Celebracja-Dziekczynienie za sakrament chorych

CELEBRACJA:
„DZIĘKCZYNIENIE ZA SAKRAMENT CHORYCH”
W niedzielę, 10 lutego, w przeddzień Światowego Dnia Chorych, zaleca się przeŜycie w czasie
wszystkich Mszy Świętych kolejnej celebracji Roku Wiary, mającej charakter dziękczynienia za dar
sakramentu namaszczenia chorych i Wiatyku.
Wprowadzenie
Celebracja ma być najpierw uroczystym wyznaniem wiary w odniesieniu do sakramentu
namaszczenia chorych. Jak kaŜdy sakrament jest on równieŜ wielką tajemnicą wiary. Tę wiarę trzeba
wypowiedzieć słowami, wyrazić w celebracji, wprowadzić w Ŝycie i przemodlić. Wszystkie te
elementy są obecne w przeŜywanym dziś wydarzeniu Roku Wiary. Jest to celebracja, a więc
wspólnotowe i uroczyste wyznanie wiary w słowach, znakach i w modlitwie. Uwieńczeniem tych
przeŜyć jest dziękczynienie złoŜone Bogu za dar tego sakramentu.
Celebracja ta wydaje się potrzebna równieŜ dlatego, Ŝe zapewne zbyt rzadko temat sakramentu
namaszczenia chorych pojawia się w niedzielnym przepowiadaniu i w modlitwie. Nawet, jeśli
pamiętamy o chorych i często polecamy ich Bogu w modlitwie powszechnej, to jednak budzenie
w nich pragnienia przyjęcia tego sakramentu, a takŜe przygotowania ich do przyjęcia go z wiarą,
nadzieją i miłością, wymaga bardziej intensywnych działań duszpasterskich. Dotyczy to równieŜ
Wiatyku.
W przygotowanie tych części Mszy Świętej, które w szczególny sposób są wyraŜeniem wiary
w moc sakramentu namaszczenia chorych oraz dziękczynieniem za ten niezwykły dar, powinny się
zaangaŜować przede wszystkim te osoby i grupy parafialne, których powołaniem jest słuŜba chorym.
Dzisiejsza celebracja jest przeznaczona dla uczestników niedzielnej Eucharystii i nie zastępuje
przypadającego jutro Dnia Chorego. Na ten dzień naleŜy zaprosić chorych i dać im moŜliwość
przyjęcia przeznaczonego dla nich sakramentu.
Przebieg celebracji
Celebracją są tu określone trzy elementy, które wyróŜniamy w czasie Mszy Świętej: ukazanie
znaku, wyznanie wiary oraz modlitwa dziękczynna.
Przygotowanie znaku
Znakiem, który wyróŜniamy w dzisiejszej celebracji, jest krzyŜ. NaleŜy go w sposób szczególny
udekorować kwiatami. Przed krzyŜem lub przed ołtarzem moŜna umieścić, na specjalnie
przygotowanej podstawie, naczynie z olejem chorych pobłogosławionym w Wielki Czwartek.
W czasie głównej Mszy Świętej, podczas procesji wejścia, krzyŜ moŜe nieść osoba szczególnie
doświadczona cierpieniem. Jeśli w ołtarzu głównym jest duŜy krzyŜ i krzyŜ procesyjny odnosi się do
zakrystii, moŜna przed ołtarzem umieścić samą podstawę pod naczynie z olejem chorych i postawić
przy niej kwiaty.
Myśli do homilii
W nawiązaniu do czytań mszalnych głoszący słowo BoŜe przybliŜa uczestnikom Eucharystii naukę
Kościoła o sakramencie namaszczenia chorych, a takŜe o Wiatyku. Synteza tej nauki zamieszczona
jest w Katechizmie Kościoła Katolickiego (1514-1525). PoniŜsze teksty są zaczerpnięte z tego
dokumentu.
„Namaszczenie chorych «nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się
w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty Ŝycia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego
sakramentu jest juŜ wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu
choroby lub starości».
Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej cięŜkiej choroby
moŜe ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych moŜe być
udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia
chorych przed trudną operacją. Odnosi się to takŜe do osób starszych, u których pogłębia się słabość.
