Podgląd - Parafia św. Franciszka z Asyżu w Prażmowie

WYPŁYŃ
NA GŁĘBIĘ
Gazetka parafialna
Parafia św. Franciszka z Asyżu
ul. Fr. Ryxa 35, 05-505 Prażmów, tel 227270595; parafia.prazmow.pl
Nr konta 87 800 2000 400 371 953 202 600 01
1 NIEDZIELA ADWENTU (rok „B”)
30 listopada
172’14
LITURGIA SŁOWA
Czytanie I: Iz 63,16b-17.19b. 64,3-7* Ps 80 * Czytanie II: 1 Kor 1,3-9.
Ewangelia: Mk 13, 33-37
Jezus powiedział
do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie,
bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się
podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił
swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko,
każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby
czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu
przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy
rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam
mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie! Oto słowo Pańskie
CZUWAM, WIĘC JESTEM
Blisko pięćdziesiąt lat temu, podczas milenium chrztu Polski,
przyjął się powszechny zwyczaj śpiewania Apelu Jasnogórskiego, nie tylko
w kaplicy Cudownego Obrazu, ale również w parafiach i domach
rodzinnych. Znamy tę prostą i głęboką modlitwę w układzie odwrotnym
niż ten zapisany w tytule. Wiadomo jednak, że to, co najważniejsze jest na
początku albo na końcu. Zresztą każde słowo apelu niesie w sobie wielką
głębię i trudno oceniać, co jest ważniejsze.
Na progu adwentu Pan Jezus kieruje do nas słowo apelu:
„Czuwajcie” i dlatego staje się ono refrenem tego niezwykłego czasu.
Wszelkie dobra, którymi dysponowali słudzy z dzisiejszej Ewangelii
należały do ich Pana. Wyznaczył im miejsce i zadania, aby – gdy powróci
– zastać ich na posterunku: czuwających. Czujność uwrażliwia nas na tę
podstawową i życiodajną relację do naszego Stwórcy i Pana. W to miejsce
uderzył przecież kusiciel, by wmówić pierwszym rodzicom i jakże wielu
współczesnym ludziom, że są absolutnie niezależni, a budując świat bez
Boga staną się prawdziwie wolni. Maryja, która nam w adwencie
przewodzi jest zaprzeczeniem takiej postawy. Nazywa siebie służebnicą
Pańską, a więc zna swoje miejsce pokornej służby i gorącego pragnienia,
by pełnić wolę Pana.
Z nową mocą wracają do nas słowa z Testamentu św. Jana Pawła
II: „Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan wasz przybędzie» (por. Mt 24,
42) – te słowa przypominają mi ostateczne wezwanie, które nastąpi
wówczas, kiedy Pan zechce. Pragnę za nim podążyć i pragnę, aby
wszystko, co składa się na moje ziemskie życie, przygotowało mnie do tej
chwili. Nie wiem, kiedy ona nastąpi, ale tak jak wszystko, również i tę
chwilę oddaję w ręce Matki mojego Mistrza: Totus Tuus”.
Czuwanie, którego uczy nas Maryja, od Zwiastowania aż po
Krzyż, ożywia i pogłębia pamięć. Nie chodzi tu o pamięć intelektu
mierzoną ilorazem inteligencji i ilością nagromadzonych informacji.
Maryja, czuwająca i wrażliwa wszystkie Boże sprawy rozpamiętywała
w swoim sercu. Oblubienica pamięta o swym oblubieńcu, nosi jego imię
głęboko w swym sercu, tęskni za nim i czeka na jego powrót. Czuwanie
i pamięć określają naszą tożsamość. Kartezjusz powiedział słynne: „Myślę,
więc jestem” a chrześcijanin odkrywa prawdę, o której filozofom się nie
śniło: „Czuwam, więc jestem”. To właśnie czuwanie (modlitwa
i wierność), relacja do Tego, który dał mi wszystko we władanie i powróci
bym zdał sprawę ze swego życia, nadaje najgłębszy sens mojemu istnieniu.
Dlatego wiem kim jestem, bo pamiętam i czuwam.
Idzie czas
który już nie wróci
Idzie czas
który nas odmłodzi
Idzie czas
w którym się narodzi
Ten, Który jest
Który był
I Który przychodzi
x. Proboszcz
HISTORIA ADWENTU
Adwent - od łacińskiego wyrazu „adventus" - w tłumaczeniu na język
polski znaczy przyjście i równocześnie samo oczekiwanie na przyjście
kogoś. W starożytnym Rzymie słowo to miało szczególne znaczenie.
Adwentem nazywano tam przybycie cesarza w granice swoich posiadłości
lub jego uroczyste wejście na tron. Żyjący w kręgu kultury i cywilizacji
2
rzymskiej pierwsi chrześcijanie Adwentem nazywali oczekiwanie na
przyjście Jezusa Chrystusa.
