Leczenie bólów kręgosłupa. Zajmujemy się kompleksowym

Leczenie bólów kręgosłupa.
Zajmujemy się kompleksowym leczeniem bólów kręgosłupa. Terapia zaczyna się od spotkania
diagnostycznego i ustaleniu przyczyny dolegliwości. Następnie dobierany jest odpowiedni sposób
leczenia. Kompleksowa terapia obejmuje takie działania jak:
Terapia manualna - Terapia manualna – forma terapii zaburzeń narządu ruchu. Jest często błędnie
utożsamiana z kręgarstwem, które w przeciwieństwie do terapii manualnej nie posiada żadnych
podstaw w źródłach wiedzy medycznej. Należy do dziedziny fizjoterapii i jest poparta badaniami
naukowymi. Terapia manualna polega na badaniu i leczeniu stawów obwodowych i kręgosłupa.
Pierwszą częścią badania jest zazwyczaj dokładny wywiad. Następnie dokonuje się badania jakości
ruchu, jego zakresów, biomechaniki oraz innych czynników (np. bolesności). Podczas terapii za
pomocą specjalnych technik mobilizacji lub manipulacji i pracy na tkankach miękkich przywraca się
zaburzoną biomechanikę stawów (odblokowanie stawów), co prowadzi do zmniejszenia bólu,
zwiększenia zakresu ruchomości, ustąpienia stanów zapalnych.
Trakcja kręgosłupa- Trakcja (wyciąg) kręgosłupa w ujęciu fizjoterapii jest to odciąganie od siebie
powierzchni stawowych sąsiadujących ze sobą kręgów. Wyciąg kręgosłupa to procedura stosowana w
leczeniu i łagodzeniu objawów klinicznych kręgosłupa spowodowanych ograniczeniem przestrzeni
międzykręgowej i przeciążenia innych struktur (np. stawów międzykręgowych i więzadeł). Celem
zabiegu jest wytworzenie takiej siły ciągu aby zwiększyć przestrzeń międzykręgową, przeciwdziałać
skurczom mięśni spowodowanym przez ściskanie struktur kręgosłupowych i przywrócenie
mechanicznego funkcjonowania kręgosłupa a tym samym złagodzenie objawów bólowych. Zabiegi
statyczne z użyciem trakcji kręgosłupa pozwalają odbarczyć poddawane terapii odcinki kręgosłupa,
wpompowanie płynów ustrojowych do przestrzeni międzytkankowych, odprowadzenie metabolitów
z przestrzeni międzykręgowych. Taka jest właśnie funkcja zabiegów przerywanych lub w bardziej
zaawansowanej wersji zabiegów oscylacyjnych zwanych również harmonicznymi. Czynnikiem bardzo
istotnie wpływającym na degenerację kręgosłupa są jego zaburzenia w budowie fizjologicznej.
Szczególnie często dotyczy to zniesienia lordozy (naturalnego wygięcia) lub jej nadmiernego
pogłębienia w odcinku szyjnym i lędźwiowym. Brak lordozy np. w odcinku lędźwiowym powoduje
obniżenie zdolności przenoszenia obciążeń przez kręgosłup o 25-40%. W rezultacie siły osiowe, które
najmocniej oddziałują zwłaszcza na dyski L4-L5 i L5-S1 prowadzą do obniżenia ich wyskokości oraz
zmian zwyrodnieniowych u osób ze spłyconą lordozą. Inną z najczęstszych wad budowy kręgosłupa
jest skolioza, czyli boczne skrzywienie kręgosłupa, które również poprzez nierównomierne działanie
obciążeń i ucisk korzeni nerwowych powoduje występowanie procesów zapalnych, wypuklin,
obniżenia wyrskości trzonów kręgów ,procesy zwyrodnieniowo-bólowe. W obydwu przypadkach
terapia trakcją ruchową jest niezwykle cenną metodą leczenia kręgosłupa, ponieważ przeciwdziała w
trzech płaszczyznach siłom deformującym kręgosłup. Wytworzone reakcje w kierunku przeciwnym do
zmian patologicznych przywracają powoli prawidłową budowę na tyle, by trwale uwolnić osobę od
uciążliwego bólu oraz ograniczyć postęp schorzenia.
