KOMUNIKAT SPECJALNY z dnia 28.03.2011r OBECNOŚĆ JODU

KOMUNIKAT SPECJALNY z dnia 28.03.2011r
OBECNOŚĆ JODU-131 W POWIETRZU NA TERENIE POLSKI
W związku z powtarzającymi się informacjami o objawach niepokoju w niektórych
polskich
miastach informujemy, że: W ŻADNYM PRZYPADKU NIE NALEŻY BRAĆ
NA WŁASNĄ RĘKĘ DOSTĘPNYCH W SPRZEDAŻY PREPARATÓW
ZAWIERAJĄCYCH JOD STABILNY takich
jak np. płyn lugol (dostępny w
sprzedaży preparat nie jest przeznaczony do użytku wewnętrznego) czy jodyna. Spożycie
tego rodzaju środków jest szkodliwe i może spowodować poważne, negatywne skutki
zdrowotne.
Jednocześnie informujemy, że zgodnie z dzisiejszymi danymi uzyskanymi z systemu
wysokoczułych stacji monitoringu radiacyjnego ASS-500 (należących i nadzorowanych
przez
Centralne
Laboratorium Ochrony Radiologicznej), pracujących w sieci wczesnego
wykrywania skażeń Prezesa PAA, w Polsce zarejestrowano śladowe ilości substancji
promieniotwórczych w powietrzu, głównie jod-131 (I-131), pochodzących z reaktorów
elektrowni jądrowej Fukushima Dai-ichi.
Ilości te kształtowały się w zakresie od ok. 53 mikrobekereli na metr sześcienny w
Sanoku do ok. 93 mikrobekereli na metr sześcienny w Katowicach. Powyższe, zmierzone
dla jodu-131 wartości są więc nadal, podobnie jak w dniu wczorajszym, na poziomie
kilkudziesięciu mikrobekereli na metr sześcienny powietrza atmosferycznego.
Dla porównania, przypominamy, że w czasie
przemieszczania
się nad terytorium
naszego kraju chmury radioaktywnej w czasie trwania awarii elektrowni jądrowej w
Czarnobylu, ówczesny system monitoringu radiacyjnego kraju rejestrował stężenia jodu I131 których wartości osiągały nawet 200 bekereli na metr sześcienny powietrza.
Rejestrowane obecnie stężenia są miliony razy niższe i nie zagrażają w żaden
sposób zdrowiu ludności Polski ani środowisku naturalnemu.
Informacja Państwowej Agencji Atomistyki
JEDNOSTKI I WARTOŚCI DAWEK PROMIENIOWANIA
Miarą skutków biologicznych promieniowania jonizującego jest dawka promieniowania.
Podstawową jednostką dawki (dokładniej – dawki skutecznej, obrazującej narażenie całego
ciała) jest siwert oznaczany jako Sv. Jest to duża jednostka, dlatego najczęściej wartości
dawek podaje się w milisiwertach (mSv), gdzie 1 mSv = 0,001Sv lub w mikrosiwertach
(µSv), gdzie 1 µSv = 0,000001Sv. Najczęściej dawkę odnosi się do jednostki czasu, np. 1
godziny. Wtedy jest to moc dawki, wyrażana np. w milisiwertach na godzinę (mSv/h) lub w
mikrosiwertach na godzinę (µSv/h).
Według zaleceń organizacji międzynarodowych, a także przepisów polskich, osoby z
ogółu ludności nie powinny być narażone na dawkę przekraczającą 5 mSv w ciągu 5 lat,
natomiast pracujące z promieniowaniem – 100 mSv w
ciągu 5 lat. W zdarzeniu
radiacyjnym prawo polskie zgodnie z zaleceniami międzynarodowymi dopuszcza w
wyjątkowych
wypadkach
500
mSv
–
dla
osób
uczestniczących
w
działaniach
interwencyjnych, przy ratowaniu życia ludzkiego.
Do obliczania dawek nie wlicza się dawek pochodzących od obecnego wszędzie naturalnego
tła promieniowania oraz dawek radiologicznych od procedur medycznych.
Statystyczny Polak otrzymuje ze źródeł naturalnych dawkę ok.2,5 mSv w ciągu 1 roku.
W niektórych regionach świata wartości te mogą być wyższe nawet kilkadziesiąt razy.
Typowe dawki ze źródeł medycznych (w diagnostyce lub terapii z użyciem radioizotopów lub
promieniowania rentgenowskiego) to: prześwietlenie klatki piersiowej – 0,1 mSv, tomografia
komputerowa tułowia – 15 mSv. Podczas lotów pasażerskich na dużych wysokościach
otrzymuje się dawki radiologiczne pochodzące od naturalnego promieniowania kosmicznego,
przeciętnie 6 µSv na 1 godzinę lotu.
Informacja Państwowej Agencji Atomistyki