Fragmenty i spis treści
Transkrypt
Fragmenty i spis treści
TANGO Takt: Tempo: 33 takty na minutę ZARYS HISTORII Protoplastów tanga, podobnie jak modnych tańców stylu Ameryki Łacińskiej, szukać należy wśród niewolników afrykańskich, którzy przywozili swe tańce, pieśni i rytmy na Antyle i do Ameryki Południowej od zarania kolonizacji w połowie XVI wieku, przez cały czas trwania handlu „hebanowym mięsem”. Argentyński pisarz Eros Nicola Siri, który prowadził niezwykle staranne badania dotyczące pochodzenia tanga, doszedł do konkluzji, że wywodzi ono swą nazwę od „tangano”, tańca niewolników afrykańskich. Dalsze rozprzestrzenienie tego tańca przypisuje on Murzynom przesiedlonym z Kuby i Haiti do Argentyny w okolice Rio de la Plata. Zwyczajem tamtejszych Murzynów było ono tańczone na ulicach. Były to pierwsze murzyńskie parady tangowe, w czasie których tańczono do rytmu bębnów. Konwulsyjny ten taniec został nazwany „candombe”. Tańczący śpiewali refren rozpoczynający się od słów: „cum-tan-go...” Kreole i imigranci tańczyli na swój sposób, według własnych upodobań. Z mieszaniny gitar gauchów, murzyńskich synkop i hiszpańskich melodii powstało milonga. Z kolei milonga, utemperowane przez słodkie i sentymentalne melodie kubańskiej habanery, dało początek prawdziwemu tangu argentyńskiemu. Przy dźwiękach gitar i bandeneonów tańczono kroki dostosowane do wysokich butów z ostrogami, które nosili gauchowie. Historia tanga dowodzi, że nie urodziło się ono jako sztuczny twór „laboratoriów tanecznych”, że nie zawdzię79 czało ono swego żywota jednej rasie, jednemu krajowi, jednej warstwie czy klasie społecznej. Kształtowanie tanga trwało wieki. Nasycały je elementy tańców niewolników pracujących na plantacjach, tańców różnych narodów, prymitywnych i ogładzonych cywilizacją. Tańczyli je wpierw w spelunkach, szynkach, domach publicznych kolorowi i biali, marynarze, robotnicy portowi i pastuchy. Miało ono złą sławę i stanowiło długi czas „tabu” dla wyższych i średnich warstw społecznych. Trwało to tak długo, dopóki pod naporem atrakcyjności, popularności i niesłychanej żywotności tego tańca nie zdecydowano się wysłać tanga na edukację salonową do Paryża. Kiedy zostało ono pozbawione „wszystkich niewłaściwych cech” i przystosowane do ówczesnych gustów, zdecydowano przedstawić je szerszemu ogółowi. Tango tańczono więc na ulicach, w tawernach, salach tanecznych, restauracjach, hotelach i salonach. Jedni wyżywali się w tangu, dając upust namiętnościom, inni ukrywali je, kontrolując swe uczucia i odruchy. Nikt jednak nie mógł pozostać obojętny, tango wstrząsało wszystkimi. Tango zadało ostateczny cios tańcom dworskim, wyśmiało słodką elegancję tańców salonowych, przeniosło tańczących z sal balowych na parkiet restauracji i lokali dansingowych, przedłużyło krótki okres karnawału na cały rok. Odparło ataki i przetrwało zakazy panujących, opór arystokracji, purytanów, prasy, papieża i dostojników kościoła. Nikt z tańczących nie mógł się oprzeć jego prymitywnej sile, zmysłowej i podniecającej muzyce, władczej roli tancerza i pełnej niepokoju atmosferze tanga. Tango było bezsprzecznie jednym z największych szaleństw tanecznych wszystkich czasów. Jego pojawienie się wywołało niesłychaną burzę. Uważano tango za taniec wyuzdany, gorszy od modnego w tym czasie ragtime’u, łączono „kocie ślizganie” tangowe