więcej - Wydział Studiów Nad Rodziną UKSW

ZAPROSZENIE NA PIERWSZE REKOLEKCJE ADWENTOWE 2014
dla pracowników naukowo-dydaktycznych i administracyjnych, przyjaciół i studentów
Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyoskiego w Warszawie
Kiedy już kooczy się czas pokutnego oczekiwania na przyjście Pana, pora zacząd radosne
oczekiwanie na narodzenie Zbawiciela. W tym czasie powinno byd ważne nie tylko robienie zakupów,
przygotowywanie prezentów, sprzątanie domu, ubieranie choinki, czy przygotowywanie potraw na
wigilijny stół. Całą radośd świętowania może płynąd obfitym strumieniem z serca spokojnego,
otwartego na drugiego człowieka, zwłaszcza na najbliższe osoby.
Możliwośd duchowego przygotowania do przeżycia wigilii i bożego narodzenia stworzą
ORGANIZOWANE PO RAZ PIERWSZY REKOLEKCJE ADWENTOWE DLA PRACOWNIKÓW NASZEJ
UCZELNI, PRZYJACIÓŁ, STUDENTÓW I DOKTORANTÓW I WSZYSTKICH ZAINTERESOWANYCH ZE
SWOIMI RODZINAMI. Chcemy we wspólnocie spotkad się na mszy św., wysłuchad słowa Bożego i
skorzystad z sakramentu pokuty i pojednania.
Wigilia ma dla każdego człowieka własne znaczenie. Jednak świętowad powinno się we
wspólnocie. Dlatego przygotowane zostały Obrzędy Wigilii do wykorzystania w czasie tego
uroczystego spotkania przy stole i oczekiwania na narodzenie Mesjasza. Do pobrania są dwie wersje
tych obrzędów. Wersja dłuższa daje możliwości włączenia własnej inwencji i indywidualnego doboru
tekstów. Natomiast wersja skrócona jest dla tych, którzy oczekują prostej formy przygotowania
duchowego do Wigilii.
Gdy Wigilia i uroczystośd Bożego Narodzenia zostają pozbawione swojego pierwotnego
znaczenia i nie można przeznaczyd jej na modlitwę, odpoczynek, komunię i radośd, dochodzi do tego,
iż horyzont człowieka staje się tak ciasny, że nie pozwala mu dojrzed „nieba”. Nawet odświętnie
ubrany, nie potrafi już „świętowad”. A bez wymiaru świętowania nadzieja nie miałaby gdzie mieszkad
(por. Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in Europa, nr 82). Niech te słowa będą zachętą do
udziału w rekolekcjach adwentowych, a także przygotowania duchowego do świętowania
uroczystości Narodzenia Jezusa z pomocą zaproponowanych Obrzędów Wigilii.
Ks. prof. Jan Kazimierz Przybyłowski
Ks. prof. Henryk Skorowski
Ks. Wojciech Drozdowicz
ZAPROSZENIE NA REKOLEKCJE ADWENTOWE 2014
dla pracowników naukowo-dydaktycznych i administracyjnych, przyjaciół i studentów
Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyoskiego w Warszawie
W dniach 19-21 grudnia (piątek, sobota, niedziela) o godzinie 20.00 zapraszamy na
rekolekcje adwentowe w kościele parafialnym Niepokalanego Poczęcia NMP w Lasku
Bielaoskim przy ul. Dewajtis 3 (przy uniwersytecie).
ZAPROSZENIE KIERUJEMY DO PRACOWNIKÓW NASZEJ UCZELNI, PRZYJACIÓŁ,
STUDENTÓW I DOKTORANTÓW, WSZYSTKICH ZAINTERESOWANYCH ZE SWOIMI
RODZINAMI. CHCEMY WE WSPÓLNOCIE SPOTKAD SIĘ NA MSZY ŚW., WYSŁUCHAD SŁOWA
BOŻEGO I SKORZYSTAD Z SAKRAMENTU POKUTY I POJEDNANIA.
