PDiM - Uniwersytet Gdański

Transkrypt

PSYCHOLOGIA DZIECI I MŁODZIEŻY
ROK AKADEMICKI 2013 – 2014
OPIEKUN: prof. Marta Bogdanowicz
WPROWADZENIE
Zagadnienia realizowane w ramach ścieżki programowej Psychologia dzieci i młodzieży można
zaklasyfikować do bloków tematycznych wydzielonych ze względu na następujące kryteria:
•
wiek – dzieciństwo (wiek niemowlęcy, poniemowlęcy, przedszkolny), wiek szkolny, wiek dorastania,
•
środowisko
rozwoju
i
wychowania
(rodzina,
przedszkole,
szkoła
i
inne
placówki
wychowawczo-oświatowe) oraz rodzaj zaburzeń,
•
formy oddziaływania - rozpatrywane w odniesieniu do diagnozy, terapii i profilaktyki takie jak
wspomaganie rozwoju, diagnozowanie i pomoc psychologiczna i inna (ujęcie interdyscyplinarne).
Ścieżka ma na celu przygotowanie studentów do pracy w roli psychologa w instytucjach oświaty i
służby zdrowia, zajmującego się problemami psychologii wychowawczej i klinicznej dzieci i młodzieży
(zaburzeniami rozwoju i zachowania). Absolwenci „ścieżki edukacyjnej”: Psychologia dzieci i młodzieży
zdobędą, więc wiedzę i doświadczenia praktyczne niezbędne w pracy na stanowisku psychologa
zatrudnionego w: poradni psychologiczno-pedagogicznej, poradni zdrowia psychicznego dla dzieci i
młodzieży, w szkole i w przedszkolu (integracyjnym/ specjalnym), w domu dziecka, w klinikach leczących
dzieci
i
młodzież
(pediatrycznej,
psychiatrycznej,
neurologicznej
itp.),
w
ośrodkach
szkolno-wychowawczych dla dzieci z upośledzeniem umysłowym, z wadami zmysłów: niesłyszących /
niedosłyszących
niewidomych/niedowidzących, ze sprzężonymi zaburzeniami rozwojowymi oraz w
ośrodkach wczesnej interwencji.
Program „ścieżki edukacyjnej” - Psychologia dzieci i młodzieży - stwarza możliwość ukończenia
dodatkowo Kursu pedagogicznego (90 godzin) i uzyskania przygotowania pedagogicznego, które jest
niezbędne dla pracowników placówek oświatowych.
SEMESTR ZIMOWY
prowadzacy
nazwa_wykladu
liczba_godzin
prof. Bogdanowicz Marta
prof. Rostowska Teresa
B-Specyficzne trudności w uczeniu się
B-Dojrzałość do małżeństwa i rodzicielstwa
30
30
dr Szulc Marcin
B-Podstawy resocjalizacji nieletnich sprawców
przestępstw
30
dr Budzińska Anna
prof Lipowska Małgorzata
prof. Radziwiłłowicz Wioleta
B-Całościowe zaburzenia rozwoju – diagnoza i terapie
C-Prowadzenie „Szkoły dla rodziców”
C- Metody badań w psychologii klinicznej młodzieży
(Adolescencja)
15
30
15
dr Lewandowska-Walter
Aleksandra
C-Praca z rodziną w ujęciu systemowym
dr Bieleninik Łucja
C - Zastosowanie Skali Bayley- III
dr Sinacka-Kubik Edyta
mgr Kasica – Nowakowska
Alicja
mgr Rasińska Anna
mgr Rasińska Anna
30
15
C- Praca psychologa z dziećmi z trudnościami w
funkcjonowaniu społecznym
C - Developmental Movement - Veronica Sherbone
C-Praca terapeutyczna z dzieckiem doświadczającym
urazu psychicznego
C-Praca terapeutyczna z dzieckiem oraz rodziną
zastępczą i adopcyjną
30
15
15
30
SEMESTR LETNI
prof. Lipowska Małgorzata
prof. Radziwiłłowicaz Wioleta
prof. Kossak-Główczewski
Kazimierz
B- Nadpobudliwość psychoruchowa
zachowania wśród dzieci i młodzieży
i
zaburzenia
30
B- Zaburzenia afektywne u dzieci i młodzieży
30
30
dr Goździewicz Agata
B-Dydaktyka ogólna
B - Psychologia zachowań agresywnych w ujęciu
klinicznym i rozwojowym
dr Chrzan – Dętkoś Magdalena
B-Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci
15
dr Dorota Bronk
dr Adrianna Kilikowska; dr
Anna Wysoka
prof. Bogdanowicz Marta
B- Pedagogika ogólna
30
B-Genetyczne uwarunkowania zaburzeń rozwoju
C-Diagnoza dysleksji
30
30
dr Łockiewicz Marta
C-Developmental dyslexia
15
dr Łockiewicz Marta
C-Teaching reading & writing to young learners
C - Socjalizacja ekonomiczna i konsumencka dzieci i
młodzieży
15
dr Marcin Szulc
C-Praca psychologa praktyka z młodzieżą
30
dr Monika Zielińska
C- Warsztat diagnostyczny psychologa dziecięcego
30
C- Praca z dzieckiem z trudnościami rozwojowymi
dr Zielińska Monika
30
dr Agnieszka Fanslau
C-Zaburzenia zachowania i procedury ich redukcji
C-TOC for Education – wykorzystanie teorii ograniczeń
w pracy edukacyjnej i terapeutycznej z dziećmi i
młodzieżą
C- Nowe metody do badania procesów poznawczych u
dzieci
mgr Hofman Agata
C-Praktyka edukacyjna
30
dr Niesiobędzka Małgorzata
dr Sinacka-Kubik Edyta
30
15
30
15
15
mgr Arkadiusz Mański
C- Metody mltisensoryczne w rehabilitacji osób z
niepełnosprawnością
30
mgr Stryjek Katarzyna
C- Resocjalizacja młodocianych i nieletnich przestępców
30
mgr Rasińska Anna
C-Praca z dzieckiem z alkoholowym zespołem
płodowym
15
OPIS KURSÓW Z POZIOMU B
Nazwa przedmiotu
Specyficzne zaburzenia uczenia się
Kod ECTS
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Psychologii
Studia
kierunek
psychologia
stopień
jednolite studia mgr
tryb
stacjonarne/niestacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz
Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin
A. Formy
• wykład
specjalność
NBP
specjalizacja
PDiM
Liczba punktów ECTS - 4
B. Sposób realizacji
• zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin
• wykład – 30 h
Cykl dydaktyczny
IV – V rok, semestr zimowy
Status przedmiotu
• obowiązkowy dla specjalizacji Psychologia dzieci
i młodzieży
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
• wykład problemowy
− z prezentacją multimedialną
− ilustrowany materiałem klinicznym (analiza
przypadków) i filmami
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub
wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
• egzamin
B. Formy zaliczenia
• egzamin testowy
C. Podstawowe kryteria
• egzamin z wykładów oraz lektury wskazane przez prowadzącego
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Należy określić:
A. Wymagania formalne: brak wymagań
B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom ogólnych wiadomości na temat specyficznych zaburzeń uczenia się czytania i
pisania.
Treści programowe
A. Problematyka wykładu:
• Specjalne potrzeby edukacyjne (SPE)
− termin i pojęcie SPE (Warnock Report 1978)
− specjalne potrzeby edukacyjne uczniów z dysleksją
• Historia badań nad dysleksją rozwojową
− historia badań nad dysleksją nabytą i dysleksją rozwojową na świecie
− historia badań nad dysleksją rozwojową w Polsce
• Terminologia
− terminologia w ujęciu historycznym
− terminologia bazująca na symptomatologii i na patomechanizmie (klasyfikacje międzynarodowe - terminologia
opisowa)
− kontrowersje dot. terminologii
• Częstość występowania
− badania w Polsce
− dane z międzynarodowych klasyfikacji ICD-10 i DSM-IV oraz badań zagranicznych
− przyczyny zwiększania się przypadków dysleksji i niepowodzeń w nauce czytania i pisania
• Podstawy teoretyczne i definicja dysleksji
− Teorie zaburzeń czytania i pisania w świetle koncepcji neuropsychologicznych (A. Łurii; MBD - A.Gesella i
H.Spionek; D.Bakkera; N.Geschwinda, A.Galaburdy i J.Steina; A.Fawcett i R.Nicolsona;; H. Birch, L.Belmont,
E.Koppitz, M.Wolf – P.Bowers), psycholingwistycznych / L i B. Kaczmarków, E. Gomberta, G. Krasowicz-Kupis /,
integracji perceocyjno-motorycznej (J.Ayres, M.Bogdanowicz).
− Definicje dysleksji rozwojowej (definicja Światowej Konferencji Neurologów w Dallas, definicja IDS i EDA)
• Etiologia dysleksji rozwojowej (polietiologia)
− koncepcja genetyczna
− koncepcja organiczna
− koncepcja opóźnienia dojrzewania o.u.n
• Patomechanizm dysleksji
− koncepcje patomechanizmu dysleksji: koncepcje zaburzeń lateralizacji czynności mózgu / D. Bakkera/; koncepcje
mikrouszkodzeń mózgu (MBD) oraz mikrozaburzeń i dysharmonii rozwoju psychomotorycznego dziecka /H.
Spionek/; zaburzeń integracji sensorycznej i percepcyjno - motorycznej / H.Bircha-L.Belmont, E.Kopittz, J.Ayres,
M.Bogdanowicz/, deficytu móżdżkowego /R.Nicolsona, A.Fawcett/; zaburzeń przetwarzania czasowego – zburzeń
funkcjonowania systemów magnocelularnych /N. Geschwinda i G.Galaburdy, J.Steina, P.Tallal/; przetrwania
odruchów pierwotnych /M.McPhilipsa i in./; deficytu językowego (I. Liberman, M. Snowling, P. Bryanta;
G.Krasowicz-Kupis); podwójnego deficytu (M.Wolf-P.Bowers)
− model patomechanizmu dysleksji rozwojowej.
• Typologia dysleksji
− przedstawicieli koncepcji psychomotorycznych zaburzeń (H.Spionek)
− przedstawicieli koncepcji neuropsychologicznej (D.Bakker)
− w świetle koncepcji integracji percepcyjno-motorycznej (M. Bogdanowicz)
• Symptomatologia zaburzeń i dynamika objawów dysleksji
− parcjalne zaburzenia rozwoju psychoruchowego w obszarze procesów instrumentalnych i mowy
( neurofizjologiczne podstawy procesów, symptomatologia zaburzeń, diagnoza, terapia, profilaktyka):

zaburzenia procesów orientacyjno - poznawczych

zaburzenia procesów wykonawczych ( motoryki)

zaburzenia integracji percepcyjno – motorycznej

lateralizacja, leworęczność (podłoże neurofizjologiczne, modele, rozwój, geneza i częstość występowania
lewo-
ręczności, postawy społeczne)
 orientacja w schemacie ciała i przestrzeni
 dynamika (stałość i zmienność obrazu klinicznego) wg. M. Bogdanowicz; dysleksja problemem całego życia.
• Ryzyko dysleksji, profilaktyka i terapia specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu
− pojęcie “ dziecko ryzyka dysleksji” i symptomatologia ryzyka dysleksji,
− model diagnozowania dysleksji,
− model pomocy w przypadkach dysleksji – 5.poziomowy system pomocy wg.M.Bogdanowicz
− metody profilaktyki i terapii (np. Metoda Dobrego Startu, trening funkcji językowych).
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. wykorzystywana podczas zajęć
•
Bogdanowicz, M. (2011). Ryzyko dysleksji, dysortografii i dysgrafii. Gdańsk: Wyd. Harmonia.
•
Bogdanowicz, M., Adryjanek, A. (2004). Uczeń z dysleksją w szkole. Gdynia: Operon.
•
Bogdanowicz, M., Adryjanek, A., Rożyńska, M. (2011). Uczeń z dysleksją w domu. Gdynia: Operon
•
Krasowicz-Kupis, G. (2006) (red). Dysleksja rozwojowa. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: Wyd. Harmonia.
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta
•
Borkowska, A.R., Domańska, Ł. (2006) (red.). Neuropsychologia kliniczna dziecka. Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe PWN.
•
Krasowicz-Kupis, G. (2008.) Psychologia dysleksji. Warszawa: PWN
•
Lipowska, M. (2011). Dysleksja i ADHD – współwystępujące zaburzenia rozwoju. Neuropsychologiczna analiza
deficytów pamięci. Warszawa: Wydawnictwo Scholar.
B. Literatura uzupełniająca
•
Bogdanowicz, M. (2008). Portrety nie tylko sławnych osób z dysleksją. Gdańsk: Wyd. Harmonia.
•
Bogdanowicz, M.(2000). Integracja percepcyjno – motoryczna. Warszawa: CMPP-P MEN
•
Grabowska, A., Rymarczyk, K. (2004)(red). Dysleksja od badań mózgu do praktyki. Warszawa: Instytut Biologii
Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN
•
Łuria, A. (1976). Podstawy neuropsychologii. Warszawa, PWN.
•
Nartowska, H. (1986). Różnice indywidualne czy zaburzenia rozwoju dziecka przedszkolnego. Warszawa: WSiP.
•
Spionek, H. (1965). Zaburzenia psychoruchowego rozwoju dziecka. Warszawa: PWN.
Efekty uczenia się
Wiedza K_W05; K_W09
Student dysponuje uporządkowaną i pogłębioną wiedzą na temat specyficznych trudności w
uczeniu się i specjalnych potrzeb edukacyjnych. Student zna terminologię, teorię,
charakterystyczne symptomy specyficznych trudności w uczeniu się i ich dynamikę, przyczyny
tych trudności, rozumie patomechanizm tych zaburzeń. Wie jaką rolę odgrywa w tych przypadkach
środowisko rodzinne dziecka oraz edukacyjne (przedszkole , szkoła). Ma orientacje w typologii
tych zaburzeń. Zna częstość występowania dysleksji, dysortografii i dysgrafii. Wie jakie są objawy
ryzyka dysleksji w poszczególnych okresach rozwojowych i potrzebne rodzaje interwencji.
Student charakteryzuje i rozróżnia ogólne wskazania do kierowania procesem naprawczym w
odniesieniu do specyficznych zaburzeń uczenia się.
Umiejętności K_U02; K_U03; K_U08
Student potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz
powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych,
wychowawczych, pomocowych i terapeutycznych. Umie je wykorzystać w procesie
diagnozowania i projektowania działań pomocowych. Student posiada umiejętność analizowania
trudności szkolnych dziecka z perspektywy zaburzeń rozwoju w ujęciu klinicznym.
Student umie porozumiewać się z konsultantami – specjalistami w obszarze współpracy
interdyscyplinarnej (pedagogami, logopedami, neurologami, psychiatrami) w procesie diagnozy i
terapii specyficznych zaburzeń uczenia się.
Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi podczas analizowania
wyników badania diagnostycznego i ich interpretowania, mając na celu postawienie diagnozy
(poznania i wyjaśnienia- rozpoznania problemu dziecka) i podjęcia stosownych działań
naprawczych. Student potrafi organizować pomoc edukacyjno-terapeutyczną w odniesieniu do
uczniów ze specyficznymi zaburzeniami uczenia się, kierując ich na badania diagnostyczne i
terapię pedagogiczną (w wymiarze wielospecjalistycznym). Potrafi korzystać z nowoczesnych
rozwiązań technologicznych i je proponować w pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami w
czytaniu i pisaniu.
Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03; K_K07
Student ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę
ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego.
Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki – ucznia i jego prawidłowego
funkcjonowania społecznego w rodzinie i szkole. Ma pozytywne nastawienie do nabywania
wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa. Jest
wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z
otoczeniem, szczególnie osobami z interdyscyplinarnego zespołu, który uczestniczy w
diagnozowaniu i udzielaniu pomocy uczniom z niepowodzeniami w uczeniu się. Student rozumie i
docenia współpracę psychologa – terapeuty z rodzicami oraz nauczycielami dziecka ze
specyficznymi trudnościami w nauce, potrafi z nimi współdziałać.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Dojrzałość do małżeństwa i rodzicielstwa
Kod ECTS
Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
Prof. Dr hab. Teresa Rostowska
specjalność
Liczba punktów ECTS
specjalizacja
PR
PDiM
4
A. Formy zajęć
konwersatorium
B. Sposób realizacji :
C. Liczba godzin 30
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
Obowiązkowy dla specjalizacji Psychologia
rodziny oraz Psychologia dzieci i młodzieży
Metody dydaktyczne
wykład z prezentacją multimedialną
Język wykładowy
Polski
• A. Sposób zaliczenia
zaliczenie z oceną
• B. Formy zaliczenia
kolokwium
brak
Cele przedmiotu
Pogłębienie i ugruntowanie wiedzy na temat psychologicznych uwarunkowań dojrzałości człowieka do realizacji ról
związanych z małżeństwem i rodzicielstwem. Umiejętność definiowania pojęć oraz rozumienia i wyjaśniania mechanizmy
psychologiczne leżące u podstaw wielu złożonych problemów małżeńskich i rodzinnych.
Treści programowe
1. Małżeństwo i rodzicielstwo jako zadania rozwojowe
2. Psychologiczne uwarunkowania dojrzałości do małżeństwa i rodzicielstwa
3. Teorie wyboru partnera
4. Dojrzałość a motywy wyboru małżonka
5. Dojrzałość do małżeństwa w kontekście kulturowym i religijnym
6. Empatia i otwartość w podsystemach rodzinnych
7. Dojrzałość do realizacji ról rodzinnych
8. Znaczenie wsparcia w dojrzewaniu do ról rodzinnych
9. Odpowiedzialne rodzicielstwo
10. Rodzina, jako źródło doświadczeń indywidualnych i społecznych
11. Przemoc w rodzinie jako wyraz niedojrzałości do małżeństwa o rodzicielstwa
12. Wyznaczniki szczęścia małżeńskiego i rodzinnego.
Wykaz literatury
1. Braun-Gałkowska M. (1992), Psychologiczna analiza systemów rodzinnych osób zadowolonych i niezadowolonych z
małżeństwa. Lublin: TN KUL.
2. Harwas-Napierała B., (2009), Rodzina jako wartość a współczesność. B. Harwas-Napierała (red.). ss. 11-24. Poznań
.Wydawnictwo Naukowe UAM
3. Kościelska M., (2007), Sens odpowiedzialności, Perspektywa psychologa klinicznego. Kraków. Oficyna Wydawnicza
IMPULS.
4. Kościelska M. Odpowiedzialni rodzice. Z doswiadczeń psychologa. Kraków. Oficyna Wydawnicza IMPULS.
5. Liberska H., Matuszewska M. (red.) (2002), Małżeństwo, męskość, kobiecość, miłość, konflikt, Wyd. Fundacji
Humaniora, Poznań.
6. Plopa M., (2005), Psychologia rodziny. Teoria i badania, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.
7. Rostowska T. (2002), Rodzina –rozwój-praca. Wybrane zagadnienia. Łódź: Wyższa Szkoła
Informatyki
8. Rostowski J. (1987), Zarys psychologii małżeństwa. Warszawa . PWN.
9. Sęk, H., Cieślak, R. (2006). Wsparcie społeczne – sposoby definiowania, rodzaje i źródła wsparcia, wybrane koncepcje
teoretyczne. W: H. Sęk, R. Cieślak (red.). Wsparcie społeczne, stres, zdrowie (s. 11–28). Warszawa: PWN.
10. Wojciszke B. (2000), Psychologia miłości. Intymność, namiętność, zaangażowanie.Gdańsk: GWP
1. Braun – Gałkowska (1985). Miłość aktywna. Psychiczne uwarunkowania powodzenia małżeństwa. Warszawa: Instytut
Wydawniczy PAX.
2. Jarmołowska A. (2007), Adopcja dziecka. Psychologiczna analiza decyzji u kobiet i mężczyzn. Lublin. Towarzystwo
Naukowe KUL.
3. Liberska H., (2003), Realizacja zadań rozwojowych dorosłości a rozwój indywidualny,[w:] Rodzina a rozwój człowieka
dorosłego, red. B. Harwas-Napierała, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, s. 63-99.
4. Peplińska A., (2011) Małżeństwo a specyfika pracy marynarzy. Perspektywa psychologiczna. Kraków. Oficyna
Wydawnicza IMPULS.
5. Plopa M. ( 20080. Więzi w małżeństwie i rodzinie. Metody badań. Kraków. Wydawnictwo IMPULS.
6. Satir V. (2000), Rodzina, tu powstaje człowiek. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
7. Ryś M. (1993), Poziom zaspokojenia potrzeb w dzieciństwie a zaspokojenie potrzeb w małżeństwie. Problemy Rodziny,
1, 20-24.
8. Ziemska M. (1973), Postawy rodzicielskie. Warszawa: WP.
Efekty uczenia się
Wiedza: student ma pogłębioną wiedzę na temat teorii oraz psychologicznych mechanizmów
dojrzałości do roli małżonka i rodzica (K_W04);(K_W05;); ma pogłębioną wiedzę na temat
biologicznych i społecznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka dorosłego oraz
rozumie istotę funkcjonalności i dysfuncjonalności w zachowaniach dotyczących życia
małżeńskiego i rodzinnego (K_W10).
Umiejętności: posiada umiejętność obserwowania, wyszukiwani informacji na temat dojrzałych i
niedojrzałych form zachowania człowieka w sytuacjach rodzinnych (K_U01); potrafi w sposób
komunikatywny i spójny wypowiadać się na temat psychologicznych mechanizmów leżących u
podstaw ról małżeńskich i rodzinnych (K_U04); ma umiejętność obserwowania, diagnozowania i
racjonalnego oceniania złożonych sytuacji związanych z małżeństwem i rodzicielstwem (K_U07).
Kompetencje społeczne (postawy):
Student posiada zdolność zespołowego działania, angażuje się we współpracę z innymi ( K_K01);
docenia wiedzę z zakresu innych dyscyplin psychologicznych dla rozwoju jednostki w zakresie
kształtowania się dojrzałości osobowej ( K_K03); trafnie formułuje pytania dotyczące problemów
poruszanych w czasie zajęć ; zachowuje ostrożność w wyrażaniu krytycznych opinii na temat
innych osób ( K_K06).
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Podstawy resocjalizacji nieletnich sprawców przestępstw
Kod ECTS
Studia
kierunek
stopień
tryb
specjalność
studia jednolite
Stacjonarne /
Psychologia
magisterskie
niestacjonarne
Dr Marcin Szulc
Liczba punktów ECTS- 4
A. Formy zajęć
• wykład,
specjalizacja
PSiPSP
PDiM
• zajęcia w sali dydaktycznej IPUG
C. Liczba godzin
30
Cykl dydaktyczny
III – V rok, semestr zimowy
Status przedmiotu
fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
• wykład z prezentacją multimedialną
• egzamin
B. Formy zaliczenia
• egzamin pisemny: testowy
Zadana literatura plus wiedza z wykładów. Egzamin testowy 20
pytaniowy, pytania zamknięte, 4 możliwe odpowiedzi, jedna
prawidłowa,
Należy określić:
A. Wymagania formalne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do
psychologii klinicznej dorosłego
B. Wymagania wstępne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest zaprezentowanie studentom podstawowych zagadnień z obszaru niedostosowania społecznego oraz
resocjalizacji nieletnich sprawców przestępstw.
Treści programowe
A. Problematyka wykładu
1.
Sens i bezsens resocjalizacji
wybrane czynniki zagrożeń młodzieży
warunki skutecznej resocjalizacji
motywacja do zmiany
polityka Państwa sprzyjająca resocjalizacji
2.