Zabiegi fizykoterapeutyczne takie jak:
LaserDziałanie lecznicze i przeciwbólowe lasera biostymulacyjnego polega na wywołaniu drgań atomów w
naświetlanych komórkach i tkankach. Proces przechodzenia światła laserowego przez tkanki jest
procesem niezwykle skomplikowanym, a jest to wynik między innymi ich niejednorodnej budowy.
Przechodząc przez poszczególne warstwy światło ulega odbiciu, rozproszeniu, transmisji, częściowej
absorbcji. Stopień tych zjawisk zależy od rodzaju tkanek, długości fali promieniowania, energii i czasu
oddziaływania, a także od kąta padania promieniowania na tkankę. Promieniowanie laserowe światło optyczne - przenikając w głąb tkanki zapoczątkowuje reakcję łańcuchową, która przekazuje
wszystkie zachodzące efekty zabiegu leczniczego tkankom położonym głębiej. Światło laserowe może
penetrować tkankę do głębokości kilku centymetrów. Efekty zachodzące w tkankach pod wpływem
działania lasera biostymulacyjnego można podzielić na dwie grupy:
efekty pierwotne
efekty wtórne
Efekty pierwotne to efekty, które dokonują się w tkankach bezpośrednio naświetlanych. Są one
powodem powstania tak zwanych efektów wtórnych. Efekty pierwotne obejmują efekt
biochemiczny, bioelektryczny i bioenergetyczny.
Efekt biochemiczny wywołuje stymulację wydzielania histaminy i serotoniny. Może również
stymulować lub hamować reakcje enzymatyczne kwasu ATP, którego wydzielanie może powodować
przyspieszenie procesów mitozy.
Efekt bioelektryczny normalizuje potencjał membrany. Każda komórka ma więcej ładunków
ujemnych niż dodatnich, a potencjał wynosi od 60 do 90 miliwoltów. W patologicznych stanach
potencjał ten spada w związku z przenikaniem przez membranę do wnętrza komórki jonów Na+. W
celu odwrócenia tego procesu komórka potrzebuje energii, a może ją otrzymać np. z procesu
hydrolizy kwasu ATP. Z kolei naświetlanie laserem stymuluje wydzielanie ATP.
Efekt bioenergetyczny jest czynnikiem, który stymuluje odżywianie i wzrost komórek oraz reguluje
liczne procesy międzykomórkowe.
Efekty wtórne, będące końcowym wynikiem reakcji łańcuchowych zapoczątkowanych przez efekty
pierwotne, obejmują efekt przeciwbólowy, przeciwzapalny i biostymulacyjny.
Efekt przeciwbólowy powoduje liczne zjawiska, w tym wzmożenie wydzielania endorfin,
stymulowanie regeneracji obwodowych aksonów po uszkodzeniu nerwów, hyperpolaryzację błon
komórek nerwowych, zmiany stężeń transmiterów w synapsach, efektywne przekazywanie energii
protonów do punktów akupunktury.
Efekt przeciwzapalny wywołuje między innymi przyspieszenie resorbcji obrzęków i wysięków,
poprawę mikrokrążenia, rozszerzenie naczyń krwionośnych, stymulację migracji makrofagów,
możliwość ułatwienia wytworzenia krążenia obocznego.
Efekt biostymulujący poprawia krążenie, odżywianie i regenerację komórek, stymuluje syntezę białka,
regeneruje naczynia krwionośne, powoduje wzrost fibroblastów i włókien kolagenowych oraz
komórek nerwowych.