ORGANIZATORAMI REKOLEKCJI SĄ:
Katedra Teologii Pastoralnej i Nauk Pomocniczych (Wydział Teologiczny UKSW)
Międzynarodowe Centrum Dialogu Międzykulturowego i Międzyreligijnego UKSW
Parafia Bł. Edwarda Detkensa w Lasku Bielaoskim
PROGRAM
PIĄTEK (19 GRUDNIA)
Msza św. godz. 20.00 (kazanie wygłosi ks. Wojciech Drozdowicz)
SOBOTA (20 GRUDNIA)
Msza św. godz. 20.00 (kazanie wygłosi ks. prof. Jan Przybyłowski)
Od godziny 19.00 okazja do spowiedzi
NIEDZIELA (21 GRUDNIA)
Msza św. godz. 20.00 (kazanie wygłosi ks. prof. Jan Przybyłowski)
OBRZĘDY WIECZERZY WIGILIJNEJ
(opracował ks. prof. Jan Kazimierz Przybyłowski)
Na stole nakrytym białym obrusem umieszcza się świecę i opłatki (ewentualnie na garści siana). Po
zgromadzeniu się wszystkich uczestników wieczerzy wokół stołu ojciec lub matka rodziny, albo ktoś
z domowników zapala świecę. W tym czasie wszyscy śpiewają kolędę:
Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi:
Wstaocie, pasterze, Bóg się wam rodzi!
Czym prędzej się wybierajcie,
Do Betlejem pospieszajcie
Przywitad Pana.
Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie
Z wszystkimi znaki danymi sobie.
Jako Bogu cześd Mu dali,
A witając zawołali
Z wielkiej radości:
Ach, witaj Zbawco z dawna żądany,
Cztery tysiące lat wyglądany
Na Ciebie króle, prorocy
Czekali, a Tyś tej nocy
Nam się objawił.
I my czekamy na Ciebie, Pana,
A skoro przyjdziesz na głos kapłana,
Padniemy na twarz przed Tobą,
Wierząc, żeś jest pod osłoną
Chleba i wina.
Następnie mówi:
Moi kochani! Dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, rodząc
się w stajence betlejemskiej jako bezbronne Dziecię. Opowiada nam o tym Ewangelia
według św. Łukasza. Stojąc, wysłuchajmy z uwagą jej słów, które opisują najradośniejsze
dla całej ludzkości wydarzenie narodzin Jezusa Chrystusa.
Następnie odczytuje fragment Łk 2, 1-20.
„W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzid
spis ludności w całym paostwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy
wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dad
zapisad, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta
Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ
pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dad zapisad z poślubioną sobie
Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi
czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w
pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W
tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad
swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Paoski i chwała Paoska zewsząd
ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie
bójcie się! Oto zwiastuję wam radośd wielką, która będzie udziałem całego
narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest
Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte
w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo
zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na
wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania. Gdy aniołowie
odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do
Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali
się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie.
Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali Lecz
Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A
pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i
widzieli, jak im to było powiedziane”.
Wszyscy śpiewają kolędę:
Przybieżeli do Betlejem pasterze,
Grając skocznie Dzieciąteczku na lirze.
Chwała na wysokości, chwała na wysokości,
A pokój na ziemi.
Oddawali swe ukłony w pokorze
Tobie z serca ochotnego, o Boże!
Chwała na wysokości...
Anioł Paoski sam ogłosił te dziwy,
Których oni nie słyszeli, jak żywi.
Chwała na wysokości...
Dziwili się napowietrznej muzyce
i myśleli, co to będzie za Dziecię?
Chwała na wysokości ...
Po odśpiewaniu kolędy przewodniczący mówi:
Wychwalajmy Boga i dziękujmy Mu za to, że tej nocy zesłał na świat swojego umiłowanego
Syna. Błagajmy Go o błogosławieostwo, abyśmy w duchu miłości podzielili się opłatkiem i
spożyli tę wieczerzę.
Wszyscy przez chwilę modlą się w milczeniu. Następnie przewodniczący ze złożonymi rękami
odmawia modlitwę błogosławieostwa siana.
Wszechmogący wieczny Boże, racz pobłogosławid to siano, które umieścimy na stole
wigilijnym, by przypominało nam ubóstwo groty betlejemskiej, w której narodził się w
ciele Twój Syn Jezus Chrystus i spraw, abyśmy nie troszczyli się o to, co mamy jeśd lub
pid, w co mamy się przyodziad, lecz byśmy zabiegali o sprawy królestwa Bożego i
radowali się z obecności w naszej rodzinie Twego Syna Jezusa Chrystusa, który z Tobą
żyje i króluje na wieki wieków.
Wszyscy odpowiadają:
Amen
Następnie przewodniczący ze złożonymi rękami odmawia modlitwę błogosławieostwa opłatków
Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb,
który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich. Ty z miłości posłałeś na świat swojego
Jednorodzonego Syna, który pod postacią chleba daje nam swoje Ciało jako pokarm i zadatek
nieśmiertelności. Na pamiątkę Jego Narodzenia mamy dzisiaj zasiąśd do wspólnego stołu i łamad
się opłatkiem.
