Aleksander Daniłow Fenomen hipnozy w terapi Daniłowa i

Fenomen hipnozy w terapii
Daniłowa i Kaczorowskiego. II cz.
Autor dr Aleksander Daniłow.
Na prośbę czytelników zainteresowanych psychoterapią, hipnozą i hipnoterapią przedstawiamy
dalszy ciąg artykułu dr Aleksandra Daniłowa, lek. psychiatry z Instytutu Medycyny w Charkowie,
prezesa Niezależnego Stowarzyszenia Psychoterapeutów na Ukrainie.
Dr Aleksander Daniłow jest jednym z najbardziej znanych i popularnych hipnoterapeutów w byłym
Związku Radzieckim, Rosji, Ukrainy i w innych krajach Europy, a szczególnie w Polsce.
Po wieloletniej pracy w szpitalach psychiatrycznych i Ośrodkach Zdrowia poświęcił się pracy
naukowej w zakresie hipnozy klinicznej, kryminalnej, wojskowej, sportowej i terapeutycznej.
Prowadzi liczne szkolenia, wykłady dla lekarzy, studentów w kraju i za granicą. Jak również w
Akademii Psychoanalizy w Monachium. Wykłada w Instytucie Medycznym w Charkowie, psychiatrię,
psychoterapię. Autor licznych artykułów i opracowań naukowych z zakresu hipnoterapii, psychologii,
seksuologii naukowego Instytutu Psychologiczno-Neurologicznego w Charkowie.
Od 1994 r prowadzi liczne szkolenia i wykłady warsztaty i seminaria w Polsce wspólnie z dr
Andrzejem Kaczorowskim. Współpraca tych dwóch specjalistów jest sukcesem w zakresie fenomenu
hipnozy i hipnoterapii. Połącznie tych dwóch wyjątkowych osobowości dążących w jednym kierunku,
ale o odmiennych orientacjach kulturowych, światopoglądowych i filozoficznych przynosi dla nauki
nowe trendy i kierunki rozwoju w dziedzinie hipnoterapii i hipnologii.
Dr Daniłow w swoich wypowiedziach w książce pt. „Samohipnoz” Naukowego Moskiewskiego
Wydawnictwa „Zwiezda”, tak pisze o swoim przyjacielu dr Andrzeju Kaczorowskim. Cytuję:
- „Andrzej Kaczorowski – to znany reprezentant polskiej kultury, uzdrowicielstwa, wybitny lider w
praktykowaniu hipnoterapii, zjawiskowa postać we współczesnej Środkowej Europie.
Na przestrzeni długich lat byłem świadkiem jego rozwoju profesjonalnego, który osiągnął poziom
mistrzowski i ukształtował jakby swoją nową osobowość.
Tak naprawdę, można byłoby nazwać Andrzeja „self made Man” – człowiekiem, który sam siebie
stworzył.
Znamy się już wiele lat w tym życiu, a może i wiele wieków z poprzednich wcieleń? Cóż mogę
powiedzieć o nim, jako jeden z jego pierwszych nauczycieli? Miałem przyjemność współpracować z
nim, wprowadzać w nieznany tajemniczy świat nauki o hipnozie. Już wtedy byłem zachwycony
konsekwencją i uporem Andrzeja, jego pragnieniem osiągnięcia wyższych poziomów edukacji,
codzienną pracowitością i oczywiście jego wiarą. Wiarą z dużej litery.
Dr Andrzej Kaczorowski, to człowiek, który potrafił zrealizować swoje marzenia. Jest bardzo życzliwy
dla ludzi, jest prawdziwym humanistą, stawiającym potrzebę cierpiących na pierwszym miejscu.
Jego życiowa droga nie była i nie jest łatwa. Każdy jego dzień to ogromny wysiłek umysłowy i
psychiczny przy ciągłym samodoskonaleniu się: „per aspera ad astra”.
Jego osobisty urok, pomijając wyjątkowe zdolności i profesjonalizm, jak magnes przyciągają do niego
ludzi, ponieważ jest on prawdziwym magnetyzerem.
