PW - ETAP I - SST - E
Transkrypt
PW - ETAP I - SST - E
SZCZEGÓŁOWA SPECYFIKACJA TECHNICZNA WYKONANIA I ODBIORU ROBÓT SST - E-01 MONTAŻ I URUCHOMIENIE STACJI TRANSFORMATOROWEJ 15/0,4kV WRAZ Z AGREGATEM PRĄDOTWÓRCZEGYM 800kVA ORAZ LINIAMI NN-0,4kV I SN-15kV. 1. WSTĘP 1.1 Nazwa zadania „Budowa stacji transformatorowej SN-15/0,4kV wraz z kablami zasilającymi SN dla potrzeb zasilania budynku ambulatoryjno - łóżkowego zlokalizowanej na terenie Regionalnego Szpitala Specjalistycznego w Grudziądzu" - ETAP I (ver. II).” 1.2. Przedmiot SST- E-01 Przedmiotem niniejszej szczegółowej specyfikacji technicznej są wymagania dotyczące wykonania i odbioru kompletnej stacji transformatorowej z agregatem prądotwórczym z wyposażeniem wraz w wykonaniem linii kablowych NN-0,4kV i SN-15kV. 1.3. Informacje ogólne o terenie budowy Na terenie budowy trwają roboty budowlane przy budowie obiektów szpitalnych. 1.4. Nazwy i kody Grupa robót: 45200000-9 Klasa robót: 45230000-8 Kategoria robót: 45231000-5 1.5. Roboty budowlane w zakresie wznoszenia kompletnych obiektów budowlanych lub ich części oraz robót w zakresie inżynierii lądowej i wodnej. Roboty budowlane w zakresie budowy rurociągów, linii komunikacyjnych i elektroenergetycznych, autostrad, dróg, lotnisk i kolei, wyrównania terenu. Roboty budowlane w zakresie budowy rurociągów, ciągów komunikacyjnych i linii energetycznych. Określenia podstawowe Linia kablowa - kabel wielożyłowy lub wiązka kabli jednożyłowych w układzie wielofazowym albo kilka kabli jedno- lub wielożyłowych połączonych równolegle, łącznie z osprzętem, ułożone na wspólnej trasie i łączące zaciski tych samych dwóch urządzeń elektrycznych jedno- lub wielofazowych. 1.5.2. Trasa kablowa - pas terenu, w którym ułożone są jedna lub więcej linii kablowych. 1.5.1. Napięcie znamionowe linii - napięcie międzyprzewodowe, na które linia kablowa została zbudowana. 1.5.4. Osprzęt linii kablowej - zbiór elementów przeznaczonych do łączenia, rozgałęziania lub zakończenia kabli. 1.5.5. Osłona kabla - konstrukcja przeznaczona do ochrony kabla przed uszkodzeniami mechanicznymi, chemicznymi i działaniem łuku elektrycznego. 1.5.6. Przykrycie - słoma ułożona nad kablem w celu ochrony przed mechanicznym uszkodzeniem od góry. 1.5.7. Przegroda - osłona ułożona wzdłuż kabla w celu oddzielenia go od sąsiedniego kabla lub od innych urządzeń. 1.5.8. Skrzyżowanie - takie miejsce na trasie linii kablowej, w którym jakakolwiek część rzutu poziomego linii kablowej przecina lub pokrywa jakąkolwiek część rzutu poziomego innej linii kablowej lub innego urządzenia podziemnego. 1.5.9. Zbliżenie - takie miejsce na trasie linii kablowej, w którym odległość między linią kablową, urządzeniem podziemnym lub drogą komunikacyjną itp. jest mniejsza niż odległość dopuszczalna dla danych warunków układania bez stosowania przegród lub osłon zabezpieczających i w których nie występuje skrzyżowanie. 1.5.10. Przepust kablowy - konstrukcja o przekroju okrągłym przeznaczona do ochrony kabla przed uszkodzeniami mechanicznymi, chemicznymi i działaniem łuku elektrycznego. 1.5.11. Dodatkowa ochrona przeciwporażeniowa - ochrona części przewodzących, dostępnych w wypadku pojawienia się na nich napięcia w warunkach zakłóceniowych. 1.5.3. 2. MATERIAŁY 2.1. Ogólne wymagania dotyczące materiałów Wszystkie zakupione przez Wykonawcę materiały, dla których normy PN przewidują posiadanie zaświadczenia o jakości lub atestu, powinny być zaopatrzone przez producenta w taki dokument. Inne materiały powinny być wyposażone w takie dokumenty na życzenie Inspektora. 2.2. Kable Przy budowie linii kablowych lub budowie nowych należy stosować kable uzgodnione z Inwestorem oraz zgodne z dokumentacją projektową. Jeżeli dokumentacja projektowa nie przewiduje inaczej, to w kablowych liniach elektroenergetycznych należy stosować następujące typy kabli zgodne z PN. Przekrój żył kabli powinien być dobrany w zależności od dopuszczalnego spadku napięcia i dopuszczalnej temperatury nagrzania kabla przez prądy robocze i zwarciowe oraz powinien spełniać wymagania skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. Bębny z kablami należy przechowywać w pomieszczeniach pokrytych dachem, na utwardzonym podłożu. 2.3. Mufy i głowice kablowe Mufy i głowice powinny być dostosowane do typu kabla, jego napięcia znamionowego, przekroju i liczby żył oraz do mocy zwarcia, występujących w miejscach ich zainstalowania. Jeżeli w projekcie nie zapisano inaczej stosować mufy i głowice zgodne z PN. 2.4. Piasek Piasek do układania kabli w gruncie powinien odpowiadać wymaganiom PN. 2.5. Folia Folię należy stosować do ochrony kabli przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zaleca się stosowanie folii kalandrowanej z uplastycznionego PCW o grubości od 0,4mm do 0,6mm, gat. I. Dla ochrony kabli o napięciu znamionowym do 1kV należy stosować folię koloru niebieskiego, a przy napięciach od 1kV do 30kV, koloru czerwonego. Szerokość folii powinna być taka, aby przykrywała ułożone kable. Folia powinna spełniać wymagania PN. 2.6. Przepusty kablowe Przepusty kablowe powinny być wykonane z materiałów niepalnych, z tworzyw sztucznych, wytrzymałych mechanicznie, chemicznie i odpornych na działanie łuku elektrycznego. Rury używane na przepusty powinny być dostatecznie wytrzymałe na działanie sił ściskających, z jakimi należy liczyć się w miejscu ich ułożenia. Wnętrza ścianek powinny być gładkie lub powleczone warstwą wygładzającą ich powierzchnię, dla ułatwienia przesuwania się kabli. Zaleca się stosowanie na przepusty kablowe rur HDPE. Rury powinny odpowiadać wymaganiom PN. Rury na przepusty kablowe należy przechowywać na utwardzonym placu, w miejscach zabezpieczonych przed działaniem sił mechanicznych. 2.7. Stacja transformatorowa Stacja transformatorowa powinna być rozwiązaniem małogabarytowym wykonanym w formie żelbetowego prefabrykatu budowlanego z pełnym wyposażeniem technologicznym, przygotowana do transportu i ustawienia bezpośrednio na miejscu przeznaczenia. Stacja ma posiadać Certyfikat Zgodności wydany przez Instytut Energetyki w Warszawie. Stacja transformatorowa ma być przeznaczona do zasilania w energię elektryczną o napięciu 400/230V odbiorców bytowo - komunalnych lub przemysłowych z sieci rozdzielczej o napięciu do 20 kV oraz przystosowana do współpracy z siecią średniego i niskiego napięcia w wykonaniu kablowym. Obsługa urządzeń prowadzona od wewnątrz stacji. 