WSKAZANIA
działa przeciwbólowo
ostre procesy chorobowe
zespół bólowy kręgosłupa
w neurologii
po urazach narządu ruchu
po operacjach
w stanach wymagających pobudzenia gojenia ubytków tkankowych
w procesie regeneracyjnym
w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych
w chorobie zwyrodnieniowej stawów
w gośćcu tkanek miękkich
w chorobach dermatologicznych ( blizny, wykwity, żylakowate owrzodzenia podudzi)
w chorobach laryngologicznych
w chorobach oczu
w stomatologii
trudno gojące się rany i owrzodzenia ( również odleżyny)
przewlekłe stany zapalne
utrudnione zrastanie się kości
choroba zwyrodnieniowa stawów
zespoły bólowe ( patrz Łazowski)
zapalenia okołostawowe
zapalenie ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych ścięgnistych kaletek stawowych
nerwobóle
neuropatia cukrzycowa
trądzik pospolity
PRZECIWWSKAZANIA
skłonności do krwawień
tkanki nowotworowe
infekcje lokalne nieswoiste
w stanach z wysoką gorączką
u niemowląt
ciąża
Elektroterapia (inaczej elektrolecznictwo) - dziedzina fizykoterapii (lecznictwa fizykalnego) zajmująca
się leczeniem objawowym schorzeń m.in. układu ruchu i neurologicznych za pomocą różnego rodzaju
prądów leczniczych, w którym wykorzystuje się do leczenia prąd stały, modulowane prądy średniej
częstotliwości oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości.
Celem elektroterapii jest złagodzenie bólu i poprawienie ukrwienia stymulowanej tkanki. Przyspiesza
wchłanianie obrzęków i wysięków śródstawowych.
Zabiegi wchodzące w skład elektroterapii[edytuj]
Galwanizacja - zabieg elektroleczniczy polegający na przepływie przez część organizmu prądu stałego,
wykorzystywany przeciwbólowo oraz przeciwzapalnie w leczeniu nerwobóli, chorób
zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa, porażeń wiotkich oraz zaburzeń krążenia obwodowego.
Odmianą galwanizacji są kąpiele elektryczno-wodne polegające na zanurzeniu w wannach
podłączonych do źródła prądu stałego dwóch lub czterech kończyn (kąpiel dwu- lub
czterokomorowa).
Jontoforeza - zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do tkanek siłami pola
elektrycznego jonów działających leczniczo. Działanie lecznicze jontoforezy to między innymi
rozmiękczanie blizn, przeciwzapalne, odczulające, pobudzające naczynia krwionośne, znieczulające,
rozszerzające i zwężające naczynia, bakteriostatyczne.
Prądy diadynamiczne DD - (zwane inaczej prądami Bernarda) wykazują one silnie działanie
przeciwbólowe i przekrwienne.
Prądy interferencyjne - (prądy Nemeca) to prądy średniej częstotliwości modulowane w amplitudzie z
małą częstotliwością. Prądy interferencyjne, których częstotliwość zmienia się rytmicznie działają na
skurcze mięśni szkieletowych, pobudzają mięśnie do skurczu (usprawnia krążenie obwodowe),
wywołują efekt przeciwbólowy, usprawniają procesy odżywcze tkanek i metabolizm (przemiany
materii).
Elektrostymulacja mięśni - wykorzystywany jest tu prąd stały impulsowy (płynący z przerwami).
Elektrody umieszcza się na skórze w miejscach zwanych punktami elektromotorycznymi. Celem
zabiegu jest pobudzenie mięśni do skurczu (mięśnie kurczą się i odpoczywają w rytm płynącego z
przerwami prądu). Wykonuje się elektrostymulację mięśni porażonych (z uszkodzonymi nerwami
doprowadzającymi impulsy) jako substytut naturalnych pobudzeń oraz zdrowych w celu wzmocnienia
ich lub poprawy krążenia obwodowego.
Przezskórna stymulacja nerwów - elektrostymulacja przeciwbólowa.
Ultradźwięki - podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o częstotliwości 80024000 kHz. Zjawiska występujące w tkankach ludzkich poddanych działaniu ultradźwięków są bardzo
różne w zależności od miejsca ich stosowania. Dużą "dźwiękochłonność" wykazuje tkanka nerwowa,
mniejszą mięśniowa, a najmniejszą z racji swojej zwartej struktury tkanka tłuszczowa. Podstawowym
efektem działania ultradźwięków na tkanki jest działanie mechaniczne zwane "mikromasażem", a
spowodowane jest wahaniem ciśnień w przebiegu
fali dźwiękowej. Również bardzo ważną składową ich działania jest wpływ na biochemię
tkanek, prowadzący do ich lepszego utleniania.
