Poznanie własnych predyspozycji zawodowych Typ: PDF File

Poznanie własnych
predyspozycji zawodowych
– „Chcę zostać informatykiem”
Autor: mgr Beata Barcik, mgr Małgorzata Długosz, mgr Maria Jagieła,
mgr Stanisław Marszałek
Poznanie własnych predyspozycji zawodowych – „Chcę zostać informatykiem”
Cele lekcji

analiza własnych predyspozycji do wykonywania zawodu informatyka.
Uczeń umie:

rozwiązywać postawiony problem w grupie,

analizować własne predyspozycje do wykonywania zawodu informatyka oraz powiązać
je z predyspozycjami członków grupy,

dobierać właściwe treści konieczne do pracy w grupie,

zaprezentować pracę w grupie,

współpracować w grupie,

zaprezentować wnioski z pracy w grupie.
Materiały

zeszyt do przedmiotu „Podstawy przedsiębiorczości”,

podręcznik – S. Gregorczyk, M. Romanowska, A. Sopińska, P. Wachowiak „Przedsiębiorczość bez tajemnic”, WSiP Warszawa 2002 Wyd. I,

tablice szkolne,

ksero dla uczniów zawierające podstawowe informacje nt. pięciu technik „prowokacji”.
Adresat

uczniowie szkół licealnych.
Proponowany przebieg zajęć
1. Podział klasy na grupy i zaznajomienie z techniką „prowokacji”.
2. Przydzielenie poszczególnym grupom rodzaju „prowokacji” i objaśnienie zadania.
3. Nadzorowanie pracy poszczególnych grup.
4. Referowanie opracowań przez przedstawicieli grup.
5. Omówienie wykonanych zadań.
Narodowy Bank Polski
2
Poznanie własnych predyspozycji zawodowych – „Chcę zostać informatykiem”
Formy pracy nauczyciela:
1. Zaktywizowanie pracy uczniów poprzez zastosowanie techniki „prowokacji”.
2. Nadzorowanie pracy w grupach.
3. Pomoc uczniom (przybliżenie tematu oraz odpowiedzi na pytania uczniów).
4. Nadzorowanie właściwej prezentacji grup.
5. Ukierunkowanie pracy grup na poprawne wyciągnięcie wniosków.
Formy pracy uczniów:
1. Praca uczniów w pięciu grupach (3 grupy po 3 uczniów i 2 grupy po 4 uczniów).
2. Poprawne opracowanie przez grupę właściwej techniki „prowokacji”.
3. Prezentacja opracowania przez wybranego przedstawiciela grupy.
4. Ocena opracowań i wyciąganie wniosków.
Załącznikiem do scenariusza lekcji jest krótka charakterystyka technik „prowokacji”.
Uwagi dla prowadzącego
Przeprowadzone zajęcia ćwiczeniowe w grupach wykazały duże zainteresowanie uczniów
tematem. Poznanie własnych predyspozycji zawodowych dotyczących zawodu informatyka
u uczniów bazuje na poznanych wcześniej wiadomościach z zakresu informatyki i użytkowania
komputera. Uczniowie przystąpili do pracy i każda z grup zmieściła swój program w ciągu
zadanych 10 minut. Referowanie opracowań przez poszczególne grupy trwało od 3,5 do 4 minut.
Lekcję zamknęła ocena opracowań i wyciągnięcie wniosków. W klasie było 17 obecnych
uczniów.
Złe aspekty pracy to:

brak zrozumienia tematu przez grupę III („prowokacja przez odrzucanie”),

zbyt mało przykładów w grupie V („prowokacja urągająca zdrowemu rozsądkowi”).
45 minut lekcji wystarcza na przeprowadzenie całości programu. Technikę „prowokacji” najlepiej
przeprowadzać w grupach 3 lub 4 osobowych. Najlepsza prezentacja opracowań miała miejsce
w grupach: I „prowokacja zasłyszane”, IV „prowokacja „życzeniowa”. Ocena opracowań przez
uczniów pokryła się prawie całkowicie z oceną tychże opracowań przez nauczyciela. Założone
Narodowy Bank Polski
3
Poznanie własnych predyspozycji zawodowych – „Chcę zostać informatykiem”
cele lekcji zostały osiągnięte, gdyż uczniowie uznali te zajęcia za bardzo interesujące i umożliwiające im rozwinięcie fantazji, ale wykorzystując realia niezbędne do określenia predyspozycji
w zawodzie informatyka. Zajęcia były bardzo aktywne i oryginalne. Zostały osiągnięte wszystkie
cele lekcji.
Narodowy Bank Polski
4
Poznanie własnych predyspozycji zawodowych – „Chcę zostać informatykiem”
Załącznik nr 1
Prowokacje – dochodzenie do konkretnych, twórczych rozwiązań drogą okrężną przez przyglądanie się różnym opcjom na dany temat.
Grupa I
Prowokacja „zasłyszane” – opowiedz o danym zjawisku wchodząc w rolę „jedna pani drugiej
pani”.
Grupa II
Prowokacja „na opak” – spróbuj opowiedzieć o danym zjawisku zupełnie odwrotnie niż wygląda ono w rzeczywistości.
Grupa III
Prowokacja przez odrzucanie – spróbuj przyjrzeć się zjawisku i znaleźć najważniejsze jego cechy,
takie które są nieodłączne w danej sytuacji (chodzi o cechy dodatnie, pozytywne) – a następnie
odrzuć je.
Grupa IV
Prowokacja życzeniowa – spróbuj na dany temat pofantazjować. Wykorzystaj do tego powiedzenie „Jak wspaniale byłoby, gdyby...”.
Grupa V
Prowokacja urągająca zdrowemu rozsądkowi – proponowanie rozwiązań na dany temat nie mający nic wspólnego z rzeczywistością.
Opracowanie: E. de Bono „Naucz swoje dziecko myśleć”.
Narodowy Bank Polski
5
www.nbp.pl