2.7.1. Charakterystyka techniczna stacji Stacja jest modułową prefabrykowaną konstrukcją wykonaną z betonu cienkościennego. Elementy stalowe stacji połączone metalicznie ze zbrojeniem. Stacja ma posiadać złącza do przyłączenia uziemienia zewnętrznego. Urządzenia technologiczne ustawione są w stacji na stalowej ramie połączonej ze zbrojeniem prefabrykatu budowlanego. Projektowana stacja jest rozwiązaniem dwupomieszczeniowym, w którym wygrodzono przestrzeń dla ustawienia urządzeń SN i nN , dwóch transformatorów 1600 kVA każdy oraz agregatu prądotwórczego o mocy pozornej 800 kVA. Dostęp i obsługa rozdzielnic SN i nN odbywa się ze wspólnego korytarza. Transformator jest wstawiany do stacji przez niezależne drzwi zewnętrzne. Stacja stanowi prefabrykat wyposażony w komplet aparatów z wyjątkiem transformatorów przewidzianych do wstawienia po jej ustawieniu. Stacja ma posiadać wentylację oraz misy olejowe pod transformatory, które są betonowe i stanowią jednolity prefabrykat budowlany z całością stacji. Objętość misy olejowej w stacji zapewnia pełną szczelność rozwiązania dla transformatora olejowego o mocy do 1600 kVA. Przyjęte rozwiązania w stacji mają być potwierdzone badaniami typu i zapewniać jej czystość ekologiczną w stosunku do otoczenia. W korytarzach obsługi stacji znajdują się włazy do podziemnej części stanowiącej jednocześnie fundament i kanał kablowy. Pod komorami transformatorowymi znajdują się szczelne misy olejowe, które stanowią wydzielone części fundamentu stacji. 2.7.2. Gabaryt stacji Długość [mm] 16320 Szerokość [mm] 3060 Wysokość [mm]: bez dachu (bryły głównej) z dachem (od pow. gruntu) 2600 2800 Masa bez wyposażenia [kg]: fundamentu bryły głównej z drzwiami dachu 13 500 29 500 9500 Powierzchnia zabudowy: 49,93 m2 Kubatura zabudowy: 129,84 m3 2.7.3. Budynek stacji Stacja jest modułową prefabrykowaną konstrukcją składającą się z następujących elementów: • obudowa betonowa stacji wraz z komorą transformatora i pomieszczeniem rozdzielnic Sn i nN szt. 1, • obudowa betonowa stacji wraz z komora transformatora i z zespołem prądotwórczym szt. 1; • fundament betonowy prefabrykowany – kablownia – szt.2, • rozdzielnice SN i nN, • dach stacji wykonany jako dwusegmentowy: płaski – betonowy prefabrykowany Podłoga w stacji jest betonowa z otworami technologicznymi umieszczonymi pod rozdzielnicą SN, nN oraz w komorze transformatora na wprowadzenie kabli SN i nN. W korytarzach obsługi stacji znajdują się włazy do podziemnej części stanowiącej jednocześnie fundament i kanał kablowy. Pod komorami transformatorowymi znajdują się szczelne misy olejowe, które stanowią wydzielone części fundamentu stacji. Stacja posiada drzwi wejściowe do korytarza obsługi rozdzielnicy SN i nN oraz do komór transformatorowych. W drzwiach komory transformatorowej znajdują się otwory wentylacyjne z żaluzjami zapewniającymi odpowiednie chłodzenie transformatora. Dodatkowo – w celu polepszenia wymiany podgrzanego przez transformatory powietrza w drzwiach komory transformatorowej został zamontowany wentylator wyciągowy. Wewnętrzna powierzchnia ścian dekoracyjnie pokryta jest akrylowym tynkiem w kolorze białym. Zewnętrzna powierzchnia ścian pokryta jest tynkiem akrylowym. Wszystkie elementy metalowe zamontowane na zewnętrznej stronie stacji wykonane są aluminium lakierowanego proszkowo. Stacja transformatorowa jest u producenta wykonana w całości i na miejsce przeznaczenia przewożona i ustawiana dźwigiem jako kompletnie zmontowana. Zbrojenie stacji jest łączone ze sobą przez spawanie. Zaciski uziemiające stacji mają połączenie ze zbrojeniem ścian i fundamentu. Drzwi wykonane są z blachy stalowej min. 2mm i zabezpieczone antykorozyjnie. Drzwi posiadają zawiasy mocujące wraz z trzypunktowym zamknięciem baskwilowym. Transformator jest ustawiany na szynach jezdnych zawieszonych nad szczelną betonową misą olejową. Budynek stacji jest przystosowany do ustawienia na fundamentach prefabrykowanych blokowych. Podstawa budynku posiada gniazda dla mocowania zawiesi do transportu pionowego. Stacja posiada troje drzwi usytuowanych na dłuższej ścianie, zaś pozostałe trzy ściany są pełne. Kolor elewacji zewnętrznej budynku oraz jego elementów ślusarki należy na etapie wykonawstwa ustalić z zamawiającym. Budynek stacji jest wyposażony w : • • • • • • • • • • • • Oświetlenie – sztuczne. Wentylacja grawitacyjna + wentylatory nawiewne + wentylatory wyciągowe dachowe. Otwory wlotowe i wylotowe żaluzyjne umieszczone w drzwiach stacji. Instalację uziemiającą. Ściany - beton zbrojony wirowany klasy B30 grubości 120mm , kolor elewacji wg ustaleń (paleta CERESIT). Fundament - beton zbrojony wibrowany klasy B30 o grubości ścianki 90120 mm, posiada trzy wydzielone komory: dwie szczelne misy olejowe, mogące pomieścić powyżej 100% zawartości oleju z transformatora o mocy 1600kVA, przedział kablowy z przepustami. Stolarka drzwiowa – aluminiowa lakierowana wg palety RAL. Żaluzje – aluminiowe lakierowane wg palety RAL. Dach płaski dwusegmentowy – betonowy prefabrykowany, 2.7.4. Rozmieszczenie urządzeń Stacja transformatorowa jest rozwiązaniem przystosowanym do obsługi urządzeń elektroenergetycznych wewnątrz budynku. Urządzenia elektroenergetyczne rozmieszczono w ten sposób, że rozdzielnica nN znajduje się na wprost wejścia natomiast rozdzielnica SN po lewej stronie o drzwi wejściowych. Stacja jest rozwiązaniem dwupomieszczeniowym z wydzielonym miejscem na rozdzielnice nn i Sn, dwa transformatory o mocy 1600kVA oraz agregat prądotwórczy o mocy 800kVA. Sam transformator jest wstawiany na szyny jezdne zawieszone nad szczelną misą olejową. Transformator do stacji wstawiany jest poprzez drzwi dwuskrzydłowe. Stacja wyposażona jest w wewnętrzną instalację uziemiającą oraz elektryczną oświetlenia i gniazd wtykowych. Rozmieszczenie urządzeń w stacji transformatorowej pokazano na załączonych rysunkach. 