Dlaczego szukacie ¿yj¹ce Nie ma Go tut
Transkrypt
Dlaczego szukacie ¿yj¹ce Nie ma Go tut
Nr 22 (18 listopada 2007 r.) www.jadwiga.gorlice.pl „Dlaczego szu N 2 Kronika wydarzeñ parafii 1 paŸdziernika - Rozpoczêcie nabo¿eñstw ró¿añcowych. Ró¿aniec w dzieñ powszedni: 17.15, w niedziele 16.30. W kaplicy w Sokole o godz. 18.00 ks. Damian Bolka odprawi³ Mszê œw. i rozpocz¹³ nabo¿eñstwa rózañcowe dla mieszkañców tej dzielnicy. Dzieci uczestnicz¹ce w nabo¿eñstwie bêd¹ otrzymywa³y tzw. "kontrolki" na podstawie których otrzymaj¹ pami¹tkowe nagrody. Rozwa¿aniom tajemnic ró¿añcowych towarzyszy w tym roku czytanka autorstwa Jadwigi i Zbigniewa Martyków: "Karolina. Niezwyk³e ¿ycie zwyk³ej dziewczyny" . 4 paŸdziernika - M³odzie¿ ZSE wraz z katechetami i nauczycielami uczestniczy³a na Jasnej Górze w Ogólnopolskiej Pielgrzymce Szkó³ im. Jana Paw³a II. 4-5 paŸdziernika - SpowiedŸ z okazji I czwartku, pi¹tku i soboty miesi¹ca paŸdziernika. 7 paŸdziernika - 27 Niedziela Zwyk³a. List Episkopatu Polski na VII Dzieñ Papieski w OjczyŸnie: „Jan Pawe³ II - Obroñca godnoœci cz³owieka”. Ukaza³ siê 21 numer „Wspólnoty Królowej Jadwigi”. 9-11 paŸdziernika - Spotkania dla kandydatów do bierzmowania. ¯ycie religijne parafian Ochrzczeni: 13.10 - Szymon Krzysztof MARTYKA 20.10 - Zuzanna Maria S£OPNICKA 21.10 - Natalia Renata PODOBIÑSKA 21.10 - Micha³ Miko³aj TROJANOWICZ 21.10 - Aldona Zofia AUGUSTYN 21.10 - Patryk Marek KWAŒNIK 21.10 - Jakub Bartosz SZUREK 27.10 - Ma³gorzata Julia FEREÑCZUK 27.10 - Zuzanna Maria STACHURA Zaœlubieni: 06.10 - Jakub DUDUŒ i Anna KOSZYK 13.10 - Andrzej WA£ÊGA i Agnieszka STEC 13.10 - Mieczys³aw WITEK i Renata ROMAN Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 14 paŸdziernika - 28 Niedziela Zwyk³a. Adoracja Najœwiêtszego Sakramentu. Kwesta na rzecz VII Dnia Papieskiego wspieraj¹ca Fundacjê „Dzie³o Nowego Tysi¹clecia”. O godz. 11.30 w naszym koœciele Irena i Kamila £asak z Ropicy Polskej recytowaly poezjê ks. Jana Twardowskiego przy akompaniamencie skrzypiec. 7-13 paŸdziernika - 63 Tydzieñ Mi³osierdzia „Wszyscy jesteœmy powo³ani do mi³osierdzia”. 16 paŸdziernika - Dzieñ Patrona Szko³y Zespo³u Szkó³ Ekonomicznych im. Jana Paw³a II. Uroczysta Msza œw. o godz. 9.00. Liturgie celebrowali ks. Ryszard Sowa i ks. Andrzej Kluz, który wyg³osi³ homiliê. Po Eucharystii mia³ miejsce monta¿ s³owno-muzyczny o S³udze Bo¿ym Janie Pawle II. 21 paŸdziernika - 29 Niedziela Zwyk³a. Niedziela Misyjna. Homiliê wyg³osi³ ks. Damian Bolka. O godz. 16.30 modlitw¹ ró¿añcow¹ prowadzon¹ przez Misyjne Ró¿e Ró¿añcowe obejmowaliœmy dzie³o nowej ewangelizacji. www.jadwiga.gorlice.pl 3 24 paŸdziernika - Rozpocz¹³ siê kolejny etap wykoñczenia naszej œwi¹tyni. Pracownicy Przedsiêbiorstwa Kamieniarskiego "WOLSKI" przez najbli¿sze tygodnie bêd¹ uk³adaæ w koœciele kamienn¹ ok³adzinê o powierzchni ok. 1100 m2. Materia³ u¿yty do wykonania posadzki w koœciele to granit o gruboœci 2 cm. Kamieñ jest w trzech kolorach: juparana limon (szaro-ró¿owo-kremowy) - w prezbiterium, w koœciele na bokach, w pasie procesyjnym i stopnie; rosa miele (szaro-ró¿owy) - w koœciele w czerwonych ramkach i w kruchcie; multicolor red (czerwony) - podstopnice, pasy i elementy ozdobne. 28 paŸdziernika - 30 Niedziela Zwyk³a. Homiliê wyg³osi³ ks. Mariusz Je¿. 31 paŸdziernika - SpowiedŸ parafialna z okazji Uroczystoœci Wszystkich Œwiêtych. Zakoñczenie nabo¿eñstw ró¿añcowych. Zosta³y rozdane nagrody dla dzieci za uczestnictwo w nabo¿eñstwie paŸdziernikowym. 1 listopada - Urczystoœæ Wszystkich Œwiêtych. Homiliê wyg³osi³ ks. Jerzy Gondek. Na gorlickich cmentarzach odby³a siê kwesta na rzecz Kuchni dla Ubogich zorganizowana przez Caritas. Ks. Jerzy Gondek wyg³osi³ homiliê na cmentarzu parafialnym. Zmarli: 12.10 - Zbigniew OLECH - ur. 1937 r. 02.11 - Zygmunt DUDA - ur. 1922 r. 06.11 - Emil LIGARSKI - ur. 1925 r. Porz¹dkowanie naszej œwi¹tyni Na najbli¿sze tygodnie do utrzymywania porz¹dku w naszej œwi¹tyni prosimy mieszkañców z nastêpuj¹cych ulic: 19.11 - 24.11.2007 - ul. ¯eromskiego bl. 22 kl. II i III 26.11 - 01.12.2007 - ul. ¯eromskiego bl. 22 kl. IV i V 03.12 - 08.12.2007 - ul. ¯eromskiego bl. 22 kl. V i VI 10.12 - 15.12.2007 - ul. Pod Lodowni¹ bl. 8 oraz domy prywatne 17.12 - 22.12.2007 - ul. Pod Lodowni¹ bl. 10 kl. I i II 24.12 - 29.12.2007 - ul. Pod Lodowni¹ bl. 10 kl. III, IV i V Porz¹dkowanie koœcio³a odbywa siê dwa razy w tygodniu w poniedzia³ek i w pi¹tek po wieczornej Mszy œw. (ok. 18.30). W razie jakichkolwiek niejasnoœci prosimy o kontakt z koœcielnym - Adamem Piechowiczem - 503 106 593 2 listopada - Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmar³ych. SpowiedŸ parafialna z okazji I pi¹tku miesi¹ca listopada. Tradycj¹ naszej parafii jest, ¿e przez ca³y listopad w naszym koœciele o godz. 18.00 kap³ani odprawiaj¹ Msza œw. w intencji zmar³ych polecanych w wypominkach. Równie¿ codziennie przez ca³y listopad pó³ godziny przed Msz¹ œw. wieczorn¹ odmawiany jest ró¿aniec wypominkowy, w czasie którego polecamy zmar³ych wypisanych na kartkach. 4 listopada - 31 Niedziela Zwyk³a. Adoracja Najœwiêtszego Sakramentu. 8-10 listopada - M³odzie¿ klas maturalnych ZSE uczestniczy³a w rekolekcjach w Diecezjalnym Oœrodku Wychowawczo-Profilaktycznym im. Œw. Józefa w Lipinkach. 11 listopada - 32 Niedziela Zwyk³a. Narodowe Œwiêto Niepodleg³oœci. Homiliê wyg³osi³ ks. Ryszard Sowa. Serdecznie zapraszamy na stronê internetow¹ Niepublicznego Przedszkola Sióstr S³u¿ebniczek w Gorlicach Numer zamkniêto: 11 listopada 2007 r. www.jadwiga.gorlice.pl www.ochronka.one.pl Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 4 "PójdŸcie b³ogos³awieni... idŸcie przeklêci..." I tak przechodz¹ pokolenia nadzy przychodz¹ na œwiat i nadzy wracaj¹ do ziemi, z której zostali wziêci. „Z prochu powsta³eœ i w proch siê obrócisz”. To co by³o kszta³tne w bezkszta³tne. To co by³o ¿ywe - oto teraz martwe. To co by³o piêkne - oto teraz brzydota spustoszenia. A przecie¿ nie ca³y umieram, To co we mnie niezniszczalne trwa! (Jan Pawe³ II - Tryptyk Rzymski) Uroczystoœæ Wszystkich Œwiêtych i Dzieñ Zaduszny inspiruj¹ myœlenie o œmierci i przemijaniu wszystkiego na ziemi. Zadumani nad grobami najbli¿szych nam osób, którzy ju¿ od nas odeszli, wpatrzeni w p³omyki zniczy - œwiat³a bêd¹cego symbolem ¿ycia, wierzymy niezachwianie, ¿e tak jak oni przed nami, tak i my, po dobrze prze¿ytym ¿yciu, dost¹pimy chwa³y wiecznej. Cmentarz jest miejscem, które pobudza nas do refleksji o zagadnieniach zwi¹zanych z sensem i celem ludzkiej egzystencji. Jest miejscem, w którym nie mo¿na nie pomyœleæ o tym, ¿e nie znamy momentu, w którym nas tu przynios¹ i dadz¹ nam dwa metry ziemi na grób. Cmentarz jest miejscem, gdzie cz³owiek uœwiadamia sobie, ¿e wszyscy ludzie sobie równi. Dla cz³owieka wierz¹cego cmentarz kojarzy siê z jedn¹ z g³ównych prawd zawartych w Credo: "Wierzê (...) w œwiêtych obcowanie, (...) cia³a zmartwychwstanie i ¿ywot wieczny". Listopad - miesi¹c poœwiêcony szczególnej pamiêci o zmar³ych przenosi nasze myœli zw³aszcza do czyœæca i ukazuje wielka rzeszê dusz, które wyp³acaj¹ swe d³ugi Bo¿ej sprawiedliwoœci. Jest prawd¹ wiary, ¿e s¹ trzy ostateczne rzeczy cz³owieka: œmieræ, s¹d Bo¿y, niebo albo piek³o. Rodzi siê zatem pytanie: Gdzie jest czyœciec? Jest o przedsionkiem nieba. Kto dosta³ siê do czyœæca czeka na niebo. Katechizm Koœcio³a Katolickiego wyjaœnia, ¿e "Czyœciec przeznaczony jest dla tych, którzy umieraj¹ w ³asce i przyjaŸni z Bogiem, ale nie s¹ jeszcze ca³kowicie oczyszczeni, chocia¿ ju¿ pewni s¹ swego wiecznego zbawienia" (KKK 1030). Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 W czyœæcu cierpi¹ dusze, które co prawda odesz³y w stanie ³aski uœwiêcaj¹cej, ale na ziemi nie zd¹¿y³y odpokutowaæ za z³e czyny i musz¹ wyp³acaæ siê Bo¿ej sprawiedliwoœci. Dlaczego siê spowiadaæ skoro i tak trzeba cierpieæ w czyœæcu? Sakrament spowiedzi g³adzi tylko winê, ale pozostaje jeszcze do odpokutowania kara, któr¹ cz³owiek ponosi za z³e uczynki. Je¿eli nie uczynimy tego jeszcze w czasie ziemskiego ¿ycia musimy odpokutowaæ za nie w czyœæcu. Jedno jest pewne - dusze cierpi¹ce w czyœæcu, prze¿ywaj¹c bolesn¹ têsknotê za ogl¹daniem Bo¿ego oblicza same nie mog¹ sobie skróciæ czasu wyp³acania siê Bo¿ej sprawiedliwoœci. Wraz z chwil¹ œmierci skoñczy³ siê dla nich czas zdobywania zas³ug na niebo. Tylko ¿yj¹cy na ziemi poprzez modlitwê, zw³aszcza ofiarê Mszy œw. oraz zyskiwanie odpustów za zmar³ych, a tak¿e cierpienia ofiarowane w ich intencji mog¹ skróciæ czas ich cierpieñ. Wiara w mo¿liwoœæ niesienia pomocy duszom zmar³ych znana ju¿ by³a w Starym Testamencie. Mówi nam o tym tekst Pisma Œwiêtego z drugiej Ksiêgi Machabejskiej. Po krwawym zwyciêstwie nad Idumejczykami, dzielny wódz Izraela Juda Machabeusz pos³a³ do Jerozolimy oko³o dwu tysiêcy srebrnych drachm, aby ofiarowano za grzechy poleg³ych ofiarê przeb³agaln¹. Pismo Œwiête pochwala ten czyn dodaj¹c, ¿e bardzo piêknie i szlachetnie uczyni³, myœla³ bowiem o zmartwychwstaniu. Gdyby nie by³ przekonany, ¿e zabici zmartwychwstan¹, to modlitwa za zmar³ych by³aby czymœ zbêdnym i niedorzecznym (por. 2 Mch 12, 43-44). Niech zatem listopadowe dni, w które czêœciej ni¿ w ci¹gu roku pochylamy siê nad mogi³ami najbli¿szych bêd¹ dla nas wezwaniem, abyœmy st¹pali przez ziemskie ¿ycie tak, by stan¹æ w przysz³oœci przed Bogiem nie z pustymi rêkami, ale z pe³nym narêczem dobrych uczynków, które sprawi¹, ¿e us³yszymy s³owa: "PójdŸcie b³ogos³awieni u Ojca mojego, weŸcie w posiadanie królestwo przygotowane wam od za³o¿enia œwiata" (por. Mt 25, 34). Ks. Ryszard Sowa www.jadwiga.gorlice.pl 5 Œwiêci z naszego koœcio³a... (8) Œw. Jan Kanty patron ucz¹cej siê i studiuj¹cej m³odzie¿y Jan urodzi³ siê w 1390 r. w Kêtach (oko³o 30 km od Oœwiêcimia). W zachowanych ³aciñskich dokumentach najczêœciej podpisywa³ siê jako Jan z Kêt - st¹d póŸniejsze nazwisko Kanty. Po ukoñczeniu szko³y w Kêtach zapisa³ siê narektywowan¹ przez Królow¹ Jadwigê - Akademiê Krakowsk¹ (Uniwersytet Jagielloñski). W trakcie studiów przyj¹³ œwiêcenia kap³añskie. W ci¹gu piêciu lat nauki uzyska³ najpierw tytu³ baka³arza sztuk wyzwolonych, a nastêpnie stopieñ magistra filozofii. Obj¹³ wówczas funkcjê wyk³adowcy. Stanowisko to by³o bezp³atne, zatem Kanty na swoje utrzymanie zarabia³ prywatnymi lekcjami i pomoc¹ duszpastersk¹ w krakowskich parafiach. W 1421 r. zakon bo¿ogrobców sprowadzi³ Jana Kantego do Miechowa, powierzaj¹c mu funkcjê kierownika tamtejszej szko³y klasztornej. Obok kszta³cenia m³odzie¿y zajmowa³ siê przepisywaniem rêkopisów biblioteki klasztornej oraz prac¹ kaznodziejsk¹. W 1429 r. Jan Kanty powróci³ do Krakowa, gdzie podj¹³ wyk³ady na wydziale filozoficznym Uniwersytetu. Rozpocz¹³ równie¿ studia teologiczne i po kilku latach uzyska³ stopieñ baka³arza teologii, a nastêpnie magistra teologii (warto zaznaczyæ, ¿e ówczesny tytu³ magistra by³ jednoznaczny z doktoratem). Na Uniwersytecie doceniono rozleg³¹ wiedzê i zdolnoœci Jana z Kêt - wielokrotnie powierzaj¹c mu stanowisko dziekana oraz rektora Kolegium przy Akademii Krakowskiej. Równolegle z prac¹ naukow¹ i dydaktyczn¹ jako kap³an prowadzi³ dzia³alnoœæ duszpastersk¹. Zosta³ m. in. kanonikiem i kantorem (kap³an odpowiedzialny za muzykê i œpiew liturgiczny) kapitu³y Œw. Floriana w Krakowie oraz proboszczem w Olkuszu. Wyró¿nia³ siê niezwyk³¹ wra¿liwoœci¹ na potrzeby ubogich, a zw³aszcza biednej, ucz¹cej siê m³odzie¿y. Z zarabianych przez siebie pieniêdzy pomaga³ ubogim zarówno doraŸnie, jak i systematycznie w formie zbli¿onej do dzisiejszych stypendiów. Do najbardziej dobitnych œwiadectw jego hojnoœci nale¿¹ te, które mówi¹ o wyzbywaniu siê nawet w³asnej odzie¿y po to, aby pomagaæ potrzebuj¹cym. Wra¿liwoœæ na ludzk¹ nêdzê ³¹czy³ Jan Kanty z niebywa³¹ pracowitoœci¹. Praktycznie ca³e ¿ycie przepisywa³ rêcznie ksiêgi. Szacuje siê, ¿e jego rêkopisy w Bibliotece Jagielloñskiej licz¹ ³¹cznie ponad osiemnaœcie tysiêcy stron. Taka dzia³alnoœæ mia³a wtedy dwojaki wymiar. Po pierwsze popularyzowa³a wie- www.jadwiga.gorlice.pl dzê, a po drugie Jan Kanty - sprzedaj¹c bardzo cenne wówczas rêcznie przepisywane ksiêgi - uzyskane œrodki rozdawa³ ubogim. W dziedzinie duchowej wyró¿nia³ siê szczególnym nabo¿eñstwem do mêki Pana Jezusa. Pobo¿noœæ pasyjna narzuca³a z kolei rygorystyczny i pokutny tryb ¿ycia. Odby³ wiele pielgrzymek. Du¿o siê modli³, poœci³ a wszystkie swoje dobra przeznacza³ na pomoc dla biednych. Ju¿ za ¿ycia istnia³o powszechne przekonanie o jego œwiêtoœci. Pokorny, cichy, m¹dry i mi³osierny profesor Akademii Krakowskiej wtapia³ siê w ¿ycie œredniowiecznego Krakowa jako obroñca najs³abszych, opiekun ucz¹cej siê i studiuj¹cej m³odzie¿y, oraz wzór pracowitoœci nauczcielskiej. M¹droœæ po³¹czona ze skromnoœci¹ otwiera³a mu oczy na pozornie niewa¿ne codzienne ludzkie sprawy. Ka¿dego cz³owieka, a zw³aszcza najbiedniejszego, trak- Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 6 towa³ ze szczer¹ trosk¹. Umia³ pochylaæ siê nad ludzkimi dramatami w taki sposób, aby w rozbitego nieraz nieszczêœciem cz³owieka wlaæ nadziejê. Posiada³ charyzmat mi³osierdzia, pobo¿noœci i pracowitoœci. On - profesor Uniwersytetu Jagielloñskiego - by³ tak blisko ludzi, ¿e kiedy maj¹c 83 lata zmar³ w 1473 r. krakowianie od razu uznali go za œwiêtego i pochowali pod ambon¹ w koœciele Œw. Anny (do dzisiaj ten koœció³ jest koœcio³em akademickim). Urz¹d Koœcio³a og³osi³ go œwiêtym w 1767 r. za pontyfikatu papie¿a Klemensa XIII. Œwiêty Jan Kanty jest patronem Polski, archidiecezji krakowskiej, miasta Krakowa oraz profesorów, studentów i ucz¹cych siê. W naszym mieœcie jest patronem Miejskiego Zespo³u Szkó³ nr 3 w Gliniku. Œwiêty Janie Kanty - wspieraj swoim wstawiennictwem nauczycieli i wychowawców. Pomagaj ucz¹cym siê. A nas wszystkich naucz miêdzyludzkiej solidarnoœci i wra¿liwoœci na potrzeby drugiego cz³owieka, a tak¿e rzetelnego podchodzenia do wszelkich codziennych prac i obowi¹zków. Daj nam zrozumieæ, ¿e jesteœmy powo³ani do œwiêtoœci równie¿ poprzez sumienn¹ naukê i pracê oraz p³yn¹ce ze szczerego serca czyny mi³oœci. Opr. Wac³aw Ziêba Pos³uguj¹ w szpitalach Ka¿dego roku w pierwszych dniach listopada na Jasnej Górze spotykaj¹ siê ksiê¿a Kapelani Szpitali i Domów Opieki Spo³ecznej i Hospicjów na rekolekcjach szkoleniowo - formacyjnych. Czterodniowe rekolekcje w tym roku zgromadzi³y bardzo wielu duszpasterzy. Odby³y siê w dniach 5 - 8 listopada. Ksiê¿a przybyli z ca³ej Polski. Uczestniczy³o w tegorocznych rekolekcjach prawie 200 osób. Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 Spotkania rekolekcyjne ksiê¿y kapelanów prowadzi³ o. Tomasz Kwiecieñ - dominikanin z £odzi. Ka¿dy dzieñ rekolekcji by³ owocnie zagospodarowany. Konferencje by³y bardzo g³êbokie teologicznie i osadzone mocno w Piœmie œw. Treœci duchowe rekolekcji bardzo porusza³y serca. W rekolekcjach ksiê¿a kapelani wspólnie kilka razy w ci¹gu dnia modlili siê na brewiarzu. By³o nabo¿eñstwo pokutne i adoracja Najœwiêtszego Sakramentu oraz okazja do prze¿ycia sakramentu pokuty. Ka¿dego dnia by³a celebrowana uroczysta Msza Œwiêta przez wszystkich uczestników rekolekcji. Ka¿dego wieczoru w czasie rekolekcji ksiê¿a kapelani uczestni- -czyli w Apelu Jasnogórskim w kaplicy Cudownego Obrazu. Nowoœci¹ w czasie tegorocznych dni skupienia by³y wieczorne sesje, w czasie których kapelani spotykali siê z lekarzami i pielêgniarkami i omawiali najbardziej aktualne tematy zwi¹zane z ich pos³ug¹. Zaproszeni goœcie przybli¿ali w swoich wyst¹pieniach temat relacji kapelana do chorego i pracowników S³u¿by Zdrowia. Przedstawiali koniecznoœæ dobrej wspó³pracy ca³ego zespo³u lecz¹cego, do którego nale¿y równie¿ kapelan. Jego postawa i pos³uga ma bardzo wielk¹ rolê w terapii medycznej. Po raz pierwszy w spotkaniu