Panel 1: GRAJCAREK

Check against delivery
Wystąpienie
23 marzec 2010
Bruksela
KoleŜanki i Koledzy,
Na dzisiejszej konferencji zajmiemy się promowaniem powstawania „zielonych
miejsc pracy”. Mówimy o „zielonych miejscach pracy”, które mają powstać na świecie w
ramach dostosowania gospodarki świata do zmian klimatycznych a w Unii Europejskiej w
ramach pakietu klimatyczno – energetycznego. Promowanie „zielonych miejsc pracy” wydaje
się sprawą niezwykle waŜną i potrzebną. Problemy zaczynają się wtedy, kiedy pytamy jakie
„zielone miejsca pracy” powstaną i jak je mamy promować. Jakie będą to stanowiska pod
względem bezpieczeństwa pracy, jakie będą to stanowiska pod względem płacy, w jaki
sposób zrekompensuje się likwidacja „czarnych miejsc pracy”, na jakich zasadach zostaną
przeniesieni pracownicy z obecnych rejonów gospodarczych w rejony, gdzie powstawać będą
„zielone miejsca pracy”? Trzeba równieŜ zapytać jaki będzie system przekwalifikowania tych
pracowników?
Przed nami najtrudniejsze pytanie - jakie będą koszty przedsięwzięcia oraz jakie grupy
za niego zapłacą? Jakie koszty poniosą pracodawcy, pracownicy a jakie politycy, którzy całą
tę sprawę wymyślili.
Pytać równieŜ trzeba o cenę zielonej energii i porównywać ją z ceną czarnej energii.
Obecnie cena zielonej energii jest w róŜnych regionach UE od 80%-200% droŜsza od ceny
energii powstającej z węgla. Jeśli wzrośnie koszt energii elektrycznej tym samym wzrośnie
koszt produkcji przemysłowej jak i wzrosną koszty utrzymania rodzin. Na te pytania
i stwierdzenia politycy wprowadzając pakiet klimatyczno - energetyczny nie odpowiedzieli.
Zresztą prawdę mówiąc nikt ich o to nie pytał.
W związku z tym, iŜ propozycja Unii Europejskiej
dot. pakietu klimatyczno -
energetycznego nie otrzymała poparcia w Kopenhadze związki zawodowe i pracodawcy oraz
politycy spoza UE mają czas, aby na te tematy rozmawiać i związane z tym problemy
rozwiązywać.
Inaczej od gospodarki światowej wygląda gospodarka Unii Europejskiej po
wprowadzeniu pk-e. Gospodarka UE po wprowadzeniu pk-e jest w bardzo trudnej sytuacji.
PoraŜka polityków UE w Kopenhadze co prawda negatywnie odbiła się na samopoczuciu
polityków Unii i to nas najmniej powinno interesować, ale juŜ wprowadzenie pk-e do
1
gospodarki UE bez akceptacji światowych potęg gospodarczych jest dla gospodarki EU
zabójcze.
UE moŜe się „pochwalić” duŜym bezrobociem a wprowadzony pakiet klimatyczno –
energetyczny ( wg obliczeń związku zawodowego NSZZ „Solidarność”) zlikwiduje
dodatkowe około 1 mln miejsc pracy. W samej tylko Polsce zlikwiduje około 200 tyś. miejsc
pracy. Co prawda wg naszych obliczeń w UE powstanie ok. 200 tyś „zielonych miejsc pracy”
( w Polsce ok. 20 tyś), ale i tak o 800 tyś stanowisk pracy będziemy uboŜsi. Spodziewamy się,
Ŝe część z tych miejsc pracy zostanie przeniesiona poza UE tuŜ za jej granicę, gdzie powstaną
nowe węglowe elektrownie, cementownie i wiele innych przedsiębiorstw węglochłonnych.
Taka sytuacja nie pomoŜe rozwiązać problemu ocieplenia klimatu, natomiast obniŜy
konkurencyjność produktów w UE a „czarne miejsca pracy” powstaną poza UE. Wiemy
doskonale, Ŝe plany gospodarcze dot. konkurencji załoŜone przez polityków UE na 2009r.
legły w gruzach. Jeśli stracimy konkurencyjność, to stracimy dodatkowo setki tysięcy miejsc
pracy a UE moŜe stać się trzecim światem gospodarczym.
My związkowcy do tego dopuścić nie moŜemy. Musimy być bardziej odpowiedzialni
niŜ politycy, bo zadaniem związków zawodowych nie jest poprawność polityczna ani dbanie
o dobre samopoczucie polityków. Nie moŜemy teŜ realizować niezdrowych politycznych
ambicji. Nasze zadanie to dbanie o kaŜdego człowieka, który utrzymuje siebie i swoją rodzinę
pracą własnych rąk i umysłu. Zanim będziemy promować „zielone miejsca pracy”, to musimy
zadać szereg pytań politykom i otrzymać na nie odpowiedzi i w zaleŜności od odpowiedzi
promować pomysły polityków, dyskutować nad nimi, czy wręcz je odrzucić.
Gospodarcze potęgi świata zdecydowały się nie podnosić swoich kosztów
gospodarczych i nie zadeklarowały wprowadzenia drastycznych zmian w ich systemach
paliwowo-energetycznych opartych na węglu. Kopenhaga pokazała wyraźnie, Ŝe politycy UE
są nieskuteczni a ich ambicje nie znalazły uznania w potęgach gospodarczych świata w tej
sprawie.