Życie trwa. Historia się nie kończy. Życzę doktorowi Andrzejowi Kaczorowskiemu spełnienia
wszystkich jego życiowych marzeń i w dalszym ciągu osiągania dalszych sukcesów. „
Techniki hipnozy i hipnoterapii wykonywane w jego pracy klinicznej dr A. Daniłowa.
Złożoność terapii polega na poznaniu pacjenta. Należy zdefiniować precyzyjnie jego problem
i dopiero wówczas możemy stosować terapię. W hipnozie trzeba rozstrzelić słaby punkt. Jeśli ktoś
jest odporny na słowa to należy wybrać sposób niewerbalny, czyli pasy: fascynację, wahania, światło
i muzykę.
Podstawą hipnoterapii jest psychoanalityczne szkolenie. Transfer (przeniesienie) jest jednym
z najważniejszych momentów i oczywiście sugestia i katharsis. W lżejszych zaburzeniach może
wystąpić iluzoryczne przeniesienie na terapeutę, aby pobudzić procesy autoterapii. W ciężkich
zaburzeniach głęboka sytuacja przeniesieniowa jest punktem wyjścia do zaakceptowania przez
pacjenta stosowanych środków leczniczych. Podczas leczenia w hipnozie fenomen przeniesieniowy
odgrywa dużą rolę, bardziej znaczącą niż w innych metodach psychoterapeutycznych, ponieważ
w hipnotycznych stanach świadomości występują najważniejsze fazy dzieciństwa. Pacjent w hipnozie
jest dzieckiem. Obok przenoszonych drogą zmysłową sygnałów, które wzbudzają uczucia
przeniesieniowe istnieje jeszcze rodzaj terapeutycznego porozumienia między pacjentem,
a terapeutą, który odpowiada stosunkowi matka – dziecko.Ten stosunek, związek jest określony jako
neurotyczny związek. Każdy z nas codziennie jest w stanie hipnozy. W dzieciństwie jest początek
naszych problemów. Oznacza to, że w hipnozie są przekazywane nie tylko słowa. Inne sygnały
wyrażamy przez postawę ciała, a także przez nieświadome wewnętrzne nastawienie do przeniesienia.
Zgodność terapeuty z samym sobą i ze swoimi wypowiedziami jest ważniejsza od umiejętności
technicznych.
Transfer inaczej przeniesienie jest bardzo ważne przy leczeniu hipnozą. Przy przeniesieniu uczuć
negatywnych nieświadoma część „ja”, która jest aktywna albo rzekomym albo faktycznym
zachowaniem osoby stanowiącej obiekt przeniesienia, są tak silnie wypierane, że w przeciwieństwie
do przeniesienia ideału bardzo rzadko podlegają świadomym interpretacjom. Przeniesienia
negatywne odgrywają bardzo dużą rolę w czasie prowadzenia wojen. Konieczność przeniesienia na
obraz wroga jest długofalowym przygotowaniem sugestywnie częściowo przez moralizatorskie
odcinanie się od tego, co mieści się w złych fragmentach osobowości. Częściowo przez projekcyjne
obdarzanie przeciwnika. Insynuacja mówiąca, że członkowie tego lub innego narodu mieliby być
wrogami i musieliby być zabijani już samo to w sobie świadczy o zespole psychiczno urojeniowym.
Odpowiednia sugestia rozpowszechniona za pomocą środków propagandy i przymusu państwowego
może tylko wtedy skutkować, gdy u adresata tej sugestii z jednej strony niedługo ma nastąpić
nieskrępowany rozwój osobowości, a z drugiej strony wraz z obrazem wroga i związany z tym rozkaz
zabijania został zaofiarowany obszar przeniesień i równoczesnego odreagowywania wypartego
własnego zła. To, że prowadzący wojnę mogą powiązać propagandowe własne odreagowywanie
przemocy z typowym ideałem wyobrażającym bohatera stanowi dowód na to, jak daleki jest człowiek
od drugiego człowieka i jakie mogą być możliwe skutki współdziałania przeniesienia z sugestią
hipnozy, nerwicą przeniesieniową kreowaną w czasie wojen. Na szczęście w terapii otwierają się
niezwykłe możliwości dostosowania hipnozy i sugestii przy uwzględnieniu wiedzy, jaką przynosi
psychologia na temat fenomenów przeniesieniowych. Prawidłowe podejście terapeutyczne do
przeniesienia należy do najważniejszych zadań, gdyż całe spektrum uczuć przeniesieniowych w razie
konieczności spotyka także terapeutę.
