Henryk Benisz

Henryk Benisz
Dwa bergsonowskie ujścia nietzscheańskiej krytyki moralności i religii
Bergson, podobnie jak Nietzsche, był filozofem życia, który odwoływał
się do przed- bądź ponadracjonalnych aspektów witalizmu. Tytułem mojego
wystąpienia nawiązuję do tytułu znanej książki Dwa źródła moralności i
religii, ponieważ zamierzam pokazać, jak poglądy Nietzschego oddziaływały
na sposób myślenia Bergsona. Będę więc mówił o statycznych i ekstatycznych
prawdach u Nietzschego oraz o statycznej i dynamicznej moralności i religii u
Bergsona. Spróbuję też przybliżyć pojęcie geniuszu, obecne w pracach obu
filozofów, a zwłaszcza zakładające genialność ikony nietzscheańskiego
nadczłowieka i bergsonowskiego mistyka. Najwięcej uwagi poświęcę
osobliwym ujęciom religijności, zaprezentowanym przez wspomnianych
myślicieli. Jako że w trakcie jednego z wcześniejszych spotkań („N.s.” 2)
miałem już sposobność omówić pod tym kątem poglądy Nietzschego, to teraz
chciałbym się skupić na analizie paralelnych poglądów Bergsona.