2.7.5. Parametry techniczne Stacja transformatorowa musi posiadać Certyfikat Zgodności. Zastosowane w stacji rozdzielnice SN stanowią zestawy osłonięte z rozłącznikami w izolacji SF6. Dane techniczne stacji Stacja transformatorowa musi posiadać następujące parametry: SN nN Maksymalna moc transformatora 2x1600 kVA Moc zainstalowanego transformatora 2x1600 kVA Napięcie znamionowe Znamionowe napięcie izolacji 15,75 kV 0,42 kV 24 kV 0,69 kV Częstotliwość znamionowa / liczba faz 50Hz / 3 Napięcie wytrzymywane o częstotliwości sieciowej 50/60 kV 2,5 kV 125/145 kV 8 kV Prąd znamionowy ciągły pól liniowych 630A do 630A Prąd znamionowy ciągły pola transformatorowego 630A 1250A Prąd znamionowy krótkotrwały wytrzymywany (1 s) 16 kA 20 kA Prąd znamionowy szczytowy wytrzymywany 40 kA 40 kA Obciążalność zwarciowa obwodu uziemiającego (1 s) 40 kA 16 kA Napięcie udarowe piorunowe wytrzymywane (1,2/50µs) 16 kA Obciążalność na działanie łuku wewnętrznego (1 s) Rodzaj dostępu B Stopień ochrony IP 43 Klasa obudowy 20 2500 N/m2 Wytrzymałość dachu na obciążenia Wytrzymałość obudowy na udary mechaniczne 20 J Rozdzielnica SN Rozdzielnica SN musi posiadać 9 pól wykonanych w izolacji SF6 24kV: - pole transformatorowe nr 1 ST2 - pole transformatorowe nr 2 ST2 - pole liniowe nr 3 SL1 - pole liniowe nr 4 SL1 - pole sprzęgłowe nr 5 SS2L - pole transformatorowe nr 6 ST2 - pole transformatorowe nr 7 ST2 - pole liniowe nr 8 SL1 - pole liniowe nr 9 SL1 Rozdzielnica SN stanowi niezależny element stacji o i posiada następujące wymiary: - szerokość wysokość głębokość - 4250 mm 1950 mm 950 mm Dane techniczne rozdzielnicy SN muszą być potwierdzone Certyfikatem Instytutu Elektrotechniki. Rozdzielnica nN Rozdzielnica nN-0,4kV musi być wykonana jako trójsekcyjna (w każdej sekcji po 10 pól) z układem SZR. W budynku stacji transformatorowej MRw-bS (16,32x3,06) 20/2x1600-9 należy zabudować rozdzielnicę nN-0,4kV trójsekcyjną (w każdej sekcji po 10 pól) typu typu ZM-R wraz z układem SZR . Wymiary rozdzielnicy wynoszą: - szerokość 6150 mm - wysokość 2050 mm - głębokość 800 mm Rozdzielnica podzielona jest na trzy sekcje. Dwie sekcje zasilane z transformatorów poprzez wyłączniki 2500A są połączone wyłącznikiem sekcyjnym 2500A. Zasilanie trzeciej sekcji odbiorów rezerwowanych odbywa się poprzez wyłącznik sekcyjny 1600A lub wyłącznik agregatu prądotwórczego 800kVA 1600A. Wszystkie wyłączniki pracują w układzie SZR. Rozdzielnice nN wyposażona jest na odpływach w rozłączniki bezpiecznikowe NSL3 630A - szt 18, NSL2 400A - szt 12. Połączenie rozdzielnicy z transformatorem wykonano kablem 3x(5xYKY 1x240 mm2) + 1x(3xYKY 1x240 mm2) oraz szynami 3x(2xP80x10) + (2xP60x10). Rozdzielnica w wykonaniu standardowym przystosowana jest do pracy w układzie TN-C-S oraz TN-S. Dane techniczne rozdzielnicy potwierdzone zostały Certyfikatem Instytutu Elektrotechniki Nr 0847/NWM/05. Uziemienie stacji Stacja musi posiadać uziemienie ochronne i robocze podłączone do wspólnego uziomu na zewnątrz stacji. Główna magistrala uziemiająca wewnątrz stacji składa się z części poziomej wykonanej z płaskownika ocynkowanego Fe/Zn 40x5 wewnątrz stacji. W stacji do głównej magistrali musi być podłączone: − Rozdzielnicę SN w dwóch punktach – bednarką Fe/Zn 30x4 [mm], − Rozdzielnicę nN w dwóch punktach – bednarką Fe/Zn 30x4 [mm], − Kadź transformatora – linką LgY 70 mm2, − Dach stacji w dwóch punktach – linką LgY 70 mm2 − Bryła główna, kablownia w dwóch punktach – bednarką Fe/Zn 30x4 [mm], − Futryny, drzwi, obróbki, każde w dwóch punktach – linką LgY 16 mm2, − Włazy, każdy – linką LgY 70 mm2, − Żaluzje, każda – linką LgY 35 mm2. Do głównej magistrali należy dołączyć przez zaciski kontrolne dwuśrubowe dwa wyprowadzenia uziemienia zewnętrznego doprowadzonego do magistrali przez otwory technologiczne umieszczone w ścianie frontowej i tylnej. Wyprowadzenie N z transformatora należy dołączyć do osobnego wyprowadzenia uziemienia zewnętrznego. Rozdzielnica nN posiada szynę uziemiającą PE w postaci płaskownika 2xP60x10. Dla stacji transformatorowej należy wykonać uziom otokowy bednarką FeZn30x4 układaną na głębokości min. 0,8m oraz uziomy prętowe tak by uzyskać rezystancje uziemienie R<2,5 Ohm. Ochrona przepięciowa Budynek stacji nie będzie chroniony od bezpośrednich wyładowań atmosferycznych. W stacji nie przewiduje się instalowania odgromników. Oświetlenie Stację transformatorową wyposażyć w instalację elektryczną oświetlenia oraz gniazd wtykowych. Zasilanie tych instalacji odbywa się instalacją trójprzewodową (przewód fazowy, przewód N i PE) z rozdzielnicy niskiego napięcia z obwodów zabezpieczonych. Oświetlenie pomieszczeń w budynku wykonane jest źródłami żarowymi (plafoniery porcelanowe proste z kloszem okrągłym 60 W) zamontowanymi w ilości: - 4 sztuki w korytarzu obsługi jako oświetlenie ruchu elektrycznego. - 2 sztuka w komorze transformatorowej. Wyłącznik oświetlenia dla stacji oraz gniazdo 1-fazowe umieszczone jest na wewnętrznej stronie ściany obok drzwi wejściowych do korytarza obsługi. Zabezpieczenie obwodu w postaci wkładki bezpiecznikowej Wts 6A zainstalowane jest na rozdzielnicy nN. Oprawy oświetleniowe zasilane są przewodami DY 3x1.5 mm2 w rurkach PCV zalanymi w konstrukcji ściany w czasie prefabrykacji stacji. Sprzęt BHP i p.pożarowy W stacji nie przewiduje się przechowywania sprzętu BHP oraz p.pożarowego. Sprzęt BHP będzie dowożony przez obsługę stacji. Zgodność z normami Stacja transformatorowa ma być wykonana zgodnie obowiązującymi normami krajowymi i zagranicznymi dla tego typu obiektów. Zgodność wykonania stacji z obowiązującymi normami ma być potwierdzona badaniami typu. Stacja musi posiadać międzynarodowy Certyfikat Zgodności z wymaganiami normy: PN-EN 62271-202; 2007 - Stacje transformatorowe prefabrykowane wysokiego napięcia na niskie napięcie 2.8. Transformator Stacja przystosowana jest do zasilania transformatorów olejowych lub suchych o mocy do 1600 kVA . Połączenie rozdzielnicy z transformatorem należy wykonać kablem 3x(5xYKY 1x240 mm2) + 1x(3xYKY 1x240 mm2) oraz szynami 3x(2xP80x10) + (2xP60x10). Zaprojektowano dwa transformatory żywiczne suche o mocy 1600kVA i napięciu 15/0,4kV, o grupie połączeń Dyn5, z dwustopniowym termistorowym zabezpieczeniem termicznym uzwojeń. Pierwszy stopień stanowić będzie informacja optyczna (dioda przekaźnika, zamontowanego w elewacji rozdzielnicy). Drugi stopień zabezpieczenia uzwojeń transformatora przed przegrzaniem zapewni wyłączenie zasilania transformatora od strony SN (rozłączniki SN muszą być wyposażone w cewki wybijakowe) z jednoczesną sygnalizacją tego faktu. 