Możecie być świetni technicznie, ale nie będziecie pewni głosowo, w geście będziecie zdystansowani
do pacjenta to wtedy żadna technika nie pomoże. Jeżeli hipnoza ma za zadanie pobudzić odpowiedni
rozwój pacjenta to wszystkie zastosowane w terapii rozwiązania muszą być zgodne wewnętrznie.
W hipnozie są przekazywane nie tylko słowa, ale inne sygnały, które wyrażamy przez postawę ciała,
a także przez nieświadome wewnętrzne nastawienie do przeniesienia. Zgodność terapeuty z samym
sobą i ze swoimi wypowiedziami jest ważniejsza od umiejętności technicznych.
Kontra transfer (przeciwprzeniesienie) Uczucia, które na skutek przeniesień pacjenta na terapeutę są
przez niego wtórnie projektowane na pacjenta określa się jako przeciwprzeniesienie. Dla uniknięcia
nieświadomej odpowiedzi terapeuta musi dążyć, aby każdy hipnoterapeuta przeszedł w ramach
szkolenia własną analizę (superwizja). W hipnoterapii pacjenta dochodzi też często do znaczących
przejściowych zmian w uczuciach przeniesieniowych odpowiadających fazom życia, które są
przepracowywane. Dotknięci tym partnerzy mogą mieć trudność radzenia sobie z tym. Z tego
powodu przy terapii nie powinny być podejmowane decyzje typu: rozwój, decyzja o ślubie, zmiana
zawodu. One muszą być skutkiem przemyślanej sytuacji przeniesieniowej. Na zewnątrz będzie
reagować tak jak mamy poukładaną wewnętrzną podświadomość. Jako lekarz terapeuta bardzo się
cieszę z możliwości zabrania głosu w tak istotnych sprawach jak zdrowie pacjentów. Na początku XX
wieku była metoda pogłębiania hipnozy, na przykład pacjent był pogrążony, potem pobudzony
i znowu pogrążony itd. To nazywamy frakcją, bo każda ponowna frakcja jest głębsza od poprzedniej.
Taka była praktyka. Pewna bogata kobieta chciała być w transie, a słynny profesor Forrel, autor wielu
podręczników był jej terapeutą. W owych czasach hipnoza była utożsamiana z transem. Pacjentka
stwierdziła, że będzie tak długo, aż nie będzie w transie. Forrel się zgodził. Po 78 próbach kobieta
weszła w trans. Kiedyś miałem propozycję od Światowego Kongresu Etyki Lekarskiej by na Kongresie
odczytać wykład „Jak uczyć w hipnozie – etyka uczenia hipnozy”.
Moje dotychczasowe doświadczenia współpracy z dr Andrzejem Kaczorowskim oraz wspólne wykłady
i seminaria są zawsze na najwyższym poziomie. Cieszę się, że wspólne nasze wykłady mogły przynieść
polskim hipnoterapeutom wiedzę na temat hipnoterapii i hipnologii.
Często mówię swoim uczniom: zadzwońcie do Kaczorowskiego i posłuchajcie jego głosu, to
zrozumiecie na czym polego hipnoza, a dalej już trzeba zobaczyć osobiście. Dedykuję jemu te
życzenia z pobytu w Charkowie. Moje słowa to mało, łączę się z nim sercem i duszą, ażeby dalej mógł
pomagać swoim pacjentom i aby nasza współpraca była owocna na linii Charków – Wrocław, gdzie
nie odczuwamy ani przestrzeni w naszych wzajemnych podróżach, służących podniesieniu poziomu
hipnoterapii nie tylko dla naszych pacjentów, ale i nauki. Kolega dr Andrzej Kaczorowski w tak
krótkim czasie włożył już swój wkład do historii hipnozy reinkarnacyjnej. A szczególnie to, iż w terapii
połączył trzy poziomy: sferę fizyczną, emocjonalną i duchową człowieka.
Aleksander Daniłow – psychiatra – psychoterapeuta,
Prezydent Niezależnej Asocjacji Psychoterapeutów
Charków. Ukraina.
Marzec 2010rok.