Narodzenie Jezusa Mt 1,18-24

przed jego wypełnieniem, Ŝe nie godzi się, aby Twórca ludzi zgładził ich, Ŝe wzrastająca
złość ludzka rośnie na ich szkodę tak, Ŝe jej dłuŜej juŜ znosić nie było moŜna, widząc
wreszcie, Ŝe wszyscy ludzie winni byli śmierci, zmiłował się nad naszym rodzajem
ludzkim i poczuł litość względem naszej słabości. Poruszony naszym zepsuciem i
skaŜeniem oraz nie mogąc znieść panowania śmierci, sam przyjął ludzkie ciało, i to nie
inne od naszego, aby to, co zostało stworzone, nie zginęło, i aby dzieło Ojca względem
rodzaju ludzkiego nie stało się bezuŜyteczne... I nie tylko zechciał zwyczajnie stać się
człowiekiem, ani teŜ tylko się ukazać - mógł bowiem, jeśliby zechciał, jedynie się
objawić, dokonać swego objawienia w potęŜniejszym ciele, ale On wziął nasze ciało i to
nie zwyczajnym sposobem, lecz z niepokalanej i przeczystej Dziewicy, która męŜa nie
znała; czystej, zaiste, nie znającej męŜa. MoŜny Twórca wszechrzeczy przystosował
sobie ołtarz ciała w Dziewicy, uŜył go jako narzędzia, przez które dał się poznać i w nim
zamieszkał. I tak wziął spośród nas ciało podobne naszemu. A Ŝe wszyscy są podlegli
zniszczeniu przez śmierć, wydawszy ciało swe na śmierć, ofiarował je Ojcu, a uczynił
to z miłości i łaskawości ku nam, aby przez to, Ŝe wszyscy w nim umarli, zostało
rozwiązane prawo poddające ludzi zepsuciu: spełniło ono swą moc na ciele Pańskim i
juŜ ją straciło względem ludzi mu podobnych. Ludzi, którzy niegdyś byli zwróceni ku
zepsuciu, teraz skierował ku niezniszczalności, oŜywił tych, którzy przebywali w
krainie śmierci, a przysposobiwszy sobie ciało, dzięki zmartwychwstaniu zniszczył
śmierć tak jak trzcinę, którą pochłania ogień. I dlatego przyjął ciało śmiertelne, aby
ono, złączone ze Słowem, które jest ponad wszystko, mogło za wszystkich ulec śmierci,
a przez to zamieszkanie Słowa w ciele, ono z kolei stało się niezniszczalne, a w
człowieku ustało skaŜenie dzięki zmartwychwstaniu. Jako Ŝertwę i ofiarę bez skazy
sam przyjął na siebie ciało, aby je wydać na śmierć za wszystkich, a składając siebie w
ofierze za innych, zniszczył śmierć panującą nad wszystkimi. Słowo BoŜe było wyŜsze
ponad wszystkich, a ołtarz swojego ciała i ludzkie członki złoŜyło jako ofiarę za
wszystkich i tak wypełniło dług naleŜny śmierci. NieskaŜony Syn BoŜy, złączony ze
wszystkimi przez podobieństwa, mógł wszystkich odziać w nieskazitelność przez
obietnicę zmartwychwstania. I dlatego nie ma juŜ zupełnie miejsca dla śmierci pośród
ludzi dzięki Słowu, które wśród nich zamieszkało w ludzkim ciele.
Augustyn z Hippony, Mowa 289,2
ElŜbieta poczęła człowieka, Maryja poczęła człowieka; ElŜbieta - matka Jana,
Maryja - Matka Chrystusa; ale ElŜbieta porodziła tylko człowieka, Maryja
natomiast Boga, a zarazem człowieka. Rzecz przedziwna: jakŜeŜ stworzenie mogło
zrodzić Stwórcę? JakŜeŜ inaczej moŜna to zrozumieć, drodzy bracia, jak nie w ten
sposób, Ŝe Ten, który sam sobie uczynił ciało - tylko z matki - uczynił człowieka
bez ojca i bez matki? Ów pierwszy człowiek był dla nas przyczyną upadku, kiedy to
kobieta, przez którą umarliśmy, w sercu swoim poczęła jad węŜa. Przekonał ją
bowiem wąŜ o grzechu i zły doradca został przyjęty. Jeśli upadek nasz dokonał się
wtedy, gdy kobieta w sercu poczęła jad węŜa, to nic dziwnego, Ŝe zbawienie nasze
dokonało się, gdy kobieta poczęła w łonie Wszechmogącego. Upadł rodzaj męski i
Ŝeński, rodzaj więc męski i Ŝeński naleŜało zbawić. Przez kobietę zostaliśmy
skazani na zatratę, przez kobietę zostało przywrócone zbawienie.