z rozkładem życia rodzinnego. W Nowym Jorku władze 80 stanowe nakazały roztoczyć specjalny nadzór nad lokalami, w których tańczono tango, i zastanawiały się, czy by nie wydać ustawy zakazującej tanga. Nawet papież Pius X uważał tango za taniec szkodliwy dla obyczajności i moralności. Kiedy jednak słynny tancerz tangowy Casimiro Ain zademonstrował je później w Watykanie, papież Pius XI wydał odmienną opinię. Nawet lekarze przeciwni tangu ostrzegali zbyt energicznych tancerzy przed groźnymi pułapkami w postaci chorób serca, uszkodzenia mięśni itp. Zwolennicy tanga twierdzili zaś, że taniec ten jest idealnym ćwiczeniem dla osób w średnim wieku, zmusza bowiem do pracy wielką ilość mięśni, usprawnia i wzmacnia cyrkulację, wyrabia ruchliwość, zgrabność i grację. Mimo tak szeroko zakrojonej nagonki prowadzonej ze szczególną zaciekłością w latach 1910-14, tango „chwyciło za gardło ludność wszystkich klas”. Żaden popularny dziennik nie mógł w tym czasie obejść się bez codziennej notatki o tangu. Tango stało się także źródłem natchnienia dla wielu kompozytorów, poetów, pisarzy i malarzy. Poeta Jean Richepin wygłosił przed obliczem „czterdziestu nieśmiertelnych” w paryskiej Akademii Sztuk Pięknych wykład o tangu. W roku 1913 wydana została książka angielskiej nauczycielki tańca Gladys Beattie Grozier pt. The Tango and How to Dance It. Książka przyczyniła się w dużym stopniu do zapoznania miłośników tańca z podstawowymi krokami tanga. W roku 1914 Vernon Castle, jeden z największych znawców tanga, popularyzator, znakomity tancerz i nauczyciel (zginął w czasie I wojny światowej śmiercią lotnika) udzielił następujących wskazówek dotyczących tanga jako tańca towarzyskiego: – tango jest nie tylko tańcem, jest stylem; – mimo że tango uważane jest za najtrudniejszy taniec towarzyski, wystarczy nauczyć się kilku podstawowych kroków, aby je dobrze tańczyć; 81 – nogi należy stawiać płasko, najlepiej w sposób naturalny, od obcasa; – ramion nie należy unosić, chód powinien być równy, ruch ciała jednostajny bez zatrzymań; – ostatni krok promenady jest krokiem wolnym. Tango zawdzięczało część swojej popularności także Rudolfowi Valentino, słynnemu amantowi filmu niemego. Jednak taniec Valentina zdradzał tylko pewne podobieństwo do tanga argentyńskiego. Namiętna interpretacja – bicz i namiastka kostiumu gaucha, budziły wesołość w kinach Buenos Aires. Pierwszą próbę określenia teorii i techniki tanecznej tanga podjęto w czasie Tango Conference zwołanej w Londynie w roku 1922. W obecności około 300 angielskich nauczycieli tańca oraz wielu fachowców z całego świata demonstrowano kilka wersji tanga. Uzgodniono, że takt odnosi się zarówno do tanga, jak i milonga i że różnica pomiędzy tymi dwoma tańcami tkwi w rytmie, a nie w takcie. Ustalono także, że tempo tanga powinno wynosić około 30 taktów na minutę i że nogi w tańcu stawia się prosto (nie na zewnątrz, jak to się dzieje w technice tańca klasycznego), i że powinno się je stawiać do przodu od obcasa, a nie od palców. Ustalono nazwy kilku figur: promenade, scissors, media luna, corté, media vuelta. Od tego czasu rozwój tanga następował w szybkim tempie. Trudno ustalić dzisiaj, w jaki sposób tańczono tango na naszych ziemiach. Kraj nasz był wtedy pod trzema zaborami, polska literatura taneczna była bardzo uboga i ograniczała się często