2.9. Agregat prądotwórczy. W celu rezerwowego zasilania wyselekcjonowanych obwodów, które muszą posiadać zasilanie gwarantowane zaprojektowano agregat prądotwórczy o mocy S=800 kVA (dostarczony w komplecie z stacją transformatorową) przystosowany do pracy ciągłej, który w układzie SZR przy braku napięcia zasilania podstawowego w SEKCJI I oraz SEKCJI II rozdzielnicy nN-0,4kV zostanie załączony celem zasilania SEKCJI III, do chwili powrotu przynajmniej jednego zasilania podstawowego. Agregat należy połączyć z rozdzielnicą nN0,4kV linia kablową typu 4 x (3xYKXS 1x240mm²). Agregat ma być wykonany w wersji otwartej przygotowany do zabudowy w stacji kontenerowej. Wyposażony w nowoczesny panel kontroli ze sterowaniem mikroprocesorowym z możliwością programowania podstawowych parametrów pracy. Agregat ma być wyposażony w nowoczesny silnik wysokoprężny zapewniający dobrą stabilizację częstotliwości i diagnostykę. Agregat musi być wyposażony w główne zabezpieczenie – wyłącznik kompaktowy. W ramach dostawy zawarte mają być: dostawa agregatu o podanych parametrach na miejsce instalacji, przeszkolenie obsługi pod względem prawidłowej eksploatacji, dokumentacja w języku polskim, montaż, uruchomienie, test prawidłowego działania systemu pod sztucznym obciążeniem min. 400 kW, zatankowanie zbiornika paliwa w 100% po próbach pełna dokumentacja agregatu wraz z zalaminowaną stanowiskową, skróconą instrukcją obsługi Dostawca agregatu musi zapewnić gwarancję posprzedażną na okres 5 lat od daty dostawy oraz czas reakcji (rozpoczęcia prac mających na celu usunięcie awarii) wynoszący nie dłużej niż 24h od terminu zgłoszenia awarii przez Użytkownika. Dostawca musi posiadać i udostępnić dla Użytkownika telefoniczną linię pomocy technicznej czynną całą dobę przez cały rok. ZAPJOJEKTOWANY AGREGAT PRĄDOTWÓRCZY MUSI SPEŁNIAĆ NASTĘPUJĄCE WYMAGANIA TECHNICZNE: Wymagania szczegółowe dotyczące agregatu (parametry do oceny równoważności): 1. Moc wg PN-ISO 8528: PRP min. 800 kVA / 640 kW 2. Poziom, do którego można przeciążyć agregat przez jedną godzinę raz na dwanaście godzin pracy min. 880 kVA / 704 kW 3. Napięcie wyjściowe 400/230V, 50Hz 4. Konstrukcja agregatu na ramie wykonanej z blachy stalowej zabezpieczona przed korozją i pomalowana w kolorze szarym 5. Pojemność zbiornika zainstalowanego w ramie agregatu, min. 1650 litrów 6. Zbiornik wyposażony w wodną spiralę grzejną do podgrzewania paliwa w celu zapobieżenia wytrącaniu się parafiny 7. Podgrzewany filtr paliwa (elektrycznie na postoju + cieczą podczas pracy) 8. Filtr paliwa musi być wyposażony w styk, sygnalizujący obecność wody w paliwie, połączony z automatyką agregatu 9. Filtr paliwa musi mieć przeźroczystą obudowę zapewniającą prawidłową ocenę stanu zabrudzenia wkładu filtrującego 10. Tłumiki antywibracyjne pomiędzy ramą, a zespołem silnik-prądnica 11. Wymiary nie przekraczające: długość 4335 mm x szerokość 1800 mm x wysokość 2340 mm 12. Podejście kablowe od spodu agregatu przez przygotowany przepust w ramie 13. Króćce z zaworami do spuszczania płynów (chłodziwo, olej, paliwo) wyprowadzone na krawędź ramy 14. Bateria rozruchowa 24 V (2x12V) o pojemności nie większej niż 45 Ah i prądzie rozruchowym co najmniej 730 A dla temperatury -18o C 15. Rozłącznik baterii akumulatorów zamontowany na ramie agregatu 16. Oświetlenie serwisowe 24VDC 17. Tłumik wydechu min. 2 szt. 18. Układ wydechowy wykonany z stali kwasoodpornej 19. 3 fazowy układ podgrzewania cieczy chłodzącej umożliwiający start zespołu w niskich temperaturach o mocy minimum 3 kW wyposażony w pompę obiegową wspomagającą działanie grzałki, układ musi być sterowany czujnikiem zamontowanym w silniku (załączanie i wyłączanie grzałki), badającym rzeczywistą temperaturę silnika, nie może być sterowny termostatem zamontowanym w obudowie grzałki 20. Prostownik zasilający panel, ładujący i konserwujący baterię rozruchową wyposażony w styk, sygnalizujący awarię ładowarki, połączony z automatyką agregatu 21. Układ automatyki z zasilaniem gwarantowanym DC oraz własnym sygnalizatorem optycznym i akustycznym na zewnętrznej ścianie obudowy (sygnalizator: IP65, moc akustyczna 110 dBA / moc świetlna (stroboskop) 5 dżuli, temperatura pracy -35 / + 55 st. C). Sygnalizacja wszystkich alarmów krytycznych, również podczas braku zasilania z sieci zawodowej i całkowitym uszkodzeniu automatyki 22. Wyłącznik awaryjny( stop awaryjny) agregatu z możliwością wyniesienia do rozdzielni głównej 23. Wyłącznik główny zespołu o prądzie min. 1250 A 24. Możliwość awaryjnego uruchomienia agregatu z pominięciem panelu automatyki 25. W przypadku pracy po awaryjnym uruchomieniu, o którym mowa powyższym punkcie silnik musi być w pełni chroniony przed za wysokimi obrotami silnika, zbyt wysoką temp. Oleju, zbyt niskim ciśnieniem oleju, zbyt wysoką temp. Cieczy chodzącej. 26. Programowalna automatyka uzupełniania paliwa w zbiorniku podramowym, możliwość sterowania pompą elektryczną 230 V AC 27. Klasa regulacji G3 wg PN-ISO 8528 28. Pasmo względnych zmian częstotliwości w stanach ustalonych ≤ 0,5% 29. Przejściowa odchyłka częstotliwości od wartości znamionowej w przypadku 100% nagłego spadku mocy ≤ +10% 30. Przejściowa odchyłka częstotliwości od wartości znamionowej w przypadku nagłego wzrostu mocy ≤ -7% 31. Czas odbudowania częstotliwości ≤ 3s 32. Odchyłka napięcia w stanie ustalonym ≤ +/- 1% 33. Przejściowa odchyłka napięcia w przypadku 100% nagłego spadku mocy ≤ +20% 34. Przejściowa odchyłka napięcia w przypadku nagłego wzrostu mocy ≤ -15% 35. Czas odbudowania napięcia po spadku, o którym mowa w pkt. 34 ≤ 4s 36. Agregat musi posiadać znak CE obejmujący następujące Dyrektywy: a. 98/37/CE Bezpieczeństwo maszyn b. 73/23/CEE Niskie napięcie c. 89/336/CEE Kompatybilność elektromagnetyczna d. 98/68/CE Emisja gazów i zanieczyszczeń Minimalne wymagania dotyczące silnika (parametry do oceny równoważności): 1. Silnik wysokoprężny z turbodoładowaniem, chłodzony cieczą 2. Ilość cylindrów 12 w układzie widlastym, 3. Kompensator drgań mechanicznych w instalacji wydechowej 4. Pompa do spuszczania oleju 5. Moc nie mniej niż 765 kW 6. Elektroniczna stabilizacja obrotów - +/- 0,25% 7. Stabilizacja zgodna z normą ISO 8528 w klasie G3 8. Filtr paliwa wraz z separatorem wody o przepuszczalności < 10µm 9. Liczba turbosprężarek – min. 2 10. Liczba intercoolerów – min. 1 11. Ilość zaworów na cylinder – min. 4 12. Stopień sprężania – 16:1 13. Moment bezwładności silnika z kołem zamachowym minimum 3,92 kgm2 14. Ilość oleju silnikowego pozwalająca na normalną pracę zespołu (pomiędzy stanem max a min) – minimum 17 dm3 15. Ilość oleju silnikowego potrzebna do wymiany - nie więcej niż 67 dm3 16. Ilość płynu chłodzącego potrzebna do wymiany – nie więcej niż 90 dm3 17. Spalanie przy pracy na biegu jałowym (bez obciążenia) nie więcej niż 12 kg/h 18. Spalanie nieprzekraczające: • 202 g/kWh przy 100% obciążenia CP • 203 g/kWh przy 75% obciążenia CP • 210 g/kWh przy 50% obciążenia CP 19. Minimalna moc rozrusznika – 9 kW 20. Minimalne obroty silnika podczas rozruchu – 120 obr/min 21. Minimalne obciążenie silnika – maksimum 20% 22. Zużycie oleju silnikowego nie przekraczające 0,5% zużycia paliwa 23. Powierzchniowe ciśnienie akustyczne maksymalnie 100 dBA 24. Emisja substancji szkodliwych nieprzekraczająca dla 75 % obciążenia : • Tlenki azotu łącznie z węglowodorami - maksymalnie 6,4 g/kWh • Tlenek węgla – maksymalnie 3,5 g/kWh • Cząstki stałe - maksymalnie 0,2 g/kWh • Zadymienie spalin (wg. Bosch) przy mocy max. – 0,35 25. Elektroniczny stabilizator prędkości obrotowej zgodny z normami: • • • BS 5514 pkt. 4 ISO 3046-4 ISO 8528-5 26. ECU komunikujący się po magistrali CAN ze sterownikiem agregatu 27. Silnik wyposażony w dodatkowy sterownik zapewniający pełną kontrolę nad parametrami pracy silnika oraz pełne zabezpieczenie nawet w przypadku całkowitej awarii sterowania głównego agregatu Minimalne wymagania równoważności): dotyczące prądnicy (parametry do oceny 1. 