KREOWANIE SPRAWOZDAŃ FINANSOWYCH
Transkrypt
KREOWANIE SPRAWOZDAŃ FINANSOWYCH
Marcin Kaczmarek Uniwersytet Szczecinski Katedra Rachunkowości KREOWANIE SPRAWOZDAŃ FINANSOWYCH Wprowadzenie Często spotyka się twierdzenie, że polityka bilansowa jest nie tylko sztuką tego co możliwe, lecz również sztuką tego, co jest prawem dozwolone. Świadczą o tym zjawiska określane jako: „upiększanie sprawozdań finansowych” (ang. „creative accounting”, „upiększanie okna wystawowego” (ang. „window dresing”), „wygładzanie dochodów” (ang. „incomes smoothing”, „finansowanie pozabilansowe” (ang. „off balance sheet financing”), „twórczy księgowy”. Zjawiska te dotyczą kreowania rachunkowości i sprawozdań przez zarząd w celu polepszenia obrazu działania i sytuacji firmy nie zawsze zgodnie z prawem. W związku z tym pojawia się problem celu i zakresu kreowania polegającego na manipulacji zasadami rachunkowości dla stworzenia wrażenia, iż sytuacja finansowa firmy jest inna niż w rzeczywistości1. Autor artykułu przedstawia ogólną charakterystykę instrumentów polityki bilansowej jako narzędzi rachunkowości kreatywnej i granicy jej wykorzystania. Instrumenty polityki bilansowej W gospodarce rynkowej podstawowym zadaniem każdego przedsiębiorstwa powinno być dążenie do zapewnienia długotrwałego bytu i rozwoju. W tym celu wykorzystuje się sprawozdania finansowe, prezentujące obraz firmy, na który wywiera wpływ, między innymi polityka bilansowa przyjęta przez daną jednostkę. Wykorzystuje ona szereg instrumentów o charakterze materialnym, formalnym, czasowym, które są ujęte w tabeli 1. Ze względu na możliwości prowadzenia polityki bilansowej przepisy prawne dzielą się na dwie grupy. Do pierwszej należą przepisy bezwzględnie obowiązujące, które formułują konkretne nakazy i zakazy co do zasad prowadzenia rachunkowości. Ich przestrzeganie zapewnia przedstawienie prawdziwej sytuacji majątkowej i finansowej firmy. 1 Szerzej na ten temat: S. Surdykowska, Normatywne i kreatywne aspekty rozwoju rachunkowości, Podstawowe problemy rachunkowości jako dyscypliny naukowej i działalności praktycznej, Katowice 2000; oraz A. Karmańska, Zarządcze przesłanki imperatywu wyceny bilansowej, Materiały konferencyjne „Rachunkowość w zarządzaniu jednostkami gospodarczymi”, Szczecin 2004, s. 327. 1 Tabela 1. Rodzaje, formy i instrumenty polityki bilansowej Kryterium Podział Polityka bilansu handlowego Rodzaje Polityka bilansu podatkowego Materialna polityka bilansowa Forma Formalna polityka bilansowa Materialne Instrumenty polityki bilansowej Formalne 2 Charakterystyka Obejmuje wszystkie zorientowane na przedsiębiorstwo decyzje, nakierowane na „handlowe zamknięcie ksiąg rachunkowych”, w celu osiągnięcia celów założonych w polityce firmy Ukierunkowana jest na dochód ustalony w ramach bilansu podatkowego. Są to przedsięwzięcia zmierzające głównie do minimalizacji obciążeń podatkowych Oddziałuje na wartość aktywów i pasywów oraz na poziom wyniku finansowego wykazywanego w rocznym sprawozdaniu finansowym Dotyczy głównie sposobu ujęcia struktury grupowania i objaśnienia pozycji sprawozdania finansowego Obejmują przedsięwzięcia wpływające na: • wielkość pozycji aktywów i pasywów, • wielkość przychodów i kosztów, • metod wyceny majątku trwałego i obrotowego • stosowania rozliczeń międzyokresowych • tworzenia odpisów i rezerw Należą do nich prawa wyboru: • sposobu prezentacji danych liczbowych w sprawozdaniu finansowym • wariantu rachunku zysków i strat • wariant rachunku