Historyczne ujęcie traktowania nieletnich sprawców przestępstw (wybrane systemy resocjalizacji)
od kary odwetowej do sankcji poprawczej
domy poprawy i domy pracy przymusowej (Anglia / Holandia)
system celkowy
system pensylwański i system auburnski
system progresywny
system regresywny
system rodzinny (kolonia w Mettray, zakład w Hofwyl)
system republik i wiosek dziecięcych (Freeville, kolonia Makarenki)
rozwój resocjalizacji w Polsce (osada w Studzieńcu, zakład w Chojnicach)
3.
Definicja pojęć: przestępstwo, przestępca, zbrodnia, występek, małoletni, nieletni, młodociany, podejrzany
4.
Socjalizacja a resocjalizacja
czynniki wpływające na socjalizację
niedostosowanie społeczne, asocjalność, demoralizacja
5.
Uwarunkowania wykolejenia przestępczego – perspektywa historyczna
teorie biologiczne (antropologiczna, endokrynologiczna, genetyczna, typów konstytucjonalnych)
teorie psychologiczne
6.
Zaburzenia zachowania w perspektywie współczesnych koncepcji
czynniki biopsychiczne w etiologii zachowania przestępczego
teorie organiczne
syndrom HIA i CP
typologia Achenbacha
teorie temperamentu
teorie kontroli społecznej
7.
Modele oddziaływań resocjalizacyjnych
psychologia hormistyczna
terapia behawioralna
korzyści i ryzyko stosowania metod behawioralnych w resocjalizacji
oddziaływanie społeczności terapeutycznej w kształtowaniu pozytywnej kultury rówieśniczej
ekonomia punktowa
trening sprawności psychologicznych
środki nieizolacyjne w resocjalizacji (mediacja, reorganizacja pracy pedagoga)
twórcza resocjalizacja
8.
Kompetencje wychowawcze pedagoga i psychologa resocjalizacyjnego
kompetencje profesjonalne
doświadczenie zawodowe
predyspozycje osobowe
9.
System instytucjonalny w Polsce
10.
-
Przykładowe placówki diagnostyczne i resocjalizacyjne
zakłady poprawcze
ośrodki szkolno – wychowawcze
MOAS
Dom dziecka
Pogotowie opiekuńcze
Policyjna Izba Dziecka
Wykaz literatury
Bałandynowicz A., (2008) Profilaktyka i środki probacyjne w praktyce resocjalizacyjnej. W: Stanik, Urban (red) Reso
cjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Dukaczewski E.J., (2008) Historia rozwoju praktyki resocjalizacyjnej w Polsce i na świecie. W: Stanik, Urban
(red) Resocjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Konopczyński M., (2006) Metody twórczej resocjalizacji. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Konopczyński M.
(2008) Współczesne nurty w resocjalizacji. W: Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Konopczyński M., (2008) Współczesne systemy resocjalizacyjne. W: Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom 1. Wydaw
nictwo Naukowe PWN
Machel H., (2006) Zagrożenia współczesnej młodzieży polskiej – potrzeba diagnozy. W: Bykowska, Szulc (red.), Za
grożenia wspólczesnej młodzieży polskiej – w poszukiwaniu tożsamości. FRUG, Gdańsk
Stanik J., (2008) Diagnozowanie niedostosowania społecznego i socjalności. W: Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom
1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Urban B, (2008) Zaburzenia w zachowaniu i niedostosowanie społeczne w świetle współczesnych wyników badań. W:
Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Bałandynowicz A., (2008) Profilaktyka i środki probacyjne w praktyce resocjalizacyjnej. W: Stanik, Urban (red) Reso
cjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Dukaczewski E.J., (2008) Historia rozwoju praktyki resocjalizacyjnej w Polsce i na świecie. W: Stanik, Urban
(red) Resocjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Konopczyński M., (2006) Metody twórczej resocjalizacji. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Konopczyński M.
(2008) Współczesne nurty w resocjalizacji. W: Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Konopczyński M., (2008) Współczesne systemy resocjalizacyjne. W: Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom 1. Wydaw
nictwo Naukowe PWN
Stanik J., (2008) Diagnozowanie niedostosowania społecznego i socjalności. W: Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom
1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Urban B, (2008) Zaburzenia w zachowaniu i niedostosowanie społeczne w świetle współczesnych wyników badań. W:
Stanik, Urban (red) Resocjalizacja tom 1. Wydawnictwo Naukowe PWN
Bałandynowicz A. (2006) Profilaktyka patologii młodzieży w oparciu o paradygmat tożsamości osobowej, społecznej i
kulturowej ich naturalne środowiska rodzinne. W: Bykowska, Szulc (red.), Zagrożenia wspólczesnej młodzieży polskiej
– w poszukiwaniu tożsamości. FRUG, Gdańsk
Efekty uczenia się
Student nazywa
podstawowe pojęcia z
zakresu resocjalizacji
nieletnich sprawców
przestępstw.
Wiedza
Absolwent potrafi zidentyfikować i opisać zjawisko niedostosowania społecznego. Rozumie
pojęcia psychologiczne oraz rozróżnia podstawowe psychologiczno – społeczne mechanizmy
dewiacji indywidualnej i społecznej. Charakteryzuje wybrane teorie niedostosowania społecznego
oraz potrafi przedstawić historię resocjalizacji oraz techniki stosowane w resocjalizacji.
Umiejętności
Student potrafi klasyfikować podstawowe teorie resocjalizacji. Ustala kryteria niedostosowania
społecznego. Rozpoznaje przyczyny powstawania niedostosowania społecznego. Poddaje dyskusji
techniki resocjalizacji.
Kompetencje społeczne (postawy)
Absolwent wykazuje krytycyzm w analizie metod stosowanych w resocjalizacji. Jest świadomy
„tailoringu”. Docenia rolę indywidualnego podejścia w resocjalizacji. Wykazuje odpowiedzialność
za wychowanka.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Całościowe Zaburzenia Rozwoju - diagnoza i terapia
Kod ECTS
Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii
Studia
kierunek
psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
Dr Budzińska Anna
A. Formy zajęć
• konwersatorium
C. Liczba godzin
15 godzin
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
• fakultatywny
specjalność
NBP
specjalizacja
PK
PDiM
Język wykładowy
język polski
Metody dydaktyczne
• wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją
multimedialną
• ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją • zaliczenie bez oceny
/ praca w grupach / analiza zdarzeń krytycznych
B. Formy zaliczenia
(przypadków) / dyskusja/ wywiady z
• obecność i aktywność na zajęciach
przedstawicielami innych kultur na temat
specyfiki opieki i wychowania dzieci, a także
mechanizmów rozwoju
• obecność na zajęciach oraz aktywność rozumiana jako
uczestniczenie w ćwiczeniach, zadaniach, dyskusjach
Należy określić:
A. Wymagania formalne: Psychologia rozwoju człowieka
B. Wymagania wstępne: studentka/student zna podstawowe teorie i prawidłowości z zakresu psychologii rozwoju dziecka,
prowadzenia wywiadu i obserwacji
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z klasyfikacją Całościowych Zaburzeń Rozwoju, ze szczególnym
skoncentrowaniem uwagi na zaburzeniu autystycznym i zespole Aspergera. Opisane i pokazane są podstawowe zachowania
charakterystyczne dla Całościowych Zaburzeń Rozwojowych. Studenci uczą się rozpoznawania rodzaju zaburzenia w wyniku
odpowiednio przeprowadzonego wywiadu i obserwacji. Kolejnym krokiem jest wybór odpowiedniej terapii – opartej o
udokumentowaną naukowo skuteczność.
Treści programowe
• klasyfikacje Całościowych Zaburzeń Rozwojowych wg DSM IV tr i ICD 10
• opis zachowań charakterystycznych dla poszczególnych zaburzeń
• diagnoza Całościowych Zaburzeń Rozwojowych – wywiad i obserwacja
• rodzaje terapii
• wybór odpowiedniej terapii – opartej o naukowo udokumentowana skuteczność
• najskuteczniejszy model terapii w odniesieniu do zaburzenia autystycznego i innych zaburzeń z grupy całościowych
zaburzeń rozwoju
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć:
• Budzińska A., Wójcik, M. (2010). Zespół Aspergera. Księga pytań i odpowiedzi. Wydawnictwo
Harmonia.
• Cooper, J.O., Heron, T. E. & Heward, W. L. (1987). Applied Behavior Analysis. Columbus, Ohio:
Merrill Publishing Company.
• McClannahan L.E., Krantz P.J.Plany Aktywności dla dzieci z autyzmem, Gdańsk 2002 wyd. Stowarzyszenie Pomocy
Osobom Autystycznym
Efekty uczenia się
K_W05
K_W06
K_W07
K_W09
K_U02
K_U03
K_K01
K_K03
K_K06
K_K07
Kontakt
[email protected]
Wiedza
• Student/studentka ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat całościowych zaburzeń
rozwoju
• ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki zaburzenia autystycznego i Zespołu Aspergera
• ma pogłębioną wiedzę na temat sposobu prowadzenia wywiadu i obserwacji pod kątem
diagnozy całościowych zaburzeń rozwoju
• zdobywa ogólne informacje na temat różnorodnych form terapii całościowych zaburzeń
rozwoju
Umiejętności
• Poznaje kryteria doboru skutecznej terapii w odniesieniu do całościowych zaburzeń
rozwoju, poznaje właściwe modele prowadzenia terapii i sposoby postępowania w
przypadku kontaktu z dzieckiem z autyzmem
• Potrafi wykorzystywać wiedzę teoretyczną do rozpoznawania zaburzeń z grupy
całościowych zaburzeń rozwoju na podstawie przeprowadzonego wywiadu i obserwacji
• Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju
osobistego i zawodowego w zakresie diagnozowania dzieci z zaburzeniami rozwoju
• Docenia znaczenie psychologii behawioralnej dla pomocy dzieciom z zaburzeniem
autystycznym i zespołem Aspergera
• Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i postępowanie wobec
osób z którymi i dla których pracuje, wyraża taką postawę wśród innych i pośrednio modeluje
to podejście wśród innych
• Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne związane z zaburzeniami rozwoju
dzieci, odmiennością form opieki i stylów wychowania, gotowy do komunikowania się i
współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie
oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania związane
ze wsparciem rozwoju dziecka.
OPIS KURSÓW Z POZIOMU C
Nazwa przedmiotu
Prowadzenie „Szkoły dla rodziców”
Kod ECTS
Studia
kierunek
psychologia
stopień
tryb
dr hab. Małgorzata Lipowska
A. Formy
• ćwiczenia warsztatowe
specjalność
specjalizacja
PDiM
PR
C. Liczba godzin
• ćwiczenia warsztatowe – 30 h
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
• ćwiczenia warsztatowe:
− praca w grupach
− gry symulacyjne
− analiza zdarzeń przypadków
− dyskusja
− rozwiązywanie zadań
• zaliczenie bez oceny
B. Formy zaliczenia
• aktywny udział w zajęciach
• obecność na zajęciach 70%
• aktywne udział w symulacjach 30%
Należy określić:
Cele przedmiotu
Zapoznanie uczestników z metodą wychowywania dzieci bazującą na koncepcji Tomasa Gordona – „Wychowanie bez
porażek”. Podstawowym założeniem jest przejście od przedmiotowego do podmiotowego traktowania dzieci.
Treści programowe
A. Problematyka ćwiczeń
• Rozpoznawanie i radzenie sobie z uczuciami dziecka oraz własnymi,
• Wyznaczanie i wzajemne szanowanie naszych granic,
• Sposoby unikania kar,
• Udzielanie pochwał,
• Zachęcanie dziecka do samodzielności,
• Zachęcanie dziecka do współpracy ,
• Uwalnianie od grania ról.
Wykaz literatury
•
Sakowska, J. (1999). Szkoła dla rodziców i wychowawców. Warszawa: Centrum Metodyczne Pomocy
Psychologiczno-Pedagogicznej
•
Faber, A., Mazlish, E. (2010). Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły. Poznań:
Media Rodzina.
•
Gordon, T. (2008). Wychowanie bez porażek. Warszawa: Wydawnictwo P A X
Efekty uczenia się
Wiedza K_W06; K_W09
Student ma pogłębioną wiedzę na temat rozwoju człowieka w cyklu życia zarówno w aspekcie
biologicznym, psychologicznym, jak i społecznym. Student rozumie specyfikę funkcjonowania w
okresie dzieciństwa i adolescencji. Student wyciąga proste wnioski dotyczące podłoża problemów
wychowawczych i relacji w rodzinie dziecka.
Ma uporządkowaną wiedzę na temat teorii wychowania, uczenia się i nauczania, innych procesów
edukacyjnych oraz o różnych środowiskach wychowawczych, ich specyfice i procesach w nich
zachodzących. Student identyfikuje symptomatyczne sytuacje problemowe w relacjach dziecko –
rodzic, rozróżnia prawidłowe i nieprawidłowe sposoby reagowania w procesie wychowawczym.
Umiejętności K_U02; K_U09
Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z
nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych,
pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych.
Student konstruuje warsztat oddziaływań wychowawczych dostosowany do konkretnych wymagań
i oczekiwań rodziny. Planuje proces korekty oddziaływania wychowawczego w danej rodzinie.
Potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów psychologicznych i prognozować
przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych
obszarach praktycznych .
Student analizuje podłoże problemów wychowawczych w rodzinie, rozpoznaje motywy lub
przyczyny konfliktów.
Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03
Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego
rozwoju osobistego i zawodowego.
Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w
społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej
dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa.
Student zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii dotyczących relacji w rodzinach i
funkcjonowania zasad i norm wychowawczych. Student docenia rolę specyfiki rozwoju i interakcji
czynników rozwoju w rodzinie.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Metody badań w psychologii klinicznej młodzieży ( Adolescencja)
Kod ECTS
Studia
kierunek
stopień
tryb
specjalność
specjalizacja
Psychologia
jednolite mgr
stacjonarne/niestacjonarne NBP
PDiM
prof. Wioletta Radziwiłłowicz
Liczba punktów ECTS 2
A. Formy zajęć
1 pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z
• Ćwiczenia
udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym
zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i
materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych
zajęć;
• (zajęcia w sali dydaktycznej)
1 pkt ECTS (25 – 30 godz) – samodzielna praca
C. Liczba godzin
studenta – przygotowywanie do kolokwiów
zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej,
15 godz.
projektu, prezentacji
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
Polski
Metody dydaktyczne
• ćwiczenia
• zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
• wykonanie pracy zaliczeniowej, zgodnej ze sposobem realizacji
zajęć
C. Podstawowe kryteria oceny:
Umiejętne posługiwanie się metodami badań oraz zdolność całościowej
interpretacji wyników. Dobór metod najbardziej adekwatnych do
prezentowanego przez osobę problemu rozwojowego.
Należy określić:
A. Wymagania formalne: metodologia badań psychologicznych, psychologia rozwoju człowieka
B. Wymagania wstępne: pełen zakres wiedzy z wyżej wymienionych przedmiotów studiów
Cele przedmiotu
Celem zajęć jest prezentacja metod badawczych stosowanych w okresie adolescencji. Są to metody oceniające system rodzinny
oraz funkcjonowanie emocjonalno-społeczne.
Treści programowe
1. Wprowadzenie w problematykę testów projekcyjnych.
2. Kwestionariusze badające obraz ciała oraz emocjonalną postawę wobec ciała.
3. Kwestionariusze dotyczące autonomii, tendencji izolacyjnych, osamotnienia, samowystarczalności, kontroli
emocjonalnej, obron psychologicznych, buntu młodzieńczego, dyskomfortu psychicznego oraz autodestruktywności.
4. Narzędzia oceniające funkcjonowanie systemu rodzinnego - Test Stosunków Rodzinnych, postawy rodzicielskie,
kwestionariusz oparcia w rodzinie, systemowe zasoby rodziny.
5.
Kwestionariusz kompetencji społecznych, podskale przystosowania rodzinnego, rówieśniczego i szkolnego ze Skali
Nieprzystosowania Społecznego.
Wykaz literatury
1. Święcicka M. red., (2011). Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Warszawa: Wyd. Paradygmat.
2. Bazińska R., Drat-Ruszczak K. (2000). Struktura narcyzmu w polskiej adaptacji kwestionariusza NPI Raskina i Halla.
Czasopismo Psychologiczne, 3-4, 171-88.
3. Bene E., Anthony J. (1993). Test Stosunków Rodzinnych. Warszawa: Centralny Ośrodek Metodyczny Poradnictwa
Wychowawczo-Zawodowego MEN.
4. Cash T.F. (1997). The body image workbook. An 8 step program. New York: MJF Books.
5. Di Nuovo S. (2000). Diagnoza zaburzeń osobowości typu „borderline” za pomocą testu Rorschacha. Przegląd
Psychologiczny, 1,101-114.
6. Dołęga Z. (2000). Autonomia w okresie dorastania. Czasopismo Psychologiczne, 1-2, 77-85.
7. Matczak A. (1998). Preferencje zawodowe młodzieży a kompetencje społeczne. Psychologia Wychowawcza,1,28-36.
8. Oleszkowicz A. (1988). Kwestionariusz do badania dyskomfortu psychicznego w kryzysie adolescencyjnym. Przegląd
Psychologiczny, 2, 573-587.
9. Oleszkowicz A. (2006). Bunt młodzieńczy. Uwarunkowania. Formy. Skutki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe
Scholar.
10. Piotrowska A. (1997). Z badań nad inteligencją społeczną. Psychologia Wychowawcza, 4, 289-300.
11. Plopa M. (2005). Psychologia rodziny. Teoria i badania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
12. Radziwiłłowicz W., Reszka N. (2008). Zachowania autodestruktywne u dziewcząt z rozpoznaniem jadłowstrętu
psychicznego. Psychiatria, 4, 1-13.
13. Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: PWN.
14. Schafer R. (1989). Jak ta historia została opowiedziana? (s. 191-231) W: Wybrane zagadnienia testów projekcyjnych.
Biblioteka Psychologa Praktyka. T.III. PTP, Warszawa: Wydział Psychologii UW.
15. Schiep S. (1998). Ryzyko samobójstwa i próba jego diagnozy w świetle metody Rorschacha. Roczniki Psychologiczne,
1, 188-96.
16. Senejko A. (2001). Psychiczne i psychospołeczne obrony człowieka w ich teoretycznym i praktycznym wymiarze.
Maszynopis niepublikowany.
17. Sęk H. (red.) (1984). Metody projekcyjne. Tradycja i współczesność. Poznań: UAM.
18. Steinberg L. (2002). Autonomy (s. 286-316).W: Steinberg L.: Adolescence, London: McGraw-Hill.
19. Steinberg L., Silverberg S. (1986). The vicissitudes of autonomy in early adolescence. Child Development, 57, 841-851.
20. Suchańska A. (1994). Test Apercepcji Tematycznej. Przez analizę treści do analizy procesu. Poznań: UAM.
21. Suchańska A. (1998). Przejawy i uwarunkowania psychologiczne pośredniej autodestruktywności. Poznań: UAM.
22. Szafraniec J. (1985). Metoda Rorschacha w psychodiagnozie schizofrenii. Warszawa: Wyd. Akcydensowe.
23. Thompson J.K., Heinberg L.J., Altabe M., Tantleff-Dunn S. (1999). Exacting beauty: theory, assessment and treatment
of body image disturbance. Washington: APA.
24. Zwoliński M. (2000). Systemowe zasoby rodziny a poczucie koherencji u dorosłego człowieka. Przegląd
Psychologiczny, 2, 139-156.
1. Niebrzydowski L. (1989). Psychologia wychowawcza. Samoświadomość, aktywność, stosunki interpersonalne.
Warszawa: PWN.
2. Pytka L. (1995). Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne i metodyczne. Warszawa: WSPS.
Efekty uczenia się
Wiedza
K_W05 Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą
terminologię, teorię i metodykę.
K_W10 Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, psychologicznych i
społecznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i
dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii.
Umiejętności
K_U02 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz
pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych.
K_U06 Posiada rozwinięte umiejętności badawcze: rozróżnia orientacje w metodologii badań
psychologicznych, formułuje problemy badawcze, dobiera adekwatne metody badania, metody
statystyczne i narzędzia badawcze, konstruuje narzędzia badawcze, opracowuje, prezentuje i
interpretuje wyniki badań, wyciąga wnioski, wskazuje kierunki dalszych badań, w obrębie
wybranej specjalizacji psychologii.
K_U07 Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania
złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań
K_K06 Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane
decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których
dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to
podejście wśród innych.
K_K09 Samodzielnie podejmuje i inicjuje działania badawcze
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Praca z rodziną w ujęciu systemowym
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
Dr Aleksandra Lewandowska-Walter
specjalność
specjalizacja
PR
PDiM
PK
A. Formy zajęć
ćwiczenia warsztatowe
B. Sposób realizacji zajęć:
• zajęcia poza salą dydaktyczną – spotkanie studenta z rodziną w
celu przygotowania studium przypadku
C. Liczba godzin: 30
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
• polski
Metody dydaktyczne
• elementy wykładu z prezentacją multimedialną
• ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach / analiza
zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja /
praca nad rozwojem własnym studenta
• przygotowanie studium przypadku na podstawie
spotkania konsultacyjnego z rodziną lub
członkiem rodziny
A. Sposób zaliczenia:
B. Formy zaliczenia:
• kolokwium
• wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie studium przypadku
• aktywność w ramach ćwiczeń warsztatowych
• Końcowa ocena będzie wypadkową oceny z kolokwium oraz z
przygotowanego przez studenta studium przypadku
Należy określić:
A. Wymagania formalne: Psychologia rozwoju człowieka, Wstęp do psychologii rodziny, Psychologia wychowawcza
B. Wymagania wstępne:
zakres wiadomości – student zna mechanizmy funkcjonowania człowieka związane z kolejnymi fazami rozwojowymi, zna
podstawowe teorie i pojęcia z zakresu psychologii rodziny i psychologii wychowawczej,
umiejętności – student potrafi przeprowadzać wywiad kliniczny i obserwację zachowania, a także wnioskować na ich
podstawie o funkcjonowaniu człowieka; student potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu psychologii rozwojowej,
psychologii rodziny oraz psychologii wychowawczej do analizowania problemów rodziny i jej członków
kompetencje – student jest odpowiedzialny za własne przygotowanie do przeprowadzenia rozmowy z rodziną, jest gotowy
do współpracy w grupie w ramach ćwiczeń warsztatowych, a także wykazuje gotowość do pogłębienia świadomości
dotyczącej funkcjonowania rodziny własnej
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest nabycie wiedzy na temat funkcjonowania rodziny w ujęciu teorii systemów oraz nabycie
umiejętności rozumienia znaczenia problemu (symptomu) dla systemu rodzinnego. W trakcie zajęć studenci zapoznają
się z zasadami rozmowy z rodziną i procesem terapii rodzin oraz nabędą kompetencji w zakresie świadomości
funkcjonowania własnej rodziny pochodzenia.
Treści programowe
1. Systemowe rozumienie procesów rodzinnych. Podstawowe pojęcia.
2. Cykl życia rodziny. Kryzysy związane ze zmianami cyklu.
3. Komunikacja w rodzinie.
4. Zasady prowadzenia rozmowy z rodziną.
5. Proces terapii rodzin:
• pierwszy kontakt z rodziną
• interwencje terapeutyczne
• techniki terapeutyczne
• metoda genogramu.
6. Mity i sekrety rodzinne. Przekazy transgeneracyjne.
7. Ewolucja myślenia systemowego:
• Terapia systemowa jako dialog.
• Terapia narracyjna.