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
IV Niedziela Adwentu w roku A:
Mt 1,18-24
18
19
20
21
22
23
24
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego,
Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się
brzemienną za sprawą Ducha Świętego.
MąŜ Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić
Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł:
«Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej
MałŜonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.
Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od
jego grzechów».
A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez
Proroka:
Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to
znaczy: "Bóg z nami".
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął
swoją MałŜonkę do siebie,
18 Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki
Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się
brzemienną za sprawą Ducha Świętego.
Łk 1,27-38 Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą,
błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozwaŜała, co
miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś
bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On
wielki i będzie nazwany Synem NajwyŜszego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida.
Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». Na to
Maryja rzekła do anioła: «JakŜe się to stanie, skoro nie znam męŜa?» Anioł Jej odpowiedział:
«Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc NajwyŜszego osłoni Cię. Dlatego teŜ Święte, które się
narodzi, będzie nazwane Synem BoŜym. A oto równieŜ krewna Twoja, ElŜbieta, poczęła w
swej starości syna i jest juŜ w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga
bowiem nie ma nic niemoŜliwego». Na to rzekła Maryja: «Oto Ja słuŜebnica Pańska, niech Mi
się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.
Ga 4,4-5 Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z
niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli
otrzymać przybrane synostwo.
Hbr 7,26-27 Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego,
nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyŜszonego ponad niebiosa takiego, który nie
jest obowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje
grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie.
19 MąŜ Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał
narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Rdz 6,9 Oto dzieje Noego. Noe, człowiek prawy, wyróŜniał się nieskazitelnością wśród
współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem Ŝył Noe.
Ps 112,4-5 Wschodzi w ciemności jako światło dla prawych, łagodny, miłosierny
i sprawiedliwy. Dobrze się wiedzie męŜowi, który lituje się i poŜycza, postępuje w swych
sprawach uczciwie.
Łk 2,25 A Ŝył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i poboŜny,
wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim.
Dz 10,22 A oni odpowiedzieli: «Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, o
czym zaświadczyć moŜe cała ludność Ŝydowska otrzymał polecenie od anioła świętego, aby
cię wezwał do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz».
Rdz 38,24 Po około trzech miesiącach doniesiono Judzie: «Twoja synowa Tamar stała się
nierządnicą i nawet stała się brzemienną z powodu czynów nierządnych». Juda rzekł:
«Wyprowadźcie ją i spalcie!»
Kpł 20,10 Ktokolwiek cudzołoŜy z Ŝoną bliźniego, będzie ukarany śmiercią i cudzołoŜnik, i
cudzołoŜnica.
J 8,4-5 «Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie MojŜesz
nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz?»
20 Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł:
«Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej
MałŜonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.
Ps 25,8-9 Pan jest dobry i prawy: dlatego wskazuje drogę grzesznikom; rządzi pokornymi
w sprawiedliwości, ubogich uczy swej drogi.
Ps 119,125 Jestem Twoim sługą, daj mi zrozumienie, bym poznał Twoje napomnienia.
Ps 143,8 Spraw, bym rychło doznał Twojej łaski, bo w Tobie pokładam nadzieję. Oznajmij,
jaką drogą mam kroczyć, bo wznoszę do Ciebie moją duszę.
Prz 3,5-6 Z całego serca Bogu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku, myśl o Nim na
kaŜdej drodze, a On twe ścieŜki wyrówna.
Iz 30,21 Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idźcie nią!»,
gdybyś zboczył na prawo lub na lewo.
Sdz 13,3.8-9 Anioł Pana ukazał się owej kobiecie mówiąc jej: «Otoś teraz niepłodna i nie
rodziłaś, ale poczniesz i porodzisz syna. (...) Wówczas modlił się Manoach do Pana mówiąc:
«Proszę cię, Panie, niech mąŜ BoŜy, którego posłałeś, przyjdzie raz jeszcze do nas i niech nas
nauczy, co mamy czynić z chłopcem, który się narodzi!» A Bóg wysłuchał głosu Manoacha:
Anioł BoŜy przyszedł jeszcze raz do tej kobiety, kiedy siedziała na polu. MęŜa jej Manoacha
nie było przy niej.