Zabiegi ultradźwięków mają działanie:
-przeciwbólowe
-zmniejszające napięcie mięśniowe
-rozszerzające naczynia krwionośne
-hamujące procesy zapalne
-likwidujące tzw. ostrogi piętowe
- powstawanie związków aktywnych biologicznie
- wpływ na enzymy ustrojowe
- hamowanie układu współczulnego
- przyśpieszenie wchłaniania tkankowego
- wyzwalanie substancji histamino podobnych
Ultradźwięki w wodzie - Podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o częstotliwości 80024000 kHz, aby zwiększyć efektywność zabiegów wykorzystuje się pośrednictwo wody, która jest
najlepszym ośrodkiem rozchodzenia się fali dźwiękowej. Zabiegi ultradźwięków w wodzie wykonuje
się np. w przypadkach reumatoidalnego zapalenia stawów ręki czy stopy.
PRZEZNACZENIE
W uproszczeniu można powiedzieć , że podstawę leczniczego działania energii
ultradżwiękowej stanowią następujące czynniki:
- wzmożenie przepustowości błon komórkowych
- usprawnienie oddychania tkankowego i pobudzenie przemiany materii komórek
- powstanie związków aktywnych biologicznie
- wpływ na enzymy ustrojowe
- zmiany w strukturze koloidów tkankowych i ich uwodnienie
- zmiany w układach jonowych tkanek
- zmiany odczynu tkanek w kierunku zasadowym
WSKAZANIA
-bóle poamputacyjne
-szczękościsk
-nerwoból nerwu trójdzielnego
-owrzodzenie goleni
-choroba zwyrodnieniowa stawów
-zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów szyjnego odcinka kręgosłupa
-bóle pleców i krzyża
-zespół bólowy rwy kulszowej
-blizny
Magnetoterapia to skuteczna metoda leczenia pulsującym polem magnetycznym niskiej
częstotliwości. Jej prekursorem był James Maxwell, który ponad sto lat temu uzyskał patent na
lecznicze wykorzystywanie impulsowego pola magnetycznego. Magnetoterapia znalazła już
zastosowanie w kilkunastu działach medycyny, m.in. w ortopedii, reumatologii oraz chorobach
wewnętrznych. W przeciwieństwie do metod konwencjonalnych fizykoterapii, umożliwia ona
głębokie, a nie wyłącznie powierzchniowe oddziaływanie na organizm. Co więcej, jest to praktycznie
jedyna metoda wskazana i zalecana do stosowania przy stanach zapalnych. Terapia polem
magnetycznym jest bezpieczna i może stanowić samodzielną metodę lub mieć istotne znaczenie w
procesie kompleksowego leczenia.
Wskazania do magnetoterapii to:
- urazy: kontuzje, zwichnięcia, złamania, bóle i urazy mięśni, choroby zwyrodnieniowe stawów, etc.,
- choroby reumatyczne: zwyrodnienia, stany zapalne (ostre i chroniczne), osteoporoza, etc.,
- stany pooperacyjne: operacja przepukliny, operacje mięśni i ścięgien, przyspieszanie gojenia,
poparzenia,
- choroby naczyniowe i serca,
- choroby centralnego i obwodowego systemu nerwowego: neuralgia, niedowład, etc.,
- choroby górnych i dolnych dróg oddechowych: zapalenie zatok, zapalenie ucha, zapalenie oskrzeli,
astma,
- stany psychosomatyczne: nieżyt żołądka, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy, zespół
nadpobudliwego jelita, wrzodziejące zapalenie okrężnicy,
- problem geriatryczne: bezsenność, zmęczenie, problemy klimakteryczne, zapalenie gruczołu
krokowego.
Obiekt wyposażony jest również w sprzęt ciężki do ćwiczeń gdzie budujemy właściwe napięcie
mięśniowe, oraz kształtujemy prawidłową postawę, wzmacniamy mięśnie posturalne. Na Sali cardio
pracujemy nad wydolnością organizmu i procesami kardiologicznymi. W Sali terapeutycznej
kształtujemy koordynacje i dynamikę oraz sensomotorykę.
Świadczymy również usługi medyczne z zakresu kompleksowej rehabilitacji stacjonarnej ze
szczególną specjalizacją w stronę leczenia bólów kręgosłupa.