Wykaz literatury
De Barbaro B. (red.) Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Collegium Medicum UJ, Kraków
Mudyń K. (2003) Zdarza się, że myślimy systemowo. W: Górniak L., Józefik B. (red.) „Ewolucja myślenia
systemowego w terapii rodzin.” Wydawnictwo UJ, Kraków.
Tryjarska, B. (2005). Pytania cyrkularne w systemowej terapii rodzin. Nowiny Psychologiczne, 4, 61-70
Ryś, M. (2001). Systemy rodzinne. Metody badań struktury rodziny pochodzenia i rodziny własnej. Warszawa: CMPPP.
McGoldrick M., Gerson R., Shellenberger S. (2007). Genogramy. Rozpoznanie i inetrwencja. Wydawnictwo Zysk i
S-ka, Poznań
Napier, A. (2008). Małżeństwo: krucha więź. W poszukiwaniu partnerstwa i trwałości. Kraków: Wydawnictwo Znak
Whitaker, C.A., Napier, A. (2006). Rodzinna karuzela. Terapia rodzin bez tajemnic. Kraków: Wydawnictwo Znak
Namysłowska I. (2000) Terapia rodzin. Instytut Psychiatrii i Neurologii. Warszawa
Deissler K.G. (1998) Terapia systemowa jako dialog. Wydawnictwo UJ, Kraków.
Satir V. (2000) Rodzina – tu powstaje człowiek. GWP, Gdańsk
Field D. (1999) Osobowości rodzinne. Oficyna Wydawnicza LOGOS
Efekty uczenia się
K_W01
K_W11
K_U01
K_U02
K_U10
K_K01
K_K07
K_K02
Wiedza
Student:
• posiada wiedzę dotyczącą funkcjonowania człowieka i rodziny według teorii systemowej
• identyfikuje zasady pracy terapeuty rodzinnego oraz normy etyczne dotyczące pomocy
psychologicznej dla rodzin
Umiejętności
Student:
• Posiada pogłębione umiejętności obserwowania relacji rodzinnych
• Potrafi wykorzystać i integrować wiedzę z zakresu teorii systemowej funkcjonowania
rodziny do analizowania problemów zgłaszanych przez rodziny i jej członków (funkcja
objawu) oraz projektowania działań pomocowych / terapeutycznych
• Potrafi posługiwać się poznanymi narzędziami pracy terapeuty rodzinnego (pytania
cyrkularne i reflektujące, genogram, team reflektujący, pozytywna konotacja) w celu
prowadzenia rozmowy z rodziną oraz oddziaływania terapeutycznego
Student:
• Rozumie potrzebę rozwoju własnego w celu zwiększania efektywności własnego
oddziaływania terapeutycznego
• Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, zwłaszcza na poziomie rodziny
jako systemu
• Samodzielnie projektuje działania pomocowe na podstawie wcześniejszego procesu
diagnozy procesów zachodzących w rodzinie
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Zastosowanie Skali Bayley III (Bayey Scales of Infant and Toddler
Development, BSID-III)
Studia
kierunek
psychologia
stopień
tryb
dr Łucja Bieleninik
A. Formy zajęć
• ćwiczenia
C. Liczba godzin
• 15
Kod ECTS
specjalność
specjalizacja
PK
PDiM
1 pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z
zajęć;
1 pkt ECTS (25 – 30 godz)) – samodzielna praca
Cykl dydaktyczny
IV – V rok, semestr zima
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
• wykład problemowy z prezentacją multimedialną
• ćwiczenia audytoryjne:
− praca w grupach
− gry symulacyjne
− analiza przypadków
− dyskusja
B. Formy zaliczenia
• opracowanie studium przypadku
• opracowanie diagnozy psychologicznej
• umiejętność opracowania studium przypadku i rozwiązania go w
kontekście planowych oddziaływań
psychologicznych/terapeutycznych
• umiejętność pisania diagnoz psychologicznych
Należy określić:
Cele przedmiotu
Przekazanie studentom wiadomości na temat Bayey Scales of Infant and Toddler Development; nabycie przez studentów
praktycznych umiejętności klinicznych związanych z posługiwaniem się testem, ocenianiem rozwoju psychoruchowego
dzieci, pisaniem diagnoz psychologicznych oraz przekazywaniem informacji zwrotnej rodzicom.
Treści programowe
• Przedstawienie BSID-III
• Grupa docelowa
• Zawartość i struktura
• Formularz oceny dziecka (Record Form)
• Formularz oceny rodzica (Social-Emotional and Adaptive Behavior Questionnaire)
• Inwentarz obserwacji zachowania
• Przygotowanie i przeprowadzenie badania
B. Problematyka ćwiczeń
• Obliczanie wieku dziecka i punktu startu testu
• Wyniki surowe
• Wyniki przeliczone
• Wyniki łączne, centyle i przedziały ufności
• Ogólne wskaźniki administracyjne
• Wykreślanie profilu rozwoju dziecka – Scaled Score Profile i Composite Score Profile
• Skala społeczno-emocjonalna (Social-Emotional Scale)
• Skala zachowań adaptacyjnych (Adaptive Behavior Scale)
• Analiza przypadków
• Interpretacja wyników
• Tworzenie diagnoz
• Informacja zwrotna dla rodziców (Caregiver Report)
Wykaz literatury
• Bayley N. (2006): Scales of Infant and Toddler Development, Third Edition, Administration Manual, NCS Pearson.
• Bayley N. (2006): Scales of Infant and Toddler Development, Third Edition, Technical Manual, NCS Pearson.
• Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Caregiver Report, NCS Pearson.
• Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Record Form, NCS Pearson.
• Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Social-Emotional and Adaptive Behavior Questionnaire, NCS
Pearson.
Efekty uczenia się
K_W05
K_W08
K_W12
K_U02
K_U07
Wiedza
Student:
- ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę z zakresu psychopatologii rozwojowej
- posiada umiejętność zbierania, obliczania i interpretowania wyników Skali Bayley-III
- posiadł wymagane zasady oraz normy etyczne konieczne do kontaktu z dzieckiem i jego rodziną
oraz przeprowadzania oraz interpretowania badań
Umiejętności
Student:
- scala wiedzę teoretyczną w celu złożonych analiz problemów psychopatologicznych,
- ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania i racjonalnego oceniania dziecka w
wieku 0-42 miesiąca oraz jego wyników badań.
K_K03
K_K05
K_K08
Student:
- docenia wagę znajomości metody diagnostycznej koniecznej w warsztacie zawodowym
psychologa klinicznego,
- jest przekonany o doniosłości i zachowania się profesjonalnego w kontakcie z badanym
dzieckiem i jego rodziną
- jest świadomy istnienia etycznego wymiaru dokonywanych badań naukowych Skalą Bayley-III
Kontakt
e-mail: [email protected]
R/11
Nazwa przedmiotu
Developmentel Movement- Veronica Sherbone
Kod ECTS
Studia
kierunek
stopień
tryb
specjalność
specjalizacja
Psychologia
jednolite mgr
PDiM
Mgr Alicja Kasica-Nowakowska
2
pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z
A. Formy zajęć
udziałem
prowadzącego; konsultacje z prowadzącym
• ćwiczenia
zajęć;
• classroom sessions (only 2 classes: one theoretical session at the
5 pkt ECTS (75-90 godz) – samodzielna praca studenta
beginning of the course and one summary session at the end of the – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych;
course including the final test and presentation of the assignments) realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji
• practical sessions in the Jan Brzechwa Kindergarten in Sopot.
C. Liczba godzin 30
Cykl dydaktyczny
Iv - V year ,winter semester
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
English
Metody dydaktyczne
• lecture with presentation
• practical sessions of SDM with children in
kindergarten
• pair/group work
• text analyses with discussions
• credit with grade
B. Formy zaliczenia
• test
• preparing and performing a set of exercises within the SDM session
in the kindergarten (to be prepared in pairs/groups as a homework
and performed during the session in kindergarten)
• performing the assessment of one child’s functioning during the
SDM sessions with use of “Scale ” by M. Bogdanowicz (to be
performed during the sessions and analyzed at home)
• two written assignments: a) a plan of the whole SDM session for a
chosen group including theoretical background, analysis of
children’s needs and therapeutic needs; b) case study based on the
assessments of the functioning of one chosen at the beginning and at
the end of the academic year – to be presented to the whole group.
• active participation in all the theoretical and practical sessions (2
absences in semester allowed).
• Passing grade (60% correct answers) gained from the test checking
the knowledge of the theory underlying SDM, structure of the
sessions, types of exercises etc.
• Active participation in the SDM sessions, including performance of
self-prepared set of exercises (assessment criteria include the correct
choice of exercises, ability to perform them with the group of
children and coherence with the method’s objectives and goals)
• Written assignments will be assessed for their merit content,
understanding the objectives of SDM, ability to observe and analyze
the children’s performance during the sessions.
A. Wymagania formalne,
None
B. Wymagania wstępne,
Communicative English
Cele przedmiotu
The aim of the subject is to present the overview of Sherborne Developmental Movement, a well known method used as a
form of therapy of children with various disorders and difficulties as well as a way of development stimulation of any group
of children. The students will learn both the theoretical background underlying SDM therapy and practical ways of implying
this method while working with kindergarten children.
ATTENTION: This is NOT a course certified by International Sherborne Association.
Treści programowe
B.
• History of SDM – the founder of the method, Veronica Sherborne, and her followers
• Theory of Rudolf Laban – theoretical background of the method
• Structure of SDM classes and the whole therapeutic process
• Methods of designing SDM classes for particular groups and purposes
• Practical sessions in bilingual kindergarten group of 4-6-years old children (Jan Brzechwa Kindergarten in Sopot) –
students will work with children as co-therapists under the guidance of the course tutor, sessions will be run in
English, as all the children learn this language.
• Evaluation of effectiveness of the therapeutic process
Wykaz literatury
A.1.
Sherborne, V. (2001) Developmental Movement for Children. Worth Publishing.
Bogdanowicz, M. (2003) Scales of Observation of Behaviour of Children and Parents. Gdańsk, Harmonia.
A.2.
Sherborne, V. (2001) Developmental Movement for Children. Worth Publishing.
Hill, C. (2006) Communication through Movement: Sherborne Developmental Movement: towards a broadening
perspective. Sunfield Publications.
Bogdanowicz. M., Kasica A. Ruch rozwijający dla wszystkich. Efektywność metody Weroniki Sherborne. Gdańsk:
Harmonia.
Bogdanowicz M., Okrzesik D. Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.
Gdańsk, Harmonia.
In Touch – journal of the Sherborne Association, UK (current and archive issues).
Elizabeth Marsden and Jo Eggerton. (2007) Moving with research, evidence-based practice in Sherborne Developmental
Movement. Clent: Sunfield Publications.
Dibbo, J., Gerry, S. (Ed.) (1995) Caring and Sharing: Physical Education, Therapy and Sherborne Developmental
Movement. University of Plymouth
Efekty uczenia się
Wiedza
The student understands the objectives of the Sherborne Developmental Movement, the structure
of the single session and the whole curriculum.
The student has a deepened knowledge of the theories underlying the SDM, including the theory
of Rudolf Laban.
The student identifies the areas of child’s development that are stimulated during SDM sessions
and knows the methods of their assessment.
Umiejętności
The student is able to choose and perform with the small group of children the exercises typical for
Sherborne Developmental Movement.
The student is able to design one full session of SDM.
The student is able to observe, assess and analyze the behaviours of children during the SDM
session and draw conclusions about the child’s development.
The student understands the need of stimulation of children’s development and is willing to learn
and improve the techniques that enable it.
The student cares for the children’s well-being and safety, knows how to encourage the child to
take part in the exercise without unduly pressure.
The student is creative in designing the exercises that enable children’s further development.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Praca terapeutyczna z dzieckiem doświadczającym urazu
psychicznego
Uniwersytet Gdański, Wydział Nauk Społecznych
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
Jednolite magisterskie
tryb
Stacjonarne i
niestacjonarne
Mgr Anna Rasińska
A. Formy zajęć
• Ćwiczenia
specjalność
specjalizacja
PSiPSP
PDiM
2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z
B. Sposób realizacji :
Cykl dydaktyczny
• Semestr zimowy
Status przedmiotu
• fakultatywny
Metody dydaktyczne
• wykład
• analiza tekstów z dyskusją
• metoda projektów
• gry symulacyjne
• praca w grupach
• analiza zdarzeń krytycznych (przypadków)
• dyskusja
• rozwiązywanie zadań
zajęć;
– przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych;
realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji
Język wykładowy
Język polski
• wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub
prezentacji
A. Wymagania formalne, :
• Psychologia Rodziny - wykład,
• Psychopatologia dzieci i młodzieży- wykład
• Psychologia rozwoju człowieka - wykład
B. Wymagania wstępne,: Znajomość zagadnień teoretycznych dotyczących:
• psychologii rodziny,
•
psychologii wychowania,
• teorii przywiązania,
• psychopatologii dzieci i młodzieży,
• znajomość zagadnień psychologii rozwoju człowieka,
• znajomość zagadnień związanych z problemem niepłodności
• znajomość zagadnień z patologii społecznych.
Cele przedmiotu
1.
2.
3.
4.
5.
Zaprezentowanie uczestnikom teoretycznych podstaw pojęcia traumy i urazu psychicznego.
Przedstawienie skutków doświadczenia traumy przez dziecko.
Zaprezentowanie metod terapeutycznych w pracy z dzieckiem doświadczających urazów psychicznych.
Zaprezentowanie studentom przebiegu procesu terapeutycznego z dzieckiem doświadczającym urazu psychicznego
Rozwijanie umiejętności pracy z rodzicami/opiekunami dziecka doświadczającego traumy.
Treści programowe
• Teoretyczne ujęcie urazu psychicznego i traumy oraz przegląd terminologii
• Koncepcje urazu psychicznego w ujęciach terapeutycznych.
• Wpływ urazu psychicznego na rozwój dziecka w poszczególnych etapach rozwoju.
• Stany warunkowane urazem psychicznym
• Rodzaje urazów psychicznych i ich konsekwencje
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Projektowanie etapów terapii w odniesieniu do etapów rozwojowych dziecka
Rola opiekunów dziecka w pracy terapeutycznej
Wywiad od rodziców/opiekunów
Metody oceny stanu dziecka
Sporządzanie pisemnej opinii
Identyfikacja potrzeb, oczekiwań dziecka. Planowanie procesu terapeutycznego.
Podstawowe umiejętności terapeutyczne w pracy z dzieckiem
Role terapeuty w procesie diagnostycznym
Metody pracy z dzieckiem i styl terapeutyczny
Praca terapeutyczna z dzieckiem: praca z ciałem – osiągnięcie integralności, dziecko z zaburzeniami dysocjacyjnymi,
zaburzenia relacji przywiązania, dziecko niedostosowane społecznie, zachowania destrukcyjne dziecka, poczucie
bezsilności, poczucie winy.
Wykaz literatury
• Ackerman R. (2004). Zanim będzie za późno. Gdańsk: GWP
• Beisert M. (2008). Kazirodztwo. Rodzice w roli sprawców. Poznań: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR
• Beverly J. (2003). Leczenie dzieci po urazach psychicznych. Warszawa: PARPA
• Budzyna-Dawidowski P.,de Barbaro M., Drożdżowicz L.,Józefik B., Kołbik I., Ostoja-Zawadzka K. (1994).
Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. De Barbaro B. (red.). Kraków: Collegium Medium UJ.
• Herbert M. (2005). Żałoba w rodzinie. Gdańsk: GWP
• Herman J. (1999). Przemoc- uraz psychiczny i powrót do równowagi. Gdańsk GWP
• Radochoński M. (1984). Psychoterapia rodzinna w ujęciu systemowym. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły
Pedagogicznej w Rzeszowie.
• Rembowski J. (1978). Rodzina w świetle psychologii. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne).
• Rembowski J. (1972). Więzi uczuciowe w rodzinie. Warszawa: PWN.
• Rostowska T. (2009). Psychologia rodziny. Małżeństwo i rodzina wobec współczesnych wyzwań. Warszawa: Difin S.A.
• Satir V. (2002). Rodzina Tu powstaje człowiek. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
• Święcicka M. (2011). Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Warszawa: Paradygmat
• Tryjarska B. (1995). Skrypty życiowe a konflikty jawne i ukryte w małżeństwie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza
Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego
Efekty uczenia się
Wiedza:
• Student definiuje uraz psychiczny i traumę.
• Student ilustruje uraz psychiczny i traumę w różnych ujęciach teoretycznych.
• Student ilustruje wpływ urazu psychicznego na rozwój dziecka w poszczególnych etapach
rozwoju.
• Student identyfikuje stany warunkowane urazem psychicznym.
• Student charakteryzuje rolę opiekunów dziecka w pracy terapeutycznej
• Student wyciąga wnioski dotyczące konsekwencji urazów psychicznych zgodnie z ich
rodzajami.
• Student uzupełnia wywiad od rodziców/opiekunów
• Student wymienia metody oceny stanu psychicznego dziecka
Umiejętności
• Student wybiera sposób stosowania podstawowych umiejętności terapeutycznych.
• Student konstruuje programy terapeutyczne do pracy z dzieckiem
• Student projektuje środowisko sprzyjające procesowi terapeutycznemu.
• Student przewiduje wpływ poczucia winy na funkcjonowanie emocjonalne dziecka
• Student projektuje metody pracy terapeutycznej nad odbarczeniem dziecka z poczucia winy.
• Student w razie niepowodzeń modyfikuje oddziaływania terapeutyczne wprowadzając
alternatywne rozwiązania.
•
Student porównuje początkowy etap terapii z końcowym, dokonując ewaluacji procesu
terapeutycznego i na tej podstawie organizuje dalsze formy pomocy.
•
• Student projektuje i proponuje oddziaływania terapeutyczne indywidualnie dostosowane do
potrzeb i możliwości dziecka oraz przewiduje skutki tych oddziaływań.
•
•
•
•
•
Student organizuje dodatkowe, pozapsychologiczne formy pomocy dla dziecka.
Student rozpoznaje przyczyny niepowodzeń terapeutycznych.
Student poddaje krytyce skutki oddziaływań terapeutycznych.
Student przewiduje proces przechodzenia dziecka od roli ofiary do roli ocalonego
Student ustala metody pracy terapeutycznej w procesie przywracania poczucia siły
•
Student klasyfikuje skutki doświadczania przez dziecko traumy i przewiduje ich wpływ na
funkcjonowanie dziecka.
• Student zachowuje ostrożność i krytycyzm w wyrażaniu opinii i diagnozy doświadczania
urazu psychicznego biorąc pod uwagę inne wyjaśnienia przyczyn doświadczanych przez
dziecko trudności.
• Student dyskutuje na temat wyników badań z innymi specjalistami w tej dziedzinie.
• Student zachowuje otwartość na propozycje oddziaływań terapeutycznych innych
specjalistów oraz nowe metody terapeutyczne.
• Student pracuje samodzielnie nad wytyczonymi przez siebie celami terapeutycznymi.
• Student wykazuje kreatywność w projektowaniu metod terapeutycznych.
• Student przejawia zachowania dzięki którym efektywnie pracuje w zespole na rzecz dziecka.
Potrafi wcielić się w rolę zarówno osoby kierującej, jak i członka zespołu.
• Student troszczy się o komfort oddziaływań terapeutycznych dla dziecka i jego opiekuna.
• Student wykazuje odpowiedzialność za efekty terapii.
• Student jest zorientowany na osiągnięcie efektów terapeutycznych dostosowanych do
możliwości pacjenta.
• Student akceptuje oddziaływania opiekunów w procesie rehabilitacji dziecka.
• Student jest wrażliwy na uwagi innych.
• Student dąży do rozwijania swoich umiejętności terapeutycznych i kompetencji osobistych.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Praca terapeutyczna z dzieckiem oraz rodziną zastępczą i adopcyjną
Kod ECTS
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
Tryb
Stacjonarne,
niestacjonarne
Anna Rasińska
A. Formy zajęć :
• ćwiczenia: warsztatowe.
specjalność
specjalizacja
PDiM
PSiPSP
Uzupełnia pracownik zajmujący się tokiem studiów,
zgodnie z ustaleniami dokonanymi w ramach jednostki
prowadzącej kierunek.
B. Sposób realizacji:
Strategia obliczania / szacowania punktów ECTS
odbywa się w oparciu o następujące założenia:
1 punkt ECTS oznacza 25- 30 godzin pracy studenta
w różnych formach takich jak: uczestniczenie w
zajęciach dydaktycznych w UG, samodzielne
przygotowywanie się do egzaminu, przygotowanie i
prezentacja projektu, przygotowywanie się do zajęć ,
przygotowanie prezentacji itd
Szczegółowe zasady przyporządkowania punktów
ECTS są przedstawione w „Przewodniku po
sylabusie”.
Cykl dydaktyczny
rok akademicki: 2013/2014, semestr zimowy
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
Język polski
Metody dydaktyczne
• wykład ,
• gry symulacyjne
• praca w grupach
• dyskusja
B. Formy zaliczenia
• wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu
C. Wymagania formalne, :
• Psychologia Rodziny - wykład,
• Psychopatologia dzieci i młodzieży- wykład
• Psychologia rozwoju człowieka - wykład
D. Wymagania wstępne,: Znajomość zagadnień teoretycznych dotyczących:
• psychologii rodziny,
•
psychologii wychowania,
• teorii przywiązania,
• psychopatologii dzieci i młodzieży,
• znajomość zagadnień psychologii rozwoju człowieka,
• znajomość zagadnień związanych z problemem niepłodności
• znajomość zagadnień z patologii społecznych.
Cele przedmiotu
•
•
•
•
Zaprezentowanie studentom problematyki przywiązania i jego roli w rozwoju dziecka.
Rozwijanie umiejętności rozumienia specyfiki rodziny zastępczej i adopcyjnej.
Rozwijanie umiejętności pracy z rodziną adopcyjną i zastępczą
Rozwijanie umiejętności pracy terapeutycznej z dzieckiem ze specyficznymi zaburzeniami przywiązania.
Treści programowe
• Przywiązanie z perspektywy teoretycznej
• Cechy, funkcje i specyfika więzi uczuciowych w rodzinie
• Style (wzorce) przywiązania
• Rola przywiązania w rozwoju człowieka
• Etapy rozwoju przywiązania w życiu człowieka
• Czynniki prowadzone do problemów z wykształceniem prawidłowych więzi
• Rodzina jako system
• Typologia rodzin
• Rodzina a rozwój i społeczne funkcjonowanie dzieci i młodzieży
• Oddziaływania wychowawcze rodziców a sytuacja dziecka
• Problemy współczesnej rodziny – czynniki zagrażające jej funkcjonowaniu
• Problematyka rodzinnych form opieki zastępczej nad dzieckiem
• Rozwój instytucji rodzin zastępczych w Polsce
• Prawne aspekty funkcjonowania rodzin zastępczych
• Rodzina zastępcza jako środowisko wychowawcze
• Analiza doświadczeń rodziców zastępczych i adopcyjnych
B. Problematyka ćwiczeń:
• Dobór kandydatów – predyspozycje do pełnienia funkcji rodziny zastępczej
• Aspekty szkolenia kandydatów na pełnienie funkcji rodziny zastępczej
• Badanie psychologiczne kandydatów na pełnienie funkcji rodziny zastępczej
• Skutki zaburzenia przywiązania dla dziecka
• Problemy emocjonalne dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej lub adopcji na skutek odrzucenia przez rodziców
naturalnych
• Diagnoza zaburzenia przywiązania u dziecka i planowanie oddziaływań terapeutycznych
• Obraz kliniczny dziecka przejawiającego zaburzenia więzi
• Postawa dziecka wobec rodziców naturalnych
• Doświadczenia dziecka w rodzinie naturalnej i ich wpływ na dalsze jego funkcjonowanie
• Metody pracy rodzica zastępczego i opiekuna nad kształtowaniem korzystnych silnych więzi emocjo lanych z
dzieckiem
• Metody terapeutyczne w pracy z dzieckiem prezentującym lękowy styl przywiązania
• Czynniki prowadzone do problemów z wykształceniem więzi
• Rola terapeuty w budowaniu relacji terapeutycznej z dzieckiem prezentującym unikający styl przywiązania
przywiązanie wobec opiekunów
• Charakterystyka unikającego stylu przywiązania
• Metody terapeutyczne w pracy z dzieckiem prezentującym unikający styl przywiązania
• Zadania rodziców zastępczych i opiekunów w pracy z dzieckiem prezentującym unikający styl przywiązania
Wykaz literatury
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Beverly J. (2003). Leczenie dzieci po urazach psychicznych. Warszawa: PARPA
Bloomquist M. (2011). Trening umiejętności dla dzieci z zachowaniami problemowymi. Kraków: Wydawnictwo
Uniwersytetu Jagiellońskiego
Bidzan M. (2010). Niepłodność w ujęciu bio-psycho-społecznym. Kraków: Impuls
Bigos J. (2010). Dziecko z chmur. Warszawa: Wydawnictwo Nasza Księgarnia
Czabała J. (1997). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa : Wydaw. Naukowe PWN.
