Horacy (Quintus Horatius Flaccus, 65-8 rpne - Epoki

Horacy
Horacy (Quintus Horatius Flaccus, 65-8 r. p.n.e.) - najsławniejszy liryczny poeta Rzymu urodził
się w Wenuzji, na południu Italii. Był synem wyzwolonego niewolnika, który posiadał pewien
majątek i zapewnił synowi wykształcenie godne syna senatora. Uczył się w Rzymie i Atenach.
Kiedy przebywał w Atenach włączył się do trwających tam walk w obronie wolności
republikańskich. Po klęsce pod Filippi został zrujnowany. Do Rzymu powrócił do w 41 r.p.n.e.
kiedy ogłoszono amnestię. Tam zaprzyjaźnił się z Wergiliuszem, który wprowadził go w kręgi
Mecenasa. Niewielka posiadłość w Górach Sabińskich pozwoliła mu poświęcić się całkowicie
literaturze. Odgrodzony od świata, popijając dobre wino i medytując w spokoju, oddawał się
pisaniu wierszy.
Horacy swoją twórczość rozpoczął Epodami, nieco później powstały Satyry. Satyra była
wynalazkiem rzymskim, choć i w poezji greckiej nie brakowało utworów ośmieszających i
piętnujących jakieś postacie i zjawiska. Dwie księgi satyr wyróżniają się znakomitym
rzemiosłem literackim, niezwykłą ostrożnością obserwacji, a zarazem spokojem i
umiarkowaniem w krytyce. Poeta nie jest surowym sędzią, lecz śmiejąc się mówi prawdę o
świecie.
Najważniejsze dzieła Horacego to Pieśni (Carmina). Napisał jeszcze Listy a pod koniec życia
także "List do Pizonów" (Sztuka poetycka), który jest wykładem sztuki sztuki poetyckiej.
Homer przedstawia stanowisko zgodne z ogólnymi poglądami na sztukę i literaturę. Jest to
manifest literacki twórców epoki augustowskiej. Poezja zdaniem Horacego powinna kierować
się ładem, harmonią i spokojem. Powinna przedstawiać świat prawdopodobny i rozumny oraz
uporządkowany. Jest to podstawa artystyczna, która w epokach późniejszych zyska miano
klasycyzmu
.
Cytaty z listu:
- Nie dość na tym by utwór był piękny, niech będzie wzruszający i niechaj, dokąd
zechcecie, prowadzi duszę słuchacza
- Początkiem i źródłem dobrego pisania jest mądrość
- Ze znanych tylko słów składać będę wiersze, by każdy sądził, że to samo potrafi, a
spróbowawszy napocił się wiele i trudził na próżno. Tyle znaczy układ i połączenie wyrazów,
tyle godności zyskują słowa pospolite
Horacjańska filozofia życia to złoty środek, czyli połączenie epikureizmu (przyjemność) ze
stoicyzmem (cnota). Należy cenić w życiu rozum, sprawny umysł, dopisujące zdrowie i
1/2
Horacy
pogodną starość. Należy żyć w zgodzie z naturą i brać od świata tyle ile jest nam potrzebne.
Jeżeli będziemy żyć w ten sposób będziemy spokojni, opanowani i szczęśliwi.
Napisał:
- Pieśni (4 księgi)
- Satyry
- Pieśń Stulecia
- Listy (2 księgi: List do Pizonów)
Przydatne cytaty:
-
aurea mediocratis - złoty środek
carpe diem - chwytaj dzień
non omnis moriar - nie wszystek umrę
sapere aude - odważ się być mądrym
odi profanum vulgus et arceo - pogardzam nieoświeconym tłumem i unikam go
Horacjanizm:
W epokach późniejszych wielu artystów nawiązywało do twórczości Horacego. Robili to tworząc
podobnie jak Horacy, utwory o różnorodnej tematyce, które cechowało połączenie epikureizmu
ze stoicyzmem, idea złotego środka, nawiązanie do potęgi i nieśmiertelności poezji, a wszystko
to ubierali w prostą i doskonałą formę poetycką.
Na Horacym wzorowali się:
-
J. Kochanowski
Sz. Szymonowic
I. Krasicki
S. Trembecki
A. Naruszewicz
A. Mickiewicz
2/2