Lb 12,4-6 I zwrócił się nagle Pan do MojŜesza, Aarona i Miriam: Przyjdźcie wszyscy troje
do Namiotu Spotkania. I poszli wszyscy troje, a Pan zstąpił w słupie obłoku, zatrzymał się u
wejścia do namiotu i zawołał na Aarona i Miriam. Gdy obydwoje podeszli, rzekł: «Słuchajcie
słów moich: Jeśli jest u was prorok, objawię mu się przez widzenia, w snach będę mówił do
niego.
Jl 3,1 I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciało, a synowie wasi i córki wasze
prorokować będą, starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia.
Jk 2,21-26 Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony,
kiedy złoŜył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? Widzisz, Ŝe wiara współdziałała z jego
uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. I tak wypełniło się Pismo, które mówi:
Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany
przyjacielem Boga. Widzicie, Ŝe człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie
uczynków, a nie samej tylko wiary. Podobnie teŜ nierządnica Rachab, która przyjęła
wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje
uczynki? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak teŜ jest martwa wiara bez uczynków.
Efrem Syryjczyk, Komentarz do „Diatessaronu” 2,2n
I tak Maryja porodziła bez udziału męŜczyzny. Podobnie i na początku Ewa została
zrodzona z Adama bez spotkania cielesnego; tak teŜ rzecz się miała z Józefem i
Maryją-Dziewicą, jego małŜonką. Ewa wydała na świat mordercę, Kaina, Maryja OŜywiciela. Tamta wydała na świat tego, który wylał krew swojego brata, ta
natomiast Tego, którego krew została wylana przez jego braci. Tamta oglądała tego,
który drŜał i uciekał z powodu przekleństwa ziemi (por. Rdz 4,10-14), ta natomiast
Tego, który przyjąwszy przekleństwo, przybił je do krzyŜa (Kol 2,14).
Dziewicze poczęcie poucza nas, Ŝe Ten, który bez związków cielesnych wydał na
świat Adama sprawiwszy, Ŝe wyszedł on z ziemi dziewiczej, ukształtował równieŜ
bez związków cielesnych drugiego Adama w łonie Dziewicy. Pierwszy Adam wrócił
do łona swej matki (to jest ziemi); przez drugiego natomiast Adama, który do niej
nie powrócił, ten, który był pogrzebany w łonie matki, został z niej wyprowadzony.
Maryja starała się przekonać Józefa, Ŝe jej poczęcie było dziełem Ducha Świętego,
ale on jej nie wierzył, bo byłaby to rzecz nadzwyczajna. Widząc jednak jej pogodę w
tym stanie, nie chciał jej publicznie oskarŜać, ale nie mógł równieŜ przyjąć jej za
małŜonkę, jako Ŝe przypuszczał, iŜ była związana z innym. Postanowił więc w swej
sprawiedliwości, Ŝe nie weźmie jej za małŜonkę, ale równieŜ, Ŝe jej nie zniesławi.
Wtedy to „Anioł mu się objawił i rzekł: Józefie, synu Dawida”. Rzecz godna
podziwu: jego równieŜ nazywa synem Dawida, przypominając mu pierwszego z jego
przodków, któremu przyrzekł Bóg, Ŝe z owoców jego wnętrzności (Ps 132,11)
wskrzesi Mesjasza według ciała. „Nie lękaj się wziąć Maryi, twojej małŜonki,
bowiem to, co w niej jest, pochodzi z Ducha Świętego.” A jeśli wątpisz w poczęcie
Dziewicy bez związków cielesnych, posłuchaj słów Izajasza: „Oto Dziewica pocznie”
(Iz 7,14). I słów Daniela: „Kamień odłączył się bez pomocy rąk” (Dn 2,34)...
Podobnie jak względem Ewy Adam spełnił rolę ojca i matki, tak było i z Maryją
względem naszego Pana.
Atanazy z Aleksandrii, O Wcieleniu Słowa 8n
Bezcielesne, bez skazy i niematerialne Słowo BoŜe przybyło do nas, chociaŜ nigdy nie
było od nas oddalone, bo nawet najmniejsza cząstka stworzenia nie pozostawała i
dawniej bez Jego obecności, ale złączony z Ojcem napełniał wszędzie całe stworzenie.