Jarmołowska A. (2007). Adopcja dziecka. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL
Kazdin A., Weisz J. (2006). Psychoterapia dzieci i młodzieży. Metody oparte na dowodach. Kraków: Wydawnictwo
Kendal P. (2010). Terapia dzieci i młodzieży. Procedury poznawczo – behawioralne. Kraków: Wydawnictwo
Motylicja M. (2002). Bajkoterapia. O lękach dzieci i nowej metodzie terapii. Poznań: Media Rodzina
Radochoński M. (1984). Psychoterapia rodzinna w ujęciu systemowym. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły
Pedagogicznej w Rzeszowie.
Rembowski J. (1978). Rodzina w świetle psychologii. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne).
Rembowski J. (1972). Więzi uczuciowe w rodzinie. Warszawa: PWN.
Rostowska T. (2009). Psychologia rodziny. Małżeństwo i rodzina wobec współczesnych wyzwań. Warszawa: Difin S.A.
Satir V. (2002). Rodzina Tu powstaje człowiek. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Winogrodzka L. (2007). Rodziny zastępcze ich dzieci. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie - Skłodowskiej
Efekty uczenia się
•
•
•
Wiedza
• Student definiuje formy zastępczej opieki nad dzieckiem
Znajomość
• Student definiuje przywiązanie i skutki jakie niesie w późniejszym życiu.
problematyki
• Student wymienia cechy, funkcje i specyfika więzi uczuciowych w rodzinie
przywiązania
i • Student opisuje etapy rozwoju przywiązania w życiu człowieka
jego
roli
w
• Student ilustruje oddziaływania wychowawcze rodziców względem dziecka
rozwoju dziecka.
• Student ilustruje prawne aspekty funkcjonowania rodzin zastępczych
Znajomość
specyfiki rodziny • Student wymienia alternatywne formy opieki nad dzieckiem
zastępczej
i
• Student opisuje rodzinę w ujęciu teoretycznym
adopcyjnej.
Znajomość metod • Student wymienia przyczyny i skutki umieszczenia dziecka w pieczy zastępczej.
pracy z rodziną • Student ilustruje psychologiczną sytuację kandydatów na rodzinę zastępczą oraz adopcyjną.
adopcyjną
i • Student wymienia cele diagnostyczne oraz metody diagnozy kandydatów.
zastępczą oraz z
Umiejętności
dziećmi
przejawiającymi
• Student konstruuje programy terapeutyczne do pracy z dzieckiem z zaburzeniami
zaburzenia
przywiązania i ich opiekunami.
przywiązania.
• Student porównuje specyfikę rodzin adopcyjnych i zastępczych.
• Student planuje i projektuje proces diagnostyczny kandydatów na rodziny zastępcze i
adopcyjne.
• Student wyprowadza wnioski diagnostyczne na podstawie wywiadu z kandydatami.
• Student ocenia zasadność wskazania kandydatów na rodzinę zastępczą.
• Student bierze udział w rozwiązywaniu trudności sygnalizowanych przez rodzinę zastępczą i
adopcyjną.
• Student klasyfikuje trudności zgłaszane przez rodziny zastępcze oraz adopcyjne.
• Student na podstawie trudności zgłaszanych przez rodzinę zastępczą lub adopcyjną wybiera
odpowiedni sposób pracy terapeutycznej.
•
•
•
Student organizuje dodatkowe, pozapsychologiczne formy pomocy dla dziecka.
Student rozpoznaje przyczyny niepowodzeń terapeutycznych.
Student poddaje krytyce skutki oddziaływań terapeutycznych.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Student zachowuje ostrożność i krytycyzm w wyrażaniu opinii i diagnozy kandydatów na
rodziny zastępcze i adopcyjne.
Student dyskutuje na temat wyników badań z innymi specjalistami w tej dziedzinie.
Student zachowuje otwartość na propozycje oddziaływań terapeutycznych innych
Student pracuje samodzielnie nad wytyczonymi przez siebie celami terapeutycznymi.
Student wykazuje kreatywność w projektowaniu metod terapeutycznych.
Student przejawia zachowania dzięki którym pracuje w zespole. Potrafi wcielić się w rolę
zarówno osoby kierującej, jak i członka zespołu.
Student troszczy się o komfort oddziaływań terapeutycznych dla dziecka i jego opiekuna.
Student wykazuje odpowiedzialność za efekty terapii.
Student jest zorientowany na osiągnięcie efektów terapeutycznych dostosowanych do
Student akceptuje oddziaływania opiekunów w procesie rehabilitacji dziecka.
Student jest wrażliwy na uwagi innych.
Kontakt
[email protected]
Tel. 694 652 159
OPIS KURSÓW Z POZIOMU B
Nazwa przedmiotu
Nadpobudliwość psychoruchowa i zaburzenia zachowania wśród
dzieci i młodzieży
Kod ECTS
Uzupełnia pracownik toku studiów, według
ustalonego w UG wzoru
Studia
kierunek
psychologia
stopień
prof. UG, dr hab. Małgorzata Lipowska
tryb
specjalność
specjalizacja
A. Formy
• wykład
C. Liczba godzin
• wykład – 30 h
zajęć;
2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca
studenta – przygotowywanie do egzaminu
Cykl dydaktyczny
semestr letni
Status przedmiotu
• fakultatywny
• obowiązkowy dla ścieżki PDiM
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
• wykład problemowy z prezentacją multimedialną
• egzamin
B. Formy zaliczenia
• egzamin testowy
• egzamin z wykładów wskazanej przez Prowadzącego problematyki
z listy lektur
Należy określić:
Cele przedmiotu
Przekazanie studentom wiadomości na temat zespołu hiperkinetycznego oraz zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży
oraz współwystępujących z nim zaburzeń rozwojowych.
Treści programowe
• Definicje nadpobudliwości psychoruchowej, zaburzeń zachowania
• Klasyfikacja – ADHD, HK czy nadpobudliwość, ODD, CD
• Częstość występowania,
• Etiologia zespołu hiperkinetycznego i zaburzeń zachowania
• Symptomy zaburzeń,
• Typologia zespołu hiperkinetycznego, oraz zaburzeń zachowania
• Funkcjonowanie szkolne uczniów nadpobudliwych oraz uczniów z zaburzeniami zachowania
• Współwystępowanie innych zaburzeń,
• Metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym i dzieckiem z zaburzeniami zachowania
Wykaz literatury
•
Kołakowski, A., Wolańczyk, T., Pisula, A., Skotnicka, M., Bryńska, A. (2010). ADHD – zespół nadpobudliwości
psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
•
Wolańczyk, T. i Komender J. (red.) (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. Warszawa: PZWL.
•
Lipowska, M. (2011). Dysleksja i ADHD – współwystępujące zaburzenia rozwoju. Neuropsychologiczna analiza
deficytów pamięci. Warszawa: Wydawnictwo Scholar.
•
Borkowska, A.R. (2008). Procesy uwagi i hamowania reakcji u dzieci z ADHD z perspektywy rozwojowej
neuropsychologii klinicznej. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
•
Cooper, P., Idens, K. (2001). Zrozumieć dziecko z nadpobudliwością psychoruchową. Warszawa: APS.
•
Święcicka, M. (2003) (red). Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej.
Warszawa: Wydawnictwo Emu.
• Zielińska, M. (2012). Jak reagować na agresję uczniów? Gdańsk, Harmonia Universalis.
•
Barkley, R.A. (2006). Attention-deficit/ hyperactivity disorder – A handbook for diagnosis and treatment. New
York: The Guilford Press.
•
ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja dziesiąta.
Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne
(2000) Kraków – Warszawa: Vesalius.
•
(2000). Kraków-Warszawa: Vesalius.
•
Wciórka, J. (2008) (red.). Kryteria Diagnostyczne według DSM-IV-TR. Wrocław: Elsevier Uban & Partner.
Efekty uczenia się
Wiedza K_W05; K_W10
Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą
terminologię, teorię i metodykę. Student definiuje zespół nadpobudliwości psychoruchowej z
deficytem uwagi oraz zaburzenia zachowania. Rozpoznaje objawy kryterialne ADHD oraz CD,
wymienia zachowania charakterystyczne dla zespołów.
Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, pedagogicznych, społecznych i
filozoficznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i
dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii. Student rozróżnia zespół
hiperkinetyczny od spektrum zachowań nadpobudliwych wyjaśnia podłoże ADHD i CD.
Umiejętności K_U02; K_U07; K_U08
Student posiada umiejętność analizowania zachowań ze spektrum nadpobudliwości i klasyfikuje je
do grup objawów ADHD i CD.
Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych
sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań. Student
weryfikuje zachowania nadpobudliwe z perspektywy objawów ADHD i CD. Analizuje obszar
zaburzeń współwystępujących z zespołem hiperkinetycznym.
Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania
podejmowanych działań praktycznych. Student poddaje krytyce teorie nt. etiologii ADHD oraz CD
i ocenia szanse skuteczności podejmowania konkretnych kroków terapeutycznych odwołując się
do objawów kryterialnych.
Student zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii dotyczących diagnozy ADHD oraz CD i wyboru
adekwatnych metod oddziaływania terapeutycznego.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Zaburzenia afektywne u dzieci i młodzieży
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tyb
Dr hab. Wioletta Radziwiłłowicz
A. Formy zajęć
• wykład
C. Liczba godzin
specjalność
NBP
specjalizacja
PK
PDiM
2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – zajęcia dydaktyczne z
materiałów do zajęć; czas trwania egzaminu
– przygotowanie do egzaminu
30 godz.
Cykl dydaktyczny
III – V rok, semestr letni
Status przedmiotu
• obowiązkowy dla specjalizacji Psychologia dzieci
i młodzieży
Język wykładowy
Polski
Metody dydaktyczne
• wykład
• egzamin
B. Formy zaliczenia
• egzamin pisemny: testowy
C. Podstawowe kryteria oceny:
zgodne z kluczem odpowiedzi testowych w teście wielokrotnego
wyboru
Należy określić:
A. Wymagania formalne: psychopatologia, psychologia kliniczna dziecka
Cele przedmiotu
Celem zajęć jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat biologicznych, psychologicznych i społecznych czynników
oraz procesów rozwojowych, które odgrywają rolę w etiologii depresji oraz innych zaburzeń afektywnych u dzieci, młodzieży i
dorosłych oraz utrzymywaniu się ich objawów. Omówione badania kliniczne mają implikacje praktyczne, gdyż zmiana
kontekstowych (czyli rodzicielskich, rodzinnych i społecznych) czynników ryzyka jest konieczna, by złagodzić trudności dzieci i
młodzieży z zaburzeniami afektywnymi w realizacji kolejnych zadań rozwojowych. Celem zajęć jest poszerzenie wiedzy
klinicznej o rodzinie z osobami cierpiącymi na zaburzenia afektywne oraz charakterystyka procesów wewnątrzrodzinnych, a
także próba wyodrębnienia najważniejszych predyktorów, będących czynnikami ryzyka bądź czynnikami ochronnymi.
Treści programowe
1. Epidemiologia depresji oraz innych zaburzeń afektywnych (rozpowszechnienie w Polsce i na świecie, przyczyny uzyskiwania
zróżnicowanych wyników badań nad epidemiologią zaburzeń afektywnych).
2. Obraz kliniczny depresji oraz innych zaburzeń afektywnych.
3. Konsekwencje psychospołeczne depresji oraz innych zaburzeń afektywnych.
4. Modele depresji.
4.1. Mechanizmy biologiczne w etiologii zaburzeń afektywnych (czynniki genetyczne, struktura i funkcja ośrodkowego układu
nerwowego, podłoże hormonalne zaburzeń afektywnych).
4.2. Teorie psychologiczne (psychodynamiczne, poznawcze, interpersonalne, model rozwojowy – synteza wszystkich podejść).
5. Metody terapii osób z rozpoznaniem depresji i innych zaburzeń afektywnych (psychodynamiczna, interpersonalna,
systemowa, poznawczo-behawioralna).
Wykaz literatury
1. Garland C. (2009), Czym jest trauma. Podejście psychoanalityczne, Oficyna Ingenium, Warszawa.
2. Greszta E. (2006), Depresja wieku dorastania. Zachowania rodziców jako czynnik ochronny lub czynnik ryzyka
depresji u dorastających dzieci, Wydawnictwo SWPS „Academica”, Warszawa.
3. Segal H. (2005), Pozycja depresyjna [w:] Wprowadzenie do teorii Melanie Klein, Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk, 85-99.
4. Yapko M. (1996), Kiedy życie boli. Dyrektywy w leczeniu depresji. Strategiczna terapia krótkoterminowa, Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.
5. McCauley E., Pavlidis K., Kendall K. (2001), Developmental precursors of depression: the child and the social
environment [in:] The depressed child and adolescent, ed. I.M. Goodyer, Cambridge University Press, Cambridge,
46-78.
6. Huflejt-Łukasik M. (1994), Podejście psychodynamiczne [w:] Psychoterapia. Szkoły, zjawiska, techniki i specyficzne
problemy, red. L. Grzesiuk, PWN, Warszawa, 405-420.
7. Huflejt-Łukasik M. (1999), Depresja – wybrane modele teoretyczne (część pierwsza), „Nowiny Psychologiczne”, 1,
5-20.
8. Radziwiłłowicz W. (2010), Depresja u dzieci i młodzieży. Analiza systemu rodzinnego – ujęcie kliniczne, Oficyna
Wydawnicza Impuls, Kraków.
B. Literatura uzupełniająca:
1. Lebovici S. (2008), Depresja dziecięca [w:] Psychoanaliza współcześnie. Dziecko w terapii, red. K. Walewska, MediPage,
Warszawa, 39-53.
2.
Walewska K. (2003), Adolescencja z perspektywy terapii, „Dialogi”, 1-2, 7-14.
3.
Świtała J. (2005), Teorie relacji z obiektem Otto F. Kernberga i Williama R.D. Fairbairna – analiza porównawcza
wybranych zagadnień teoretycznych [w:] Współczesna psychoanaliza. Modele konfliktu i deficytu, red. L. Cierpiałkowska,
J. Gościniak, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 113-148.
4.
Kostowski W. (2004), Współczesne kierunki badań nad patomechanizmem stresu i depresji i ich znaczenie w
kształtowaniu poglądów na działanie leków przeciwdepresyjnych, „Psychiatria”, 1(2), 63-71.
5.
Rybakowski J. (2008), Koncepcja spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej, „Psychiatria”, 5(3), 75-82.
6.
Bierkowska B., Rybakowski J. (1994), Choroba afektywna dwubiegunowa z szybką zmianą faz, „Psychiatria Polska”, 28,
443-454.
7.
Hauser J., Leszczyńska-Rodziewicz A. , Skibińska M. (2005), Wspólne podłoże genetyczne schizofrenii i choroby
afektywnej dwubiegunowej? „Psychiatria”, 2(3), 145-153.
8.
Cuellar A.K., Johnson S.L, Winters R. (2006), Odrębności między depresją w chorobie afektywnej dwubiegunowej i
jednobiegunowej, „Psychiatria”, 3(1), 27-54.
Efekty uczenia się
Wiedza
Umiejętności
K_U07 Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania
złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań.
K_K03 Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Psychologia zachowań agresywnych w ujęciu rozwojowym i
klinicznym
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
Dr Agata Goździewicz
A. Formy zajęć: wykład
B. Sposób realizacji: w sali dydaktycznej
specjalność
nazwa*
specjalizacja
PK
PDiM
PSiPSP
Liczba punktów ECTS: 4
(godziny zajęć: 30; czytanie i samodzielne
analizowanie tekstów: 30; nauka do egzaminu: 60 ;
konsultacje: 5)
Cykl dydaktyczny: III – V rok, semestr letni
Status przedmiotu
fakultatywny
Język wykładowy
Polski
Metody dydaktyczne: wykład
A. Sposób zaliczenia: egzamin
B. Formy zaliczenia: egzamin pisemny (pytania testowe)
- sprawdzenie wiedzy dotyczącej terminologii oraz sprawdzenie
świadomości znaczenia nauk psychologicznych w wyjaśnianiu
zachowań agresywnych w kontekście rozwoju jednostki i w
odniesieniu do zaburzeń klinicznych: egzamin
- sprawdzenie umiejętności analizowania motywów i wzorów
agresywnych zachowań: egzamin
A. Wymagania formalne: psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej
dorosłego, wstęp do psychologii klinicznej dzieci i młodzieży
B. Wymagania wstępne:
Cele przedmiotu
Celem wykładu jest nabycie wiedzy psychologicznej dotyczącej uwarunkowań agresji oraz zapoznanie studentów ze związkiem
zmian rozwojowych w ciągu życia z zachowaniami agresywnymi oraz zależnościami pomiędzy wybranymi zaburzeniami
psychicznymi a zachowaniami agresywnymi, jak też technikami pomiaru agresji oraz możliwościami jej profilaktyki i terapii.
Treści programowe
• Pojęcie agresji oraz uwarunkowania agresji
• Techniki badania agresywnego zachowania
• Zmiany rozwojowe a zachowania agresywne
• Różnice indywidualne, rozwój psychiczny człowieka a zachowania agresywne
• Socjalizacja a zachowania agresywne
• Agresja w rodzinie
• Agresja w różnych obszarach życia społecznego
• Osobowość a agresja u ludzi dorosłych
• Agresja a wybrane zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych
• Agresja a wybrane aspekty przestępczości dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych
Wykaz literatury
A.1. wykorzystywana podczas zajęć:
1) Binczycka-Anholzer, M. (red.) (2001) Agresja i przemoc a zdrowie psychiczne. Warszawa-Poznań: Polskie
Towarzystwo Higieny Psychicznej.
2) Brzezińska, A. I. i Hornowska, E. (red.) (2007). Dzieci i młodzież wobec agresji i przemocy. Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe SCHOLAR.
3) Frączek, A. i Zumkley, H. (red.) (1993). Socjalizacja a agresja. Warszawa: IPs PAN WSPS.
4) Kubacka-Jasiecka, D. (2006). Agresja i autoagresja z perspektywy obronno-adaptacyjnych dążeń Ja. Kraków:
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
5) Obuchowska, I. (1989). Przemoc w wychowaniu, Kwartalnik Pedagogiczny, 4, 134, 27-41
A.2. studiowana samodzielnie przez studenta:
1) Brzezińska, A. I. i Hornowska, E. (red.) (2007). Dzieci i młodzież wobec agresji i przemocy. Warszawa: Wydawnictwo
Naukowe SCHOLAR.
2) Krahé, B. (2005). Agresja. Gdańsk: GWP.
B. Literatura uzupełniająca:
1)
Czub, M. (1992). Zachowania agresywne – agresja – osiąganie. Analiza zjawiska agresji jako
istotnego czynnika w procesie socjalizacji, Kwartalnik Pedagogiczny, 1, 141, 123-132.
2) Grochulska, J. (1993). Agresja u dzieci. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
3) Loeber, R. i Hay, D. (1997). Key issues in the development of aggression and violence from childhood to early
adulthood, Annual Review of Psychology, 48, 371-410.
4) Majchrzyk, Z. (2004). Nieletni, młodociani, dorośli zabójcy i mordercy. Gdzie kończy się norma a zaczyna patologia.
Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii.
5) Pastwa-Wojciechowska, B. (2004). Naruszanie norm prawnych w psychopatii. Analiza
kryminologiczno-psychologiczna. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
6) Ranschburg, J. (1993). Lęk, gniew, agresja. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
7) Wolińska, J. M. (2010). Agresywność młodzieży. Problem indywidualny i społeczny. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Efekty uczenia się
Wiedza
(K_W08)
- Student ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat psychologicznych podstaw zachowań
agresywnych przejawianych przez człowieka w kontekście zmian rozwojowych oraz zaburzeń
psychicznych
- Student ma uporządkowaną wiedzę dotyczącą technik pomiaru zachowań agresywnych oraz
możliwości ich profilaktyki i terapii
(K_W09)
(K_U01)
(K_U02)
(K_K03)
(K_K08)
Umiejętności
- Student posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania
informacji na temat zachowań agresywnych, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z
punktu widzenia psychologii zaburzeń i psychologii rozwoju człowieka
- Student potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii zachowań
agresywnych w celu analizy złożonych problemów psychologicznych
- Student docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w
społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu psychologii zachowań
agresywnych
- Student jest świadomy istnienia etycznego wymiaru w badaniach naukowych dotyczących
zachowań agresywnych człowieka
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci i młodzieży
Kod ECTS
Studia
kierunek
psychologia
Stopień
I, II lub jednolite mgr
tryb
dr Magdalena Chrzan-Dętkoś
A. Formy zajęć
• konwersatorium,
specjalność
nazwa*
2 punkty
specjalizacja
PK,,PDiM
C. Liczba godzin
15 godzin
1 pkt ECTS (25 - 30 godz )– zajęcia dydaktyczne z
studenta – przygotowanie do egzaminu
Cykl dydaktyczny
III – V rok, semestr letni
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
Polski
Metody dydaktyczne
• wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją
multimedialną
• egzamin
B. Formy zaliczenia
• egzamin pisemny: testowy / z pytaniami (zadaniami) otwartymi /
dłuższa wypowiedź pisemna (rozwiązywanie problemu)
brak
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze specyfiką kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami. Charakterystyka i
jakość kontaktu dziecka/nastolatka z psychologiem stanowi istotny walor diagnostyczny umożliwiający rozumienie
cierpienia/kłopotów konsultowanego dziecka. Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy teoretycznej istotnej dla postępowania
diagnostycznego jak i rozumienia indywidualnej sytuacji danego dziecka i jego rodziny.
Treści programowe
- Kontakt kliniczny. Diagnoza dziecka. Zasady ustalenie kolejnych etapów kontaktu z dzieckiem i jego rodzicami.
- Specyfika kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami; sytuacja psychologiczna dziecka doświadczającego trudności
rozwojowych i jego rodziny; specyfika kontaktu klinicznego z rodzicami dziecka doświadczającego trudności
rozwojowych .
- Konsultacje terapeutyczne dla rodziców z małymi dziećmi (w wieku 0- 3) – studia przypadku.