do rozważań obyczajowych. Nauczycielami tańca byli przeważnie baletmistrze, którzy z racji swego zawodu i praktyki scenicznej tworzyli własne wersje tanga, a te nas nie interesują. Nie sprzyjało to ujednoliceniu, a tym samym upowszechnieniu tanga, zgodnie tańczyć parami mogli jedynie ci, którzy uczyli się w tej samej szkole tańca. Wiem z opowiadania naocznych świadków, że tango 82 było już demonstrowane w roku 1910 we Lwowie przez angielskiego tancerza Smitha, który tańczył z Antoniną Werndl de Lehenstein, żoną znanego nauczyciela tańca, Jana Szpinetera. Niestety, moje informatorki nie pamiętały dokładnie kroków i figur, tylko krój i barwy sukni tangowej, zamówionej specjalnie w Paryżu. STYL I CHARAKTER Pierwsze tango było gwałtowne i różniło się od późniejszych odmian. W Argentynie, mimo pewnej „edukacji”, jakiej poddano tango w europejskich salonach, uważano je za taniec wybitnie męski, w czym tkwił jego swoisty urok, tak silnie działający na kobiety. W Stanach Zjednoczonych tańczono tango z pewną „namiętną sennością”, w Europie z kocią zgrabnością i dramatyczną prostotą. Prawdziwe tango argentyńskie można jeszcze zobaczyć na turniejach tańca towarzyskiego. Krok tanga nie jest posuwisty, stopy nie ocierają o posadzkę. Nogi stawia się płasko, podobnie jak to czynią dzikie koty. W tangu nie stosuje się unoszeń i opadań oraz nachyleń ciała. Duży wpływ na styl, w jakim tańczy się obecnie tango w turniejach tanecznych, wywarł amatorski tancerz turniejowy z Niemiec, Freddie Camp. Podczas turnieju w Anglii w Astria Ballroom, w roku 1930, „tłumy widzów zostały podekscytowane” gwałtownymi poruszeniami, jakie on przedstawił. Ale ojcem dzisiejszego tanga – jak twierdzą eksperci, m.in. Frank i Peggy Spencerowie – stał się angielski nauczyciel tańca, autor wielu tanecznych publikacji i zwycięzca turnieju o mistrzostwo Wielkiej Brytanii, zmarły w roku 1964 – Henry Jacques. Jego zasługą było opracowanie teorii i techniki tanecznej tanga oraz programu jego podstawowych figur, który przetrwał do dnia dzisiejszego. 83 W Polsce, w okresie międzywojennym, wpływ na sposób tańczenia tanga wywierali kompozytorzy wywodzący się z muzyków zatrudnionych w nocnych lokalach. Komponowali oni melodie tanga odznaczające się sentymentalnością i płaczliwością, które odpowiadały upodobaniom rzewnie nastrojonych bywalców nocnych lokali. Do rozdzierających serce tekstów słownych podkładano ckliwe melodie lub odwrotnie. Obecnie słyszymy tanga argentyńskie coraz częściej. POSTAWA TANECZNA 1. Tańcząc do melodii tanga „sentymentalnego” stosujemy postawę zasadniczą (taką jak np. w walcach, fokstrocie). 2. W tangu argentyńskim obowiązują następujące zasady trzymania: a. Para tańczy w ściślejszym objęciu niż w innych tańcach. b. Tancerka znajduje się bardziej po prawej stronie tancerza (prawe biodra i prawe noski obuwia ustawiamy naprzeciw). c. Tancerz obejmuje tancerkę prawym ramieniem nieco głębiej niż np. w fokstrocie. Tancerka umieszcza swoją dłoń na plecach tancerza. d. Ramiona obojga mają układ poziomy; prawa strona ciała jest wysunięta nieznacznie do przodu. e. Tancerz zgina lewą rękę w łokciu i ustawia ją pod kątem ostrym. Prawa ręka tancerki (od łokcia do palców) ustawiona jest pionowo, lewa poziomo. f. Postawa wyprostowana, głowa skierowana w lewo, podbródek uniesiony. 