2. 3. 4. Napięcie 3x400V + N, 50Hz Moc znamionowa, ciągła co najmniej 800 kVA przy 50 Hz / 40 st. C Sprawność przy pracy z mocą 800kVA min 95,3 % Konstrukcja: synchroniczna, samowzbudna, samoregulująca, bezszczotkowa, dwułożyskowa 5. Automatyczny cyfrowy regulator napięcia – DVR o stabilizacji napięcia +/- 0,5% 6. Wzbudzenie prądnicy musi się odbywać za pomocą magnesu trwałego, niedopuszczane jest zastosowanie wzbudzenia za pomocą dodatkowych uzwojeń prądnicy 7. Całkowita zawartość harmonicznych w przebiegu napięcia generowanego pod stałym obciążeniem: < 2 % 8. Prąd zwarciowy 3xIn (prąd znamionowy) przez min. 10s 9. Klasa izolacji H 10. Stopień ochrony IP23 11. Reaktancja wzdłużna x”d maksymalnie 17,2% 12. Zgodność z normami: • EN 60034-1, • IEC 60034-1, • ISO8528-3 • EN 61000-6-2 • EN 61000-6-4 Minimalne wymagania dotyczące automatyki (parametry do oceny równoważności): 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. Wejście do podania sygnału startu i stopu z zewnętrznego układu SZR Minimalne napięcie zasilania – ciągłe 8V. Spadki napięcia podczas rozruchu silnika – 0V przez 50ms, 5V przez cały rozruch Zakres monitoringu napięcia fazowego – 15V – 333V Zakres monitoringu napięcia międzyfazowego – 25V – 576V Ilość programowalnych wejść cyfrowych – min. 12 Ilość programowalnych wyjść cyfrowych – min. 8 Możliwość rozbudowy wyjść przekaźnikowych – do min. 80 Komunikacja z zainstalowanym zbiornikiem paliwa – sygnalizacja zbyt niskiego poziomu paliwa, ciągły monitoring poziomu paliwa. 10. Pełna komunikacja z ECU silnika za pomocą magistrali CAN - wyświetlanie wszystkich dostępnych parametrów silnika 11. Temperatura pracy zgodna z normą BS EN 60068-2-1 : -30 st. C 12. Temperatura pracy zgodna z normą BS EN 60068-2-2 : +70 st. C 13. Stopień ochrony zgodnie z normą BS EN 60529 - IP65 14. Akceptowany poziom wilgotności 93% przy 40 st. C przez 48 godzin zgodnie z normą EN 2011-2-1 15. Komunikacja z panelem za pomocą portu USB 16. Pełny monitoring oraz sterowanie pracą agregatu wpiętego do systemu BMS za pomocą magistrali RS485 z zaimplementowanym protokołem MODBUS RTU 17. Ustawialne tryby pracy: ręczny, automat, test 18. Wyświetlane pomiary sieci elektroenergetycznej (monitoring wszystkich trzech faz): • napięcia międzyfazowe • napięcia fazowe • częstotliwość 19. Wyświetlane pomiary generatora: • napięcia fazowe • napięcia międzyfazowe • częstotliwość • całkowita moc czynna (kW) • całkowita moc pozorna (kVA) • licznik zużytej mocy czynnej (kWh) • licznik zużytej mocy pozornej (kVAh) • pomiar prądu • współczynnik mocy cos Φ 20. Ustawianie daty i godziny z podtrzymaniem po odłączeniu zasilania akumulatorowego 21. Licznik przepracowanych motogodzin 22. Ustawianie alarmów dotyczących wykonywania przeglądów okresowych, możliwość programowania samoczynnych, okresowych rozruchów testowych 23. Zabezpieczenia: • przed zbyt niskim ciśnieniem oleju smarnego w silniku • przed zbyt niską i wysoką temperatura chłodziwa silnika • przed zbyt niską i zbyt wysoką prędkością obrotową 24. Programowalne, niezależne kontrolki świetlne alarmowe minimalnie 4 szt w tym jedna zaprogramowana na alarm niskiej temperatury silnika 25. Sygnalizator akustyczny (syrena 84 dBA z 1m, +/- 1 dBA) stanu alarmowego z możliwością wyciszenia 26. Oprogramowanie do wizualizacji stanu agregatu na komputer PC 27. Język obsługi panelu – Polski 28. Zgodność z normami: • BS EN 61000-6-2, • BS EN 60950, BS • EN 61000-6-4, • UL 508 NEMA – przybliżony stopień 12 29. Odporność na wibracje zgodna z normą IEC 60068-2-6, drgania 5-8 Hz, +/- 7,5mm; 8500 Hz 2 gn we wszystkich kierunkach 30. Odporność na udary mechaniczne zgodna z normą IEC 60068-2-7, dopuszczalne przyspieszenie 15 gn / 11ms we wszystkich kierunkach Zespół agregatu należy podłączyć do uziomu stacji. Poza linią zasilającą 4 x (3xYKXS 1x240mm²) z zespołu agregatu prądotwórczego do rozdzielnicy prowadzić linie kablowe: - kabel zasilania potrzeb własnych agregatu YKY 5x4mm2. - kabel sterowniczy agregatu YKY 3x2,5mm2. Agregat musi posiadać styki do podłączenia przewodu wyłącznika ppoż. agregatu. 3. SPRZĘT 3.1. Ogólne wymagania dotyczące sprzętu Wykonawca jest zobowiązany do używania jedynie takiego sprzętu, który nie spowoduje niekorzystnego wpływu na jakość wykonywanych robót, zarówno w miejscu tych robót, jak też przy wykonywaniu czynności pomocniczych oraz w czasie transportu, załadunku i wyładunku materiałów, sprzętu itp. Sprzęt używany przez Wykonawcę powinien uzyskać akceptację Inspektora. Liczba i wydajność sprzętu powinna gwarantować wykonanie robót zgodnie z zasadami określonymi w dokumentacji projektowej i wskazaniach Inspektora w terminie przewidzianym kontraktem. 4. TRANSPORT 4.1. Ogólne wymagania dotyczące transportu Wykonawca jest zobowiązany do stosowania jedynie takich środków transportu, które nie wpłyną niekorzystnie na jakość wykonywanych robót. Liczba środków transportu powinna gwarantować prowadzenie robót zgodnie z zasadami określonymi w dokumentacji projektowej i wskazaniach Inspektora, w terminie przewidzianym kontraktem. Na środkach transportu przewożone materiały powinny być zabezpieczone przed ich przemieszczaniem i układane zgodnie z warunkami transportu wydanymi przez ich wytwórcę. 5. WYKONANIE ROBÓT Wykopy zasypywać warstwami grubości od 15 do 20 cm i zagęszczać ubijakami ręcznymi lub zagęszczarką wibracyjną. Wskaźnik zagęszczenia gruntu powinien wynosić Is ≥ 0,97, chyba że Inspektor zadecyduje inaczej. W przypadku braku możliwości uzyskania wymaganych parametrów wskaźnika zagęszczenia należy dokonać wymiany gruntu. Zagęszczenie należy wykonywać w taki sposób aby nie spowodować uszkodzeń fundamentu lub kabla. Nadmiar gruntu z wykopu, pozostający po zasypaniu fundamentu lub kabla, należy rozplantować w pobliżu lub odwieźć na miejsce wskazane w SST lub przez Inżyniera. 