wzi¹³ udzia³ bp Stefan Regmunt, od paŸdziernika nowo mianowany delegat Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa S³u¿by Zdrowia. Zdaniem bp Regmunta, wobec pewnego kryzysu w S³u¿bie Zdrowia najwa¿niejszym dziœ jest przypominanie o powo³aniu do s³u¿by cz³owiekowi. www.jadwiga.gorlice.pl 7 "My patrzymy na S³u¿bê Zdrowia niezale¿nie od sytuacji ekonomicznej. Cz³owiek chce, by u³atwiaæ mu oczyszczenie siê, a¿eby móg³ byæ blisko Boga. Chce, ¿eby towarzyszyæ muwtedy, kiedy cierpi. Nasz¹ rol¹ jest pomóc mu dobrze to cierpienie spo¿ytkowaæ", powiedzia³ hierarcha. Rekolekcje kapelanów mia³y charakter formacyjno - szkoleniowy, bo jak zauwa¿y³ ks. Józef Jachimczak, krajowy duszpasterz S³u¿by Zdrowia, kap³an w szpitalu pe³ni dziœ ró¿norakie funkcje. Zastêpuje np. terapeutê czy psychologa i musi byæ do tego przygotowany. Warto wiedzieæ, ¿e ksiê¿a w roli kapelanów powrócili do polskich szpitali po 1989 r. Opiek¹ duszpastersk¹ obejmuj¹ nie tylko chorych ale tak¿e pracowników S³u¿by Zdrowia. Podkreœlano na rekolekcjach potrzebê i wa¿noœæ pos³ugi kapelana w Szpitalach i Domach Opieki Spo³ecznej i Hospicjach. Rekolekcje by³y tak¿e okazj¹ do podzielenia siê doœwiadczeniami w pracy kapelanañskiej. Wspólne ubogacenie siê bêdzie owocowa³o nowymi i odœwie¿onymi motywacjami w duszpasterskiej pos³udze wœród chorych i tych, którzy pracuj¹ wœród chorych. Ks. Andrzej Kluz www.jadwiga.gorlice.pl W pierwszym tygodniu listopada pan Adam Piechowicz pe³ni¹cy funkcjê koœcielnego w naszym koœciele rozpocz¹³ roznosiæ op³atki na œwi¹teczny stó³. Ofiary sk³adane z tej racji przeznaczone s¹ na sprzêt liturgiczny do naszej œwi¹tyni oraz stanowi¹ wyraz wdziêcznoœci za ca³oroczn¹ pracê Pana Koœcielnego. Wszystkim ofiarodawcom za hojny dar serca sk³adamy Bóg zap³aæ. Jednoczeœnie informujemy, ¿e nikt inny nie otrzyma³ od naszej Parafii upowa¿nienia do roznoszenia op³atków. Istotne elementy wychowania Czêœæ II - Œpiew Ka¿dy system wychowawczy docenia³ rolê muzyki. Ona porz¹dkuje wewnêtrznie, gdy¿ jest uporz¹dkowana. Granie lub œpiewanie uczy wspó³pracy z innymi, samodyscypliny, samokontroli, podporz¹dkowania pewnym formom, rozwija abstrakcyjne myœlenie i usprawnia do twórczej postawy. Muzyka wyrabia umiejêtnoœæ koordynowania myœli, uczuæ, cia³a, g³osu w jedn¹ doœwiadczan¹ ca³oœæ. Kszta³tuje wra¿liwoœæ emocjonaln¹. "Œwietnym sposobem uprawiania muzyki jest œpiewanie w chórze" (T. Umer). Wspólne dzia³anie ma si³ê wspólnototwórcz¹, tworzy pogodn¹ atmosferê, pobudza do refleksji, otwiera na innych. Pieœni i muzyka wyzwalaj¹ w m³odzie¿y swobodê ruchów i naturalnoœæ. Œpiew po³¹czony z przedstawieniami daje mo¿liwoœæ odkrycia bogactwa œwiata emocji. Pieœni s¹ noœnikami wa¿nych treœci. Spe³nia³y te¿ ogromn¹ rolê w historii narodu polskiego w okresach niewoli, np. w czasie okupacji niemieckiej. Tajne nauczanie obejmowa³o równie¿ lekcje muzyki i gry na ró¿nych instrumentach. M³odzi grali polskie melodie i œpiewali polskie pieœni - to by³ "ma³y skrawek Polski" (T. Kuko³owicz). Œpiewanie by³o nieodpart¹ potrzeb¹ i koniecznoœci¹". Œpiewano pieœni religijne i patriotyczne. Muzyka i œpiew chora³u gregoriañskiego w du¿ym stopniu przyczyni³y siê do rozprzestrzenienia chrzeœcijañstwa. Bardzo wa¿na w wychowaniu chrzeœcijañskim jest muzyka sakralna i œpiew liturgiczny. U³atwiaj¹ one skupienie modlitewne, anga¿uj¹ w akcjê liturgiczn¹. "W dziejach Biblii mówi siê wiele o stosowaniu i b³ogos³awieñstwie pieœni i muzyki [...]. Jest przeznaczona do tego, by wznieœæ umys³ ludzki na szlachetne wy¿yny" (White). Pieœni powoduj¹, ¿e S³owa Bo¿e g³êboko zapadaj¹ w ludz- Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 8 kiej pamiêci, "rozjaœniaj¹ umys³ i budz¹ wspó³czucie". Harmonizuj¹ dzia³anie, dodaj¹ odwagi, zachêcaj¹ do czynu, usuwaj¹ niepokój. Pieœni s¹ najskuteczniejszym sposobem wpojenia prawd ewangelicznych dziecku. Zasady wiary i moralnoœci zawarte w nich, s¹ ³atwe do zapamiêtania i "przemawiaj¹ do serca". Proste s³owa i melodie rozbudzaj¹ szlachetne uczucia, têsknotê za tym, co dobre i piêkne. Warto pamiêtaæ, ¿e œpiew pieœni i piosenek religijnych tak¿e jest modlitw¹. Szlachetne cz³owieczeñstwo i pog³êbiona wiara to owoce miêdzy innymi œpiewania i muzykowania stosowanego w procesie wychowania chrzeœcijañskiego. S. Marta Niemiec Œwiate³ko Zajêci codziennoœci¹, zak³opotani ¿yciem - przechodzimy obok, Myœlimy o Nich - odeszli, niech œpi¹ w pokoju. I nagle w jeden listopadowy dzieñ odkrywamy nieprawdê naszych myœli, Oni s¹ w nas, obok nas, darz¹ nas mi³oœci¹ i pragn¹ wzajemnoœci. Zapatrzeni w listopadowy znicz, myœlami wracamy do tamtych chwil, w zadumie znów s¹ z nami - tak bardzo ich kochamy, tyle mamy sobie do powiedzenia. Ta mi³oœæ nas przerasta, czy bêdziemy lepsi chocia¿by dla tych, którzy jeszcze stoj¹ obok nas? Tak samo patrz¹ w migocz¹ce siê œwiate³ka. Gdzieœ zadŸwiêczy pieni¹dz wrzucony do skarbony, Uœmiechnie siê buzia dziecka, któremu przylepiono znaczek Caritasu. Bóg Zap³aæ, dziêkujê za datek powie kwestuj¹ca osoba, nieznacznie poruszy siê harcerz stoj¹cy na warcie. Rozedrgane cienie ¿ywych, pochylaj¹ce siê nad grobami zmar³ych. Jeszcze cmentarna Msza Œwiêta i zapadaj¹cy zmrok. Nad cmentarzem ³una œwiate³, a w naszym sercu? Maleñkie œwiate³ko mi³oœci i nadziei. Bóg nie zapyta o urz¹d i maj¹tek, Bóg zapyta o mi³oœæ do bliŸniego. Wszystkim, którzy wziêli udzia³ w kweœcie na rzecz Kuchni dla Ubogich Caritas w Gorlicach 1 listopada, sk³adamy serdeczne podziêkowanie. Ofiarodawcom i dy¿uruj¹cym przy skarbonach oraz m³odzie¿y zbieraj¹cej do puszek. Bóg Zap³aæ! Stanis³aw Mê¿yk Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 www.jadwiga.gorlice.pl 9 Niebezpieczeñstwo: "Super Rodzic" w akcji Rodzicielstwo jest bardzo trudnym zadaniem, a wszyscy rodzice chc¹, aby ich dziecko by³o szczêœliwe, odpowiedzialne, nie zesz³o na z³¹ drogê i by³o wychowane dobrze i po Bo¿emu. Rodzicom mo¿e pomóc stosowanie zasad dyscypliny praktycznej, która uchroni ich od kluczowych b³êdów "Super Rodzica": 1. Dzieci s¹ moj¹ w³asnoœci¹ Nasze dzieci nale¿¹ do Pana, On nam je "powierzy³" i da³ konkretne wskazówki jak je uczyæ i ubogacaæ ich ¿ycie. Dyscyplina praktyczna pomaga ukierunkowaæ dziecko, ale nie prowadzi do posiadania go na w³asnoœæ ani do kontrolowania go. 2. Jestem sêdzi¹ i wyroczni¹ Jedynym sêdzi¹ jest Bóg i kiedyœ os¹dzi On ka¿dego z nas. W³adzê nad dzieæmi powinniœmy sprawowaæ z wyczuleniem na sprawiedliwoœæ i z mi³oœci¹. Rodzice prowadz¹ dom w którym zachêta zajmuje miejsce nagrody, a dyscyplina zawsze góruje nad kar¹. 3. Moje dzieci nie mog¹ przegrywaæ Dzieciom od czasu do czasu powinno coœ siê nie udaæ. Uczymy siê na b³êdach. Dom powinien byæ miejscem, gdzie wolno b³¹dziæ, a ból pora¿ki rodzice ³agodz¹ mi³oœci¹ i wsparciem. Kiedy przyznajemy siê do b³êdów i do tego, ¿e potrzebujemy Chrystusa ,wtedy odnosimy zwyciêstwo. 