przepływów pieniężnych • stopień szczegółowości informacji dodatkowej i sprawozdania z działalności w ramach przewidzianych zakresem ustawy • uzupełnienie informacji dodatkowej i sprawozdania z działalności dodatkowymi informacjami • sposobu podziału zysku Dotyczą prawa wyboru: • dnia bilansowego • okresu oddziaływania poszczególnych Czasowe przedsięwzięć • terminu przedłożenia, zatwierdzenia i opublikowania rocznego sprawozdania finansowego Źródło: Opracowanie na podstawie: K. Sawicki, Polityka bilansowa raz jeszcze, Serwis F-K, 1997, nr 50(140), s. 19. Do drugiej grupy należą przepisy, zapewniające swobodę wyboru określonego rozwiązania w zakresie zasad rachunkowości. Wyznaczają one obszary polityki bilansowej przedsiębiorstwa, np. zestaw dopuszczonych metod wyceny zapasów czy sposobów naliczania amortyzacji. Z formalnego punktu widzenia prawo wyboru występuje wówczas, gdy w odniesieniu do określonego stanu faktycznego można przyjąć co najmniej dwa różne, ściśle ustalone rozwiązania, które się wzajemnie wykluczają. Prawa wyboru są wyraźnie rozpoznawalnymi, ściśle oznaczonymi i określonymi wariantami (rozwiązaniami).2 „Pola swobodnego działania” to tzw. „wolny obszar”, pozostawiony sporządzającym sprawozdanie finansowe. Jego granice nie są ściśle oznaczone, a ujawniają się w sytuacjach, w których ustawodawca określa miarę wartości, lecz nie specyfikuje elementów składowych tej wartości lub metod bilansowego jej ujęcia. „Pola swobodnego działania” wynikają z praktycznej niemożności pełnego uregulowania wszystkich obszarów rachunkowości. Obowiązująca w Polsce ustawa o rachunkowości, stwarza możliwości wyboru dzięki ujmowaniu rozwiązań wariantowych. Wybór przez jednostkę gospodarczą określonego wariantu zależy od jej preferencji. Przykładowe instrumenty polityki bilansowej w zakresie środków trwałych wynikające z ustawy o rachunkowości przedstawia tabela 2. 2 Polityka bilansowa i sprawozdawczość finansowa w zarządzaniu firmą, red. K. Sawicki, Ekspert, Wrocław 2002, s.8. 3 Tabela 2. Przykładowe prawa wyboru w zakresie środków trwałych Rodzaj instrumentu Definicja środka trwałego Prawa wyboru zaliczenie do grupy środki trwałe lub ujecie bezpośrednio w koszty Prawa wyboru sposobu aktywowania Prawo zaliczenia nieruchomości do ujecie składnika w środkach środków trwałych lub inwestycji trwałych lub inwestycjach Wycena księgowa Wycena bilansowa Amortyzacja planowa Amortyzacja nieplanowa Moment zakupu lub sprzedaży składników Instrumenty materialnej polityki cena zakupu cena nabycia koszt wytworzenia wartość rynkowa wartość godziwa cena zakupu, pomniejszona o odpisy aktualizujące oraz o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, • cena nabycia, pomniejszona o odpisy aktualizujące oraz o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, • koszt wytworzenia, pomniejszona o odpisy aktualizujące oraz o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, • wartość rynkowa, pomniejszona o odpisy aktualizujące oraz o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, • wartość godziwa, pomniejszona o odpisy aktualizujące oraz o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, • podział na amortyzacje bilansową i podatkową • wybór metod naliczania amortyzacji • odpisy uproszczone • prawo wyboru dokonania nieplanowych odpisów amortyzacyjnych Instrumenty czasowej polityki Zakup sprzedaż składników przed lub po dniu bilansowym • • • • • • Wpływ na sprawozdania finansowe wpływ na bilans lub rachunek zysków