Program - Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina

ff
Zapraszamy na następne koncerty
ff
UNIWERSYTET MUZYCZNY FRYDERYKA CHOPINA
JM Rektor prof. zw. Ryszard Zimak
Prorektor ds. artystycznych prof. nadzw. Klaudiusz Baran
CZERWIEC
Wtorek, godz. 1900, bilety – kasy FN, Sala Kameralna (ul. Moniuszki 5)
KONCERT KAMERALNY
2
Maria Ślipska wiolonczela, Zespół GRADUS AD PARNASSUM, Krzysztof Garstka kier. art.
Barbara Malcolm skrzypce
Rafał Kucharski baryton, Teresa Maciaszek fortepian
Katarzyna Grygiel altówka, Roma Orłowska fortepian
Marianna Sikorska, Maria Sterczyńska fortepian
Tomasz Domański fortepian
Jacek Dziołak klarnet, Marianna Waszkiewicz fortepian
Anna Szostek sopran, Krzysztof Trzaskowski fortepian
Justyna Kreft klawesyn ORKIESTRA INSTRUMENTÓW HISTORYCZNYCH MZMD
Maciej Lamm pozytyw
Agata Sapiecha kier. art.
Piątek, godz. 1930, bilety – kasy FN, Sala Koncertowa (ul. Jasna 5)
12
KONCERT SYMFONICZNY
Erni Deng sopran
Joanna Monachowicz obój
Andrzej Karałow fortepian
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej
GRZEGORZ MAŃKOWSKI dyrygent
LIPIEC / SIERPIEŃ
7–28 VII
4 VIII–1 IX
Wtorki, godz. 1900, wstęp wolny
PATIO UMFC (ul. Okólnik 2)
w razie niepogody: SALA KONCERTOWA UMFC (ul. Okólnik 2)
1. WIECZORY CHOPINOWSKIE NA OKÓLNIKU
Festiwal polskich uczelni muzycznych
Środy, godz.
1–29 VII
5–26 VIII
1800,
wstęp wolny
DZIEDZINIEC DZIEKANKI (ul. Krakowskie Przedmieście 56)
w razie niepogody: SALA KONCERTOWA UMFC (ul. Okólnik 2) – godz. 1830!!!
15. LETNIE WIECZORY MUZYCZNE – DZIEKANKA
Festiwal warszawskiej uczelni muzycznej
Koncert Studentów Kierunku Taniec
na zakończenie sezonu koncertowego 2014/2015
Pokochać taniec – w służbie Terpsychorze
KONCERT W 100-LECIE URODZIN
PROFESOR JANINY JARZYNÓWNY-SOBCZAK
wybitnej osobowości polskiej sztuki tańca XX wieku,
tancerki, choreografa i pedagoga, twórczyni gdańskiego środowiska baletowego
AD MATREM
Performatywny dialog dźwięku i ruchu
Opieka artystyczna i reżyseria
prof. dr hab. Ewa Wycichowska
Gość specjalny
Barbara Kanold
Współpraca
dr Aldona Nawrocka, dr Andrzej Morawiec
Koordynator koncertu
dr Klaudia Carlos-Machej
Sala Koncertowa, Warszawa, ul. Okólnik 2
25 maja 2015, poniedziałek, godz. 1900
fot. Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie
pianiści-improwizatorzy
Emilio Bayon
Marta Grzywacz
Magdalena Kielak
Aldona Nawrocka
Bartosz Kowalski
Słowo wstępne
Kiedy myślę o Pani Profesor Janinie Jarzynównie-Sobczak, przychodzą mi na myśl przede
wszystkim dwa słowa: wielkość i skromność. Pozornie nie idące w parze, w tym przypadku
oczywiste, komplementarne, charakteryzujące człowieka, który swoje dzieło życia, wyrastające
ponad wszelką oczywistość, traktował jako drogę, misję i posłannictwo.
A zaczęła się ta droga w latach trzydziestych w Krakowie, gdzie Janina Jarzynówna odbyła
wszechstronne wykształcenie artystyczne, uzyskując dyplom tancerki, pedagoga i aktora.
Suma tych doświadczeń i wybitnie kreacyjna osobowość pozwoliły jej na indywidualne widzenie
świata tańca i stworzenie kategorii artystycznych i metodycznych, których nikt przed nią nie
realizował.
