz, wiceprezesem – Karol Rapacki, skarbnikiem Zygmunt
Choromański, sekretarzem Jan Kuc, kustoszem
Stanisław Okucki, p.o. naczelnika Jan Pacholski.
Członkami: Bolesław Kozłowski, Adam Mrozowski, Józef Tuliszkowski i Klemens Matusiak.
Rozpoczęła się wielka praca integracyjna. Czasu
nie było wiele – zostało zaledwie 18 lat wolnej Polski, jednak efekty były zdumiewające. W 1938 roku
na terenie kraju działało ju¿ 13 830 OSP z liczbą
362 000 strażaków ochotników i 67 straży zawodowych.
Władze ludowe
likwidują Związek
Po wojnie, 30 listopada 1945 roku Związek Straży Pożarnych RP wznowił swoją działalność z Bolesławem Chomiczem jako prezesem na czele.
Gdy 24 października 1949 roku Rada Ministrów
wydała rozporządzenie o rozwiązaniu Związku, organizacja liczyła 14 tysięcy OSP i ponad 350 tysięcy członków. W grudniu 1956 roku Związek OSP reaktywowano,
jednak jego działanie było ograniczone i pozostawał pod kontrolą władz PRL.
Odrodzony po 1989 roku
Kontynuatorem powstałego w 1921 roku Głównego Związku, który w 1933 roku otrzymał nazwę Związek Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej, jest powołany na IX Zjeździe Krajowym (4–5 kwietnia 1992 r. w Miętnem, koło Garwolina, obecnie województwo mazowieckie) Związek Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej - od
początku kieruje nim nieprzerwanie prezes Zarządu Głównego Waldemar Pawlak.