4. Jestem szefem - ma byæ tak jak chcê W domu chrzeœcijañskim szefem jest Bóg. Rodzic zarz¹dza jedynie tym co mu Bóg powierzy³. Nie mo¿esz decydowaæ za dzieci, bo wydaje ci siê, ¿e wszystko wiesz lepiej. Rodzice wiedz¹ wiêcej, ale powinni dzieæmi kierowaæ, a nie dominowaæ nad nimi. Kierowanie wymaga wiêkszego wysi³ku, ale bardziej siê op³aca. Zachêcam wszystkich rodziców, ¿eby zapamiêtali tekstz Listu do Efezjan 6, 4 z listu do Efezjan. Niech on przypomina im o ró¿nicy miêdzy zdrowymi a niezdrowymi reakcjami na zachowanie dzieci. Biblia wspaniale to ujmuje: "A wy ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu w³asnych dzieci, lecz wychowujcie je w karnoœci i napominaj¹c jak (chce) Pan". Rodzic powinien unikaæ dominacji nad dzieckiem, próbuj¹c je wychowaæ zgodnie z wol¹ Bo¿¹. Niestety niektórzy "Super Rodzice" polegaj¹ bardziej na sobie ni¿ na Panu Bogu. K³ad¹ nacisk na doskona³oœæ, a ich dzieci parali¿uje strach przed pora¿k¹. Jak wiêc pomóc dziecku w jego rozwoju duchowym? Jak umacniaæ jego wiêŸ z Bogiem? Jednym z najlepszych sposobów pokazania dzieciom, ¿e naprawdê polegasz na Bogu jest modlitwa. Dzieci naœladuj¹ doros³ych, dlatego czas modlitwy jest specjaln¹ por¹ dla rodziny. Wa¿ne jest aby w czasie modlitwy przytuliæ swoje dzieci. Nie trzeba siê œpieszyæ. Naucz dzieci modlitwy p³yn¹cej z serca i niech modl¹ siê w ka¿dej potrzebie. Poka¿ dziecku, ¿e polegasz na wszechogarniaj¹cej mi³oœci i potêdze Boga. Wykszta³cenie w dziecku postawy uleg³oœci wobec Boga owocuje podwójnym dobrodziejstwem. Rodzic nie mo¿e byæ despot¹ i nie mo¿e byæ pob³a¿liwym. Ma byæ autorytatywny i odpowiedzialny tzn. daje dziecku wybór, wskazówki i okazjê do podejmowania decyzji, wprowadza konsekwentn¹ dyscyplinê opart¹ na mi³oœci czyni dziecko odpowiedzialnym, pozwala by nauczycielem dziecka by³a rzeczywistoœæ, okazuje dziecku szacunek, umacnia w nim poczucie w³asnej wartoœci, podbudowuje jego poczucie godnoœci i ambicjê. Dom to tak naprawdê wolny, bezp³atny uniwersytet, gdzie dzieci studiuj¹ ¿yciowy program podejmowania decyzji. "Wolny" dlatego, ¿e Bóg da³ nam woln¹ wolê. Dziecko i tak stanie siê niezale¿ne wiêc zamiast ten proces t³umiæ i krêpowaæ, trzeba go akceptowaæ i wspieraæ. Przestañ byæ "doskona³y" - i tak nie jesteœ, wiêc nie udawaj! Nie wyg³aszaj kazañ, po prostu pozwól, aby Bóg zagoœci³ w twoim domu. B¹dŸ szczery przed Bogiem i zachêæ dzieci, aby te¿ by³y szczere. Joanna Gurba www.jadwiga.gorlice.pl Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 10 65 lat Gorlickiego Ekonomika Niecodziennym wydarzeniem Gorlickiego Ekonomika by³ Jubileusz 65-lecia istnienia Szko³y. Z tej okazji w naszym koœciele parafialnym w sobotnie przedpo³udnie 29 wrzeœnia o godz. 11.00 odby³a siê uroczysta Msza œw. Na pocz¹tku, tu¿ przed liturgi¹ wszystkich zgromadzonych powita³ Ks. Proboszcz Jerzy Gondek. Eucharystii przewodniczy³ i homiliê wyg³osi³ Ks. Infu³at Wies³aw Szurek z Rzeszowa. Msza œw. Jubileuszowa zgromadzi³a liczne grono absolwentów i profesorów, w³adze samorz¹dowe, zaproszonych goœci oraz grono pedagogiczne i uczniów. Podczas liturgii zosta³ poœwiêcony sztandar Szko³y z wizerunkiem Or³a Bia³ego i Patrona Szko³y Jana Paw³a II. Po Mszy œw. przed budynkiem koœcio³a zosta³a wykonana pami¹tkowa fotografia wszystkich zaproszonych goœci. Nastêpnie wszyscy udali siê w uroczystym przemarszu pocztów sztandarowych do g³ównego budynku szko³y przy ulicy Ariañskiej. Ca³oœci towarzyszy³ akompaniament orkiestry dêtej z Dominikowic. Na tê okolicznoœæ zosta³a przygotowana specjalna Ksiêga Pami¹tkowa. Zaproszeni goœcie otrzymali równie¿ okolicznoœciowe identyfikatory, dziêki którym ³atwiej by³o o rozpoznanie poszczególnych osób. O godz. 13.00 mia³a miejsce oficjalna czêœæ przygotowanego programu, podczas której Pani Dyrektor Gra¿yna Pabis-Mazur bardzo serdecznie powita³a zgromadzonych. Kolejno zosta³y wyg³oszone okolicznoœciowe przemówienia. W tej czêœci programu wybrani uczniowie klas pierwszych z³o¿yli uroczyste œlubowanie. Przedstawiona zosta³a równie¿ czêœæ artystyczna pt. "Ekonomik dawniej i dziœ". Goœcie Honorowi i Honorowi Absolwenci zostali zaproszeni na poczêstunek. Delegacja Szko³y uda³a siê na cmentarz parafialny w Gorlicach, by tam z³o¿yæ symboliczn¹ wi¹zankê kwiatów i zapaliæ znicz na grobach zmar³ych nauczycieli i absolwentów. W godzinach wieczornych rozpocz¹³ siê uroczysty Bal Jubileuszowy, w czasie którego zaproszeni goœcie tañczyli, wspominaj¹c dawne szkolne czasy. Jadwiga Karp Przepis na szczêœcie Któ¿ z nas nie marzy o szczêœciu? Któ¿ nie zadaje sobie pytania: Jak staæ siê szczêœliwym? My chrzeœcijanie czynimy to w sposób szczególny w perspektywie Uroczystoœci Wszystkich Œwiêtych. Pozwoli³am sobie zapytaæ Gimnazjalistów o ich przepis na szczêœcie. Co napisali? Oddajê im g³os: Przepis I - Joanna Piróg Sk³adniki: Wykonanie: 1 kg mi³oœci 1 kg przyjaŸni 2 szklanki wiary w Boga 80 dag uœmiechu szczypta przyjemnoœci 1 kg ciep³a domowego garœæ dobrego s³owa szczypta zrozumienia 30 dag przyjaŸni 20 dag wolnoœci 1/2 kg radoœci Kilogram mi³oœci zmieszaæ z 1 kg przyjaŸni. Dodaæ 2 szklanki wiary w Boga i szczyptê przyjemnoœci. Wszystko wymieszaæ i ogrzewaæ przez dwa dni i dwie noce nad ciep³em ogniska domowego. W po³owie drugiej doby dodaæ szczyptê zrozumienia. Wymieszaæ. Dodaæ 1 garœæ dobrego s³owa. Ogrzewaæ, ci¹gle mieszaj¹c. Po zdjêciu z ognia domowego ostudziæ. Zrobiæ polewê z: 30 dag przyjaŸni, 20 dag wolnoœci i 1 kg radoœci. Wymieszaæ z 1 garœci¹ dobrego s³owa. Mieszaæ oko³o kwadransa. Potem dodaæ do gotowego szczêœcia, wymieszaæ i pos³odziæ szczypt¹ mi³oœci. Szczêœcie gotowe do spo¿ycia. Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 www.jadwiga.gorlice.pl 11 Przepis II - Kinga Joniec Sk³adniki: Wykonanie: 1 kg mi³oœci 2 kg wiary w Boga 1 kg nadziei 1 kostki przyjaŸni 10 dag uznania 2 ziarenka przyjemnoœci Do 1 kg mi³oœci dodaæ 1 kostkê przyjaŸni - wymieszaæ. Nastêpnie dodaæ 2 kg wiary, 1 kg nadziei, 10 dag uznania i 2 ziarenka przyjemnoœci. Zagotowaæ, przestudziæ i codziennie piæ wywar - poczucie szczêœcia zapewnione. Przepis III - Autor anonimowy Sk³adniki: Wykonanie: 1 kg zdrowia 2 kg mi³oœci 2 litry przyjaŸni 200 ton mi³oœci do Boga 1 cel ¿ycia 10 kg optymizmu szczypta zmartwieñ 20 dag wiary w siebie szklanka niepoddawania siê Na stolnicê wysypaæ 1 kg zdrowia i wbiæ cel ¿ycia. Dodaæ resztê sk³adników. Wyrabiaæ przez wiele godzin, na koniec dodaæ szczyptê zmartwieñ. Piec dwie godziny. Podawaæ z mi³oœci¹. Po spo¿yciu szczêœcie zapewnione. Przepis IV - £ukasz Hoberek Sk³adniki: Wykonanie: 2 litry mi³oœci 3 kg wzajemnych rozmów 1 1 kg uœmiechu 15 kg wiary w Boga 7 kg przyjaŸni 1 kg modlitwy 2 kg ciep³a domowego 2 ³zy Dwa litry mi³oœci i 3 kg wzajemnych rozmów wymieszaæ z 2 kg ciep³a domowego i 15 kg wiary w Boga. Ca³oœæ ugotowaæ. Po 1/2 godziny dodaæ resztê sk³adników: uœmiech, przyjaŸñ, modlitwê i ³zy. Podawaæ po wystudzeniu. Szczêœcie zapewnione. Mo¿na potraktowaæ te przepisy w sposób ¿artobliwy, ale gdy siê im przyjrzymy dok³adnie, czy nie warto przemyœleæ jakie maj¹ "sk³adniki"? Chrzeœcijanie buduj¹ swoje szczêcie ziemskie i wieczne na mi³oœci do Boga, bliŸniego i siebie samego. Mo¿e warto pomyœleæ jak wygl¹da mój sposób na szczêcie tu na ziemi, ale przede wszystkim "przepis na zdobycie nieba"? Mo¿e tak po prostu jak wskazuj¹ nam œwiêci: kochaæ, czêsto rozmawiaæ z Bogiem, czyniæ dobro, odkrywaæ wolê Boga i realizowaæ j¹ w ¿yciu, przebaczaæ, czêsto spowiadaæ siê, przyjmowaæ Komuniê œw. Mo¿e byæ tak po prostu "dobrym jak chleb i ludzkim jak cz³owiek"? Opr. S. Marta Niemiec www.jadwiga.gorlice.pl Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 12 List Pasterski Biskupa Rzeszowskiego z racji peregrynacji relikwii B³ogos³awionej Karoliny Drodzy Bracia Kap³ani Drodzy Diecezjanie - Bracia i Siostry Kochana M³odzie¿y W bie¿¹cym roku minê³o 20 lat od beatyfikacji B³ogos³awionej Karoliny, Patronki naszej diecezji, której dokona³ w dniu 10 czerwca 1987 roku w Tarnowie Ojciec Œwiêty Jan Pawe³ II podczas pamiêtnej trzeciej pielgrzymki do Ojczyzny. Wielu kap³anów, a tak¿e i osoby œwieckie, wspominaj¹c tê pielgrzymkê, pamiêtaj¹ przeszkody jakie trzeba by³o wówczas pokonaæ, aby dojechaæ do Tarnowa na spotkanie z Janem Paw³em II i na uroczystoœæ beatyfikacji. Ówczesne w³adze utrudnia³y wielkie zgromadzenia pod pozorem troski o bezpieczeñstwo wiernych. Mimo tych przeszkód zgromadzi³y siê w Tarnowie wielkie rzesze wiernych, by uczestniczyæ w spotkaniu z Piotrem naszych czasów i dziêkowaæ Bogu za wyniesienie na o³tarze Córki Tarnowskiej Ziemi. Podczas homilii mówi³ Ojciec Œwiêty: "Czy¿ œwiêci s¹ po to, a¿eby zawstydzaæ? Tak, mog¹ byæ i po to. Czasem konieczny jest taki zbawczy wstyd, a¿eby zobaczyæ cz³owieka w ca³ej prawdzie. Potrzebny jest, a¿eby odkryæ, lub odkryæ na nowo w³aœciw¹ hierarchiê wartoœci. Potrzebny jest nam