Towarzyszyła jej odwaga działania organizacyjnego i odwaga kreacyjna. Stworzyła od podstaw
gdańskie szkolnictwo baletowe, wykształciła i skupiła wokół siebie wybitne taneczne indywidualności (Alicja Boniuszko, Tadeusz Zlamal czy Zbigniew Jasman). Przez ponad 20 lat kierowała
zespołem baletowym Opery Bałtyckiej, budując repertuar choreograficzny zadziwiający kunsztem i odwagą tworzenia, wprowadzała taniec w obraz filmowy, wyprowadzała swoich tancerzy
w plener, stawiając przed nimi zadania trudne i przynoszące spektakularne efekty. Zachłyśnięci
zachodnimi nowinkami, nie wiemy, nie pamiętamy, że Janina Jarzynówna-Sobczak już w 1968
roku przy realizacji Piotrusia i wilka używała improwizacji jako metody twórczej i wprowadzała
tancerza w proces kreacji.
Indywidualność artysty, jego osobowość były zawsze dla niej inspiracją. Ten sposób pracy był
absolutnie prekursorski i świadczył nie tylko o niesamowitej twórczej intuicji, ale przede wszystkim o głębokim humanizmie, jaki towarzyszył Jej całemu życiu.
Sztuka tańca potrzebuje pamięci. Pamiętajmy o Profesor Janinie Jarzynównie-Sobczak nie
tylko jako o „Matce baletu gdańskiego”, uroczej starszej Pani ze zdjęć, jakie są powszechnie
publikowane. Pamiętajmy o niej jako o reformatorce tańca, twórczej, odważnej, pełnej pasji.
prof. nadzw. Ewa Wycichowska
JANINA JARZYNÓWNA-SOBCZAK
najwybitniejsza polska choreografka XX wieku
prowadzenie
prof. nadzw. Ewa Wycichowska
mgr Barbara Kanold
ilustracja
filmowa
dokument TVP zatytułowany Jarzynówna (1998)
Magda Żurowska reżyseria, Andrzej Żurowski scenariusz
Koncertowi towarzyszy wystawa poświęcona Janinie Jarzynównej-Sobczak.
Opublikowane dokumenty i zdjęcia udostępnione zostały dzięki uprzejmości
pani Barbary Kanold, na ręce której kierujemy gorące podziękowania.
organizacja
wystawy
dr Klaudia Carlos-Machej
dr hab. Aleksandra Dziurosz
ZBIOROWA KOMPOZYCJA CHOREOGRAFICZNA
w wykonaniu studentów I roku studiów magisterskich
s p ec j al n oś c i C ho r e o gr af i a i T e or i a T a ń c a
tytuł
Ad Matrem, czyli performatywny dialog dźwięku i ruchu
opieka art.
i reżyseria
prof. nadzw. Ewa Wycichowska
współpraca
pedagogiczna
dr Andrzej Morawiec
idea i muzyka
dr Aldona Nawrocka
Piccola Luna (2014), wykonanie: Tomasz Woźniak trąka
Sententias (25.05.2015, we współpracy z improwizującymi pianistami)
oryginalna pieśń
Adam Kowalski (muz., sł.) – Matczyne ręce (1939)
wykonawcy
Izabela Andrzejczak
Anna Bajer
Barbara Banaszkiewicz
Aleksandra Jurczak
Dorota Koprowska
Katarzyna Kryczka
Magdalena Matusiak
Małgorzata Osypińska
Ada Pankowska
Agata Pankowska
Magdalena Silska
Anna Stępień
Natalia Wawrzyniak
Adrianna Wieczorek
Janina Jarzynówna-Sobczak
(28.01.1915 Wiedeń – 14.09.2004 Gdańsk) – tancerka, choreografka i pedagog. W 1938 roku
ukończyła Konserwatorium w Krakowie, gdzie uczyła się tańca pod kierunkiem Leona Wójcikowskiego i Ruth Sorel (przedstawicielki tańca ekspresjonistycznego), aktorstwa m.in. u Tadeusza Burnatowicza. Rozpoczęła solowe występy, tańcząc we własnych kompozycjach choreograficznych; występowała w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. W latach 1938–1839
kierowała własną Szkołą Tańca Artystycznego w Krakowie, której działalność wznowiła w 1945
roku. Po wojnie zdała egzamin aktorski przed komisją ZASP-u i przystąpiła do egzaminu z zakresu
pedagogiki tańca klasycznego na Wydziale Choreograficznym warszawskiej szkoły teatralnej
(PWST).
W 1946 roku otrzymała od Stanisława Głowackiego propozycję zorganizowania szkoły baletowej
w Gdańsku. W mieście, w którym nie było tradycji baletowych, najpierw założyła prywatną szkołę, która w 1950 roku otrzymała status Państwowego Liceum Choreograficznego (obecnie Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. Janiny Jarzynówny-Sobczak). Poza pionierską pracą pedagogiczną zajęła się także choreografią – początkowo był to repertuar opracowywany z myślą
o uczniach. W 1953 roku została choreografką i kierownikiem zespołu baletowego w nowo powstałym Studiu Operowym w Gdańsku (obecnie Państwowa Opera i Filharmonia Bałtycka).