Przybył przeto, zstąpił pomiędzy nas przez swą dobroć i miłość ku nam, aby się nam
objawić. Gdy bowiem ujrzał, Ŝe ginie plemię ludzkie, obdarzone rozumem, i Ŝe
zapanowała pośród nich śmierć jako zapłata za ich zepsucie, Ŝe wyrok wydany za
grzech wzmocnił jedynie ich zgubę i Ŝe niewłaściwą rzeczą byłoby rozwiązanie Prawa
1 Tm 3,16 A bez wątpienia wielka jest tajemnica poboŜności. Ten, który objawił się w
ciele, usprawiedliwiony został w Duchu, ukazał się aniołom, ogłoszony został poganom,
znalazł wiarę w świecie, wzięty został w chwale.
2 Tm 4,16-18 W pierwszej mojej obronie nikt przy mnie nie stanął, ale mię wszyscy
opuścili: niech im to nie będzie policzone! Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię,
Ŝeby się przeze mnie dopełniło głoszenie /Ewangelii/ i Ŝeby wszystkie narody /je/ posłyszały;
wyrwany teŜ zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi
mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków! Amen.
24 Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł
Pański: wziął swoją MałŜonkę do siebie,
Rdz 6,22 I Noe wykonał wszystko tak, jak Bóg polecił mu uczynić.
Rdz 22,2-3 powiedział: «Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju
Moria i tam złóŜ go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskaŜę». Nazajutrz rano
Abraham osiodłał swego osła, zabrał z sobą dwóch swych ludzi i syna Izaaka, narąbał drzewa
do spalenia ofiary i ruszył w drogę do miejscowości, o której mu Bóg powiedział.
2 Krl 5,11-14 Rozgniewał się Naaman i odszedł ze słowami: «PrzecieŜ myślałem sobie: Na
pewno wyjdzie, stanie, następnie wezwie imienia Pana, Boga swego, poruszywszy ręką nad
miejscem chorym i odejmie trąd. CzyŜ Abana i Parpar, rzeki Damaszku, nie są lepsze od
wszystkich wód Izraela? CzyŜ nie mogłem się w nich wykąpać i być oczyszczonym?» Pełen
gniewu zawrócił, by odejść. Lecz słudzy jego przybliŜyli się i przemówili do niego tymi
słowami: «Gdyby prorok kazał ci spełnić coś trudnego, czy byś nie wykonał? O ileŜ więc
bardziej, jeśli ci powiedział: Obmyj się, a będziesz czysty?» Odszedł więc Naaman i zanurzył
się siedem razy w Jordanie, według słowa męŜa BoŜego, a ciało jego na powrót stało się jak
ciało małego dziecka i został oczyszczony.
J 2,5-8 Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam
powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do Ŝydowskich oczyszczeń, z
których kaŜda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: «Napełnijcie
stągwie wodą!» I napełnili je aŜ po brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i
zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli.
J 15,14 Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeŜeli czynicie to, co wam przykazuję.
Hbr 11,7-8.24-31 Przez wiarę Noe został pouczony cudownie o tym, czego jeszcze nie
moŜna było ujrzeć, i pełen bojaźni zbudował arkę, aby zbawić swą rodzinę. Przez wiarę teŜ
potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą otrzymuje się przez wiarę. Przez
wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania BoŜego, by wyruszyć do ziemi,
którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. (...) Przez wiarę MojŜesz,
gdy dorósł, odmówił nazywania się synem córki faraona, wolał raczej cierpieć z ludem
BoŜym, niŜ uŜywać przemijających rozkoszy grzechu. UwaŜał bowiem za większe bogactwo
znoszenie zniewag dla Chrystusa niŜ wszystkie skarby Egiptu, gdyŜ patrzył na zapłatę. Przez
wiarę opuścił Egipt, nie uląkłszy się gniewu królewskiego; wytrwał, jakby na oczy widział
Niewidzialnego. Przez wiarę uczynił Paschę i pokropienie krwią, aby nie dotknął się ich ten,
który zabijał to, co pierworodne. Przez wiarę przeszli Morze Czerwone jak po suchej ziemi, a
gdy Egipcjanie spróbowali to uczynić, potonęli. Przez wiarę upadły mury Jerycha, gdy je
obchodzili dokoła w ciągu siedmiu dni. Przez wiarę nierządnica Rachab nie zginęła razem z
niewierzącymi, bo przyjęła gościnnie wysłanych na zwiady.
