Piątek II Tygodnia zwykłego Wspomnienie św. Agnieszki

Rok A
Homilie codzienne; 21 stycznia
Piątek II Tygodnia zwykłego
Wspomnienie św. Agnieszki,
dziewicy i męczennicy
ks. Jan Augustynowicz
Hbr 8,6–13; Mk 3,13–19
Inspiracje i tropy do homilii
Św. Agnieszka należy do najpopularniejszych i najbardziej znanych świętych
w całym Kościele powszechnym. Swoim dziewictwem i męczeństwem dała
świadectwo wierze w Jezusa Chrystusa.
Czy dostrzegamy w sobie powołanie do świętości i zachowania czystości
w codziennym życiu?
Cytaty służące pogłębieniu homilii
Dzisiaj obchodzimy narodziny dla nieba dziewicy, trzeba więc mówić o dziewicach. Urodziny dziewicy – naśladujmy niewinność; urodziny męczennicy – złóżmy ofiary. (…) Pobożność ponad swój wiek, cnota ponad naturę.
W dwunastym roku życia miała złożyć świadectwo krwi. Czyż może być bardziej odrażające okrucieństwo, co nawet tak młodego wieku nie oszczędziło?
Ale jak wielka musiała być siła ofiary i jaka wiara, co nawet w takim wieku
znalazła świadectwo! (…) Dziewczątka w tym wieku nie potrafią znieść nawet
grymasu na twarzy rodziców, a nad ukłuciem igły płaczą, jak gdyby były
ciężko zranione. Ta jednak stoi nieustraszona, choć szczękające kajdany ranią
ją okrutnie. Nie wie jeszcze, co znaczy umierać, ale jest na śmierć gotowa.
Jeszcze niezdatna do kary, a już dojrzała do korony zwycięskiej!
(św. Ambroży)
On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych
czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia łaski.
(2 Tm 1,9)
Strona 1
Homilie codzienne; 21 stycznia
Niewinność św. Agnieszki
Męczeństwo
św. Agnieszki
Pokorna służebnica
Pańska
Patronka czystości
Strona 2
Z wielkim prawdopodobieństwem możemy przyjąć, że św. Agnieszka poniosła śmierć, mając zaledwie dwanaście lat. Zastała skazana na ścięcie mieczem
za panowania cesarza rzymskiego Dioklecjana. Pierwsi
chrześcijanie bardzo dokładnie notowali daty śmierci
męczenników, gdyż uważali je za dzień ich narodzin dla
nieba. Możemy więc przyjąć, że stało się to 21 stycznia,
najprawdopodobniej w 305 lub 304 r. po narodzeniu
Chrystusa. Agnieszka poniosła śmierć w Rzymie – jak
mówi tradycja – przy drodze Nomentańskiej. W tym
miejscu archeologowie odkryli stadion, na którym
w okrutny sposób mordowano pierwszych chrześcijan.
Potem postawiono tam kościół ku czci św. Agnieszki.
Na miejscu grobu dziewicy-męczennicy cesarz Konstantyn Wielki w IV w. wzniósł wspaniałą bazylikę. Relikwie
św. Agnieszki umieszczono przy wejściu do katakumb
nazwanych jej imieniem.
Parafrazując dzisiejsze czytania biblijne, można
powiedzieć, że patronka dnia dzisiejszego jako pokorna
służebnica Pańska dobrze wiedziała, że Jezus, arcykapłan święty, niewinny, nieskalany, wywyższony ponad
niebiosa (Por. Hbr 7,26), jest jej jedynym Zbawicielem,
że przyszedł na ziemię, by wypełnić wolę Ojca Niebieskiego. Św. Agnieszka w codziennym postępowaniu miała
na uwadze słowa psalmisty: radością jest dla mnie pełnić
Twoją wolę, mój Boże (Ps 40,9). Podziwiała też wielkie
czyny Jezusa, Syna Bożego, który głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu (Mt 4,23).
Wspominając św. Agnieszkę, patronkę czystości, dziewic i dzieci, zapytajmy samych siebie, z jaką czystością
serca stajemy każdego dnia przed Bogiem. Dzisiejsza
patronka nas zawstydza, tak jak zawstydziła swoich prześladowców. Choć młoda i słaba, napełniona była Duchem
Świętym i dobrze wiedziała, że została powołana do zdobycia królestwa niebieskiego, że powołanie przez Chrystusa jest wielkim skarbem i pięknym darem.