84 PROGRAM nazwy figur 1. Figura podstawowa a. czwórkrok do przodu b. czwórkrok do tyłu 2. Figura ćwierćobrotowa 3. Czwórkrok w obrotach w prawo (czwórkrokowy obrót osiowy w prawo) 4. Czwórkrok w obrotach w lewo (czwórkrokowy obrót osiowy w lewo) 5. Łącznik (progressive link) 6. Promenada zamknięta (closed promenade) 7. Obrót w prawo (right rock turn) 8. Obrót w lewo (reverse turn, lady outside) RYTM TANECZNY Tango można tańczyć w trzech wersjach: 1. Jeżeli orkiestra gra tango sentymentalne, w stylu przedwojennym, radzimy tańczyć figurę podstawową tanga w rytmie fokstrotowym: WWSS. 2. Jeżeli orkiestra gra tango argentyńskie, początkującym tancerzom i tańczącym w przepełnionych salach radzimy tańczyć figurę podstawową tanga w przepisowym rytmie: WSSW. 3. Figury tanga argentyńskiego (patrz Proponowane połączenia tematy dla zaawansowanych) mają następujący rytm taneczny: a. Takt pierwszy: WW; liczymy: 1, 2. b. Takt drugi: SSW; liczymy: 1, 2. c. Takt trzeci: SSW; liczymy: 1, 2. Należy pamiętać, że każdy takt składa się z czterech równych uderzeń. Krok wolny mieści się w dwóch uderzeniach, krok szybki w jednym uderzeniu. 85 1. Rytm miarowy (uderzenia): 2. Rytm taneczny kroków: 3. Wartości rytmiczne kroków: 2 2 112 4. Sposób liczenia kroków: a. W W; S S W; S S W; b. 1 2; 1 i 2; 112 1 i 2. TECHNIKA TANECZNA * Kroki do przodu tańczymy od pięty, krok do tyłu od podeszwy i zaraz stawiamy nogę na całej stopie, kroki boczne na podeszwach. * Ruch nóg w tangu nie jest posuwisty, określamy go jako staccato. * W tangu argentyńskim nie ma unoszeń i opadań ani nachyleń. * Długość kroków powinna być normalna, przystosowana jednak do warunków i przestrzeni tanecznej. Wskazówki metodyczne Przyswajamy sobie wpierw umiejętność stawiania kroków do przodu i do tyłu, poruszając się po obwodzie koła po linii zakrzywionej w lewo, z wysuniętą nieco do przodu prawą stroną ciała. Potem dopiero ćwiczymy kroki te z tancerką. Przed tańczeniem obrotów w prawo i w lewo musimy przyswoić sobie wpierw kierunek kroków, ich kolejność i rytm. Jak tańczyć tango w zatłoczonej sali? Radzimy tańczyć jeden z elementów figury podstawowej, czwórkrok w obrocie w prawo, w rytmie: WSSW. (Patrz Proponowane połączenia.) 86 FIGURA PODSTAWOWA elementary step Czwórkrok do przodu Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony twarzą do ściany. Krok 1. T: lewa noga w przód. T-a: prawa noga w tył. Krok wolny. Krok 2. T: prawa noga w przód. T-a: lewa noga w tył. Krok szybki. Krok 3. T: lewa noga w bok. T-a: prawa noga w bok. Krok szybki. Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Krok wolny. Czwórkrok do tyłu Pozycja wyjściowa: jak w czwórkroku do przodu. Krok 1. T: lewa noga w tył. T-a: prawa noga w przód. Krok wolny. Krok 2. T: prawa noga w tył. T-a: lewa noga w przód. Krok szybki. Krok 3. T: lewa noga w bok. T-a: prawa noga w bok. Krok szybki. Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Krok wolny. 87 Uwagi ∙ Całość jednego czwórkroku, 4 kroki, w półtora taktu. ∙ Suma kątów obrotu: nie ma. ∙ Po czwórkroku do przodu tańczymy czwórkrok do tyłu i odwrotnie. FIGURA ĆWIERĆOBROTOWA quarter turns Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony przodem ukośnie do ściany (rys. 1). Krok 1. T: lewa noga w przód. Przodem ukośnie do ściany. T-a: prawa noga w tył. Tyłem ukośnie do ściany. Krok wolny (rys. 2). Krok 2. T: prawa noga w przód. Przodem ukośnie do ściany. T-a: lewa noga w tył. Tyłem ukośnie do ściany. Krok szybki (rys. 3). 