wszystkim, starym i m³odym [...] Œwiêci s¹ po to, a¿eby œwiadczyæ o wielkiej godnoœci cz³owieka. Œwiadczyæ o Chrystusie ukrzy¿owanym i zmartwychwsta³ym 'dla nas i dla naszego zbawienia', to znaczy równoczeœnie œwiadczyæ o tej godnoœci, jak¹ cz³owiek ma wobec Boga. Œwiadczyæ o tym powo³aniu, jakie cz³owiek ma w Chrystusie". B³ogos³awiona Karolina da³a Chrystusowi wyj¹tkowe œwiadectwo swoim ¿yciem i swoj¹ mêczeñsk¹ œmierci¹. Jak wiemy, w dniu 18 listopada 1914 roku Karolina w 16-tym roku ¿ycia, pó³ roku po przyjêciu sakramentu bierzmowania, odda³a ¿ycie w obronie czystoœci i godnoœci ludzkiej osoby. Pochodzi³a z licznej rodziny polskiej, ¿yj¹cej wiar¹ katolick¹, daj¹cej œwiadectwo mi³oœci Boga i ludzi. Od dnia I Komunii œw. zaprzyjaŸni³a siê z Panem Jezusem w ¿ywy sposób, co wyra¿a³a dobroci¹ wobec innych, wra¿liwoœci¹ wobec cierpi¹cych i pomoc¹ potrzebuj¹cym. Rodzina by³a dla tej dziewczyny szko³¹ kszta³towania charakteru i wzrastania w mi³oœci. Rodzicie przekazali swoim dzieciom wartoœci, w które wierzyli i wed³ug których ¿yli. By³y nimi: g³êboka pobo¿noœæ, mi³oœæ wzajemna, uczciwoœæ, a tak¿e umi³owanie ziemi i Ojczyzny. Rodzina ta, choæ ¿y³a w minionym wieku, mo¿e byæ wzorem dla dzisiejszych rodzin, dla matek i ojców, jak w chaosie wspó³czesnego œwiata kszta³towaæ ¿ycie rodzinne. Decyzj¹ Ojca Œwiêtego w 1992 roku B³. Karolina razem z B³. Józefem Sebastianem Pelczarem zosta³a og³oszona Patronk¹ diecezji rzeszowskiej. W bie¿¹cym roku Katolickie Stowarzyszenie M³odzie¿y w ca³ej Polsce podjê³o starania, by relikwie B³ogos³awionej Karoliny nawiedzi³y nasze parafie. Popieramy z radoœci¹ tê piêkn¹ inicjatywê i bêdziemy siê modliæ, aby postaæ B³ogos³awionej, jej ¿ycie i œwiadectwo mi³oœci Chrystusa oraz dobroci ludzi przyczyni³y siê do pog³êbienia i wiêkszego umi³owania naszego chrzeœcijañskiego powo³ania, wszak wszyscy jesteœmy powo³ani do œwiêtoœci, od chrztu œwiêtego staliœmy siê przybranymi dzieæmi Bo¿ymi. Zapraszam Braci Kap³anów, Rodziców, a zw³aszcza m³odzie¿ do serdecznego spotkania z B³ogos³awion¹ Karolin¹, której relikwie bêdziemy przyjmowaæ w naszych parafiach. Ze szczególn¹ mi³oœci¹ zwracam siê do M³odzie¿y - do dziewcz¹t i ch³opców, bo m³odzi szukaj¹ wzorów i idea³ów w kszta³towaniu charakteru i ¿yciowej m¹droœci, szukaj¹ swojej w³aœciwej drogi ¿yciowej, swojego miejsca w Koœciele. Wpatrujcie siê w postaæ B³ogos³awionej Waszej Patronki i proœcie j¹ o wstawiennictwo, a na pewno pomo¿e spe³niæ wasze oczekiwania. Wiara i mêstwo B³ogos³awionej Karoliny bêd¹ pomagaæ wam w pod¹¿aniu za Chrystusem, Jedynym naszym Odkupicielem. Orêdzie, jakie g³osi³a Karolina nie s³owem a ¿yciem, niech staje siê tak¿e programem waszego m³odego ¿ycia. Zachêcam was gor¹co do udzia³u w Katolickim Stowarzyszeniu M³odzie¿y oraz w Ruchu Czystych Serc. Wasze zaanga¿owanie - Moi Drodzy M³odzi - bêdzie piêknym œwiadectwem realizowania powo³ania do bycia uczniem Chrystusa na wzór B³ogos³awionej Karoliny. Spotkanie z B³ogos³awion¹ Karolin¹ w Jej relikwiach, niech nam przypomina wo³anie œw. Paw³a Aposto³a: "Przypatrzcie siê bracia powo³aniu waszemu" (1 Kor 1, 26) i równoczeœnie pomaga stawaæ siê uczniami Chrystusa. Proœmy Boga s³owami hymnu brewiarzowego, ku czci B³ogos³awionej Karoliny: "Cudowny kwiecie polskiej ziemi, Prostego ludu, polskiej chaty A cnót barwami przebogaty. B³ogos³awiona Karolino, Œwieæ nam przyk³adem swego mêstwa, B¹dŸ wzorem pracy i modlitwy Czystoœci ¿ycia i mêczeñstwa" Na owocne spotkanie z B³ogos³awion¹ Karolin¹ w Jej relikwiach - z serca b³ogos³awiê - bp Kazimierz Górny. Rzeszów, 2 listopada 2007 r. Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 www.jadwiga.gorlice.pl 13 Wszyscy jesteœmy powo³ani do mi³osierdzia Powakacyjny artyku³ Parafialnego Zespo³u Caritas pragnê rozpocz¹æ od powrotu do radosnych chwil prze¿ywanych 15 sierpnia br. - Jubileuszu 10 - lecia istnienia naszej parafii i sprowadzenia relikwii patronki Œw. Jadwigi Królowej. W pracê i organizacjê tych piêknych uroczystoœci z radoœci¹ i zapa³em w³¹czyli siê równie¿ cz³onkowie Parafialnego Zespo³u Caritas. Prace fizyczne po³¹czyliœmy z duchowym przygotowaniem poprzez uczestnictwo w 11 - dniowej modlitwie dziêkczynnej za ka¿dy rok tworzenia materialnego i duchowego oblicza naszej parafii. Rozwa¿aliœmy nasz osobisty wk³ad robiliœmy swoisty "rachunek sumienia" w³asnego zaanga¿owania w ¿ycie naszej lokalnej wspólnoty Koœcio³a. Udzia³ w Apelach Jasnogórskich by³ modlitw¹ b³agaln¹, by Matka Bo¿a otacza³a opiek¹ i wyprasza³a Bo¿e b³ogos³awieñstwo dla Ks. Proboszcza, ksiê¿y wikariuszy oraz sióstr zakonnych w pracy duszpasterskiej i w tworzeniu wspólnoty. Od 15 sierpnia mamy ju¿ niejako "na wyci¹gniêcie rêki" nasz¹ Patronkê, Jej Szlachetn¹ Cz¹stkê zamkniêt¹ w kunsztownym relikwiarzu, któr¹ w procesyjnym orszaku do naszej œwi¹tyni mieli zaszczyt nieœæ równie¿ przedstawiciele Parafialnego Zespo³u Caritas - J. Gucwa, M. Ignar, J. Wojnarski www.jadwiga.gorlice.pl i W. Kasprzak. Wierz¹c w szczególne Jej orêdownictwo módlmy siê i proœmy o pomoc we wszystkich potrzebach. Ta m¹dra Królowa za ¿ycia nikomu nie odmówi³a pomocy. A teraz od tronu Boga jest jeszcze ³askawsza. Winniœmy pamiêtaæ, ¿e w roku erygowania naszej parafii zmar³a Matka Teresa z Kalkuty (5 wrzeœnia 1997 r.). Beatyfikowana przez S³ugê Bo¿ego Jana Paw³a II. B³. Matka Teresa zostawi³a duchowy testament ka¿demu z nas, a w szczególnoœci cz³onkom grup charytatywnych, testament - mi³oœci Boga w drugim cz³owieku! B³. Matko Tereso wstawiaj siê za nami, wypraszaj potrzebne ³aski, byœmy wsparci Twym przes³aniem, potrafili Ciê naœladowaæ i byæ jak Ty „ma³ym o³ówkiem w rêku Boga". W dniu 20 wrzeœnia br. w auli Domu Katechetycznego parafii NNMP w Gorlicach spotkali siê przedstawiciele Parafialnych Zespo³ów Caritas dekanatu gorlickiego oraz Szkolnych Kó³ Caritas. Nasz zespó³ reprezentowali: Ks. J. Gondek, S. Mê¿yk, H. Sendecka, J. Gucwa i M. Ignar. PaŸdziernikowe spotkanie rozpoczêliœmy wspóln¹ modlitw¹. Rozwa¿ania nawi¹zuj¹ce do tegorocznego has³a 63 Tygodnia Mi³osierdzia "Wszyscy jesteœmy powo³ani do mi³osierdzia" poprowadzili: ks. R. Tokarz opiekun Szkolnego Ko³a Caritas przy LO im. M. Kromera w Gorlicach oraz Ks. £. Burski - opiekun niepe³nosprawnych z Kobylanki. Robocz¹ dyskusjê rozpocz¹³ Dyrektor Caritas diecezji rzeszowskiej ks. S. S³owik. Poinformowa³ uczestników o dzia³alnoœci - Caritas Diecezji Rzeszów w okresie 15 - lat. Wol¹ ks. bpa Kazimierza Górnego jest, by przy ka¿dym sanktuarium naszej diecezji powsta³ Œrodowiskowy Oœrodek Pomocy. I tak w pobliskich Lipinkach powstaje Diecezjalny Oœrodek Wychowawczo - Profilaktyczny im. Œw. Józefa Ks. Dyrektor S. S³owik oraz ks. J. Gondek poruszyli wiele wa¿nych spraw dotycz¹cych dzia³alnoœci Parafialnych Zespo³ów Caritas: - ¿ywnoœæ z rezerw Unii Europejskiej, - korzystanie z niej poprzez Caritas w parafii, - Europejski Fundusz Spo³eczny - mo- Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 14 ¿liwoœci i warunki korzystania poprzez partnerstwo œrodowiskowe, - organizacja szkolenia specjalistycznego dla osób chêtnych do zdobycia umiejêtnoœci pisania wniosków, projektów, pozyskiwania grantów z wy¿ej wymienionego funduszu, oraz znajomoœci przepisów prawnych w pracy Caritas, - aktywizacja biednych, pomoc w wychodzeniu z bezdomnoœci, pomoc psychologiczna, - nowe formy dzia³alnoœci Parafialnych Zespo³ów Caritas w kontekœcie obecnoœci w Unii Europejskiej, - aktywacja Szkolnych Kó³ Caritas, wolontariat szkolny pod szyldem Koœcio³a, wspó³praca m³odzie¿y z Parafialnym Zespo³em Caritas, punkty dla szkó³ za Szkolne Ko³a Caritas, - wspó³praca Parafialnych Zespo³ów Caritas z Miejskim Oœrodkiem Pomocy Spo³ecznej, Dziêkujemy Ksiê¿om Dyrektorom Caritas za formacjê, paniom Parafialnego Zespo³u Caritas z parafii NNMP za trud przygotowania spotkania oraz poczêstunku. Do owocnej pracy potrzebne jest Bo¿e