- Rozmowa i zabawa jako metoda pozostawania w kontakcie – analiza rozmów z rodzicami oraz zabaw, rysunków dzieci
dokonanych przez uczestników zajęć
- Nawiązywane kontaktu i sojuszu terapeutycznego z rodzicami dziecka
- Metody służące obserwacji kontaktu w sytuacji klinicznej, diagnoza więzi emocjonalnej łączącej dziecko z głównymi
opiekunami.
Wykaz literatury
Czownicka, Zalewska, (1988). Więź emocjonalna dziecka z matką jako przedmiot diagnozy klinicznej. W: Kościelska (red.)
Studia z psychologii klinicznej dziecka
Senator D. (2004) Więź emocjonalna – poszukiwanie siebie w relacji z drugą osobą. W: Kmita, Kaczmarek (red) Wczesna
interwencja terapeutyczna wobec małego dziecka i jego rodziny. Święcicka, M. , Zalewska M. (red) (2005) Problematyka
kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu.
Duchy w dziecinnym pokoju: psychoanalityczne podejście do problemów zaburzonej relacji matka – dziecko. Selma Freiberg,
Edna Adelson, Vivian Shapiro (1975). Journal of the American Academy of Child Psychiatry, 14(3), 386–422.
Liebermann A. F. , Padro E. N, van Horn P., Harris W. W. (2005) Angels in the nursery: The intergenerational transmission of
benevolent parental influences. Vol. 26(6), 504–520.
Kaczmarek T. (2001) Psychoterapia dzieci z diagnozą poważnych zaburzeń w rozwoju. W: Swięcicka M. (2001) Pomoc
psychologiczna dziecku z zaburzeniami rozwoju i jego rodzinie. CMPP-P, Warszawa.
Gracka-Tomaszewska M. (2005) Kontakt w procesie terapii dziecka z zaburzeniami kontaktu. W: Święcicka, M. , Zalewska M.
(red) Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu.
Radoszewska J. (2004) Rozmowa kliniczna. W: J. Przesmycka – Kamińska (red.) Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami
porozumiewaniu
się
werbalnym.
Wrocław.
Wydawnictwo
Uniwersytetu
Wrocławskiego
Radoszewska J. (2005) Natura kontaktu z dzieckiem odmawiającym jedzenia i jego matką. W: Święcicka, M. , Zalewska M.
(red) Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu.
Zalewska, M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą. Psychiczne mechanizmy zaburzeń tożsamości dzieci
głuchych i dzieci słyszących z opóźnionym rozwojem mowy. Warszawa: Jacek Santorski & Co (wybrane rozdziały).
Święcicka, M. , Zalewska M. (red) (2005) Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu.
Święcicka M., Schier K. (2011) Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Warszawa: WYd. Emu.
Efekty uczenia się
Wiedza
Student będzie potrafił zdefiniować specyfikę kontaktu z dziećmi w danej grupie wiekowej. Będzie
umiał odnieść aktualną sytuację dziecka, jego ewentualne trudności do aspektu rozwojowego.
Będzie umiał również wykorzystać dane płynące z kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego
rodzicami do diagnozy psychologicznej dziecka i jego rodziny. Student będzie umiał rozróżnić
zjawiska rozwojowe od sytuacji psychopatologicznych.
Umiejętności
Studenci zapoznają się z przeglądem literatury dotyczącym nawiązywania kontaktu z dzieckiem,
nastolatkiem i jego rodzicami. Naucza się wyciągać wnioski na podstawie obserwacji sytuacji
klinicznej. Będą umieli również uargumentować swoje sądy sięgając do odpowiedniej literatury.
Będą w stanie również poddać krytyce i weryfikacji wstępne postawione hipotezy odnośnie
rozumienia danej sytuacji klinicznej.
Studenci uczestniczący w zajęciach nauczą się dyskutować, zachowując wrażliwość i otwartości
dla rozumieniu sytuacji poszczególnych pacjentów i ich rodzin. Zostaną uwrażliwieni na znaczenie
poszczególnych zachowań, zorientowani na indywidualne rozumienie poszczególnych sytuacji.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Pedagogika ogólna
Kod ECTS
Studia
kierunek
psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
Prof. UG, dr hab. Kazimierz Kossak-Główczewski
specjalność
nazwa*
Liczba punktów ECTS 4
specjalizacja
nazwa*
A. Formy zajęć wybierane z przygotowanej listy, zgodnie z
Rozporządzeniem Rektora UG:
• wykład, prezentacje studentów
B. Sposób realizacji zajęć wybrany z przygotowanej listy:
C. Liczba godzin 30
sylabusie”.
Cykl dydaktyczny
semestr letni
Status przedmiotu
Uzupełnia pracownik toku studiów:
• obowiązkowy / fakultatywny
Język wykładowy
Zasadniczo podaje się tylko jeden język, w jakim prowadzone są
zajęcia. Wyjątki zostaną omówione w „Przewodniku po sylabusie”
Metody dydaktyczne
Można wybrać metodę/metody z przygotowanej
listy lub opisać własny sposób pracy ze studentami, A. Sposób zaliczenia wybierany z przygotowanej listy, zgodnie z
na przykład:
Regulaminem Studiów UG:
• wykład / wykład problemowy / wykład
• egzamin
konwersatoryjny / wykład z prezentacją
multimedialną wykonaną przez studentów
B. Formy zaliczenia wybierane z przygotowanej listy, na przykład:
• egzamin pisemny: testowy / z pytaniami (zadaniami) otwartymi
prezentacji / przeprowadzenie badań i prezentacja ich wyników
(pisemna / ustna) / wykonanie określonej pracy praktycznej
• ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych
otrzymywanych w trakcie trwania semestru
C. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
określane są indywidualnie, jednak powinny zachować stosowność
wobec zaplanowanych efektów uczenia się
Należy określić:
A. Wymagania formalne: psychologia ogólna i rozwojowa, filozofia i socjologia
B. Wymagania wstępne: wystarczające w toku studiów pięcioletnich
Cele przedmiotu
Zapoznanie studentów z podstawowymi kategoriami i zjawiskami (praktykami) społeczno – edukacyjnymi a także z
różnymi koncepcjami myślenia pedagogicznego. Zwrócenie uwagi na różne teoretyczności pedagogiki (paradygmaty) na tle
procesów globalizacji i różnicowania.
Treści programowe
1.Kryzys kultury współczesnej (kryzys scjentyzmu, kryzys kultury/wartości, kryzys państwa narodowego itp.) a kryzys edukacji
w świetle światowych raportów edukacyjnych (min. Foura, Botkina, Delorsa).
2.Dwa procesy społeczne globalizacja i regionalność ich epistemologie, ontologie, aksjologie – i racjonalności preferowane
przez nie a problematyka tożsamości (teorie rozwoju tożsamości) i podmiotowości itp. jako wyzwania dla współczesnej edukacji
w teorii i praktyce.
3.Pedagogika i jej naukowa tożsamość, podziały nauk o wychowaniu, dylematy metodologiczne pedagogiki (np.
pedagogika jako dyscyplina naukowa czy dyscyplina humanistyki). Pedagogika a inne nauki humanistyki. Zależność
sposobu uprawiania pedagogiki od rozumienia wychowania. Aporie pedagogiczne.
4.Wybrane, główne paradygmaty pedagogiczne (pedagogika naukowa, instrumentalna, ideologiczna,
humanistyczna,
pedagogika dialogu, pedagogika postmodernistyczna i krytyczna oraz emancypacyjna i alterntywna). Adaptacja a emancypacja.
5.Przykładowa charakterystyka szkoły herbartowskiej, progresywistycznej i socjalistycznej. Złożenia filozoficzne, cele, struktura
teorii itp.
6.Problematyka socjalizacji, wychowania, kulturacji. Zależności między wychowaniem a kulturą. Znaczenie socjalizacji dla
rozwoju człowieka i społeczeństwa; osobowość – kultura - socjalizacja. Socjalizacja w małej grupie (socjalizacja w szkole, w
grupie przestępczej itp.).
7.Edukacja regionalna, narodowa, globalna, dylematy i pytania o kulturę masową.
Wykaz literatury
1.Śliwerski B. (1998). Współczesne teorie i nurty wychowania. Warszawa
2.Pedagogika. (2003) (Red.) Kwieciński Z., Śliwerski B. Warszawa. T. 1.
3.Sośnicki K. (1967). Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX wieku. Gdańsk.
4.Herbart J.F. (1967) Pisma pedagogiczne. Wrocław-Warszawa-Kraków.
5.Hejnicka-Bezwińska T. (1990) Paradygmat instrumentalny w Polsce. W: Kwieciński Z.,
Witkowski L. (Red.) Ku pedagogii pogranicza. Toruń.
6.Freinet C. (1967) O szkołę ludową. Warszawa.
7.Dewey J. (1966) Demokracja i wychowanie. Wstęp do filozofii wychowania. Warszawa.
8.Pedagogika. (2006) (Red.) Śliwerski B. Gdańsk. T. 1-2-3.
1. Hejnicka-Bezwińska T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa.
Gadamer H.-G. (1992) Dziedzictwo Europy. Warszawa.
Efekty uczenia się
Pole to zawiera opis
zakładanych efektów
uczenia się, czyli tego, co
student powinien po
zakończeniu zajęć
wiedzieć, rozumieć i być
zdolny wykonać, dlatego:
• uwzględnia się tylko
efekty możliwe do
sprawdzenia
(mierzalne
/weryfikowalne)
• w opisie efektów
wykorzystuje się tak
zwane czasowniki
operacyjne (przykłady w
kolumnie obok oraz w
„Przewodniku”)
Najszerszym punktem
odniesienia w
formułowaniu efektów
uczenia się są Krajowe
Ramy Kwalifikacji”,
najbliższym -„Cele
przedmiotu”
Wiedza
K_WO3, student wie jakie są dylematy metodologiczne pedagogiki, nazywa je poprawnie, potrafi
wyjaśnić różnice między szkołami, koncepcjami, opisuje poprawnie różne paradygmaty
edukacyjne.
Umiejętności
K_UO8, stosuje wiedzę do oceny koncepcji edukacyjnych, potrafi dowieść jakie założenia
filozoficzne lub ideologiczne zawierają w sobie różne rozwiązania edukacyjne. Nauczył się także
umiejętności analizowania koncepcji pedagogicznych. Klasyfikuje je.
K_KO3, do proponowanych rozwiązań edukacyjnych w skali kraju, gminy. Za punkt wyjścia w
swych analizach i refleksjach przyjmuje punkt widzenia jednostki i grupy lokalnej.
Kontakt
Adres: [email protected], Tel: 605137515
Nazwa przedmiotu
Genetyczne uwarunkowania zaburzeń psychicznych
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
Jednolite mgr
tryb
Stacjonarne /
niestacjonarne
specjalność
Neurobiopsychologia
specjalizacja
Psychologia
kliniczna
Wykład: dr Adrianna Kilikowska, dr Anna Wysocka
A. Formy zajęć
• wykład
2 pkt ECTS (50 godz) – zajęcia dydaktyczne z
1 pkt ECTS (25 godz) – samodzielna praca studenta –
przygotowanie do egzaminu
C. Liczba godzin
• wykład: 30 godz.
Cykl dydaktyczny
III rok, semestr VI letni
Status przedmiotu
• obowiązkowy dla specjalności
Neurobiopsychologia
Metody dydaktyczne
• z wykorzystaniem: gry symulacyjne,
rozwiązywanie zadań
Język wykładowy
język polski
• egzamin
B. Formy zaliczenia
• egzamin pisemny testowy
• egzamin obejmuje materiał z wykładu
• egzamin pisemny oceniany jest wg wskaźnika procentowego
(„Regulamin Studiów UG”)
Brak
Cele przedmiotu
1. Zapoznanie studentów z podstawami genetyki z uwzględnieniem elementów genetyki zachowania.
2. Zrozumienie mechanizmów dziedziczenia chorób genetycznych.
3. Poznanie podstawowych metod badawczych genetyki zachowania.
4. Zapoznanie studentów z czynnikami genetycznymi w etiologii zaburzeń psychicznych.
5. Wprowadzenie podstaw genetyki molekularnej.
.
Treści programowe
1. Wprowadzenie do genetyki człowieka i genetyki zachowania: I i II prawo Mendla, cechy mendlowskie człowieka;
analiza rodowodów; współdziałanie alleliczne i niealleliczne genów; geny letalne, semiletalne i subwitalne;
odziedziczalność; antycypacja genetyczna; imprinting genomowy; cechy sprzężone, ograniczone i związane z
płcią; genetyka cech ilościowych; genetyka populacyjna.
2. Metody badawcze genetyki zachowania.
3. Podstawy genetyki molekularnej: budowa DNA i ekspresja genów; organizacja genomu człowieka; techniki
molekularne stosowane w badaniach genetycznych.
4. Czynniki genetyczne w etiologii zaburzeń psychicznych i niepełnosprawności intelektualnej: rodzaje i przyczyny
mutacji; zaburzenia dziedziczone monogenowo; zaburzenia wynikające z aberracji chromosomowych; zaburzenia o
podłożu poligenowym.
5. Współczesne problemy genetyczne.
Wykaz literatury
• Piątkowska B., Goc A., Dąbrowska G. Zbiór zadań i pytań z genetyki, cz. I Genetyka ogólna. Wydawnictwo UMK,
Toruń 1998.
• Charon K. M., Świtoński M. Genetyka zwierząt. PWN Warszawa, 2000.
• Bal J. Biologia molekularna w medycynie – Elementy genetyki klinicznej. PWN Warszawa, 2006.
• Winter P.C., Hickey G.I., Fletcher H.L. Krótkie wykłady – Genetyka. PWN Warszawa, 2000.
•
Oniszczenko W., Dragan W. Genetyka zachowania w psychologii i psychiatrii. Wydawnictwo Naukowe
SCHOLAR, Warszawa, 2008.
• Drewa, G. Podstawy genetyki dla studentów i lekarzy. Volumed Wrocław, 1995.
•
Korf, B. R. Genetyka człowieka. Rozwiązywanie problemów medycznych. PWN Warszawa, 2003.
Plomin, R., DeFries, J.C., McClearn, G.E., McGuffin, P. Genetyka zachowania. PWN, Warszawa, 2001.
•
Rybakowski, J., Hauser, J. (red). Genetyka molekularna zaburzeń psychicznych. Polskie Towarzystwo
Psychiatryczne, Kraków, 2002
Zawadzki, B. Temperament-geny i środowisko. Porównania wewnątrz- i międzypopulacyjne. Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne, Gdańsk, 2002.
•
•
Efekty uczenia się
Wiedza K_W06; K_W10
rozumie rolę genów w rozwoju człowieka; rozumie, iż na indywidualność człowieka mają wpływ
zarówno geny jak i środowisko; potrafi zdefiniować podstawowe pojęcia genetyczne w aspekcie
zaburzeń rozwoju; rozumie prawa genetyki człowieka i mechanizmy dziedziczenia chorób
genetycznych w przebiegu których występują zaburzenia natury psychicznej; zna główne metody
badawcze genetyki zachowania z uwzględnieniem wybranych metod molekularnych; opisuje
wybrane jednostki chorobowe;
Umiejętności K_U04; K_U05; K_U12; K_U13; K_U15; K_U17
potrafi przeprowadzić analizę rodowodu cechy uwarunkowanej monogenowo; rozwiązuje proste
zadania genetyczne; potrafi ocenić potencjalny udział czynników genetycznych w zaburzeniu
psychicznym w kontekście terapii pacjenta; potrafi zastosować wiedzę o określonych zaburzeniach
genetycznych w rozszerzenie kryteriów diagnostycznych i dostosowaniu podejścia
terapeutycznego do pacjenta; dyskutuje na temat współczesnych problemów genetycznych;
zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii na temat niepełnosprawności intelektualnej u osób z
zaburzeniami genetycznymi; jest empatyczny i zorientowany na udzielanie wsparcia pacjentom z
genetycznymi zaburzeniami rozwoju; rozumie konieczność współpracy z zespołem specjalistów z
dziedziny medycyny i żywienia dla prawidłowej diagnozy i terapii pacjenta;
Kontakt
dr Adrianna Kilikowska, [email protected]; dr Anna Wysocka, [email protected]
OPIS KURSÓW Z POZIOMU C
Nazwa przedmiotu
Diagnoza dysleksji
Kod ECTS
Studia
kierunek
psychologia
stopień
tryb
prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz
specjalność
NBP
specjalizacja
Psychologia
dzieci i
młodzieży
A. Formy
C. Liczba godzin
• ćwiczenia warsztatowe – 30 h
zajęć;
Cykl dydaktyczny
IV – V rok, semestr letni
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
• ćwiczenia warsztatowe:
− praca indywidualna i w parach
− analiza przypadków
− dyskusja
− prowadzenie badań diagnostycznych:
klinicznych i eksperymentalnych
B. Formy zaliczenia
• kolokwium w formie testu
• ocena opracowania na piśmie zadań, zlecanych podczas semestru
• kolokwium 70%
• prace pisemne 30%
Należy określić:
B. Wymagania wstępne: zaliczenie przedmiotu Specyficzne trudności w uczeniu się (w semestrze zimowym)
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom ogólnych wiadomości na temat diagnozy specyficznych trudności w uczeniu
się czytania i pisania oraz praktycznych doświadczeń w posługiwaniu się narzędziami diagnostycznymi.
Treści programowe
• Wprowadzenie do zagadnienia diagnozy dziecięcej; Diagnoza i diagnozowanie; Metody kliniczne i eksperymentalne
• Diagnoza dysleksji w Polsce
• Model diagnozowania dysleksji
• Struktura badania diagnostycznego
• Metody w diagnozie dysleksji rozwojowej- prezentacja metod i technik badania:
− metody i techniki badania funkcji intelektualnych: ocena poziomu rozwoju umysłowego, analiza jakościowa
wyników, analiza profilu ACID - charakterystycznego dla dysleksji rozwojowej / WISC - R/
− metody i techniki badania funkcji poznawczych, uczestniczących w czytaniu i pisaniu:
 funkcji wzrokowo-przestrzennych: ocena percepcji wzrokowej, koordynacji wzrokowo - ruchowej, pamięci
wzrokowej
 funkcji słuchowo-językowych: ocena percepcji słuchowej mowy, pamięci słuchowej
 funkcji motorycznych
 lateralizacji
 orientacji w schemacie ciała i przestrzeni
 integracji percepcyjno-motorycznej
• Bateria metod do oceny gotowości szkolnej (Bateria 5/6; 5/6 S i in.)
• Bateria metod do oceny ryzyka dysleksji (SRD-6, SRD)
• Bateria metod do wstępnej diagnozy dysleksji (Bateria 8; 8S)
• Bateria metod do diagnozy dysleksji (dla poradni i dla specjalistów szkolnych – wersja skrócona)
• Ocena czytania i pisania
• Opracowanie i interpretacja wyników badania – przeprowadzonych przez studentów oraz materiałów z badań
przeprowadzonych w poradni
− obliczania wyników i opracowanie protokołu z badań psychologicznych (synteza wyników ilościowych i
jakościowych) lub analiza protokołów z badań
− interpretacja wyników (objaśnianie patomechanizmu dysleksji )
− wskazania co do sposobu udzielanie pomocy
• Opracowanie opinii z badania psychologicznego
− opinia a orzeczenie
− rodzaje opinii
• Trudności i kontrowersje w diagnozowaniu dysleksji
− dyskutowanie opinii z poradni
− dyskutowanie własnych doświadczeń i stanowisk
− przekazywanie wyników badań rodzicom
• Podstawy prawne pomocy uczniom z dysleksją w szkole
• Model systemu pomocy osobom z dysleksją w Polsce
Wykaz literatury
•
Bogdanowicz, M. (2011). Ryzyko dysleksji, dysortografii i dysgrafii. Gdańsk: Wyd. Harmonia.
•
Bogdanowicz, M. (2012). Diagnoza dysleksji rozwojowej. W : E. Czaplewska, S. Milewski (red). Diagnoza
logopedyczna. Podręcznik akademicki. Gdańsk: GWP. 121-177.
•
Bogdanowicz, M., Czabaj, R., Bućko, A.(2008). Modelowy system profilaktyki i pomocy
psychologiczno-pedagogicznej uczniom z dysleksją. Gdynia: Wyd. Operon (oraz www.ptd.edu.pl).
•
Krasowicz-Kupis G. (2009)(red). Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy. Gdańsk: Wyd. Harmonia.
•
ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja dziesiąta.
(2000) Kraków – Warszawa: Vesalius.
•
(2000). Kraków-Warszawa: Vesalius.
•
American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (4th ed.).
Washington, DC: Authors.
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Bogdanowicz, M. (1991). Psychologia kliniczna dziecka w wieku przedszkolnym. Warszawa: WSiP.
Bogdanowicz, M. (1992). Leworęczność u dzieci. Warszawa: WSiP
Bogdanowicz, M. (2000). Integracja percepcyjno – motoryczna, Warszawa: CMPPP.
Bogdanowicz, M., Sayles, A. (2004). Rights of Dyslexic Children in Europe. Gdańsk: Wyd. Harmonia.
Bogdanowicz, M. (2009). Fakty, mity i kontrowersje wokół diagnozowania dysleksji. W: Krasowicz-Kupis G.
(red). Diagnoza dysleksji. Najważniejsze problemy. Gdańsk: Wyd. Harmonia, s. 16 - 40.
Bogdanowicz, M. (2009). Test czytania głośnego „Dom Marka”. Gdańsk: Pracownia Testów Psychologicznych i
Pedagogicznych.
Kaja, B. (2003)(red). Diagnoza dysleksji. Bydgoszcz: Wyd. AB.
Krasowicz-Kupis, G. (2008)(red). Dysleksja rozwojowa. Perspektywa psychologiczna. Gdańsk: Wyd. Harmonia.
Spionek, H. (1965). Zaburzenia psychoruchowego rozwoju dziecka. Warszawa: PWN.
Zazzo, R.(1974). Metody psychologicznego badania dziecka. Warszawa: PZWL.
Efekty uczenia się
Wiedza K_W09; K_W10
Student ma uporządkowaną wiedzę na temat rozwoju dziecka od urodzenia do okresu adolescencji;
zna prawidłowości rządzące procesem uczenia się oraz zaburzeniami tego procesu: objawami i
przyczynami. Rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii
rozwoju, normy i patologii. Rozumie specyfikę trudności w uczeniu sie czytania i pisania, odróżnia
specyficzne trudności w uczeniu się od innych zaburzeń. Student zna i rozumie ogólne wskazania
do kierowania procesem diagnostycznym w odniesieniu do przypadków specyficznych zaburzeń
uczenia się. Zna techniki i metody diagnozy dysleksji oraz potrafi dokonać ich wyboru i selekcji w
zależności od wieku badanych, objawów zaburzeń uczenia się czytania i pisania.
Student potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz
wychowawczych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania
działań praktycznych. Analizuje podłoże problemów edukacyjnych dziecka, rozpoznaje ich
przyczyny.
Posiada umiejętność zastosowania konkretnych metod i technik diagnozy trudności szkolnych
dziecka. Potrafii zaprogramować badanie - konstruuje warsztat diagnostyczny. Sprawnie integruje
informacje pozyskane podczas badania i je trafnie interpretuje. Planuje proces korekty
oddziaływania terapeutycznego w odniesieniu do konkretnego dziecka
Student potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów diagnostycznych i
prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w
określonych obszarach praktycznych.
rozwoju osobistego i zawodowego oraz budowania warsztatu pracy psychologa.. Rozumie
doniosłość formułowanych sądów i odpowiedzialność za formułowane przez siebie interpretacje
wyników, rozpoznania (diagnozy). Jest świadomy konieczności rzetelnej pracy diagnostycznej.
społeczeństwie,
Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i
współpracy z badanym oraz jego rodziną, kolegami, innymi osobami w otoczeniu; ze specjalistami
biorącymi udział w opiece nad badanym oraz z osobami nie będącymi specjalistami. Student jest
zorientowany na współpracę psychologa – terapeuty z rodzicami, nauczycielami dziecka ze
specyficznymi trudnościami w nauce oraz innymi specjalistami wchodzącymi w dany zespół
interdyscyplinarny.