88 Krok 3. T: lewa noga w bok. Tyłem ukośnie do środka sali. T-a: prawa noga w bok. Przodem ukośnie do środka sali. Krok szybki (rys. 4). Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej. Tyłem ukośnie do środka sali. 89 Krok 5. Krok 6. Krok 7. Krok 8. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Przodem ukośnie do środka sali. Krok wolny (rys. 5). T: lewa noga w tył. Tyłem ukośnie do środka sali. T-a: prawa noga w przód. Przodem ukośnie do środka sali. Krok wolny (rys. 6). T: prawa noga w tył. Tyłem ukośnie do środka sali. T-a: lewa noga w przód. Przodem ukośnie dośrodka sali. Krok szybki (rys. 7). T: lewa noga w bok. Przodem ukośnie do ściany. T-a: prawa noga w bok. Tyłem ukośnie do ściany. Krok szybki (rys. 8) T: dostawia prawą nogę do lewej. Przodem ukośnie do ściany. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Tyłem ukośnie do ściany. Krok wolny (rys. 9). Uwagi ∙ Całość, 8 kroków, w trzech taktach. Figurę można powtarzać. ∙ Suma kątów obrotu: 1/4 pełnego obrotu w prawo pomiędzy 2-4; 1/4 w lewo pomiędzy 6-8. ∙ Po krokach 1.-4. można tańczyć czwórkrok w obrocie w prawo, po krokach 5.-8. czwórkrok w obrocie w lewo. CZWÓRKROK W OBROTACH W PRAWO Czwórkrokowy obrót osiowy w prawo Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Rozpoczynamy w dowolnym miejscu. 90 Krok 1. T: lewa noga w tył i nieco w bok. Mały krok. T-a: prawa noga w przód. Krok wolny. Krok 2. T: prawa noga w przód. Wydłużyć krok. T-a: lewa noga w tył i nieco w bok. Krok szybki. 91 Krok 3. T: lewa noga w bok. T-a: prawa noga w bok. Krok szybki. Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Krok wolny. CZWÓRKROK W OBROTACH W LEWO Czwórkrokowy obrót osiowy w lewo Krok 1. T: lewa noga w przód. T-a: prawa noga w tył. Krok wolny. Krok 2. T: prawa noga w tył. T-a: lewa noga w przód. Krok szybki. Krok 3. T: lewa noga w bok. T-a: prawa noga w bok. Krok szybki. Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Krok wolny. 92 Uwagi ∙ Całość jednego czwórkroku, 4 kroki, w półtora taktu. ∙ Suma kątów obrotu: od 1/8 do 1/2 pełnego obrotu. ∙ Figury można powtarzać dowolną ilość razy. ∙ Przed czwórkrokiem w obrotach w prawo tańczy się zwyczajnie czwórkrok do przodu, przed czwórkrokiem w obrotach w lewo czwórkrok do tyłu. Po obrotach osiowych w prawo tańczy się zwyczajnie czwórkrok do tyłu, po obrotach w lewo – czwórkrok do przodu. 93 ŁĄCZNIK progressive link Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony twarzą do ściany (rys. 1). Krok 1. T: lewa noga w przód. T-a: prawa noga w tył. Krok wolny (rys. 2). Krok 2. T: prawa noga w przód. T-a: lewa noga w tył. Krok wolny (rys. 3). Krok 3. T: lewa noga w przód. T-a: prawa noga w tył. Krok szybki (rys. 4). Krok 4. T: prawa noga w bok, krótki krok. T-a: lewa noga w bok ze zwrotem do pozycji promenady. Krok szybki (rys. 5). 94 ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ Uwagi Całość figury, 4 kroki, w półtora taktu. Suma kątów obrotu: tancerz nie obraca się; tancerka wykonuje 1/4 pełnego obrotu w prawo, do pozycji promenady, pomiędzy krokami 3.