5.1. Budowa linii kablowych Budowę linii należy wykonywać zgodnie z projektem, normami i przepisami budowy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy. 5.2. Rowy pod kable Rowy pod kable należy wykonywać za pomocą sprzętu mechanicznego lub ręcznie w zależności od warunków terenowych i podziemnego uzbrojenia terenu, po uprzednim wytyczeniu ich tras przez służby geodezyjne. Wymiary poprzeczne rowów uzależnione są od rodzaju kabli i ich ilości układanych w jednej warstwie. Głębokość rowu określona jest głębokością ułożenia kabla wg p. 5.4.4 powiększoną o 10 cm, natomiast szerokość dna rowu obliczamy ze wzoru: S = nd + (n-1) a + 20 [cm] gdzie: n - ilość kabli w jednej warstwie, d - suma średnic zewn. Wszystkich kabli w warstwie, a - suma odległości pomiędzy kablami wg tablicy 1. Tablica 1. Odległości między kablami ułożonymi w gruncie przy skrzyżowaniach i zbliżeniach Skrzyżowanie lub zbliżenie Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe do 1kV z kablami tego samego rodzaju lub sygnalizacyjnymi Kabli sygnalizacyjnych i kabli przeznaczonych do zasilania urządzeń oświetleniowych z kablami tego samego rodzaju Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe do 1kV z kablami elektroenergetycznymi na napięcie znamionowe wyższe niż 1kV Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe wyższe niż 1kV i nie przekraczające 10kV z kablami tego samego typu Kabli elektroenergetycznych na napięcie znamionowe wyższe niż 10kV z kablami tego samego rodzaju Najmniejsza dopuszczalna odległość w cm pionowa przy pozioma przy zbliżeniu skrzyżowaniu 25 10 25 mogą się stykać 50 10 50 10 50 25 Kabli elektroenergetycznych z kablami telekomunikacyjnymi 50 50 Kabli różnych użytkowników 50 50 - 25 Kabli z mufami sąsiednich kabli 5.3. Układanie kabli 5.3.1. Ogólne wymagania Układanie kabli powinno być wykonane w sposób wykluczający ich uszkodzenie przez zginanie, skręcanie, rozciąganie itp. Ponadto przy układaniu powinny być zachowane środki ostrożności zapobiegające uszkodzeniu innych kabli lub urządzeń znajdujących się na trasie budowanej linii. Zaleca się stosowanie rolek w przypadku układania kabli o masie większej niż 4kg/m. Rolki powinny być ustawione w takich odległościach od siebie, aby spoczywający na nich kabel nie dotykał podłoża. Podczas przechowywania, układania i montażu, końce kabla należy zabezpieczyć przed wilgocią oraz wpływami chemicznymi i atmosferycznymi przez: • szczelne zalutowanie powłoki, • nałożenie kapturka z tworzywa sztucznego (rodzaju jak izolacja). 5.3.2. Temperatura otoczenia i kabla Temperatura otoczenia i kabla przy układaniu nie powinna być niższa niż: a) 4oC - w przypadku kabli o izolacji papierowej o powłoce metalowej, b) 0oC - w przypadku kabli o izolacji i powłoce z tworzyw sztucznych. W przypadku kabli o innej konstrukcji niż wymienione w pozycji a) i b) temperatura otoczenia i temperatura układanego kabla - wg ustaleń wytwórcy. Zabrania się podgrzewania kabli ogniem. Wzrost temperatury otoczenia ułożonego kabla na dowolnie małym odcinku trasy linii kablowej powodowany przez sąsiednie źródła ciepła, np. rurociąg cieplny, nie powinien przekraczać 5oC. 5.3.3. Zginanie kabli Przy układaniu kabli można zginać kabel tylko w przypadkach koniecznych, przy czym promień gięcia powinien być możliwie duży, nie mniejszy niż: a) 25-krotna zewnętrzna średnica kabla - w przypadku kabli olejowych, b) 20-krotna zewnętrzna średnica kabla - w przypadku kabli jednożyłowych o izolacji papierowej i o powłoce ołowianej, kabli o izolacji polietylenowej i o powłoce polwinitowej oraz kabli wielożyłowych o izolacji papierowej i o powłoce aluminiowej o liczbie żył nie przekraczających 4, c) 15-krotna zewnętrzna średnica kabla - w przypadku kabli wielożyłowych o izolacji papierowej i o powłoce ołowianej oraz w przypadku kabli wielożyłowych skręcanych z kabli jednożyłowych o liczbie żył nie przekraczających 4. 5.3.4. Układanie kabli bezpośrednio w gruncie Kable należy układać na dnie rowu pod kable, jeżeli grunt jest piaszczysty, w pozostałych przypadkach kable należy układać na warstwie piasku o grubości co najmniej 10cm. Nie należy układać kabli bezpośrednio na dnie wykopu kamiennego lub w gruncie, który mógłby uszkodzić kabel, ani bezpośrednio zasypywać takim gruntem. Kable należy zasypywać warstwą piasku o grubości co najmniej 10cm, następnie warstwą rodzimego gruntu o grubości co najmniej 15cm, a następnie przykryć folią z tworzywa sztucznego. Odległość folii od kabla powinna wynosić co najmniej 25cm. Grunt należy zagęszczać warstwami co najmniej 20cm. Wskaźnik zagęszczenia gruntu powinien osiągnąć co najmniej Is≥0,97. Głębokość ułożenia kabli w gruncie mierzona od powierzchni gruntu do zewnętrznej powierzchni kabla powinna wynosić nie mniej niż: • 70cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym do 1kV, z wyjątkiem kabli ułożonych w gruncie na użytkach rolnych, • 80cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym wyższym niż 1kV, lecz nie przekraczającym 15kV, z wyjątkiem kabli ułożonych w gruncie na użytkach rolnych, • 90cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym do 15kV ułożonych w gruncie na użytkach rolnych, • 100cm - w przypadku kabli o napięciu znamionowym wyższym niż 15kV . Kable powinny być ułożone w rowie linią falistą z zapasem (od 1% do 3% długości wykopu) wystarczającym do skompensowania możliwych przesunięć gruntu. Przy mufach zaleca się pozostawić zapas kabli po obu stronach mufy, łącznie nie mniej niż: • 4m - w przypadku kabli o izolacji papierowej nasyconej lub z tworzyw sztucznych, o napięciu znamionowym od 15kV do 40kV, • 3m - w przypadku kabli o izolacji papierowej nasyconej lub z tworzyw sztucznych, o napięciu znamionowym od 1kV do 10kV, • 1m - w przypadku kabli o izolacji z tworzyw sztucznych, o napięciu znamionowym 1kV. 5.4. Skrzyżowania i zbliżenia kabli między sobą Skrzyżowania kabli między sobą należy wykonywać tak, aby kabel wyższego napięcia był zakopany głębiej niż kabel niższego napięcia, a linia elektroenergetyczne lub sygnalizacyjna głębiej niż linia telekomunikacyjna. 