Kontakt
[email protected]
Developmental dyslexia
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
specjalność
specjalizacja
PDiM
Dr Marta Łockiewicz
A. Formy zajęć
• seminar/workshop,
• in class - room
C. Liczba godzin
15
summer semester
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
angielski
Metody dydaktyczne:
• lecture with multimedial presentation
• seminar: text analysis & discussion/ group work /
case study / discussion / carrying out tasks
A. Sposób zaliczenia wybierany z przygotowanej listy, zgodnie z
Regulaminem Studiów UG:
• grade
• written test with open questions (tasks)
• written assignment: case study
• final grade based on term work
C. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne:
earning at least half number of points as possible to earn for: written test
(factual correctness, comprehensibility), written assignment (factual
correctness, originality & correctness of suggested solutions), active
class participation (reading assignments, discussions), attendance
none
The aim of the programme is to present the phenomenon of developmental dyslexia in children & adults. By the end of the
course student will have gained: a basic theoretical & practical knowledge about developmental dyslexia, characteristic deficits,
suffered difficulties, diagnostics & therapeutic tools; advanced specialist vocabulary.
Content areas:
• Theoretical bases (specific learning difficulties, pathomechanism, aetiology)
• Developmental dyslexia in lifespan - problem recognition in Poland and abroad (legislation), deficits in adults as
compared to symptoms in children, secondary psychological consequences of primary cognitive deficits
• Theories suggesting potential strengths characteristic of developmental dyslexia
• Education and employment of adult dyslexics
• Diagnostic tools and support systems in Poland and abroad
A.1.
1. Rice, M., Brooks, G. (2004). Developmental dyslexia in adults: a research review. London: National Research and Development
Centre for adult literacy and numeracy.
2. Riddick, B., Sterling, Ch., Farmer, M., Morgan, S. (1999). Self-esteem and anxiety in the educational histories of adult dyslexic
students. Dyslexia, 5, 4, 227-248.
3. Everatt, J. (1997). The Abilities and Disabilities Associated with Adult Developmental Dyslexia. Journal of Research in Reading,
20, 1, 13 – 21.
4. Lyon Reid, G., Shaywitz, S. E., Shaywitz, B. A. (2003). A Definition of Dyslexia. Defining Dyslexia, Comorbidity, Teachers’
Knowledge of Language and Reading. Annals of Dyslexia, 53, 1-14.
5. Bannatyne, A. (1979). Spatial Competence, Learning Disabilities, Auditory-Vocal Deficits and a WISC-R Subtest
Recategorization. Journal of Clinical Child Psychology, 8, 3, 194 – 200.
6. Nicolson, R. I., Fawcett, A. J. (2008). Dyslexia, Learning, and the Brain. Cambridge, Massachusetts: The MIT Press. Rozdział 2.
1. Bogdanowicz, M. (2008). Portrety nie tylko sławnych osób z dysleksją. Gdańsk: Harmonia.
K_W01
K_W10
K_U02
K_U04
K_K04
By the end of the course student will have gained:
• a knowledge of English terminology concerning specific learning difficulties used in
psychology & related disciplines on an advanced level
• an advanced & comprehensive knowledge about biological, educational, social bases of
psychological functioning of a person with specific learning difficulties
Student defines concepts related to developmental dyslexia, differentiates between developmental
dyslexia & borderline intellectual functioning, lists symptoms characteristic of developmental
dyslexia throughout a lifespan, describes/explains the essence of pathomechanism and aetiology of
developmental dyslexia in the light of different approaches; understands the essence of
functionality & dysfunctionality, harmony & disharmony, normality & abnormality. Student knows
the rules of organising psychological & educational help for persons with developmental dyslexia.
Student is able to use & integrate theoretical knowledge within the area of psychology & related
disciplines (widely understood education) in order to analyse complex psychological, educational,
therapeutic problems; to diagnose & design practical actions for persons with specific difficulties
in reading & writing (remedial teaching).
Student is able to:
Communicate orally & in written form in English – clearly, comprehensively, precisely;
Produce structured oral & written theses concerning different psychological issues related to
specific difficulties in reading & writing, rooted in diverse theoretical approaches, both
psychological & other (mostly educational);
Student:
Identifies with values, aims, & tasks carried out in psychological practice;
Is sensible, mature, & engaged in designing, planning, & implementing psychological actions,
especially those intended for persons with specific difficulties in reading & writing, including
children (cues for remedial teaching);
Is careful/critical about expressing opinions;
Works independently & in a team, which is task-depending;
Is creative in problem solving
[email protected]
Teaching reading& writing to young learners
Kod ECTS
Wydział / Instytut
Studia
kierunek
stopień
tryb
specjalność
specjalizacja
nazwa
I, II lub jednolite mgr
stacjonarne/niestacjonarne nazwa*
nazwa*
*Zgodna z zatwierdzonym programem studiów na danym kierunku, wybierana z listy przygotowanej przez jednostkę
prowadzącą kierunek
dr Marta Łockiewicz
A. Formy zajęć wybierane z przygotowanej listy, zgodnie z
Rozporządzeniem Rektora UG:
• seminar/workshop,
B. Sposób realizacji zajęć wybrany z przygotowanej listy:
• in room
C. Liczba godzin przyporządkowana danej formie i sposobowi
realizacji zajęć, zgodnie z zatwierdzonym programem studiów
15
sylabusie”.
summer semester
Status przedmiotu
• obowiązkowy / fakultatywny
Język wykładowy
Zasadniczo podaje się tylko jeden język, w jakim prowadzone są
zajęcia. Wyjątki zostaną omówione w „Przewodniku po sylabusie”
Metody dydaktyczne:
• lecture with multimedial presentation
• seminar: text analysis & discussion/ group work /
discussion / carrying out tasks / skills training
with the usage of audio materials & teaching
materials
• grade
• written assignment: the plan of a GSM session with materials;
C. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
written assignment (factual correctness, originality & correctness of
suggested solutions, attractiveness for children), active class
participation (reading assignments, discussions), attendance
Należy określić:
A. Wymagania formalne, czyli nazwy przedmiotów, których wcześniejsze zaliczenie jest niezbędne do realizowania treści
danego przedmiotu
B. Wymagania wstępne, czyli zakres wiadomości, umiejętności i kompetencji przydatnych lub traktowanych jako punkt
wyjścia do realizacji treści danego przedmiotu
The aim of the course is to present Marta Bogdanowicz’s Good Start Method. By the end of the course student will have
gained: basic theoretical & practical knowledge about early education & Good Start Method; the skill of planning & holding
GSM sessions.
•
B. Content areas
Theoretical bases (reading & writing, sensory-motor integration, specific learning difficulties, the risk of dyslexia,
multisensory learning, early development support),
•
•
the origins of GSM, the assumptions, structure & sessions planning of, adjustment to various age groups;
practical activities
A.1.
1. Lyon Reid, G., Shaywitz, S. E., Shaywitz, B. A. (2003). A Definition of Dyslexia. Defining Dyslexia, Comorbidity, Teachers’
Knowledge of Language and Reading. Annals of Dyslexia, 53, 1-14.
2. Nicolson, R. I., Fawcett, A. J. (2008). Dyslexia, Learning, and the Brain. Cambridge, Massachusetts: The MIT Press. Chapter 3.
3. Schaaf, R. C., Miller, L. J. (2005). Occupational therapy using a sensory integrative approach for children with developmental
disabilities. Research Reviews, 11, 143-148.
1. Bogdanowicz M. (1999 ed.I, 2007 ed.VII) Metoda Dobrego Startu. Warszawa: WSiP.
2. Bogdanowicz M. (1997 ed.I, 2003 ed.III) Integracja percepcyjno - motoryczna. Teoria - diagnoza - terapia. Warszawa : CMP P-P.
3. Bogdanowicz M., Tomaszewska M.(1993) Piosenki na literki. Podręcznik i kasety z nagraniami. Gdynia: Elfax.
4. Bogdanowicz M., Szlagowska D.(1996 ed.I, 1998 ed.III) Piosenki do rysowania. Podręcznik, materiały do ćwiczeń, kaseta z
nagraniami. Gdańsk ed.I. Ed. Fokus.
5. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E. (2005) Od piosenki do literki. Podręcznik, Materiały do ćwiczeń, 3 płyty CD z
piosenkami. Cz. 1. Gdańsk: Ed. Harmonia
6. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E.(2006) Piosenki do rysowania. Gdańsk: Ed. Harmonia
7. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E.(2006) Od wierszyka do rysunku. Zeszyt 1 i 2 . Gdańsk:Ed. Harmonia
8. Bogdanowicz M.(2006) Skala Oceny Skuteczności Metody Dobrego Startu. Gdańsk: Ed.Harmonia
9. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E.(2006) Od wierszyka do literki . Zeszyt 1 i 2. Gdańsk: Ed. Harmonia.
10. Bogdanowicz M., Szewczyk M. (2007) Metoda Dobrego Startu. Od słowa do zdania, od zdania do tekstu. Gdańsk: Ed.
Harmonia.
11. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E. (2008) Metoda Dobrego Startu. Od wierszyka do literki, dwuznaku i zmiękczenia.
Gdańsk: Ed. Harmonia.
12. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E., (2008) Metoda Dobrego Startu. Od wierszyka do rysunku: dla dzieci 3-4 letnich.
13. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E., (2008) Metoda Dobrego Startu. Od wierszyka do rysunku: dla dzieci 5 letnich.
14. Bogdanowicz M., Barańska M., Jakacka E., (2008): Dobry Start. Program wychowania przedszkolnego dla dzieci 3-5 letnich.
K_W01
K_W10
K_U02
K_K04
By the end of the course student will have gained:
• a knowledge of English terminology concerning early education & Good Start Method
used in psychology & related disciplines on an advanced level
• an advanced & comprehensive knowledge about biological, educational, social bases of
psychological functioning of children at risk of dyslexia & children with specific learning
difficulties
Student defines concepts related to developmental dyslexia, lists symptoms characteristic of
developmental dyslexia & the risk of dyslexia, understands the essence of functionality &
dysfunctionality, harmony & disharmony, normality & abnormality. Student knows the rules of
organising psychological & educational help for children with developmental dyslexia. Student
knows selected nursery rhymes & games for preschoolers & primary school students.
Student is able to use & integrate theoretical knowledge within the area of psychology & related
disciplines (widely understood education) in order to analyse complex psychological, educational,
aiding, or therapeutic problems; to diagnose & design practical actions for children at risk of
dyslexia & children with specific difficulties in reading & writing (remedial teaching).
Student is able to prepare & hold sessions in accordance with the assumptions & structure of Marta
Bogdanowicz’s Good Start Method in English.
Student:
Identifies with values, aims, & tasks carried out in psychological practice;
Is sensible, mature, & engaged in designing, planning, & implementing psychological actions,
especially those intended for children at risk of dyslexia & children with specific difficulties in
reading & writing, including children (cues for remedial teaching);
Is careful/critical about expressing opinions;
Works independently & in a team, which is task-depending;
Is creative in problem solving
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Socjalizacja ekonomiczna i konsumencka dzieci i młodzieży
Kod ECTS
Studia
kierunek
stopień
tryb
psychologia
jednolite mgr Stacjonarne/
niestacjonarne
(wieczorowe)
Dr Małgorzata Niesiobędzka
specjalność
specjalizacja
POZiM
PDiM
PR
A. Formy zajęć
ćwiczenia
zajęcia w sali dydaktycznej
C. Liczba godzin
15
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
fakultatywny
Metody dydaktyczne
analiza tekstów z dyskusją,
praca w grupach,
możliwość konsultacji indywidualnych w ramach
godzin dyżuru
Język wykładowy
polski
Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
• wykonanie pracy zaliczeniowej: przeprowadzenie badań i pisemna
prezentacja ich wyników połączona z prezentacją na forum grupy
podczas zajęć; aktywność na zajęciach
• Końcowa ocena będzie wypadkową ocen cząstkowych z pracy
(75%) oraz aktywności na zajęciach (25%)
• Podstawą zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z pracy
dotyczącej poziomu rozwoju ekonomicznego dziecka w określonym
wieku, praca będzie wykonywana w grupach; ocena pracy będzie
zależała od zakresu wyczerpania tematu, poprawności
merytorycznej oraz umiejętności prezentacji uzyskanych wyników
na forum grupy.
Brak wymagań wstępnych
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest zaprezentowanie i omówienie zagadnień związanych z problematyką socjalizacji ekonomicznej i
konsumenckiej dzieci i młodzieży, ich uwarunkowań oraz konsekwencji nieprawidłowej socjalizacji w zakresie rozumienia
zjawisk ekonomicznych oraz podejmowania działań związanych m.in. zarabianiem pieniędzy, oszczędzaniem, planowaniem
wydatków, nabywaniem dóbr
Treści programowe
• Socjalizacja ekonomiczna, socjalizacja konsumencka – zakres problematyki, główne podejścia teoretyczne.
• Proces kształtowania się u dzieci i młodzieży rozumienia wartości pieniądza, oszczędzania, płacenia podatków.
• Praca i bezrobocie w percepcji dzieci i młodzieży.
• Metody i techniki wykorzystywane przy określaniu poziomu rozwoju ekonomicznego.
• Dzieci i młodzież w roli konsumentów. Udział dzieci w decyzjach konsumenckich. Wiedza o transakcjach handlowych
i zakupach.
• Reklama a socjalizacja konsumencka. Techniki perswazyjne stosowane w reklamach kierowanych do dzieci.
• Edukacja ekonomiczna i konsumencka – możliwości i ograniczenia.
•
Dysfunkcjonalne zachowania konsumenckie.
Wykaz literatury
Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
A.1. Wykorzystywana podczas zajęć:
• Berti, A.E., Monaci, M.G. (1998). Third graders’ acquisition of understanding of banking: restructuring or accretion?
British Journal of Educational Psychology, 68, 357–371
• Bogunia-Borowska, M. (2006). Dziecko w świecie mediów i konsumpcji. Wydawnictwo UJ Kraków.
• Frączak-Rudnicka B. (2004). Dzieci w roli konsumentów – przyspieszona socjalizacja konsumencka [w:] M. Marody
(red.) Zmiana czy stagnacja? Społeczeństwo polskie po czternastu latach transformacji (88-99). Warszawa:
Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR
• Furnham, A. (2005). Understanding the meaning of tax: Young peoples’ knowledge of the principles of taxation. The
Journal of Socio-Economics, 34 , 703–713.
• Kupisiewicz,M (2004). Jak kształtuje się u dzieci rozumienie wartości pieniądza. Warszawa: Wydawnictwo Akademii
Pedagogiki Specjalnej.
• Leiser, D. Halachmi R.B. (2006). Children’s understanding of market forces. Journal of Economic Psychology 27 6-19.
•
Niesiobędzka, M. (2010). Rola rodziny i rówieśników w procesie kształtowania się skłonności do kupowania
kompulsywnego wśród nastolatków. Psychologia Rozwojowa,3, 71-82.
• Otto A. M. C., Schots P.A..M , Westerman J.A.J., Webley P. (2006) Children’s use of saving strategies: An experimental
approach. Journal of Economic Psychology 27 57-72.
• Roland-Levy Ch. (2004). W jaki sposób nabywamy pojęcia i wartości ekonomiczne. [w:] T. Tyszka (red.) Psychologia
ekonomiczna. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
A.2. Studiowana samodzielnie przez studenta
• Grochowska A., Bilewicz M. (2005). Poziom rozwoju poznawczego dzieci a odbiór reklam telewizyjnych Czasopismo
Psychologiczne. T. 11(1) 49-62.
• Kołodziejczyk, A. (2009). Rozwój socjalizacji konsumenckiej w świetle badań nad dziecięcymi teoriami umysłu.
Refleksje nad rozumieniem perswazyjności reklamy i przekonywaniem rodziców do zakupów. Psychologia Rozwojowa,
t. 14, 3, 23-37.
•
Niesiobędzka, M. (2011). Rodzinne uwarunkowania irracjonalnych zachowań konsumenckich. W: L. Golińska, E.
Bielawska- Batorowicz (red.), Rodzina i praca w warunkach kryzysu. s. 117-127. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu
Łódzkiego
• Kupisiewicz M. (2004) Edukacja ekonomiczna dzieci. Z badań nad rozumieniem wartości pieniądza i obliczeniami
pieniężnymi. R. 2.1 i 12. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
• Lindstrom M. (2005). Dziecko reklamy. Rozdziały 3, 6 i załączniki 1 i 2. Warszawa: Świat książki.
• Sowa I., (2001). Zachowania rynkowe młodych konsumentów. Reklama jako determinanta zachowań. Rozdz. 1.
Wydawnictwo UAE: Katowice.
• Brombosz,E. (1995). Socjalizacja ekonomiczna- nowy kierunek socjalizacji. [w:] E. Mandal i R. Stefańska-Klar (red.),
Współczesne problemy socjalizacji. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
• Zaleśkiewicz, T. (2011). Psychologia ekonomiczna. Rozdz. 4. Warszawa: PWN
Efekty uczenia się
Wiedza
Pogłębiona wiedza z zakresu przebiegu procesu socjalizacji ekonomicznej i konsumenckiej,
konsekwencji nieprawidłowej socjalizacji, psychologicznych podstaw programów edukacyjnych w
K_W01
tym aspekcie funkcjonowania.
K_W09
K_U07
K_K01
Umiejętności
Student nabywa umiejętność wskazywania mechanizmów odpowiedzialnych za przebieg
socjalizacji ekonomicznej i konsumenckiej, potrafi wskazać istotne źródła pierwotnej i wtórnej
socjalizacji ekonomicznej i ich znaczenie w poszczególnych stadach rozwoju, potrafi ocenić
poziom rozwoju wiedzy i umiejętności ekonomicznych
Student zyskuje świadomość konsekwencji płynących z funkcjonowania w świecie konsumpcji w
okresie dzieciństwa i dorastania, rozwija się umiejętność pracy w grupie podczas pisania prac
zaliczeniowych, zdobywa umiejętność diagnozy poziomu rozwoju ekonomicznego.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Praca psychologia praktyka z młodzieżą
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite magisterskie
tryb
Stacjonarne /
niestacjonarne
Dr Marcin Szulc
A. Formy zajęć
• Ćwiczenia warsztatowe
specjalność
specjalizacja
PDiM
PSiPSP
C. Liczba godzin
30
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
ćwiczenia audytoryjne: gry symulacyjne / praca w
grupach / rozwiązywanie zadań
B. Formy zaliczenia
• aktywny udział w warsztacie
• przygotowanie projektu
Przygotowanie warsztatu na wylosowany temat dla uczniów i
przeprowadzenie wybranego fragmentu warsztatu podczas zajęć
dla uczestników (studentów).
Ocenie podlega:
1. bogactwo źródeł i liczba oraz adekwatność zadań (aspekt
merytoryczny)
2. dynamika pracy (tempo warsztatu, płynność)
3. komunikacja z grupą (wytworzenie relacji – ten aspekt ocenia grupa)
Należy określić:
A. Wymagania formalne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do
B. Wymagania wstępne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest przybliżenie studentom realiów pracy z młodzieżą w szkole, dokumentacji pracy psychologa
szkolnego, technik pracy z młodzieżą oraz stworzenie projektów warsztatów lub szkoleń adresowanych do młodzieży, które
w przyszłości zostaną wykorzystane w praktyce (np. w szkole).
Treści programowe
1.
-
Dokumentacja w pracy psychologa szkolnego
sposób prowadzenia dziennika pracy psychologa
kluczowe kontakty z instytucjami w pracy psychologa szkolnego
zakres działań psychologa szkolnego
specyfika mikrospołeczności szkolnej
psycholog a pedagodzy i nauczyciele
procedura awansu zawodowy psychologa
sytuacje niespecyficzne w szkole
prowadzenie godzin wychowawczych
2.
Organizacja warsztatów psychologicznych dla młodzieży
zajęcia integracyjne
trening twórczego myślenia
zarządzanie wrażeniem i wywierania wpływu
negocjacje jako skuteczny sposób rozwiązywania problemów
techniki radzenia sobie ze stresem
trening asertywności
trening technik zapamiętywania (skutecznego uczenia się)
warsztaty na temat współczesnych zagrożeń
warsztat na temat przeciwdziałania agresji i przemocy w szkole
przeciwdziałanie depresjom i samobójstwom
trening autoprezentacji
trening podnoszący samoocenę
warsztat zwiększający zaufanie w grupie
teambuilding
Wykaz literatury
Literaturę do warsztatów wybierają studenci (w zależności od przygotowywanego tematu). Inne materiały są pozyski
wane przez prowadzącego, stanowią wewnętrzną dokumentację pracy szkoły (pedagoga i psychologa) i służą jako przy
kłady ewaluacji. Zajęcia mają charakter całkowicie warsztatowy są przygotowywane przez studentów i w 1/3 oceniane
przez studentów. Prowadzący pełni jedynie rolę moderatora i superwizora
Efekty uczenia się
Student zna zasady
prowadzenia dokumentacji
w szkole. Zna zasady
konstruowania zajęć
warsztatowych dla
młodzieży.
Wiedza
Absolwent potrafi określić specyfikę pracy w szkole, zna dokumentacje szkoły, wie jak uzupełniać
dziennik pracy. Zna zasady konstruowania zajęć warsztatowych dla młodzieży.
Umiejętności
Student potrafi uzupełniać dziennik pracy w szkole. Potrafi przeprowadzić zajęcia dla młodzieży
podczas godziny wychowawczej oraz warsztaty na wybrany temat. Umie nawiązać kontakt z
grupą, zna zasady tworzenia kontraktu.
Absolwent wykazuje krytycyzm w wyrażaniu opinii na temat niewłaściwego zachowania uczniów
(potrafi określić zachowania typu acting out) wykazuje odpowiedzialność podczas prowadzenia
warsztatów dla młodzieży (delikatność i wrażliwość), sam przestrzega ustaleń kontraktu (dobry
przykład), docenia wartość zajęć warsztatowych dla młodzieży i bezpośredniego kontaktu, potrafi
docenić warsztat jako metodę pogłębienia wiedzy o drugim człowieku.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Praca z dzieckiem z trudnościami rozwojowymi
Kod ECTS
Kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
stacjonarne/niestacjonarn
e
A. Formy zajęć:
·
·
ćwiczenia: warsztatowe,
zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG, odbywają
się na terenie Centrum Diagnoza i Terapii Zaburzeń
Rozwojowych
C. Liczba godzin 30 godzin
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
· fakultatywny
Metody dydaktyczne
· Obserwacja pacjentów podczas sesji terapeutycznej oraz
samodzilne prowadzenie sesji pod okiem terapeuty
specjalność
specjalizacja
PK
PDiM
udziałem prowadzącego; konsultacje z
prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie
literatury i materiałów oraz przygotowanie do
poszczególnych zajęć;
2 pkt ECTS (50-60 godz) – samodzielna praca
Język wykładowy
polski
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe
kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
·
zaliczenie z oceną
·
Wykonanie pracy praktycznej (100%oceny)
Przeprowadzenie prawidłowej sesji
terapeutycznej, oceniane będzie prawidłowe
użycie wzmocnień, podpowiedzi oraz
umiejętność obserwacji pacjenta podczas sesji
brak
Cele przedmiotu
Celem kursu jest umożliwienie studentom zdobycia doświadczenia w zakresie pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju. Zajęcia
będą przebiegały w formie obserwacji pracy doświadczonych terapeutów. Następnie student będzie samodzielnie przeprowadzał
zajęć z dzieckiem pod okiem terapeuty. Zajęcia będą omawiane co da studentowi możliwość korygowania błędów i
usprawnianie swojego warsztatu pracy.