Pobłogosław † nas i te opłatki, którymi będziemy się dzielid zwyczajem naszych ojców i składad
sobie wzajemnie świąteczne życzenia. Napełnij nasze serca życzliwością, miłością i pokojem,
abyśmy codziennym postępowaniem potwierdzali to, co wypowiadad będziemy ustami. Spraw,
abyśmy byli dla siebie nawzajem dobrzy jak chleb i kiedyś zgromadzili się na braterskiej uczcie w
Twoim królestwie. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
Następnie przewodniczący odmawia jeszcze następującą modlitwę:
Pobłogosław Panie Boże nas,  te pokarmy i tych, którzy je przygotowali, na pamiątkę
Narodzenia Twojego Jednorodzonego Syna, a naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
Wszyscy: Amen.
Następnie osoba prowadząca modlitwę mówi:
Syn Boży stał się człowiekiem, abyśmy my mogli stad się dziedmi Bożymi, dlatego pełni
wdzięczności wołajmy do naszego Ojca w niebie:
Ojcze nasz, któryś jest w niebie
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi;
chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i odpuść nam nasze winy,
jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;
i nie wódź nas na pokuszenie;
ale nas zbaw od złego.
Po odmówieniu Modlitwy Paoskiej przewodniczący odmawia następującą modlitwę:
Panie, Jezu Chryste, który w dzisiejszą noc przyszedłeś na świat rodząc się w grocie betlejemskiej z
Najświętszej Maryi Panny, przyniosłeś pokój całemu światu i uświęciłeś życie rodzinne, pozostao w
naszej rodzinie i zespól ją więzami Twojej miłości, a słowo Twoje niech w nas przebywa z całym
swym bogactwem. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
Dalej prowadzący modlitwę wprowadza domowników w obrzęd dzielenia się opłatkiem:
„Zwiastuję wam radośd wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście
Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan” (Łk 2, 10-11) – takie słowa
skierował anioł do pasterzy w noc Bożego Narodzenia. Słowa te skierowane są dzisiaj
również do nas wszystkich. Niech więc radośd płynąca z narodzenia Pana będzie udziałem
całego świata, naszego polskiego narodu, naszej rodziny, wszystkich naszych krewnych,
znajomych i przyjaciół. Wszystkich ogarniamy dzisiaj myślą i sercem i prosimy Pana, by
napełnił ich radością i pokojem. Przełamiemy się opłatkiem, który nam przypomina Ciało
Chrystusa – pokarm niebieski – i Jego bezgraniczną miłośd do nas, a zarazem uczy nas, że
mamy dzielid się z bradmi ostatnim kawałkiem chleba.
Życzę wam wszystkim i sobie, byśmy tworzyli jedno serce i jedną duszę i jako dzieci Boże
tworzyli domowy Kościół. Niech więc panuje w nim radośd i pokój, o którym śpiewali
aniołowie nad grotą w dzisiejszą noc Bożego Narodzenia. Módlmy się za wszystkich,
których ogarniamy swoim sercem, a szczególnie za naszych krewnych, przyjaciół i sąsiadów
oraz zmarłych, by w dzisiejszą noc Pan obdarzył ich swą łaską i pokojem.
Na koniec prowadzący modlitwę mówi:
Obecnie w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem –
chlebem miłości. Otwierając nasze serca tej miłości wzajemnej, otwierajmy
je na przyjście Pana. Niech wszyscy, którzy żyją w naszej rodzinie i
odwiedzają nasz dom, będą szczęśliwi, zdrowi i serdeczni, niech mają zawsze
dobre zamiary i pozostają wciąż radosnymi. Niech Pan będzie zawsze z nami
w naszym domu i niech sprawi, abyśmy uczestnicząc w tej wieczerzy, stali się
uczestnikami Jego radości w Królestwie Bożym.
Wszyscy łamią się opłatkiem i składają sobie życzenia.
OBRZĘDY WIECZERZY WIGILIJNEJ
(opracował ks. prof. Jan Kazimierz Przybyłowski)
WERSJA SKRÓCONA
Na stole nakrytym białym obrusem umieszcza się świecę i opłatki (ewentualnie na garści siana). Po
zgromadzeniu się wszystkich uczestników wieczerzy wokół stołu ojciec lub matka rodziny, albo ktoś
z domowników zapala świecę. W tym czasie wszyscy śpiewają kolędę:
Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi:
Wstaocie, pasterze, Bóg się wam rodzi!