„Solidarność” jak i inne związki zawodowe wielokrotnie zwracały uwagę iŜ pk-e w
kształcie przyjętym przez UE jest szkodliwy dla pracowników i ich rodzin. Dlatego
deklarowaliśmy i deklarujemy nadal, iŜ sprawa ochrony środowiska, bezpiecznych miejsc
pracy i los ludzi zatrudnionych jest nam bardzo bliski, zawsze jesteśmy gotowi do rozmów,
negocjacji a przede wszystkim do współodpowiedzialności za podjęte trudne decyzje.
Dlatego zwracam się do wszystkich związków zawodowych - zatrzymajmy szkodliwe
działanie pakietu klimatyczno –energetycznego na gospodarkę UE i rozpocznijmy od nowa
pracę nad zielonymi miejscami pracy.
2
Do polityków UE zwracam się z prośbą, aby byli gotowi do takich rozmów a
wszystko po to, abyśmy jako związkowcy mogli szczerze popierać zasady tworzenia
„zielonych miejsc pracy” tak, aby były one towarem najwyŜszej jakości a nie bublem, który
realizuje niezdrowe ambicje polityków za nic mających los pojedynczego pracownika jak
i jego rodziny.
Jeśli usiądziemy do rozmów na temat pk-e, to podstawowym naszym Ŝądaniem
powinno być wstrzymanie wprowadzenia pk-e w UE i wtedy moŜemy rozpocząć dyskusję od
nowa. Negocjacje z politykami powinny zakończyć się porozumieniem w tej sprawie.
W dokumencie tym powinny znaleźć się odpowiedzi m.in. na niŜej zadane pytania.
1.) Pakiet klimatyczno – energetyczny zlikwiduje miejsca pracy. Ile tych miejsc pracy
zostanie zlikwidowanych i w jakich regionach Europy?
2.) Pk-e ma utworzyć nowe miejsca pracy. Ile tych miejsc pracy zostanie stworzonych i w
jakich regionach Europy?
3.) Tworzenie nowych zielonych miejsc pracy rozproszy pracowników z dotychczasowych
obszarów gospodarczych UE na inne obszary. Jaki będzie sposób przemieszczania
pracowników?
4.) W związku z wprowadzeniem pk-e spodziewamy się wzrostu cen energii elektrycznej a
tym samym wzrostu kosztu utrzymania rodzin jak równieŜ wzrostu kosztu produkcji. Jak
gospodarka UE zrekompensuje ten wzrost cen?
5.) Wprowadzenie pk-e uzaleŜni Europę od nośników energii z zewnątrz. Jak zatem EU
zapewni sobie bezpieczeństwo energetyczne?
6.) Jak przewiduje się koszt całej tej operacji i z jakich funduszy koszty operacji zostaną
pokryte?
W umowie społecznej, którą proponuję politykom powinny znaleźć się warunki
wprowadzenia nowego pakietu klimatyczno – energetycznego.
1.) Cena zielonej energii elektrycznej nie moŜe być wyŜsza od ceny czarnej energii
elektrycznej
2.) Środki pochodzące z handlu emisjami CO2 powinny w całości być przekazywane na
następujące cele:
a.) na instalacje poprawiające sprawność energetyczną węgla
b.) na nowe instalacje ograniczające emisję CO2
3
c.) na badania naukowe nowych technologii produkcji zielonej energii.
3.) Zgoda na likwidowanie 1 „czarnego miejsca pracy” powinna być wtedy, kiedy powstaną
2 „zielone miejsca pracy”. Wprowadzenie pk-e powinno tworzyć miejsca pracy a nie je
likwidować.
4.) Wprowadzenie pakietu klimatyczno energetycznego nie moŜe doprowadzić do degradacji
obecnych okręgów przemysłowych.
To tylko niektóre propozycje porozumienia, ale przed podpisaniem porozumienia przede
wszystkim politycy muszą sobie odpowiedzieć na pytanie – czy zmiany klimatyczne są
spowodowane przez człowieka? Świat naukowy po wydarzeniach w wschodniej Anglii jest
coraz bardziej sceptycznie nastawiony do tezy o wpływie człowieka na klimat.
Następną sprawą o której trzeba rozmawiać to uzasadnienie naukowców, Ŝe ocieplenie
klimatu przede wszystkim uderzy w najsłabsze kraje świata. Jeśli tak jest, to w pierwszej
kolejności pomoc dla tych państw powinny nieść te państwa, które kolonizowały trzeci świat.
To przede wszystkim w tych najbiedniejszych państwach trzeba tworzyć nowe „zielone
miejsca pracy”. Jeśli mówimy o najnowszych technologiach produkowania zielonej energii,
to w tych państwach powinny powstać przedsiębiorstwa, które otrzymają w ramach pomocy
najnowsze technologie. Aby trzeci świat mógł się rozwijać, to nie wystarczy dać mu baterię
słoneczną, czy wiatrak, ale trzeba tym państwom przekazać nowe technologie a mieszkańcy
urządzenia wyprodukują sobie sami. Trzeba ich tylko tego nauczyć. Kolejnym problemem
trzeciego świata gospodarczego są wynagrodzenia dla pracowników, które bardziej podobne
są do jałmuŜny niŜ do zapłaty za pracę.
To równieŜ my związkowcy powinniśmy zadbać, aby ludzie na całym świecie nie byli
okradani z własnej pracy. Jeśli naprawdę politycy chcą nieść pomoc dla trzeciego świata to
niech ustanowią prawo, które będzie zakazywało zatrudniania dzieci i niech decydują, Ŝe ich
największe koncerny zaczną tym pracownikom płacić godziwe wynagrodzenia.
Jak powiedziałem na wstępie, główny cięŜar pomocy spoczywa na państwach, które w
dalszym ciągu osiągają ogromne zyski.
4