i strat wpływ na strukturę aktywów trwałych oraz na politykę odpisów amortyzacyjnych a także na rachunek zysków i strat wpływ na strukturę wartościową rzeczowych aktywów trwałych oraz na politykę odpisów amortyzacyjnych wpływ na strukturę rzeczowych aktywów trwałych prezentowanych w bilansie wybór metody amortyzacji wpływa na obraz pozycji rzeczowe aktywa trwałe w sprawozdaniu a także na rachunek zysków i strat wpływ na strukturę bilansu oraz rachunku zysków i strat Wpływ na kształt sprawozdania oraz na wynik finansowy Źródło: Opracowanie własne. Rachunkowość kreatywna Przypadki występowania rachunkowości kreatywnej miały miejsce w praktyce światowej i w Polsce3 Przejawiało się to między innymi4: 3 Przypadki nadużyć, wykorzystania rachunkowości kreatywnej: 4 • zbyt precyzyjnymi prognozami i zgodnością z rzeczywistością, • nieproporcjonalnie wysokim poziomem nagród dla kierownictwa za osiągi i wyniki, • zmianami zasad rachunkowości w zakresie uznawania przychodów, • radykalnym wzrostem lub spadkiem marży brutto, • zyskami rosnącymi szybciej niż przepływy pieniężne, • zbyt licznymi rezerwami restrukturyzacyjnymi i jednorazowymi odpisami, • ogólnikową informacją dodatkową w sprawozdaniu finansowym. Najczęściej wykorzystywane przez firmy manipulacje są związane z grupą kapitałową i relacjami między podmiotami grupy5. Działania podejmowane przez te podmioty dotyczą memoriałowego ujęcia przychodów, należności, które nigdy de facto nie wejdą kasowo do przedsiębiorstwa. Są też wykazywane transakcje pod koniec roku finansowego, aby poprawić zysk memoriałowy w raportach rocznych. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd w uchwale stwierdza, że rachunkowość kreatywna jest pojęciem bardzo szerokim i trudnym do jednoznacznego zdefiniowania. 6 Polega ona na stosowaniu zabiegów księgowych, które mają na celu sztuczne poprawienie wizerunku sytuacji finansowej spółki, polegającym na sporządzaniu sprawozdań niezgodnie z przepisami na podstawie nierzetelnych danych finansowych. Jest to więc łamanie prawa, czyli zwykłe przestępstwo. Najwięcej na temat rachunkowości kreatywnej mają do powiedzenia audytorzy, badający i weryfikujący sprawozdania. „Wielka czwórka” firm audytorskich stwierdziła, że nie ma precyzyjnej definicji rachunkowości kreatywnej. Z jednej strony myli się to pojęcie ze zjawiskami mającymi charakter przestępczy, takimi jak oszustwa, malwersacje, itp., które nie są kreatywne, lecz sprzeczne z prawem. Jednak rachunkowość kreatywna7 może mieć nie tylko negatywne znaczenie. W pozytywnym ujęciu jest to proces manipulowania danymi, wykorzystania luk w zasadach rachunkowości oraz wybór takich metod pomiaru i sposobu prezentacji informacji w sprawozdaniu finansowym, by można było stworzyć pożądany wizerunek finansowy i skłonić Enron – ukrywanie strat koncernu w firmach zależnych, których sprawozdania nie były konsolidowane, WorldCom – księgowanie w latach 2000-2001 kosztów operacyjnych w nakłady inwestycyjne, oraz rezerwy za złe długi i obowiązkowe opłaty, Xerox – zawyżał wyniki zaliczając do bieżącej sprzedaży przyszłe przychody. BIG Bank Gdański – operowanie rezerwami mające na celu zawyżenie wyniku finansowego. 4 ibidem. 5 G. Brycki, Będziemy tropić kreatywną rachunkowość, „Rzeczpospolita”, 21.08.2002, publikacja internetowa. 6 W. Grzegorczyk, Kreatywna księgowość nie zawsze oznacza oszustwo, „Rzeczpospolita”, 25.11.2002., publikacja internetowa. 