b³ogos³awieñstwo, którego po wspólnej modlitwieAnio³ Pañski udzieli³ ks. S. S³owik. Rodzinne formy prze¿ywania Adwentu S³owo Adwent pochodzi z ³aciñskiego wyrazu adventus, co oznacza przyjœcie. Liturgia podkreœla podwójny wymiar Adwentu: eschatologiczny i historyczny. Te dwa wymiary osadzone s¹ w teraŸniejszoœci. Chrystus, bowiem nieustannie przychodzi do nas w sprawowanych przez Koœció³ sakramentach, a zw³aszcza Eucharystii oraz w swoim S³owie (por. KL 7). W okresie Adwentu szczególn¹ uwagê zwraca siê na rodzinê. W tym czasie czêsto gromadzono siê na wspólnej modlitwie rodzinnej i s¹siedzkiej. Œpiewano wspólnie pieœni adwentowe, Godzinki o Niepokalanym Poczêciu Najœwiêtszej Maryi Panny, czytano ¿yciorysy œwiêtych i Pismo œw. Podejmowano równie¿ wspóln¹ pracê w s¹siedztwie, ubogacaj¹c siê przy tym, w³asnymi prze¿yciami i doœwiadczeniami. Gwarne ¿ycie domowe i s¹siedzkie stawa³o siê wyciszone i bardziej pobo¿ne na kilka tygodni, by dobrze przygotowaæ siê na przyjœcie Zbawiciela. Adwent w dziejach Polski odegra³ wielk¹ rolê w przygotowaniu do œwi¹t Narodzenia Pañskiego. Obchodzono go dostojnie, powa¿nie, z wielk¹ têsknot¹. Poszczono w ca³ym kraju z pe³n¹ bezwzglêdnoœci¹. W Adwencie rozpoczynano zespo³owe przêdzenie lnu i darcie pierza. W domach czyniono tak¿e przygotowania do œwi¹t. Zwo¿ono drzewo z lasu, obt³ukiwano jêczmieñ i pszenicê w stêpach na potrawy wigilijne, mielono zbo¿e w ¿arnach. M³odzie¿ przygotowywa³a siê do chodzenia po kolêdzie - robi³a gwiazdy, struga³a kozy, wykonywa³a ubiory oraz uczy³a siê tekstów. Dawno, w niektórych regionach Polski grano na tr¹bach, przypominaj¹cych tr¹by anielskie, wzywaj¹ce na S¹d Bo¿y. W niektórych rodzinach trwa³ym elementem liturgii rodzinnej jest zwyczaj przygotowywania o³tarzyka adwentowego. W takim o³tarzyku umieszczony by³ krzy¿, dwie œwiece, obraz Matki Bo¿ej lub figurka. Maria Ignar Obok figurki stawiany by³ pusty ¿³óbek, do którego dzieci sk³ada³y s³omki za dobre uczynki. Czasem stawiano dodatkow¹ œwiece na wzór roratki i bukiety kwiatów. Obok k³adziono ksi¹¿eczkê i ró¿aniec. Od II Niedzieli Adwentu w sk³ad o³tarzyka rodzinnego i wieñca adwentowego powinna wejœæ po³o¿ona na poczesnym miejscu ksiêga Pisma œw. Nale¿y j¹ codziennie otworzyæ w miejscu wypadaj¹cej w tym dniu perykopy Ewangelii Mszy œw. Jest to spe³nienie woli Soboru Watykañskiego II, który zachêca³, aby w miarê roku liturgicznego Koœció³ równie¿ domowy ods³ania³ tajemnice objawienia Bo¿ego. Istnieje równie¿ zwyczaj ustawiania i œwiêcenia wieñca adwentowego, wykonanego z iglastych ga³¹zek, w œrodku którego umieszczano cztery œwiece. Ten wieniec przez zapalanie kolejnych œwiec w nastêpuj¹ce po sobie niedziele okresu Adwentu jest upamiêtnieniem ró¿nych etapów historii zbawienia przed przyjœciem Chrystusa i symbolem prorockiego œwiat³a, które z czasem coraz bardziej rozjaœnia³o noce starotestamentalnego oczekiwania na wzejœcie S³oñca sprawiedliwoœci, Jezusa Chrystusa (por. Ml 3, 20; £k 1, 78). W czasie oczekiwania na przyjœcie Syna Bo¿ego przygotowywano nie tylko duszê, ale i cia³o, dlatego podejmowano ró¿ne postanowienia adwentowe. Najczêœciej przyrzekano abstynencjê od alkoholu, palenia papierosów, wyrzekano siê wszelkich rozrywek, zabaw i œpiewów. Dzieci odmawia³y sobie s³odyczy. Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 www.jadwiga.gorlice.pl 15 Zwyczaj poszczenia w Adwencie by³ ju¿ znany w Królestwie Polskim, ale nie obowi¹zywa³ w sumieniu. Gdy w 1775 roku papie¿ Pius VI zniós³ niektóre œwiêta, z których wigiliami by³ zwi¹zany post, wówczas postanowiono przenieœæ go na œrody i pi¹tki adwentu. W okresie Adwentu nie spo¿ywano potraw z t³uszczem, a nawet podstawowych posi³ków, takich jak mleko, ser, mas³o, œmietana. Popularnymi potrawami adwentowymi by³y: barszcz bia³y z czosnkiem, ziemniaki z ³upinami, barszcz z ziemniakami pieczonymi w popiele, pêcaki z suszkami, bób, zupy owocowe z suszu, czarny ¿ur, kwasówka z ziemniakami i kulaszka oraz chleb z wod¹. Z biegiem lat przepisy postne ulega³y z³agodzeniu. Podyktowane to by³o trosk¹ o dobro wiernych, ¿yj¹cych w zmiennych warunkach. Dowodem na z³agodzenie koœcielnej praktyki pokutnej jest Konstytucja Apostolska Paenitemni papie¿a Paw³a VI z 1966 roku. W okresie Adwentu szczególnie wiernie wype³niano obowi¹zki stanu rodzicielskiego. Wspólne modlitwy, pieœni adwentowe, przygotowanie o³tarzyka i wieñca adwentowego oraz powstrzymywanie siê od pokarmów pomaga³y lepiej przygotwaæ duszê i cia³o na przyjœcie Pana. Mo¿e warto ju¿ dziœ postawiæ sobie pytanie: Jak prze¿yjê tegoroczny Adwent? Ks. Ryszard Sowa ¯ycie w Seminarium Duchownym Tytu³ mówi sam za siebie. I chocia¿ gdybym chcia³ uj¹æ w tym tekœcie wszystko, co dotyczy naszego codziennego ¿ycia, to nasze parafialne pismo musia³oby urosn¹æ do gruboœci ksi¹¿ki telefonicznej. Jednak spróbujê, przynajmniej ramowo opisaæ to, z czym ka¿dy kleryk musi siê ka¿dego dnia „zmierzyæ”. Pierwsz¹ tak¹ rzecz¹ jest w³asny budzik lub seminaryjny dzwonek, który og³asza pobudkê. W dni wyk³adowe pobudka ma miejsce o godz. 5.30. Niektórym byæ mo¿e nasuwa skojarzenia militarno-koszarowe. W dni, w które nie ma wyk³adów wstajemy pó³ godziny póŸniej. Eucharystia ma miejsce rano, a poprzedzona jest pó³godzinn¹ medytacj¹ biblijn¹. Nastêpnie schodzimy na œniadanie i o godz. 8.00. rozpoczynamy wyk³ady. Po piêciu wyk³adach o godz. 12.30 gromadzimy siê w kaplicy na rachunku sumienia, a nastêpnie na obiedzie. Popo³udnie wygl¹da ró¿nie, w zale¿noœci od dnia tygodnia, jednak codziennie jest czas na naukê, odpoczynek a tak¿e na modlitwê, zarówno w³asn¹ jak i wspólnotow¹. O 18.30. gromadzimy siê na kolacji. Silentium sacrum - czyli œwiête milczenie rozpoczyna siê o godz. 20.00. Cisza nocna obowi¹zuje od godz. 22.00. Jednak by Seminarium mog³o prawid³owo funkcjonowaæ, klerycy prowadz¹ wiele agend i "instytucji". Mamy w³asny sklepik, czytelniê, bibliotekê, pracowniê komputerow¹ i kserograficzn¹, aulê, czy salê gimnastyczn¹. S¹ klerycy odpowiedzialni za porz¹dek i przygotowanie kaplicy, wysy³anie listów, infirmeriê, czyli miejsce, gdzie udaj¹ siê chorzy, aby w Seminarium nie spowodowaæ epidemii. Oczywiœcie s¹ to tylko niektóre sfery, za jakie odpowiadaj¹ klerycy. Pomimo tego, i¿ Seminarium jest niemal samowystarczalne, czêsto istnieje potrzeba udania siê do miasta. W ka¿dy czwartek i niedzielê w godzinach popo³udniowych budynek niemal pustoszeje - jest to czas tzw. "przechadzki". Jest to okazja do zrobienia zakupów, czy te¿ za³atwienia jakichœ innych spraw. Jest to przede wszystkim okazja do tzw. "akcji duszpasterskich". W ramach takich akcji wychodzimy do rzeszowskich œwietlic, szpitali, domu dziecka, pogotowia opiekuñczego, wiêzienia i wielu innych miejsc. Ponadto kleryków mo¿na spotkaæ przy okazji wiêkszych uroczystoœci - najczêœciej w koœciele katedralnym, ale równie¿ i w rzeszowskiej farze czy w koœciele ojców bernardynów. To oczywiœcie tylko niektóre aspekty codziennego ¿ycia w Seminarium. Ogólnie mo¿na powiedzieæ, ¿e czas formacji jest czasem trudnym, ale i piêknym. Wszak droga za Chrystusem nie jest drog¹ ³atw¹, jest niejednokrotnie drog¹ "pod pr¹d". St¹d droga formacji seminaryjnej jest pe³na wyzwañ i przeciwnoœci, które ci¹gle na nowo uczymy siê przezwyciê¿aæ. Kl. Micha³ Domasik www.jadwiga.gorlice.pl Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 16 Obroñca godnoœci cz³owieka Ogólnopolska zbiórka na stypendia dla uzdolnionej m³odzie¿y, uroczyste Msze œw. o beatyfikacjê Jana Paw³a II, koncerty i sesje naukowe - to tylko niektóre elementy tegorocznego VII Dnia Papieskiego - obchodzonego w ca³ej Polsce z inicjatywy Fundacji "Dzie³o Nowego Tysi¹clecia". Temat przewodni tegorocznego Dnia brzmia³: "Obroñca godnoœci cz³owieka". Nasza parafia równie¿ w³¹czy³a siê w obchody VII Dnia Papieskiego poprzez modlitwê ró¿añcowej w intencji beatyfikacji