Tylko kapłani (biskupi i prezbiterzy) są szafarzami namaszczenia chorych. Obowiązkiem
duszpasterzy jest pouczanie wiernych o dobrodziejstwach tego sakramentu. Wierni powinni zachęcać
chorych do wezwania kapłana i przyjęcia tego sakramentu. Chorzy powinni przygotować się do jego
przyjęcia przez dobre dyspozycje, z pomocą duszpasterza i całej wspólnoty kościelnej, która
w szczególny sposób powinna otaczać chorych swoją modlitwą i braterską pomocą.
Skutki sprawowania tego sakramentu
Szczególny dar Ducha Świętego. Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska
umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwycięŜyć trudności związane ze stanem cięŜkiej choroby lub
niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga
oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią.
Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a takŜe do
uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola BoŜa. ponadto, «jeśliby popełnił grzechy, będą mu
odpuszczone» (Jk 5,15).
Zjednoczenie z męką Chrystusa. Przez łaskę tego sakramentu chory otrzymuje siłę i dar głębszego
zjednoczenia z męką Chrystusa. Jest on w pewien sposób konsekrowany, by przynosić owoc przez
upodobnienie do odkupieńczej śmierci Zbawiciela. Cierpienie – następstwo grzechu pierworodnego –
otrzymuje nowe znaczenie: staje się uczestnictwem w zbawczym dziele Jezusa.
Łaska eklezjalna. Chorzy, którzy przyjmują ten sakrament, «łącząc się dobrowolnie z męką
i śmiercią Chrystusa, przysparzają dobra Ludowi BoŜemu». Celebrując ten sakrament, Kościół
w komunii świętych wstawia się w intencji chorego. Ze swej strony chory przez łaskę tego sakramentu
przyczynia się do uświęcenia Kościoła i do dobra wszystkich ludzi, dla których Kościół cierpi i ofiaruje
się przez Chrystusa Bogu Ojcu.
Przygotowanie do ostatniego przejścia. Jeśli sakrament namaszczenia chorych udzielany jest
wszystkim, którzy cierpią z powodu cięŜkiej choroby i niedołęstwa, to tym bardziej jest on
przeznaczony dla tych, którzy zbliŜają się do kresu Ŝycia, tak Ŝe nazywano go równieŜ sacramentum
exeuntium, «sakramentem odchodzących». Namaszczenie chorych dopełnia rozpoczęte przez chrzest
dzieło naszego upodobnienia się do misterium Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Jest ono ostatnie
w szeregu świętych namaszczeń, które wyznaczają etapy Ŝycia chrześcijanina: namaszczenie przy
chrzcie wycisnęło na nas pieczęć nowego Ŝycia; namaszczenie przy bierzmowaniu umocniło nas do
Ŝyciowej walki. To ostatnie namaszczenie otacza koniec naszego ziemskiego Ŝycia jakby ochroną,
zabezpieczającą nas na ostatnią walkę przed wejściem do domu.
Wiatyk, ostatni sakrament chrześcijanina
Tym, którzy kończą swoje ziemskie Ŝycie, Kościół poza namaszczeniem z chorych ofiaruje
Eucharystię jako wiatyk. Przyjęcie Komunii Ciała i Krwi Chrystusa w chwili przejścia do Ojca ma
szczególne znaczenie i wagę. Zgodnie ze słowami Pana Eucharystia jest zaczątkiem Ŝycia wiecznego
i mocy zmartwychwstania: «Kto spoŜywa moje Ciało i pije moją Krew, ma Ŝycie wieczne, a Ja go
wskrzeszę w dniu ostatecznym» (J 6, 54). Jako sakrament Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, jest
ona sakramentem przejścia ze śmierci do Ŝycia, przejścia z tego świata do Ojca.
Podobnie jak sakramenty chrztu, bierzmowania i Eucharystii konstytuują jedność nazywaną
«sakramentami wtajemniczenia chrześcijańskiego», tak moŜna powiedzieć, Ŝe pokuta, namaszczenie
chorych i Eucharystia jako wiatyk, gdy Ŝycie chrześcijańskie osiąga swój kres, są «sakramentami,
które przygotowują do Ojczyzny», lub sakramentami, które stanowią zakończenie ziemskiej
pielgrzymki”.