7 K. J. Zwykłe nadużycie czy narzędzia polityki, „Rzeczpospolita”, „Dobra Firma”, 17.10.2002, publikacja internetowa. 5 inwestorów do oczekiwanych zachowań.8 Charakterystycznymi cechami pozytywnej rachunkowości kreatywnej są:9 • prezentowanie danych w sprawozdaniach finansowych w sposób najkorzystniejszy dla jednostki, z naruszeniem obiektywizmu informacji, • kreowanie zdarzeń gospodarczych w celu uzyskania określonego efektu w sprawozdaniu finansowym, • brak elementu nielegalności, ponieważ wszystkie rozwiązania są zgodne z prawem. Pozytywna rachunkowość kreatywna nie jest łamaniem prawa, ponieważ jest zgodna zarówno z literą prawa, jak i standardami rachunkowości, ale jednocześnie może być sprzeczna z ich duchem. Polega ona na posługiwaniu się normami prawnymi, wykorzystywaniu ich elastyczności i niespójności, aby w sprawozdaniach finansowych przedstawić obraz inny niż rzeczywisty dzięki naginaniu prawa i wykorzystywaniu jego luk10. Negatywna postać rachunkowości kreatywnej, określana mianem rachunkowości agresywnej jest definiowana jako zamiar rozmyślnej defraudacji.11 W tym pojęciu mieszczą się wszystkie nieprawidłowe działania, przez niektórych błędnie kwalifikowane do „rachunkowości kreatywnej”.12 Rachunkowość agresywna związana jest z nadużywaniem swobody, którą pozostawia prawo bilansowe, tendencyjnym wyborem polityki bilansowej, a także dokonywaniem „sztucznych operacji gospodarczych”. Rachunkowość agresywna jest wypaczeniem stosowanej przez firmę polityki bilansowej, przekroczeniem jej granic. Kształtowanie zamknięcia rocznego w określonym celu ma, bowiem swoje granice, które określa nie tylko obowiązujące prawo, standardy rachunkowości, ale także zasady rachunkowości wypracowane przez teorię rachunkowości.13 Zakres oddziaływania polityki bilansowej, rachunkowości kreatywnej i rachunkowości agresywnej przedstawia schemat 1. Wnioski końcowe Podsumowując rozważania należy stwierdzić, że wykorzystanie przez podmiot gospodarczy polityki bilansowej może dotyczyć dwóch aspektów. Po pierwsze, polityka 8 Ibidem. I. Górski, Creative accouting czyli „upiększanie sprawozdań finansowych”, Ekspert 1998, nr 1, s. 85. 10 M. Jameson, A practical Guide to Creative accounting, Kogan Page, Londyn 1988, s.20. 11 K.J. Zwykłe nadużycie czy narzędzie polityki, „Rzeczpospolita”, „Dobra Firma”, 17.10.2002, publikacja internetowa. 12 W. Grzegorczyk za E. Mączyńska, Kreatywna księgowość nie zawsze oznacza oszustwo, „Rzeczpospolita”, 25.11.2002, publikacja internetowa. 13 Wprowadzenie do rachunkowości spółek. Bilansowanie majątku i kapitałów. Praca zbiorowa pod red. J. 9 Webera i M. Kufla, Bielsko Biała 1993, s.184. 6 bilansowa może być postrzegana jako narzędzie realizacji zasady wiernego i prawdziwego obrazu. Według tego podejścia złożoność przedsiębiorstw, różnorodność procesów Schemat 1 Zakres oddziaływania polityki bilansowej, rachunkowości kreatywnej i rachunkowości agresywnej Źródło: Opracowanie własne. gospodarczych wymaga wykorzystania praw wyboru do przedstawienia rzeczywistej sytuacji firmy. Po drugie, wykorzystanie polityki bilansowej służyć będzie do tworzenia sprawozdań finansowych niedających gwarancji wiarygodności prezentowanego w nich obrazu sytuacji finansowo- majątkowej firmy. Sprawozdanie odpowiada zasadniczo faktom, ale adresat powinien być świadomy, że w przedstawionej informacji mogą być zawarte elementy polityki bilansowej w celu wpływania na jego oceny i zachowania. W pojęciu polityki bilansowej należy zwrócić uwagę na następujące aspekty: 1. Polityka bilansowa umożliwia „fryzowanie” sprawozdań finansowych, dla realizacji celów polityki przedsiębiorstwa. 