S³ugi Bo¿ego Jana Paw³a II. Wolontariusze poprzez kwestê na rzecz Fundacji "Dzie³o Nowego Tysi¹clecia", po ka¿dej Mszy œw. zbierali ofiary do puszek. Dzieñ 16 paŸdziernika 1978 roku dla Polaków i ca³ego œwiata otworzy³ now¹ kartê w ¿yciu Ojczyzny i Koœcio³a. Wtedy na Stolicê Piotrow¹ zosta³ wybrany polski kardyna³ Karol Wojty³a. To wydarzenie wywo³a³o w Polsce i w œwiecie wiele pozytywnych zmian. Pontyfikat Papie¿a Polaka przyniós³ odrodzenie wiary i zmiany spo³eczne w naszej OjczyŸnie. Wdziêcznoœæ dla Boga za papie¿a okazywana jest w ró¿ny sposób. Widzimy pomniki papie¿a, ulice nazywane jego imieniem, fundacje, szko³y, które obieraj¹ go sobie za Patrona. Zespó³ Szkó³ Ekonomicznych w Gorlicach przybra³ niedawno imiê Jana Paw³a II. Pog³êbia ci¹gle znajomoœæ nauczania papieskiego, przybli¿a jego osobê uczniom oraz innym osobom podczas uroczystego prze¿ywania rocznic zwi¹zanych z wydarzeniami z pontyfikatu Jana Paw³a II. Dzieje siê tak gdy œwiêtowana jest rocznica wyboru, zamachu na jego ¿ycie, pielgrzymek do Polski i jego dramatycznego cierpienia i œmierci. Równie¿ tego roku z okazji 29. rocznicy wyboru na Stolicê Piotrow¹ Zespó³ Szkó³ Ekonomicznych prze¿ywa³ podnios³¹ uroczystoœæ ku czci Jana Paw³a II - swojego Patrona. Dyrekcja Szko³y, nauczyciele i m³odzie¿ przybyli do koœcio³a Œw. Jadwigi Królowej na godzinê 9-t¹. Przed Msz¹ œw. m³odzie¿ œpiewem przygotowa³a klimat nabo¿eñstwa. Eucharystiê dziêkczynn¹ za pontyfikat Jana Paw³a II i o Jego szybkie wyniesienie na o³tarze odprawiali ksiê¿a katecheci ks. Andrzej Kluz i ks. Ryszard Sowa. Liturgiê przygotowa³a m³odzie¿ szkolna i katecheci z nauczycielami. W homilii ks. Andrzej Kluz przybli¿y³ sens pontyfikatu Papie¿a Polaka jako daru dla Ojczyzny i Koœcio³a. Wskaza³ na autorytet i œwiêtoœæ Papie¿a, który dlatego by³ Wielki, poniewa¿ sam prze¿ywa³ bliskoœæ z Bogiem. Po Mszy œw. ca³a wspólnota Ekonomika zosta³a w œwi¹tyni na wys³uchanie piêknego programu s³owno - muzycznego wykonanego przez m³odzie¿ pod kierunkiem pani mgr Katarzyny Szafryny - Przepióry. Trafnie dobrane teksty i piosenki tego programu skupi³y uwagê i wywo³a³y wzruszenie. Spotkanie modlitewne Zespo³u Szkó³ Ekonomicznych wpisa³o siê w wiele tego typu imprez w Polsce i œwiecie z okazji rocznicy wyboru Papie¿a - Polaka. 24 paŸdziernika br odby³ siê wewn¹trzszkolny konkurs pt. „Papie¿ Jan Pawe³ II - patron Zespo³u Szkó³ Ekonomicznych w Gorlicach”. Uczestnikami konkursu byli uczniowie klas pierwszych. Celem konkursu by³o zapoznanie m³odzie¿y rozpoczynaj¹cej naukê w ZSE, z histori¹ ¿ycia i pontyfikatem Karola Wojty³y. Formu³a konkursu polega³a na tym, ¿e ka¿da z klas wystawi³a 5-osobow¹ dru¿ynê. W sumie uczestniczy³o w konkursie 25 uczniów, którzy rywalizowali w dwóch etapach: etap pisemny - uczestnicy rozwi¹zywali test, etap ustny - dru¿yny poszczególnych klas odpowiada³y na 5 wylosowanych przez siebie pytañ. Wynik koñcowy stanowi³a suma punktów uzyskanych w obydwu etapach. W konkursie zwyciê¿y³a kl. Ia Technikum Ekonomicznego w sk³adzie: Weronika Brach, Marek Broñski, Marta Cyran, Katarzyna Czeluœniak, Joanna Grabowska. Konkurs przygotowali nauczyciele: Beata Tomasik, ks. Ryszard Sowa. Dni Papieskie pomagaj¹ ka¿demu z nas przyblizaæ postaæ Wielkiego Polaka - Jana Paw³a II. Anna Kluska Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 www.jadwiga.gorlice.pl 17 Coœ siê koñczy, coœ zaczyna Do chorych i zdrowych (zamyœlenia nad rokiem liturgicznym) Rok liturgiczny jest drog¹, która siê powtarza. Jest czasem w którym mo¿emy doœwiadczyæ dzia³ania Bo¿ego, które wyzwala, które przemienia serce, czyni go zdolnym do mi³oœci. Ten¿e rok liturgiczny ma pocz¹tek i koniec - Jezusa Chrystusa. Pocz¹tek nazywamy Adwentem - czasem têsknego oczekiwania na Króla, który ma nadejœæ. Koniec zaœ ma charakter uroczystoœci, potwierdzenia, ¿e Król przyszed³ i zacz¹³ panowaæ. I tu zaczynaj¹ siê problemy. Nazwa wydaje siê byæ dziwna zwa¿aj¹c na S³owo Bo¿e jakie Koœció³ w tym dniu w 2007 r. rozwa¿a. Darmo szukaæ tam triumfu, zwyciêskiego usposobienia, blasku mocy i nie wiem czego jeszcze. Nie bardzo te¿ widzê tam Jezusa Chrystusa zwyciêskiego, pe³nego mocy, przed którym dr¿¹ potêgi ziemskie i niebieskie. Widzê kogoœ przegranego, odrzuconego, niezrozumianego, cichego pokornego, przeœladowanego, ubogiego… Dziwnego Boga pokazuje nam Jezus… Boga, który cierpi… Boga, który nie onieœmiela, nie narzuca panowania… Jezus pokazuje Boga solidarnego z cz³owiekiem w jego s³aboœci, w cierpieniu… Pokazuje Boga wyci¹gaj¹cego do nas rêkê… Poœrednio pokazuje nam te¿ obraz Koœcio³a jaki jest mu bliski… Koœcio³a, który czci Go jako Króla lecz stoi pod krzy¿em i widzi, ¿e w moc jest w pozornej s³aboœci. Jezus - Król wisz¹cy na krzy¿u pyta chrzeœcijan bardzo jasno: czy my chcemy go naœladowaæ? Bo mo¿e byæ tak, ¿e zachwyca nas pokora, ale od œrodka ¿re nas ambicja. Jezus przychodz¹cy i bêd¹cy Królem (to jest fakt z którym ciê¿ko siê sprzeczaæ) nie chce byæ królem si³y i mocy, ale królem serca. Królem, który panuje przez mi³oœæ… On przyjdzie do nas w³aœnie taki. Ca³y problem tylko w tym, ¿ebyœmy Go nie przegapili poœród stu milionów wa¿nych spraw, jakie naszym zdaniem nie cierpi¹ zw³oki i którymi zaœmiecimy serca. Aby czasem nie us³yszeæ, ¿e w tym co robimy nie ma ¿ycia wiecznego. ks. Damian Bolka www.jadwiga.gorlice.pl Postawy osób przewlekle chorych Choroba jest wpisana w ludzkie ¿ycie. Zaburza w cz³owieku porz¹dek duchowy i psychiczny. Stanowi element cielesnej kondycji cz³owieka, tak jak starzenie siê i œmieræ. Chorym jest ten, kto natrafia na tkwi¹ce w ciele i duszy przeszkody w rozwijaniu i wykorzystywaniu swoich mo¿liwoœci. W sytuacji choroby wyzwalaj¹ siê w cz³owieku ró¿ne odniesienia wobec niej. Nale¿¹ do nich: wyzwanie, czyli trudnoœæ, któr¹ trzeba rozwi¹zaæ; wróg, którego trzeba pokonaæ; kara, któr¹ trzeba ponieœæ; ucieczka od odpowiedzialnoœci i problemów ¿yciowych oraz wartoœæ, która rozwija i pog³êbia wewnêtrznie. W sytuacji klêski osoba przewlekle chora znajduje siê w utrwalonym stanie rozpaczy, apatii i pesymizmu, który wyra¿a siê w biernej i bezmyœlnej rezygnacji, wzglêdnie w nierozumnym buncie w stosunku do koniecznoœci losu. Sytuacja ta mo¿e cz³owieka za³amaæ i prowadziæ do ucieczki w œmieræ samobójcz¹ lub psychologiczn¹. Pozytywna akceptacja wyra¿a siê w œwiadomym pogodzeniu z chorob¹ i radzeniu sobie w nowej sytuacji ¿yciowej. Akceptacja o charakterze negatywnym prowadzi natomiast do ucieczki od trudnoœci i konfliktów ¿yciowych w chorobê. Choroba mo¿e byæ tak¿e twórczym czynnikiem rozwoju. Wówczas jest przyjmowana jako dar, ¿yciowe zadanie, szansa. Staje siê "aktem twórczym" w procesie kszta³towania osobowoœci i zmusza cz³owieka do podjêcia decyzji wyjœcia na drogê swojego przeznaczenia. Uznaj¹c chorobê za twórczy czynnik rozwoju, chory pog³êbia kontakt ze sob¹ i z innymi ludŸmi. Wykorzystuje ten czas na przemyœlenie nurtuj¹cych go problemów i wzmacnia osobisty kontakt z Bogiem. Choroba mo¿e byæ dla osoby chorej przeszkod¹, strat¹, ulg¹, korzyœci¹ lub wartoœci¹. Traktowana jako przeszkoda ³¹czy dwa okreœlenia: wyzwanie i wróg. Przyjmuj¹c chorobê jako wyzwanie, cz³owiek podejmuje walkê, przeciwstawia siê schorzeniu oraz odznacza siê siln¹ motywacj¹ do pokonania w³asnej s³aboœci. Uznanie choroby za wroga kszta³tuje u chorego gotowoœæ poddania siê. Postrzeganie jej jako straty prowadzi do reakcji rezygnacyjnej, któr¹ cechuje stopniowe wycofanie siê i bierne poddanie biegowi wydarzeñ. Osoba chora mo¿e tak¿e traktowaæ chorobê jako korzyœæ, która zaspokaja potrzebê doznawania od innych dowodów zainteresowania i troski. Je¿eli cierpienie zmieni cz³owieka korzystnie, wytwarzaj¹c dystans wobec spraw przyziemnych, ukazuj¹c rzeczywiste wartoœci i sk³aniaj¹c do rewizji celów ¿yciowych, dotychczasowej postawy wobec ludzi i swego postêpowania, wtedy choroba staje siê wartoœci¹. Cz³owiek chory zdobywaj¹c umiejêtnoœæ chorowania, przechodzi trzy etapy zwi¹zane z zaistnia³¹ chorob¹: etap zaskoczenia, etap poszukiwania równowagi i etap uwolnienia siê od uzale¿nieñ chorobowych. Etap zaskoczenia charakteryzuje siê miêdzy innymi rozdra¿nieniem, niepokojem i zawstydzeniem. Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 18 £¹czy siê z oczekiwaniem na diagnozê, leczenie i z rokowaniem. Warunkiem wkroczenia w drugi etap jest zmiana elementów zaskoczenia w elementy rozwijaj¹ce i scalaj¹ce chorego wewnêtrznie. Etap poszukiwania równowagi mo¿e mieæ cechy pozytywne, negatywne lub nijakie. Nastawienie pozytywne cechuje siê refleksj¹ nad sensem i celem ¿ycia, systemem wartoœci i realizacj¹ ról spo³ecznych. Prowadzi do wewnêtrznego zharmonizowania cz³owieka chorego. Zdobywa on umiejêtnoœæ chorowania, co przejawia siê w rozumnym wykorzystywaniu choroby do troski i pomocy innym w rozwoju, dorastaniu i dojrzewaniu osobowoœciowym. Nastawienie negatywne polega na biernym przyjêciu choroby, izolowaniu siê od innych ludzi i ich problemów oraz realizacji w³asnych egoistycznych celów. Równowaga negatywna sprzyja powstawaniu postaw antyspo³ecznych. Nastawienie nijakie przejawia siê w poszukiwaniu nieokreœlonych celów i wartoœci. Osoby d¹¿¹ce do osi¹gniêcia równowagi w sposób negatywny lub nijaki nie widz¹ mo¿liwoœci rozwoju osobowoœci, a chorobê traktuj¹ jako pora¿kê ¿yciow¹. Etap uwolnienia siê od uzale¿nieñ chorobowych realizuj¹ osoby, które przesz³y etap pozytywnego poszukiwania równowagi. Uwalniaj¹ siê one od wp³ywu choroby na sposób myœlenia, dzia³ania i odczuwania. Œwiadomie d¹¿¹ do rozwoju w³asnej osobowoœci. Prowadz¹ aktywne i twórcze ¿ycie oraz konsekwentnie zmierzaj¹ do realizacji celów ¿yciowych. Osoby chore, który zdoby³y umiejêtnoœæ chorowania, odznaczaj¹ siê bezinteresownoœci¹, m¹droœci¹ oraz coraz wiêksz¹ dojrza³oœci¹. Choroba stanowi integraln¹ czêœæ ludzkiego ¿ycia. Obejmuje nie tylko poziom cielesny i psychiczny, ale nale¿y j¹ rozwa¿aæ tak¿e w wymiarze duchowym. Prze¿ywanie jej w sposób œwiadomy nadaje ¿yciu wartoœæ o wiele wiêksz¹ od tej, jak¹ mo¿e daæ samo zdrowie. Choroba mo¿e byæ przyjmowana jako dar, zjawisko, sytuacja, cierpienie, fakt, szansa i znak ³aski.Choroba jako znak ³aski jest sygna³em szczególnego spotkania z Bogiem. Mo¿e byæ ono oczekiwane i akceptowane lub odrzucane, niepotrzebne czy niezauwa¿one. Warunkiem, by choroba sta³a siê ³ask¹ zmieniaj¹c¹ osobê chor¹ wewnêtrznie, jest jej zaakceptowanie. Ks. Andrzej Kluz Co nowego w Œwietlicy Parafialnej „PRZYSTAÑ”? 5 wrzeœnia w naszej Œwietlicy Parafialnej "Przystañ" podsumowaliœmy radosny czas wakacji na wspólnym spotkaniu dzieci, rodziców i zaproszonych goœci. Widowiskiem „¯egnaj lato na rok...” zakoñczyliœmy realizacjê projektu „Wakacyjna przystañ”. Obecnie realizujemy projekt kuratoryjny „Bawimy siê i uczymy w Przystani”. Nasze dzia³ania obejmuj¹ pomoc w odrabianiu lekcji, wyrównywanie deficytów z jêzyka polskiego, matematyki, jêzyka angielskiego. G³ównym celem naszych obecnych zajêæ jest rozwijanie zainteresowañ, talentów i zdobywanie umiejêtnoœci dzieci. Zajêcia prowadzone s¹ przez wykwalifikowanych fachowców - instruktorów, miêdzy innymi z muzyki, plastyki, tañca nowoczesnego, p³ywania, gry w szachy oraz odbywaj¹ siê zajêcia informatyczne z dostêpem do sieci internet. Ka¿dego dnia w „Przystani” odbywaj¹ siê inne zajêcia. M³odzie¿ i dzieci mog¹ je sobie dostosowywaæ do swoich potrzeb i czasu wolnego. Z pewnoœci¹ czas spêdzony w "Przystani" nie jest czasem straconym. Serdecznie zapraszamy! Monika Krzysztoñ Z okazji zbli¿aj¹cych siê imienin Ksiêdzu Andrzejowi Kluzowi, Kapelanowi Szpitala w Gorlicach, ¿yczymy Bo¿ego b³ogos³awieñstwa i opieki Matki Bo¿ej oraz owocnego wstawiennictwa patrona œw. Andrzeja Aposto³a, w ka¿dym dniu pos³ugi duszpasterskiej wœród chorych i cierpi¹cych Duszpasterze i Parafianie Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 www.jadwiga.gorlice.pl 19 B³. Karolina Kózka - patronka naszej diecezji 17 listopada br. rozpoczyna siê w naszej diecezji rzeszowskiej nawiedzenie relikwii b³. Karoliny Kózka. Relikwie Patronki diecezji bêd¹ goœciæ w poszczególnych parafiach przez jeden dzieñ. Peregrynacja jest inicjatyw¹ duszpasterstw m³odzie¿owych dzia³aj¹cych w Diecezji. W zwi¹zku z tym faktem, warto przybli¿yæ postaæ b³. Karoliny. Karolina urodzi³a siê w podtarnowskiej wsi Wa³-Ruda 2 sierpnia 1898 r. jako czwarte z jedenaœciorga dzieci. Piêæ dni póŸniej otrzyma³¹ chrzest w koœciele parafialnym w Rad³owie. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo. Pracowa³a z nimi na roli. Wzrasta³a w atmosferze ¿ywej i autentycznej wiary, która wyra¿a³a siê we wspólnej rodzinnej moidltwie wieczorem i przy posi³kach, w codziennym œpiewaniu Godzinek, czêstym przystêpowaniu do sakramentów i uczestniczeniu we Mszy tak¿e w dzieñ powszedni. Ich uboga chata by³a nazywana "koœció³kiem". Krewni i s¹siedzi gromadzili siê tam czêto na wspólne czytanie Pisma œwiêtego, ¿ywotów œwiêtych i religijnych czasopism. W Wielkim Poœcie œpiewano tam Gorzkie ¯ale, a w okresie Bo¿ego Narodzenia - kolêdy. Od najm³odszych lat ukocha³a modlitwê i stara³a siê wzrastaæ w mi³oœci Bo¿ej. Nie rozstawa³a siê z otrzymanym od matki ró¿añcem - modli³a siê nie tylko w ci¹gu dnia, ale i w nocy. We wszystkim by³a pos³uszna rodzicom, z mi³oœci¹ i trosk¹ opiekowa³a siê licznym m³odszym rodzeñstwem. W 1906 r. rozpoczê³a naukê w ludowej szkole podstawowej, któr¹ ukoñczy³a w 1912 r. Potem uczêszcza³a jeszcze na tzw. naukê dope³niaj¹c¹ trzy razy w tygodniu. Uczy³a siê chêtnie i bardzo dobrze, z religii otrzymywa³a zawsze wzorowe oceny, by³a pracowita i obowi¹zkowa. Du¿y wp³yw na duchowy rozwój Karoliny mia³ jej wuj, Franciszek Borzêcki, bardzo religijny i zaanga¿owany w dzia³alnoœæ apostolsk¹ i spo³eczn¹. Karolina pomaga³a mu w prowadzeniu œwietlicy i biblioteki, do której przychodzi³y czêsto osoby doros³e i m³odzie¿. Prowadzono tam kszta³c¹ce rozmowy, œpiewano pieœni religijne i patriotyczne, deklamowano utwory wieszczów. Karolina by³a urodzon¹ katechetk¹. Nie poprzestawa³a na tym, ¿e pozna³a jak¹œ prawdê wiary lub us³ysza³a wa¿ne s³owo; zawsze spieszy³a, by przekazaæ je innym. Katechizowa³a swoje rodzeñstwo i okoliczne dzieci, œpiewa³a z nimi pieœni religijne, odmawia³a ró¿aniec i zachêca³a do ¿ycia wg Bo¿ych przykazañ. Wra¿liwa na potrzeby bliŸnich, chêtnie zajmowa³a siê chorymi i starszymi. Odwiedza³a ich, oddaj¹c im ró¿ne pos³ugi i czytaj¹c pisma religijne. Przygotowywa³a w razie potrzeby na przyjêcie Wiatyku. B³ogos³awiona Karolina Kózkówna zginê³a w wieku zaledwie 16 lat, na pocz¹tku I wojny œwiatowej, 18 listopada 1914 r. Carski ¿o³nierz uprowadzi³ j¹ przemoc¹ i bestialsko zamordowa³, gdy broni³a siê pragn¹c zachowaæ dziewictwo. Po kilku dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie znaleziono jej zmasakrowane zw³oki. Tragedia jej œmierci nie mia³a ludzkich œwiadków. Pogrzeb Karoliny by³ wielk¹ manifestacj¹ okolicznej ludnoœci, która z wielkim przekonaniem mówi³a, ¿e uczestniczy w pogrzebie mêczennicy. Pochowano j¹ w parafialnym koœciele we wsi Zabawa. W 1987 r. Jan Pawe³ II w Tarnowie beatyfikowa³ Karolinê. Jest ona patronk¹ Katolickiego Stowarzyszenia M³odzie¿y (KSM) i Ruchu Czystych Serc oraz diecezji rzeszowskiej. Opr. Ks. Mariusz Je¿ www.jadwiga.gorlice.pl Wspólnota Królowej Jadwigi nr 22 65 lat ZSE im. Jana Paw³a II - 29.09.2007 r. Niedziela Misyjna - 21.10.2007 r. Niedziela Misyjna - 21.10.2007 r. Prace przy posadzce w koœciele - 26.10.2007 r. Prace przy posadzce w koœciele - 27.10.2007 r. Kwesta na rzecz Kuchni dla Ubogich - 1.11.2007 r. Kwesta na rzecz Kuchni dla Ubogich - 1.11.2007 r. Kwesta na rzecz Kuchni dla Ubogich - 1.11.2007 r. Wiêcej fotografii znajduje siê na stronie parafialnej Fot. Ks. M. Je¿, A. Piechowicz, S. Mê¿yk, ks. J. Gondek