prof. Robert J. Aumann
Transkrypt
prof. Robert J. Aumann
prof. Robert J. Aumann Profesor Robert John Aumann posługujący się także hebrajskim imieniem ןאומ ישראל- Yisrael Aumann urodził się 8 czerwca 1930 roku we Frankfurcie nad Menem w Niemczech, w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. Ojciec był hurtownikiem tekstylnym, w tamtych czasach była to bardzo dobrze płatna posada, którego rodzina mieszkała w Niemczech, przez wieki walczył w I wojnie światowej dla Niemców przez co został odznaczony. Matka wychowała się w Londynie, gdzie uzyskała tytuł B.A. (ang. Bachelor of Arts) University College w Londynie, co było dość nietypowym wyczynem dla kobiet na początku 20 wieku. Nazistowski reżim w latach trzydziestych skomplikował życie Żydom w Niemczech, a nastrój wśród ludności wskazywał, iż sytuacja w najbliższych latach się pogorszy. W 1938 roku razem z rodziną z trudem uzyskał amerykańskie wizy oraz wyemigrowali z Frankfurtu do Nowego Jorku. Przez emigrację rodzina straciła cały majątek, przez co po przyjeździe do stanów pracowali w pocie czoła aby wyżywić rodzinę. Pomocne było przy tym amerykańskie prawo, które zagwarantowało Robertowi oraz jego bratu wykształcenie. Robert razem z bratem uczęszczał do żydowskich szkół parafialnych oraz uzyskał tytuł licencjata w City College w Nowym Jorku. Miłość do matematyki zaczął w liceum za sprawą nauczyciela matematyki Abrachama Ganslera. Początkowo zainteresowały go głównie matematyczne aksjomaty, twierdzenia, dowody konstrukcje geometrii Euklidesa. W City College wybrał profil matematyczny w celu rozwijania własnych zainteresowań. Zaczytany w książki Elmuda Landaua jego uwagę przyciągnęła teoria analityczna oraz algebraiczna liczb, która z czasem przerosła w fascynację teorią liczb. Uważał, iż teoria liczb jest ciekawa ponieważ omawiane problemy są bardzo naturalne, są one proste do sformułowania, uczeń może je zrozumieć, rozwiązania są bardzo trudne i głębokie, wymagają lat studiów uniwersyteckich w celu pełnego zrozumienia, a cała praca była całkowicie bezużyteczna, nie miała praktycznego zastosowania, był to czysto intelektualny wysiłek. Oczywiście tak jak w większości krajów szkolnictwo obejmuje ogólny zakres przedmiotowy lecz poza matematyką przedmioty nie wydawały sie interesujące. Po City College poszedł do Massachusetts Institute of Technology (MIT). Zainteresowałem się bardziej nowoczesnymi działami matematyki, jak topologia algebraiczna. Postanowił zrobić doktorat u wykładowcy George W. Whitehead z teorii węzłów, gałęzi topologii algebraicznej, która zajmuje się właściwościami węzłów. Jak analitycznej teorii liczb, węzeł teorii wiązał się z problemami, które są bardzo naturalne, mają bezpośredniości, która jest nawet większa niż w rozkładzie liczb pierwszych lub twierdzenie Fermata, są proste do sformułowania, uczeń może zrozumieć im, mają rozwiązania, które są bardzo trudne i głębokie oraz cały przedmiot analogicznie do teorii gier był całkowicie bezużyteczny. Od wykładowcy dostał bardzo trudny problem - taki, który był bezskutecznie rozwiązywany przez ćwierć wieku - mianowicie, miał udowodnić, że węzły są "asferyczne". Nie udało mu się rozwiązać tego problemu, ale wykazał asferyczność do węzłów szczególnego rodzaju: "tych, które są alternatywne". Oznacza to, że po narysowaniu węzła, a następnie wzdłużeniu dowolnego elementu węzła, wówczas dolne średnie przecinają się z górnymi średnimi, tak jak w przypadku węzła bromejskiego. Te odkrycie zostało opublikowane w Annals of Mathematics (matematyczne zeszyty naukowe wydawane przez Princeton University) w 1956 roku.