Wprowadzenie do wyznania wiary
Kapłan: W kaŜdą niedzielę składamy wyznanie wiary. Mówi ono o Bogu Trójjedynym, o Kościele
i zbawieniu wiecznym. Dziś chcemy głębiej przeŜyć prawdę, Ŝe w sakramencie namaszczenia chorych
skutecznie działa ten właśnie miłujący nas Bóg, a czyni to przez Kościół. Zanim to uczynimy,
rozwaŜmy w ciszy kilka pytań: Czy wierzę, Ŝe w sakramencie namaszczenia chorych Ojciec Niebieski
pochyla się nad człowiekiem, którego uczynił swoim dzieckiem i ofiarowuje mu swoją ojcowską
pomoc? Czy wierzę, Ŝe w tym sakramencie Jezus Chrystus jednoczy chorego człowieka ze swoim
cierpieniem i nadaje ludzkiemu cierpieniu zbawczy wymiar? Czy wierzę, Ŝe Duch Święty,
namaszczając w tym sakramencie chorego człowieka, umacnia jego wiarę oraz daje mu siły do
pokonania lęku i całkowitego zawierzenia Jezusowi? Czy wierzę, Ŝe darem Boga dla człowieka na
drogę z tego świata do wieczności jest Wiatyk? (chwila ciszy).
Uwielbiajmy naszego Boga, Ojca, Syna i Ducha Świętego, wypowiadając (śpiewając) wyznanie
wiary, które mówi o Nim i o Jego cudownych dziełach.
Wszyscy odmawiają Wierzę w jednego Boga.
Propozycja modlitwy powszechnej
Wstęp: Z odnowioną i umocnioną wiarą zanieśmy do Boga naszą pokorną prośbę.
1. Miłosierny Ojcze, przyjmij nasze dziękczynienie za dzieło odkupienia dokonane przez mękę
Chrystusa i spraw, aby cały pasterze Kościoła i wierni świeccy zawsze byli wierni drodze krzyŜa.
2. Miłosierny Ojcze, przyjmij nasze dziękczynienie za ludzi, którzy ofiarnie słuŜą chorym i spraw,
aby rządzący narodami przez mądre ustawy wspierali słuŜbę zdrowia i pomagali tym, którzy utracili
zdrowie.
3. Miłosierny Ojcze, przyjmij nasze dziękczynienie za dar sakramentu namaszczenia chorych
i spraw, aby wszyscy, dotknięci powaŜną chorobą otwarli swe serce na ofiarowaną im przez Ciebie
pomoc.
4. Miłosierny Ojcze, przyjmij nasze dziękczynienie za dar Wiatyku i spraw, aby Ŝaden ochrzczony
człowiek nie odchodzi z tego świata bez sakramentalnego zjednoczenia z Chrystusem w Komunii
Świętej.
5. Miłosierny Ojcze, przyjmij nasze dziękczynienie za nadzieję Ŝycia wiecznego, jaką dajesz
odchodzącym z tego świata, i spraw, aby nasi bliscy zmarli (szczególnie N.) doznali pełni owoców
odkupienia w niebie.
6. Miłosierny Ojcze, przyjmij nasze dziękczynienie za dar Roku Wiary i spraw, aby wszyscy, tutaj
zgromadzeni, umieli korzystać ze skarbów, jakie odsłania przed nimi wiara.
Modlitwa: BoŜe, nasz najlepszy Ojcze, kaŜdego dnia doznajemy Twojej nieskończonej dobroci
i miłości. Naucz nas przyjmować Twoje dary i ubogacać nimi nasze Ŝycie. Przez Chrystusa, Pana
naszego. Amen.
Dziękczynienie po Komunii Świętej
Po Komunii Świętej zaleca się śpiew Magnificat poprzedzony krótkim wprowadzeniem. Oto jego
propozycja:
Komentator: Bóg umocnił dziś naszą wiarę w moc sakramentu namaszczenia chorych. Wyraźniej
zobaczyliśmy, jak wielkim skarbem jest ten sakrament dla ludzi chorych, a takŜe jak konieczny jest
Wiatyk dla umierających. Pragniemy więc wraz z Maryją śpiewać pieśń uwielbienia. Niech wznosi się
ona ku wyŜynom nieba.
Śpiew: Wielbi dusza moja Pana.