-4. Może być poprzedzony każdą figurą zakończoną przez tancerza twarzą ukośnie do ściany. Po łączniku tańczy się promenadę. Rytm kroków: WWSS. Patrz rys. s. 99, połączenie figury łącznik z promenadą zamkniętą. Podajemy uproszczoną wersję figury: łącznik, przejście do promenady zamkniętej: Kroki tancerza 1. Lewa noga w przód, ukośnie do ściany. Krok wolny. 2. Prawa noga w przód, ukośnie do ściany. Krok wolny. 3. Zwracając tancerkę do pozycji promenady, lewa noga w bok wzdłuż linii tańca, bez przenoszenia na nią ciężaru ciała. Krok wolny. Kroki tancerki 1. Prawa noga w tył, ukośnie do ściany. 2. Lewa noga w tył w tym samym kierunku. 3. Obracając się na lewej nodze w prawo, twarzą ukośnie do środka sali, do pozycji promenady, prawa noga w bok na linię tańca, bez przenoszenia ciężaru ciała na tę nogę. Uwagi ∙ Całość, 3 kroki wolne, w półtora taktu. ∙ Krok trzeci tap. 95 ∙ Podczas wykonywania kroku 3. tancerz cofa nieco do tyłu prawe biodro i zwraca tancerkę do pozycji promenady. ∙ Suma kątów obrotu: tancerz się nie obraca, tancerka wykonuje 1/4 pełnego obrotu w prawo na 3. ∙ Po przetańczeniu figury uproszczony łącznik, tancerz rozpoczyna od lewej nogi promenadę zamkniętą. PROMENADA ZAMKNIĘTA closed promenade Pozycja wyjściowa: postawa tangowa w pozycji promenady. Tancerz zwrócony twarzą ukośnie do ściany. Krok 1. T: lewa noga w bok w pozycji promenady. T-a: prawa noga w bok w pozycji promenady. Krok wolny. 96 Krok 2. T: prawą nogę krzyżuje przed lewą w pozycji promenady. T-a: lewą nogę krzyżuje przed prawą w pozycji promenady. Krok szybki. Krok 3. T: lewa noga w bok. T-a: prawa noga w bok, twarzą do tancerza. Krok szybki. 97 Krok 4. T: dostawia prawą nogę do lewej. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Krok wolny. Uwagi ∙ Całość promenady, 4 kroki, w półtora taktu. ∙ Suma kątów obrotu: tancerz nie obraca się; tancerka wykonuje 1/4 pełnego obrotu w lewo pomiędzy krokami 2.-3. ∙ Przed promenadą tańczymy figurę łącznik. Po promenadzie tancerz wysuwa lewą nogę w przód. ∙ Łącznik i promenada stanowią całość. Temat ten można powtarzać dowolną ilość razy. OBRÓT W PRAWO right rock turn Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony twarzą ukośnie do ściany. Krok 1. T: lewa noga w przód. T-a: prawa noga w tył. Krok wolny. Krok 2. T: prawa noga w przód, obracamy się w prawo. T-a: lewa noga w tył, obracamy się w prawo. Krok wolny. Krok 3. T: lewa noga w bok i nieco w tył, plecami ukośnie do środka sali. T-a: prawa noga w bok, twarzą ukośnie do środka sali. Krok szybki. Krok 4. T: przenosi ciężar ciała do przodu, na prawą nogę. T-a: przenosi ciężar ciała do tyłu, na lewą nogę. Krok szybki. 98 Krok 5. T: lewa noga w tył. T-a: prawa noga w przód. Krok wolny. Krok 6. T: prawa noga w tył, do środka sali. T-a: lewa noga w przód, do środka sali. Krok szybki. 99 Krok 7. T: lewa noga w bok, twarzą ukośnie do ściany. T-a: prawa noga w bok, plecami ukośnie do ściany. Krok szybki. Krok 8. T: dostawia prawą nogę do lewej. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Krok wolny. 100 Uwagi ∙ Całość tematu, 8 kroków, w trzech taktach. Figurę można powtarzać dowolną ilość razy. ∙ Suma kątów obrotu: pomiędzy krokami 2.-4. – 1/4 pełnego obrotu w prawo, pomiędzy krokami 5.