Treści programowe
·
Prawidłowy dobór wzmocnień w zależności od dokonanych obserwacji
·
Wybranie właściwej formy podpowiedzi w zależności od postępów pacjenta
·
Wnikliwa obserwacja zachowań dziecka podczas prowadzenia sesji terapeutycznych
·
Umiejętność przyjęcia informacji zwrotnej
·
Korygowanie własnych zachowań w zależności od uzyskanych wskazówek
Wykaz literatury
1.
Ayllon T, (2000) Jak stosować gospodarkę żetonową i system punktowy. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z
Autyzmem, Gdansk
2.
Esveldt-Dawson, K. i Kazdin, A. (2000) Jak utrwalać wyuczone zachowanie, Stowarzyszenie Pomocy Osobom z
Autyzmem, Gdańsk
3.
Koegel, R., Schreffirnan, L., Good, A., Cerniglia, L., Murphy, C i Koegel, L. Jak uczyć dzieci z autyzmem
zachowań kluczowych. Test dostępny na stornie http://www.spoza.org/przydatne/przydatne.htm
4.
Striefel S. (2000) Jak uczyć przez modelowanie i imitację. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdańsk
5.
Vail, T i Frejman, D. Ćwiczenie zachowań werbalnych. Test dostępny na stornie
http://www.spoza.org/przydatne/przydatne.htm
6.
Vance H., Marylin L., (2000) Jak stosować systematyczną uwagę i aprobatę, Stowarzyszenie Pomocy Osobom z
Autyzmem, Gdańsk
7.
Vance H., Marilyn L. (2000) Jak stosować wzmocnienia. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdańsk
1.
Carr J. (1984) Pomoc dziecku upośledzonemu. PZWL, Warszawa
2.
McClannaham L., Krantz P.(2002) Plany aktywności dla dzieci z autyzmem. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z
Autyzmem, Gdansk
3.
Ostaszewski, P. (2000) Procesy warunkowania W: J. Strelau (red.) Psychologia. Poręcznik akademicki. Tom 2, 97
– 116, GWP, Gdańsk.
4.
Pryor K. (2004) Najpierw wytresuj kurczaka. Media Rodzina, Poznań.
5.
Zielińska M. Rozwój mowy czynnej w ujęciu teorii uczenia. (w przygotowaniu).
Efekty uczenia się
Wiedza K_W08
Student:
Rozróżnia rodzaje używanych w terapii wzmocnień i podpowiedzi
Wyciąga wnioski jak korygować własne zachowanie pod wpływem usłyszanych wskazówek
Umiejętności K_U02
Student:
wybiera właściwy sposób postępowania w zależności od analizowanej umijętności dziecka
organizuje we właściwy sposób zajęcia z dzieckiem
planuje przebieg sesji teraputycznej z dzieckiem
weryfikuje własne postępowanie w zaleśności od uzyskanych informacji zwrotnych
Kompetencje społeczne (postawy) K_K06
Student:
- pracuje samodzielnie z dziećmi z zaburzeniami rozwoju
- jest wrażliwy na uzyskiwane informacje zwrotne dotyczące jego pracy z dziećmi
- przestrzega ustalonych ustaleń dotyczących przebiegu procesu terapeutycznego
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Zaburzenia zachowania i procedury ich redukcji
Kod ECTS
Kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
stacjonarne/niestacjonarn
e
specjalność
NBP
specjalizacja
PK
PDiM
B. Formy zajęć
·
·
ćwiczenia: warsztatowe,
C. Liczba godzin 30 godzin
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
· fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny
lub wymagania egzaminacyjne
· Omówienie wraz z prezentacją multimedialną, analiza
przypadków na podstawie materiałów filmowych oraz
analizy dokumentacji, praca w grupach i indywidualna
nad rozwiązaniem zagadnień problemowych, dyskusja
·
zaliczenie z oceną
·
dłuższa wypowiedź pisemna (rozwiązywanie problemu)
(100% oceny): zaliczenia polega na stworzeniu 3
procedur redukcji do opisanych wcześniej przypadków
dzieci przejawiających poważne problemy z
zachowaniem
CI. Podstawowe kryteria
Odpowiedni dobór procedury redukcji do analizowanego
problemu w 2 na 3 prezentowane przypadki.
brak
Cele przedmiotu
Celem kursu jest zapoznanie studentów z zaburzeniami zachowania, które mogę występować w repertuarze dzieci z
zaburzeniami rozwoj. Na kursie zostanie omówiona analiza funkcjonalna tych zaburzeń a także wybrane procedury ich redukcji.
Treści programowe
·
Podstawowe definicje związane z zaburzeniami zachowania
·
Epidemiologia zaburzeń zachowania
·
Topografia zaburzeń zachowania
·
Zaburzenia zachowania w ICD-10 i DSM - IV
·
Analiza funkcjonalna zaburzeń zachowania
·
Procedury o najmniejszym poziomie awersyjności: DRO, DRA, DRI, nasycenie ,praktyka pozytywna
·
Procedury o średnim poziomie awersyjności: praktyka negatywna, wygaszanie, time out
·
Procedury o najsilniejszym poziomie awersyjności: praktyka negatywna, fizyczne unieruchomienie, time out z
wykluczeniem
·
Selektywność jedzenia i procedura redukcji
·
Mutyzm wybiórczy i procedura redukcji
·
Dokumentowanie przebiegu terapii
Wykaz literatury
1. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD – 10. Opisy kliniczne i wskazówki
diagnostyczne. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”, Wyd. Instytut Psychiatrii i Neurologii,
Kraków, Warszawa 2000.
2. Kryteria diagnostyczne według DSM – IV – TR (2008) Elsevier Urban & Partner, Wrocław
3. Namysłowska, I (2005) Psychiatria dzieci i młodzieży. PZWL, Warszawa.
4. Wolańczyk, T.; Komender, J. (2005) Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. PZWL, Warszawa.
5. Zielińska, M. (2011) Analiza behawioralna zachowań autoagresywnych u osób z zaburzeniami rozwoju.
Psychologia Rozwojowa, T. 16 nr 3, 39-49.
6. Zielińska, M., Bagińska, A. (2011) Behawioralna interwencja w przypadku wystąpienia skrajnej selekcji jedzenia.
Psychologia Rozwojowa, T. 16 nr 3, 63-74.
7. Zielińska, M. Agresja w szkole. W druku.
Efekty uczenia się
Wiedza K_W10
Student:
- identyfikuje zachowania trudne mogące wystąpić u dzieci z zaburzeniami rozwoju
- definiuje procedury redukcji zaburzeń zachowania
- wyjaśnia związek funkcji prezentowanych zaburzeń zachowania z wyborem procedury
- wyciąga wnioski na temat stosowanej procedury na podstawie prowadzonej dokumentacji
Student:
konstruuje podstawowe programy redukcji zaburzeń zachowania
wybiera właściwy sposób redukowania opisywanych zaburzeń zachowania
planuje odpowiedni rodzaj interwencji terapeutycznej w przypadku wystąpienia określonych
zaburzeń zachowania
analizuje dokumentacje zbieraną podczas interwencji terapeutycznej
Student:
zachowuje ostrożność w doborze procedury w zależności od poziomu jej awersyjności
wykazuje kreatywność w tworzeniu procedur redukcji zachowań niepożądanych
jest zorientowany przede wszystkim na dobro pacjenta
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
TOC for Education – wykorzystanie teorii ograniczeń w pracy
edukacyjnej i terapeutycznej z dziećmi i młodzieżą.
Kod ECTS
Studia
kierunek
psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
Stacjonarne /
niestacjonarne
dr Edyta Sinacka-Kubik
A. Formy zajęć
• Ćwiczenia warsztatowe
specjalność
specjalizacja
PDiM
C. Liczba godzin 15
Cykl dydaktyczny
IV – v rok, semestr letni
Status przedmiot
fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
• / gry symulacyjne / praca w grupach / analiza
przypadków) / dyskusja / rozwiązywanie zadań
B. Formy zaliczenia
Obecność na zajęciach
• Aktywne uczestnictwo w ćwiczeniach
• Zabieranie głosu w dyskusji
Należy określić:
A. Wymagania formalne - brak
B. Wymagania wstępne, podstawowa wiedza z zakresu psychologii rozwojowej
Cele przedmiotu
Celem zajęć jest zapoznanie studentów programem TOC for Eduaction, który w sposób bezpieczny i niedyrektywny daje
możliwość korygowania trudności szkolno – wychowawczych dzieci i młodzieży oraz nabycie praktycznych umiejętności
wykorzystywania programu w pracy indywidualnej i grupowej z dziećmi i młodzieżą
Treści programowe
• Podstawy teoretyczne programu TOC for Education.
• Chmurka, Gałązka i Drzewko – logiczne narzędzia, które uczą myśleć, rozumieć i rozwiązywać konflikty, planować,
przewidywać konsekwencje, korygować zachowanie.
•
Wykorzystanie narzędzi TOC w pracy edukacyjnej i terapeutycznej – analiza przypadków
Wykaz literatury
1. Goldratt E. M. (2007). Cel I: Doskonałość w produkcji. Warszawa: Wydawnictwo MINT Books.
2. Borisvlajevic S. (2006). Materiały szkoleniowe TOCFE, prezentacja multimedialna. Gdańsk: Transfer Learning.
Efekty uczenia się
Wiedza
Student
• definiuje pojęcie ograniczenia w rozumieniu E. Goldratta,
• wymienia nazwy narzędzi logicznych stosowanych w programie TOC for Education,
• opisuje etapy stosowania chmurki, gałązki i drzewka ambitnego celu.
Umiejętności
Student
• wykorzystuje narzędzia TOC przy rozwiązywaniu konfliktów, korygowaniu zachowań
dzieci i młodzieży oraz planowaniu drobnych przedsięwzięć
• stosuje narzędzia TOC w zadaniach służących rozwijaniu kreatywności dzieci i młodzieży
• konstruuje indywidualne plany terapeutyczne dzieci i młodzieży przy wykorzystaniu
drzewka ambitnego celu
Student
• wykazuje kreatywność w tworzeniu twórczych zabaw dla dzieci przy zastosowaniu
narzędzi TOC, angażuje się w pracę zespołu,
• chętnie podejmuje się rozwiązywania problemów dzieci i młodzieży
• jest wrażliwy na potrzeby dzieci i młodzieży, które stoją za ich określonymi
zachowaniami
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Nowe metody do badania procesów poznawczych u dzieci
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
dr Agnieszka Fanslau
A. Formy zajęć
C. Liczba godzin
• ćwiczenia warsztatowe – 15 godzin
specjalność
specjalizacja
PDiM
zajęć;
studenta – przygotowywanie do poszczególnych zajęć
Cykl dydaktyczny
semestr letni
Status przedmiotu
•
Język wykładowy
polski
fakultatywny
Metody dydaktyczne
• ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z
dyskusją, praca w grupach, rozwiązywanie zadań
B. Formy zaliczenia
• aktywny udział w ćwiczeniach 30%
Należy określić:
A. Wymagania formalne: metodologia badań psychologicznych, psychologia rozwoju człowieka
Cele przedmiotu
Celem zajęć jest prezentacja najnowszych metod diagnostycznych przeznaczonych dla dzieci w wieku przedszkolnym i
młodszym wieku szkolnym. Są to metody do diagnozy rozwoju poznawczego oraz funkcjonowania emocjonalno-społecznego.
Treści programowe
1. Wprowadzenie w problematykę testów do badania procesów poznawczych i kompetencji społeczno-emocjonalnych u
dzieci.
2. Skale Inteligencji i Rozwoju (IDS).
3. Test Słownikowy dla Dzieci (TSD).
4. Test Szybkiego Nazywania (TSN).
5. Neutralny Kulturowo Test Inteligencji Cattella (CFT 1-R).
Wykaz literatury
1. Anastasi, A., Urbina, S. (1999). Testy psychologiczne. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego
Towarzystwa Psychologicznego.
2. Bogdanowicz, M., Jaworowska, A., Krasowicz-Kupis, G., Matczak, A., Pelc-Pękala, O., Pietras, I., Stańczak, J.,
Szczerbiński, M. (2008). Diagnoza dysleksji u uczniów klasy III szkoły podstawowej. Przewodnik diagnostyczny.
Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych.
3. Cattell, R.B. (1971). Abilities: their structure, growth, and action. Boston: Houghton Mifflin Co.
4. Jaworowska, A. (2011). Starzenie się norm w testach inteligencji. Efekt Flynna na przykładzie wyników WISC-R. W:
K. Wiejak, G. Krasowicz-Kupis (red.), Kliniczne zastosowania skal inteligencji Wechslera (s. 17-31). Warszawa:
5.
6.
7.
8.
Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
Kail, R.V. (1984). The development of memory in children. New York: Freeman.
Saarni, C. (1999). The development of emotional competence. New York: Guilford.
Wadworth, B.J (1998). Teoria Piageta. Poznawczy i emocjonalny rozwój dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i
Pedagogiczne.
Walden, T., Smith, M.C. (1997). Emotion regulation. Motivation and Emotion, 21,7-25.
1. Matczak, A. (2003). Zarys psychologii rozwoju. Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
2. Krasowicz-Kupis, G. (2004). Rozwój świadomości językowej dziecka. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
3. Matczak, A. (2001). Rozwojowe i indywidualne zróżnicowanie operacyjności myślenia konkretnego a diagnoza
możliwości intelektualnych. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa
Psychologicznego.
Efekty uczenia się
Wiedza
K_W05 Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą
terminologię, teorię i metodykę.
Umiejętności
K_U06 Posiada rozwinięte umiejętności badawcze: rozróżnia orientacje w metodologii badań
psychologicznych, formułuje problemy badawcze, dobiera adekwatne metody badania, metody
statystyczne i narzędzia badawcze, opracowuje, prezentuje i interpretuje wyniki badań, wyciąga
wnioski, wskazuje kierunki dalszych badań, w obrębie wybranej specjalizacji psychologii.
K_K06 Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane
decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których
dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to
podejście wśród innych.
K_K09 Samodzielnie podejmuje i inicjuje działania badawcze.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Praktyka edukacyjna
Nazwa jednostki prowadzącej kierunek
Wydział Nauk Społecznych
Kod ECTS
Nazwa kierunku
Psychologia
Nazwa specjalności
PDiM
Nazwisko osoby prowadzącej (osób 66rowadzących)
Dr Agata Hofman / dr Marcin Welenc
Liczba punktów ECTS -4
A. Formy zajęć
•
Ćwiczenia
• zajęcia w sali dydaktycznej, zajęcia terenowe
C. Liczba godzin
• 30 godz.
Cykl dydaktyczny
Rok i semestr studiów
Status przedmiotu
Obligatoryjny dla przygotowania pedagogicznego
Język wykładowy
język polski
Metody dydaktyczne
• ćwiczenia audytoryjne
A. Sposób zaliczenia, zgodny z Regulaminem Studiów UG :
B. Formy zaliczenia
• wykonanie pracy zaliczeniowej:
- przygotowanie prezentacji naukowej przedstawiającej najnowsze
badania naukowe dotyczące wybranego zagadnienia omawianego na
zajęciach
- stworzenie własnej biblioteki wirtualnej o profilu psychopedagogicznym
- przeprowadzenie własnych badań/ obserwacji
pedagogiczno-psychologicznych
B. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne
Student otrzymuje zaliczenie na podstawie:
obecności na wykładach- 30%
kolokwium z wykładów i autorskich projektów - 70%
A. Wymagania formalne, - bez wymogów wstępnych
B. Wymagania wstępne, - bez wymogów wstępnych
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest przedstawienie najnowszych trendów naukowych w odniesieniu do wybranych aspektów teorii
psycho-pedagogicznych. Studenci są przygotowywani i zachęcani do pracy twórczej w edukacji w oparciu o poznane teorie
pedagogiczne; projektują własne badania, obserwacje oraz kompletują indywidualny warsztat naukowo-badawczy do dalszej
innowacyjnej pracy w obrębie pedagogiki w perspektywie przyszłego rozwoju nauki i edukacji.
Treści programowe
A. Problematyka zajęć
Nowy model komunikacji jako kontekst nowego modelu edukacji
Pogląd Arystotelesa na wczesną edukację
Krytyczna analiza teorii Piageta w świetle wybranych teorii psychodydaktycznych
Rozwój dziecka według Wygotskiego i Brunera
Reggio Emilia jako przykład specjalizacji pedagogiki wczesnoszkolnej i przedszkolnej
Freinet, Montessori i Steiner wobec rutyny pedagogicznej
Koncepcja unschooling Johna Holta
Kształcenie pozasystemowe
P4C – twórczy rozwój myśli dziecka wg Mathew Lipmana
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć
Bednarek J. 2008 Multimedia w kształceniu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Bruner J.S. (1960) Poza dostarczone informacje. Studia z psychologii poznawczej. Warszawa: PIW.
Draganski B. et. al. (2004) Neuroplasticity: changes in gray master induced by training. Nature 2004/427, s.311-312.
Donaldson M. (1986) Myślenie dzieci. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Dynarski M. et. al. (2007). Effectiveness of reading and mathematics software products: Findings from the first student cohort.
04.27.2007, Institute of Education Sciences, U.S. Department of Education, No. 2007-4005.
Fedrig R. E., Mishra P. (2004) Emotional responses to computers: experiences in unfairness, anger and spite. Journal of
Educational Multimedia and Hypermedia. 13/2, s.143-161.
Freinet C. (1976) O szkołę ludową. Warszawa: Ossolineum.
Hofman A. (2007) Metoda guwernerska we współczesnej glottodydaktyce. Poliglota, 2 (6).
Lipman M., Sharp A.M., Oscanyan F.S. (1997) Filozofia w szkole. Warszawa: CODN.
Majchrowicz F. (1920) Historja Pedagogji. Lwów: Polskie Towarzystwo Pedagogiczne, s. 19-27.
Piaget J., Inhelder B. (1996) Psychologia dziecka. Wrocław: Wydawnictwo Siedmioróg.
Semenowicz H. (1980) Freinet w Polsce. Warszawa: WSzP.
Wygotski L. (1978) Narzędzia i znaki w rozwoju dziecka. Warszawa: PWN.
Materiały pokonferencyjne z I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej: PRZYSZŁOŚĆ EDUKACJI
W KONTEKŚCIE INICJATYW POZASZKOLNYCH 14 stycznia 2012, SWPD Gdynia.
Efekty uczenia się
Wiedza K_W01, K_W02.
- Student jest świadomy przemian cywilizacyjnych oraz ich wpływu na obraz edukacji
- Student ma świadomość problematyki aktualizacji danych psycho-pedagogicznych oraz
umiejętnie selekcjonuje przedstawiane materiały źródłowe
- Student odchodzi od schematu zapamiętywania wiadomości w kierunku twórczej selekcji danych
oraz indywidualnej kompilacji narzędziach potrzebnych mu do specjalizacji w obrębie wybranej
przez siebie ścieżki psycho-pedagogicznej
- tworzy własne koncepcje badań i obserwacji w procesie edukacji
- tworzy indywidualną bibliotekę online (diigo)
- tworzy grupy dyskusyjne i badawcze wymieniając się poglądami i wynikami obserwacji
- analizuje i twórczo operuje nowo poznanymi teoriami i badaniami tworząc własny
specjalistyczny materiał badawczo-dydaktyczny
- student zorientowany jest na twórczą analizę badań naukowych
- odchodzi od prymatu wyuczonej wiedzy w kierunku indywidualizacji zainteresowań badawczych
- student odchodzi od schematów pamięciowych w kierunku innowacyjnego użycia narzędzi TIK
- jest świadomy funkcjonowania w cywilizacji opartej na aktualizowanej informacji
- podejmuje próby specjalizacji naukowej
- odchodzi od ogólnych trendów schematycznego nauczania
- dąży do kreatywnej realizacji pasji naukowych
Kontakt
[email protected],
Nazwa przedmiotu
Strategie nawiązywania kontaktu z dzieckiem w procesie
diagnozowania rodziny
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
tryb
Mgr Witold Bruski
B. Formy zajęć
ćwiczenia warsztatowe
B. Sposób realizacji zajęć:
specjalność
specjalizacja
PR
PDiM
pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z
zajęć;
2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - samodzielna praca
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
• j. polski
Metody dydaktyczne
• ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach / analiza
zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja
• projektowanie własnych propozycji i strategii
diagnozowania dziecięcego spostrzegania sytuacji
rodzinnej
• obecność na zajęciach
• aktywność w ramach ćwiczeń warsztatowych
• praca pisemna: autorska propozycja zabawy projekcyjnej służącej
diagnozie relacji rodzinnych w percepcji dziecka
• Końcowa ocena będzie wypadkową oceny z aktywności w
trakcie zajęć oraz przygotowanej pracy (propozycja zabawy
projekcyjnej)
Brak wymogów wstępnych
Cele przedmiotu
Celem zajęć będzie zapoznanie uczestników z technikami nawiązywania kontaktu z dzieckiem biorącym udział w procesie
diagnozy jego rodziny. Zaprezentowana zostanie specyfika rozmowy z dzieckiem oraz zabawy projekcyjne, dzięki
którym możliwa jest diagnoza postrzegania więzi w rodzinie przez dziecko oraz jego odczuć związanych z atmosferą
emocjonalną w środowisku domowym. Uczestnicy zajęć będą mieli okazję doświadczyć przeżyć związanych z procesem
diagnozowania relacji w rodzinie poprzez uczestnictwo w ćwiczeniach, w których wykorzystane zostaną powyższe
strategie.
Treści programowe
• Dziecko jako uczestnik procesu diagnostycznego.
• Nawiązywanie kontaktu - kształtowanie atmosfery zaufania.
• Procedura zadawania pytań (otwarte, cyrkularne, zachowanie
neutralności, unikanie pytań sugerujących itp.)
• Zabawa projekcyjna - wykorzystanie w diagnozie dzieci w różnym wieku.
• Analiza zebranego materiału diagnostycznego.
Wykaz literatury
• Musset P.H. (1970) (red.). Podręcznik metod badania rozwoju dziecka. (Rozdział Techniki Projekcyjne).Warszawa:
PWN.
• Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: PWN.
• Sęk H. (1984). Metody projekcyjne. Tradycja i współczesność. Poznań: UAM.
• Kaduson H, Schaeffer Ch. (2001). Zabawa w psychoterapii. Gdańsk: GWP
Efekty uczenia się
K_W05
K_W07
K_W11
K_U01
K_U06
K_K05
K_K09
Wiedza
Student:
• Posiada pogłębioną wiedzę na temat znaczenia zabawy w rozwoju dziecka i w procesie
diagnozowania jego sytuacji rodzinnej
• Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji rodzinnych z perspektywy dziecka
wychowującego się w różnego typu rodzinach i środowiskach wychowawczych
• Ma świadomość problemów etycznych związanych z procesem diagnozy oraz wrażliwość
na kwestie etyczne.