2. Wszystkie podjęte przedsięwzięcia w ramach polityki bilansowej muszą być zgodne z obowiązującym prawem i nadrzędnymi zasadami rachunkowości. Celami polityki bilansowej są: wpływanie na odbiorców sprawozdań finansowych, kształtowanie zysku do podziału, realizacja polityki podatkowej. 7 W związku z dynamicznymi zmianami gospodarki w kierunku jej globalizacji, coraz częściej mówi się o unifikacji przepisów regulujących zasady rachunkowości. Okres ostatnich lat przyniósł opracowanie standardów międzynarodowej sprawozdawczości finansowej, które mają być pomostem łączącym sprawozdawczość pochodzącą z różnych systemów rachunkowości. Opracowanie tych standardów wywołało dyskusję nad celowością stosowania polityki bilansowej, która ma zarówno zwolenników, jak i przeciwników. Jedni twierdzą, że polityka bilansowa jest konieczna. Ich zdaniem, przy różnorodności rodzajów działalności gospodarczej istnienie praw wyboru stwarza przedsiębiorstwom możliwość przedstawienia obrazu firmy w sposób sprzyjający osiąganiu założonych celów. Przeciwnicy stosowania polityki bilansowej są zdania, że w sprawozdawczości finansowej nie chodzi tylko o spełnienie obligatoryjnych wymagań czy też manipulowanie liczbami. Ogromnie ważne jest stworzenie systemu sprawozdawczości opartego na przejrzystych informacjach, które będą gwarantować prawdziwy i wierny obraz. Dlatego komitet standardów sprawozdawczości finansowej pracuje nad projektem sprawozdawczości, ułatwiającym porównywalność informacji o sytuacji i wynikach gospodarczych jednostek. Summary: Creating of financial statements Balance policy is not only art this, what possible, but also art this, what is law permissible. Testify about this occurrences qualified as: „creative accounting", “shop-window”, „window dressing”, „incomes smoothing", „off balance sheet financing”, „creative accouter”. Author of paper introduces general characterization of tools of balance policy as of tools of creative accountancy and of border her use. Literatura: 1. Brycki G., Będziemy tropić kreatywną rachunkowość, „Rzeczpospolita”, 21.08.2002, publikacja internetowa. 2. Górski I., Creative accouting czyli „upiększanie sprawozdań finansowych”, Ekspert 1998, nr 1. 8 3. Grzegorczyk W., Kreatywna księgowość nie zawsze oznacza oszustwo, „Rzeczpospolita”, 25.11.2002., publikacja internetowa. 4. Jameson M., A practical Guide to Creative accounting, Kogan Page, Londyn 1988. 5. K. J. Zwykłe nadużycie czy narzędzia polityki, „Rzeczpospolita”, „Dobra Firma”, 17.10.2002, publikacja internetowa. 6. K.J. Zwykłe nadużycie czy narzędzie polityki, „Rzeczpospolita”, „Dobra Firma”, 17.10.2002, publikacja internetowa. 7. Karmańska A., Zarządcze przesłanki imperatywu wyceny bilansowej, Materiały konferencyjne „Rachunkowość w zarządzaniu jednostkami gospodarczymi”, Szczecin 2004. 8. Mączyńska E., Kreatywna księgowość nie zawsze oznacza oszustwo, „Rzeczpospolita”, 25.11.2002, publikacja internetowa. 9. Polityka bilansowa i sprawozdawczość finansowa w zarządzaniu firmą, red. K. Sawicki, Ekspert, Wrocław 2002. 10. Surdykowski S., Normatywne i kreatywne aspekty rozwoju rachunkowości, Podstawowe problemy rachunkowości jako dyscypliny naukowej i działalności praktycznej, Katowice 2000. 11. Wprowadzenie do rachunkowości spółek. Bilansowanie majątku i kapitałów. Praca zbiorowa pod red. J. Webera i M. Kufla, Bielsko Biała 1993. 9