Rdz 46,2-3 Bóg zaś w widzeniu nocnym tak odezwał się do Izraela: Jakubie, Jakubie! A
gdy on odpowiedział: Oto jestem, rzekł do niego: «Jam jest Bóg, Bóg ojca twego. Idź bez
obawy do Egiptu, gdyŜ uczynię cię tam wielkim narodem.
Iz 51,7 Słuchajcie Mnie, znawcy sprawiedliwości, narodzie biorący do serca moje Prawo!
Nie lękajcie się zniewagi ludzkiej, nie dajcie się zastraszyć ich obelgami!
Iz 12,1-2 Ty powiesz w owym dniu: Wychwalam Cię, Panie, bo rozgniewałeś się na mnie,
lecz Twój gniew się uśmierzył i pocieszyłeś mię! Oto Bóg jest zbawieniem moim! Będę miał
ufność i nie ulęknę się, bo mocą moją i pieśnią moją jest Pan. On stał się dla mnie
zbawieniem!
21 Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój
lud od jego grzechów».
Rdz 17,19 A Bóg mu na to: «AleŜ nie! śona twoja, Sara, urodzi ci syna, któremu dasz imię
Izaak. Z nim teŜ zawrę przymierze, przymierze wieczne z jego potomstwem, które po nim
przyjdzie.
Łk 1,13 Lecz anioł rzekł do niego: «Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została
wysłuchana: Ŝona twoja ElŜbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan.
Łk 2,21 Gdy nadszedł dzień ósmy i naleŜało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus,
którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
Ps 130,7-8 Niech Izrael wygląda Pana. U Pana bowiem jest łaskawość i obfite u Niego
odkupienie. On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.
Jer 23,6 W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To
zaś będzie imię, którym go będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością".
Ez 36,25-29 Pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od
wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych boŜków. I dam wam serce nowe i ducha nowego
tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała. Ducha
mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście Ŝyli według mych nakazów i przestrzegali
przykazań, i według nich postępowali. Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem
waszym przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem. Uwolnię was od
wszelkiej nieczystości waszej i przywołam urodzaj zboŜa, i pomnoŜę je, i Ŝadnej klęski głodu
juŜ na was nie ześlę.
J 1,29 Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek BoŜy,
który gładzi grzech świata.
Dz 3,26 Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby
błogosławił kaŜdemu z was w odwracaniu się od grzechów».
Dz 4,12 I nie ma w Ŝadnym innym zbawienia, gdyŜ nie dano ludziom pod niebem Ŝadnego
innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni».
Dz 5,31 Bóg wywyŜszył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi
nawrócenie i odpuszczenie grzechów.
Dz13,38-39 Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, Ŝe zwiastuje się wam odpuszczenie
grzechów przez Niego: KaŜdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich
grzechów, z których nie mogliście zostać usprawiedliwieni w Prawie MojŜeszowym.
Kol 1,19-23 Zechciał bowiem /Bóg/, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego
znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach,
wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyŜa. I was, którzy byliście niegdyś obcymi dla
Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów pojednał w
doczesnym Jego ciele przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych,
i nienagannych, bylebyście tylko trwali w wierze - ugruntowani i stateczni - a nie chwiejący
się w nadziei właściwej dla Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu,
które jest pod niebem - jej sługą stałem się ja, Paweł.
Tt 2,11-14 Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i
poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezboŜności i Ŝądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie,
i poboŜnie Ŝyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały
wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas,
aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy
w spełnianiu dobrych uczynków.
Hbr 7,25 Przeto i zbawiać na wieki moŜe całkowicie tych, którzy przez Niego zbliŜają się
do Boga, bo zawsze Ŝyje, aby się wstawiać za nimi.
1 J 1,7 JeŜeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy
jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego
grzechu.
1 J 2,1-2 Dzieci moje, piszę wam to dlatego, Ŝebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet kto
zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest
ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko nasze, lecz równieŜ za grzechy całego świata.