5.5. Skrzyżowania i zbliżenia kabli z innymi urządzeniami podziemnymi Zaleca się krzyżować kable z urządzeniami podziemnymi pod kątem zbliżonym do 90o i w miarę możliwości w najwęższym miejscu krzyżowanego urządzenia. Każdy z krzyżujących się kabli elektroenergetycznych i sygnalizacyjnych ułożony bezpośrednio w gruncie powinien być chroniony przed uszkodzeniem w miejscu skrzyżowania i na długości po 50cm w obie strony od miejsca skrzyżowania. Przy skrzyżowaniu kabli z rurociągami podziemnymi zaleca się układanie kabli nad rurociągami. Tablica 2. Najmniejsze dopuszczalne odległości kabli ułożonych w gruncie od innych urządzeń podziemnych Najmniejsza dopuszczalna odległość w cm pionowa przy pozioma przy skrzyżowaniu zbliżeniu Rurociągi wodociągowe, ściekowe, cieplne, gazowe z gazami 801) przy średnicy rurociągu do niepalnymi i rurociągi z gazami palnymi o ciśnieniu do 0,5at 50 250mm i 1502) Rodzaj urządzenia podziemnego Rurociągi z cieczami palnymi przy średnicy 100 Rurociągi z gazami palnymi o ciśnieniu wyższym niż 0,5at i nie przekraczającym 4at większej niż 250mm 100 Rurociągi z gazami palnymi o ciśnieniu wyższym niż 4at BN-71/8976-31 [17] Zbiorniki z płynami palnymi Części podziemne linii napowietrznych (ustój, podpora, odciążka) Ściany budynków i inne budowle, np. tunele, kanały Urządzenia ochrony budowli od wyładowań atmosferycznych 1) 2) 5.6. 200 200 - 80 - 50 50 50 dopuszcza się zmniejszenie odległości do 50cm pod warunkiem zastosowania rury ochronnej dopuszcza się zmniejszenie odległości do 80cm pod warunkiem zastosowania rury ochronnej. Skrzyżowania i zbliżenia kabli z drogami Kable powinny się krzyżować z drogami pod kątem zbliżonym do 90o i w miarę możliwości w jej najwęższym miejscu. Przy ułożeniu kabla bezpośrednio w gruncie ochrona kabla od urządzeń mechanicznych w miejscach skrzyżowania z drogą, powinna odpowiadać postanowieniom zawartym w tablicy 3. Tablica 3. Długości przepustów kablowych przy skrzyżowaniu z drogami i rurociągami Rodzaj krzyżowanego obiektu Długość przepustu na skrzyżowaniu Rurociąg średnica rurociągu z dodaniem po 50cm z każdej strony szerokość jezdni z krawężnikami z dodaniem po 50 cm z każdej strony szerokość korony drogi i szerokości obu rowów do zewnętrznej Droga o przekroju szlakowym z rowami krawędzi ich skarpy z dodaniem po 100 cm z każdej strony odwadniającymi szerokość korony drogi i szerokość rzutu skarp nasypów z Droga w nasypie dodaniem po 100 cm z każdej strony od dolnej krawędzi nasypu Droga o przekroju ulicznym z krawężnikami W przypadku przekrojów półulicznych, z jednostronnym rowem lub jednostronnym nasypem - długości przepustów należy ustalać odpowiednio wg ww. wzorów. Najmniejsza odległość pionowa między górną częścią osłony kabla a płaszczyzną jezdni nie powinna być mniejsza niż 100cm. Odległość między górną częścią osłony kabla a dnem rowu odwadniającego powinna wynosić co najmniej 50cm. Ww. minimalne odległości od powierzchni jezdni i dna rowu mogą być zwiększone, gdyż dla konkretnego odcinka drogi powinny wynikać z warunków określonych przez zarząd drogowy (uwzględniających projektowaną przebudowę konstrukcji nawierzchni lub pogłębienie rowu). Kable należy układać poza pasem drogowym w odległości co najmniej 1m od jego granicy. Odległość kabli od zadrzewienia drogowego (od pni drzew) powinna wynosić co najmniej 2m. W przypadku niemożności prowadzenia linii kablowych poza pasem drogowym dopuszcza się układanie ich w pasie drogowym na skarpach nasypów lub na częściach pasa poza koroną drogi. Roboty przy układaniu kablowych linii elektroenergetycznych na skrzyżowaniach z drogami i na odcinkach ewentualnego wejścia linią kablową na teren pasa drogowego przy zbliżeniach do drogi - wymagają zezwolenia ze strony zarządu drogowego i należy je wykonywać na warunkach podanych w tym zezwoleniu, zgodnie z ustawą o drogach publicznych [25]. 5.7. Wykonanie muf i głowic Łączenie, odgałęzianie i zakańczanie kabli należy wykonywać przy użyciu muf i głowic kablowych. Nie należy stosować muf odgałęźnych. Mufy i głowice powinny być tak umieszczone, aby nie było utrudnione wykonywanie prac montażowych. W przypadku wiązek kabli składających się z kabli jednożyłowych, zaleca się przesunięcie względem siebie (wzdłuż kabla) muf montowanych na poszczególnych kablach. Miejsca połączeń żył kabli w mufach powinny być izolowane oddzielnie, przy czym rozkład pola elektrycznego w izolacji tych miejsc powinien być zbliżony do rozkładu pola w kablu. Na izolację miejsc łączenia żył zaleca się stosować materiały izolacyjne o własnościach zbliżonych do własności izolacji łączonych kabli. 5.8. Układanie przepustów kablowych Przepusty kablowe należy wykonywać z rur HDPE. Przepusty kablowe należy układać w miejscach, gdzie kabel narażony jest na uszkodzenia mechaniczne. W jednym przepuście powinien być ułożony tylko jeden kabel; nie dotyczy to kabli jednożyłowych tworzących układ wielofazowy i kabli sygnalizacyjnych. Głębokość umieszczenia przepustów kablowych w gruncie, mierzona od powierzchni terenu do górnej powierzchni rury, powinna wynosić co najmniej 70 cm - w terenie bez nawierzchni i 100 cm od nawierzchni drogi (niwelety) przeznaczonej do ruchu kołowego. Minimalna głębokość umieszczenia przepustu kablowego pod jezdnią drogi może być zwiększona, gdyż powinna wynikać z warunków określonych przez zarząd drogowy dla danego odcinka drogi. W miejscach skrzyżowań z drogami istniejącymi o konstrukcji nierozbieralnej, przepusty powinny być wykonywane metodą wiercenia poziomego, przewidując przepusty rezerwowe dla umożliwienia ułożenia kabli dodatkowych lub wymiany kabli uszkodzonych bez rozkopywania dróg. Miejsca wprowadzenia kabli do rur powinny być uszczelnione nasmołowanymi szmatami, sznurami lub pakułami, uniemożliwiającymi przedostawanie się do ich wnętrza wody i przed ich zamuleniem. 5.9. Oznaczenie linii kablowych Kable ułożone w gruncie powinny być zaopatrzone na całej długości w trwałe oznaczniki rozmieszczone w odstępach nie większych niż 10 m oraz przy mufach i miejscach charakterystycznych, np. przy skrzyżowaniach. Na oznacznikach powinny znajdować się trwałe napisy zawierające: • symbol i numer ewidencyjny linii, • oznaczenie kabla, • • • znak użytkownika kabla, znak fazy (przy kablach jednożyłowych), rok ułożenia kabla. Trasa kabli ułożonych w gruncie na terenach niezabudowanych z dala od charakterystycznych stałych punktów terenu, powinna być oznaczona trwałymi oznacznikami trasy. Na oznacznikach trasy należy umieścić trwały napis w postaci ogólnego symbolu kabla „K”. Na prostej trasie kabla oznaczniki powinny być umieszczone w odstępach około 100 m, ponadto należy je umieszczać w miejscach zmiany kierunku kabla i w miejscach skrzyżowań lub zbliżeń. 