kazus I

Kazus I
W 216 r. n.e. zamieszkały w Damaszku Izaak syn Samuela z pokolenia Neftalego,
kupca, który urodził się i zmarł jako peregryn, i pochodzącej ze stanu ekwickiego Rzymianki
Livii, przywiózł z podróży do Armenii cedrową szkatułkę. Sprzedawca zapewniał go,
że została ona wykonana z drewna znalezionego w śniegach góry Ararat, gdzie osiadła
zbudowana przez Noego arka. Izaak, bardzo dumny z cennego nabytku, za który zapłacił
równowartość 1000 sesterców, nie mógł się nim długo cieszyć, ponieważ jego żona
nieopatrznie postawiła szkatułkę na oknie, skąd powiew wiatru zrzucił ją na ulicę. Upadek
szkatułki z drugiego piętra spowodował rozpadnięcie się jej na sześć deseczek.
Gdy zrozpaczony Izaak wybiegł z domu, zobaczył handlarza relikwii Sanderusa, któremu
kilka dni wcześniej powiedział o wyjątkowości swojej szkatułki, uciekającego z deseczkami
w ręce.
W 218 roku n.e. Izaak odwiedził w Rzymie swojego wuja Plauciusa, który pokazał mu
drewnianą szkatułkę przyozdobioną malowidłem, przedstawiającym zwierzęta wchodzące
do arki. Gdy Izaak rozpoznał po kształcie, że rzecz ta była niegdyś w jego posiadaniu, zapytał
wuja, skąd ją ma. Plaucius opowiedział, że kupił ją za 500 sesterców przed trzema miesiącami
od handlarza relikwii Sanderusa, który zapewniał go, że jest ona wykonana z desek wyjętych
z arki Noego.
Izaak, przedstawiwszy zdarzenie sprzed dwóch lat, zażądał wydania mu szkatułki.
Plaucius się nie zgodził. Po zakończonej wizycie Plaucius spostrzegł, że z jego domu zniknęła
szkatułka. Wysłał więc pięciu wyposażonych w kije niewolników do oberży, w której
zatrzymał się Izaak, aby odebrali mu szkatułkę. Izaak, przestraszywszy się groźby użycia siły,
wydał im szkatułkę. Postanowił ją odzyskać na drodze sądowej.