W 1963 roku założyła zespół pod nazwą Balet Miniatur.
Przez ponad dwadzieścia lat była zarówno choreografką jak i pedagogiem, tworząc fundamenty
baletu gdańskiego. Do grona jej uczniów należeli m.in.: Stefan Wenta, Zygmunt Jasman, Alicja
Boniuszko, Joanna Górska, Bronisław Prądzyński, Piotr Schulz, Andrzej Bujak, Liliana Kowalska,
Gustaw Klauzner.
Stworzyła kilkadziesiąt baletów, w tym kilka pełnospektaklowych, jak: Kopciuszek, Romeo i Julia
– oba do muzyki Prokofiewa, Pan Twardowski Różyckiego. Jednak w jej dorobku choreograficznym dominują mniejsze formy baletowe, często do muzyki polskich kompozytorów współczesnych, np.: Harnasie, Mandragora, Mity i maski Szymanowskiego, Mała suita Lutosławskiego,
Cztery eseje Bairda, Niobe Łuciuka, Tytania i osioł Turskiego, Odwieczne pieśni Karłowicza. Do
jej najbardziej znanych realizacji należą: Dafnis i Chloe Ravela, Cudowny mandaryn Bartóka,
Cztery eseje Bairda, Niobe i Pancernik Potiomkin skomponowane specjalnie przez Juliusza Łuciuka, wspomniany już balet Tytania i osioł Zbigniewa Turskiego oraz Syn marnotrawny Prokofiewa.
Była także autorką cyklu programów telewizyjnych na temat historii tańca. Niektóre z jej baletów
zostały zarejestrowane przez telewizję. Starała się odkrywać osobowości w swoich tancerzach,
niektórym ułatwiła debiuty choreograficzne, np. Zygmuntowi Kamińskiemu, Gustawowi Klauznerowi czy Piotrowi Schulzowi.
Janina Jarzynówna-Sobczak tak napisała o swoim podejściu do realizacji baletów: …Musiałam
zerwać z powszechnie wtedy przyjętą zasadą – narzucania tancerzowi gotowych wzorców, nie
zawsze odpowiadających jego psychofizycznym możliwościom. Uważałam za najważniejsze dociekanie do osobowości tancerza, inspirowanie, pobudzanie jego wyobraźni, bezwzględne liczenie się z jego indywidualnością. Namawiałam do improwizacji (...) Ta improwizacja bliższa była
grze aktorskiej, pantomimie, wyrazistej plastyce ruchu... (J. Jarzynówna-Sobczak, B. Kobold:
Rozmowy o tańcu, Gdańsk 2003, s. 47–48).
Joanna Sibilska-Siudym
Program
choreografia
WERONIKA STROIŃSKA
muzyka
Aldona Nawrocka – Breath (2005)
Andrzej Panufnik – Piano Trio (1934, część III. Presto)
wykonanie
Imperto Piano Trio: Karolina Trojakowska fortepian,
Marzena Mazurek skrzypce, Piotr Mazurek wiolonczela
taniec
Agata Szafrańska
Paula Goerlich
Marcelina Kulesza
projekt
kostiumów
Weronika Stroińska
kostiumy
Wiesława Malicka
uczennice VII i VIII klasy
Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej
im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu
SOLOWE ETIUDY CHOREOGRAFICZNE
w wykonaniu studentów roku dyplomowego
specjalności Choreografia i Teoria Tańca
Opiekun części artystycznej dyplomu
prof. nadzw. Ewa Wycichowska
choreografia
PATRYCJA MISIEWICZ
tytuł
Pomimo
muzyka
ThePianoGuys – Arwen’s Vigil (2012)
wykonawca
Patrycja Misiewicz
choreografia
KINGA MALEC
tytuł
Nayika
muzyka
Ravichandra Kulur – Trilokam I z albumu Anandam (2010)
wykonawca
Kinga Malec
choreografia
NELA MITUKIEWICZ
tytuł
Łaknąć
muzyka
Meredith Monk – Maybe 1 for 8 pianos (2008)
wykonawca
Nela Mitukiewicz
choreografia
ALISA MAKARENKO
tytuł
Hołodomor 33
muzyka
Pawoczka (tradycyjna starodawna pieśń ukraińska, opr. A. Avdievskyi)
kostium
Nenka i Varenyky Fashion
wykonawca
Alisa Makarenko
choreografia
MARTA CZYŻ
choreografia
GABRIELA PAWŁOWICZ
tytuł
Wind
tytuł
Tabula rasa
muzyka
Brian Crain – Wind (2011)
muzyka
Arvo Pärt – Tabula Rasa (1977, fragment I części – Ludus)
wykonawca
Marta Czyż
wykonawca
Gabriela Pawłowicz