6. KONTROLA JAKOŚCI ROBÓT 6.1. Ogólne zasady kontroli jakości robót Celem kontroli jest stwierdzenie osiągnięcia założonej jakości wykonywanych robót przy przebudowie linii kablowej. Wykonawca ma obowiązek wykonania pełnego zakresu badań na budowie w celu wskazania Inspektorowi zgodności dostarczonych materiałów i realizowanych robót z dokumentacją projektową i SST. Materiały posiadające atest producenta stwierdzający ich pełną zgodność z warunkami podanymi w specyfikacjach, mogą być przez Inspektora dopuszczone do użycia bez badań. Wykonawca powiadamia pisemnie Inspektora o zakończeniu każdej roboty zanikającej, którą może kontynuować dopiero po stwierdzeniu przez Inspektora założonej jakości. 6.2. Badania przed przystąpieniem do robót Przed przystąpieniem do robót, Wykonawca powinien zaświadczenia o jakości lub atesty stosowanych materiałów. 6.3. uzyskać od producentów Badania w czasie wykonywania robót 6.3.1. Rowy pod kable Po wykonaniu rowów pod kable, sprawdzeniu podlegają wymiary poprzeczne rowu i zgodność ich tras z dokumentacją geodezyjną. Odchyłka trasy rowu od wytyczenia geodezyjnego nie powinna przekraczać 0,5 m. 6.3.2. Kable i osprzęt kablowy Sprawdzenie polega na stwierdzeniu ich zgodności z wymaganiami norm przedmiotowych lub dokumentów, według których zostały wykonane, na podstawie atestów, protokółów odbioru albo innych dokumentów. 6.3.3. Układanie kabli W czasie wykonywania i po zakończeniu robót kablowych należy przeprowadzić następujące pomiary: • głębokości zakopania kabla, • grubości podsypki piaskowej nad i pod kablem, • odległości folii ochronnej od kabla, • stopnia zagęszczenia gruntu nad kablem i rozplantowanie nadmiaru gruntu. Pomiary należy wykonywać co 10m budowanej linii kablowej, a uzyskane wyniki mogą być uznane za dobre, jeżeli odbiegają od założonych w dokumentacji nie więcej niż o 10%. 6.3.4. Sprawdzenie ciągłości żył Sprawdzenie ciągłości żył roboczych i powrotnych oraz zgodności faz należy wykonać przy użyciu przyrządów o napięciu nie przekraczającym 24 V. Wynik sprawdzenia należy uznać za dodatni, jeżeli poszczególne żyły nie mają przerw oraz jeśli poszczególne fazy na obu końcach linii są oznaczone identycznie. 6.3.5. Pomiar rezystancji izolacji Pomiar należy wykonać za pomocą megaomomierza o napięciu nie mniejszym niż 2,5kV, dokonując odczytu po czasie niezbędnym do ustalenia się mierzonej wartości. Wynik należy uznać za dodatni, jeżeli rezystancja izolacji wynosi co najmniej: • 20MΩ/km - linii wykonanych kablami elektroenergetycznymi o izolacji z papieru nasyconego, o napięciu znamionowym do 1kV, • 50MΩ/km - linii wykonanych kablami elektroenergetycznymi o izolacji z papieru nasyconego, o napięciu znamionowym wyższym niż 1kV oraz kablami elektroenergetycznymi o izolacji z tworzyw sztucznych, dopuszczalnej wartości rezystancji izolacji kabli wykonanych • 0,75 wg PN-76/E-90300 [6]. 6.3.6. Próba napięciowa izolacji Próbie napięciowej izolacji podlegają wszystkie linie kablowe. Dopuszcza się niewykonywanie próby napięciowej izolacji linii wykonanych kablami o napięciu znamionowym do 1kV. Próbę napięciową należy wykonać prądem stałym lub wyprostowanym. W przypadku linii kablowej o napięciu znamionowym wyższym niż 1kV, prąd upływu należy mierzyć oddzielnie dla każdej żyły. Wynik próby napięciowej izolacji należy uznać za dodatni, jeżeli: • izolacja każdej żyły wytrzyma przez 20 min. bez przeskoku, przebicia i bez objawów przebicia częściowego, napięcie probiercze o wartości równej 0,75 napięcia probierczego kabla wg PN • wartość prądu upływu dla poszczególnych żył nie przekroczy 300µA/km i nie wzrasta w czasie ostatnich 4 min. badania; w liniach o długości nie przekraczającej 300m dopuszcza się wartość prądu upływu 100µA. 6.4. Badania po wykonaniu robót W przypadku zadawalających wyników pomiarów i badań wykonanych przed i w czasie wykonywania robót, na wniosek Wykonawcy, Inspektor może wyrazić zgodę na niewykonywanie badań po wykonaniu robót. 7. OBMIAR ROBÓT Jednostki obmiarowe dla danej roboty należy stosować zgodnie z wyszczególnieniem w przedmiarze robót oraz kosztorysie ofertowym. 8. ODBIÓR ROBÓT 8.1. Wymagane dokumenty odbioru robót Przy przekazywaniu linii kablowej do eksploatacji, Wykonawca zobowiązany jest dostarczyć Zamawiającemu następujące dokumenty: • projektową dokumentację powykonawczą, • geodezyjną dokumentację powykonawczą, • protokóły z dokonanych pomiarów, • protokóły odbioru robót zanikających, 9. PODSTAWA PŁATNOŚCI 9.1. Cena jednostki obmiarowej Płatność za jednostkę obmiarową należy przyjmować zgodnie z obmiarem i oceną jakości wykonanych robót na podstawie atestów producenta urządzeń, oględzin i pomiarów sprawdzających. Cena wykonania robót obejmuje ceny za: 1 Montaż stacji transformatorowej 2x1600kVA - kompletnej z rozdzielnicą SN, NN wykonaniem fundamentu, posadowieniem, wykonaniem głowic podłączeniem, uruchomieniem, wykonaniem uziomu R<2,5Ω, wykonaniem wszystkich wymaganych pomiarów wg. projektu i SST - E-01 Montaż transformatora 15/0,4kV 1600kVA wraz z okablowaniem, podłączeniem, pomiarami - wg. projektu i SST - E-01 kpl. 1 kpl. 1 3 Montaż agregatu 800kVA w stacji transformatorowej - kompletnego z posadowieniem, okablowaniem, podłączeniem do rozdzielnicy NN, podłączeniem potrzeb własnych, sterowania, uruchomieniem, podłączeniem do uziomu stacji, wykonaniem wszystkich wymaganych pomiarów - wg. projektu i SST - E-01 kpl. 1 4 Budowa linii kablowej 2 x (3 x XRUHAKXS 1x240mm²) wraz z wykopami z zasypaniem, rozebraniem i odtworzeniem nawierzchni, ułożeniem kabli w wykopie, rurach ochronnych, w kanałach, szafach i rozdzielnicach oraz pomiarami zagęszczenia gruntu, ułożeniem rur ochronnych i foli ostrzegawczej, podłączeniem, wykonaniem głowic kablowych, wszystkich pomiarów i oznaczeniem trasy kabla - wg. projektu i SST - E-01 m 1 2 Cena jednostkowa dla wszystkich wykonanych robót obejmuje między innymi: • roboty pomocnicze i przygotowawcze, • wytyczenie geodezyjne z wyznaczeniem i wskazaniem rzędnych, • zakup i dostarczenie wszystkich materiałów i urządzeń, • montaż wszystkich materiałów i urządzeń, • wykonanie wykopów pod urządzenia, • • • • • • • • • • • • • • • • • • • wykonanie fundamentów, odwodnienie wykopów, ustawienie urządzeń, wykonanie uziomów, zasypanie wykopów, rozebranie i odtworzenie nawierzchni, zagęszczenie gruntu do wymaganych parametrów, wymianę gruntu, pomiary zagęszczenia gruntu, podłączenie linii do sieci, prace rozruchowo-regulacyjne, doprowadzenie terenu do stanu pierwotnego, odwiezienie materiałów z rozbiórki we wskazane miejsce, wykonanie geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej, wykonanie dokumentacji powykonawczej, naprawy gwarancyjne wykonanie i zatwierdzenie projektu organizacji ruchu na czas budowy montaż, utrzymanie i demontaż tymczasowego oznakowania i objazdów inne roboty nie wymienione a wymagane do prawidłowego wykonania zadania.