-8. – 1/4 pełnego obrotu w lewo. ∙ Obrót w prawo jest poprzedzony każdą figurą zakończoną przez tancerza w pozycji ukośnie do ściany. Po tej figurze tańczy się zwykle inny temat, np. łącznik i promenadę lub obrót w lewo. OBRÓT W LEWO reverse turn, lady outside Pozycja wyjściowa: postawa tangowa. Tancerz zwrócony przodem do linii tańca. Krok 1. T: lewa noga w przód, skręcać w lewo. T-a: prawa noga w tył. Krok wolny. Krok 2. T: prawa noga w przód, skręcać w lewo. T-a: lewa noga w tył. Krok wolny. Krok 3. T: lewa noga w przód, ukośnie do środka sali, obracać się w lewo. T-a: prawa noga w tył, obracać się w lewo. Krok szybki. Krok 4. T: prawa noga w bok, plecami ukośnie do ściany. T-a: lewa noga w bok na linię tańca. Krok szybki. Krok 5. T: skrzyżować lewą nogę za prawą. T-a: prawa noga w przód obok prawej nogi tancerza. Krok wolny. 101 102 Krok 6. T: prawa noga w tył, plecami ukośnie do środka sali. Obracać się w lewo. T-a: lewa noga w przód w linii z tancerzem. Obracać się w lewo. Krok szybki. Krok 7. T: lewa noga w bok, twarzą ukośnie do ściany. T-a: prawa noga w bok, plecami ukośnie do ściany. Krok szybki. Krok 8. T: dostawia prawą nogę do lewej. T-a: dostawia lewą nogę do prawej. Krok wolny. Uwagi ∙ Całość tematu, 8 kroków, w 3 taktach. Temat można powtórzyć. ∙ Suma kątów obrotu: rozpocząć przodem w kierunku linii tańca, zakończyć przodem ukośnie do ściany. W całości 7/8 pełnego obrotu w lewo. ∙ Jeżeli chcemy wygodnie rozpocząć powyższy temat taneczny, należy poprzedzający temat zakończyć przodem w kierunku linii tańca. PROPONOWANE POŁĄCZENIA Tematy dla początkujących i dla tańczących w przepełnionej sali * Tańczymy figury podstawowe tanga (czwórkroki do przodu, do tyłu i w obrotach w prawo) dowolną ilość razy. * W złych warunkach, na bardzo przepełnionej przestrzeni, tańczymy w miejscu czwórkrokowe obroty osiowe. 103 Tematy dla zaawansowanych tańczących w korzystnych warunkach * Tańczymy figurę: łącznik i promenadę zamkniętą. Temat mieści się w trzech taktach. Liczymy: WW; SSW; SSW. * Tańczymy figurę: obrót w prawo. Temat mieści się również w 3 taktach. Liczymy jak w Temacie dla początkujących. * Tańczymy figurę: obrót w lewo. Liczymy jak w Temacie dla początkujących. Uwaga ∙ Wszystkie tematy mogą być powtarzane dowolną ilość razy. 104 SPIS TREŚCI Słowo od autora (5) Kto i w jaki sposób może korzystać z książki (7) Wiadomości wstępne (11) Uproszczony system tańczenia (25) ŚWIATOWY PROGRAM TANECZNY (35) Walc angielski (36) Fokstrot (59) Tango (79) Walc wiedeński (105) Rumba (133) Samba (151) Cha cha cha (167) Paso doble (189) Jive (205) Rock and roll (225) Discotheque dancing w ramach światowego programu tanecznego (241) DISCOTHEQUE DANCING TAŃCE MŁODZIEŻOWE, BEAT (245) Soul dancing według Doris Lavelle (249) Snoopy według Roy Mavora (251) Materiały z VII Światowego Kongresu Tańca Towarzyskiego według Barbary Weber (252) Funky Broadway (253) Pearl Funky (254) Tighten up (255) Sex-machine (256) 406 Tom Jones Roll (258) Funky Chicken (259) II wersja Funky Chicken (260) Jet Clampet (261) Football (261) Ćwiczenia przygotowawcze według Constante Grant (263) Modern rock mixer wg Paula Beatona (268) Chicago city wg Udo Biera (272) Soft beat (274) TAŃCE POPULARNE, POP-DANCING (284) Jive dla zaawansowanych (286) Bossa nova (307) Charleston (313) Zorba-Sirtaki (327) Let’s kiss (332) Polka (335) Grand teton stomp (352) Beat polka (355) POLSKIE TAŃCE TOWARZYSKIE (359) Polonez (359) Krakowiak (367) Polka mazurka (376) Góralski beat (384) Formy towarzyskie (392) Dwudziesta rocznica śmierci prof. Mariana Wieczystego (397) Bibliografia (405) 407