1 J 3,5 Wiecie, Ŝe On się objawił po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu.
Ap 1,4-6 Łaska wam i pokój od Tego, Który jest, i Który był i Który przychodzi, i od
Siedmiu Duchów, które są przed Jego tronem, i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego,
Pierworodnego umarłych i Władcy królów ziemi. Temu, który nas miłuje i który przez swą
krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca
swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.
22 A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane
przez Proroka:
Mt2,23 Przybył do miasta, zwanego Nazaret, i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo
Proroków: Nazwany będzie Nazarejczykiem.
Mt 5,17 Nie sądźcie, Ŝe przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść,
ale wypełnić.
Mt 8,17 Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: On wziął na siebie nasze słabości i
nosił nasze choroby.
Mt 13,35 Tak miało się spełnić słowo Proroka: Otworzę usta w przypowieściach,
wypowiem rzeczy ukryte od załoŜenia świata.
1 Krl 8,23-24 O Panie, BoŜe Izraela! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie,
ani w dole na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Twoich sług, którzy
czczą Cię z całego swego serca, bo dotrzymałeś słowa Twemu słudze, Dawidowi, memu ojcu,
w tym, coś mu przyrzekł i powiedział swymi ustami, a co dziś wypełniłeś ręką.
Łk 24,44 Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy
byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie
MojŜesza, u Proroków i w Psalmach».
J 12,37-40 ChociaŜ jednak uczynił Jezus przed nimi tak wielkie znaki, nie uwierzyli w
Niego, aby się spełniło słowo proroka Izajasza, który rzekł: Panie, któŜ uwierzył naszemu
głosowi? A ramię Pańskie komu zostało objawione? Dlatego nie mogli uwierzyć, poniewaŜ
znów rzekł Izajasz: Zaślepił ich oczy i twardym uczynił ich serce, Ŝeby nie widzieli oczami
oraz nie poznali sercem i nie nawrócili się, aŜebym ich uzdrowił.
J 15,25 Ale to się stało, aby się wypełniło słowo napisane w ich Prawie: Nienawidzili Mnie
bez powodu.
J 18,9 Stało się tak, aby się wypełniło słowo, które wypowiedział: «Nie utraciłem Ŝadnego z
tych, których Mi dałeś».
Dz 3,18 A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, Ŝe
Jego Mesjasz będzie cierpiał.
Ap 17,17 bo Bóg natchnął ich serca, aby wykonali Jego zamysł, i to jeden zamysł wykonali
- i dali Bestii królewską swą władzę, aŜ BoŜe słowa się spełnią.
23 Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię
Emmanuel, to znaczy: "Bóg z nami".
Iz 7,14 Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go
imieniem Emmanuel.
Mt 28,20 Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami
przez wszystkie dni, aŜ do skończenia świata».
Ps 46,8-10 Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba jest dla nas obroną. Przyjdźcie,
zobaczcie dzieła Pana, dzieła zdumiewające, których dokonuje na ziemi.On uśmierza wojny aŜ
po krańce ziemi, On kruszy łuki, łamie włócznie, tarcze pali w ogniu.
Iz 8,7-10 Oto Pan sprawia, Ŝe wzbierają przeciw niemu wody Rzeki gwałtowne i obfite <król asyryjski i cała jego chwała> - i wtargną do wszystkich jej łoŜysk, i przekroczą
wszystkie jej strome brzegi; i wedrą się do Judy, zatopią i przeleją się, aŜ sięgną po szyję. Jej
skrzydła będą rozpostarte na całą szerokość twej ziemi, o Emmanuelu! Dowiedzcie się, ludy,
będziecie zgniecione! Wszystkie krańce ziemi, słuchajcie: Przypaszcie broń, będziecie
zgniecione! Przypaszcie broń, będziecie zgniecione! Opracujcie plan, a będzie udaremniony.
Wydajcie rozkaz, a nie nabierze mocy, albowiem z nami Bóg».
Iz 9,5-6 Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach
spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny
Ojciec, KsiąŜę Pokoju. Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida
i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na
wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.
J 1,14 A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Dz 18,9-11 W nocy Pan przemówił do Pawła w widzeniu: «Przestań się lękać,
a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię
skrzywdzić, dlatego Ŝe wiele ludu mam w tym mieście. Pozostał więc i głosił im słowo BoŜe
przez rok i sześć miesięcy.
Rz 1,3-4 Jest to Ewangelia o Jego Synu - pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a
ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem
BoŜym - o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.