Najstarsze ślady obchodzenia Adwentu znajdujemy na terenie Galii
i Hiszpanii w drugiej połowie IV wieku. Miał on tam charakter pokutny
(post, abstynencja, skupienie), co potwierdza św. Hilary z Poitiers (+ 367)
w dziele Liberofficiorum. Pierwotnie w liturgii galikańskiej Adwent był
czasem przygotowania na święto Objawienia Pańskiego (gdyż uroczystość
Bożego Narodzenia nie była tam jeszcze znana) i trwał trzy tygodnie. Pod
koniec V wieku okres ten przedłużono do 40 dni na wzór Wielkiego Postu
i rozpoczynał się 11 listopada, czyli w dzień św. Marcina, biskupa z Tours
(+397). Stąd bierze się nazwa Adwentu: Quadragesima sancti Martini. Na
przełomie VIII i IX wieku przyjęły się jeszcze inne terminy rozpoczynania
Adwentu: 30 października lub nawet 24 czy 14 września (Quadragesima
Sanctae Crucis). Były to jednak przeważnie praktyki zakonne. W Rzymie
Adwent nie był znany do połowy VI wieku. Dopiero pod koniec VI wieku
dwa tygodnie przed Bożym Narodzeniem przekształcono na okres
przygotowania na radosne święta Narodzenia Pańskiego, z odpowiednim
doborem czytań i formularzy mszalnych. Od czasów papieża Grzegorza
Wielkiego (+ 604) Adwent w Rzymie obejmował już, jak dziś, cztery
niedziele i polegał tylko na liturgicznym przygotowaniu się na radosne
święta Narodzenia Pańskiego, bez praktyk pokutnych.
Żyjemy w ciągłym Adwencie. Chrystus Pan przyszedł, ciągle
przychodzi w sakramentach, a nade wszystko w Przenajświętszej
Eucharystii. Chrześcijanin powinien na nowo odkrywać pełną prawdę
o Adwencie i uczynić ją programem swojego życia (Ks. Z. Mońka)
Z D ZI E N N I C Z K A Ś W . F A U S T Y N Y
836
O Jezu najsłodszy, któryś raczył dopuścić mnie
nędzną do poznania tego niezgłębionego miłosierdzia
Twego, o Jezu najsłodszy, któryś łaskawie zażądał ode
mnie, abym światu całemu mówiła o tym niepojętym
miłosierdziu Twoim, oto dziś biorę w ręce te dwa
promienie, które wytrysły z miłosiernego Serca Twojego
— to jest krew i woda — i rozsiewam na całą kulę
ziemską, aby wszelka dusza doznała miłosierdzia Twego,
a doznawszy, wielbiła przez nieskończone wieki. O Jezu
najsłodszy, któryś raczył w swej niepojętej łaskawości
złączyć moje nędzne serce z najmiłosierniejszym Sercem
swoim, otóż Twoim własnym Sercem wielbię Boga Ojca
naszego tak, jak Go jeszcze żadna dusza nie wielbiła.
3
Z OGŁOSZEŃ
 W tym tygodniu kancelaria czynna będzie tylko we wtorek. Do chorych
będę chodził w przyszły piątek 12 grudnia.
 Rozpoczęliśmy ADWENT - święty czas oczekiwania i przygotowania na
przyjście Pana Jezusa. Szczególnym znakiem adwentowej czujności są
Msze św. Roratnie odprawiane w dni powszednie o godz. 700.
Zapraszamy wszystkich, a zwłaszcza dzieci i młodzież do licznego udziału
w roratach. Przynosimy ze sobą świece, które zapalać będziemy od świecy
roratniej symbolizującej czuwanie Najświętszej Maryi Panny. W każdą
sobotę roraty z obowiązkowym udziałem dzieci komunijnych,
rocznicowych i kandydatów do Bierzmowania. Rekolekcje adwentowe
odbędą się 19, 20 i 21 grudnia (piątek, sobota, niedziela)
 We wtorek o godz. 1630 – różaniec wypominkowy. O godz. 1700 Msza św.
w int zmarłych.
 Za tydzień święcenie opłatków na każdej Mszy św. Opłatki na stół
wigilijny i świece Caritas będą do nabycia za tydzień.
 Bardzo dziękuję mieszkańcom Dobrzenicy za posprząrtanie kościoła
i ofiary na wystrój świątyni. Proszę mieszkańców Prażmowa
o posprzątanie kościoła na przyszłą niedzielę.
 Wychowankowie Specjalnego Ośrodka Wychowawczego w Łbiskach
zapraszają na kiermasz ozdób i stroików świątecznych, który odbędzie się
za tydzień po każej Mszy świętej. Wszystkie prace, którymi
niepełnosprawne dzieci i młodzież chcą nas zainteresować, zostały przez
nich wykonane w ramach terapii zajęciowej. Dochód z kiermaszu
przeznaczony jest na Ośrodek w Łbiskach.
 Intencja dla Koła Różańcowego św. Faustyny na grudzień: „W intencji
osób konsekrowanych, które swe życie ofiarowału Bogu i Kościołowi”
 Z naszej wspólnoty parafialnej odeszli do Pana:
Ś.P. Tadeusz CZECHOWSKI (l. 65) z Mirowic, pogrzeb odbył się
w piątek; Ś.P. Bronisław WYCISK (l. 93) z Nowych Raciborów. Pogrzeb
odbył się we Wrocławiu. Wieczny odpoczynek ….
4