Czym prędzej się wybierajcie,
Do Betlejem pospieszajcie
Przywitad Pana.
Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie
Z wszystkimi znaki danymi sobie.
Jako Bogu cześd Mu dali,
A witając zawołali
Z wielkiej radości:
Ach, witaj Zbawco z dawna żądany,
Cztery tysiące lat wyglądany
Na Ciebie króle, prorocy
Czekali, a Tyś tej nocy
Nam się objawił.
Następnie przewodniczący modlitwie mówi:
Moi kochani! Dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn
Boży, rodząc się w stajence betlejemskiej jako bezbronne Dziecię. Opowiada
nam o tym Ewangelia według św. Łukasza. Stojąc, wysłuchajmy z uwagą jej
słów, które opisują najradośniejsze dla całej ludzkości wydarzenie narodzin
Jezusa Chrystusa.
Następnie przewodniczący modlitwie odczytuje fragment Łk 2, 1-20.
„W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzid
spis ludności w całym paostwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy
wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dad
zapisad, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta
Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ
pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dad zapisad z poślubioną sobie
Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi
czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w
pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W
tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad
swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Paoski i chwała Paoska zewsząd
ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie
bójcie się! Oto zwiastuję wam radośd wielką, która będzie udziałem całego
narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest
Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte
w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo
zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na
wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania. Gdy aniołowie
odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: Pójdźmy do
Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił. Udali
się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie.
Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali Lecz
Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A
pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i
widzieli, jak im to było powiedziane”.
Następnie osoba prowadząca modlitwę mówi:
Syn Boży stał się człowiekiem, abyśmy my mogli stad się dziedmi Bożymi, dlatego pełni
wdzięczności wołajmy do naszego Ojca w niebie:
Ojcze nasz, któryś jest w niebie
święć się imię Twoje;
przyjdź królestwo Twoje;
bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi;
chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj;
i odpuść nam nasze winy,
jako i my odpuszczamy naszym winowajcom;
i nie wódź nas na pokuszenie;
ale nas zbaw od złego.
Na koniec prowadzący modlitwę mówi:
Obecnie w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem –
chlebem miłości. Otwierając nasze serca tej miłości wzajemnej, otwierajmy
je na przyjście Pana. Niech wszyscy, którzy żyją w naszej rodzinie i
odwiedzają nasz dom, będą szczęśliwi, zdrowi i serdeczni, niech mają zawsze
dobre zamiary i pozostają wciąż radosnymi. Niech Pan będzie zawsze z nami
w naszym domu i niech sprawi, abyśmy uczestnicząc w tej wieczerzy, stali się
uczestnikami Jego radości w Królestwie Bożym.
Wszyscy łamią się opłatkiem i składają sobie życzenia.
ŻYCZENIA NA BOŻE NARODZENIE
I NOWY ROK PAOSKI 2015
Zasiadając do kolacji wigilijnej, przywołujemy na pamięd najbardziej
radosne wydarzenia z naszego życia, otwieramy serca na najbliższe nam osoby.
Jest to jednak również najlepszy moment, aby podziękowad ludziom, którzy
towarzyszyli nam w podróży życiowej dobiegającego już kooca Roku Paoskiego
2014.
Ludziom, którzy wskazali nam ścieżki, jakimi należy kroczyd i ścieżki,
jakimi kroczyd nie należy, których siła miłości wskazywała nam drogi do Boga i
do drugiego człowieka.
Ludziom, którzy wskazywali nam, jak należy żyd i jak żyd nie należy,
których wdzięk, osiągnięcia i wdzięcznośd wzniosły nas ku pełni poddania się
Bogu.
Ludziom, którzy wskazywali nam, kim jesteśmy i kim nie jesteśmy,
których zachęta i zaufanie pomagały nam przezwyciężad wszelkie trudności.
Ludziom, którzy nauczyli nas miłości zarówno przez ciemnośd, jak i
poprzez światło.
Tym ludziom z głębi serca podziękujmy, bo ich radośd i poświęcenie
pomagały nam uwierzyd, pokochad i żyd w nadziei. Tym ludziom mówimy:
NIECH WAS BŁOGOSŁAWI BOŻA DZIECINA.
Niechaj te słowa życzliwości przemieniają się w eucharystyczną
wdzięcznośd Bogu i ludziom w każdym dniu Roku Paoskiego 2015.
KS. PROF. HENRYK SKOROWSKI
KS. WOJCIECH DROZDOWICZ
KS. PROF. JAN KAZIMIERZ PRZYBYŁOWSKI