Umiejętności
Student:
• Posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji
dotyczących więzi dziecka z osobami należącymi do jego rodziny, przy użyciu
zastosowanych metod projekcyjnych oraz rozmowy z dzieckiem
• Posiada umiejętność sformułowania problemu, postawienia hipotez diagnostycznych oraz
doboru odpowiednich metod do rozwiązania problemu lub/i weryfikacji hipotez. Potrafi
przygotować i zaplanować proces diagnostyczny: określić cel badania, ustalić jego zakres,
dobrać wskaźniki i metody, prawidłowo zebrać dane, dokonać interpretacji danych
jakościowych w zakresie atmosfery środowiska wychowawczego dziecka
Student:
• Zna zasady dotyczące zachowania tajemnicy zawodowej, poufności i prywatności. Wie,
jak należy stosować je praktyce i jakie mogą być od nich odstępstwa, zwłaszcza jeśli
chodzi o proces diagnozowania dziecka i projektowanie działań pomocowych dla niego i
jego rodziny
• Samodzielnie planuje proces diagnozy i w zależności od jego wyniku przewiduje cele
kolejnych rozmów/spotkań wspierających dziecko w kryzysowej sytuacji rodzinnej
Kontakt
Nazwa przedmiotu
Resocjalizacja nieletnich i młodocianych przestępców
Kod ECTS
Studia
kierunek
psychologia
stopień
tryb
mgr Katarzyna Stryjek
A. Formy zajęć
• zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG (gimnazjum
przysposabiające do pracy)
C. Liczba godzin
30 h
Cykl dydaktyczny
specjalność
specjalizacja
PDiM
PSiPSP
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
− gry symulacyjne
− praca w grupach
− dyskusja
• ćwiczenia terenowe:
− prowadzenie warsztatów na grupie
docelowej – uczniów młodzieży
niedostosowanej społecznie
B. Formy zaliczenia
• zaprojektowanie i przeprowadzenie warsztatu z młodzieżą
niedostosowaną
• przeprowadzenie warsztatu 50%
Należy określić:
A. Wymagania formalne, brak wymagań
B. Wymagania wstępne, zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest prezentacja metod pracy z nieletnimi sprawcami przestępstw, ze szczególnym uwzględnieniem
specyfiki pracy w różnych warunkach.
Treści programowe
• Nawiązanie kontaktu z podopiecznym agresywnym, wycofanym, ofiarą przemocy;
• Zasady prowadzenia warsztatów/zajęć dla młodzieży w warunkach wolnościowych oraz przebywającej z zakładach
poprawczych, schroniskach dla nieletnich;
• Metody pracy resocjalizacyjnej (także resocjalizacja przez sport, survival, teatr, taniec);
• Warsztat zasobów dziecka; warsztat zasobów dorosłego;
• Tworzenie własnego warsztatu pracy – samodzielne prowadzenie zajęć.
Wykaz literatury
• Rojewska, J. (2000). Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych. Warszawa:
Unus
• Konopczyński, M. (1996). Twórcza resocjalizacja : wybrane metody pomocy dzieciom i młodzieży. Warszawa:
Ministerstwo Edukacji Narodowej.
• Konopczyński, M. (2006). Metody twórczej resocjalizacji : teoria i praktyka wychowania . Warszawa :
Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Górski, S. (1985) (red.). Podstawy procesu resocjalizacji. Warszawa: Instytut Kształcenia Nauczycieli.
• Bartkowicz, Z., Węgliński, A (2007) (red.). Skuteczna resocjalizacja. Doświadczenia i propozycje. Lublin :
Wydawnictwo UMCS.
Efekty uczenia się
Wiedza K_W07; K_W09
Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych, zjawisk społecznych oraz
rządzących nimi prawidłowości z punktu widzenia psychologii. Student rozpoznaje specyficzne
zachowania i sposoby komunikowania środowiska przestępczego.
zachodzących. Student wyciąga proste wnioski dotyczące mechanizmów niedostosowania
społecznego nieletnich.
Student samodzielnie projektuje scenariusz zajęć dla grupy docelowej.
Potrafi pracować w zespole pełniąc różne role; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma
elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z
projektowaniem i podejmowaniem działań profesjonalnych. Student planuje miejsce sposób i
formę przeprowadzenia zajęć warsztatowych (indywidualnie bądź w zespole).
współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do
aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Praca z dzieckiem z alkoholowym zespołem płodowym
Kod ECTS
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
tryb
Stacjonarne,
niestacjonarne.
Mgr Anna Rasińska
specjalność
specjalizacja
PDiM
PSiPSP
A. Formy zajęć
• Ćwiczenia.
• Zajęcia w sali dydaktycznej.
Cykl dydaktyczny
semestr letni
Status przedmiotu
fakultatywny
Metody dydaktyczne
• wykład
• praca w grupach
• dyskusja
1 pkt ECTS (25-30 godz) - zajęcia dydaktyczne z
zajęć;
Język wykładowy
Język polski
B. Formy zaliczenia
prezentacji
A. Wymagania formalne : Psychologia Rodziny, Psychopatologia dzieci i młodzieży oraz Psychologia rozwoju człowieka wykład
B. Wymagania wstępne: Znajomość teorii systemu rodzinnego, psychopatologii dzieci i młodzieży, psychologii rozwojowej.
Cele przedmiotu
•
•
•
•
•
Zaprezentowanie studentom prawidłowości rozwoju dziecka.
Zaprezentowanie studentom skutków spożywania alkoholu przez matki w ciąży
Zaprezentowanie studentom metod diagnostycznych u dzieci z FAS
Zaprezentowanie studentom specyfiki pracy z dzieckiem z FAS oraz metod terapeutycznych stosowanych w terapii.
Rozwijanie umiejętności pracy z rodzicami/opiekunami dziecka z FAS.
Treści programowe
A. Problematyka wykładu:
• Historia badań nad szkodliwym działaniem alkoholu na potomstwo
• Prenatalny rozwój dziecka
• Podstawy budowy mózgu
• Wpływ alkoholu na rozwój prenatalny dziecka
• Diagnoza alkoholowego zespołu
• Konsekwencje alkoholowego zespołu płodowego
• Noworodek z alkoholowym zespołem płodowym (charakterystyka, metody terapii)
• Przedszkolak z alkoholowym zespołem płodowym (charakterystyka, metody pracy)
• Problemy dziecka z alkoholowym zespołem płodowym (problemy z przywiązaniem, odruchowością, uspołecznieniem)
• Metody pracy z dzieckiem z alkoholowym zespołem płodowym
Wykaz literatury
1.Uszkodzenie płodu wywołane alkoholem wyd. PARAPA Warszawa 1998
2.M.Klecka: Objawy i wczesne rozpoznanie FAS w Bliżej przedszkola 4/2004
3.L.Eliot: Co tam się dzieje? Jak rozwija się mózg i umysł w pierwszych pięciu latach życia Poznań 2003
5.K.Liszcz: Jak być opiekunem dziecka z FAS Toruń 2005
.
Efekty uczenia się
• Znajomość specyfiki
Alkoholowego Zespołu
Płodowego
• Umiejętność pracy z
dzieckiem z FAS oraz
jego opiekunem.
Wiedza
• Student definiuje Alkoholowy Zespół Płodowy.
• Student wymienia skutki spożywania alkoholu przez matkę w ciąży.
• Student opisuje przebieg rozwoju płodowego człowieka.
• Student wyjaśnia objawy FAS na podstawie uszkodzeń obszarów mózgu.
• Student identyfikuje specyficzne zaburzenia rozwojowe z rozpoznaniem FAS.
• Student rozróżnia FAS u dzieci z innymi trudnościami rozwojowymi.
• Student ilustruje wyniki światowych badań nad FAS.
•
Student wyciąga proste wnioski na temat skutków spożywania alkoholu przez matki w ciąży.
Umiejętności
• Student planuje i konstruuje plan pomocy dziecku z rozpoznaniem FAS
•
• Student organizuje dodatkowe, pozapsychologiczne formy pomocy dla dziecka.
• Student rozpoznaje przyczyny niepowodzeń terapeutycznych.
• Student poddaje krytyce skutki oddziaływań terapeutycznych.
• Student zachowuje ostrożność i krytycyzm w wyrażaniu opinii i diagnozy FAS.
• Student przejawia zachowania dzięki którym pracuje w zespole. Potrafi wcielić się w rolę
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Metody multisensoryczne w rehabilitacji osób z
niepełnosprawnością
Wydział Nauk Społecznych Instytut Psychologii
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
jednolite mgr
Kod ECTS
tryb
mgr Arkadiusz Mański
A. Formy zajęć
ćwiczenia
C. Liczba godzin
30 godzin
specjalność
nazwa*
specjalizacja
nazwa*
zajęć;
stu-denta – przygotowywanie do zaliczenia
Cykl dydaktyczny
semestr letni
Status przedmiotu
Język wykładowy
język polski
• fakultatywny
Metody dydaktyczne
Ćwiczenia audytoryjne
Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania
egzaminacyjne
Zaliczenie z oceną
B. Formy zaliczenia
Test zaliczeniowy z pytaniami otwartymi
Test z przeprowadzonych zajęc oraz wskazanej przez prowadzącego problematyki z
listy lektur
Należy określić:
A. Wymagania formalne, wstęp do psychologii klinicznej
B. Wymagania wstępne, brak wymagań
Cele przedmiotu
Nauczenie studentów praktycznego stosowania elementów wybranych metod multisensorycznych liczenia w rehabilitacji osób z
niepełnosprawnością intelektualną i zaburzeniami sprzężonymi.
Treści programowe
1. Metody multisensoryczne: definicje, rodzaje i zastosowania w edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością
intelektualną i innymi niepełnosprawnościami.
2. Reprezentacje: enaktywna, ikoniczna i symboliczna w rozwoju liczby. Reprezentacja numeryczna, ujęcie McCloskeya i
Macaruso i ujęcie Campbella i Clarka.
3. Kompetencje logiczno-matematyczne w strukturze kompetencji społecznych. Przykłady z Inwentarzy Gunzburga PAC-1 i
PAC-2 oraz innych skal diagnozy poziomu społecznego funkcjonowania.
4.
5.
6.
7.
Numicon i SAB – wprowadzenie. Prezentacja materiałów. Założenia teoretyczne systemu. Obszary zastosowań.
a. Reprezentacja liczby w Numicon i SAB.
b. Wielozmysłowe ujęcie liczby i operacji na liczbach.
c. Porównywanie wielkości.
d. Algorytmy sensoryczne czterech podstawowych działań: dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia.
e. Zalety i ograniczenia systemów.
Numicon i SAB w rehabilitacji osób z zespołem Downa. Szczególny obszar rehabilitacji.
Rehabilitacja społeczna a systemy multisensoryczne wspomagające liczenie.
a. Monety i banknoty: rozpoznawanie i rozmienianie, dodawanie nominałów.
b. Odkrywanie czasu: Zegar Charlotte.
c. Mierzenie wielkości ciągłych.
d. Pamięć sekwencji cyfr: numer telefonu, kody.
e. Zakupy: wymiana z/bez reszty.
Prezentacja użytkowników wybranych metod multisensorycznych: Numicon i SAB.
Wykaz literatury
1. Bird, G. (2001) Number skills development for infants with Down Syndrome (0-5 years). Portsmounth. UK. The Down
Syndrome Educational Trust.
2. Bruner, J. (1978) Poza dostarczone informacje – studia z psychologii poznawania. Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Warszawa.
3. Buckley, S.J., Horner, V., Wing, T. (2001) The Numicon Approach. Down Syndrome Association Journal, 98, 18-22.
4.Campbell, J.I.D., Clark, J.M. (1988) An encoding-complex view of cognitive number processing. Journal of Experimental
Psychology, 117, 204-214
5. Clark, J.M., Campbell, J.I.D. (1991) Integrated versus modular theories of number skills and acalculia. Brain and Cognition,
17, 204-239
6. Coleman, K. (2003) Using numicon-a report from a special school. Down Syndrome News and Update 3(3), 83-95.
7. McCloskey, M., Macaruso, P. (1995) Representing and Using Numerical Information. American Psychologist, 50, 351-363
8. Nye, J., Buckley, S., Bird, G. (2005) Evaluating the Numicon system as a tool for teaching number skills to children with
Down syndrome. Down Syndrome News and Update 5(1), 2-13.
9.Tacon, R. , Atkinson, R. , Wing, T. (2004) Learning about numbers with patterns: using structured visual imagery (Numicon) to
teach arithmetic. BEAM Education. London
10. Uttley, W. (2003) Introducing numbers and Numicon to young children who find it difficult to sit and concentrate. Down
Syndrome News and Update, 3(1), 18-19.
1. Atkinson, R., Tacon, R., Wing, T. (1999) Numicon: Fundation Book. Brighton. UK.
2. Atkinson, R., Tacon, R., Wing, T. (2000) Numicon: Year 1 Teachers Book. Brighton. UK.
3. Atkinson, R., Tacon, R., Wing, T. (2003) Numicon: Year 2 Teachers Book . Brighton. UK.
4. Okoń, W. (1999) Dziesięć szkół alternatywnych. WSiP. Warszawa
6. Paivio, A. (1986) Mental representations. A dual coding approach. Oxford University Press. New York
7. Piaget, J., Inhelder, B. (1993) Psychologia dziecka. Wydawnictwo Siedmiogród
8. Semadeni, Z. (1973) Matematyka współczesna w nauczaniu dzieci. PWN. Warszawa
9. Stern, C. (1949) Children discover arithmetic. New York: Harper and Row
1. Vasta, R., Haith, M., Miller, S. (1995) Psychologia dziecka. WSiP. Warszawa
2.
3.
Wittgenstein, L. (2000) Dociekania filozoficzne. Wydawnictwo naukowe PWN. Warszawa
Wood, D. (2006) Jak dzieci uczą się i myślą. Społeczne konteksty rozwoju poznawczego. Wydawnictwo Uniwersytetu
Jagielońskiego. Kraków
4.
Wygotski, L.S. (2006) Narzędzie i znak w rozwoju dziecka. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa
Efekty uczenia się
K_W06
K_W10
Wiedza
K_W06; K_W10
Student:
- posiada wiedzę o istnieniu metod multisensorycznych w edukacji i rehabilitacji osób z różnymi
trudnościami i niepełnosprawnościami,
- zna teoretyczne podstawy uczenia i nauczania multisensorycznego, potrafi na wybranym etapie
edukacji lub rehabilitacji ucznia/pacjenta wskazać teoretyczne uzasadnienia zastosowanych
rozwiązań zaradczych prowadzących do pozytywnych wyników edukacji lub rehabilitacji,
- wie jak integrować daną metodę multisensoryczną z określonym profilem trudności
ucznia/pacjenta, tak aby uzyskiwać optymalne efekty rehabilitacyjne i edukacyjne,
Umiejętności
K_U06; K_U08
Student:
- potrafi zastosować w praktyce elementy Numicon i SAB w procesie diagnozy stanu funkcji
arytmetycznych,
- wykona diagnozę stanu umiejętności społecznych, w których reprezentacja numeryczna ma
kluczowe znaczenie i w oparciu o taką diagnozę sporządzi zalecenia, w których wskaże jakie
obszary funkcjonowania i w jakim zakresie wymagają oddziaływań.
- będzie u współpracował z nauczycielami i rehabilitantami w procesie wyjaśniania istoty trudności
psychologicznych uczniów/pacjentów oraz będzie wskazywał (sugerował) najbardziej optymalną z
punktu widzenia ucznia/pacjenta metodę oddziaływań w procesie edukacji i rehabilitacji.
K_K01; K_K03
Student:
- rozumie znaczenie ważności komunikacji psychologa z innymi specjalistami w procesie edukacji
i rehabilitacji. Uwzględnianie opinii innych specjalistów i samych osób rehabilitowanych pozwala
na szersze tzn. horyzontalne spojrzenie szczególnie w sytuacjach, gdzie rehabilitacja wymaga
integrowania wiedzy psychologicznej i innych dziedzin nauki.
- wykaże się wytrwałością mając świadomość, że edukacja i rehabilitacja to dziedziny efektów
odległych przy ciągłej i mrówczej pracy „tu i teraz”
- odkryje w sobie nie tylko dobrego i przenikliwego diagnostę lecz także wytrwałego i pracowitego
terapeutę. W tym symbolicznym powiązaniu „oka i ręki” leży potężne źródło dla rozwoju
osobistego.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
Resocjalizacja nieletnich i młodocianych przestępców
Kod ECTS
Studia
kierunek
psychologia
stopień
tryb
mgr Katarzyna Stryjek
A. Formy zajęć
• zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG (gimnazjum
przysposabiające do pracy)
C. Liczba godzin
30 h
specjalność
specjalizacja
PDiM
PSiPSP
zajęć;
1 pkt ECTS (25 – 30 godz) – samodzielna praca
Cykl dydaktyczny
Status przedmiotu
• fakultatywny
Język wykładowy
polski
Metody dydaktyczne
− gry symulacyjne
− praca w grupach
− dyskusja
• ćwiczenia terenowe:
− prowadzenie warsztatów na grupie
docelowej – uczniów młodzieży
niedostosowanej społecznie
B. Formy zaliczenia
• zaprojektowanie i przeprowadzenie warsztatu z młodzieżą
niedostosowaną
• przeprowadzenie warsztatu 50%
Należy określić:
A. Wymagania formalne, brak wymagań
B. Wymagania wstępne, zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest prezentacja metod pracy z nieletnimi sprawcami przestępstw, ze szczególnym uwzględnieniem
specyfiki pracy w różnych warunkach.
Treści programowe
• Nawiązanie kontaktu z podopiecznym agresywnym, wycofanym, ofiarą przemocy;
• Zasady prowadzenia warsztatów/zajęć dla młodzieży w warunkach wolnościowych oraz przebywającej z zakładach
poprawczych, schroniskach dla nieletnich;
• Metody pracy resocjalizacyjnej (także resocjalizacja przez sport, survival, teatr, taniec);
• Warsztat zasobów dziecka; warsztat zasobów dorosłego;
•
Tworzenie własnego warsztatu pracy – samodzielne prowadzenie zajęć.
Wykaz literatury
• Rojewska, J. (2000). Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćwiczeń psychologicznych. Warszawa:
Unus
• Konopczyński, M. (1996). Twórcza resocjalizacja : wybrane metody pomocy dzieciom i młodzieży. Warszawa:
Ministerstwo Edukacji Narodowej.
• Konopczyński, M. (2006). Metody twórczej resocjalizacji : teoria i praktyka wychowania . Warszawa :
Wydawnictwo Naukowe PWN.
• Górski, S. (1985) (red.). Podstawy procesu resocjalizacji. Warszawa: Instytut Kształcenia Nauczycieli.
• Bartkowicz, Z., Węgliński, A (2007) (red.). Skuteczna resocjalizacja. Doświadczenia i propozycje. Lublin :
Wydawnictwo UMCS.
Efekty uczenia się
Wiedza K_W07; K_W09
Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych, zjawisk społecznych oraz
rządzących nimi prawidłowości z punktu widzenia psychologii. Student rozpoznaje specyficzne
zachowania i sposoby komunikowania środowiska przestępczego.
zachodzących. Student wyciąga proste wnioski dotyczące mechanizmów niedostosowania
społecznego nieletnich.
Student samodzielnie projektuje scenariusz zajęć dla grupy docelowej.
Potrafi pracować w zespole pełniąc różne role; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma
elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z
projektowaniem i podejmowaniem działań profesjonalnych. Student planuje miejsce sposób i
formę przeprowadzenia zajęć warsztatowych (indywidualnie bądź w zespole).
współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do
aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne.
Kontakt
[email protected]
Nazwa przedmiotu
PRACA Z DZIECKIEM Z ALKOHOLOWYM ZESPOŁEM PŁODOWYM
Studia
kierunek
Psychologia
stopień
tryb
Stacjonarne,
niestacjonarne.
specjalność
specjalizacja
Anna Rasińska
A. Formy zajęć
• Ćwiczenia.
• Zajęcia w sali dydaktycznej.
Cykl dydaktyczny
semestr letni
Status przedmiotu
fakultatywny
Język wykładowy
Język polski
Metody dydaktyczne
• wykład
• praca w grupach
• dyskusja
B. Formy zaliczenia
prezentacji
A. Wymagania formalne : Psychologia Rodziny, Psychopatologia dzieci i młodzieży oraz Psychologia rozwoju człowieka wykład
B. Wymagania wstępne: Znajomość teorii systemu rodzinnego, psychopatologii dzieci i młodzieży, psychologii rozwojowej.
Cele przedmiotu
•
•
•
•
•
Zaprezentowanie studentom prawidłowości rozwoju dziecka.
Zaprezentowanie studentom skutków spożywania alkoholu przez matki w ciąży
Zaprezentowanie studentom metod diagnostycznych u dzieci z FAS
Zaprezentowanie studentom specyfiki pracy z dzieckiem z FAS oraz metod terapeutycznych stosowanych w terapii.
Rozwijanie umiejętności pracy z rodzicami/opiekunami dziecka z FAS.
Treści programowe
C. Problematyka wykładu:
• Historia badań nad szkodliwym działaniem alkoholu na potomstwo
• Prenatalny rozwój dziecka
• Podstawy budowy mózgu
• Wpływ alkoholu na rozwój prenatalny dziecka
• Diagnoza alkoholowego zespołu
• Konsekwencje alkoholowego zespołu płodowego
D. Problematyka ćwiczeń
• Noworodek z alkoholowym zespołem płodowym (charakterystyka, metody terapii)
• Przedszkolak z alkoholowym zespołem płodowym (charakterystyka, metody pracy)
• Problemy dziecka z alkoholowym zespołem płodowym (problemy z przywiązaniem, odruchowością, uspołecznieniem)
• Metody pracy z dzieckiem z alkoholowym zespołem płodowym
Wykaz literatury
1.Uszkodzenie płodu wywołane alkoholem wyd. PARAPA Warszawa 1998
2.M.Klecka: Objawy i wczesne rozpoznanie FAS w Bliżej przedszkola 4/2004
3.L.Eliot: Co tam się dzieje? Jak rozwija się mózg i umysł w pierwszych pięciu latach życia Poznań 2003
5.K.Liszcz: Jak być opiekunem dziecka z FAS Toruń 2005
.
Efekty uczenia się
• Znajomość specyfiki
Alkoholowego Zespołu
Płodowego
• Umiejętność pracy z
dzieckiem z FAS oraz
jego opiekunem.
Wiedza
• Student definiuje Alkoholowy Zespół Płodowy.
• Student wymienia skutki spożywania alkoholu przez matkę w ciąży.
• Student opisuje przebieg rozwoju płodowego człowieka.
• Student wyjaśnia objawy FAS na podstawie uszkodzeń obszarów mózgu.
• Student identyfikuje specyficzne zaburzenia rozwojowe z rozpoznaniem FAS.
• Student rozróżnia FAS u dzieci z innymi trudnościami rozwojowymi.
• Student ilustruje wyniki światowych badań nad FAS.
•
Student wyciąga proste wnioski na temat skutków spożywania alkoholu przez matki w ciąży.
Umiejętności
• Student planuje i konstruuje plan pomocy dziecku z rozpoznaniem FAS
•
• Student organizuje dodatkowe, pozapsychologiczne formy pomocy dla dziecka.
• Student rozpoznaje przyczyny niepowodzeń terapeutycznych.
• Student poddaje krytyce skutki oddziaływań terapeutycznych.
• Student zachowuje ostrożność i krytycyzm w wyrażaniu opinii i diagnozy FAS.
• Student przejawia zachowania dzięki którym pracuje w zespole. Potrafi wcielić się w rolę
Kontakt
[email protected]
Tel. 694 652 159

PDiM - Uniwersytet Gdański

Transkrypt

Podobne dokumenty